ကံ့ေကာ္ပြင့္၏ သံမဏိဝတ္ဆံ (ဆက္ႏိုင္မင္း) - ၁၀

အပိုင္း (၂) 

ခရစ္ႏွစ္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္။ 

အခန္း - ၁၂ 

ငါရပ္ဖို႔ တေနရာသာ ေပးစမ္းပါ။ 
ကမၻာႀကီးကို ေရႊ႕ျပမယ္။ 

(အာခိမိဒိ) 

ခရစ္ႏွစ္ ၂၀၀၇ ဇြန္လ။ 

သုံးနာရီ ခြဲေတာ့မည္။ ညေန သုံးနာရီထြက္ရမည့္ရထားသည္ အခုထက္တိုင္ မထြက္ေသး။ ဘာေၾကာင့္ မထြက္ေသးသည္ကို မသိရ။ ဘယ္သူကမွလည္း အေရးတယူ ေၾကညာျခင္းမျပဳ။ ခရီးသည္ေတြကလည္း ေနာက္က်ေနက်မို႔သာ ေနာက္က်သည္ဟု မွတ္ယူထားၾကေလသလား မသိ။ ဘယ္အာဏာပိုင္ ဘယ္တာဝန္ရွိသူကိုမွ သြားေရာက္ေစာဒက တက္သူမရွိၾက။ ဗမာလူမ်ဳိးတို႔သည္ သည္းခံတတ္လြန္းၾကသည္။ မိမိအခြင့္အေရးကို ဆူဆူပူပူလုပ္ၿပီး အေရးဆိုတတ္ေသာ အေလ့အထ သိပ္မရွိၾက။ 

သို႔ေသာ္ ညည္းေတာ့ ညည္းညဴၾကသည္။ မညည္းညဴပဲလည္း ေနႏိုင္စရာမရွိ။ လူဆိုတာ ေသြးနဲ႔ကိုယ္ သားနဲ႔ကိုယ္ မဟုတ္ပါလား။ ဒီေလာက္ျပင္းသည့္ အပူဒဏ္ကို မညည္းမညဴခံႏိုင္ဖို႔ဆိုတာ ေတာ္႐ုံတန္႐ုံ ပါရမီမ်ဳိးႏွင့္ေတာ့ လြယ္အံ့မထင္။ 

သံမဏိျဖင့္ျပဳလုပ္ထားေသာ ရထားတြဲဝါဝါႀကီးသည္ မီးလို ျခစ္ျခစ္ေတာက္ပူေလာင္ေသာ ေနေရာင္ က်ဲေတာက္ေတာက္ေအာက္တြင္ ကိုယ္လုံးတီး စင္းစင္းႀကီး ရပ္ေနေလသည္။ သည္ရထားတြဲထဲမွာ နာရီဝက္ၾကာေအာင္ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေစာင့္ဆိုင္းေနရေသာ ခရီးသည္တို႔အျဖစ္မွာ ေရေႏြးအိုးထဲ ထည့္ျပဳတ္ခံထားရသည့္ပမာ ရွိေလသည္။ 

ဒီမုိကေရစီပ်ဳိးပင္ (ေပးစာ - ၂) - ညီေစာလြင္

အရင္တပတ္က (Consolidated Democracy) ရင့္က်က္တဲ့ ဒီမုိကေရစီႏိုင္ငံျဖစ္ဖို႔ အေျခအေန သံုးရပ္အေၾကာင္း ေျပာခဲ့တယ္။ ဒီတပတ္မွာ ဒီမုိကေရစီတည္ေဆာက္ေရးမွာ အေရးႀကီးတဲ့မ႑ိဳင္ႀကီး ၅ ရပ္ (တနည္း) အုတ္ျမစ္ႀကီး ၅ ခု အေၾကာင္းကို ဆက္ေျပာဖို႔ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီစာေရးတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ အီဂ်စ္ႏုိင္ငံကလမ္းေပၚမွာ လူေတြ ဒါဇင္နဲ႔ခ်ီၿပီး ေသဆံုးတဲ့သတင္းနဲ႔ တူနီးရွားမွာ လုပ္ၾကံခံရတဲ့ အတုိက္အခံေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ စ်ာပနသတင္းကိုၾကည့္ရင္းနဲ႔ ေျပာစရာေပၚလာလို႔ ေျပာခြင့္ျပဳပါဦး။ 

အာရပ္ေႏြဦးကိုၾကည့္ရင္ ဒီမုိကေရစီတည္ေဆာက္ရတာ ဘယ္ေလာက္ ခက္ခဲသလဲဆုိတာကို ျမင္ႏုိင္ပါတယ္။ အရင္ တပတ္ကေျပာခဲ့သလိုပဲ ဒီမုိကေရစီဆိုတာ ေရြးေကာက္ပြဲေလာက္ပဲ ကြက္ျမင္ေနလို႔မျဖစ္ဘူးဆုိတာကို ထပ္ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဥပမာ အီဂ်စ္မွာ မူဘာရတ္ ျပဳတ္က်သြားတယ္၊ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔တက္လာတဲ့ အစိုးရသက္တမ္းက တႏွစ္ပဲ ခံပါတယ္။ အခုဆုိရင္ တတုိင္းျပည္လံုးမွာလည္း စိတ္ဝမ္းကြဲမႈေတြက ဆုိးရြားေနေတာ့ ဒီမုိကေရစီအနာဂတ္က မေရမရာပါပဲ။ တူနီရွားမွာလည္း ဒီသေဘာပါပဲ။ ၆ လအတြင္းမွာ လုပ္ၾကံခံရတဲ့ အတုိက္အခံပါတီက ေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ေယာက္ ရွိသြားၿပီ။ ဒါကိုမေက်နပ္လို႔ တႏုိင္ငံလံုး အံုႂကြေတာ့မယ့္ အေျခအေန ေပၚေပါက္ေနတယ္။ 

လယ္ယာေျမ အတင္းအဓမၼသိမ္းယူမႈ ျပႆနာ

ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း ေနရာအႏွံ႔မွာ အသိမ္းအဆည္းခံထားရတဲ့ လယ္ယာေျမေတြအတြင္း ဝင္ေရာက္ထြန္းယက္ စိုက္ပ်ဳိးမႈေတြလုပ္ခဲ့တဲ့အတြက္ လယ္သမားေတြအေပၚ အစိုးရစစ္တပ္နဲ႔ ပုဂၢလိကကုမၸဏီေတြက တရားစြဲဆိုခဲ့တဲ့ အမႈေတြ၊ ဖမ္းဆီးမႈေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ေပၚထြက္လာေနပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး လယ္ယာေျမကိစၥေတြကို ထည္ထည္ဝင္ဝင္ ေဆာင္ရြက္ေပးေနတဲ့ မတူကြဲျပားျခင္းနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပါတီ ဥကၠ႒ ဦးေနမ်ဳိးေဝ ကို ဆက္သြယ္ေမးျမန္းထားပါတယ္။ 

ဦးေနမ်ဳိးေဝ ။ ။ အဲဒါကေတာ့ ေနရာအႏံွ႔ပဲ တရားစြဲဆိုခံထားရတာေတြ ရွိတယ္။ ဘယ္မွာရွိသလဲဆုိရင္ ေမာ္ကၽြန္းမွာ ရွိတယ္။ ဧရာဝတီတုိင္း။ ထားဝယ္မွာ ရွိတယ္၊ တနလၤာရီတုိင္း။ ေနာက္တခါ ရွမ္းျပည္နယ္မွာ ရွိတယ္။ ေနာင္ခ်ဳိမွာ ရွိတယ္။ ရန္ကုန္တုိင္းမွာ ရွိမယ္။ မဂၤလာဒံုမွာ ရွိမယ္။ ေနာက္ ဘယ္မွာရွိမလဲဆိုရင္ ပဲခူးတုိင္း ဒိုက္ဦးၿမိဳ႕နယ္မွာရွိမယ္။ ေနာက္ တျခား ဒလတို႔ အဲဒီဘက္ေတြမွာလည္း ရွိတယ္။ အဲဒီဟာေတြက ဆြဲတဲ့ပုဒ္မေတြက လယ္ယာေျမျပႆနာေပၚ မူတည္ၿပီးျဖစ္တဲ့ ပုဒ္မေတြက ၅၁ (စ၊ ဆ) ဟာမ်ဳိးေတြ ရွိမယ္။ ပုဒ္မ (၁၈) လိုမ်ဳိးေတြ ရွိမယ္။ ေနာက္တခါ ကုမၸဏီေတြဘက္က အခုန အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းေတြက ဆြဲတာ။ ကုမၸဏီဘက္ကဆြဲတာေတြဆုိရင္ (၄၄၇) (၄၂၇) ေတြ ရွိမယ္။ ေနာက္တခါ ေရးသားေျပာဆုိမႈေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဆြဲတာဆိုရင္ ပုဒ္မ (၅၀၀) ေတြရွိမယ္။ အဲဒါေတြ ရွိတယ္ဗ်။ 

ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ အဲဒီေနရာမွာ သာမန္လူ နားလည္ေအာင္ဆိုလို႔ရွိရင္ ကုမၸဏီဘက္ကဆြဲတဲ့ကိစၥကို အရင္ရွင္းျပပါလား။ ကုမၸဏီဘက္ကဆြဲတဲ့ ပုဒ္မ (၄၄၇) (၄၂၇) ဘာညာဆုိတာ ဘယ္လိုအေျခခံကို ေျပာခ်င္တာလဲ။ ဘယ္လိုအေျခခံနဲ႔ လယ္ယာေျမမွာ ဝင္ၿပီးထြန္းယက္တဲ့ လယ္သမားေတြကို တရားစြဲရတာလဲ။ 

ဦးေနမ်ဳိးေဝ ။ ။ သူက ပိုင္နက္က်ဴးလြန္မႈ၊ ပိုက္နက္က်ဴးေက်ာ္မႈဆိုတဲ့ပံုစံမ်ဳိးေတြ ဆြဲၾကတာ မ်ားတယ္။ ဒါကေတာ့ လုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ ကုမၸဏီေတြဘက္က ဆြဲတာ။ အဲဒါကလည္း မူလမႈခင္းက လယ္ယာေျမမႈခင္း။ ဘယ္သူပိုင္တယ္ဆိုတာကို ေျပာဖုိ႔ခက္တယ္။ ေနာက္ အမွန္တကယ္ လုပ္ကိုင္ေနထုိင္ေနတဲ့လူေတြက လယ္သမားေတြ ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီဟာကို မ်က္ကြယ္ျပဳၿပီးေတာ့ သူတုိ႔ကို လုပ္ပိုင္ခြင့္ေပးထားပါတယ္ ဆိုတဲ့ဟာမ်ဳိးေတြနဲ႔ ဆြဲတာဗ်။ ဒါေပမဲ့ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေပးထားတယ္ဆိုတာ လုပ္ပိုင္ခြင့္က ဘယ္သူကေပးသလဲဆုိရင္ ရပ္ေက်း ေျမယာေကာ္မတီေတြက ေပးတာ။ 

ေနာက္ၾကည့္မွန္ (မင္းကိုႏိုင္) - ၂၄

မနက္မိုးမလင္းခင္ မိုးသည္းသည္းၾကားမွာ ညိဳ ထ၍ ေဖေသာင္းကို ႏႈိးရသည္။ 

ကိုျမင့္ေဇာ္တို႔ႏွင့္ခ်ိန္းဆိုရာ ေတာရေက်ာင္းသြားရာလမ္းဆံုသို႔ ေဖေသာင္းထြက္သြားမွ သက္ျပင္းခ်ကာ အိပ္ရာသိမ္းရ၏။ ဒန္႔သလြန္ရြက္ဟင္းခါး ေသာက္ခ်င္လို႔ ဟုေအာ္ကာ ေန႔လည္ဘက္တြင္ မခင္ေအး ေရာက္လာသည္။ ညိဳႏွင့္အတူ ဒန္႔သလြန္ရြက္ခူးၾကရင္း ဝဲထူေဖေသာင္းအား ကိုျမင့္ေဇာ္တို႔က လယ္သမားတေယာက္၏ လယ္ေစာင့္တဲတြင္ပင္ ေနရာခ်ေပးလိုက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း မခင္ေအး သတင္းေပး၏။ ဝဲေဆးလိမ္းေပးရသည့္တာဝန္ကို မစြန္႔ခ်င္ဘဲ ညိဳ စြန္႔လိုက္ရေတာ့သည္။ 

“သူ ထမင္းစားဖို႔ေကာ” 

ညိဳ၏ပူပန္ခ်က္ကို မခင္ေအး စိတ္မရွည္ ။ “ဟာ ... ဟိုက လုပ္ေပးရမွာေပါ့၊ နင္ အသာေနစမ္းပါ။ ငါတုိ႔ မသူဇာနဲ႔ပဲ ဆက္သြယ္ၾကရမယ္ အဲဒါပဲ နည္းနည္းပိရိတယ္” ဟု ျပန္ေျပာ၏။ 

ရက္ပုိင္းတြင္းမွာပင္ ညိဳတုိ႔ ေတာၿမိဳ႕ကေလး လႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္လာသည္။ 

ေဈးႀကီးအနီး ကုကၠိဳပင္တြင္ကပ္ထားေသာ လႈံ႔ေဆာ္ပိုစတာတခ်ပ္ေၾကာင့္ပင္ျဖစ္၏။ အုန္းသိန္း၏ဖခင္မွာ ငါ့ခြင္ထဲေတာ့ လာမလုပ္နဲ႔ မ်ဳိးကန္းကုန္မယ္ဟု ႀကိမ္းဝါးရင္း လူစုစုေတြ႔တုိင္း မသကၤာမ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ ၿခိမ္းေျခာက္ေနသည္။ မၾကာမီပင္ သူတုိ႔ေကာင္စီ႐ုံးေရွ႕ ပိုစတာတခ်ပ္ အခန္႔သားေရာက္လာ၏။ 

လူေတြ ဝုိင္းအုံၾကည့္ေနစဥ္ပင္ အုန္းသိန္းဖခင္မွာ ကတုံးေပၚ ဒက္ေပါက္သည့္ မ်က္ႏွာျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ေမာင္းထုတ္ၿပီး ျဖဳတ္ယူသြား၏။ မခင္ေအး ပါးစပ္ပိတ္၍ တခြိခြိ ရယ္သည္။ အုန္းသိန္း မေက်မခ်မ္းၾကည့္ေန၍ အိမ္ထဲဝင္ၿပီး ပုေနရ၏။ 

xxxxx xxxxx xxxxxx 

ကံ့ေကာ္ပြင့္၏ သံမဏိဝတ္ဆံ (ဆက္ႏိုင္မင္း) - ၉

အခန္း - ၁၁ 

တျခားသူတို႔၏ လြတ္လပ္ခြင့္ကို ျငင္းပယ္ေသာသူမ်ားသည္ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ လြတ္လပ္မႈႏွင့္ မထိုက္တန္ေသာသူမ်ား ျဖစ္သည္။

ေအဘရာဟင္ လင္ကင္း 

၁၉၈၈ ခု ၾသဂုတ္လ။ ဧရာဝတီျမစ္ကမ္းေဘးရွိ နယ္ၿမိဳ႕ေလးတၿမိဳ႕။ 

စိုးေအာင္ႏွင့္ ယဥ္ပါးေနေသာ လူထုလႈပ္ရွားမႈမွာ သူ႔ေနာက္သို႔ လိုက္လာျပန္ေလသည္။ 

ၾသဂုတ္လ ၈ ရက္ေန႔တြင္ သူတို႔နယ္ၿမိဳ႕ကေလးသည္ လႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ ဘယ္သူက စမည္ကို မသိေသး။ သူ႔အရိပ္အေျခအေန ကိုယ္ကၾကည့္၊ ကိုယ့္အရိပ္အေျခအေန သူကၾကည့္ႏွင့္ ၾသဂုတ္လ ၈ ရက္ေန႔မွာ ဘာမွျဖစ္မလာဘဲ ကုန္လြန္သြားသည္။ သို႔ေသာ္ ၿမိဳ႕တခ်ဳိ႕တြင္မေတာ့ အေရးအခင္းေတြ စတင္ေပၚေပါက္လာေပၿပီ။ သည္နယ္ၿမိဳ႕ကေလးတြင္ လႈပ္ရွားဆႏၵျပမႈ ျဖစ္မလာေသးသည့္အတြက္ သူ အားမလိုအားမရ ျဖစ္ေနမိသည္။ ေပၚလာႏိုး၊ ေပၚလာႏိုးႏွင့္လည္း ရင္ခုန္လႈပ္ရွားေနမိသည္။ သူကိုယ္တိုင္ပင္ အစပ်ဳိးလႈပ္ရွားလုိက္ခ်င္စိတ္မ်ဳိး ျဖစ္ေပၚမိသည္။ သို႔ေသာ္ သည္ၿမိဳ႕မွာ သူသည္ သူစိမ္းျဖစ္သည္။ သည္ၿမိဳ႕က ေခါင္းေဆာင္ေတြကို သူ အကၽြမ္းမဝင္။ သည္ၿမိဳ႕က လူထုသေဘာကို သူ နားမလည္။ သို႔ႏွင့္ အရိပ္အေျခကိုသာ ၾကည့္ေနရသည္။ 

တကယ္တန္း စမည့္စေတာ့ အထက္တန္းေက်ာင္းသားေတြက စတင္ေဖာက္ခြဲလိုက္ၾကသည္။ ေက်ာင္းသား အနည္းငယ္ လမ္းေပၚထြက္ ဆႏၵျပရာကေန ၿမိဳ႕ေနလူထုအားလုံး ေနာက္ကေန စု႐ုံးလုိက္ပါလာၾကေလသည္။ ဘယ္အာဏာပိုင္မွ တားဆီးကန္႔ကြက္ မလုပ္ရဲၾကေခ်။

ေနာက္ေန႔ေတြတြင္ ရြာကလူေတြပါ အိုးစည္ဗုံေမာင္းေတြႏွင့္ ၿမိဳ႕ေပၚသို႔ခ်ီတက္လာၾကသည္။ 

အက်င့္ (ကာတြန္း ဝင္းေအာင္)

ဟံသာဝတီ ဦးဝင္းတင္ (သို႔မဟုတ္) အေရးေတာ္ပံု တပ္သား (ညီေစာလြင္)

“က်ေနာ္ ဘာကို ဆုိလိုသလဲဆုိတာကိုေတာ့ ခင္ဗ်ား နားလည္ေလာက္ပါတယ္” လို႔ ဦးဝင္းတင္က ေျပာတယ္။ သူေျပာတဲ့ (အဂၤလိပ္) စကားက တိုးတုိးညင္သာ...။ တခ်က္တခ်က္လည္း တိမ္ဝင္သြားတတ္တယ္။ အျပင္မွာရြာေနတ့ဲ မိုးစက္ေတြက အိမ္ေခါင္မိုးေပၚကို တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္နဲ႔ က်ေနတယ္။ ေနျမင့္လာခ်ိန္မွာေတာ့ မုိးက တျဖည္းျဖည္းေတာ့ အရွိန္ေလွ်ာ့က်စျပဳလာတယ္။ 

“က်ေနာ္က အိုၿပီဗ်၊ မွတ္ဉာဏ္ေတြလည္း မေကာင္းေတာ့ဘူး။ စကားလံုးေတြ၊ အလကၤာေတြ၊ အသံုးအႏႈန္း၊ အတြဲအစပ္၊ အေတြးအေခၚေတြ ေမ့ကုန္တာေတြလည္း အမ်ားႀကီးပဲ” လို႔ ဦးဝင္းတင္က ေျပာတယ္။ 

ဦးဝင္းတင္ဆုိတာက ဝါရင့္သတင္းစာဆရာႀကီး…။ ၁၉၈၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္ေတြမွာ သူရဲ႕ ခၽြန္ျမတဲ့ကေလာင္ဟာ ႏုိင္ငံေရးအေရးေတာ္ပံုမွာ လက္နက္ျဖစ္လာတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔အတူ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (အန္အယ္ဒီ) ကို ထူေထာင္တယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ႏုိင္ငံေရး ဝ႐ုန္းသုန္းကား ကာလ...။ 

ဦးဝင္းတင္ဟာ အသက္ငယ္ငယ္အရြယ္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ဖခင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ဆံုခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးတုိက္ပြဲမွာ ဦးေဆာင္ေနတဲ့အခ်ိန္၊ ၁၉၄၇ က်ေတာ့ လုပ္ၾကံခံလုိက္ရတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ တဒဂၤေလးေတြ႔လိုက္တဲ့ အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ကေလးက ဟံသာဝတီ ဦးဝင္းတင္ရယ္လို႔ စာေရးဆရာဘဝကို ပို႔ေဆာင္ေပးလုိက္တယ္လို႔ ဆုိရမွာပါ။ ေနာက္ထပ္ ရာစုႏွစ္ဝက္ေလာက္အၾကာမွာေတာ့ ဦးဝင္္းတင္ဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕သမီးနဲ႔ ေရစက္ဆံုရျပန္တယ္။ ဒီတႀကိမ္ကေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ ၁၉၈၈ လူထုဆႏၵျပပြဲေတြ ၾကားထဲမွာ...။ စာေရးဆရာ ဦးဝင္းတင္ကလည္း အေရးေတာ္ပံု တပ္သားျဖစ္ေနၿပီ။ ဒီလုိနဲ႔ လုပ္လက္စအလုပ္ေတြ မၿပီးခင္မွာပဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေရာ၊ ဦးဝင္းတင္ပါ စစ္အစိုးရရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ ျဖစ္သြားျပန္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဦးဝင္းတင္က အသက္ ၆၀၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ၄၄ ႏွစ္။ 

၈၈ တို႔ ဘယ္သြားမလဲ? (ကိုညိဳ)

မၾကာေသးမီက ေဖ့စ္ဘြတ္စာမ်က္ႏွာကေန ABSDF အဖဲြ႔ဝင္ေဟာင္း ကိုသီရိညြန္႔ ၈ ေလးလံုး ေငြရတုနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေရးလိုက္တဲ့ သူ႔သေဘာထားကို ဖတ္ရတယ္။ မိမိတို႔ရည္မွန္းခ်က္ ၿပီးဆံုးေအာင္ျမင္ေအာင္ မေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေသးဘဲ၊ က်ဆံုးသြားသူေတြ၊ ခႏၶာကိုယ္ စြန္႔လႊတ္ခဲ့သူေတြ၊ ဒီေန႔အထိ ေတာထဲေတာင္ထဲ၊ ကတုတ္က်င္းေတြမွာ ဒုကၡခံရပ္တည္ေနၾကသူေတြကို အားနာလို႔ ျပည္တြင္းက ၈ ေလးလံုး ေငြရတုပဲြႀကီးကို မတက္ေရာက္ႏိုင္တဲ့အေၾကာင္း၊ အေဝးကပဲ အမွ်ေဝ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈျပဳလုပ္သြားမယ္လို႔ ေရးထားတာဖတ္ရေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ စိတ္တူကိုယ္တူ ခံစားခ်က္တူ ရဲေဘာ္ေတြ အမ်ားႀကီးရိွေနတာပဲလို႔ ပီတိရင္ဘတ္နဲ႔ခံစားၿပီး ေက်နပ္ခဲ့ရတယ္၊ ဝမ္းသာဝမ္းနည္းလည္း ျဖစ္ရတယ္။ 

လြန္ခဲ့တဲ့ဇြန္လက ကိုမိုးသီးဇြန္က အီးေမးလ္ပို႔တယ္။ “ကိုမြန္းေအာင္နဲ႔ ခင္ဗ်ားကို ေငြရတု ဖိတ္ခ်င္တယ္၊ အထဲက အဖဲြ႔ေပါင္းစံုက က်ေနာ့္ကိုေျပာလာလို႔ ဖိတ္ၾကားေရး တာဝန္ယူေနတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔တက္မယ္ဆို ဖိတ္စာပို႔ေပးလိုက္မယ္” လို႔ ေရးထားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ ကိုမြန္းေအာင္က ဂ်ာမဏီေရာက္ေနလို႔ သူ႔ကို စာေရးအေၾကာင္းၾကားလိုက္တယ္။ ကိုမြန္းေအာင္ ေနာ္ေဝးျပန္ေရာက္ေတာ့ “ေအာင္ပဲြရလို႔ က်င္းပႏိုင္တဲ့ပဲြမွ မဟုတ္ပဲဗ်ာ၊ ၿပီးေတာ့ ညီလာခံကေန ရလဒ္ေကာင္းေတြေပၚလာဖို႔၊ မွန္ကန္တိက်တဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြေပၚလာဖို႔က ပိုအေရးႀကီးပါတယ္၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ဆံုစည္းတဲ့ပဲြမ်ဳိး မျဖစ္သင့္ဘူး၊ က်ဆံုးသြားတဲ့ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔ နဂိုရည္မွန္းထားတဲ့ပန္းတိုင္လည္း မေရာက္ေသးေတာ့ သြားဖို႔မဝံ့ရဲဘူးဗ်ာ”လို႔ ေျပာပါတယ္။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လည္း အေစာကတည္းက သြားဖို႔မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ ဆံုးျဖတ္ၿပီးသားမို႔ ကိုမိုးသီးဇြန္ကို သတိတရဖိတ္တာ ဝမ္းသာေက်းဇူးတင္ေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ မတက္ႏိုင္ေတာ့ေၾကာင္း ဖုန္းဆက္ ေျပာျပတယ္။ 

ပ်က္အစဥ္ ျပင္မရ (ကာတြန္း ဝင္းေအာင္)

ေနာက္ၾကည့္မွန္ (မင္းကိုႏိုင္) - ၂၃

ဒီတခါ အေဖေပးေသာ တာဝန္ကို အုန္းသိန္း လုိလားစြာထမ္းေဆာင္ရန္ ကတိျပဳလုိက္၏။ ရပ္ထဲရြာထဲမွာ သတိထားၾကည့္ ဟုိအဖြဲ႔ေတြ လႈပ္ရွားတာေတြ႔ရင္ ခ်က္ခ်င္းသတင္းပုိ႔စမ္း၊ ဆူခ်င္ပူခ်င္တဲ့ေကာင္ေတြကို ဆုံးမရဖုိ႔ ငါ့မွာတာဝန္ရွိတယ္ဟူေသာ အေဖ့စကားကို အုန္းသိန္း မေနာေခြ႔လွသည္။ 

အုန္းသိန္းတုိ႔ ဘယ္ေလာက္အရာေရာက္တယ္ဆုိတာ သိရမွာေပါ့၊ မခင္ေအးနဲ႔ေပါင္းၿပီး အုန္းသိန္းကို အေရးမလုပ္ခ်င္တဲ့ ညိဳ၊ ဘယ္သူေတြက ပိုစြမ္းသလဲဆိုတာ သိရေစ့မယ္ ငါထင္တဲ့အတုိင္း ျဖစ္ေနလုိ႔ကေတာ့ ေျခသလုံး လာဖက္ရၿပီသာမွတ္ဟု ႀကိမ္းဝါးလုိက္ေတာ့၏။ 

xxxxx xxxxx xxxxx 

အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီး ရက္ပုိင္းမွ် ကုပ္ေနရသည္ကိုပင္ စိတ္မရွည္ခ်င္။ ဟုိက သည္က သတင္းလာေမးသမွ် အေမႏွင့္ မရီႏြယ္က စိတ္တပူပူျဖင့္ ေၾကာင့္က်မဆုံး။ သူရႏွင့္ ထြန္းသက္တုိ႔ အိမ္သုိ႔လာခြင့္မရ၍ အေဝးမွ ကိုယ္ဟန္တျပျပ။ ေဖေသာင္းကလည္း ျပတင္းဝက ျပဴတစ္တစ္။ 

က်ေနာ္ႏွင့္ ေဒါက္တာေဇာ္ျမင့္ေမာင္ - ကိုမာကီ (၈၈ မ်ဳိးဆက္)

လူခ်စ္လူခင္ မ်ားသေလာက္ကို လူမုန္းလည္း မ်ားတဲ့သူ။ ဒါေပမယ့္ ခ်စ္သူေရာ၊ မုန္းသူေရာက ေလးစားၾကတဲ့သူ …။ ဆရာဝန္ဆိုေပမယ့္ သူ႔ပံုစံက က်ေနာ္နဲ႔ခပ္ဆင္ဆင္။ “အသားမည္းမည္း၊ ဂင္တိုတို၊ ပုကြကြ” ဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို အနီးစပ္ဆံုးပံုေဖာ္တဲ့ ေဝါဟာရျဖစ္မယ္။ မ်က္ႏွာမွာ မွဲ႔ေျခာက္ေပါင္းမ်ားစြာပါတာက က်ေနာ့္ထက္သာေသး။ ဒါေပမဲ့ ဆရာေဇာ္က က်ေနာ့္ထက္ပိုၿပီး ၾကံ့ခိုင္ေတာင့္တင္းပါတယ္။ အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈ က်န္းမာေရးအလိုက္စားဆံုးပုဂၢိဳလ္ဟာ ဆရာေဇာ္ပါပဲ။ က်ေနာ္ သူ႔ကို လူကိုယ္တိုင္ မျမင္ဖူးခင္ကတည္းက နာမည္ကိုၾကားဖူးေနတာပါ။ မႏၱေလး အမရပူရသား။ ေဒါက္တာ မ်ဳိး႐ိုး။ အေဖ ေဒါက္တာ၊ ဇနီး ေဒါက္တာ၊ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြ ေဒါက္တာ၊ ေယာက္ဖ ေဒါက္တာ။ (ေနာက္ပိုင္းမွာဆို သားသမီး သံုးေယာက္စလံုးပါ ေဒါက္တာ)။ 

ေဒါက္တာေဇာ္ျမင့္ေမာင္ ဆရာဝန္ဘြဲ႔ရေတာ့ မႏၱေလးေဆးတကၠသိုလ္မွာပဲ ဆရာျပန္လုပ္တယ္။ ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုက်ေတာ့ တက္တက္ႂကြႂကြ ပါဝင္လာတယ္။ NLD ပါတီ ဝင္တယ္။ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ အမရပူရၿမိဳ႕နယ္ကေန အမတ္အျဖစ္ အေရြးခံရတယ္။ ၁၉၉၀၊ ဂႏၶီညီလာခံေနာက္ပိုင္း နဝတ စစ္အစိုးရက လႊတ္ေတာ္ ေခၚေပးဖို႔ပ်က္ကြက္တာကေနစၿပီး ႏိုင္ငံေရးတင္းမာမႈေတြ ဆက္တိုက္ျမင့္မားလာတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြ (ဒီမိုကရက္တစ္ေတြ)ကို တစ္စတစ္စ ၿဖိဳခြင္းလာတယ္။ 

ဒီလုိနဲ႔ပဲ ေဒါက္တာေဇာ္ျမင့္ေမာင္ အပါအဝင္ အမတ္တခ်ဳိ႕ကို စင္ၿပိဳင္အစိုးရ ေထာင္တယ္ဆိုတဲ့ စြပ္စြဲခ်က္နဲ႔ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်တယ္။ အမတ္တခ်ဳိ႕ကို ရရာပုဒ္မေတြနဲ႔ အေရးယူတယ္။ ေဒါက္တာစိန္ဝင္း အပါအဝင္ အမတ္တခ်ဳိ႕က နယ္စပ္(ျပည္ပ)ကို တိမ္းေရွာင္သြားၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕က ေသြဖည္သြားၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕လည္း ေဖာက္ျပန္သြားၾကတယ္။ 

လူငယ္၊ ဘန္းစကား နဲ႔ ဖိႏွိပ္မႈေအာက္က အသံမ်ား (ကိုညိဳ)

လြန္ခဲ့တဲ့သံုးရက္က မႏၱေလးက အကိုႀကီးဆီ တယ္လီဖုန္းနဲ႔ ဆက္သြယ္စကားေျပာျဖစ္တယ္။ သူက အင္တာနက္ လိုင္းမေကာင္းတဲ့အေၾကာင္း၊ ဝန္ထမ္းေတြ အက်င့္ပ်က္တာ မေပ်ာက္ႏိုင္တဲ့အေၾကာင္း၊ ၉၆၉ ေတြ အိမ္တိုင္းေစ့ စည္း႐ံုးေရးလုပ္ေနတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပတယ္။ “မလန္းဘူး” “ ျပဳန္းေနၿပီ” “ကြိဳင္စားတယ္” နဲ႔ သူ႔စကားထဲက ေဝါဟာရတခ်ဳိ႕ကို က်ေနာ္ ေၾကာင္အမ္းအမ္းျဖစ္ေနလို႔ ျပန္ရွင္းျပေနေသးတယ္။ “အခုေခတ္ေပၚ ဘန္းစကားပါကြာ” တဲ့။ 

အကိုႀကီးနဲ႔ က်ေနာ္က အသက္အမ်ားႀကီး ကြာတယ္၊ ၿပီးေတာ့ အကိုႀကီးက နည္းနည္းေရွး႐ိုးဆန္တယ္လို႔ ထင္ေနတာ၊ အခုလို ေခတ္ေပၚစကားေတြေျပာေနေတာ့ က်ေနာ္လည္း ျပံဳးခ်င္ခ်င္ ျဖစ္သြားတယ္။ “အကိုႀကီး… လမ္းသရဲစကားေတြ သံုးေနၿပီလား”လို႔ ဆိုေတာ့ အကိုက ရယ္တယ္။ “လူငယ္ေတြကို ျပဳျပင္ခ်င္ရင္ သူတို႔စိတ္ထဲကအရာေတြ အရင္သိေအာင္ လုပ္ရမယ္” လို႔ ေျပာပါတယ္။ အကိုႀကီးက က်န္းမာေရးဝန္ထမ္းဘဝကေန အၿငိမ္းစားယူၿပီးတဲ့ေနာက္ ေက်ာင္းသားေတြကို အဂၤလိပ္စာ သင္ေပးေနပါတယ္။ 

က်ေနာ္တို႔ငယ္စဥ္ဘဝေလွ်ာက္လံုး ေရွး႐ိုးစဲြလူႀကီးေတြရဲ႕ ေဝဖန္မႈ၊ ဖိႏွိပ္မႈေတြကို ေတာက္ေလွ်ာက္ၾကံဳခဲ့ရတယ္။ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ကလည္း အာဏာရွင္ယႏၱယား ခိုင္မာေအာင္ အားထုတ္ေနခ်ိန္၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္အေပၚ ဆန္႔က်င္မႈ၊ ေဝဖန္မႈေတြကို သည္းမခံအခ်ိန္၊ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြနဲ႔ ပဋိပကၡအရိွန္ မက်ေသးတဲ့ကာလဆိုေတာ့ ဦးေနဝင္းရဲ႕ မဆလပါတီနဲ႔အတူ ႀကီးျပင္းလာတဲ့ က်ေနာ္တို႔မ်ဳိးဆက္ဟာ ပညာေရးအရ အမ်ဳိးမ်ဳိးစမ္းသပ္အခံရဆံုး၊ လူမႈေရးနဲ႔ယဥ္ေက်းမႈအရ အထိုးႏွက္ခံရဆံုး၊ အေတြးအေခၚအရ အပိတ္အဆို႔ အခံရဆံုး၊ ႏိုင္ငံေရးအရ အဖိႏွိပ္အခံရဆံုး အခ်ိန္ကာလေတြ ျဖစ္တယ္။ (နအဖေခတ္မွာ ပိုဆိုးရြားသြားပါတယ္)။ 

ကံ့ေကာ္ပြင့္၏ သံမဏိဝတ္ဆံ (ဆက္ႏိုင္မင္း) - ၈

အခန္း - ၁၀ 

ျမင္းခြာတခ်က္ေပါက္ရင္ 
ဗမာတျပည္လုံး မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ေစရမယ္။ 

ဗကသ ေခါင္းေဆာင္ ကိုဗဟိန္း 

၁၉၈၈ ခု ၾသဂုတ္လ၊ ႏိုင္ငံတဝန္း အေျခအေန။ 

ၾသဂုတ္လ ၉ ရက္တြင္ တႏိုင္ငံလုံးရွိ ၿမိဳ႕ႀကီး ၄၀ ေက်ာ္တြင္ ဆႏၵျပမႈေတြ ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ တျဖည္းျဖည္းျဖင့္ တုိးပြားလာသည္။ 

ပဲခူး၊ သနပၸင္၊ ေရနံေခ်ာင္းတို႔တြင္ အေရးအခင္းအစပိုင္း၌ ပစ္ခတ္မႈ ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။ ေခ်ာက္ၿမိဳ႕၊ ဘိတ္ၿမိဳ႕၊ အထက္မင္းလွၿမိဳ႕တို႔တြင္လည္း ဆႏၵျပသူေတြကို ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ခဲ့သည္။ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕တြင္ေတာ့ ၾသဂုတ္လ တတိယပတ္ေလာက္က်မွ ပစ္ခတ္မႈျဖစ္ပြားခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ဆုံး႐ႈံးမႈက ႀကီးသည္။ လူအမ်ားအျပား ေသဆုံးခဲ့သည္။ 

မႏၱေလးတြင္လည္း ဆႏၵျပပြဲအေစာပိုင္း၌ ပစ္ခတ္မႈေၾကာင့္ လူႏွစ္ေယာက္ ေသဆုံးခဲ့သည္။ ေနရာအႏွ႔ံ၊ ၿမိဳ႕အႏွံ႔တြင္ ပစ္ခတ္ႏွိမ္နင္းခဲ့ေသာ္လည္း ဘယ္ေနရာတြင္မွ ပစ္ခတ္ၿဖိဳခြင္းေသာေၾကာင့္ ၿငိမ္သက္မသြား။ ဆႏၵျပပြဲေတြ ဆက္လက္ ျဖစ္ပြားခဲ့ေလသည္။ မႏၱေလးတြင္လည္း ဆႏၵျပပြဲသည္ တန္႔မသြား။ တန္႔မသြားသည့္အျပင္ သမဂၢေတြ အစုံအလင္ ထြက္ေပၚလာသည္။ 

ျမင္းလွည္းအစီးေပါင္း တစ္ေထာင္ေက်ာ္ ေမာင္းႏွင္ဆႏၵျပေသာ ျမင္းလွည္းသမဂၢ ဆႏၵျပပြဲမွာ မႏၱေလး တၿမိဳ႕တည္းတြင္သာျမင္ရသည့္ ျမင္ကြင္းျဖစ္သည္။ ျမင္းလွည္းသမဂၢ ဆႏၵျပပြဲႀကီးမွာ လွပင္လွေနေသးေတာ့သည္။ ရွင္ျပဳ အလွဴပြဲႀကီး က်င္းပေနသလားဟု ထင္မွတ္မွားရသည္။ 

၈၈၈၈ (သစၥာနီ)

ဒီေန႔ဟာ...
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ေခါင္းတလားအဖုံးကုိ
ေနာက္ဆုံး႐ိုက္လုိက္တဲ့ သံတစ္ခ်က္ျဖစ္တယ္။

ဒီေန႔ဟာ...
နာတာရွည္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြက္
ေတာ္လွန္ေရးစိတ္ဓာတ္နဲ႔ ေဖာ္စပ္ထားတဲ့
နတ္ေဆး ၾသသဓျဖစ္တယ္။

ဒီေန႔ဟာ...
ထာဝရ ရွင္သန္မဲ့
လြတ္လပ္ျခင္း တရားမွ်တျခင္းတို႔ရဲ႕
သမိုင္းတြင္တဲ့ ေမြးေန႔ျဖစ္တယ္။

က်ေနာ္ႏွင့္ မစုစုေႏြး - ကိုမာကီ (၈၈ မ်ဳိးဆက္)

က်ေနာ္သိကၽြမ္းခဲ့ဖူးသမွ် အမ်ဳိးသမီးေတြထဲမွာ လူႏုသေလာက္ စိတ္ဓာတ္ ခက္ထန္မာေၾကာတဲ့သူ။ စကားအေျပာအဆို ႐ုိးရွင္းပြင့္လင္းသေလာက္၊ ေဆြးေႏြးညွိႏႈိင္းရ ခက္ခဲသူ … ဒါေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕ ျဖဴစင္ေျဖာင့္မတ္မႈကို ဘယ္အခါမဆို မွတ္ေက်ာက္တင္ခံဝံ့သူ …။ 

၂၀၀၅ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလထဲ။ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕စုရပ္ျဖစ္တဲ့ ေတာင္ဥကၠလာက ကိုကိုႀကီးရဲ႕အခန္းကို က်ေနာ္ေရာက္သြားေတာ့ မင္းကိုႏိုင္နဲ႔ကိုကိုႀကီးတို႔ စာတိုေလးတစ္ေစာင္ကို စိတ္ဝင္တစား ဖတ္ေနၾကတယ္။ “ဘာစာလဲဗ်” ဆိုေတာ့ “ေကာ့မွဴးက ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ စာပါ။ သူ႔ကို တရား႐ုံးက အမိန္႔ခ်ေတာ့မွာကို က်ေနာ္တို႔တေတြ လာရပ္တည္ေပးဖို႔ လွမ္းေရးတာ” လို႔ မင္းကိုႏိုင္က ဆိုတယ္။ ကိုကိုႀကီးကေတာ့ “သန္ဘက္ခါပဲဗ်။ က်ေနာ္တို႔သြားၾကမယ္။ ခင္ဗ်ားလည္း ျပင္ထားဦး” တဲ့။ က်ေနာ္က “ျဖစ္ပါ့မလားဗ်။ က်ေနာ္တို႔သြားမွ ပိုဆိုးေနဦးမယ္” ဆိုေတာ့၊ မင္းကိုႏိုင္က “က်ေနာ္ အေၾကာင္းျပန္လိုက္ၿပီးသားပါ။ အစ္ကိုတို႔ေရာက္လာမွ ညီမေလးအတြက္ ပိုဆိုးရင္လည္း ဆိုးသြားႏိုင္တယ္ ဆိုတာကို။ ဒါေပမယ့္ သူက ခံႏိုင္ရည္ရွိပါတယ္တဲ့။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ ရင္ဆိုင္ပါ့မယ္တဲ့။ ဒီေတာ့လည္း သြားၾကတာေပါ့ဗ်ာ” 

အေပ်ာ္မယား - ၂ (ေဆာင္းလူ)

က်ားေၾကာက္လုိ႔ ... 
ရွင္ႀကီးကုိး ... 
ရွင္ႀကီးကုိယ္တုိင္ 
က်ားထက္ ပုိမ်ားဆုိးေလမလား ... 

.... .... 

ေဝဝါး ...
ေထြျပား ... 
က်ားကုိပဲ ျပန္ကုိးကြယ္ရမလား ... 
ရွင္ႀကီးပဲ ဆက္ကုိးကြယ္ရေလမလား ... 
လားေပါင္းမ်ားစြာမွ ... 

ႏွစ္ကုန္ေတြ ေခတ္ကုန္ေတြ ေလကုန္ခံမေနနဲ႔၊ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္စစ္စစ္ ေၾကညာ (ဟံသာဝတီ ဦးဝင္းတင္)

“ယခုႏွစ္ကုန္ခ်ိန္တြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ႏုိင္ငံေရးယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ခံေနရသည့့္္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ်မက်န္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္သြားမည္” 

ဒါက မိုးေပၚကက်လာတဲ့ စကားေတြဗ်။ မိုးေပၚကဆိုတာ စေလာင္းကတစ္ဆင့္၊ ႐ုပ္သံလႊင့္လိုင္းေတြကလာတဲ့ သတင္းကိုေျပာတာ။ ျဗဟၼာ့ျပည္ကလာတဲ့ အသံလို႔လည္း ထင္မေနနဲ႔ဦး။ ၿပီးေတာ့ ျဗဟၼာ့ျပည္က အပ္တစ္စင္းနဲ႔ လူ႔ျပည္က အပ္တစ္စင္း ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းထိမိမွ တကယ္ဟုတ္ အလုပ္ျဖစ္မယ့္ သတင္းစာလႊာပါလို႔လည္း ေလပုပ္မထုတ္နဲ႔။ 

ဒီစကားက က်ဳပ္တို႔ရဲ႕ အေခ်ာ္တစ္ အခ်စ္ေတာ္ သမၼတႀကီးကိုယ္တိုင္ ေျပာတဲ့စကားဗ်။ ဘယ္မွာေျပာလဲေတာ့ မေမးနဲ႔။ က်ဳပ္လည္း မသိဘူး။ သမၼတႀကီးက ကမာၻ႐ိုးကိုးေပါက္ ႏုိင္ငံတကာလွည့္ လက္ဝါးျဖန္႔ (အဲေလ ေယာင္လို႔) ဝါဒျဖန္႔တာလည္း မဟုတ္ေသးဘူး။ ေျခစၾကာျဖန္႔ေနတာဆိုေတာ့ ဘယ္ေရာက္လို႔ ဘယ္ေပါက္ေနမွန္း မသိဘူး။ အသံေညႇာင္ေညႇာင္ကို က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ နားေထာင္လိုက္တာဗ်ဳိ႕။ 

ၿငိမ္းခ်မ္းေရး… ဆိုတာ ပ်ားသကာ (ကိုညိဳ)

ဇူလိုင္ ၂၃ ရက္( အဂၤါေန႔)က ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း ကြယ္လြန္ခဲ့တာ ၄၉ ႏွစ္တိတိျပည့္ပါတယ္။ “ဆရာ မေသခင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ျမင္ေတြ႔သြားခ်င္တယ္” လို႔ ေျပာသြားခဲ့ေပမယ့္ အခုအခ်ိန္ထိ ဆရာႀကီးဆႏၵက မျပည့္ႏိုင္ေသးပါ။ အဲဒီေခတ္က ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းသြားခဲ့သူေတြကိုယ္တိုင္ တျဖဳတ္ျဖဳတ္နဲ႔ ေႂကြကုန္ေပမယ့္ ျပည္တြင္းစစ္က မၿပီးျပတ္ႏိုင္၊ ျမန္မာျပည္ႀကီးက မၿငိမ္းခ်မ္းႏိုင္။ ၿပီးေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဗိသုကာႀကီးလို႔ ကဗ်ည္းထိုးခဲ့ေပမယ့္ ဆရာႀကီးရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေပၚလစီကိုေတာ့ ဘယ္အစိုးရနဲ႔ ဘယ္သူပုန္အဖဲြ႔မွ တေလးတစား ျမည္းစမ္းရမွန္း က်င့္သံုးရမွန္းလည္း မသိခဲ့ၾက။

ႏိုင္ငံတကာ ပဋိပကၡေတြ၊ ျပည္တြင္းစစ္ေတြကို ေလ့လာက်မ္းျပဳခဲ့တဲ့ ပညာရွင္ႀကီးေတြ၊ ပေရာဟိတ္ႀကီးေတြ၊ ႏိုင္ငံေရး သုခမိန္ႀကီးေတြကလည္း က်မ္းအဆူဆူ ဖြတ္ဖြတ္ေၾကလို႔၊ ပါးစပ္က အျမႇဳပ္ထြက္ေအာင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစကား အသြင္သြင္ ေျပာေန ေဆြးေႏြးေနေပမယ့္ ျမန္မာျပည္က ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ခ်ဳိးငွက္ငယ္ခမ်ာ… အနားမကပ္ႏိုင္ေသး။

သူမနာ၊ ကိုယ္မနာ ဒိုင္ယာေလာ့ခ္ 

ဒီကေန႔ ျမန္မာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသုခမိန္ေတြဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၅၀ ေက်ာ္ေလာက္က ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း ေဟာျပသြန္သင္ခဲ့တဲ့ ‘သူမနာ၊ ကိုယ္မနာ’ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလမ္းစဥ္ကို အေျခခံလုပ္ေဆာင္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းရဲ႕ သူမနာ၊ ကိုယ္မနာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမူ အစျပဳလာပံုကို ကြယ္လြန္သူ စာေရးဆရာႀကီး ေတာ္ဖုရားေလး ဦးေအာင္ေဇရဲ႕ ‘ဝင္းဝင္း ေပၚလစီ’ ေဆာင္းပါးမွာ ေျပာထားတာေလး မွတ္မိေနတယ္။

အေပ်ာ္မယား (ေဆာင္းလူ)

မပုိင္မွန္းသိတယ္ ... 
သူ႔မ်က္ႏွာ ၾကည့္ၾကည့္ေနရတယ္ ... 
ေပးသမွ်သာယူ ...
ေကြၽးသမွ်သာယူ ... 
က်သမွ်သာယူ ... 
သူ႔တုိ႔ေက်းဇူးေတြ ျမင့္မုိရ္မကက်ဴး 

သုိ႔ေၾကာင့္ ... 
ထုိ႔ေၾကာင့္ ... 
အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ 
မလြန္ဆန္ဝံ့ဘူး ... 
အာမခံဝံ့ဘူး ... 

ရန္ကုန္-က်ပ္ေျပး (ကာတြန္း ေစာမင္းေဝ)

ႏိုင္ငံေရးခံတြင္းက ခပ္ပ်က္ပ်က္၊ ဘဲနာဘဲျပဳတ္သံေတြက တရစပ္ထြက္ (ဟံသာဝတီ ဦးဝင္းတင္)

ဒီအေတာအတြင္း သတင္းေတြတယ္စံုသကိုးဗ်ာ။ ၾကားရၾကားရ နားဝမသက္သာ ဆိုတာမ်ဳိးေတြလည္း ပါရဲ႕။ နားဝသကာေလာင္း ဆိုတာမ်ဳိးေတြလည္းပါရဲ႕။ နားဝ ၾကက္ေမြးက်ပ္ ဆိုတာမ်ဳိးလည္း ပါရဲ႕။ (အပာိ အပာိ ယားက်ိက်ိပါလားဗ်ဳိ႕ ဆိုတာမ်ဳိးေပါ့ေလ။) 

အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္မွာ ဆက္သြယ္ေရးဆိုင္ရာ ဥပေဒၾကမ္း ေဆြးေႏြးတယ္။ ဥကၠ႒ႀကီးက စာပိုဒ္အလိုက္ အမတ္မင္းေတြ သေဘာတူ-မတူ ေမးတယ္။ တစ္မတ္သားအမတ္မ်ား (အဲမႊားလို႔ ဘြာ ဘြာ) တပ္သားအမတ္မ်ားက ေတမိဇာတ္ခင္း ပာင့္အင္း မလုပ္၊ အင္း မလုပ္ ႏႈတ္ပိတ္ေနသတဲ့။ အဲဒီလို တပ္အမတ္ေတြ ပါးစပ္ပိတ္ေနတာကို ဥကၠ႒က မာန္မဲလိုက္သတဲ့။ ဒီလို အစုလိုက္ေမးတာ မေျဖရင္ လႊတ္ေတာ္ထဲက အစုလိုက္ ေမာင္းထုတ္မယ္တဲ့။ 

စကားလံုးေတြကေတာ့ အပ္က်မတ္က် မပာုတ္ဘူးေပါ့။ ဥကၠ႒ႀကီးက ထန္ထန္ေျခာက္ေျခာက္ မာန္ကာ ေငါက္လိုက္တာကေတာ့ အသံလႊင့္မီဒီယာေတြမွာ အတိုင္းသား ၾကားလိုက္ရသေပါ့ဗ်ာ။ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ နာယကႀကီးရဲ႕ နာယက အသိဉာဏ္ကို ေဖာ္က်ဴးလိုက္တာျဖစ္တယ္လို႔ပဲ က်ဳပ္ကေတာ့ မွတ္ယူသဗ်ာ။ ပါဠိလိုေတာ့ ပရိသညဴလို႔ ဆိုသေပါ့။ ပရိသတ္ရဲ႕ စိတ္ထားကိုသိျခင္း အသိဉာဏ္ေပါ့ဗ်ာ။ 

ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ လူထုကို ေမ့ေလ်ာ့ေနၾကသည္ (ေဖျမင့္)

‘ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ မျပင္ဆင္လွ်င္လည္း NLD အေနျဖင့္ ႏုိင္ငံ့အက်ဳိးေရွး႐ႈၿပီး အေကာင္းဆုံးလမ္းကုိသာ ဆက္ေလွ်ာက္မည္’ တဲ့။ ၂၁ ဇူလိုင္ ၂၀၁၃ Daily Eleven သတင္းစာပါ သတင္းေခါင္းစဥ္တစ္ခုက ေဖာ္ျပထားသည္။ 

သည္ဟာ ဖတ္ရေတာ့ ဖြဲ႔စည္းပုံျပင္ဆင္ေရးကို ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲ ေႂကြးေၾကာ္သံတစ္ရပ္အျဖစ္ ေၾကညာေျပာဆုိခဲ့သည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဦးေဆာင္ေသာ NLD ပါတီအေနျဖင့္ သည္အေရးကိစၥအေပၚ ေလးနက္မႈ ေလ်ာ့သြားေလသလား သံသယျဖစ္မိသည္။ 

တစ္ဖက္တြင္ ဖဲြ႔စည္းပုံကို ေစာင့္ၾကပ္သူတုိ႔သည္ အေလွ်ာ့ေပးလိမ့္မည္မဟုတ္ဟူ၍ မိမိတုိ႔ဘာသာ နားလည္လက္ခံကာ သည္ကိစၥတြင္ မသိမသာ ေနာက္ဆုတ္သြားျခင္းလားဟုလည္း စဥ္းစားစရာ ျဖစ္သည္။ အခ်ဳိ႕ပုဂၢိဳလ္မ်ားအေနႏွင့္မူ ဘာအေပးအယူ တစ္စုံတစ္ရာရွိ၍ သည္ကိစၥကုိ အလဲအလွယ္ျပဳေလသလဲဟုပင္ ထင္စရာရွိ၏။ 

ဒီမနက္ေစာေစာ ေတြ႔လုိက္ရေသာ ငါးမ်ား ... (ေဆာင္းလူ)

ဒီေန႔မနက္ 
ငါေနရာ ၿမိဳ႕ႀကီး ျပႀကီးမွာ ... 
ငါးေတြ ဖ်တ္ဖ်တ္လူးေနၾကတယ္ ...
ေရမ်ားလုိ႔တဲ့ ...။ 

ၾကည့္ရတာ သူတုိ႔
ေရမ်ားရာအရပ္ကေန
ေရနည္းရာအရပ္ကုိ
မ်ဥ္းက်ားေတြဆီကေန
ေဒါင္လုုိက္ ေရြ႕လ်ားေနပံုရတယ္ ...။ 

ငါးေတြမွာ 
ဟုိသြား ဒီသြားစရာ 
မွတ္ပုံတင္မလုိဘူး ... 

ငါးေတြမွာ 
ဟုိသြား ဒီသြားစရာ 
ဆုိင္ကယ္ေတြမရွိဘူး ... 

ငါးေတြမွာ 
ဟုိသြား ဒီသြားစရာ 
ကားေတြမရွိဘူး ... 

ငါးေတြမွာ 
ဟုိဆက္ ဒီဆက္စရာ 
ဟုိကလိ ဒီကလိစရာ 
စမတ္လ္ဖုန္းေတြ မရွိဘူး ... 

ေနာက္ၾကည့္မွန္ (မင္းကိုႏိုင္) - ၂၂

“ငပိစားလုိ႔ ျဖစ္တာကြ လူဆီက ကူးတာလည္း ပါတယ္။ ဟာ ... ငပိမစားလုိ႔ ဘာသြားစားမလဲ။ ေပါက္ခ်င္လည္း ေပါက္ကြာ ေပါက္ရင္ ကုတ္မယ္ ဖဲ့မယ္” စသျဖင့္ ဝဲေရာဂါသည္မ်ား တစတစ မ်ားလာၿပီျဖစ္သည္။

ေဖေသာင္းမွာ အေတြ႔အၾကံဳရင့္ေနေသာ ေက်ာင္းသားတေယာက္၏စကားေၾကာင့္ ရင္ခုန္စရာတခုရလာ၏။ 

“တုိ႔ေတြ မၾကာေတာ့ပါဘူးကြာ ျပန္ရမွာပါ ... သူတုိ႔ဘက္က အလွည့္အပတ္တခုခု လုပ္ကိုလုပ္ျပရမယ္။ အဲဒီမွာ တုိ႔ပါသြားမွာပဲ ဒါေပမယ့္ တုိက္ပြဲမၿပီးေသးဘူး၊ ပြဲႀကီးပြဲေကာင္း ျပန္ေတြ႔ရဦးမယ္” ဟူေသာစကားကို ေက်နပ္စြာနားေထာင္ရင္း ရွဥ့္ကေလးမ်ားပုံကုိ မီးေသြးျဖင့္ ခုိးကာ ေရးဆြဲေနမိသည္။ 

“ဒါ ဘာပုံလဲကြ” 

“ရွဥ့္ေလကြာ” 

“ဘာလုပ္ရမွာလဲ ခ်က္စားလုိ႔လည္း မရ” 

“ဟာ … ငါ သတိရတဲ့ ေကာင္မေလးက ဆံပင္ရွည္ႀကီး တဖားဖားနဲ႔ကြ၊ ရွဥ့္နဲ႔ ရွဥ့္အၿမီး လုိက္ဖက္သလုိ သိပ္ၾကည့္ေကာင္းတယ္” 

“ဒါဆုိလည္း အဲဒီေကာင္မေလးပုံ ဆြဲပါေတာ့လား ... လိုရင္းမေရာက္ဘူး” 

အစိုးရခ်ည္း အားမကိုးနဲ႔ (ကိုညိဳ)

လက္ေတြ႔မက်တဲ့ ေႂကြးေၾကာ္သံ 

က်ေနာ္တို႔ငယ္ငယ္ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ေခတ္ကတည္းက အလုပ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အျမဲၾကားေနရတဲ့ ဆိုစကားေတြရိွတယ္။ ‘လုပ္အားတန္ဖိုး ခ်စ္ျမတ္ႏိုး’၊ ‘အလုပ္ဟူသမွ် ဂုဏ္ရိွစြ’ တို႔၊ ‘အလုပ္ကို ေလးစားက အလုပ္က ျပန္ေလးစားမည္’ တို႔၊ ‘အလုပ္ႀကိဳးစားမွ အဟုတ္တိုးပြားမည္’ တို႔ေပါ့။ အမွန္တကယ္ စိတ္ထဲ၊ ရင္ထဲက တန္ဖိုးထားၿပီး သေဘာပိုက္လုပ္ေဆာင္ၾကမယ္ဆိုရင္ သိပ္ေကာင္းတဲ့ စကားပံုေတြ၊ အဆိုအမိန္႔ေတြပါ။ ဒါေပမယ့္ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ေရး ညံ့ဖ်င္းတဲ့အစိုးရကေရာ၊ လုပ္သားျပည္သူေတြကပါ အဲလို စကားလွလွေတြအတိုင္း မက်င့္ၾကံႏိုင္ခဲ့လို႔ တနည္းေျပာရရင္ အလုပ္သမားတေယာက္မွာရိွသင့္တဲ့ အရည္အခ်င္း၊ လိုက္နာသင့္တဲ့ စည္းမ်ဥ္း၊ ေစာင့္ထိန္းသင့္တဲ့ ကိုယ္က်င့္တရားေတြ ပ်က္ယြင္းခဲ့လို႔ က်ေနာ္တို႔ႀကီးျပင္းလာတဲ့ ေခတ္တေလွ်ာက္လံုး အစိုးရ စီမံကိန္းေတြလည္း ပ်က္ယြင္း၊ အလုပ္သမားစိတ္ဓာတ္ေတြလည္း ျခစားပ်က္စီးကုန္တယ္။

ခိုးစားရတဲ့ ... အလုပ္သမားဘဝ 

တခ်ိန္တုန္းက ျမန္မာျပည္က အႀကီးမားဆံုး သၾကားစက္႐ံုႀကီးနဲ႔ အရက္ခ်က္စက္႐ံုႀကီးရိွရာ အလုပ္သမား ေထာင္နဲ႔ခ်ီ ေနထိုင္အလုပ္လုပ္ကိုင္တဲ့ ရန္ကုန္ မႏၱေလးကားလမ္းနံေဘးက ေတာမက် ၿမိဳ႕မက် ၿမိဳ႕ေလးတၿမိဳ႕မွာ က်ေနာ္ ႀကီးျပင္းခဲ့တယ္။ အမ်ားက အလုပ္သမားၿမိဳ႕လို႔ သိထားၾကတယ္။ ၿမိဳ႕ကေလးမွာ တေန႔ ၄ ႀကိမ္ ဥၾသဆဲြတယ္။ မနက္ ၈ နာရီ လုပ္ငန္းခြင္ဝင္ခ်ိန္ရယ္၊ ေန႔လည္ ၁၂ နာရီတိတိ ထမင္းစားရပ္နားခ်ိန္နဲ႔ ေန႔လည္ ၁ နာရီ အလုပ္ဝင္ခ်ိန္ရယ္၊ ညေန ၄ နာရီ အလုပ္ဆင္းခ်ိန္ဆို သံရွည္ဆဲြလိုက္တဲ့ စက္႐ံုက ဥၾသသံဟာ တၿမိဳ႕လံုးရဲ႕ အခ်ိန္ခန္႔မွန္းတဲ့နာရီလို ျဖစ္ေနတယ္။ အလုပ္သြား၊ အလုပ္ျပန္ခ်ိန္ေတြမွာ ပ်ားအံုထဲက ပ်ားေတြလို တၿမိဳ႕လံုးက အလုပ္သမားေတြ ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲနဲ႔ စည္ကားေနတတ္တာ က်ေနာ္တို႔ၿမိဳ႕ေလးရဲ႕ ပံုမွန္ျမင္ကြင္းပါ။

အမႈတြဲ ... (ကာတြန္း ေစာငို)

ကံ့ေကာ္ပြင့္၏ သံမဏိဝတ္ဆံ (ဆက္ႏိုင္မင္း) - ၇

အခန္း - ၈ 

အေမာင္ေျပာက္က်ား၊ ခ်စ္သူအားကို 
ဘာမ်ားမွာခဲ့လိုသနည္း၊ 
ငယ္ကၾကင္ျမတ္၊ မိသက္မွတ္ကို 
ခြင့္လႊတ္ခဲ့ေၾကာင္း ေျပာပါေလ။ 

(မင္းသုဝဏ္၊ သူ႔မွာတမ္း) 

စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕ေပၚမွ လူေပါင္းမ်ားစြာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့သည္။ ထိုသုိ႔ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကသူေတြထဲတြင္ မိႈင္းရာျပည့္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေဟာင္း ေဇာ္ျမင့္လည္း ပါသည္။ ထို႔အျပင္ ျပံဳးလဲ့ယဥ္လည္း ပါေလသည္။ ျပံဳးလဲ့ယဥ္သည္ စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕မွ ေပ်ာက္ျခင္းမလွ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလသည္။ သူဘယ္ေရာက္သြားသည္ကို ဘယ္သူမွ မသိၾကေတာ့။ 

******** 

အခန္း - ၉ 

ညစ္ဆိုးအျဖစ္သနစ္ 
လွစ္ခါျပရရင္ေတာ့ 
တစ္ကိုးရွစ္ရွစ္ ေခတ္အခါသမယမွာျဖင့္
ေမတၱာအလွတို႔ ေပ်ာက္ပ်က္မွိန္
ေအာ္.... သစၥာဓမၼတို႔ ေဖာက္ဖ်က္ခ်ိန္။ 

(အသင့္ျပင္ၾကေလာ့၊ ၈ ေလးလုံးကာလအတြင္းထြက္ေပၚခဲ့ေသာ ကဗ်ာ။ ေရးသူ - အမည္မသိ) 

၁၉၈၈ ဇူလိုင္လ - ၾသဂုတ္လ၊ ရန္ကုန္။ 

ဖြဲမီးသည္ တေငြ႔ေငြ႔ေတာက္ေလာင္ေနသည္။ မီးအမ်ားဆုံးႏွင့္ ေလာင္စာ အမ်ားဆုံးေနရာမွာ ရန္ကုန္ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းေတြ ပိတ္သြားၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မ်ဳိးသိန္းလည္း အေဆာင္မွ ထြက္ေပးလိုက္ရသည္။ သို႔ေသာ္ သူသည္ ရန္ကုန္မွ မထြက္ခြာေသး။ တိုက္ပြဲကို သူ မစြန္႔ခြာႏိုင္ေသး။ ေတာင္ဥကၠလာရွိ အေဒၚ့အိမ္တြင္ ဆက္လက္တည္းခိုရင္း လႈပ္ရွားမႈအားလုံးႏွင့္ အဆက္မျပတ္ ထိေတြ႔ေနသည္။ 

ဇြန္လ ေျမနီကုန္းလႈပ္ရွားမႈတြင္လည္း သူ ပါဝင္ခဲ့ေသးသည္။ ဇြန္လကုန္ပိုင္းတြင္ ပဲခူးၿမိဳ႕၌ လူထုလႈပ္ရွားမႈ ေပၚေပါက္လာေသာအခါတြင္လည္း သူသြားဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ေသးသည္။ သို႔ေသာ္ အစိုးရက ပုဒ္မ ၁၄၄ ထုတ္ျပန္လိုက္ေသာအခါ သူ မသြားျဖစ္ေတာ့။ ေရႊတိဂုံဘုရားေပၚက တရားပြဲေတြဆီကိုေတာ့ သူ မွန္မွန္ေရာက္ေလသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ေရႊတိဂုံဘုရားေပၚတြင္ သပိတ္စခန္း ဖြင့္လွစ္လိုက္ေလၿပီ။ 

ငွက္ေပ်ာသီး အခြံႏႊာတာက ခက္ဦးမယ္ ... (ကာတြန္း ေအာင္ေမာ္)

ဒီမုိကေရစီပ်ဳိးပင္ (ေပးစာ - ၁) - ညီေစာလြင္

ဒီလို ရွိတယ္… ညီေစာလြင္ 

ေဖ့ဘြတ္ေပၚမွာ မင္းတို႔ေတြ ေျပာဆုိေနၾကလို႔ ငါ့မွာလည္း ေျပာစရာရွိလာတယ္။ ဒီမုိကရက္တိုက္ေဇးရွင္းလုိ႔ မင္းတုိ႔ေတြ ဘိုဆန္ဆန္ ေခၚေနၾကတဲ့ ျဖစ္စဥ္ႀကီးအေၾကာင္းေပါ့ကြာ။ ဒီမုိကရက္တုိက္ေဇးရွင္းဆုိၿပီး တရွင္းတည္း ရွင္းေနၾကေတာ့ ငါ့မွာလည္း သံေယာင္လုိက္ၿပီး ဒီမုိကရက္တုိက္ေဇးရွင္းလို႔ေျပာမွပဲ မင္းလည္း နားဝင္ေတာ့မယ္ ထင္ပါရဲ႕ကြာ၊ (ဟဲဟဲ)။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ စကားအတုိင္းဆုိရင္ေတာ့ ဒီမုိကေရစီ အုတ္ျမစ္ခ်တယ္…။ ဦးႏု စကားအတုိင္းဆုိရင္ေတာ့ ဒီမုိကေရစီ အျမစ္တြယ္ေအာင္ လုပ္တယ္ေပါ့ကြာ။ 

ဘာလုိလုိနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲအလြန္ကာလဟာ သံုးႏွစ္ထဲကို ေရာက္ေနၿပီကြ၊ အေျပာင္းအလဲေတြအေၾကာင္း ေရးလိုက္ၾကတာေတြကိုဖတ္ၿပီးေတာ့ မ်က္စိလည္ေနတယ္၊ ေတာႀကီးမ်က္မည္းထဲ ေရာက္ေနသလိုပဲ။ မင္းတို႔ေျပာေနတဲ့ ဒီမုိကရက္ေဇးရွင္းက အခု ဘယ္အဆင့္ကိုေရာက္ေနၿပီလဲဆုိတာကို မသဲကြဲဘူး။ အဲဒီေတာ့ ဘာေတြ က်န္ေသးသလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ ၾကာဦးမလဲဆုိတာလည္း မသဲကြဲေတာ့ဘူး။ ေသာမတ္စ္ကာ႐ို႕သာ့စ္ရဲ႕ အဆင့္သံုးဆင့္ကေတာ့ မေျပာနဲ႔ေတာ့။ အလြတ္ရေနပါၿပီကြာ၊ (ဟဲဟဲ)။ 

ဟိုတေလာက ဂ်ာနယ္တေစာင္မွာ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေခါင္းေဆာင္ ဦးကိုကိုႀကီးက အခုမွ ေျဖေလွ်ာ့တဲ့အဆင့္ပဲရွိေသးတယ္လို႔ ေျပာတာ ဖတ္လိုက္ရေသးတယ္။ ေသာမတ္စ္ကာ႐ိုသာ့စ္ရဲ႕ အဆင့္သံုးဆင့္ေတြထဲက opening အဆင့္ (ဝါ) လစ္ဘရယ္လိုက္ေဇးရွင္း (Liberalization) အဆင့္လုိ႔ ေျပာလို႔ရမွာေပါ့ကြာ။ 

လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ကာလအတြင္းမွာ မီဒီယာေတြကို ေျဖေလွ်ာ့ေပးခဲ့တယ္။ အသင္းအဖြဲ႔ေလးေတြ အတုိင္းအတာတစ္ခုအထိ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဖြဲ႔စည္းလာၾကတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြက ျပန္လႊတ္ေပးတယ္၊ တခ်ဳိ႕ျပည္ပေရာက္ေတြ ျပည္ေတာ္ျပန္ခြင့္ရတယ္။ ဒါမ်ဳိးေတြေပါ့ကြာ။ 

ေရႊစုမလား၊ စိန္စုမလား (ကာတြန္း ေစာငို)

ဒီမုိကေရစီတည္ေဆာက္ေရးအတြက္ ေလ့လာစရာ သင္ခန္းစာ

ဒီတပတ္ ျမန္မာ့မ်က္ေမွာက္ေရးရာ သံုးသပ္ခ်က္အစီအစဥ္မွာ ဒီမိုကေရစီနည္းနဲ႔တက္လာတဲ့ အစိုးရကို စစ္တပ္က ျဖဳတ္ခ်အာဏာသိမ္းလိုက္တဲ့ လက္ရွိ အီဂ်စ္ျဖစ္ရပ္မ်ဳိး၊ အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္က ႐ုန္းထြက္စႏိုင္ငံတိုင္းမွာ ေပၚေပါက္လာႏိုင္တဲ့ကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေကာ ဒီမိုကေရစီအေျခခံအေဆာက္အအံုေတြကို ဘယ္ေလာက္အထိ ခုိင္ခုိင္မာမာ တည္ေဆာက္ႏိုင္ၾကပါၿပီလဲ။ သမိုင္းပညာရွင္ ေဒါက္တာဦးေအာင္ခင္နဲ႔ ဦးေက်ာ္ဇံသာတို႔ ေဆြးေႏြးသံုးသပ္ထားပါတယ္။ 

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ပထမဦးဆံုးကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံအေၾကာင္းမေျပာခင္ အီဂ်စ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအေျခအေနကို နည္းနည္းေျပာၾကရေအာင္။ ဒီမိုကေရစီနည္းက်က်တက္လာတဲ့ မိုဟာမက္ ေမာ္စီ (Mohamed Morsi) အစိုးရကို စစ္တပ္ကျဖဳတ္ခ်ၿပီးေတာ့ အာဏာသိမ္းလုိက္ပါတယ္။ အေမရိကန္လိုႏိုင္ငံမ်ဳိးကေတာ့ အာဏာသိမ္းတယ္လို႔ မသံုးဘူးေပါ့။ သူကေတာ့ အီဂ်စ္စစ္တပ္နဲ႔သူတို႔ အဆက္အသြယ္ မပ်က္သြားေစခ်င္လို႔ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါ သံုးသပ္ခ်က္ေတြအရ။ ဆိုေတာ့ ဘာပဲေျပာေျပာ ဒီလို ဒီမိုကေရစီနည္းက်က် လူထု ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ထားတဲ့ အစိုးရကို စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းလိုက္တယ္ဆိုေတာ့ ဒါ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ အလွမ္းေဝးသြားတဲ့သေဘာလို႔ ဆရာ မယူဆဘူးလား ခင္ဗ်။ 

ဦးေအာင္ခင္ ။ ။ ဟုတ္ပါတယ္။ အီဂ်စ္ကေတာ့ သူ႔ ဒီမိုကေရစီအစိုးကေတာ့ တစ္ႏွစ္ပဲရွိေသးတာကိုး။ ဒီတစ္ႏွစ္မွာ ဘာမွလုပ္တာကိုင္တာေတြ မွားတာေတာ့ ရွိတာေပါ့ေလ။ အျမဲတမ္းေတာ့ အမ်ားအႀကိဳက္ေတာ့ ဘယ္ျဖစ္ေနမလဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီေလာက္ကို မေစာင့္ႏိုင္ဘဲနဲ႔ စစ္တပ္အာဏာသိမ္းေအာင္ သူဖန္တီးပစ္တာေတာ့ အီဂ်စ္အတြက္ မေကာင္းဘူးေပါ့။ အလားအလာ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔အားလံုးသိတဲ့အတိုင္း Muslim Brotherhood ဆိုတာ ဒီအရင္တုန္းက အၾကမ္းဖက္ရာကေနၿပီးေတာ့ ဒီမိုကေရစီေဘာင္ထဲကေနလုပ္မယ္ဆုိတဲ့ လာတဲ့ဥစၥာ သူ႔ကို စမ္းသပ္ခြင့္ လုပ္ကိုင္ခြင့္ေပးလုိက္လို႔ရွိရင္ သူ အေျခအေန သိလာမွာေပါ့။ 

၆၆ ႏွစ္ေျမာက္ အာဇာနည္ေန႔

ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈကို ဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြ လုပ္ၾကံခံခဲ့ရတဲ့ ၆၆ ႏွစ္ေျမာက္ အာဇာနည္ေန႔ အထိမ္းအမွတ္ အခမ္းအနားကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က အာဇာနည္ဗိမာန္မွာ က်င္းပခဲ့ရာ 

ဒုတိယ သမၼတ စိုင္းေမာက္ခမ္း တက္ေရာက္ အေလးျပဳခဲ့ပါတယ္။ ဒုတိယ သမၼတ စိုင္းေမာက္ခမ္းဟာ ႏိုင္ငံေတာ္အခမ္းအနားအျဖစ္ တက္ေရာက္အေလးျပဳခဲ့တာျဖစ္ၿပီး

ႏိုင္ငံေတာ္ အခမ္းအနားအၿပီးမွာေတာ့ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕သမီးျဖစ္သူ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လာေရာက္ ဂါဝရျပဳခဲ့ပါတယ္။ 

အာဇာနည္ေန႔ - ၁ (ကာတြန္း ေစာငို)

ခဏခဏ အသတ္ခံရတယ္၊ ဘယ္ေတာ့မွ မေသဘူး … (ဟိန္း)

ေဟာဒီၿမိဳ႕ကေလးမွာ ... 
တည္းခိုခန္းေတြ ဘာျပဳလို႔ မရွိတာတုန္း။ 
အျမန္လမ္းမႀကီးက ဘာျပဳလို႔ မျဖတ္တာတုန္း။ 
ဘူတာ႐ံုကေလးက ဘာျပဳလို႔ စုတ္ျပတ္ေနတာတုန္း။ 
ဘာျပဳေနတာတုန္း၊ ဘာကို ျပဳေနတာတုန္း၊ ဘာေတြကို ျပဳေနၾကတာတုန္း၊
ျပဳျခင္းဟာ မရွင္းမလင္း ... ... ။ 

သဲေခ်ာင္းႀကီးကေန ကုန္း႐ုန္းတက္၊ ခ်ဳံေတြၾကားမွာ ဆိုင္းဘုတ္ကေလး ေတြ႔မယ္။
ေျပာခ်င္တာက ... 
ခ်ဳံေတြကြယ္ထားတယ္ ဆိုင္းဘုတ္ကို 
မကြယ္ႏိုင္ဘူး သမိုင္းကို ... အဲ့လို။ 

ေနာက္ၾကည့္မွန္ (မင္းကိုႏိုင္) - ၂၁

အေမ၏ စုိးရိမ္မႈ မီးေတာက္ႀကီးကို ထင္းမ်ားထပ္မထုိးေတာ့ေသာ္လည္း အပူရွိန္မကုန္ေသးဘဲ တဝုန္းဝုန္းေလာင္ေနဆဲ။ “ငါ့မွာ အိပ္လုိ႔ေတာင္ မရဘူး၊ လႊတ္တဲ့လူကလည္း လႊတ္တယ္၊ သြားတဲ့သူကလည္း တကယ့္ပြဲႀကီးမွ ေရာက္ေအာင္ သြားတယ္။ ငါမွာ ရသမွ်ဘုရားရွိခုိးေတြ ကုန္ၿပီ” ဟု ေျပာသည္။ 

အေဖ့ကို သတင္းစုံ ျမင္ကြင္းစုံ သူမ ေဖာက္သည္ခ်ၿပီး အိပ္ခန္းထဲဝင္နားေတာ့မယ္ ဟုဆိုကာ အရင္ဆုံးလုပ္မိေသာ အလုပ္မွာ အိတ္ထဲမွ ဦးထုပ္ကုိထုတ္၍ ေဆာင္းၾကည့္ၿပီး မွန္ထဲျပန္ၾကည့္သည့္ အလုပ္ပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။ သူမ မ်က္ႏွာအစား ဦးထုပ္ပုိင္ရွင္၏ ကံၾကမၼာကုိ မွန္ထဲျမင္ရလွ်င္ ေကာင္းေပစြ ဟု တမ္းတမိေသာ္လည္း ေသာကခုိး႐ုိက္၍ ညိႇဳးေနေသာ သူမ မ်က္ႏွာကုိပင္ ညိဳ ျမင္ရသည္သာ။ 

xxxxx xxxxxx xxxxxx 

ငွက္ပစ္ေယာင္ေဆာင္၍ အုန္းသိန္း ညိဳတုိ႔ျခံေနာက္ စည္း႐ုိးနား ကပ္ေခ်ာင္းသည္။ ေရကျပင္တြင္ ေျခခ်ထုိင္ရင္း ညိဳ႕လက္ထဲ လွည့္ပတ္ၾကည့္ေနသည္မွာ ေဖေသာင္းဦးထုပ္မွန္း အုန္းသိန္း ခ်က္ခ်င္းမွတ္မိသြားၿပီး စိတ္ထဲ ဖ်ဥ္းခနဲျဖစ္ကာ ေဖေသာင္းပုံကို ျပန္ျမင္ေယာင္လာ၏။ 

အာဇာနည္ေန႔ (ကာတြန္း ေစာငို)

 

အာဇာနည္ေတြေနတဲ့ တုိင္းျပည္ (ဝင္းထြဋ္ေဇာ္)

အာဇာနည္ဆိုတာဟာ ဘယ္လိုလူေတြလဲ။ သူတို႔ေတြ ဘယ္မွာေနၾကသလဲ။ အာဇာနည္ဆိုသူေတြဟာ သာမန္လူေတြထက္ ထူးကဲတဲ့ တန္ခိုးသတၱိေတြကို ပိုင္ဆိုင္ထားၾကသူေတြလား။ အာဇာနည္ဆိုသူေတြဟာ စူပါမင္းတို႔လို ကပၸတိန္ မားဗဲလ္တို႔လို ပုဂၢိဳလ္ေတြလား။ 

အာဇာနည္ဆိုတဲ့ ေဝါဟာရကို ကၽြန္ေတာ္ ပထမဆံုးၾကားဖူးခဲ့တဲ့အခ်ိန္ကေတာ့ ၁၉၅၀-၅၁ ခုႏွစ္ေလာက္ကပါ။ ထုိအခ်ိန္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္မွ်သာျဖစ္ပါတယ္။ 

ထုိေန႔က ကၽြန္ေတာ္တု႔ိမိသားစု ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ဆီကို ဘုရားဖူးသြားခဲ့ၾကတယ္။ အေမရယ္၊ အေမ့ရဲ႕အစ္မျဖစ္တဲ့ ႀကီးႀကီးရယ္၊ အိမ္နီးနားခ်င္း အမ်ဳိးသမီးႀကီးတစ္ေယာက္ရယ္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အစ္ကို ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ရယ္။ ၿပီးေတာ့ ေဆြမ်ဳိးရင္းခ်ာသဖြယ္ျဖစ္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အိမ္မွာအတူေနတဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ရယ္။ 

ထုိအခ်ိန္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔မိသားစုေနထိုင္ရာ သဃၤန္းကၽြန္းကေန ေရႊတိဂံုဘုရားကိုသြားရတဲ့ခရီးဟာ သိပ္မခက္ခဲလွပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ဖြဲ႔လံုး ဘတ္(စ)ကားေပၚမွာ ခပ္ေခ်ာင္ေခ်ာင္ထုိင္လိုက္ရင္း ေရႊတိဂံုဘုရားနဲ႔ အနီးဆံုးေနရာ ေရႊဂံုတိုင္ကို ေရာက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီေနာက္ ျမင္းလွည္းတစ္စီးနဲ႔ ေရႊတိဂံုေစတီရဲ႕ ေျခေတာ္ရင္းကို ေရာက္ခဲ့ၾကတယ္။ 

ရန္ကုန္-က်ပ္ေျပး (ကာတြန္း ေအာင္ေမာ္)

ထန္းတပင္ရြာမွ အျပန္ (ခင္မမမ်ဳိး)

လက္က တဆစ္ဆစ္ကိုက္ေနတယ္။ 

အဖ်ားရွိန္ေၾကာင့္ မ်က္လံုးေတြပူၿပီး ေခါင္းေတြ မူးေနာက္ေနတယ္။ 

ေခ်ာ္လဲထားတဲ့အရွိန္နဲ႔ ကိုယ္ခႏၶာဘယ္ဘက္တျခမ္း ေအာင့္ေနတယ္။ 

ဒါေပမယ့္ စာေရးလိုစိတ္ဆႏၵကို ကၽြန္မ ထိန္းလို႔မရဘူး။ 

 အျဖစ္က ဒီလိုပါ။ 

ဒီေန႔ ဒဂံုဘက္က သီလရွင္သင္ပညာေရးေက်ာင္းတခုကို ၾသစေၾတးလ်ႏိုင္ငံ၊ တကၠသိုလ္တခုမွ ဆရာမတဦး ေခၚသြားၿပီး လိုအပ္တာေတြ တတ္ႏိုင္သမွ် ကူညီပံ့ပိုးေပးဖို႔ needs assessment သြားလုပ္ျဖစ္ၾကတယ္။ အဲဒီမွာ ကေလးေတြရဲ႕ ပညာသင္ယူရတဲ့ ဘဝအေျခအေနေလးေတြကိုေလ့လာမိရာက ေက်ာင္းျပင္ပေရာက္ေနတဲ့ ကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးကိုပါ ထည့္သြင္းေဆြးေႏြးမိသြားၾကတယ္။ 

ဒါနဲ႔ပဲ ပါလာတဲ့ ဆရာမတေယာက္က လွည္းကူးဘက္မွာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနတဲ့ ေက်ာင္းျပင္ပကေလးေတြကို ပညာသင္ၾကားေပးေရး စီမံခ်က္တခုကို လိုက္ျပေပးမယ္လို႔ အၾကံျပဳလာတယ္။ ပညာေရးနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ေလ့လာလိုစိတ္ရွိသူတို႔ရဲ႕ထံုးစံအတိုင္း ဘယ္သူျငင္းၾကပါ့မလဲ။ 

ကံ့ေကာ္ပြင့္၏ သံမဏိဝတ္ဆံ (ဆက္ႏိုင္မင္း) - ၆

အခန္း - ၇ 

ၾကည္ႏူးမႈရဲ႕ အရိပ္ဝယ္၊
ႏွစ္သိမ့္စရာစကားေတြနဲ႔ ေဖာင္ဖြဲ႔ကာပဲ 
အလြမ္းေတြ မေျပပါဘူးကြယ္၊ 
ကမ္းေျခေဇယ်ာဦးဝယ္။ 

(ေတးေရး ကိုလွမိုး။ ကမ္းေျခေဇယ်ာဦး) 

၁၉၈၈ ခု ၾသဂုတ္လဆန္း၊ စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕။ 

 ေအးစိမ့္ေသာ ေက်ာက္စက္ေရေတြ မၾကာခင္ကပင္ ထည့္ထားခဲ့သည့္ ဖလ္ခြက္တခြက္ထဲသို႔ က်ဳိက္က်ိဳက္ဆူ ေလာင္ၿမိဳက္ေသာ ေရေႏြးပူေတြ ေလာင္းခ်လိုက္ေသာအခါ ပို၍ ျပင္းထန္စြာ ေပါက္ကြဲဖို႔ ျဖစ္လာေလသည္။ ျပံဳးလဲ့ယဥ္၏အျဖစ္မွာ ထိုသို႔ႏွင္ႏွင္သာတည္း။ 

******** 

ထိုေန႔သည္ သူ႔ဘဝတေလွ်ာက္လုံးတြင္ အေမွ်ာ္လင့္ႀကီး ေမွ်ာ္လင့္ျပင္ဆင္ခဲ့ရေသာ ေန႔တေန႔ျဖစ္သည္။ သူ႔ဘဝ၏ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ထိုေန႔အတြက္သာ ရည္စူးျပင္ဆင္ခဲ့ေလသည္။ ထိုေန႔ကို အေကာင္းဆုံးျဖတ္သန္းႏိုင္ဖို႔ အတြက္ ရည္မွန္းႀကိဳးစားခဲ့ေလသည္။ ထိုေန႔သည္ ျပံဳးလဲ့ယဥ္ႏွင့္ ေဇာ္ျမင့္တို႔၏ မဂၤလာဦးေန႔ျဖစ္သည္။ 

ေနာက္ထပ္ အ႐ံႈးမေပၚေစခ်င္ပါ (ကိုညိဳ)

အာဇာနည္ေန႔ … ဒို႔မေမ့ 

က်ေနာ့္ဘဝဟာ အာဇာနည္ေန႔မွာ အစျပဳခဲ့သလို အာဇာနည္ေန႔မွာ လူျဖစ္လာတာပါ။ က်ေနာ့္ကို ေမြးဖြားေပးခဲ့တဲ့ ကရင္သူနာျပဳဆရာမႀကီးက ေမြးေမြးခ်င္း ‘အာဇာနည္ေမာင္’ လို႔ နာမည္ေပးခဲ့တယ္။ သူေပးတဲ့နာမည္ကို မိသားစု ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြကေရာ၊ ရပ္ကြက္ထဲက သူငယ္ခ်င္းေတြကေရာ ဘယ္သူမွမေခၚသလို အသိအမွတ္လည္း မျပဳဘူး။ 

ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္ကိုေမြးေပးခဲ့တဲ့ ကရင္သားဖြားဆရာမႀကီးကေတာ့ က်ေနာ္အရြယ္ေရာက္လာတဲ့အထိ ေဆး႐ံုမွာျဖစ္ေစ၊ လမ္းမွာျဖစ္ေစ ေတြ႔တိုင္း ‘အာဇာနည္ေမာင္’ လို႔ အားရပါးရေခၚၿပီး ႏႈတ္ဆက္တတ္တယ္။ သူအဲလို လူၾကားသူၾကားထဲေခၚရင္ က်ေနာ္ နည္းနည္းရွက္တတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ႀကိတ္ၿပီးသေဘာက်ေနသလို၊ အာဇာနည္လို႔ အေျပာခံရတာကို ဂုဏ္ယူေနတယ္။ ကိုယ့္ေမြးေန႔မို႔ အာဇာနည္ေန႔ကိုလည္း ေမ့စရာမလိုေတာ့ဘူး။ ငယ္သူငယ္ခ်င္းအမ်ားစုကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ တိုင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ေတြ က်ဆံုးတဲ့ေန႔၊ ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းတဲ့ေန႔မွာေမြးလို႔ က်ေနာ္ဟာ ကံမေကာင္းဘူး၊ လာဘ္လည္း မေကာင္းဘူးလို႔ စကားနာထိုးတတ္ၾကတယ္။ 

ကမၺည္း (ကိုထက္-ေရဦး)

ေရြ႕ လိုက္ 
ခ်စ္ျခင္းျဖင့္လႊင့္တင္ရမယ့္ 
အလံေတာ္မွာ 
အာဇာနည္ဆိုတဲ့ အမည္နာမ 
အာဇာနည္ဆိုတဲ့ အနက္အဓိပၸာယ္ 
အာဇာနည္ဆိုတဲ့ အသက္ဓာတ္ 
အာဇာနည္ဆိုတဲ့ အရိပ္ 
အာဇာနည္ဆိုတဲ့ အလင္း 
အာဇာနည္ဆိုတဲ့ အမတတရား 

ဒါဟာ
ေခတ္အဆက္ဆက္ 
ဒါဟာ 
သမိုင္းအဆက္ဆက္ 
ဒါဟာ 
ရာဇဝင္အဆက္ဆက္ 
ဒါဟာ သံသရာအဆက္ဆက္ 
ဒါဟာ ဘယ္လိုဖ်က္ဖ်က္ 
ဘယ္သူဖ်က္ဖ်က္ 
ဘယ္ေတာ့မွပ်က္က်မသြားမယ့္ 
ေက်ာက္ထက္အကၡရာ 

ေမ့မရႏိုင္တဲ့ အိႏိၵယက ေက်းဇူးရွင္ေတြ (ကိုညိဳ)

အပိုင္း(၁) 

ႏြားသူေတာင္းစား၊ စာနာတဲ့ကုလားနဲ႔ နိဗၺာန္ရပ္ကြက္က ေက်ာင္းသားသူပုန္ေတြ

“ဒုန္း… ဒုန္း… ဒုန္း… ဒုန္း” ေစာေစာစီးစီး၊ ခ်မ္းခ်မ္းစိမ့္စိမ့္မွာ စည္းခ်က္မွန္မွန္နဲ႔ အိမ္ေရွ႕တံခါးကိုေခါက္ေနတဲ့အသံေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔အားလံုး ႏိုးေနေပမယ့္ ေစာင္ေခါင္းၿမီးျခံဳထဲက ေကြးအိပ္ေနရတဲ့အရသာကိုႏွေျမာၿပီး တေယာက္မွ မထခ်င္ၾက။ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဆက္ေကြးေနၾကတယ္။ 

“ဒုန္း… ဒုန္း… ဒုန္း ...ဒုန္း” အသံက ရပ္မသြား၊ ပိုေတာင္က်ယ္လာတယ္။ မနက္ ၆ နာရီ၊ ဒီအခ်ိန္ႀကီး ဘယ္ဧည့္သည္မ်ားပါလိမ့္၊ အလိုက္မသိလိုက္တာ။ ၁၀×၈ ေပေလာက္သာရိွတဲ့ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲ လူ ၇ ေယာက္ မဆန္႔ဆန္႔ေအာင္ တေယာက္ေခါင္းရင္းဘက္ တေယာက္ေျခရင္းထားၿပီး အိပ္ေနၾကတဲ့အထဲမွာ ကိုယ္က ေက်ာတခင္းစာလြတ္တဲ့ မီးဖိုေလးထဲအိပ္တာမို႔ အိမ္ေရွ႕တံခါးဝက ကိုယ္နဲ႔အနီးဆံုးျဖစ္ေနတယ္။ စိတ္ထဲမွာ မေက်မနပ္နဲ႔ ျခံဳေစာင္ကို ကိုယ္မွာပတ္ရက္နဲ႔ပဲ အိပ္ခ်င္မူးတူး ထလိုက္တယ္။ ကုလားဧည့္သည္တေယာက္ေယာက္ဆိုရင္ေတာ့ ... ခဏေနမွ ျပန္လာခဲ့ဗ်ာ၊ ညနက္မွ အိပ္ရလို႔ ဘယ္သူမွ မထၾကေသးဘူး ဆိုတဲ့... ေတာင္းပန္ဖို႔ဆင္ေျခကိုပါ တခါထဲ ေတြးထားၿပီး တံခါးကိုထဖြင့္လိုက္တယ္။