ေဇာ္ဂ်ီ၏ အမွာ
စာေရးသူ၏ အမွာ
သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း၊ (သို႔မဟုတ္) ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ပိသုကာ
ေအာင္ဆန္း (သို႔မဟုတ္) အ႐ိုင္း
ကိုဘဟိန္း (သို႔မဟုတ္) ကဗ်ာ
သခင္ႏု - မုန္တိုင္းထဲက သစ္ရြက္တရြက္
သခင္သန္းထြန္း - အနီကို ေလ့လာၾကည့္႐ႈခ်က္
ကိုဗေဆြ - လွ်ဳိ႕ဝွက္ေသာ အျပံဳး
ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မမေလး စာေပျဖန္႔ခ်ိေရး
၁၃၆၊ ဘီဂင္ဒက္လမ္း၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕
ထုတ္ေဝသည့္ ခုႏွစ္ (၁၉၅၅)
နိဒါန္း
ေဇာ္ဂ်ီ အမွာေရးသည္
စာဖတ္ပရိသတ္အခ်ဳိ႕သည္ ဤစာအုပ္၌ပါရွိေသာ ႐ုပ္ပံုလႊာေဆာင္းပါးမ်ားကို (ဝါ) စာတန္းမ်ားကို အခ်ဳိ႕ ခ်ဳိ႕ေသာ ဂ်ာနယ္မဂၢဇင္းတုိ႔၌ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္မွစ၍ ထံု႔ပိုင္းထံု႔ပိုင္း ဖတ္႐ႈခဲ့ၿပီးျဖစ္မည္ဟု ထင္ပါသည္။
ဒဂုန္တာရာသည္ ဤစာအုပ္ကို ‘႐ုပ္ပံုလႊာ’ ဟု အမည္မွည့္ထားရာ၊ ထိုသို႔ပင္ အမည္မွည့္ထိုက္သည္ဟု ယူဆပါသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေဆာင္းပါးမ်ားတြင္ ဒဂုန္တာရာသည္ မိမိ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘဝက သိကၽြမ္းခင္မင္ခဲ့ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားအေၾကာင္းကို ထိုပုဂၢိဳလ္တို႔၏ ကိုယ္၊ ႏႈတ္၊ ႏွလံုး အမူအယာမ်ားမွ၄င္း၊ တစိတ္တေစာင္း အကြက္အေကာင္းယူ၍ ေရးစီရင္ထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္။
ထိုပုဂၢိဳလ္တို႔အေပၚ၌ထားရွိခဲ့ေသာ ဒဂုန္တာရာ၏ အခ်ဳိ႕အခ်ဳိ႕ေသာ အယူအဆ အၾကားအျမင္တို႔ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ စာဖတ္ပရိသတ္သည္ ဒဂုန္တာရာႏွင့္ သေဘာခ်င္းတိုက္ဆိုင္ျခင္း ရွိခ်င္မွရွိေပလိမ့္မည္။ သို႔ရာတြင္ ဒဂုန္တာရာ၏ ေစတနာႏွင့္ ကေလာင္ေသြးေဆာင္မႈတို႔ကိုကား ေလးစားၾကရမည္သာ ျဖစ္ေလသည္။ စင္စစ္မွာ ဒဂုန္တာရာ၏ ေဆာင္းပါးမ်ားေၾကာင့္ ျမန္မာစာေပတြင္ လူ႔သမိုင္းေရးပံုေရးနည္း အသစ္တမ်ဳိး တုိးလာၿပီဟုပင္ ဆိုႏိုင္ေလသည္။