မေန႔က ၁၃ မွာ ... ကင္ဆာကုိေၾကာက္လုိ႔ ... အမ်ဳိးသမီးေတြ ရင္သားကုိလွစ္လွျပဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကသည္ ...။ အယူသီးသူေတြနဲ႔ ... ၁၃ ဂဏန္း ... ႏုိး ဘရာေဒးလ္မွာ ... ဗုံးေတြ ခဏခဏ ေပါက္သည္။ အမဲလုိက္သလုိ ေခ်ာင္းေျမာင္းေနသည့္စိတ္မွာ ... ဘရာေတြအျပည့္နဲ႔ ဖုံးအုပ္ထားသည္။
မထင္မွတ္ဘဲ သီခ်င္းတပုဒ္ညည္းမိသည္ ...။ ေလထဲကက်လာတဲ့အေကာင္မွာ အျပည့္အစုံ ...။ ေခါင္းနဲ႔ ေျခေထာက္ ဆက္သြားသည္ ...။ လက္နဲ႔ အၿမီးနဲ႔ ဆက္သြားသည္။ ဦးေႏွာက္သည္ ကစဥ့္ကလ်ား ...။ လုိက္ဖမ္းသည္ ... မမိ ...။ ဦးေႏွာက္သည္ ခုန္ဆြ ..ခုုန္ဆြ ...။ ဦးေႏွာက္ထက္ အေမႊးတပင္သည္ပင္ ေလထဲ လြင့္လြင့္လ်ားလ်ား ...။
ၾကည့္ရသည္မွာ မူးလွသည္ ...။
ဦးေႏွာက္သည္ အတၱကုုိ လက္ဆြဲၿပီး ခုုန္းဆြ ခုုန္ဆြ လုုပ္ျပ၏။
ႏွလုုံးသားသည္ ဥေပကၡာႏွင့္တြဲၿပီး ဟီလာထေန၏။
တဖန္ ... ဦးေႏွာက္သည္ သစၥာတရားႏွင့္အတူ ေဖာက္လြဲေဖာက္ျပန္လုုပ္ေနျပန္၏။
ထုုိ႔တဖန္ ... အသိစိတ္သည္ ႏွလုုံးသားကုုိ မယားငယ္ထားေနတတ္ျပန္၏။
ခုုတေလာ ထုုိးထုုိးေထာင္ေထာင္ျဖစ္လာတတ္သည့္ ေရေသာက္ျမစ္ေတြအေၾကာင္း ....။ အေမႊးတပင္ ရွင္သန္ဖုုိ႔အတြက္ လူူ႔ခႏၶာကုုိယ္ အတြင္းေရေသာက္ျမစ္ စုုိက္ထူထားသည္။ လူ႔ခႏၶာကုုိယ္ေပၚ ေပါက္လုုိ႔ရသည့္ေနရာတုုိင္းတြင္း အေမႊးတုုိ႔ ထူလပ်စ္ေပါက္ေရာက္ ရွင္သန္ႏုုိင္သည္။ လူ႔အသက္အရြယ္ အပုုိင္းအျခားကုုိ သတ္မွတ္ေပးေနသည့္သူ႔တုုိ႔ကုုိ သင္းသတ္လုုိ႔ မသင့္။
ေသခါနီးေလ ... အေမႊးတုုိ႔သည္ အေရာင္ေျပာင္းတတ္၏ ..။ တခါတေလ ၀ါက်န္႔က်န္႔ ..တခါတေလ နီက်န္႔က်န္႔ ..တခါတေလ ျဖဴက်န္႔က်န္႔ ...။
ေသခါနီးေလ ... စိတ္တုုိ႔သည္ အေရာင္ေျပာင္းတတ္၏ ...။ တခါတေလ ညိဳညစ္ညစ္ ...။ တခါတေလ ညိဳညစ္ညစ္ ...။ တခါတေလ ညိဳညစ္ညစ္ ...။
ေသခါနီးေလ ... အတၱတုုိ႔သည္ ကစဥ့္ကလ်ား ...။ တခါတေလ ..ကဆုုန္ေပါက္ ...တခါတေလ ကဆုုန္ေပါက္ ...တခါတေလ ကဆုုန္ေပါက္ ...။
တရားခံရွာရန္ လက္ညႇိဳးသည္ တရမ္းရမ္း ....
စိတ္ကုုိ လက္ညႇိဳးထုုိးရန္ ေမ့ေနၾက၏။
ဦးေႏွာက္ကုုိ လက္ညႇိဳးထုုိးရန္ ေမ့ေနၾက၏။
အသိစိတ္ကုုိ လက္ညႇိဳးထုုိးရန္ ေမ့ေနၾက၏။
ေကာင္း၏ ... ခုတေလာ ကမာၻေပၚတြင္ ဦးေႏွာက္ကုိ ျပဳတ္၊ ဖုတ္၊ မီးကင္ၿပီး သုတ္ေရာင္းလွ်င္ ေစ်းေကာင္းရႏုိင္၏။ ။
ေဆာင္းလူ
ေအာက္တုိဘာ ၁၄၊ ၂၀၁၃
No comments:
Post a Comment