"က်ည္ဆန္တေတာင့္ ေစ်းႏႈန္း၊ ေလာင္ခ်ာသီးတစ္လံုးရဲ႕ ေစ်းႏႈန္းေတြ၊
အဖမဲ့သားေတြ၊ သားမဲ့ မိခင္ေတြ၊ ဒုကၡသည္ေတြ၊ ကေလးေတြ၊ အမ်ဳိးသမီးေတြ
ဒါေတြအားလံုးဟာ ျပည္တြင္းစစ္ရဲ႕အက်ဳိးဆက္ေတြပါပဲ။ ဘယ္ဘက္ကပဲျဖစ္ျဖစ္
ပစ္လိုက္တဲ့ က်ည္ဆန္ေတြရဲ႕တန္ဖိုးေတြနဲ႔ စာသင္ေက်ာင္းေတြ၊ ေဆးေပးခန္းေတြ
ေဆာက္ေပးလိုက္ရင္ တုိင္းျပည္ရဲ႕ လိုအပ္ေနတဲ့က႑ျဖစ္တဲ့ ပညာေရးနဲ႔
က်န္းမာေရးက႑ေတြမွာ ဘယ္ေလာက္မ်ား အက်ဳိးေက်းဇူးမ်ားလိုက္မလဲဆိုတာ ..."
ဆႏၵမျပရင္ ေခတ္မမီဘူး
ေနာက္ဆံုးေဆာင္းပါးေရးၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း စာမေရးျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုၾကာသြားတဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ စာဖတ္ပရိတ္သတ္မ်ားနဲ႔ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားကို အရင္ဆံုး ေတာင္းပန္စကားေျပာပါရေစ။
‘ဒီမိုကေရစီေတြ ရမယ္ဝယ္ၾကဦးမလား’ ဆိုတဲ့ေဆာင္းပါးမွာေတာ့ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္တာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး နည္းဥပေဒေတြကို အရင္ဆံုး ျပဳျပင္ဖို႔လုပ္ရမယ္ဆိုတာ ေျပာျပခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ ဒီကိစၥမွာေတာ႔ သေဘာထားေတြ၊ အျမင္ေတြ လြတ္လပ္စြာ ကြဲလြဲခြင့္ရွိပါတယ္။ ဒီကေန႔ အေၾကာင္းအရာအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္တဲ့သူေတြ ျမန္မာႏိုင္ငံအႏွ႔ံအျပားမွာ ဒုနဲ႔ေဒးပါပဲ။ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာေတြနဲ႔ ဂ်ာနယ္စာမ်က္ႏွာေတြမွာဆိုရင္လည္း ဆႏၵျပတဲ႔သတင္းမပါရင္ ေခတ္မမီေတာ့သလိုပဲ။
ရဲရဲေျပာ ရဲရဲေရး
လူဆိုတာ လိုအင္ဆႏၵအမ်ားဆံုးသတၱဝါပါ။ အျမဲတမ္း တခုခုကိုေတာ့ လိုအပ္ေနၾကပါတယ္။ အခုလက္ရွိအေျခအေနမွာ ျပည္သူေတြ ဘယ္ေလာက္လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိေနၿပီလဲ။ ခုလိုအေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္အခါမ်ဳိးမွာ အစိုးရကေကာ ဘယ္ေလာက္ အတိုင္းအတာအထိ လြတ္လပ္ခြင့္ေပးထားၿပီလဲ။ အစိုးရရဲ႕ႏိုင္ငံေရးကစားကြက္က ဘာလဲ။ အတိုက္အခံ ဒီမိုကရက္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား စည္းလံုးေနၾကၿပီလဲ အစရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအေရြ႕၊ ႏိုင္ငံေရးအလွည့္အေျပာင္းေတြကို သတိထား ေစာင့္ၾကည့္ရမွာျဖစ္တယ္။