ျပင္ဆင္ေရးဆြဲဖို႔ ခက္ခဲေနတဲ့ အေျခခံဥပေဒ

ဒီတပတ္ ျမန္မာ့မ်က္ေမွာက္ေရးရာ ေဆြးေႏြးခန္းအစီအစဥ္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕လက္ရွိ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို တကယ့္ ဒီမိုကေရစီႏွင့္ ကိုက္ညီေအာင္ ျပဳျပင္မယ့္အေရးကို စစ္တပ္က လိုလားမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ျဖစ္ႏုိင္ပါသလဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိတာေတြကို ျမန္မာႏိုင္ငံ စစ္တပ္အေရးကို ေလ့လာေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ ဦးေဌးေအာင္ ႏွင့္ ဦးေက်ာ္ဇံသာတို႔ ေဆြးေႏြးသံုးသပ္ထားပါတယ္။ 

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဦးေဌးေအာင္ခင္ဗ်ာ - အခု ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဖြဲ႔စည္းပံုကို ျပင္ၾကမယ္ အဲဒီလုိစကားေတြ အမ်ားႀကီးေျပာလာၾကပါတယ္။ ပထမဦးဆံုးဆို ႀကံ့ခုိင္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးပါတီကိုယ္၌က ဒီစကားကို စေျပာလာတာ ေတြ႔႔ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအခ်ိန္မွာ စစ္တပ္က သိပ္လုိလိုလားလားရွိပါ့မလားဆိုတဲ့ စိုးရိမ္စိတ္ေတြ သံသယစိတ္ေတြကလည္း ပိုမိုႀကီးထြားလာေနပါတယ္။ ဆိုေတာ့ တကယ္တမ္းပဲ ဒီဖြဲ႔စည္းပံုျပင္ဆင္ေရးကိစၥကို စစ္တပ္က အဟန္႔အတားလုပ္ႏိုင္တဲ့ အလားအလာ ရွိပါသလား။ ဘယ္ေလာက္မ်ား ႀကီးႀကီးမားမားရွိေနသလဲ ဒီ အလားအလာ။ 

ဦးေဌးေအာင္ ။ ။ တခုရွိပါတယ္။ အခု ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒကို ျပင္မယ္လို႔ ႀကံ့ခုိင္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးပါတီက ေျပာလာတာကလည္းပဲ အခု ဒီဘက္ကေပါ့ အမ်ားျပည္သူလူထုက လုိလားေနတဲ့ အဆင့္အတန္းထိ ျပင္ဖို႔ကိုေတာ့ သူတို႔ စိတ္ကူးရွိဟန္ မတူပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ဒီဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒကိုရရွိဖို႔အတြက္ သူတို႔ ဆယ္ႏွစ္ဆယ္မိုး သူတို႔ အခက္အခဲေတြ အမ်ဳိးစံုၾကားထဲက ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုး ဒါကို အတည္ျပဳတာေတာင္မွပဲ က်ေနာ္တို႔ နာဂစ္ေပါ့ ျပည္သူလူထုေတြ သိန္းနဲ႔ခ်ီၿပီး ေသေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒါႀကီးကို ဦးစားေပးၿပီးေတာ့လုပ္ခဲ့တဲ့ သာဓကေတြကိုၾကည့္ရင္ သူတို႔အေနနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒမွာ အခုလက္ရွိ ထည့္သြင္းေရးဆြဲထားတ့ဲ အခ်က္ေတြအားလံုးကို ျပင္ေပးဖို႔ဆႏၵရွိလိမ့္မယ္လို႔ က်ေနာ္ေတာ့ မထင္ဘူး။

ေအာ္ပီက်ယ္ရဲ႕ ကာတြန္းတခ်ဳိ႕

တစ္ေကာင့္ ငါးေထာင္ (မင္းသိုက္)

ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြကသာ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးေနၿပီး ျမန္မာ့ဆက္သြယ္ေရးကို ဘာျဖစ္တယ္ ညာျဖစ္တယ္ ဖားခ႐ုေတြ ဘာေတြ ကေလာ္ေနၾကတာ ... ... ... ကၽြန္ေတာ္ မေန႔တစ္ေနက ေရာက္ခဲ့တဲ့ ရန္ကုန္ကေန ကီလို ၂၀၀ ေလာက္သာေဝးတဲ့ မြန္ျပည္နယ္က ရြာငယ္ေလးေတြထဲ လူငယ္လူရြယ္ေတြ အင္တာနက္သံုးတာေတြ႔ရင္ ေလ သြားမယ္။ 

GSM လား ... မမိ တမိ၊ (ဖုန္းလိုင္းေျပာတာေနာ္ ေဒတာလိုင္းကေတာ့ လံုးဝကို မမိတာ၊ ဂ်ီ နဲ႔ အင္တာနက္သံုးဖို႔ မစဥ္းစားနဲ႔၊ စစ္ကနယ္ အျပည့္မိေတာင္ ေဒတာလိုင္း လံုးဝ မရဘူး)၊ စီဒီအမ္ေအ 800 Hz ၇၃ အစ နံပတ္ေတြ လံုးဝ ဘာမွကို သံုးမရဘူး။ အကယ္၍ C 800 73 နံပတ္ေတြကို ထိုရြာေတြမွာ ဖုန္းလိုင္းမိခ်င္ရင္ ဆင္းကဒ္ကိုျဖဳတ္ CDMA 450 Hz ဟန္းဆက္ထဲ ထည့္သံုး မိတယ္ ျပည့္တယ္ (ဖုန္းလိုင္းမိတာေနာ္ အင္တာနက္ေတာ့ မရဘူး) အဆန္းႀကီး။ 

အေရးေတာ္ပုံ တမ္းခ်င္း (ေစာငုိ)

ရဂုံနန္း
သူပုန္လမ္းကို
မလြမ္းဘယ္မွာ
ေနရာေလာ။

ဟိုေတာင္ေၾကာ့ခါးပန္း
ေဒါင္းတို႔စခန္းကို
ျမဴခိုးေတြျဖန္းရင္
ခ်မ္းရွာၿပီထင့္။

စီးဆင္းလ်က္ပါ
ခရီးျပင္းထြက္ခြာ
တသက္တာ
ေဝဒနာအိမ္ေဆာက္
ေလွ်ာက္ေသာလမ္းကား
မခမ္းနားသည္ျဖစ္ေစ
ပရိေယသန သက္သက္ေတာ့
တပ္မက္စရာ မဟုတ္တုံ။

ျပင္ပါရေစ ... (ကာတြန္း ေအာ္ပီက်ယ္)

တည္ၿငိမ္အာမခံရွိမယ့္ ဘဏ္စနစ္ ေပၚေပါက္ေရး

ဒီတပတ္ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီေရးရာ အစီအစဥ္မွာ မၾကာေသးခင္က အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ဝါရွင္တန္ၿမိဳ႕ေတာ္မွာက်င္းပခဲ့တဲ့ ကမာၻ႔ဘဏ္နဲ႔ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေငြေၾကးရံပုံေငြအဖြဲ႔ ႏွစ္ပတ္လည္ ညီလာခံမွာ ႏုိင္ငံတကာ ဆင္းရဲမြဲေတမႈပေပ်ာက္ေရး လုပ္ငန္းစဥ္အျဖစ္ ျမန္မာႏုိင္ငံလို ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲ နုိင္ငံမ်ဳိးေတြမွာ အေသးစား ေခ်းေငြလုပ္ငန္းေလးေတြ မတည္ၿပီးေဆာင္ရြက္သြားေရးကို နည္းလမ္းတရပ္အေနနဲ႔ တုိးခ်ဲ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔ ႏွီးေႏွာေဆြးေႏြးႏုိင္ခဲ့တယ္လို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔နဲ႔အတူ ပုဂၢလိကကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ တက္ေရာက္ခဲ့တဲ့ ကေမာၻဇဘဏ္ ဒု ဥကၠ႒ ဦးသန္းလြင္က ေျပာၾကားပါတယ္။ VOA ျမန္မာပိုင္းအစီအစဥ္ ဌာနမွဴး ဦးသန္းလြင္ထြန္းက ေတြ႔ဆုံေမးျမန္းထားပါတယ္။ 

ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဘဏ္တိုးႏႈန္းေတြ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြထက္ ျမင့္မားေနရတဲ့အေၾကာင္းရင္းဟာ ျပည္တြင္းေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈႏႈန္းထား ျမင့္မားေနမႈေၾကာင့္ျဖစ္ၿပီး ျမန္မာ့ဘဏ္လုပ္ငန္း ေရရွည္ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈအတြက္ ဗဟိုဘဏ္ရဲ႕ လြတ္လပ္တဲ့ စီမံခန္႔ခြဲႏိုင္မႈအျပင္၊ ႏိုင္ငံရပ္ျခား ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြကေန ျပည္တြင္းလုပ္ငန္းနဲ႔ ဝင္ေငြအရင္းအျမစ္ေတြအေပၚ ပိုမုိခိုင္မာလာေစေရး အေရးႀကီးတယ္လို႔ ပုဂၢလိကပိုင္ ကေမာၻဇဘဏ္ ဒု-ဥကၠ႒ ဦးသန္းလြင္ က ေျပာဆိုပါတယ္။ 

ဦးသန္းလြင္ ။ ။ အတိုးႏႈန္းက ဘာလဲဆိုေတာ့ သေဘာတရားက အတိုးႏႈန္းကို ဘဏ္ကေပးတယ့္ deposit rate အပ္ႏံွတဲ့ေငြေပၚေပးတဲ့ အတိုးႏႈန္းက စီးပြားေရးအေျခခံ သေဘာတရားအရဆုိရင္ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈေအာက္ကို မေရာက္ေစရဘူး။ အဲဒီ သေဘာတရားေတာ့ ရွိတယ္။ ဥပမာ inflation rate က ၅% ရွိမယ္။ အတုိးႏႈန္းက ၃% ဆိုရင္ မသင့္ေတာ့ဘူး။ Negative interest rate ဒါက minus အႏႈတ္ျဖစ္သြားၿပီ။ 

အရာရာဟာ “ယြင္း” (မင္းသိုက္)

မေန႔ညေနကေတာ့ သံပိတို႔ဆိုင္မွာ ဂီယာဝိုင္သြားလဲလိုက္တယ္။ သံပိတို႔ဆိုင္က သိပ္ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ မဟုတ္ဘူး။ ေတာင္ဥကၠလာ၊ ရတနာလမ္းမႀကီးေပၚက ကားပစၥည္းအေဟာင္းဆိုင္ေလး။ ေရေဆး ဆီလိုက္ ေပါလစ္ရိႈင္းျခင္းကိစၥပါ ေရာဖြင့္ထားတာ။ “ဝါရ္နာကြန္း” လုပ္ၿပီး ကားအပ္ထားလိုက္ရင္အားလံုး စိတ္ခ်ရတယ္။ ေစ်းလဲသက္သာတယ္။ မေန႔က တစ္ခါထဲ အင္ဂ်င္ဝိုင္ပါလဲခ်င္တာ၊ ဒဂၤါးကလည္း မေလာက္မငွ ၿပီးေတာ့ အင္ဂ်င္ဝိုင္ကလည္း တိုယိုတာဆိုေပမယ့္ ... ၅ လီတာ ပလတ္စတစ္ပံုးအနီဆိုေတာ့ သံပိတို႔ေတာ့ ယံုတယ္၊ သူတို႔ပါ အင္မိထားတဲ့ ပံုးေတြဆို ကိုယ္ပါ ဂိ ေနမယ္။ ဒါနဲ႔ အင္ဂ်င္ဝိုင္မလဲျဖစ္ေတာ့ဘူး။ 

ဂေန႔ေတာ့ မျဖစ္ေခ်ဘူး၊ ေရွ႕လထဲလည္း ခရီးေဝးသြားျခင္းကိစၥေတြေပၚလာဖို႔ရိွတာရယ္၊ အင္ဂ်င္ဝိုင္က ကီလို တစ္ေသာင္းမေက်ာ္ေသးေပမယ့္ လဲထားတာ ၉ လေက်ာ္ၿပီဆိုေတာ့ ပါဝါက်ေနပံုရမယ္ဆိုတာနဲ႔ လဲလိုက္အုန္းမွပါဆို သံပိတို႔ဆိုင္လစ္ေတာ့ ကားေတြမ်ားေနတာေတြ႔တာနဲ႔ ဟိုဒီေလွ်ာက္ပတ္လွည့္ရွာရင္း နိပြန္မာစတာေတြ ထရိန္းလုပ္ေပးထားတယ္ဆိုတဲ့ ေအာ္တိုဆားဗစ္ႀကီး အႀကီးႀကီး တစ္ခုေတြ႔လိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ အဲဒီမွာပဲ လဲမယ္ေပါ့၊ ဆိုင္ႀကီးကလည္း ခန္႔ညားထည္ဝါလိုက္ထာ၊ ဆိုင္သစ္ႀကီး အက်ယ္ႀကီးပဲ။ ကားေတြကလည္း အေကာင္းစားေတြခ်ည့္ပဲ တန္းစီလို႔။ အထဲမဝင္ေသးဘဲ ထြက္လာတဲ့ဝန္ထမ္းေလးကို လွမ္းေမးေတာ့ အင္ဂ်င္ဝိုင္လဲ နာရီဝက္ပဲၾကာမယ္ဆိုေတာ့ ဟန္က်တာေပါ့။ 

ရွမ္းတုိင္းရင္းသားမ်ားရဲ႕ ရပ္တည္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္

ဒီတပတ္ ျမန္မာ့မ်က္ေမွာက္ေရးရာ အစီအစဥ္မွာ ဖယ္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု ေပၚေပါက္ေရး နဲ႔ ရွမ္းတုိင္းရင္းသား အဖြဲ႔အစည္းမ်ားရဲ႕ သေဘာထား၊ ရပ္တည္ခ်က္၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားကို ရွမ္းအမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (SNLD) ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္တဲ့ စိုင္းညြန္႔လြင္ နဲ႔ ႐ွမ္းျပည္ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး တပ္မေတာ္ (RCSS/SSA) ေျပာခြင့္ရ ဗိုလ္မွဴးႀကီးစိုင္းလတ္တို႔ကို ဦးေက်ာ္ဇံသာ က ဆက္သြယ္ေမးျမန္း ေဆြးေႏြးသံုးသပ္ တင္ျပထားပါတယ္။ 

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ စိုင္းညြန္႔လြင္ ခင္ဗ်ာ။ အခုေလာေလာဆယ္ ထြက္ေပၚလာတဲ့သတင္းအရ ရွမ္းတိုင္းရင္းသားပါတီေတြဆိုတာထက္ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြအားလံုး ေပါင္းစည္းဖို႔ သေဘာတူညီမႈ ရရွိခဲ့တယ္လို႔ သိရတယ္။ ဟုတ္ပါသလား။ 

စိုင္းညြန္႔လြင္ ။ ။ ဟုတ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ က်ေနာ္တို႔ ၁၅၊ ၁၆၊ ၁၇ မွာ ညိႇႏႈိင္းၿပီးေတာ့ ရွမ္းျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေကာ္မတီေပါ့ အဲဒါကို ဖြဲ႔လိုက္ပါတယ္။ 

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဆိုေတာ့ ေလာေလာဆယ္က ညီညြတ္ေရးေကာ္မတီဆိုေတာ့ ေပါင္းစည္းဖို႔အတြက္ စီစဥ္ေပးရမယ့္သေဘာပဲ ရွိေသးတာေပါ့။ တေပါင္းတစည္းထဲျဖစ္ၿပီလို႔ေတာ့ မေျပာႏိုင္ေသးဘူးလား။ 

အေျပာင္းအလဲဆီကို ဦးတည္ေနတဲ့ အင္ဒိုနီးရွား (ညီေစာလြင္)

အခုတေခါက္ ဂ်ာကာတာမွာေတြ႔ရတဲ့ လူေတြရဲ႕မ်က္ႏွာကို ဖတ္ၾကည့္ရသေလာက္၊ သူတုိ႔ စကားေတြကို နားေထာင္ၾကည့္ရသေလာက္ သူတို႔ေတြ အေျပာင္းအလဲတခုအတြက္ ဆႏၵျပင္းျပေနၾကတယ္။ မီဒီယာသမားေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ၊ လူထုအေျချပဳ အဖြဲ႔အစည္းေတြက ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕စကားေတြထဲမွာ သူတုိ႔ေတြ ေနာက္တဆင့္ အေျပာင္းအလဲအတြက္ ဘယ္ေလာက္အထိ စိတ္အားဓာတ္သန္ေနသလဲဆုိတာ ေပၚလြင္ေနတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲက လပိုင္းေလာက္ပဲ လိုေတာ့တာန႔ဲလည္း ဆုိင္ပါတယ္။ 

အင္ဒိုနီးရွားမွာ ေရွ႕ႏွစ္ ဧၿပီလထဲမွာ ပါလီမန္ ေရြးေကာက္ပြဲေတြက်င္းပၿပီး ေနာက္ထပ္ႏွစ္လၾကာရင္ သမၼတ ေရြးေကာက္ပြဲေတြ က်င္းပဖို႔ ရွိေနတယ္။ သမၼတ ေရြးပြဲအတြက္ ထိပ္ဆံုးကေျပးေနတဲ့လူေတြစာရင္းမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္း ဝရန္တို အပါအဝင္ ဆူဟာတိုေခတ္က လူေဟာင္းေတြက အမ်ားစုျဖစ္ေနတယ္။ အင္ဒိုနီးရွား ဒီမုိကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးက ၁၅ ႏွစ္ရွိလာေပမယ့္ အခုအထိ သမၼတကေန၊ ႏုိင္ငံေရးပါတီအသီးသီးက ေခါင္းေဆာင္ေတြအထိ ဆူဟာတိုေခတ္ကလူေတြက လႊမ္းမိုးေနတုန္းပါပဲ။ ထူးျခားတာက အာဏာရွင္စနစ္က လူေဟာင္းေတြဟာ ဒီမုိကေရစီ၊ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈ၊ သန္႔႔ရွင္းေသာ အစိုးရ၊ ေကာင္းမြန္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဆိုတာေတြကို တြင္တြင္ေျပာၾကေနၾကတယ္။ တကယ္တမ္း Transparency International ရဲ႕ အဂတိလိုက္စားမႈ အညြန္းကိန္းမွာ အင္ဒိုနီးရွားရဲ႕အမွတ္စဥ္က ၁၇၄ ႏုိင္ငံမွာ အမွတ္စဥ္ ၁၁၈ ေနရာမွာပဲ ရွိပါတယ္။ 

စိုးရိမ္ပါတယ္ ... (ကာတြန္း ေအာင္ေမာ္)

ေဆာင့္ (မင္းသိုက္)

တစ္ေန႔ကပဲ စေတးတပ္ အတုိေလး ေရးလိုက္မိေသးတယ္။ ကိုယ္ေတြေနတဲ့ ရပ္ကြက္တစ္ခုထဲပဲ ကြက္ျဖစ္ေနတယ္ထင္တာနဲ႔ ေရးႀကီးခြင္က်ယ္ သိပ္မလုပ္ခ်င္တာလည္းပါတယ္။

သတိထားမိေနတာေတာ့ ၂ လေက်ာ္ေက်ာ္ရိွၿပီ။ အခ်ဳိ႕ေျပာတာေတာ့ ၂ လေတာင္ မကေတာ့ဘူးတဲ့ … ဘယ္သူေတြ ဘယ္ေလာက္ တိတ္တိတ္ပုန္း က်ိတ္ပုန္းခံေနရၿပီလဲ ဆံုးရံႈးေနၿပီလဲေတာ့ မမွန္းတတ္ေတာ့ဘူး။ တစ္ရပ္လံုးကုန္မွ ဆိုင္ရာလူႀကီးမင္းအေပါင္း ဝ႐ုန္းသုန္းကား “ဆပ္ျပာသည္ မယားငယ္ေပ်ာက္” ျဖစ္ၾကအုန္းမလား မသိဘူး။

ညသန္းေခါင္ေက်ာ္ၿပီေဟ့ဆိုတာနဲ႔ တရိပ္ရိပ္တက္လာၿပီ။ ေဆ့ဂတ္ေတြလဲ ရဲတြတ္လို႔၊ မီးအားျမႇင့္စက္ေတြဆို ေအာက္ဆံုးဆင့္ခ်ထားတာေတာင္ ၂၄၀ - ၂၆၀ - ၂၇၀ အဲသလိုႀကီးကို ထိုးတက္လာေတာ့တာပဲ။ ဘုရားစင္မီးသီးေတာင္ လဲရတာ ဘယ္ႏွခါရိွမွန္း မေရမတြက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ... သီးခံေတာ္မူပါ့ဘုရား၊ ကန္ေတာ့ ကန္ေတာ့ပါဘုရား၊ မူလလက္ေဟာင္း ဖေယာင္းတိုင္မီးနဲ႔သာ သီတင္းသံုးေတာ္မူပါ့ဘုရား၊ ရန္သူငါးပါးထဲမွာ မီးေဘးေတာ့ အနည္းဆံုး လြတ္ေအာင္ ကင္းေအာင္ ေစာင့္ေလွ်ာက္ေတာ္မူပါ့ဘုရား ... ဆို ဘုရားလည္း နားပူနားဆာ ကပ္ရေတာ့တာပဲ။ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ၊ ဆိုင္ရာငနာေတြ သူတို႔ အေမြဆိုင္ မေအ့အိမ္ေလာင္တာမွ မဟုတ္ထာ။

ဂါရဝေနာက္က အဆိပ္ (ကိုညိဳ)

ၿပီးခဲ့တဲ့ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္အလြန္ အင္တာနက္ သတင္းမီဒီယာေတြကတဆင့္ ျမန္မာစစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး မင္းေအာင္လိႈင္တို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံကို မိသားစုဝင္တခ်ဳိ႕ လက္အုပ္ခ်ီကန္ေတာ့တဲ့ပံု ျမင္လိုက္ရတယ္။ လာေရာက္ကန္ေတာ့သူေတြဟာ ေဆြမ်ဳိးမိသားစုဝင္ေတြလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ တပည့္တပန္းလည္း ပါခ်င္ပါမယ္၊ စီးပြားေရးသမား မိတ္ေဆြေတြလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ျမန္မာ့လူ႔အဖဲြ႔အစည္းထဲ ဒီလို ဂါရဝတရားေတြက သိပ္ေတာ့မထူးဆန္းပါ။ 

ထူးျခားတာက ကိုယ့္မိသားစုလည္း မဟုတ္၊ အက်ဳိးတူစီးပြားဘက္လည္း မဟုတ္၊ တပည့္တပန္းလည္းမျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဝန္ထမ္းေတြ၊ ေက်ာင္းဆရာဆရာမေတြ၊ သံအမႈထမ္းေတြကပါ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အထက္အရာရိွေတြကို လက္အုပ္ခ်ီ ကန္ေတာ့ရတာပဲျဖစ္တယ္။ စစ္အာဏာရွင္ေခတ္ လႊမ္းမိုးစဥ္တခ်ိန္က ႏိုင္ငံျခားေရာက္ ျမန္မာသံ႐ံုးဝန္ထမ္းမိသားစုေတြ အခုလို ထိုင္ကန္ေတာ့တာ၊ မတ္တပ္ရပ္ လက္အုပ္ခ်ီကန္ေတာ့တာေတြကို သတင္းစာေတြမွာ မ်က္ႏွာဖံုးအျဖစ္ျမင္ရ႐ံုမက ဝန္ႀကီးဌာန ပညာတတ္ အႀကီးအကဲဝန္ထမ္းေတြနဲ႔ အႏၱေနာအနႏၱငါးပါးဂိုဏ္းဝင္ ဆရာ ဆရာမေတြ၊ တကၠသိုလ္ေကာလိပ္က ကထိက၊ ပါေမာကၡဆရာႀကီးေတြအဆံုး လက္အုပ္ခ်ီ အ႐ိုအေသေပးေနေလေတာ့ စိတ္ပါလက္ပါမွ ဟုတ္ပါေလစ။ ဘယာ၊ နာဘ၊ ကုလ တရားဆိုတဲ့ ေၾကာက္ျခင္း၊ အမ်ဳိးျမတ္ျခင္း၊ လဘ္လာဘေမွ်ာ္ကိုးျခင္းကို အေျခခံၿပီး လက္အုပ္ခ်ီရသလားဆိုတာ မကဲြျပားေတာ့ပါဘူး။ 

အဘိုးႀကီးေျမး ... (ကာတြန္း ေအာင္ေမာ္)

ေဘာင့္စ္ (မင္းသိုက္)

၁၉၉၀ လြန္အခ်ိန္မ်ားတုန္းက ဘန္ေကာက္မွာ ကပ္သပ္ခိုကပ္ေနရတဲ့ အိမ္တစ္အိမ္ရိွတယ္။ ရန္ကုန္မွာကတည္းက အစ္ကိုတစ္ေယာက္လို ရင္းႏီွးတဲ့သူတစ္ေယာက္ ဖြင့္ထားတဲ့အိမ္ ...။

ထိုစဥ္က အေပါစား အစုတ္အျပတ္ ဇာတ္႐ႈတ္ တည္းခိုခန္းေတြေတာင္ တစ္ေန႔ ဘတ္ ၃၀၀ ရိွေတာ့ ဗမာေတြ အိမ္ဖြင့္စားၾကတယ္။ ၂ ထပ္တိုက္ က်ယ္က်ယ္ႀကီးေတြငွားၿပီး ဗမာေျပက ထြက္လာသမွ် ဗမာေတြအကုန္ ေလဆိပ္မွာသြား ကဒတ္ဖမ္းၿပီး ကိုယ့္အိတ္ကိုယ္ ေခါင္းအံုးလုပ္အိပ္ တစ္ေန႔ ဘတ္ ၁၀၀၊ ညမနက္ ထမင္းပါေကၽြးေတာ့ အိမ္မွာ တစ္ေန႔ တစ္ေန႔ အနည္းဆံုး လူ ၃၀ ေလာက္ စည္ကားေနတာ။ ဂ်ပန္ဒိုးမယ့္လူ၊ သေမာတက္ခ်င္သူ၊ အမရီးကံ စတိုးေဝးနဲ႔လိုက္ခ်င္သူ၊ မေလးဝင္မယ့္သူ၊ စကၤာပူ အီးပီေစာင့္သူ၊ စလံုးအဝင္ ရီဂ်က္လို႔ ထိုင္ေလ ေပေတေနသူ အစံုပဲ။ လာသမွ် မတစ္ေထာင္သားေတြခ်ည့္ပဲ၊ ကိုယ္က အဲဒီအိမ္မွာ ေတာက္တိုမယ္ရ။ 

.............................

တရားဝင္ဖြင့္ထားတာ မဟုတ္ဘူး။ သက္ဆိုင္ရာနယ္ထိန္းကို တစ္လလွ်င္ ရီဂ်င္ဆီ အႀကီးတစ္လံုး ဘတ္ေငြက ငါးေထာင္ ဂါၿပီး ညိႇဖြင့္ထားတာ။ 

.............................

ျပည္သူေတြသာ သမၼတႀကီးျဖစ္ခဲ့ရင္ (ေက်ာ္သူ)

ကၽြန္ေတာ္သည္ စာေရးဆရာတစ္ဦး မဟုတ္။ လြန္ခဲ့ၿပီးေသာ အခ်ိန္ကာလမ်ားတုန္းက ႐ုပ္႐ွင္သ႐ုပ္ေဆာင္ဘဝျဖင့္ ကခ်င္ျပည္နယ္အတြင္း တိုက္ပြဲမ်ားျပင္းထန္ေနခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္၏သမီးငယ္ ျမင့္မိုရ္ဦး လူ႔ေလာကထဲသို႔ေရာက္႐ိွသည့္ ၂ ရက္ေျမာက္ေန႔တြင္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ တပ္မေတာ္ေန႔ ဇာတ္ကားအျဖစ္ ထိုအခ်ိန္က အနက္ေရာင္နယ္ေျမဟု သတ္မွတ္ထားေသာ ကခ်င္ျပည္နယ္ ျမစ္ႀကီးနား၊ ဖားကန္႔၊ လံုးခင္း ေဒသမ်ားသို႔ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား သြားေရာက္႐ိုက္ကူးရန္အတြက္ ျဖစ္ေပၚလာသည္။ အႏုပညာသမားတစ္ေယာက္ မၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ျပည္နယ္တစ္ခုတြင္ လက္နက္ဆြဲကိုင္ကာ က်ည္ဆံ၊ ဗံုးဆံမ်ားၾကားထဲ၌ ႐ုန္ကန္လႈပ္႐ွားေပးဆပ္ခဲ့ရသည္။ အခ်ိန္ကာလအားျဖင့္ တစ္လနီးပါးၾကာခဲ့သည္။ 

႐ိုက္ကူးေရးၿပီးဆံုးသြား၍ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ ျပန္လည္ေရာက္႐ိွေသာအခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ တံငါနားနီး တံငါ၊ မုဆိုးနားနီး မုဆိုးဆိုသလို စိတ္ၾကမ္း၊ လူၾကမ္း၊ စ႐ိုက္ၾကမ္းမ်ား ျဖစ္ေပၚခဲ့ရသည္။ ကၽြန္ေတာ့္၏ ေနအိမ္အတြင္းသို႔ ျပန္လည္ေရာက္႐ိွေသာအခါ ပုခက္ငယ္အတြင္း၌ ကၽြန္ေတာ္၏ ခ်စ္စရာသမီးငယ္ေလးအား ျမင္ေတြ႔မိေသာအခါတြင္ ကၽြန္ေတာ္၏ စိတ္႐ိုင္း စ႐ိုက္ၾကမ္းမ်ား ေလ်ာ့ပါးသြားမႈကို ေပါ့ပါးစြာျဖင့္ ခံစားမိေတာ့သည္။ 

ေအာ္ပီက်ယ္ရဲ႕ ကာတြန္းတခ်ဳိ႕

သီတင္းကၽြတ္ ေဝဒနာ (ညီေစာလြင္)

"သီတင္းကၽြတ္"ဆုိတဲ့ စကားလံုး ႏုတ္က ေရရြတ္မိတယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္ အျမဲတမ္း သတိရတဲ့ လူတေယာက္ရွိတယ္... က်ေနာ့္ ဦးရီးတေယာက္ကိုပါ... သူက ဟာသေျပာတယ္။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတယ္။ တခါမွာ သူေျပာတဲ့အေၾကာင္းက မူလတန္းမွာ သင္ရတဲ့ အလကၤာေလးတပုဒ္နဲ႔ပတ္သက္ပါတယ္။ 

သီ- တင္း- ကၽြတ္- ၿပီ ... 
မိုး- ေလ- ကင္း- လြတ္- ေတာ့မည္ ... 
မီး- ပံုး- ပ်ံ- လႊတ္- ၾက- ရေအာင္ 
မီး-စာ ကို ေရနံဆြတ္ပါ ... 
မႈုိင္း- ဝ- မွ- လႊတ္- ပါ ... ဆုိတဲ့ အလကၤာေလးပါ။ 

အဲဒီ အလကၤာထဲက "သီ-တင္း-ကၽြတ္-ၿပီ" ဆုိတာ "သီ-တင္း-ကၽြတ္-ၿပီ" ဆိုတဲ့ အသံထြက္အတုိင္းပဲဆုိခဲ့ေပမယ့္ ဘာမွ နားမလည္ခဲ့ဘူးတဲ့။ ႀကီးလာေတာ့မွ "သီ-တင္း-ကၽြတ္-ၿပီ" ဆုိတာ "သဒင္းဂၽြတ္" ကိုေျပာမွန္း နားလည္သြားတယ္လို႔ ေျပာရင္း ရယ္ေနတယ္။

ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ က်ေနာ္လည္း က်ေနာ့္ ဦးရီးနဲ႔ အတူတူပါပဲ။

ခံတပ္ (ေမာင္လြမ္းဏီ)

ခံတပ္ 
ရန္သတ္ဖို႔၊ ရန္ျပတ္ဖို ့ 
ရင္နဲ ့ျဖတ္တဲ့ ေႏွာင္ႀကိဳး။ 

ခံတပ္
ေသြးနဲ႔သား၊ ကပ္ထားရတဲ့ 
သခ်ဳႋင္းတု။ 

ခံတပ္ 
အႏိုင္အ႐ႈံးကို 
အက်အဆံုးနဲ႔ တုိင္းတဲ့ 
သမိုင္းမွတ္တိုင္။ 

ႏွလံုးသား ဒုိင္ယာယီ (၁၆) - အုပ္ႀကီးေဖ

၂၁-၂-၂၀၀၂ 

ေက်းလက္ေဒသမ်ား၏ ဖံြ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ(ဝါ) ဆုတ္ယုတ္မႈတုိ႔ကုိ ေလ့လာၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ တုိင္းျပည္၏ အေျခအေနတုိ႔ကို အကဲခတ္ႏိုင္သည္ဟု ဆုိရမည္။ က်ေနာ္ ေရႊလင္အင္း ရြာသုိ႔ေရာက္ရွိၿပီး ေနာက္တရက္ ေက်းရြာေလးအတြင္း လွည့္ပတ္ၾကည့္ရႈေလ့လာမိသည္။ 

ေလ့လာေတြ႔ရွိရသေလာက္ တူညီေသာအခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ကုိေတြ႔လုိက္ရသည္။ ဆင္းရဲမဲြေတျခင္းႏွင့္ ပညာရည္ နိမ့္ပါးျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ အမ်ားစုမွာ စားဝတ္ေနေရး တံပုိးေအာက္က ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္ၾက။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ပညာႏို႔ခ်ဳိကုိ ေကာင္းစြာ ေသာက္သံုးခြင့္မရၾကေပ။ မိဘဘုိးဘြား လက္ငုတ္လက္ရင္းျဖစ္ေသာ လယ္ႏွင့္ကုိင္းမ်ားကုိသာအားျပဳ၍ လုပ္ကုိင္စားေသာက္ေနၾကရသည္။ အနီးဝန္းက်င္ရွိ ဆိတ္ဖူးသာႏွင့္ အျခားရြာမ်ားမွာလည္း ထုိနည္းအတုိင္းပင္။ ေရႊလင္အင္းရြာတြင္ ႏွစ္ရက္ခန္႔ေနၿပီးေနာက္ သာစည္သုိ႔ဆင္းရန္အတြက္ ေတာင္ငူဘူတာသုိ႔ ထြက္ခြာလာခဲ့သည္။ ေတာင္ငူဘူတာေရာက္သည္ႏွင့္ ရထားလက္မွတ္ရရန္အတြက္ တန္းစီေစာင့္ဆုိင္းရသည္။ က်ေနာ့္ေရွ႕ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လက္မွတ္ျဖတ္ၿပီးသြားေသာ္လည္း က်ေနာ့္အလွည့္သုိ႔ေရာက္ေသာအခါ လက္မွတ္ကုန္သြားၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လက္မွတ္အေရာင္းေကာင္တာကုိ ပိတ္လုိက္ေတာ့သည္။ 

လူသားဆန္လို႔ ... (ကာတြန္း ေအာင္ေမာ္)

သုုံးနားညီ (ေဆာင္းလူ)

စိတ္နဲ႔အတူ ဘဝကုုိ အညႇိဳးအေတးႀကီးႀကီး ထားလုုိက္တယ္ ...။ ပဥၥလက္ဆန္တယ္ ...။ ေလာဂ်စ္ဆန္တယ္ ...။ ေရဘဝဲေကာင္လုုိ လက္ ေျခာက္ဖက္မွမရွိတာ ..။ ဒါေပမယ့္ ႀကိဳးေျခာက္ခ်က္ကုုိေတာ့ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ေကာင္းေကာင္း ႐ုုန္းရင္းဆန္ခတ္တတ္တယ္ ...။ ႀကိဳးေတြက ကဗ်ာမပီ... စာမမီ ...။ စိတ္ေတြက ကဗ်ာမပီ ... စာမမီ ...။ 

တညလုုံး ဒီကြင္းထဲမွာပဲ လွည့္ပတ္ ေလွာ္ခတ္ေနလုုိက္တာ ...။ မနက္ေရာက္မွ တက္က်ဳိးေနမွန္းသိတယ္ ...။ က်ဳိးတဲ့တက္ကုုိ စိတ္နဲ႔ ျပန္ဆက္လုုိက္ေတာ့ ... ေျခတဖက္မွာ အေၾကာေတြေသေနလုုိ႔ ...။ တြန္႔ဆုုတ္ တြန္႔ဆုုတ္နဲ႔ ... သြားရ လာရတာက ...။ 

က်ေနာ္ႏွင့္ ဖိုးေအာင္ - ကိုမာကီ (၈၈ မ်ဳိးဆက္)

က်ေနာ္နဲ႔ စတင္ဆံုဆည္းစဥ္က သူက ေက်ာင္းဆရာေပါက္စ။ ေက်ာင္းဆရာမ်ဳိး႐ိုးလို႔ ေျပာရေလာက္ေအာင္ အေဖ ေက်ာင္းဆရာ၊ အေမ ေက်ာင္းဆရာ၊ ညီမကလည္း ေက်ာင္းဆရာ။ ေက်ာင္းဆရာဘဝထဲကေန ရွားရွားပါးပါး ေတာ္လွန္ေရးသမားအျဖစ္ ေဖာက္ထြက္လာတဲ့သူ။ သူ႔နာမည္ရင္းက ေအာင္ေအာင္ေက်ာ္။ 

ဖိုးေအာင္က ဧရာဝတီတိုင္း၊ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚက ေလးမ်က္ႏွာ၊ အိုင္သျပဳသား။ မိဘႏွစ္ပါးစလံုးက ေက်ာင္းဆရာ၊ ဆရာမေတြမို႔ သူ ႀကီးျပင္းက်င္လည္ရာပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ သူ႔ရဲ႕စံျပထားမႈေတြက ပညာေရးေလာကပဲ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ သူ႔ဘဝရဲ႕ရည္မွန္းခ်က္နဲ႔ လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕အိပ္မက္ကလည္း ေက်ာင္းဆရာတစ္ေယာက္ပဲျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းဆရာဝိဉာဥ္က သူ႔ရဲ႕အေသြးအသားထဲမွာကို ပါလာၿပီးသားလို႔ သူယံုၾကည္ခဲ့တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ တကၠသိုလ္ဝင္တန္းေအာင္ျမင္ခ်ိန္မွာ အျခားေက်ာင္းသားေတြလို ဟိုဟာေ႐ြးခ်ယ္ရေကာင္းႏိုး၊ ဒီဟာေ႐ြးခ်ယ္ရေကာင္းႏိုး ေတြေဝေနစရာမလိုခဲ့ဘူး။ ပညာေရးေကာလိပ္တက္ဖို႔ကိုပဲ ျပတ္ျပတ္သားသား သူ ေ႐ြးခ်ယ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ 

လူသားျခင္းစာနာေထာက္ထားတတ္ေသာ ဗုံးမ်ားမေပါက္ကြဲမီ … … (သစ္ေကာင္းအိမ္)

မာယာေကာ့ဖ္စကီးက
ေနာက္ဆုတ္ရန္ခ်န္ထားတဲ့ 
တံတားကုိ မီး႐ႈိ႕ပစ္ရမယ္လုိ႔ေျပာေသာ္ျငား 
ကုုိယ့္ေသနတ္ထဲမွာ 
က်ည္ဆံတေတာင့္နဲ႔ 
ကုိယ့္ပုလင္းထဲမွာ 
မနက္ျဖန္အတြက္ အရက္တခြက္စာနဲ႔ 
ကုိယ့္ႏွလုံးသားထဲမွာ 
မိန္းမတေယာက္အတြက္ အခ်စ္တခ်စ္စာ 
အျမဲခ်န္ထားသင့္တယ္။     ။ 

သစ္ေကာင္းအိမ္
(၁၅ ေအာက္တုိဘာ၊ ၂၀၁၃)


 

ဗံုးေတြနဲ႔ ေဝ... (ကာတြန္း ေစာငို)

မုန္တိုင္းမီးလွ်ံၾကားက ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီ

ဒီတပတ္ ျမန္မာ့မ်က္ေမွာက္ေရးရာ အစီအစဥ္မွာ အခုရက္ပိုင္းအတြင္း ရန္ကုန္၊ မႏၱၱေလးနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံေနရာအေတာ္ေတာ္မ်ားမွာ ဆက္တိုက္ဆိုသလို ဗုံးေပါက္ကြဲမႈေတြ ျဖစ္ပြားခဲ့တာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္လုိရည္ရြယ္ခ်က္၊ ခံယူခ်က္ေတြနဲ႔ လုပ္ေဆာင္ေနသလဲဆိုတာကို ျမန္မာသတင္းသမား ေမာင္ေသြးသစ္ နဲ႔ ကိုသီဟသြယ္တုိ႔နဲ႔ ဦးေက်ာ္ဇံသာ က ေဆြးေႏြးသံုးသပ္တင္ျပထားပါတယ္။ 

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြ လုပ္ေနပါတယ္။ ဒီမုိကေရစီလမ္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းေနပါတယ္ဆိုတာကို လူထု တကယ္ယံုၾကည္လာေအာင္၊ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအဝိုင္းက လက္ခံလာေအာင္ တာဝန္ရွိသူမ်ားအေနနဲ႔ ႀကိဳးစားေနၾကတဲ့အခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဗံုးေပါက္ကြဲမႈေတြ ျဖစ္လာတာဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ပံုရိပ္ကို ထိခိုက္ႏိုင္တယ္လို႔ လူတကာက သံုးသပ္ယူဆေနၾကတာပါ။ ဒါကို ျပည္သူေတြရဲ႕သေဘာထားကိုထင္ဟပ္တဲ့ သတင္းသမားႏွစ္ဦးရဲ႕ အျမင္သံုးသပ္ခ်က္ကို ၾကည့္ၾကရေအာင္ပါ။ ပထမဦးဆံုးတဦးကေတာ့ ျမန္မာ့တိုမ္စ္ သတင္းစာ သတင္းစာဆရာ ေမာင္ေသြးသစ္ ျဖစ္ပါတယ္။ 

သမၼတဂ်ီး ကိုင္တြယ္ေနတဲ့ ဗံုး... (ကာတြန္း ေစာငို)

အေပါင္ဆုိင္ (ေဆာင္းလူ)

နံနက္ေစာေစာစီးစီးပင္ ... လုံလုံျခံဳျခံဳထုပ္ပုိးထားသည့္ ႏွလုံးသားတစံုကုိ အေပါင္ဆုိင္တြင္ ... ပါးစပ္ႏွစ္ေပါက္ႏွင့္ အလဲအထပ္လုပ္လုိက္သည္။ ရလာသည့္ ပါးစပ္ႏွစ္ေပါက္အတြက္ အတုုိးအေနအျဖင့္ လွ်ာတဖက္ တုုိးလာသည္ ...။ ပါးစပ္ေပါက္တုုိ႔သည္ကား အေကာင္းပတိ မဟုုတ္ ...။ ဝါးစရာ သြားတုုိ႔သည္ ပဲ့သည့္ေနရာ ပဲ့ ...ရြဲ႕သည့္ေနရာ ရြဲ႕ႏွင့္ ...။ 

လွ်ာတဖက္ကုုိ အေပါင္ထားခဲ့ရသည့္အတြက္ ... ပါးစပ္တေပါက္အတြက္ ... အရသာခံစရာ လွ်ာမရွိေတာ့ ...။ မတတ္ႏုုိင္ ... သူ ခဏ .... ကုုိယ္ ခဏ အသုုံးျပဳမွရမည္ ...။ ထုုိ႔ထက္ အေရးႀကီးသည္ကား ႏွလုုံးသားတစုုံ အေပါင္မဆုုံးရန္ ျဖစ္သည္။ လွ်ာမရွိေပမယ့္ ႏွလုုံးသားျဖင့္ခံစား၍ ရႏုုိင္ေသးသည္ ...။ 

ေပ်ာက္ေသာသူ ရွာရင္ေတြ႔... (ကာတြန္း ေစာငို)

ႏိုဘယ္လ္ဆုဒဏ္... တည့္တည့္မွန္တဲ့သမၼတ (ကိုညိဳ)

သမၼတအတြက္ ဒဏ္ရာႏွစ္ခ်က္ 

၂၀၁၃ ခုႏွစ္အတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္းႏိုဘယ္လ္ဆုဟာ ျမန္မာသမၼတႀကီးကို ဒဏ္ရာႏွစ္ခ်က္ရေစတယ္။ တခ်က္က သူ႔ႏွလံုးသားတည့္တည့္ျဖစ္ၿပီး ေနာက္တခ်က္က ေခါင္းတည့္တည့္ျဖစ္တယ္။ ႏိုဘယ္လ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုႀကီးနဲ႔လဲြသြားလို႔ ႏွလံုးသားကို ထိမွန္တဲ့ဒဏ္ သမၼတႀကီး ခံႏိုင္ရည္ ရိွေကာင္းရိွမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ နယ္သာလန္အေျခစိုက္ ဓာတုလက္နက္ တားျမစ္ပိတ္ပင္ေရးအဖဲြ႔ (Organisation for theProhibition of Chemical Weapons- OPCW) အဖဲြ႔ ႏိုဘယ္လ္ဆုဆြတ္ခူးသြားတာကေတာ့ သမၼတဦးေခါင္း မိုးႀကိဳးပစ္ခံရတာနဲ႔ တူေကာင္းတူႏိုင္ပါတယ္။ တနည္းေျပာရရင္ သမၼတႀကီး ႏိုဘယ္လ္ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆုမရတာထက္ ႏိုဘယ္လ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုရသြားတဲ့အဖဲြ႔နဲ႔ မလဲြမေသြ ရင္ဆိုင္ရေတာ့မယ့္အေျခအေနက သမၼတ ဦးသိန္းစိန္အတြက္ ျပႆနာပါ။ 

ဒီအတိုင္းပဲလား ... (ကာတြန္း ေအာ္ပီက်ယ္)

ႏိုး ... ဘရာေဒးလ္ (No Bras Day) အလြန္က စိတ္ကစဥ့္ကလ်ား (ေဆာင္းလူ)

မရည္ရြယ္ခဲ့တဲ့ ဘဝတခု ... ခုေတာ့ လားရာေတြ လားလားမွမတူ ...။ စြန္႔ဦးတီထြင္သူေတြအေၾကာင္း ေတြးမိသည္ ...။ ဦးေႏွာက္နည္းတဲ့ ပုဇြန္ေတြ ေစ်းေကာင္းရေနသည္။ ေလးဘက္တုိက္ ေဒါင္လုိက္ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့ ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ ကဏန္းေကာင္ေတြ ေစ်းေကာင္းရေနသည္ ...။ လက္သည္မေပၚတဲ့ ေလနဲ႔ဥတဲ့ ၾကက္ဥ ... အေကာင္ေပါက္ရင္ ဘယ္လုိေနမလဲ ...။ ၾကက္တပုိင္း .... ေလတပုိင္းလား ..။ ဒါမွမဟုတ္ ... ေလတပုိင္း ၾကက္တပုိင္းလား ...။ 

မေန႔က ၁၃ မွာ ... ကင္ဆာကုိေၾကာက္လုိ႔ ... အမ်ဳိးသမီးေတြ ရင္သားကုိလွစ္လွျပဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကသည္ ...။ အယူသီးသူေတြနဲ႔ ... ၁၃ ဂဏန္း ... ႏုိး ဘရာေဒးလ္မွာ ... ဗုံးေတြ ခဏခဏ ေပါက္သည္။ အမဲလုိက္သလုိ ေခ်ာင္းေျမာင္းေနသည့္စိတ္မွာ ... ဘရာေတြအျပည့္နဲ႔ ဖုံးအုပ္ထားသည္။ 

ဗိုလ္ နဲ႔ ဗံုး ... (ကာတြန္း ေအာင္ေမာ္)

ပ႐ိုက္ဗိတ္ ေဟာ္စပီတယ္ (မင္းသိုက္)

ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈျပႆနာ သိသိသာသာ ခ်ာတူးလန္လာတာ “၁၉၈၈” ေနာက္ပိုင္းလို႔ပဲ အၾကမ္းဖ်ဥ္းေျပာရမလိုပဲ၊ လူတိုင္းသိေနတာပဲဥစၥာ၊ ၾကာေလခ်ာေလပဲ၊ လက္ရိွ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရမင္းမ်ားကလဲ ဒမိုကေရစီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကိစၥႀကီး ဇယား႐ႈတ္ေနေတာ့ ဒီကိစၥေတြ ထည့္မတြက္အားရွာပါဘူး၊ သူတို႔ခမ်ာလဲ လွည္းက်ဳိးႀကီးထမ္းေနရတာ ေညာင္းလွေရာ့မယ္။ 

အဲေတာ့ ျပည္သူျပည္သားေတြဟာ မမာမက်န္းျဖစ္ၿပီေဟ့ဆိုတာနဲ႔ ရိွတာေလး ေပါင္ႏွံေရာင္းခ် ေရာင္းစရာမရိွ ေခ်းငွားၿပီး ေခတ္ေပၚ ပ႐ိုက္ဗိတ္ ေဟာ္စပီတယ္ေတြ လစ္ၾကရတာပဲ၊ နည္းနည္း ဝက္ေထာတဲ့သူေတြကေတာ့ ဘန္ေကာက္တုိ႔ အဂၤလန္တို႔လစ္ၿပီး ကုၾကတာပဲ ဟိုမွာက ပိုေသခ်ာတယ္။ 

ကိုယ္က ကိုယ္တုိင္သာခုထိ ေဆး႐ံုမတက္ဖူးေသးတာ၊ (ဘယ္ေတာ့တက္ရမယ္ေတာ့ မသိ) ... ညာတကာနင္းစ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း သဂၤဟမမာမက်န္းကိစၥ သြားရင္းျပဳရင္း မဟာရန္ကုန္ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးတစ္ဝွမ္းက အႏီွ ပ႐ိုက္ဗိတ္ ေဟာ္စပီတယ္ေတြ အကုန္ အစံုအေစ့ေရာက္ဖူးတယ္။ 

ဥပေဒမွ မဟုတ္ေသးတာပဲ ... (ကာတြန္း ေအာ္ပီက်ယ္)

စိတ္အား လေပးျဖင့္ အနားေပးျခင္း (ေဆာင္းလူ)

မနက္ကတည္းက ... စိတ္တုုိ႔သည္ က်ီးၾကည့္ ေၾကာင္ၾကည့္ ...။ ဝါက်မပါတဲ့ စာေတြကုိ ျပဴးျပဴေၾကာင္ေၾကာင္ႏွင့္ ရြတ္ေနသည္။ သတ္ပုံတုိ႔သည္ ဟုိတစ သည္တစ ...။ မွန္သည္လည္း မဟုတ္ ...။ မွားသည္လည္း မဟုတ္ ...။ 

ဟုိးခပ္ေဝးေဝးက ျမင္ေနရသည့္ မုိးဒဏ္ ေလဒဏ္ခံ ၿဂိဳလ္တု ၿဂိဳလ္ပဲ့တုိ႔သည္ ဘဝကုိနာခံရပါ့မလားဟု လွမ္းေလွာင္ေျပာင္ေနသည္။ ၿဂိဳလ္တုတလုံးသည္ အၿငိမ္မေန ...။ သံေၾကးကုိက္ေနသည့္ ရီစီဗာ က်ီက်ီေၾကာင္ေၾကာင္အသံျဖင့္ လတ္တေလာတုိက္ခတ္ေနသည့္ မုန္တုိင္းတလုံးကုိ တကုတ္ကုတ္ အပ္ဒိတ္လုပ္ေနေလသည္။ 

သီအုိရီအရ မွားေနသလား ...။ ဥကၠာခဲေတြ ေျမေပၚေႂကြက်လာရင္ ေကာင္းမလား ...။ သက္ရွိေတြ စၾကာဝဠာထဲ ေႂကြက်သြားရင္ေကာင္းမလား ...။ ငွက္ေတြမွာ ပါးဟက္ေတြ ... ေရယက္ေတြနဲ႔ .. ငါးေတြမွာ ႏႈတ္သီးေတြ ... အေတာင္ေတြနဲ႔ ...။ ေျခေထာက္တပ္ထားတဲ့ ေႁမြက ... အေၾကးခံြေတြနဲ႔ လမ္းသလားေနတဲ့ ကင္းေျခမ်ားကုိ ေဖးမလုိ႔ ...။ ဒုိင္မင္းရွင္းအရ အကုန္ျဖစ္ႏုိင္သည္ ...။ အိပ္မက္သည္ မေကာင္း။ ေသာက္လက္စ အရက္ခြက္ထဲ ေရခဲေတြ ... ေရတိမ္နစ္ေနရတဲ့ ဇာတ္လမ္း ...။ 

ကြာေရးခ်ကြာ... သခင္နဲ႔ ကၽြန္ဇာတာ (ရဲေဘာ္ေက်ာ္သန္း)

အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ မေျပာေသးပါဘူးလို႔ ခ်ဳပ္တည္းထားတာ၊ နာက်င္ခံျပင္းလြန္းလို႔ နည္းနည္းေတာ့ ေျပာပါအံုးမယ္။ အမ်ဳိးသားသစၥာေဖာက္ စစ္အာဏာရွင္ေတြ တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ဳိးကို ကၽြန္ဇာတ္သြင္းေရာင္းစာပံုေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးသမားနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ အေျမာ္အျမင္မဲ့ တာဝန္မဲ့ပံုေတြ။ ဟိုတေလာကလည္း ဒီအေၾကာင္းကို အမ်ဳိးသားပ်က္သုဥ္းမႈရဲ႕အစလား အဆံုးလား ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ အႁမြက္တင္ျပခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ 

ဒီေန႔ဗမာျပည္အေျခအေနေတြနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ထိပ္တန္းေရာက္ေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို ေလ့လာၾကည့္ရင္ လက္ပေတာင္းေတာင္နဲ႔ လယ္တီသိမ္ ကာကြယ္ေရး လက္ပေတာင္းေတာင္ဝန္းက်င္က ေက်းလက္ျပည္သူေတြနဲ႔ တျခား အျမင္ရွင္းလင္းျပတ္သားတဲ့ မ်ဳိးခ်စ္ေတြရဲ႕ ခုခံကာကြယ္ေရးတိုက္ပြဲေတြ၊ စစ္တပ္ဦးပိုင္နဲ႔ တ႐ုတ္ဝမ္ေပါင္ဆိုတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈဖ်က္ သာသနာဖ်က္ေတြရဲ႕ လက္နက္အားကိုးနဲ႔ ကတိဖ်က္ အယုတ္တမာ ေကာက္က်စ္ဗိုလ္က်တာေတြ၊ ေသာက္ရွက္အမဲ့ဆံုး မယ္ေရြးပြဲလုပ္ပြဲအေပၚ ျငင္းခံုေနတာေတြ၊ အဲဒီမတူတဲ့ မနီးစပ္တဲ့အေျခအေန ႏွစ္ခုကိုဆြဲစပ္ေနၾကတဲ့ ပေယာဂေတြကို ျမင္ေတြ႔ေနရတယ္။ အဲဒါေတြကို ျခံဳငံုသံုးသပ္ၾကည့္ရင္ ကၽြန္ဇာတာ ကၽြန္စ႐ိုက္ေတြလို႔ပဲ ျမင္မိတယ္။ 

ေဈးေပါပါတယ္ေနာ္ ... (ကာတြန္း ေအာင္ေမာ္)

သူတို႔လည္း အေရးႀကီးေတာ့ ေသြးစည္းၾကၿပီေပါ့ - ဖိုးသံ (လူထု)

ဘယ္တိုင္းျပည္မဆို ဒီလိုပဲျဖစ္လိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။ တိုင္းျပည္တခုရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးမွာအေပၚမွာ ေပၚလြင္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရး အေျခအေနနဲ႔ အလြယ္တကူမျမင္သာတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအေျခအနဆိုၿပီး တည္႐ွိေနတတ္ပါတယ္။ တကယ္ ႏိုင္ငံေရးလုပ္သူ၊ ႏိုင္ငံေရးအကဲခတ္ ေလ့လာသူေတြဟာ အဲဒီကြယ္၀ွက္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးကို ႐ွာေဖြၾကည့္တတ္ဖို႔နဲ႔ မျပတ္ေစာင့္ၾကည့္ေနဖို႔ လိုပါတယ္။ အေၾကာင္းက တိုင္းျပည္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးကို တကယ္အဆံုးအျဖတ္ေပးတာဟာ အဲဒီအေပၚလႊာေအာက္က တကယ့္ ႏိုင္ငံေရးအႏွစ္၊ ႏိုင္ငံေရးပဋိပကၡျဖစ္ေနတတ္လို႔ ပါပဲ။ တခ်ိန္ထဲမွာ ေထာက္ျပသင့္တာတခုက တခ်ဳိ႕ေသာ အာဏာရအစိုးရေတြဟာ တကယ့္ႏိုင္ငံေရးကို ဖံုးကြယ္ထားတာ၊ အားလံုးက အေပၚယံႏိုင္ငံေရးဆီကို အာ႐ံုေရာက္ေနေအာင္ အေျခအေနေတြဖန္တီးထားတာေတြ လုပ္ေလ့႐ွိတယ္ဆိုတာပါပဲ။ 

အခုလို အစပ်ဳိးေနတာက ဒီေန႔ဗမာျပည္မွာ အႀကိတ္အနယ္ျဖစ္ေနတဲ့ အားၿပိဳင္ပြဲႀကီးတခုကို ေထာက္ျပခ်င္လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို သတိထားမိသူလည္း႐ွိ၊ သတိမထားမိသူလည္း ႐ွိပါမယ္။ ဒါေပမယ့္ အာဏာရအစိုးရအတြက္ေတာ့ ဒီကိစၥဟာ ေသေရး႐ွင္ေရး၊ အသက္တမွ် အေရးႀကီးေနပါတယ္။ 

ကမၻာႀကီးႏွင့္ ငါတုိ႔ ခ်ိတ္လု ခ်ိတ္ခင္ (ညီေစာလြင္)

လာအုိကို လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးေလးႏွစ္က ႏွစ္ေခါက္ေရာက္ခဲ့တယ္၊ ဒီတေခါက္ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဘာထူးလဲဆုိေတာ့ ျမန္မာေတြ ဗီဇာမလိုေတာ့တာပါပဲ၊ အေနာက္တုိင္းသားေတြ ဗီဇာေဖာင္ျဖည့္၊ ဓာတ္ပံုကပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ္တို႔ကေတာ့ ေခါင္းေမာ့ရင္ေကာ့လို႔ေပါ့။ ကိုယ္တို႔က အာဆီယံႏိုင္ငံက လူေတြေလ၊ ျမန္မာျဖစ္ရတာ ဒီတခါေတာ့ ဂုဏ္ယူလုိက္မိတယ္။ အာဆီယံအဖြဲ႔ဝင္ျဖစ္ရတာ လာအုိသြားတဲ့ ခရီးမွာေတာ့ ဂုဏ္ယူေနမိတယ္။

ကိုယ့္လိုပဲ ဂုဏ္ယူေနတဲ့ ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ ဖိလစ္ပိုင္က ခ်ာတိတ္တေယာက္။ သူက အသက္ ၉ ႏွစ္ကတည္းက ထုိင္းကို မိဘေတြနဲ႔ ေရာက္ေနတယ္။ အခု အသက္ ၂၄ ႏွစ္၊ ထုိင္းစကားကို ေရေရလည္လည္ေျပာတယ္။ အဂၤလိပ္စကားကိုလည္း ကရားေရလႊတ္ေျပာတယ္။ ခ်င္းမုိင္ မယ္က်ဳိ႕တကၠသိုလ္က ေက်ာင္းၿပီးတယ္။ သူ႔အေဖဆီက အဂၤလိပ္စာကို သင္တယ္တဲ့၊ သူ႔အေဖက အဂၤလိပ္စာ ဆရာ၊ ထုိင္းမွာက ဖိလစ္ပိုင္က အဂၤလိပ္စာဆရာေတြ အေတာ္မ်ားသကိုး။ ဖိလစ္ပိုင္ဆရာေတြက အေနာက္တုိင္းသားေတြထက္စာရင္ ေစ်းေပါတယ္ေလ၊ ျမန္မာေတြလိုပဲ ေအာက္ေျခသိမ္း အလုပ္လုပ္တဲ့ ဖိလစ္ပိုင္ေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ေရႊျမန္မာေတြကေတာ့ ထုိင္းမွာ သန္းနဲ႔ ခ်ီသလုိ၊ ဖိလစ္ပို္င္ေတြကေတာ့ ေသာင္းဂဏန္း၊ အလြန္ဆံုး သိန္းဂဏန္းေလာက္ ရိွိပါလိမ့္မယ္။ အာဆီယံႏုိင္ငံအခ်င္းခ်င္း လူေတြ၊ ကုန္စည္ေတြ၊ ပညာေတြ ကူးလူးဆက္ဆံေနၾကတာ ၾကာခဲ့့ပါၿပီ။ လာအိုခရီးမွာ အံ့ၾသသြားတာက တယ္လီဖုန္းကိစၥဗ်၊ အရင္က က်ေနာ္တို႔ လာအုိေရာက္လုိ႔ ထုိင္းဘက္ကိ္ု ဖုန္းေခၚခ်င္ရင္ ျမစ္ေဘးကို သြားရတယ္။ ဖုန္းက မိတခ်က္ မမိတခ်က္ေပါ့၊ အခု အဲ့လို မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး၊ ထုိင္းဘက္ကေန လာအုိဘက္ကိ္ု ကူးသြားတာနဲ႔ ကုိယ့္ဖုန္းက Dtac ဖုန္းဆုိရင္ မက္ေဆ့ဝင္လာမယ္။

႐ုန္းရင္း ဆန္ခတ္ (ေဆာင္းလူ)

လြဲတာမွ ... မနက္ကတည္းက ...။ ဘာစကားမွမေပါက္လုိ႔ ... ထမင္းမွာစားတာ ... ေကာက္ညႇင္း ၾကက္ဥပဲ ေလြးလုိက္ရတယ္ ...။ ပန္းကန္ထဲက ၾကက္ဥေၾကာ္ ... ေျခာက္ကပ္ကပ္ ...။ လမ္းေဘးဆုိင္ဆုိေတာ့ သဲတရွပ္ရွပ္ႏွင့္ ...။ 

စိတ္နဲ႔ကုိယ္နဲ႔ မကပ္ ...။ မေၾကညာဘဲ ကုန္ေစ်းႏႈန္းကုိ တက္ပစ္လုိက္သည္။ ေၾကညာလည္း သိမည္မဟုတ္ ...။ သူမ်ားႏုိင္ငံထဲ ခုိးေၾကာင္ခုိးဝွက္ ဝင္ေနသည္ကုိး ...။ အခြန္မေပးရသည္ကုိက ကံေကာင္းလွသည္ပင္။ 

ေသာက္ေနက်အရက္ေတြ ေစ်းတက္လာေတာ့ အရက္မေသာက္ေတာ့ဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္သည္။ မဟုတ္ ... မွားေနၿပီ ...။ ထမင္းတနပ္ ေလွ်ာ့လုိက္တာ ပုိအဆင္ေျပမည္။ 

ဝိုင္ခါးခါးေလာက္နဲ႔ မေမွာက္မွားေစလို (ရဲေဘာ္ေက်ာ္သန္း)

ခုႏွစ္သကၠရာဇ္ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး၊ ေသခ်ာတာကေတာ့ အိႏၵိယမွာ လူပ်ဳိႀကီး မစၥတာ အဗၺဒူကာလမ္ (Mr. A.P.J. Abdul Kalam) က သမၼတျဖစ္ၿပီး ေနာက္လူပ်ဳိႀကီးတေယာက္ျဖစ္တဲ့ မစၥတာ ဗာ့ခ်္ပါယီး (Mr.Atal Bihari Vajpayee) က ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ အိႏၵိယအလွမယ္ႏွစ္ေယာက္ တေယာက္က မယ္ကမာၻျဖစ္ၿပီး ေနာက္တေယာက္က မယ္စၾကာဝဠာ ျဖစ္လာတယ္။ ဒီေတာ့ အိႏၵိယသားကုလားေတြ အုတ္ေအာ္ေသာင္းသဲ ခ်ီးမြမ္းၾကဂုဏ္ျပဳၾက ဝမ္းေျမာက္ သဝဏ္ေတြပို႔ၾကနဲ႔ သမၼတေကာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္၊ ဝန္ႀကီး ဝန္ကေလးမက်န္ သဲသဲလႈပ္ေနၾကတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ သတင္းသမားတေယာက္က အေနာက္ဘဂၤလားနယ္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္တဲ့ မာ့ကၡဝါဒီ မစၥတာ ဂ်ဳိတီဘာဆူး (Mr. Jyoti Basu) ကို သြားဆြတယ္။ သူက ဘာမွမေျပာဘဲ ၿငိမ္ေနတာကိုး၊ အလွမယ္တေယာက္ကဆို သူ႔ျပည္နယ္က ဘဂၤါလီမေလး။ ဒီေတာ့ မစၥတာ ဘာဆူးက “ေဖာက္ျပန္တဲ့ အရင္းရွင္ေတြရဲ႕ ျပည့္တန္ဆာ အိမ္ေထာင္ေရးစနစ္ထဲက ဗန္းျပ သားစပ္လုပ္ငန္းမွာ ဆုရတာ ဘာဂုဏ္ယူစရာရွိလို႔လဲ” လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္တာ အိႏၵိယတျပည္လံုး ၿငိမ္သြားေရာ၊ သမၼတတို႔ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္တို႔လည္း ရွက္ကိုးရွက္ကန္းေတြျဖစ္က်န္ခဲ့ေရာ။

ကက္ဝပ္ခ္ လွလွေလး ေလွ်ာက္ျပပါ မိုးစက္Y (ကိုညိဳ)

အခုတေလာ မယ္စၾကၤဝဠာအလွမယ္ မိုးစက္ဝိုင္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အင္တာနက္အြန္လိုင္းေတြမွာ ဗြက္ထေနေအာင္ ကိုယ့္အျမင္ သူ႔အျမင္ အလုအယက္ေဝဖန္ေနၾကတာေတြ႔ေတာ့ က်ေနာ္လည္း ကိုယ့္အယူအဆေလး ေျပာခ်င္လာတာကို သည္းခံေပးပါ။ တကယ္ေတာ့ မိုးစက္Y ရဲ႕အလွအပနဲ႔ တိုင္းျပည္ဂုဏ္ေဆာင္မယ့္လုပ္ရပ္ကို အျငင္းပြားစရာမရိွပါ။ ေျပာစရာေတြက မရွင္းမရွင္း ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ရပ္တည္မႈကိစၥ၊ အက်ဳိးစီးပြားကိစၥ၊ လူမ်ဳိး ဘာသာခဲြျခားမႈကိစၥနဲ႔ အမ်ဳိးသားေရးကိစၥနဲ႔ သြယ္ဝိုက္လို႔ျဖစ္ေစ၊ တိုက္႐ိုက္ျဖစ္ေစ ပတ္သက္ေနတာပဲျဖစ္တယ္။ 

ျမန္မာျပည္ဟာ တိုင္းရင္းသားအစံု လူမ်ဳိးစံုေနထိုင္ရာ တိုင္းျပည္တခုလည္းျဖစ္တယ္။ အသားအေရာင္၊ အမ်ဳိးဘာသာအစံုမို႔ ယဥ္ေက်းမႈစံု ဖံြ႔ၿဖိဳးရာ ေနရာပဲ၊ လူမ်ဳိး ဇာတိ ဘယ္လိုကဲြကဲြ ကိုယ့္ႏိုင္ငံသားတိုင္း တစိတ္တဝမ္းတည္းျဖစ္ရမယ့္ အယူအဆကိုလည္း ဒီမိုကေရစီက်င့္သံုးတဲ့ ႏိုင္ငံတိုင္းနဲ႔ ဥေရာပတိုင္းေတြကပါ လက္ခံက်င့္သံုးေနတာပဲ။ ေနာ္ေဝးမွာဆို လူမ်ဳိးစံု၊ ႏိုင္ငံစံု၊ အသားအေရာင္ ယဥ္ေက်းမႈအစံုကို လက္ခံထားသလို ဒါကိုက ဂုဏ္ယူစရာတခုျဖစ္တယ္။ တခုေတာ့ရိွတယ္၊ ဒီႏိုင္ငံမွာေနထိုင္ရင္၊ ဒီႏိုင္ငံသားဆိုရင္ ဒီႏိုင္ငံရဲ႕ ဘာသာစကားနဲ႔ စာေပကိုသာ အသံုးျပဳရမယ္၊ တတ္ကၽြမ္းရမယ္၊ သက္ဆိုင္ရာ မိခင္ဘာသာစကားေတြ သင္ၾကားခြင့္ သီးသန္႔ရိွတယ္၊ တပါးႏိုင္ငံကေျပာင္းလာတာဆိုၿပီး ခဲြျခားမဆက္ဆံဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ဒီက ေနာ္ေဝးစကားနဲ႔ ေနာ္ေဝးစာ မတတ္ရင္ ဒီႏုိင္ငံမွာ ပညာသင္ခြင့္မရိွ၊ အလုပ္လုပ္ခြင့္မရ၊ လူမႈဆက္ဆံေရးမွာ အဆင္မေျပျဖစ္မယ္။ ဥေရာပႏိုင္ငံတိုင္း အဲလိုခ်ည္းပဲ။ 

က်ေနာ္ႏွင့္ ကိုသက္ႏိုင္ - ကိုမာကီ (၈၈ မ်ဳိးဆက္)

ပညာသင္ၾကားေရးနဲ႔ သင္ယူေရးမွာ အေတာ္ကို အထံုဝါသနာႀကီးတဲ့လူ။ စိတ္သေဘာထား ႐ိုးသားျဖဴစင္ပြင့္လင္းသေလာက္၊ စိတ္ခံစားမႈ ျပင္းထန္တဲ့သူ။ ဒီမိုကေရးစီေရးအတြက္ မိသားစုဘဝနဲ႔ အနာဂတ္တစ္ခုလံုး ေပးဆပ္ခဲ့တဲ့သူ။ က်ေနာ္တို႔ ျမစ္ႀကီးနား အက်ဥ္းေထာင္ေရာက္ၿပီး တစ္ႏွစ္ေလာက္ေနမွ ကိုသက္ႏိုင္တို႔ ေထာင္ေျပာင္းအုပ္စု ေရာက္လာၾကတာပါ။ ဦးစိန္လွဦး(NLD)၊ ကိုမ်ဳိးေအာင္သန္႔(Trade Union)၊ ဦးဉာဏ္ေသာင္း (မရမ္းကုန္း)၊ ကိုၾကည္လင္(ေတာင္ဒဂံု)၊ ကိုျပည္စိုး(ၾကည့္ျမင္တိုင္)တို႔နဲ႔အတူ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္၊ ေမလေလာက္မွာ ေျပာင္းလာတာ။ သူတို႔ေျပာင္းလာတာလည္း က်ေနာ္တို႔လိုပဲ ဆယ့္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ရွိမယ္။ 

ကိုသက္ႏိုင္က ပဲခူးသား။ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ကတည္းက သခ်ၤာအဓိကနဲ႔ ဘြဲ႔ရေနၿပီ။ ပဲခူးၿမိဳ႕နယ္ထဲက ႐ြာေလးတစ္႐ြာမွာပဲ မူလတန္းျပဆရာေလးအျဖစ္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းရွိေနခ်ိန္။ ရွစ္ေလးလံုး ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုႀကီးက ကိုသက္ႏိုင္ကို ဆြဲလႈပ္ႏႈိးခဲ့တယ္။ ပဲခူးၿမိဳ႕မွာ ဦးေဆာင္ သပိတ္ေမွာက္သူေတြထဲက တစ္ေယာက္အပါအဝင္ျဖစ္လာတယ္။ ပဲခူးၿမိဳ႕မွာ ၾသဂုတ္လ ၄ ရက္နဲ႔ ၆ ရက္ေန႔လႈပ္ရွားမႈအတြင္း တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြကို ဦးေဆာင္ခဲ့တယ္။ ပဲခူးတိုင္းအေရွ႕ျခမ္း ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ (ယာယီ) ဖြဲ႔စည္းႏုိင္ဖို႔ စည္း႐ံုး လႈပ္ရွားခဲ့တယ္။ ေသြးစြန္းေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္မ်ားအဖြဲ႔ကို ဖြဲ႔စည္းတယ္။ ပဲခူးၿမိဳ႕လယ္မွာ ဒီမိုကေရစီေက်ာက္တိုင္ကို ေအာင္ျမင္စြာ စိုက္ထူႏိုင္ခဲ့တယ္။(ဒါေပမယ့္ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းၿပီးေနာက္မွာေတာ့ အၿဖိဳဖ်က္ခံလိုက္ရတယ္)။ ကိုသက္ႏိုင္လည္း သူ႔ရဲ႕မူလ ေက်ာင္းဆရာေလးဘဝကို ျပန္ေရာက္သြားခဲ့ရတယ္။ 

ေအာ္ပီက်ယ္ရဲ႕ ကာတြန္းတခ်ဳိ႕

ပင့္ကူမ်ားနဲ႔ေနထုိင္ျခင္း (သစ္ေကာင္းအိမ္)

ေကာင္းကင္မွာ ၾကယ္ေတြ 
တပြင့္ၿပီးတပြင့္ က်ဆုံးခ်ိန္
ေျမျပင္ေပၚက 
႐ုပ္တုေတြ တဆူၿပီးတဆူ 
ၿပိဳလဲကုန္ေနေတာ့ 
အ႐ူးေတြကုိ ပူေဇာ္မယ္ 
အရက္ဖုိးေပးသူကုိ ေလးစားမယ္ 
ကိုယ့္မယားကုိယ္ ၾကည္ညိဳမယ္ 

၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ ... (ကာတြန္း ေအာင္ေမာ္)

ႏွလံုးသား ဒုိင္ယာယီ (၁၅) - အုပ္ႀကီးေဖ

၁၈-၂-၂၀၀၂ 
ျပည္ေတာ္ျပန္ခရီး 

စပ္စပ္စုစုႏွင့္ ေမးျမန္း၍ ခရီးသြားျခင္းသည္လည္း ပညာရပ္တမ်ဳိးဟု ဆုိရမည္။ ျမန္မာျပည္အတြင္းပုိင္းသုိ႔ ထုိေဒသမွ တခါတရံမွ မသြားဘူးေသာေၾကာင့္ ေသြးတုိးစမ္း၍ သြားရျခင္းျဖစ္သည္။ ဆီးဘူးေစ်းသုိ႔ေရာက္ၿပီး မၾကာမီ “ေတာင္ငူသြားမယ့္ ခရီးသည္ေတြ ကားေပၚတက္လုိ႔ရၿပီ” ဟု ကားသမား ေအာ္ဟစ္သတိေပးသံေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔ ၃ ဦး ကားေပၚတက္ေရာက္ ေနရာယူၾကသည္။ က်ေနာ့္ေဘးတဖက္တခ်က္စီတြင္ ေအးေအးျမင့္ ႏွင့္ ေမရီ တုိ႔က ေနရာယူထားသည္။ 

ကားေပၚတက္ၿပီး ၁၀ မိနစ္ခန္႔အၾကာ ကားမွာစတင္ထြက္ခြာလာေတာ့သည္။ ကားေပၚတြင္ ခရီးသည္ ၁၅ ဦးခန္႔သာရွိသည္။ ဆီးဘူးႏွင့္ ေတာင္ငူမွာ ကားျဖင့္ ၁၀ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ ေမာင္းႏွင္ရေၾကာင္း သိရသည္။ ကားလမ္းမွာ ေျဖာင္းျဖဴးေကာင္းမြန္ေသာ လမ္းကားမဟုတ္။ အေကြ႔အေကာက္ အတက္အဆင္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေမာင္းႏွင္ရေသာခရီးလမ္းျဖစ္သည္။ လမ္းခရီးတေလွ်ာက္ တပ္မေတာ္မွ အေျချပဳတပ္စဲြထားေသာ စခန္းမ်ား ေတြ႔ရသလို ရံဖန္ရံခါ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖဲြ႔ပုိင္ ဂိတ္မ်ားကုိလည္း ေတြ႔ရသည္။ ဂိတ္တုိင္းနီးပါး အစစ္အေဆး အေမးအျမန္း အနည္းႏွင့္အမ်ား ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရသည္။ အခက္အခဲကား မရွိ။ ေကာင္းမြန္စြာ ေက်ာ္လႊားႏုိင္ခဲ့သည္သာ။ လမ္းခရီးတေလွ်ာက္ေတြ႔ျမင္ရေသာ ၿမိဳ႕ရြာ အေျခအေနမ်ားကုိပင္ ေမးျမန္းေလ့လာၾကည့္ခဲ့သည္။ တခ်ဳိ႕ကုိ မွတ္မိေသာ္လည္း တခ်ဳိ႕ကား ေဝဝါးေနသည္။