အဲဒီရာစုထက္ဝက္ေက်ာ္ထဲမွာ
ေနာက္ထပ္ ရာစု တစိတ္ကုိထပ္မံ ညႇစ္ထည့္လို႔
ဝိုင္ခြက္ထဲမွာ နီရဲေနတဲ့ ခရီးၾကမ္းေတြ …။
ႏိုင္ငံတခုမွာ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔မပတ္သက္တဲ့ ျပည္သူတေယာက္ကုိေတြ႔ရင္
က်ေနာ့္ကုိ လက္တို႔လိုက္ပါ … ေမေမ
ခုလို လေရာင္ေအာက္က ညမ်ဳိးမွာ
လမင္းဆီက အဆိပ္တခြက္ကို ေတာင္းေသာက္လိုက္ပါ့မယ္ …။
အိမ္က ထြက္လာခဲ့တဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီကေလး တထည္
အသားေတြသာ စုတ္ရိျပတ္က်သြားတယ္
ခ်ဳပ္႐ိုးက ခိုင္လွခ်ည္ရဲ႕ ေမေမ …။
ၿမိဳ႕တၿမိဳ႕ရဲ႕အေၾကာင္းကို သိခ်င္ရင္
အဲဒီၿမိဳ႕က လူ႔ဂုဏ္သိကၡာ အျပည့္ရွိတဲ့သူေတြကုိ သိေအာင္လုပ္ပါ
(သူတို႔ဘဝေတြ ႏြမ္းပါးေကာင္း ႏြမ္းပါးေနပါလိမ့္မယ္)
သူတို႔ဟာ ၿမိဳ႕ေတြျဖစ္တယ္
သူတို႔ဟာ သမိုင္းေခတ္ေတြ ျဖစ္တယ္
သူတို႔ဟာ အစစ္အမွန္ဘဝေတြ ျဖစ္တယ္
သူတို႔ဟာ သစၥာတရား ျဖစ္တယ္
သူတို႔ဟာ အခ်စ္လည္း ျဖစ္တယ္ …။
လူတေယာက္ဟာ
သူ႔ၿမိဳ႕ကို တခုတ္တရ အမွတ္ရေနတယ္ဆိုပါေတာ့
သူ႔ရဲ႕ အိမ္လြမ္းစိတ္ဟာ
ေခတ္ကာလရဲ႕ ျမံဳေနတဲ့ အနာတမ်ဳိး ျဖစ္တယ္။ ။
ကမာပုလဲ
၂၆၊ ၁၂၊ ၂၀၁၂
No comments:
Post a Comment