မခင္မင္းေဇာ္ ခံစားေရးဖြဲ႔ထားခဲ့တဲ့ မသႏၱာရဲ႕ ဘဝတစိတ္တပိုင္းကို ၈၈၈၈ ႏွစ္ပတ္လည္ အမွတ္တရ အေနနဲ႔ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပလိုက္တာပါ။ အမတို႔ မိသားစုကိုလည္း အမွတ္ရရင္းနဲ႔ပါ ...။
(အမ ခြင့္ျပဳမယ္ ထင္ပါတယ္)
ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံု အထိမ္းအမွတ္ရက္ကို နီးလာျပန္ၿပီ။ အဲဒီေန႔ကစလို႔ ဘဝေတြ တဆစ္ခ်ဳိးသြားခဲ့ၾကတဲ့ မိသားစုေတြ က်မတို႔တုိင္းျပည္မွာ ဒုနဲ႔ေဒးပါပဲ။ ဘာလိုလုိနဲ႔ ၁၉ ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မယ္ေနာ္။
က်မ ကိုယ္တိုင္လည္း အဲဒီကစလို႔ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ေျပာင္း၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ေျပာင္း၊ ဘဝေတြ ေျပာင္းလဲသြားလိုက္တာ ဘယ္လိုမွ ထင္မွတ္မထားတဲ့ ဝန္းက်င္ေတြမွာ က်င္လည္ရွင္သန္ေနရတာ ခုထိဆိုပါေတာ့။ အဲဒီလိုပဲ က်မ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရဲ႕ဘဝေလးကို သတိတရနဲ႔ေရးမိတဲ့ ရသစာစုေလးတပုဒ္ကို တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ မွ်ေဝခံစား ၾကည့္ေပးပါဦး။ နည္းနည္းရွည္သြားလို႔ အပိုင္းခြဲ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။
အပိုင္း (၁)
လွ်ပ္စစ္မီးေတြ ထိန္ထိန္ညီးေနၿပီး ေန႔နဲ႔ည မကြဲျပားတဲ့၊ ကမၻာမွာ ထိပ္တန္းနာမည္ႀကီး ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုမွာ သမီးေရာက္ေနတယ္ အေမ။ သမီးတို႔ေနတဲ့ အထပ္ျမင့္ အိမ္ယာတခုရဲ႕ အေပၚထပ္ျပတင္းေပါက္ကေန အျပင္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္ ေရာင္စံုမီးေတြနဲ႔ လွလိုက္တာ။ ဒီေန႔ ဘယ္လိုမွ အိပ္မရဘဲ ေကာင္းကင္က ၾကယ္ေတြ စံုညီေနတဲ့ညကုိၾကည့္ရင္း အေဖနဲ႔ အေမ့ကို သမီး သတိရေနပါတယ္။ အခုခ်ိန္မွာ အေမသာ သမီးအနားမွာရွိေနရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။ သမီးလုပ္ေနရတဲ့ အလုပ္ေတြကိုျမင္ရင္ အေမက ဘာေျပာေနမလဲ ဟင္၊ အေမ့တသက္တာမွာ အေဖ့ တသက္တာမွာ ဘယ္လိုမွ ေတြးထင္မထားတဲ့ အလုပ္အေမရဲ႕ ။ သမီးႀကီးလာရင္ တကၠသိုလ္က ဆရာမ လုပ္မယ္ေနာ္ အေမလို႔ ငယ္ငယ္တုန္းက ေျပာခဲ့ဖူးတာလည္း ေမ့ထားလုိ္က္ပါၿပီ အေမရယ္။
အခု သမီး လက္ေဆာင္ပစၥည္းေတြ ေရာင္းတဲ့ဆုိင္မွာ အေရာင္းစာေရးမေပါ့။ ဒါေတာင္မွ သမီးက အဂၤလိပ္စကား ေကာင္းေကာင္းေျပာႏိုင္လို႔ အေမရဲ႕။ သမီးတေယာက္ ဒီမွာ အဆင္ေျပေနတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရေပမယ့္ အနာဂတ္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆိုတာကေတာ့ သမီးရဲ႕ ေမြးဖြားရာ ဇာတိတိုင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ေပၚမွာပဲ ပံုေအာထားဆဲပါ အေမရယ္။
တကယ္ေတာ့ … …
