ကာတြန္း ေက်ာ္သူရိန္

ခ်စ္ေသာ ရဲေဘာ္မ်ား ျပည္သူမ်ား ႏွင့္ မဟာမိတ္မ်ား - ၃

သာသနာေရးဌာနက ကားနဲ႔ ေထာင္ဝင္စာသြားေလွ်ာက္ရာက ကြၽန္းျပန္မ်ားထဲတြင္ ပထမဆံုး(ထင္သည္) အိမ္နဲ႔ ေတြ႔ခြင့္ရခဲ့ဖူးတယ္။ ေထာက္လွမ္းေရးက ကားေမာင္းသူ ဦးေက်ာ္ၫြန္႔သားကို လိုက္ ‘ဂ်စ္’ တာရွိေပမယ့္ ျပႆနာမတက္ခဲ့ပါ။

အခုလည္း ဒီရြာေက်ာင္းမွာ ေဒြးေလးမ်က္ႏွာနဲ႔ ဘာမွမပူရပါ။ စားေရးေသာက္ေရး၊ လံုျခံဳေရး အာမခံခ်က္ရွိေပမယ့္ ဆက္စရာခရီးက ရွိေနေသးတယ္ဆိုေတာ့ ဦးဇင္းေတြက အႏၲရာယ္ကင္းေအာင္ဆိုၿပီး သကၤန္းစည္းေပးလိုက္ၾကပါတယ္။ သြားမွာက … ရန္ကုန္။

ကားတတန္ ရထားတတန္နဲ႔ထြက္လာခဲ့ရာ ေဝလီေဝလင္းအခ်ိန္ တကၠစီတစီးငွားၿပီး တိပိဋက ဆရာေတာ္ႀကီးတပါးရဲ႕ ေက်ာင္းတိုက္ကို ေရာက္ပါတယ္။ အ႐ုဏ္ဆြမ္းစားခ်ိန္ေရာက္သြားတာမို႔ ကပၸိယေတြက သံဃာစင္ေပၚ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။

သိကြၽမ္းထားသူ ကိုယ္ေတာ္က ေဒြးေလးရဲ႕တူျဖစ္ေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားေပးတယ္။ “ဂ႐ုစုိက္လိုက္ပါ” လုိ႔ ဆရာေတာ္က မိန္႔ေတာ္မူရင္း “သကၤန္းႀကီး ဖိုး႐ိုးဖားရားနဲ႔ ေတာထြက္ႀကီးနဲ႔တူတယ္။ ဘယ္ႏွဝါ ရၿပီလဲ” လို႔ ေမးျပန္တယ္။ ညာမေျပာလိုတာနဲ႔ “၃ ရက္ပဲ ရွိပါေသးတယ္ဘုရား” လို႔ ေလွ်ာက္လိုက္ရတယ္။

“ေအး … ေအး အာ႐ုဏ္ဆြမ္း စားေခ်” လို႔ ခိုင္းပါတယ္။ ဝါကႏုေသးေတာ့ သံဃာ ရာခ်ီရွိတဲ့ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးမွာ တဆင့္ၿပီးတဆင့္ နိမ့္သြားလိုက္တာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကိုရင္ႀကီးဝိုင္းမွာ ဝင္ဘုဥ္းေပးလိုက္ရပါတယ္။

ဒီေက်ာင္းမွာ တလေက်ာ္ေလာက္ေနပါတယ္။ သံဃာစင္တက္ၿပီး ဆြမ္းမစားေတာ့ပါ။ တိုက္အုပ္ကိုယ္ေတာ္နဲ႔ ရင္းႏွီးၿပီးသားဆိုေတာ့ အခန္းထဲမွာပဲ ဆြမ္းယူစားပါတယ္။ တိပိဋကဆရာ့ေက်ာင္းဆိုေတာ့ စည္ကားပါတယ္။ မင္းကြန္း တိပိဋက ဆရာေတာ္ကလည္း ဒီေက်ာင္းမွာ လာတည္းတာ ရွိတယ္။ သူ႔စာသင္တိုက္က သံဃာအပါး ၂ဝဝ ေက်ာ္ စာေမးပြဲလာေျဖရာမွာ ပါလာတာ ျဖစ္တယ္။

က်ေနာ္တို႔ရြာ ဘႀကီးတေယာက္က သူ႔ေက်ာင္းမွာ ကပၸိယ လုပ္ေနပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ မင္းကြန္းေရာက္စဥ္ ဆရာေတာ့္ဆီေခၚသြားၿပီး ေျမးအျဖစ္ မိတ္ဆက္ထားတာမို႔ ေရွာင္ေနမိတယ္။

နာမည္ႀကီး ေက်ာင္းတိုက္တတိုက္ျဖစ္တာမို႔ လႉသူတန္းသူေတြက မ်ားတယ္။ ေက်ာက္သင္ပုန္းႀကီးေတြေပၚမွာ ဘယ္အလႉရွင္၊ ဘယ္ရက္၊ ဘယ္အခ်ိန္၊ ဘာေကြၽးမယ္ (အ႐ုဏ္ဆြမ္း၊ ေန႔လည္ဆြမ္း၊ အုန္းႏို႔ေခါက္ဆြဲ၊ မုန္႔ဟင္းခါး) … ဆိုတဲ့ စာရင္းႀကီးက တလစာ ႏွစ္လစာ အျမဲျပည့္ေနတာ ေတြ႔ရတယ္။

ဥပုသ္ေန႔ေတြမွာ မဆလ ထိပ္သီးေတြ၊ ဝန္ႀကီး ေတြရဲ႕အိမ္ေတြက ကားေတြလႊတ္ၿပီး ဆြမ္းစား(မျပတ္) ပင့္ပါတယ္။ ခြဲတမ္းနဲ႔ ၅ ပါး၊ ၁ဝ ပါး စသည္ခြဲၿပီး ဆြမ္းစားၾကရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေထာက္လွမ္းေရး အပါ လူဝင္လူထြက္မ်ားၿပီး ေက်ာမလံုျဖစ္လာမိတယ္။ သူတို႔က ဝတ္ခ်ရင္ေတာင္ ယားက်ိယားက်ိ ျဖစ္ေနမိတယ္။

ဆရာေတာ္ကလည္း ေန႔ခင္းေန႔လည္ က်ေနာ့္ကို အေခၚလႊတ္ၿပီး စကားစျမည္ေျပာပါတယ္။ ၃ ထပ္တိုက္ေပၚမွာ သူ႔ကို ဆက္ကပ္ထားတဲ့ ဘြဲ႔တံဆိပ္ေတြ ဖူးေတြ႔ခြင့္ရပါတယ္။ ဆရာေတာ္က သာေရး နာေရးကိစၥ၊ ျမင္းျခံမွာ သီတင္းသံုးေနတဲ့ ဆရာေတာ္မ်ားအေၾကာင္း၊ စာသင္တိုက္ေတြရဲ႕ဆြမ္းဝတ္ အေျခအေန၊ ေတာင္သူေတြရဲ႕ စားဝတ္ေနေရး … စံုေအာင္ ေမးပါတယ္။ က်ေနာ္ကလည္း ၿမိဳ႕နဲ႔ခြာလာတာမၾကာေသးေတာ့ ဆရာေတာ္ ေက်နပ္ေအာင္ တင္ေလွ်ာက္ႏိုင္ပါတယ္။

တရက္မွာ အျပင္ထြက္ၿပီး ရဲေဘာ္ေဟာင္းတေယာက္နဲ႔ ေတြ႔ပါတယ္။ သူက က်ေနာ္ ေရွာင္ေနတယ္ဆိုတာ ဆရာ (ရာဂ်န္)ၾကားလို႔ ခင္ဗ်ားသတင္း စနည္းနာေနတယ္။ တနသၤာရီဘက္ ပို႔ေပးႏိုင္တယ္တဲ့။ (လမ္းၿမိဳ႕ေပၚမွာ ဝင္ေတြ႔ခဲ့တဲ့ ရဲေဘာ္ဆီ က သတင္းေပါက္တာျဖစ္ႏိုင္) ဆရာ့ကို ဘာေျပာေပးရမလဲ ေမးပါတယ္။

က်ေနာ္က ဆရာ့ကို ဒုကၡမေပးခ်င္ေၾကာင္း ေျပာပါ။ တျခားလူေဟာင္းေတြနဲ႔လည္း ဆက္ဖို႔သေဘာထား မရွိ။ သံေယာဇဥ္နဲ႔ တႏြယ္ငင္ တစင္ပါကုန္ႏိုင္တယ္။ သတင္းေတြ ေပါက္ၾကားကုန္ႏိုင္တယ္။ က်ေနာ္တေယာက္တည္း အတြက္ဆို ကိစၥမရွိ။ ေနာက္ထပ္ ၄/၅ ေယာက္အတြက္ပါ စဥ္းစားရမွာဆိုေတာ့ “စိတ္ခ်ရတဲ့ လူသစ္တေယာက္ ရွာမေပးႏိုင္ဘူးလား” လို႔ပဲ ေမးလိုက္ရတယ္။

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။

၂၀၁၀ လက္က်န္မ်ား ေရာင္းရန္ရွိသည္ (ကာတြန္း ေစာငို)

သုဝဏၰမွာ က်င္းပတဲ့ ဂီရိ ရန္ပံုေငြပြဲ

ၿပီးခဲ့တဲ့ ဒီဇင္ဘာ ၃၀ ရက္ေန႔က ရန္ကုန္ သုဝဏၰအားကစားကြင္းမွာ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ဂီရိ မုန္တိုင္းသင့္ေဒသကို ကူညီဖို႔ ရန္ပံုေငြရွာပြဲတခုမွ ရခိုင္႐ိုးရာအက ျမင္ကြင္းတခ်ဳိ႕ပါ။

ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုေတြက ဂီရိနဲ႔ နာဂစ္ မုန္တိုင္းသင့္ေဒသ ျပန္ထူေထာင္ေရးအတြက္ အကူအညီေတြ ေပးဖို႔ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအဝိုင္းကို ေတာင္းဆိုထားပါတယ္။

Photos : AP

ေဒၚစုနဲ႔ NDF ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေတြ႔ဆံု

NDF ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ေတြ႔ဖို႔ အိမ္က ထြက္လာတဲ့ ေဒၚစု

ၿပီးခဲ့တဲ့ ဒီဇင္ဘာ ၃၀ ရက္ေန႔က NLD ပါတီကေန ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ဖို႔ ခြဲထြက္သြားခဲ့တဲ့ NDF ပါတီ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ျဖစ္ၾကတဲ့ ေဒါက္တာ သန္းၿငိမ္း၊ ဦးခင္ေမာင္ေဆြနဲ ့ ေဒါက္တာဝင္းႏိုင္တို႔ကို ေဒၚစုက NLD ဒုတိယ ဥကၠ႒ ဦးတင္ဦး ေနအိမ္မွာ လက္ခံ ေတြ႔ဆံုခဲ့ေၾကာင္း သိရပါတယ္။

သတင္းေထာက္ေတြနဲ႔ စကားေျပာေနတဲ့ NDF ေခါင္းေဆာင္ ဦးခင္ေမာင္ေဆြ

အခုေတြ႔ဆံုမႈဟာ ႏိုင္ငံေရးအရ ေတြ႔ဆံုမႈမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေဟာင္းမ်ား ပုဂၢိဳလ္ေရး ေတြ႔ဆုံျခင္းသာ ျဖစ္တယ္လို႔ ႏွစ္ဖက္လံုးက ဆိုပါတယ္။

ေတြ႔ဆံုပြဲအၿပီးမွာ သတင္းေထာက္ေတြကို ရွင္းျပေနတဲ့ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ေျပာခြင့္ရသူ ဦးဝင္းထိန္ ႏွင့္ အန္ဒီအက္ ဥကၠ႒ ေဒါက္တာ သန္းၿငိမ္း

Photos : Getty Images, AP

ကာတြန္း လံုးႀကီးတင္

ျပႆနာကို မေၾကာက္နဲ႔ ရင္ဆိုင္ပါ (လူထုစိန္ဝင္း)

ျမန္မာလူမ်ဳိး ဗုဒၶဘာသာဝင္တိုင္း ကံကိုယံုတယ္။ ဘဝအဆက္ဆက္က ကုသုိလ္ကံ၊ အကုသိုလ္ကံမ်ားရဲ႕ အက်ဳိးေပးေၾကာင့္ ေကာင္းတာေတြ ဆိုးတာေတြ ျဖစ္လာၾကရတယ္လို႔ ေယဘုယ် နားလည္ထားၾကတယ္။ စိတ္ဆင္းရဲစရာေတြ၊ မႏွစ္ၿမိဳ႕စရာေတြ ၾကံဳေတြ႔ရတဲ့အခါမွာ ‘ကံ အေၾကာင္းတရားပဲေလ’ ဆိုၿပီး လြယ္လြယ္ကူကူ ေျဖသိမ့္ႏိုင္ၾကလို႔ ေတာ္႐ံုတန္႐ံု ဒုကၡဆင္းရဲကို ခံႏိုင္ရည္ရွိၾကတယ္။

ေကာင္းတာလုပ္ရင္ လူေကာင္းျဖစ္တယ္

ျမန္မာဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ ကံကိုယံုသလို တျခားလူမ်ဳိးေတြလည္း သူတို႔ဘာသာ စ႐ိုက္အလုိက္ ေျဖသိမ့္စရာ ယံုၾကည္မႈတခုေတာ့ ရွိျမဲျဖစ္တယ္။ အေရွ႕တိုင္းသားေတြက ဘာမဆို မိုးနတ္မင္းအလိုက် စီရင္ဖန္တီးတာလို႔ ယံုတယ္။ ‘မိုးနတ္မင္း စီရင္တာကို လူသားမ်ားက ေျပာင္းလဲမပစ္ႏိုင္ဘူး’ လို႔ ေျပာေလ့ရွိတယ္။

အေနာက္တိုင္းသားမ်ားကလည္း အရာရာဟာ ေကာင္းကင္ဘံုက အဖ ဘုရားသခင္ အလိုေတာ္အရျဖစ္ရတာပဲလို႔ ေျပာၾကတယ္။ ဘာကိုပဲယံုယံု ေျဖသိမ့္မႈ ရတာကေတာ့ အတူတူပါပဲ။ ယံုၾကည္မႈနက္နဲရင္ နက္နဲသေလာက္ ေကာင္းက်ဳိးျပဳပါတယ္။ မိုးနတ္မင္းပဲေျပာေျပာ၊ အဖဘုရားသခင္ပဲဆိုဆို၊ သူတို႔အလိုက် မေကာင္းတာေတြ ေရွာင္ၿပီး ေကာင္းတာေတြလုပ္ရင္ လူေကာင္းျဖစ္တာပါပဲ။

လူေတြ မေကာင္းလို႔

ကမၻာေပၚမွာရွိသမွ် ကိုးကြယ္ရာဘာသာအားလံုးဟာ ေကာင္းတာေတြကိုပဲ ညႊန္ျပၾကတာခ်ည္းပါ။ လူသတ္တာ ေကာင္းတယ္။ ဓားျပတိုက္တာ ေကာင္းတယ္။ သူတပါးကို လိမ္ညာလွည့္ျဖားတာ ေကာင္းတယ္လို႔ သင္ၾကားေပးတဲ့ ဘာသာတခုမွ မရွိပါဘူး။

ဘာသာတခုကို နက္နက္နဲနဲ ယံုၾကည္ၿပီး ယံုတဲ့အတိုင္း လုိက္နာက်င့္ၾကံၾကရင္ လူ႔ေလာကမွာ လူဆိုးရယ္လို႔ ရွိမွာမဟုတ္ဘူး။ လူေတြက မေကာင္းလို႔သာ လူ႔ေလာကႀကီးတခုလံုး ဒုစ႐ိုက္မႈေတြ ထူေျပာၿပီး စိတ္ပ်က္စရာႀကီး ျဖစ္ေနတာပါ။ လူတိုင္းဟာ ‘ခလုတ္ထိမွ အမိတ’ ဆိုသလို ဒုကၡၾကံဳေတြ႔ရမွ ဘာသာတရားကို သတိရၾကၿပီး တျခားအခ်ိန္ေတြမွာ ဆိုရင္ေတာ့ ခလုတ္ေတြကို ကိုယ္တိုင္လုိက္ၿပီး ေထာင္ေနၾကတာပါပဲ။

လူကို ေျပာင္းလို႔ရတယ္

ျမန္မာေတြ ကံကုိယံုတယ္ဆိုေပမယ့္ ဘယ္သူမွေတာ့ ဆူးပံုမနင္းပါဘူး။ အသိဉာဏ္ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆူးပံုႀကီးကို ဖယ္ရွားပစ္ဖို႔ မႀကိဳးစားဘဲ ငုတ္တုတ္ထိုင္ၾကည့္ေနတတတ္တဲ့ စ႐ိုက္ရွိတာေတာ့ မေကာင္းပါဘူး။ ကံတရားကို ေျပာင္းလဲမပစ္ႏိုင္ေပမယ့္ လူ႔စ႐ိုက္ကိုေတာ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲပစ္လို႔ ရပါတယ္။

ဆူးပံုႀကီးကို မိုးနတ္မင္းက လာခ်ထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သဘာဝတရားေၾကာင့္ ျဖစ္တည္ေပၚေပါက္လာတာပါ။ ကိုယ့္ခရီးလမ္းမွာ အတားအဆီး အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္တယ္ဆိုရင္ ခုတ္ထြင္ရွင္းလင္းပစ္လိုက္႐ံုပါပဲ။ ဒီအတိုင္းၾကည့္ေနရင္ ဆူးခ်ဳံႀကီးက ႀကီးသထက္ ႀကီးထြားသြားဖို႔ပဲ ရွိတယ္။ သူ႔အလိုလိုေတာ့ ရွင္းသြားမွာ မဟုတ္တာ ေသခ်ာတယ္။

ျပႆနာကို ေၾကာက္တယ္

လူ႔ရဲ႕စ႐ိုက္ဗီဇက ေအးေအးေဆးေဆး သက္သက္သာသာ ေနခ်င္တယ္။ ျပႆနာကို ႐ႈပ္႐ႈပ္ယွက္ယွက္ျဖစ္ရမွာ ေၾကာက္တယ္။ ေရွာင္ေနလို႔ရသမွ် ျပႆနာမျဖစ္ေအာင္ ေရွာင္တယ္။ မလႊဲမေရွာင္သာ ၾကံဳေတြ႔ရတဲ့ ျပႆနာဆိုရင္လည္း ေရွာင္ကြင္းသြားလို႔ရရင္ ေရွာင္ကြင္းသြားတယ္။ ေရွာင္ကြင္းသြားလို႔မရရင္ ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းဖို႔ အားမထုတ္ဘဲ ေနာက္ျပန္ဆုတ္တယ္။ ေနာက္ျပန္ဆုတ္လို႔မရေအာင္ ညႇပ္ပူးညႇပ္ပိတ္ ျဖစ္ေနၿပီဆိုရင္ေတာ့ ကုသိုလ္ကံပဲေလလို႔ သေဘာထားၿပီး လည္စင္းေပးထားလိုက္ေတာ့တယ္။

ျပႆနာဆိုတာက ေၾကာက္လို႔ေရွာင္ေလ ႀကီးထြားေလပဲ။ ျပႆနာကို ေၾကာက္စရာလို႔ ျမင္လို႔ ေၾကာက္ေနတာျဖစ္တယ္။ ျပႆနာကို ေၾကာက္စရာလို႔ မျမင္ဘဲ လူစြမ္းလူစကို စမ္းသပ္တဲ့ စိန္ေခၚခ်က္တခုအျဖစ္ သေဘာထားလိုက္ရင္ ေပ်ာ္စရာေတာင္ ေကာင္းေသးတယ္။ သခၤ်ာဝါသနာရွင္ဟာ ခက္ခဲ႐ႈပ္ေထြးတဲ့ ပုစၦာကိုေတြ႔ေလ ေပ်ာ္ေလျဖစ္တယ္ မဟုတ္လား။

႐ိုးစင္းလြယ္ကူတဲ့ အမႈတခုဟာ တခါတရံမွာ ေျဖရွင္းဖုိ႔ အင္မတန္ ခက္ခဲတတ္ၿပီး ႐ႈပ္ေထြးခက္ခဲလွတယ္ ဆိုတဲ့ အမႈမ်ဳိးက ေျဖရွင္းဖို႔ အလြယ္ကူဆံုးျဖစ္တတ္တဲ့ သေဘာရွိတယ္ဆိုတဲ့ စံုေထာက္ႀကီး ဦးစံရွားရဲ႕ စကားကို ျပန္ၿပီး သတိရသင့္တယ္။

ဓားတစင္းနဲ႔ ရွင္းပစ္

ျပႆနာဆိုတဲ့ စိန္ေခၚခ်က္ႀကီးမားေလေလ လူရဲ႕အစြမ္းအစေတြ တိုးတက္ေလေလ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ နယူတန္ရဲ႕ သိပၸံနိယာမနဲ႔လည္း ကိုက္ညီတယ္။ ‘လႈပ္ရွားမႈတိုင္းမွာ တူညီတဲ့ တန္ျပန္အက်ဳိး သက္ေရာက္မႈရွိတယ္’ လို႔ ဆိုထားတယ္ မဟုတ္လား။

ျပႆနာႀကီးေတာ့ အားထုတ္မႈႀကီးရတယ္။ အားထုတ္မႈႀကီးတဲ့အတြက္ လူရဲ႕စြမ္းအားေတြလည္း တိုးတက္ ႀကီးမားလာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျပႆနာကို ေၾကာက္စရာလို႔ မျမင္ဘဲ စိန္ေခၚခ်က္လို႔ ျမင္ပါ။ ျပႆနာကို ေရွာင္ကြင္းမသြားဘဲ ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းပါ။ ျပႆနာေရွ႕မွာလည္း စင္းမခံဘဲ ဆူးခ်ဳံကို ခုတ္ထြင္ရွင္းလင္းသလို ဓားတစင္းနဲ႔ ရွင္းပစ္လိုက္ပါလို႔ တိုက္တြန္းလိုက္ခ်င္ပါတယ္။

Envoy ဂ်ာနယ္ - ဒီဇင္ဘာ ၂၃၊ ၂၀၁၀ မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။

ကာတြန္း ကိုငယ္

http://www.news-eleven.com/ မွ ျပန္လည္ကူးယူ ေဖာ္ျပပါတယ္။

ေရႊကေလာင္ (SKL) ဘြဲ႔ေပးခ်င္တယ္ (လူထုစိန္ဝင္း)

''ျပည္သူေတြ တာဝန္ေက်ဖို႔ လိုတယ္'' ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ေဟာတာေျပာတာ နားေထာင္ရတဲ့အခါ ျဖစ္ေစ၊ ေခတ္ေပၚ ဒီမိုကေရစီ မဟာပညာေက်ာ္ေတြ ေရးတဲ့ စာတို စာရွည္ေတြကို ဖတ္ရတဲ့အခါ ျဖစ္ေစ၊ ျပည္သူေတြ တာဝန္ေက်ပါ။ ကိုယ့္တာဝန္ ကိုယ္သိပါ ဆိုတဲ့ စကားေတြကို ထပ္ခါထပ္ခါ ၾကားရတယ္။

ငျပဴးကျပဲ

ၾကားရတဲ့အခါတိုင္း နားကေလာၿပီး ဖတ္ရတဲ့အခါတိုင္း မ်က္စိေနာက္မိတယ္။ 'ငျပဴးကမ်ား ျပဲရတယ္ရွိေသး'လို႔ အျမဲပါးစပ္က ထြက္လာေလ့ရွိတယ္။ တကယ္တမ္း ကိုယ့္တာဝန္ကိုယ္သိၿပီး တာဝန္ေက်ရမႇာက သူတုိ႔ေလ။ ေခတ္တိုင္း ေခတ္တိုင္းမွာ ျမန္မာျပည္သူလူထုက တာဝန္မေက်ခဲ့တာ ဘယ္မွာရွိလို႔လဲ။

နယ္ခ်ဲ႕တပ္ေတြ ရတနာပံုေနျပည္ေတာ္ကို သိမ္းဖို႔ ၾကည္းေၾကာင္း၊ ေရေၾကာင္း ခ်ီလာေတာ့ လမ္းတေလွ်ာက္လံုးမွာရွိတဲ့ ရြာတိုင္း ရြာတိုင္းက ရရာလက္နက္ ဆြဲကိုင္ၿပီး ခုခံတုိက္ခိုက္ခဲ့ၾကတယ္။ ျမင္းျခံ၊ သေျပတန္း၊ အင္းဝခံတပ္ေတြက ရဲမက္အေပါင္းကလည္း အေသခံၿပီး တိုက္ဖို႔ အသင့္ရွိေနခဲ့ၾကတယ္။ ကင္းဝန္မင္းႀကီးက 'အဂၤလိပ္ေတြကို မခုခံရ၊ ခုခံလွ်င္ သူပုန္' ဆိုတဲ့ ေၾကးနန္း႐ိုက္ အမိန္႔ထုတ္လို႔သာ မတိုက္ၾကရတာ ျဖစ္တယ္။

လက္နက္ခ် အညံ့ခံခိုင္း

ေနျပည္ေတာ္ကို သိမ္းပိုက္ၿပီး ဘုရင္နဲ႔မိဖုရားကို ဖမ္းဆီး ေခၚေဆာင္သြားၿပီး ေနာက္မွာလည္း ျမန္မာ မ်ဳိးခ်စ္ေတြက အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္မွာ နယ္ခ်ဲ႕တပ္ေတြကို ဆန္႔က်င္တိုက္ခိုက္ျမဲ တုိက္ခိုက္ၾကတယ္။ အဲဒီအခါ ကင္းဝန္မင္းႀကီးနဲ႔ အေပါင္းပါမ်ားက နယ္ခ်ဲ႕တပ္ေတြနဲ႔အတူ နယ္တကာလုိက္ပါၿပီး ျမန္မာမ်ဳိးခ်စ္ေတြကို လက္နက္ခ် အညံ့ခံဖို႔ လံႈ႔ေဆာ္စည္း႐ံုးခဲ့ၾကတယ္။ လက္နက္ခ်သူေတြကို တိုက္သူႀကီး၊ ရြာသူႀကီးရာထူးေတြ ေပးမယ္ဆိုၿပီး နားခ်ခဲ့တယ္။ လစာ ရိကၡာေတြ၊ ဘြဲ႔ထူးဂုဏ္ထူးေတြ ေပးၿပီး ဆြယ္ခဲ့ၾကတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ပဲ စစ္ကဲေတာ္မင္းတို႔ သမာဓိၿမိဳ႕ဝန္မင္းတို႔ ဆိုတဲ့ နယ္ခ်ဲ႕လက္ပါးေစအျဖစ္ ေရာက္သူေတြ ေရာက္သြားၾကတယ္။ က်က္သေရေဆာင္ ေရႊစလြယ္ရမင္း (KSM)၊ အမႈထမ္းေကာင္းမင္း (ATM)၊ တိုင္းက်ဳိးျပည္က်ဳိးေဆာင္ (TPS)ဆိုတဲ့ ဘြဲ႔ခံေတြလည္း ေပၚထြက္လာခဲ့တယ္။ ႏွစ္လံုးျပဴး ဆုခ်ခံရသူ၊ ေရႊဓား ခ်ီးျမႇင့္ခံရသူေတြလည္း အမ်ားအျပား ရွိလာခဲ့ၾကတယ္။

ဆာဘြဲ႔အထိ ရခဲ့ၾက

အဲဒီ ဘြဲ႔ထူးဂုဏ္ထူးေတြဟာ နယ္ခ်ဲ႕အစိုးရက သူတို႔အက်ဳိးကို သစၥာရႇိစြာ ထမ္းေဆာင္တဲ့ လက္ပါးေစေတြကို ခ်ီးျမႇင့္တာ ျဖစ္တယ္။ ေနာက္ပိုင္း ျမန္မာလူထုရဲ႕ လြတ္လပ္ေရး တုိက္ပြဲေတြ အရွိန္အဟုန္ ႀကီးမားျပင္းထန္လာတဲ့အခါက်ေတာ့ ဘိလပ္ ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးရွိ 'ေဂ်ာ့ဘုရင္ ေရႊဘုန္းေနကႏႈန္းပမာ' ကိုယ္တိုင္က ခ်ီးျမႇင့္တယ္ဆိုတဲ့ 'ဆာ' ဘြဲ႔ေပးခံရသူမ်ားေတာင္ ရွိလာခဲ့တယ္။

ဂဠဳန္ ဆရာစံနဲ႔ အေပါင္းအပါ မ်ဳိးခ်စ္ လယ္သမားေတြကိုေတာ့ ႀကိဳးစင္ကို ပို႔ခဲ့ၾကတယ္။ ကိုႏုတို႔၊ ကိုေအာင္ဆန္း တုိ႔လို ေက်ာင္းသားေတြကို တကၠသိုလ္က ထုတ္ပစ္ခဲ့တယ္။ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းကို ရန္သူေတာ္ နံပါတ္တစ္လို႔ ေၾကညာၿပီး ကိုေအာင္ဆန္းကို ဆုေတာ္ေငြ ငါးက်ပ္ အထုတ္ခံ ဝရမ္းေျပးအျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့တယ္။

အမ်ဳိးသားေက်ာင္းေတြ

ကိုႏု၊ ကိုေအာင္ဆန္းတုိ႔ ေက်ာင္းထုတ္ခံရလို႔ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေတြက သပိတ္ေမွာက္ၾကေတာ့လည္း မိဘျပည္သူတရပ္လံုးက တခဲနက္ ေထာက္ခံၾကတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အဂၤလိပ္ရဲ႕ ကြၽန္ပညာအစား သခင္ပညာ သင္ၾကားႏုိင္ဖုိ႔ အမ်ဳိးသားေက်ာင္းေတြ တႏိုင္ငံလံုးအႏွံ႔ ထူေထာင္ေပးခဲ့ၾကတယ္။ ျပည္သူေတြကိုယ္တိုင္ ေငြေၾကးစိုက္ထုတ္ၿပီး ေက်ာင္းေတြ ေထာင္ေပးခဲ့ၾကတာ ျဖစ္တယ္။ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းလို ပုဂၢိဳလ္ကစၿပီး အခေၾကးေငြ လံုးဝမယူဘဲ ေစတနာဆရာအျဖစ္ လုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကတယ္။

အမ်ဳိးသမီးေတြလည္း တိုက္ခဲ့ၾက

အဲဒီေနာက္ ကိုေအာင္ဆန္းတို႔ လူငယ္တစု ဘီအိုင္ေအ ဖြဲ႔စည္းထူေထာင္ၿပီး ဂ်ပန္ေတြနဲ႔အတူ ဝင္ေရာက္လာေတာ့လည္း တျပည္လံုးက ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ် ႀကိဳဆိုခဲ့ၾကၿပီး ေယာက်္ားမွန္သမွ် ဘီအိုင္ေအတပ္ထဲ ဝင္ခဲ့ၾကတယ္။

တခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔က ဂ်ပန္ကိုျပန္ၿပီး ေတာ္လွန္ၾကဆိုေတာ့လည္း လွည္းေနေလွေအာင္း ျမင္းေဇာင္းမက်န္ ရရာလက္နက္ စြဲကိုင္ၿပီး ေတာ္လွန္ေရး ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကတယ္။ အမ်ဳိးသမီးေတြလည္း ေယာက်္ားေတြနဲ႔ တန္းတူရင္ေပါင္တန္းၿပီး တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က အဂၤလိပ္၊ အေမရိကန္ စစ္တပ္ေတြေတာင္ စစ္ေျမျပင္မွာ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ခိုက္တဲ့ အမ်ဳိးသမီး တပ္ဖြဲ႔ေတြ မရွိေသးပါဘူး။

တိုက္ပြဲေခၚသံ ေပးသမွ်

စစ္ၿပီးေခတ္ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ႏိုင္ငံေရးတိုက္ပြဲေတြ ဆင္ႏႊဲရာမႇာလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ ဖဆပလက တိုက္ပြဲေခၚသံေပးသမွ် တခဲနက္ လိုက္ပါ ေထာက္ခံခဲ့ၾကတာခ်ည္း ျဖစ္တယ္။ ေနသူရိန္ အစည္းအေဝးႀကီး တက္ၾကဆိုလည္း အိမ္ရွိလူကုန္ လာတက္ၾကတယ္။ ျပည္လံုးကြၽတ္ သပိတ္တိုက္ပြဲေခၚသံ ေပးလုိက္ေတာ့လည္း အစိုးရဝန္ထမ္းအားလံုး၊ နယ္ခ်ဲ႕လက္ေအာက္က ပုလိပ္ေတြပါမက်န္ သပိတ္ေမွာက္ခဲ့ၾကတယ္။

ပင္လံုညီလာခံ လုပ္မယ္ဆိုေတာ့လည္း တိုင္းရင္းသားေတြပါ စုစည္းပါဝင္ခဲ့ၾကတယ္။ လြတ္လပ္ေရးတုိက္ပြဲ အဆင့္ဆင့္မႇာ ျပည္သူလူထုဘက္က တာဝန္ေက်ခဲ့ၾကတာခ်ည္း ျဖစ္တယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြရဲ႕ ေနာက္က အ႐ိုးေၾကေၾက အေရခန္းခန္း တာဝန္သိသိနဲ႔ လိုက္ပါလာခဲ့ၾကတာခ်ည္း ျဖစ္တယ္။

ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းရဲ့ တာဝန္

လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ပိုင္း အမ်ဳိးသား တပ္ေပါင္းစုႀကီး ျဖစ္တဲ့ ဖဆပလႀကီး ၿပိဳကြဲသြားတာ၊ ျပည္တြင္းစစ္ႀကီး ျဖစ္ခဲ့တာ။ ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံ ဆိုတဲ့အဆင့္က တက္မလာတာ အားလံုးဟာ ျပည္သူေတြေၾကာင့္ လံုးဝ မဟုတ္ဘူး။

ျမန္မာျပည္သူလူထုဟာ နယ္ခ်ဲ႕လက္ေအာက္လည္း ကြၽန္ျဖစ္ခဲ့ဖူး၊ ဖက္ဆစ္လက္ေအာက္လည္း ေရာက္ခဲ့ဖူး၊ ေတာ္လွန္ေရးတုိက္ပြဲ အလီလီလည္း ဆင္ႏႊဲခဲ့ဖူး၊ ဖဆပလရဲ႕ ျပည္ေတာ္သာေခတ္နဲ႔ ျပဴေစာထီးကိုလည္း ၾကံဳခဲ့ဖူး၊ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ အာဏာသိမ္း ေကာင္စီေအာက္လည္း ေရာက္ခဲ့ဖူး၊ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္ ဆိုတာလည္း ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးတဲ့ အေတြ႕အၾကံဳေတြ၊ စစ္ေရးေရာ၊ ႏိုင္ငံေရးပါ ႂကြယ္ဝေနပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာလူမ်ဳိးတိုင္း ကိုယ့္တာဝန္ကိုယ္ သိပ္သိပါတယ္။ ေရွးက တာဝန္ေက်ခဲ့သလို ေနာင္လည္း တာဝန္ေက်ဖို႔ အသင့္ရွိပါတယ္။

ေရႊကေလာင္ဘြဲ႔ေပးခ်င္

ႏိုင္ငံေရးသမားေတြက သူတို႔ တာဝန္မေက်ခဲ့ၾကတာေတြကိုေတာ့ ဘာမႇမေျပာဘဲ ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ လုပ္ေနခဲ့ၾကၿပီး ျပည္သူလူထုကိုသာ တာဝန္ေက်ၾကပါ။ တာဝန္သိၾကပါလို႔ ထပ္ခါတလဲလဲ ေျပာေနတာေတြ ၾကားရတဲ့အခါတိုင္း ပါးစပ္ယားလြန္းလို႔ မနည္းခ်ဳပ္တီးထားရတယ္။

အလားတူပဲ ေခတ္ေပၚ မဟာပညာေက်ာ္ေတြက ႏိုင္ငံႀကီးသား ပီသၾကပါလို႔ လွ်ာအ႐ိုးမရွိတိုင္း ေတာေျပာ၊ ေတာင္ေျပာ ေျပာေနတာေတြ ၾကားရတိုင္းလည္း၊ KSM ေတြ ATM ေတြ TPS ေတြကို ေျပးေျပးၿပီး သတိရလိုက္မိတယ္။ SKL (Shwe Ka Laung ေရႊကေလာင္) ဆိုတဲ့ ဘြဲ႔ထူးတခုထြင္ၿပီး ေပးလိုက္ခ်င္စိတ္ေတာင္ ေပါက္မိတယ္။

မျပံဳးဘဲနဲ႔ ဝါးလံုးကြဲရယ္ခ်င္

သူတို႔ေျပာေျပာေနတဲ့ တိုးတက္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံႀကီးေတြက ႏိုင္ငံႀကီးသား ပီသတဲ့ ျပည္သူေတြ တာဝန္သိလို႔၊ တာဝန္ေက်လို႔ သူတို႔ႏိုင္ငံႀကီးေတြ ခ်မ္းသာေနတာဆိုတဲ့ အသံေတြၾကားရတိုင္း 'မျပံဳးဘဲနဲ႔ ဝါးလံုးကြဲ' ရယ္ခ်င္လာရတယ္။

နယူးေယာက္ ကုလသမဂၢ အေဆာက္အအုံႀကီး ပတ္ဝန္းက်င္က လမ္းေတြမွာ ညေန ၆ နာရီေက်ာ္ရင္ တေယာက္ထဲ လမ္းမေလွ်ာက္ပါနဲ႔လို႔ ကုလသမဂၢ လံုျခံဳေရး အေစာင့္ေတြ ညီလာခံ လာတက္သူေတြကို မျပတ္သတိေပးေနရတာ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာေနတဲ့ ႏိုင္ငံႀကီးရဲ႕ ျပယုဂ္လား။

ဘရြတ္ကလင္ ရပ္ကြက္က လမ္းေတြမႇာ ဟီးထေနတဲ့ အမိႈက္ပံုႀကီးေတြ၊ မိလႅာပိုက္ေပါက္က လွ်ံထြက္ၿပီး လမ္းေပၚမႇာ အိုင္ထြန္းေနတာေတြ၊ ကေလးေလးေတြက မူးယစ္ေဆး လိုက္ေရာင္းေနတာေတြ၊ လူငယ္ဒုစ႐ိုက္ဂိုဏ္းေတြ အခ်င္းခ်င္း ႐ိုက္ပြဲသတ္ပြဲႀကီးေတြ ေန႔စဥ္ ဆူညံေနတာေတြကေရာ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ သေကၤတေတြလား။

သစ္ပင္လူသားမ်ား

သမၼတ အိုဘားမားရဲ႕ၿမိဳ႕ ခ်ီကာဂို ပန္းျခံႀကီးအတြင္းက ႏွစ္ေပါင္းရာခ်ီ ရွိေနၿပီျဖစ္တဲ့ ဧရာမ သစ္ပင္ႀကီးေအာက္မွာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ေတြ ေထာင္ခ်ီရွိေနတဲ့အတြက္ အဲဒီ 'Tree People' လို႔ ေခၚတဲ့ 'သစ္ပင္လူသား' မ်ားအတြက္ ျမဴနီစပါယ္က စာတိုက္သေကၤတတခု သတ္မွတ္ၿပီး စာတိုက္ပံုး ထားေပးရပါတယ္။

အဲဒီႏုိင္ငံက သမၼတေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ေရြးေကာက္ပြဲေတြ က်င္းပတဲ့အခါတိုင္း မဲလာေပးသူ ငါးဆယ္ရာခိုင္ႏႈန္း ရွိေအာင္ ပါတီႀကီးေတြက သူတို႔ ပါတီဝင္ေတြကို မနည္းႀကီး ေဆာ္ၾသေပးရပါတယ္၊ အဲဒါ တာဝန္သိတာလား၊ တာဝန္ေက်တာလား။

သနားစရာ

ေခတ္ေပၚ မဟာပညာေက်ာ္ (SKL) ေတြ ခဏခဏ ခ်ီးမြမ္းျပေနၾကတဲ့ အာရွႏိုင္ငံေသးေသးေလးမွာ အိမ္ေဖာ္မိန္းကေလးေတြကို ေရေႏြးပူေလာင္းတာ၊ အပ္ေတြ႐ိုက္သြင္းၿပီး ဆံုးမတာ၊ ဓားနဲ႔အသားကိုမႊန္းၿပီး ႏွိပ္စက္တာေတြ သူတို႔ဆီက သတင္းစာေတြမွာ ေန႔စဥ္လိုလို ပါေနပါတယ္။ ႏိုင္ငံႀကီးသား စိတ္ဓာတ္၊ ႏိုင္ငံႀကီးသား ပီသမႈဆိုတာ အဲဒါမ်ဳိးေတြလား။

ေျမေအာက္ဘူတာ႐ံုမွာ ဓာတ္ေငြ႔ေတြလႊတ္ၿပီး လူရာေပါင္းမ်ားစြာ ဒုကၡေရာက္ေအာင္လုပ္တာ ႏိုင္ငံႀကီးသား ပီသမႈလား။ မူလတန္းေက်ာင္းကေလးထဲ ေမာင္းျပန္ေသနတ္ႀကီးနဲ႔ ဒလၾကမ္း ဝင္ေမႊတာ ႏိုင္ငံႀကီးသား စိတ္ဓာတ္လား၊ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးက အိမ္ျဖဴေတာ္မွာ လုပ္အားလာေပးတဲ့ သူေလးကို မေတာ္မေလ်ာ္ျပဳတာ ႏိုင္ငံႀကီးသား အျပဳအမူလား၊ ေခတ္ေပၚ မဟာပညာေက်ာ္(SKL) မ်ား ဒါေတြကို မသိဘူးလား။ ေတာ္ေတာ္သနားစရာ ေကာင္းတယ္။

လမင္းထိန္ထိန္သာ

မွန္တံခါးေတြ အလံုပိတ္ၿပီး ေလေအးေပးစက္ ဖြင့္ထားတဲ့ အခန္းႀကီးထဲက မထြက္ဘဲ ျမန္မာျပည္မွာ လမသာဘူးလို႔ ညည္းျပၿပီး ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံႀကီးေတြက လကို လြမ္းေနလို႔ကေတာ့ ျပည္သူေတြက 'သနားတယ္' လို႔ ဟားတိုက္ ရယ္သြမ္းေသြးလိုက္ၾကမွာ ေသခ်ာတယ္။

မေန႔က ဘိလပ္မွာ လမသာဘူး။ ႏွင္းေတြက်လို႔ ေဘာလံုးပြဲေတြေတာင္ ေရႊ႕လိုက္ရတယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာေတာ့ လမင္းႀကီး ထိန္ထိန္သာလို႔။

KSM: Kyet thaye Saung Shwe Salwe Ya Min.
ATM: Ahmu Htan Kaung Min.
TPS: Taing Kyo Pyi Kyo Saung

http://www.news-eleven.com/ မွ ျပန္လည္ကူးယူ ေဖာ္ျပပါတယ္။

ခ်စ္ေသာ ရဲေဘာ္မ်ား ျပည္သူမ်ား ႏွင့္ မဟာမိတ္မ်ား - ၂

ဒီအခ်ိန္ကစၿပီး အေဖက ေငြရွာတာထက္ ေငြျဖဳန္းတာ မ်ားလာတယ္။ ေဒြးေလးရွိသမွ် လက္ဝတ္လက္စားေလးေတြ တစတစ ကုန္ခန္းလာပါတယ္။

စစ္ႀကီးၿပီးသြားၿပီး က်ေနာ္တို႔ရြာ ေအာက္က်င္းမွာ ၿဗိတိသွ် လူနာတင္ ေလယာဥ္ကေလးေတြ ဆင္းလာတာ ေတြ႔ရတယ္။ သားသမီးေတြကို အမ်ဳိးေတြဆီအပ္ခဲ့ၿပီး ေမာင္ႏွစ္မ ၂ ေယာက္ ၿမိဳ႕ေပၚတက္ ေစ်းေရာင္းပါတယ္။

ေနာက္မွ ကေလးေတြကို ၿမိဳ႕ေပၚ ေခၚပါတယ္။ စီးပြားေလးျဖစ္လာလိုက္ အေဖက သံုးျဖဳန္းပစ္လိုက္နဲ႔ နာလန္မထူခဲ့ပါ။ ေဒြးေလးက ဆူတဲ့အခါ “သိန္းျမ … နင္ ေတာ္” လို႔ ေငါက္လိုက္ရင္ အသံတိတ္သြားတာကို ၾကံဳခဲ့ရတယ္။

အေဒၚ …

က်ေနာ္တို႔ ေမာင္ႏွမကို လူစိမ္းေတြနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးရင္ တူ - တူမလို႔ ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာ။ မႏၱေလး ေက်ာင္းသြားတက္တုန္းကလည္း သူ ကုန္ဝယ္ေနက် ပြဲ႐ံုေတြကေမးရင္ ‘သား’ လို႔ပဲ ေျပာတာ။ သူ႔သားအႀကီးက အသံုးအျဖဳန္းႀကီးလို႔ဆိုၿပီး စိတ္မခ်။ “အႀကီးေကာင္လာၿပီး ေငြသံုးေတာင္းလာရင္ ဘယ္အထိပဲေပး။ အငယ္ေကာင္ ေတာင္းရင္ ေတာင္းသေလာက္ေပး” လို႔ မိတ္ဆက္ေပးထားတာပါ။ သူ႔တူ က်ေနာ္ကလည္း သူထင္သေလာက္ ေကာင္းလွတာ မဟုတ္။

က်ေနာ့္သံေယာဇဥ္က ဒီအေဖနဲ႔ ဒီအေဒၚပဲ ရွိပါတယ္။ က်န္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွစ္မေတြက အရြယ္ေရာက္ေနၾကပါၿပီ။

စိတ္ဒုန္းဒုန္းခ်ၿပီး ျပင္ဆင္သင့္တာေတြ ျပင္ဆင္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ညပိုင္းေရာက္တာနဲ႔ အေဖ့ကိုခြင့္ပန္ကာ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္အိမ္ သြားအိပ္ပါတယ္။ သူက ငယ္ေပါင္းမို႔ က်ေနာ့္အေၾကာင္း သိၿပီးသား …။ က်ေနာ္ ေထာင္ထဲေရာက္ေနစဥ္ အိမ္ကိုေစာင့္ေရွာက္သူ…။ ႏိုင္ငံေရး သိပ္စိတ္မဝင္စား။ စီးပြားေရးသမား၊ ထံုးစံအတိုင္း မဆလေတာ့ မႀကိဳက္ …။ စီးပြားေရးသမားျဖစ္ေပမယ့္ က်ေနာ့္အတြက္ ဂုဏ္ယူသူ။ က်ေနာ္ ဖတ္ခ်င္တဲ့ စာအုပ္မွန္သမွ် အကုန္ အက်ခံရွာေပး … ဝယ္ေပးသူ …။

ခုလည္း က်ေနာ္ဘာျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ အကဲခတ္မိေပမယ့္ ဘာမွမေမး။ “ဆရာသြားပင့္မယ္” လို႔ေျပာတာ လြယ္လြယ္ပဲ လက္ခံလိုက္တယ္။ သူ ဝယ္ၿပီးကာစ အိမ္အသစ္မွာ သိပ္ပါတယ္။ အေတာ္ၾကာၾကာ စကားေျပာၿပီးမွ ျပန္ပါတယ္။

နံနက္မလင္းခင္ အိပ္ရာက ထ၊ အိမ္တံခါး ဝင္းတံခါးေသာ့ခတ္၊ ေသာ့ကို ဝင္းထဲပစ္ထည့္ခဲ့ၿပီး ဘူတာ႐ံု ေျပးပါတယ္။ ရထားလက္မွတ္ဝယ္ဖို႔ အေပၚအက်ႌထဲက ေငြကိုႏိႈက္ထုတ္လိုက္ေတာ့ ေငြေတြက ရွိတာထက္မ်ားေနတယ္။ အင္း … ဒီေကာင့္ လက္ခ်က္ပဲ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အိမ္ကေတာ့ ထြက္ခဲ့ၿပီ။ ၁၉၆၆ ခု ပထမအႀကိမ္ အဖမ္းခံရစဥ္ လြတ္ေအာင္ေျပးလွ်င္ ရႏိုင္တဲ့ အေျခအေနရွိပါလွ်က္ “ငါဘာမွ ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ လုပ္ရေသးတာ မဟုတ္ဘူး။ ေထာင္ထဲေနရလွ ၆ လ၊ ၁ ႏွစ္ေပါ့ကြာ” ဆိုၿပီး အမိခံလိုက္တယ္။ ဒါေတာင္ ၇ ႏွစ္ ၾကာသြားခဲ့တယ္။ ဒီတခါေတာ့ မျဖစ္ဘူး။ လြတ္ေအာင္ ေျပးမယ္၊ ဒုတိယံပိ မျဖစ္ေစရ။

လက္လွမ္းမီတဲ့ ၿမိဳ႕တၿမိဳ႕ကေန အေျခအေနကို ေစာင့္ၾကည့္ေနမိတယ္။ ၂ ရက္ျခား ၃ ရက္ျခား အိမ္ဘက္ လူလႊတ္ၿပီး စနည္းနာခဲ့တယ္။ တပတ္ေလာက္အထိ ဖမ္းတာဆီးတာ မရွိေသး။

အေဖက “ဟိုေကာင္ ဆရာပင့္သြားတာ ၾကာလွခ်ည့္လား။ ခုအထိ မေရာက္လာေသးဘူး” လို႔ ခဏခဏ ညည္းေနတာနဲ႔ ထုတ္ေျပာလိုက္ရတဲ့အေၾကာင္း သိရတယ္။

မၾကာလိုက္ပါဘူး။ ခ်န္ထားခဲ့တဲ့ရဲေဘာ္ေတြ ၿမိဳ႕ေပၚကေန အလွ်ဳိအလွ်ဳိ ေပ်ာက္သြားေၾကာင္း ၾကားရေတာ့တယ္။ မိသားစု သံေယာဇဥ္နဲ႔ ထြက္မေျပးဘဲ က်န္ေနတဲ့ ရဲေဘာ္ ၂ ေယာက္ အဖမ္းခံရတယ္။ (တေယာက္က ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ေရွာင္ေနၿပီး ျပန္သြားရာမွ အဖမ္းခံရတယ္) ရွင္းၿပီ။ ေျပးေပေတာ့ …။

ၿမိဳ႕တၿမိဳ႕ဆီ ကူးလိုက္တယ္။ ရဲေဘာ္တေယာက္အိမ္ဝင္ၿပီး ေတြ႔ဖို႔ႀကိဳးစားတယ္။ တိုက္ႀကီးက တခမ္းတနား …။ ေတြ႔ရပါမယ့္အေၾကာင္း ဝင္းတံခါးမွာ တခါအေမးခံရ။ (ဘာလို႔ေတြ႔ခ်င္တာလဲ တဲ့) အိမ္ေပါက္ဝမွာ။

တေယာက္က (ေနမေကာင္းလို႔ အိပ္ေနတယ္တဲ့) ဧည့္ခန္းမွာ။ အၾကာႀကီး ထိုင္ေစာင့္ရ။ ဒီအခ်ိန္မွာ တေယာက္ၿပီးတေယာက္ လာအကဲခတ္ … အိမ္ေပၚတက္လိုက္ … ေအာက္ဆင္းလိုက္ … ဆိုေတာ့ အေနရ အထိုင္ရ ခက္ေနမိတယ္။ ကေလးမ တေယာက္ထပ္ၿပီး “နာမည္ ဘယ္လိုေခၚပါသလဲ” ေမးျပန္တယ္။

စိတ္မရွည္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ အေပၚမွာ ဒါ႐ိုက္တာတေယာက္ ရွိေနၿပီ။ တျခားလူ မျဖစ္ႏိုင္။ ေတြ႔ခ်င္တဲ့လူပဲ ျဖစ္ရမယ္။
“ေျပာလိုက္ ငါ့နာမည္ … ၅ မိနစ္အတြင္း ဆင္းမေတြ႔ရင္ ခ်က္ခ်င္းျပန္မယ္” လုိ႔ … ဆိုကာ က်ေနာ္တို႔ခ်င္းသာ သိတဲ့ နာမည္ကို ေျပာလိုက္ပါတယ္။

ဝုန္းဒိုင္း ဝုန္းဒိုင္းနဲ႔ ေစာင္ႀကီးပတ္ၿပီး က်ေနာ့္ရဲေဘာ္ ဆင္းလာပါတယ္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း “ခင္ဗ်ားတို႔ ညီအကို ၂ ေယာက္စလံုး ဖမ္းသြားၿပီဆို။ အခု ဘာလို႔လာတာလဲ?” လို႔ တန္းေမးပါတယ္။

“အဖမ္းမခံရေသးလို႔ ခင္ဗ်ား ေတြ႔ေနရတာေပါ့။ ဖမ္းမွာသိလို႔ ေရွာင္ထြက္လာတာ၊ အခုလာတာ ေတာခိုရေတာ့မွာမို႔ ခင္ဗ်ားကို လာေခၚတာ၊ လိုက္မယ္ မဟုတ္လား”

သူ မ်က္လံုးျပဴးသြားပါတယ္။ အိုး,အိုး အ,အ ျဖစ္ေနပါတယ္။ စ,ေန ေနာက္ေနက်မို႔ စမိေနာက္မိတာပါ။ သူ႔တိုက္ထဲဝင္ၿပီး က်ဥ္းက်ပ္ေနရတာေတြ ေက်ၿပီ။

“ရန္ကုန္ အဖမ္းအဆီးအေျခအေနေတြ သိခ်င္လို႔လာတာ” ဆိုေတာ့မွ “ခင္ဗ်ားေခၚရင္ လိုက္ပါတယ္ဗ်ာ”လို႔ အရွက္ေျပ ေျပာပါတယ္။ “ဟိုမွာလည္း အဖမ္းအဆီးတခ်ဳိ႕ရွိလို႔ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္ေပမယ့္ ခဏေရွာင္လာတာပဲ” … တဲ့။

အထက္ဗမာျပည္ (UB) အဖမ္းအဆီး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို က်ေနာ္သိထားၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ သူေျပာတဲ့ ေအာက္ဗမာျပည္ (LB)အဖမ္းအဆီးက (UB)နဲ႔ သြားဆက္စပ္မိတဲ့ သူေတြပဲဆိုတာ တြက္လို႔ရၿပီ။ UB သမားက LB မွာ သြားေရွာင္ေနသင့္တယ္လို႔ စဥ္းစားလိုက္တယ္။

လတ္တေလာ ေျခရာေဖ်ာက္တဲ့အေနနဲ႔ ရြာတရြာရွိ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ လဝက္ေလာက္သြားေနပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးက က်ေနာ့္သတင္းၾကားၿပီးသား။ လိုလိုလားလား လက္ခံထားပါတယ္။ က်ေနာ့္အေဒၚက ကုသိုလ္ေရး လႉေရးတန္းေရးမွာ စိတ္အားထက္သန္သူမို႔ အိမ္မွာ ဆြမ္းခံကိုယ္ေတာ္ မ်ားပါတယ္။ နယ္အထိ သူ႔သတင္းေမႊးပါတယ္။ ၿမိဳ႕ေပၚမွာ မီးေလာင္ၿပီ ဆိုတာနဲ႔ အိမ္ေရွ႕မွာ လာကူသယ္ေပးတဲ့ ဘုန္းႀကီးေတြ ဝါဝါဝင္းေနတတ္တယ္။

က်ေနာ္ ကြၽန္းကျပန္လာၿပီး အင္းစိန္ေထာင္ေရာက္ေနတဲ့ သတင္းၾကားရၿပီးတဲ့ေနာက္ ကိုးေဆာင္ဆရာေတာ္ (ယခု သံဃာ့ မဟာနာယကဥကၠ႒ ဦးေသာဘိတ)ကို သြားကပ္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္က သာသနာေရးအရာရွိ ဦးေက်ာ္ၫြန္႔ဆီ စာေရးေပး လိုက္ပါတယ္။

“ယခုလာသူ ဒါယိကာမႀကီးသည္ သာသနာ၏အက်ဳိးကို မျပတ္ေဆာင္ရြက္ေနသူျဖစ္သျဖင့္ တတ္စြမ္းသမွ် အကူအညီေပးလိုက္ပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံပါသည္” … တဲ့။

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။

ေခြးကတက္ က ခစားလိုၾကသူမ်ား (ကာတြန္း ေစာငို)

Daw Aung San Suu Kyi: At the Crossroads (Al Jazeera- English)

ခ်စ္ေသာ ရဲေဘာ္မ်ား ျပည္သူမ်ား ႏွင့္ မဟာမိတ္မ်ား - ၁

ဒီသတင္းေတြကို မႏၱေလးဘက္ ကုန္ဝယ္လိုက္ေနတဲ့ ေဒြးေလးပဲ သယ္သယ္လာတာ ျဖစ္တယ္။ သူကလည္း သားလက္ထက္၊ တူလက္ထက္ အေတြ႔ၾကံဳေတြက မ်ားၿပီ။ ဘာလုပ္သင့္တယ္ဆိုတာ ရွင္းရွင္းႀကီး ျမင္ၿပီးသား။

က်ေနာ္ကေတာ့ အေဖက တဖက္၊ ျမင္းျခံအစုကို ေဖာ္ခ်င္မွေဖာ္မွာပါလို႔ ဆႏၵစြဲနဲ႔ တြက္ခ်က္ေနတာက တခ်က္ေၾကာင့္ တံု႔ဆိုင္းေနမိတယ္။ သူ တကယ္ခ်စ္တာကလည္း သားျဖစ္သူ က်ေနာ့္ကိုပါ။ လုပ္ကိုင္ေကြၽးေနတဲ့ သမီးႀကီးကို က်ေနာ့္ေလာက္ မခ်စ္ …။

အဲဒီညကို က်ေနာ္ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါ။ အနာမွေသြးေတြ တေပါက္ခ်င္း ေထြးခံထဲက်ေနတယ္။ “ေတာက္ ေတာက္” နဲ႔ ထံု႔ပိုင္း ထံု႔ပိုင္းအသံေတြေၾကာင့္ သန္းေခါင္ေက်ာ္မွာ က်ေနာ္အိပ္ရာက လန္႔ႏိုးလာခဲ့တယ္။ မွန္အိမ္မီးဇာကို ျမႇင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေဖရယ္ေလ ေမွာက္လွ်က္အေနအထားနဲ႔ ၿငိမ္ေနတာေတြ႔ရတယ္။ သားကိုမႏိႈးရက္လို႔ သူ႔ဘာသာ က်ိတ္ေျဖရွင္းေနတာပါ။

ေနာက္တေန႔မနက္ ေဒြးေလးက “မင္းစဥ္းစားၾကည့္၊ သူ႔ေရွ႕မွာ မင္းကိုဖမ္းတာေတြ႔ရင္ တခါတည္း အသက္ထြက္ သြားမွာပဲ” တဲ့့။ လက္ေတြ႔က်ပါေပ့။

အေဖ့ကို ေျပာရေတာ့တယ္။ “က်ေနာ္ လြိဳင္ေကာ္သြားၿပီး ဆရာပင့္ေခ်ဦးမယ္” ေပါ့။ ရဲေဘာ္ေတြကိုလည္း ေဆြးေႏြးထားၿပီးသား။ “ေဖာ္ၿပီဆိုရင္ က်ေနာ့္ဆီ ဦးတည္လာမွာပဲ။ က်ေနာ္ ခရီးထြက္ေနတယ္ဆိုရင္ ျပန္အလာ ေစာင့္မယ္။ လိုက္ဖမ္းခ်င္ ဖမ္းမယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔အခ်ိန္ရႏိုင္တယ္။ ရန္သူ စ,လႈပ္ရွားၿပီဆိုတာနဲ႔ ေရွာင္ၾကဖို႔ပဲ။ က်ေနာ္ မလွမ္းမကမ္းမွာ ရွိမယ္။ သိတာ နဲ႔ အခ်က္ေပးမယ္”

ဒီလိုစီစဥ္ခဲ့တာကလည္း ျမင္းျခံအစုကိုမေဖာ္ရင္ အေျခအေနမပ်က္ ဆက္အလုပ္ လုပ္ဖို႔ပါ။ အားလံုးကလည္း ပါတီ စိတ္ဓာတ္ ဘာဆိုတာ သိၿပီးသား … ။

သံေယာဇဥ္အေၾကာင္း ၾကားညႇပ္ေျပာပါရေစ။ လူတိုင္းမွာ ေယဘုယ်တူညီတဲ့ သံေယာဇဥ္နဲ႔ ကြဲျပားျခားနားတဲ့ သံေယာဇဥ္ ကုိယ္စီရွိၾကပါတယ္။ ျမင္းျခံမွာ သံေယာဇဥ္ျဖတ္ႏိုင္တဲ့ ၅ ေယာက္ လြတ္ပါတယ္။ မျဖတ္ႏိုင္တဲ့ ၃ ေယာက္ အဖမ္းခံရပါ တယ္။ က်ေနာ့္ သံေယာဇဥ္ကိုပဲ ေျပာပါ့မယ္။

အေဖ …

က်ေနာ္ ႏို႔စို႔အရြယ္ အေမ ဆံုးပါးသြားခဲ့တယ္။ အေဖက သြားေလရာ သားကို ခ်ီပိုးသြားေလ့ရွိတယ္။ ယစ္ထုပ္ႀကီး ျဖစ္ေနတာမို႔ အရက္ဝိုင္းေတြအထိ ေခၚပါတယ္။ အျမည္းစားရလို႔ က်ေနာ္ကလည္း လိုက္ပါတယ္။ ၄/၅ ႏွစ္ သားအထိပဲ။ ေနာက္ေတာ့ ေဒြးေလးက ‘တုတ္’ ျပထားလို႔ မလိုက္ရဲေတာ့ပါ။ ဒါကို အေဖက မႀကိဳက္။ သားအဖကလည္း ခ်စ္လိုက္ၾကတာ အရက္ေစာ္ ဘယ္ေလာက္ပဲနံနံ တအိပ္ရာတည္း အိပ္ၾကတာ။ ဆယ္တန္းေရာက္တဲ့အထိပဲ။

အေဖ မူးမူးျပန္ေလ့ရွိတာကို ေဒြးေလးကေျပာမိရင္ “ငါ ၁၆ ႏွစ္သားကတည္းက ေသာက္လာတာ နင္မေျပာနဲ႔” လို႔ ပယ္ခ်ေလ့ရွိတယ္။ အသက္အားျဖင့္ ၅ ႏွစ္ေလာက္ႀကီးတဲ့အကိုမို႔ ေဒြးေလးက ဆက္မေျပာရဲ။ က်ေနာ့္ကိုပဲ ဖိပါတယ္။ “အရက္သမား ႏွမပဲ အျဖစ္ခံမယ္၊ အရက္သမားအေဒၚလို႔ ဘယ္ေတာ့မွ အေခၚမခံဘူး။ လူပ်ဳိလူရြယ္မို႔ ကာလသားေရာဂါ ျဖစ္လာေတာင္ မေျပာဘူး ေဆးကုေပးမယ္” … တဲ့။

အေဖ အရက္ႀကိဳက္လိုက္ပံုမ်ားကေတာ့ က်ေနာ္ ေထာင္ကထြက္လာ ေတာ့လည္း ေသာက္ျမဲပဲ။ “မေသာက္နဲ႔ေတာ့ အေဖရာ”လို႔ ေျပာၾကည့္မိတယ္။ ေနာက္ေန႔ကစၿပီး သူ မေသာက္ေတာ့ပါ။ ဒါေပမယ့္ အစားအေသာက္က ေလ်ာ့ေလ်ာ့လိုက္လာတယ္။ မၾကာခဏ ဖ်ားတာနာတာေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ဒီေတာ့ ေဒြးေလး မေနႏိုင္ေတာ့ပါ။ “သူႀကိဳက္တာေလး လုပ္ပါေစကြာ” လို႔ က်ေနာ့္ကို ေတာင္းပန္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ မီးစိမ္းျပေပး လိုက္ရပါတယ္။

“ဒီေကာင္က ႏိုင္ငံေရးသမားျဖစ္လာေတာ့ ရွက္လာတယ္နဲ႔ တူတယ္။ ငါဆိုင္မွာပဲ သြားအိပ္ပါ့မယ္” လို႔ သူ႔ႏွမကို ေျပာၿပီး ေစ်းဘက္ ထြက္သြားပါတယ္။ ေန႔ခင္းမွာပဲ အိမ္မွာေနပါတယ္။ ခုေတာ့ သူလည္း ေနာက္ဆံုးခရီးကို လွမ္းေနရခ်ိန္ …။

က်ေနာ္တို႔မိသားစုေတြအေၾကာင္း စဥ္းစားမိတယ္။ အေဖနဲ႔ ေဒြးေလးက ေမာင္ႏွမအရင္းဆိုလို႔ သူတို႔ ၂ ေယာက္ပဲ ရွိပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔အဖိုးက အိမ္ေထာင္ဆံုးပါးတဲ့အခါ သမီးတေယာက္ထားခဲ့ၿပီး ေအာက္ျပည္ဘက္ လြင့္သြားတယ္။ ခရမ္းဘက္မွာ သူရင္းငွား ဝင္လုပ္တယ္။ သားႀကီး သမီးႀကီးေတြရွိတဲ့ လယ္ပိုင္ရွင္သမီး မုဆိုးမနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳတယ္။ ဒီ ဇနီးဆံုးျပန္ေတာ့ အေဖနဲ႔ ေဒြးေလးေခၚၿပီး အညာျပန္လာပါတယ္။

အေဖနဲ႔ ေဒြးေလးက အညာမွာပဲ အိမ္ေထာင္အသီးသီး က်တယ္။ ေဒြးေလး ခင္ပြန္းက ပုပၸားသား၊ ျမင္းျခံမွာ နာရီျပင္ဆိုင္ဖြင့္ တပည့္လက္သား ၃ ဦးနဲ႔ စီးပြားေရး ေကာင္းပါတယ္။ ေဒြးေလးက ၿမိဳ႕လိုက္ေနရပါတယ္။

အေဖက ေတာမွာပဲ ေတာင္သူ လုပ္တယ္။ ဂ်ပန္ေတြ အထက္ဗမာျပည္ဘက္ တက္မလာခင္ က်ေနာ့္အေမ ဆံုးပါတယ္။ သားသမီးကို ေထာက္ထားၿပီး (လိုခ်င္သူေတြရွိေသာ္လည္း) အေဖက ေနာက္အိမ္ေထာင္မျပဳ၊ ေတာင္သူဆက္လုပ္ေပမယ့္ အေသာက္အစားအျပင္ တခ်ီတခ်ီ ေလာင္းကစားဖက္လာလို႔ ေဒြးေလးကပဲ လွမ္းေထာက္ပံ့ေနရပါတယ္။

ဂ်ပန္ေတြ က်ေနာ္တို႔ၿမိဳ႕ဆီေရာက္လာေတာ့ နာရီလုပ္ငန္းနဲ႔ ေဒြးေလးတို႔က စီးပြားေရး ပိုေကာင္းလာပါတယ္။ ၿမိဳ႕လယ္ လမ္းမႀကီးေပၚက ေဒြးေလးတို႔ဆိုင္မွာ ဂ်ပန္ေတြ စည္ကားလွတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ေဒြးေလးခင္ပြန္းက ကမၻာစစ္ အေျခအေန တြက္ခ်က္မိၿပီး နာရီနဲ႔ နာရီပစၥည္းေတြ ႀကိဳဝယ္ယူ စုေဆာင္းထားတာမို႔ စီးပြားတက္တာ ျမန္ပါတယ္။

အဂၤလိပ္ေတြ ျပန္ဝင္လာၿပီး မႏၱေလးကို ဗံုးစႀကဲေတာ့ ၿမိဳ႕ေပၚမွာ မေနဝံ့လို႔ ေဒြးေလးတို႔မိသားစု ရြာျပန္ေနပါတယ္။ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ေဒြးေလးခင္ပြန္း ဖ်ားနာၿပီး ရြာမွာပဲ ဆံုးပါတယ္။ အေဖက ေလွတစင္းနဲ႔ ဧရာဝတီျမစ္႐ိုးအတိုင္း ေအာက္ျပည္ စံုၿပီး အညာကုန္ ေရာင္း။ ေအာက္ကုန္ဝယ္လာကာ အတူေန ၂ အိမ္ေထာင္ကို လုပ္ေကြၽးပါတယ္။

တခ်ီမွာေတာ့ ကြၽဲညီေနာင္ (အဂၤလိပ္ေလယာဥ္ ၂ စီး) နဲ႔ဆံုမိကာ ဗံုးၾကဲစက္ေသနတ္နဲ႔ အပစ္ခံရလို႔ ေလွျမဳပ္ၿပီး လက္လြတ္ ျပန္လာခဲ့ရတယ္။ ေဒြးေလးက သူ႔အကိုကို စိတ္မခ်တာနဲ႔ ေနာက္ထပ္ အရင္းအႏွီး ထပ္မထုတ္ေတာ့ဘဲ ရွိတာပဲ ထုခြဲေရာင္းခ်ၿပီး စားေနပါတယ္။

ဂ်ပန္ေတြက နာရီပစၥည္းေတြကို ရြာအထိလိုက္ဝယ္လို႔ တဖက္တလမ္း ဝင္ေငြရွိခဲ့တယ္။ ၿမိဳ႕ေပၚေန ဦးေလးရဲ႕ တပည့္ေတြကလည္း လိုတဲ့နာရီပစၥည္းေတြ လာဝယ္ပါတယ္။ ဗံုးခိုက်င္းထဲ ထည့္ထားတဲ့ နာရီပစၥည္း ေသတၱာေတြ ဗံုးတည့္တည့္က်မွ အေတာ္ေျပာင္သြားတာပါ။ က်ေနာ္တို႔အတြက္ေတာ့ ကစားစရာ အေတာ္မ်ားမ်ား ရလိုက္ပါတယ္။

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။

ဒုတိယ ပင္လံု - ၁ (ကာတြန္း ေစာငို)

ဝီကီလိခ္ဆိုတာ မိတ္ေဆြပါ (လူထုစိန္ဝင္း)

အခုတေလာ ကမၻာ့ႏိုင္ငံအေတာ္မ်ားမ်ားက အစိုးရေတြနဲ႔ မီဒီယာေလာကႀကီးတခုလံုး ရင္တမမနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကရတဲ့ ျဖစ္ရပ္ႀကီးတခု ေပၚထြက္လာခဲ့တယ္။ အေမရိကန္အစိုးရရဲ႕ လွ်ဳိ႕ဝွက္ စာရြက္စာတမ္းေတြကို ‘ဝီကီလိခ္’ ဆိုတဲ့ အြန္လိုင္း မီဒီယာတခုက ဖြင့္ခ်ေဖာ္ထုတ္ေနတဲ့ကိစၥ ျဖစ္တယ္။

ရမ္းတုတ္ေတြလည္းပါလိမ့္မယ္

အခုေလာေလာဆယ္ ေဖာ္ထုတ္ထားတာေတြထဲမွာ ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္တခ်ဳိ႕မွာရွိတဲ့ အေမရိကန္သံ႐ံုးေတြက သူတို႔ ႏိုင္ငံအစိုးရဆီကို လွ်ဳိ႕ဝွက္ေပးပို႔တဲ့စာေတြ ျဖစ္တယ္။ သံ႐ံုးေတြက သူတို႔ေရာက္ရွိေနတဲ့ ႏိုင္ငံနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို လွ်ဳိ႕ဝွက္တင္ျပထားတာမ်ဳိးေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံတိုင္းလိုလိုက သူတို႔အေၾကာင္း ဘာေတြမ်ား ေရးထားမလဲဆိုတာကို ေန႔စဥ္ ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကရတယ္။ အျဖစ္မွန္ကို တင္ျပထားတာေတြပါရွိသလို အေမရိကန္သံအရာရွိေတြ ထင္ေၾကးနဲ႔ ရမ္းတုတ္ထားတာေတြလည္း ပါေနပါလိမ့္မယ္။

အနာေပၚတုတ္က်ျဖစ္

မွားသည္ျဖစ္ေစ၊ မွန္သည္ျဖစ္ေစ ကမၻာတလံုးကိုေတာ့ လႈပ္ခတ္သြားေစခဲ့တယ္။ တခ်ဳိ႕က လူမသိေအာင္ ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္လုပ္ထားတာေတြကို လူသိရွင္ၾကားျဖစ္ေအာင္ ေဖာ္ထုတ္လိုက္လို႔ အနာေပၚတုတ္က် ျဖစ္သြားၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ မမွန္မကန္ လုပ္ၾကံစြပ္စြဲပုတ္ခတ္ထားတာခံရလို႔ သက္ဆိုင္သူ အေမရိကန္သံအရာရွိေတြကို စိတ္ဆိုးၾကတယ္။ အေမရိကန္အစိုးရလည္း ခုတေလာ ေတာ္ေတာ္ ကသိကေအာက္ ျဖစ္ေနရတယ္။ ဝီကီလိခ္ကို ဆက္ၿပီးေဖာ္ ထုတ္တာမလုပ္ဖို႔ ဖိအားအမ်ဳိးမ်ဳိးေပးၾကတယ္။ နည္းပညာစြမ္းသံုးၿပီး ပိတ္ပစ္ဖို႔လည္း ႀကိဳးစားၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဝီကီလိခ္တည္ေထာင္သူေတြကလည္း ကြန္ပ်ဴတာပညာရပ္မွာ ထူးခြၽန္တဲ့ပညာရွင္ေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ တားဆီးပိတ္ပင္လို႔ မရႏိုင္ခဲ့ဘူး။

ေအာက္တန္းက်တဲ့နည္း

အဲဒီေတာ့ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးေလာကမွာ လုပ္ေနက်အတိုင္း ပုဂၢိဳလ္ေရး သိကၡာက်ေအာင္ Character Assassination လို႔ေခၚတဲ့ ညစ္ပတ္ ေအာက္တန္းက်တဲ့နည္းကိုသံုးၿပီး ဝီကီလိခ္အဖြဲ႔ကို ဦးေဆာင္ဦးရြက္ ျပဳေနသူကို လိင္မႈကိစၥနဲ႔ တန္ျပန္စြပ္စြဲၿပီး ဖမ္းဝရမ္းထုတ္ခဲ့တယ္။ ႏိုင္ငံတကာ ပုလိပ္အဖြဲ႕ (အင္တာပို) ကိုေတာင္သံုးၿပီး ႏိုင္ငံတကာ ဖမ္းဝရမ္း ထုတ္ခဲ့တယ္။

စြပ္စြဲခံရသူပုဂၢိဳလ္က အဂၤလန္ႏိုင္ငံမွာ ကိုယ္တိုင္သြားၿပီး အဖမ္းခံေတာ့လည္း အာမခံမေပးဘဲ ထားတယ္။ လူကိုဖမ္းထားၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္ အက်ပ္ကိုင္ဖို႔ ရည္ရြယ္ပံုရပါတယ္။ ဝီကီလိခ္အဖြဲ႔ကေတာ့ သူတို႔လုပ္ရပ္ကို ရပ္မပစ္ဘဲ ဆက္လုပ္သြားမယ္လို႔ လူသိရွင္ၾကား ထုတ္ေဖာ္ေၾကညာထားတယ္။

မွန္၊ မမွန္သာ အဓိက

ဝီကီလိခ္တည္ေထာင္သူဟာ ဘယ္လိုလူစားမ်ဳိးျဖစ္တယ္ဆိုတာက သိပ္ၿပီးအဓိက မက်ပါဘူး။ သူတို႔ ေဖာ္ထုတ္ခ်က္ေတြ ဘယ္ေလာက္အထိ မွန္ကန္မႈရွိသလဲဆိုတဲ့အခ်က္ကသာ အခရာက်ပါတယ္။ အခုထိ ဒီေဖာ္ထုတ္ခ်က္ေတြဟာ လံုးဝ မမွန္ကန္ပါဘူးလို႔ အေမရိကန္အစိုးရက တရားဝင္ျငင္းဆိုတာ မရွိပါဘူး။ ဒီေဖာ္ထုတ္ခ်က္ေတြဟာ ႏိုင္ငံတကာ ဆက္ဆံေရး ထိခိုက္ပ်က္ျပားေစႏိုင္တယ္။

ႏိုင္ငံအခ်င္းခ်င္းအၾကားမွာ တင္းမာမႈေတြျဖစ္ေစႏိုင္တယ္။ ကမၻာႀကီးၿငိမ္းခ်မ္းသာယာမႈကို ထိခိုက္ေစႏိုင္တယ္ စတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြနဲ႔ပဲ ကန္႔ကြက္႐ႈတ္ခ်ေနၾကတယ္။ ဝီကီလိခ္ ဆက္လက္မတည္ရွိႏိုင္ေအာင္ နည္းလမ္းမ်ဳိးစံုသံုးၿပီး လုပ္ေဆာင္ၾကမွာလည္း ေသခ်ာတယ္။

သေဘာထားလာေမးၾက

ဝီကီလိခ္ရဲ႕ ေဖာ္ထုတ္ဖြင့္ခ်ခ်က္ေတြကို သတင္းစာတခ်ဳိ႕နဲ႔ အသံလႊင့္ဌာနတခ်ဳိ႕က တဆင့္ျပန္ၿပီး တင္ျပၾကတယ္။ သတင္းသမားဆိုတာ သတင္းေတြေဖာ္ထုတ္တာမွန္သမွ် သေဘာက်ရမွာပဲ မဟုတ္ဘူးလား။
ျပည္သူလူထု သိသင့္သိထိုက္တဲ့ အရာမွန္သမွ်ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္ေရးသားရမွာ သတင္းသမားရဲ႕ အေျခခံအက်ဆံုး တာဝန္ျဖစ္ေလေတာ့ သတင္းေဖာ္ထုတ္ေျပာၾကားမႈမွန္သမွ် ဝမ္းသာအားရ ႀကိဳဆိုရမွာျဖစ္တယ္။

သိခြင့္ ေမးခြင့္ရွိ

ဒီမိုကေရစီေခတ္မွာ ျပည္သူလူထုကလည္း သူတို႔ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ၿပီး သူတို႔ရဲ႕အခြန္အတုတ္ေတြထဲက လစာရိကၡာကိုရယူေနၾကတဲ့ အစိုးရေတြဘာလုပ္ေနၾကသလဲဆိုတာ သိခ်င္ၾကမွာပဲ။ သိခြင့္၊ ေမးျမန္းခြင့္လည္း ရွိတယ္။ သတင္းသမားေတြက ျပည္သူလူထု သိခ်င္တာေတြကို သိေအာင္လုပ္ေပးရတဲ့ တာ၀န္ကိုယူထားသူမ်ား ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီမိုကေရစီေခတ္မွာ သတင္းသမားတိုင္း လြတ္လပ္စြာ ေမးခြင့္၊ ေရးခြင့္ ျပဳၾကရတယ္။ ႏိုင္ငံတိုင္းရဲ႕ အေျခခံဥပေဒေတြမွာ ထည့္သြင္း ျပ႒ာန္းေပးထားၾကရတယ္။

တိုင္းျပည္ကို လိမ္ညာခဲ့ၾက

နာမည္ေက်ာ္ ဝါးတားဂိတ္တို႔၊ အီရန္ဂိတ္တို႔ဆိုတာေတြဟာ သမၼတေတြကိုယ္တိုင္က တိုင္းျပည္ကို လိမ္ညာၿပီး အာဏာ အလြဲသံုးစားလုပ္ခဲ့ၾကတဲ့ကိစၥေတြ ျဖစ္တယ္။ သတင္းစာေတြက မရမက ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္လို႔ ေနာက္ဆံုးမွာ ဘူးေပၚသလိုေပၚၿပီး ဝါးတားဂိတ္ ကာယကံရွင္ သမၼတနစ္ဆင္ေရာ၊ အီရန္ဂိတ္ ဖန္တီးသူ သမၼတ ေရဂန္ေရာ၊ ရာထူးက ျဖဳတ္ခ်ခံရမယ့္အေရးက သီသီေလးလြတ္သြားခဲ့ၾကရတာျဖစ္တယ္။

၅၀ ခုႏွစ္မ်ားနဲ႔ ၆၀ ခုႏွစ္မ်ားအတြင္းကဆိုရင္ စီအိုင္ေအတို႔၊ ေကဂ်ီဘီတို႔လို ေထာက္လွမ္းေရး အဖြဲ႔အစည္းႀကီးမ်ားဟာ လႊတ္ေတာ္က မသိေအာင္ တိုင္းျပည္က မသိေအာင္ ထင္ရာစိုင္းၿပီး လုပ္ခ်င္တာေတြ လုပ္ခဲ့ၾကတာပဲ။ လူသတ္ခြင့္လိုင္စင္ ရထားတဲ့အဖြဲ႔ေတြလို႔ေတာင္ ေျပာၾကရတယ္။

လူသတ္လိုင္စင္ရအဖြဲ႔

သမၼတ ကေနဒီလက္ထက္က နာမည္ေက်ာ္ ဝက္ပင္လယ္ေကြ႔ (Bay of Pigs) ဆိုတဲ့ က်ဴးဘားႏိုင္ငံကို က်ဴးေက်ာ္ တိုက္ခိုက္မႈဆိုရင္ လႊတ္ေတာ္က လံုးလံုးမသိဘဲ စီအိုင္ေအက စီစဥ္လုပ္ေဆာင္ခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ က်ဴးေက်ာ္တပ္ေတြ အကုန္လံုး ေခ်မႈန္းခံရၿပီးမွ လူေတြက သိခဲ့ၾကရတယ္။ အဲဒီေနာက္လည္း ကက္စထ႐ိုကိုသတ္ဖို႔ စီအိုင္ေအက အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကိဳးစားၾကံစည္ခဲ့တယ္။

သမၼတ ကေနဒီကိုယ္တိုင္ လုပ္ၾကံခံလိုက္ရေတာ့လည္း အစစ္အမွန္အျဖစ္မွန္ကို ဘယ္သူမွ မသိခဲ့ရဘူး။ ဝါရင္းေကာ္မရွင္ဆိုတဲ့ စံုစမ္းေရးအဖြဲ႕ရဲ႕ အစီရင္ခံစာ အမ်ားအျပားကိုလည္း ႏိုင္ငံေတာ္လံုျခံဳေရး အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ မထုတ္ျပန္ဘဲ လွ်ဳိ႕ဝွက္ထားခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔အထိ ကေနဒီ လုပ္ၾကံမႈရဲ႕ တရားခံအစစ္ ဘယ္သူလဲဆိုတာကို ကမၻာက မသိႏိုင္ခဲ့ၾကပါဘူး။

ေထာပနာျပဳ

အင္တာနက္ေခတ္ထဲမွာေတာင္ ပါးစပ္က ပြင့္လင္းမႈ၊ ထင္သာျမင္သာရွိမႈဆိုတဲ့ စကားေတြ အျမႇဳပ္တစီစီထြက္ေအာင္ ေျပာေနေပမယ့္ . . . ႐ိုး႐ိုးသာမန္ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားအတြက္ေတာ့ ဝီကီလိခ္ဟာ မိတ္ေဆြပါ။ ခုေခတ္မွာ အေျပာမ်ားတဲ့ ‘လူထုသတင္းသမား’ (Citizen Journalist) လို႔ေျပာရင္လည္း ရတယ္လို႔ပဲ ေထာပနာျပဳလိုက္ပါတယ္။

http://www.news-eleven.com/ မွ ျပန္လည္ကူးယူ ေဖာ္ျပပါတယ္။

ဒုတိယ ပင္လံု (ကာတြန္း ေစာငို)

ခ်စ္ေသာ ရဲေဘာ္မ်ား ျပည္သူမ်ား ႏွင့္ မဟာမိတ္မ်ား

(၁)

တာဝန္က တဖက္၊ သံေယာဇဥ္က တဖက္

ေထာင္ကထြက္လာၿပီး လုိအပ္တဲ့ေဆးဝါးကုသမႈခံယူရင္း အကိုဖြင့္ထားတဲ့ က်ဴရွင္ေက်ာင္းမွာ တတ္ႏုိင္သမွ် ကူညီလုပ္ ကိုင္ေပးေနခဲ့တယ္။ တေန႔ က်ေနာ္ အင္မတန္ခ်စ္ေသာ ရဲေဘာ္ေအာင္ေဘာ္ဆီမွ စာတေစာင္နဲ႔ ကဗ်ာတပုဒ္ စာတိုက္ကေန ေရာက္လာပါတယ္။

“AN ေရ အခ်ိန္မရလို႔ မေခၚႏိုင္ေတာ့ပါ။ အျမဲသတိရၿပီး ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါ့မယ္။ လိုက္လာမယ္လို႔လည္း ယံုၾကည္တယ္။ ကဗ်ာတပုဒ္ ထားခဲ့တယ္။ က်ေနာ္ သာေရး နာေရး ေကာ္မတီက လြတ္ထြက္သြားၿပီ”

လိုရင္းကေတာ့ အဲဒီေလာက္ပါပဲ။ က်ေနာ္ ရန္ကုန္တက္ ေဆးကုစဥ္ သူ႔အိမ္မွာ ထမင္းလိုက္စားရင္း စကားတခြန္း ေျပာခဲ့ဖူးတယ္။

“ဒီမွာ ခင္ဗ်ားတို႔နဲ႔ ေတြ႔ရဆံုရ ေဆြးေႏြးရတာေတြ တကယ္ေကာင္းပါတယ္။ အားလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အမ်ားစုက ေန႔စဥ္ေနထိုင္မႈဘဝမွာ နစ္ေနတယ္။ က်ေနာ့္လို နယ္က ရဲေဘာ္တေယာက္ တက္လာရင္ ဝုိင္းဝန္း အကူအညီေပးၾကတာလည္း အားရစရာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီလို သာေရး၊ နာေရး၊ လူမႈကူညီေရးေလာက္နဲ႔ေတာ့ ေက်နပ္မေနသင့္ဘူး”

လို႔ ေထာက္ျပခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါကို ရည္စူးၿပီး ေရးသြားတာပါ။

ကဗ်ာထဲမွာေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးေမွ်ာ္လင့္ခ်က္၊ ရဲေဘာ္ေတြရဲ႕ ေသြးခင္းလမ္းနဲ႔ စြန္႔လႊတ္မႈေတြအေၾကာင္း ပါတယ္လို႔ ေရးေရး မွတ္မိတယ္။ ရဲေဘာ္ဖိုးသံကို လွမ္းအေၾကာင္းၾကားေတာ့ သူ႔ဆီလည္း စာနဲ႔ ထိုကဗ်ာ ေရာက္လာတယ္လို႔ အေၾကာင္းျပန္ပါတယ္။ ကိုဉာဏ္ဝင္း၊ ကိုတင္ေမာင္ဝင္း ညီအကုိနဲ႔အတူ ေတာခိုသြားခဲ့ၾကတာ ျဖစ္တယ္။

သူတို႔ဆင္းသြားၿပီးမၾကာမီ က်ေနာ္လည္း အေရွ႕ေျမာက္စစ္ေဒသနဲ႔ အဆက္အသြယ္ရခဲ့လို႔ လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲရာမွာ တတပ္တအားပါဝင္လိုေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ပါတယ္။ ေမာင္လွဝင္း(ျမင္းျခံ)က သူလည္း လိုက္ခ်င္တယ္။ ၇ဝ-ခုႏွစ္မွာ အင္းစိန္ေထာင္ကလြတ္ႏွင့္တဲ့ ျမင့္ျမင့္ကလည္း သြားၾကရင္ သူ႔ကိုလည္း ခ်န္မထားဖို႔ ေတာင္းဆိုတယ္။

ပါတီက ျပန္ၾကားတာကေတာ့ “အေရွ႕ေျမာက္စစ္ေဒသမွာ လက္နက္ကိုင္တိုက္မယ့္သူေတြ တပံုႀကီးရွိတယ္။ အဲဒီမွာပဲ ေနရသေရြ႕ေနၾကပါ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကို တပ္မတခုေလာက္ အားထားပါတယ္” ဆိုတဲ့ အမိန္႔သံပါပဲ။ ေနေပဦးေတာ့ေပါ့။ ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲ။

ဒါေပမယ့္ ကံၾကမၼာအလွည့္အေျပာင္းက မိမိဆႏၵကို ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့ပါတယ္။ တေန႔ ဖခင္ျဖစ္သူ ပါးစပ္ထဲအနာေပါက္ အစားအေသာက္ပ်က္ ေနထိုင္မေကာင္း ျဖစ္ေနတာၾကာလာလို႔ ေဒါက္တာဝင္းဝင္း (က်ေနာ္တို႔ဆရာ ပမညတ အမတ္ေဟာင္း ဦးေမာင္ကုိရဲ႕သမီး)ဆီ သြားျပမိတယ္။ သူက ပါးစပ္ဟခိုင္းၿပီး ၾကည့္ပါတယ္။ မ်က္ႏွာပ်က္သြားၿပီး ေဆးတခ်ဳိ႕ ေပးလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္မွ က်ေနာ့္ကို တေခါက္အေခၚလႊတ္ၿပီး ေျပာပါေတာ့တယ္။

“ခင္ဗ်ားအေဖရဲ႕ အနာက ကင္ဆာျဖစ္ဖို႔ မ်ားတယ္။ Cauliflower type ပဲ။ ပါရဂူနဲ႔ျပမွ ျဖစ္မယ္။ ဦးတင္ေအာင္ေဆြဆီ က်မ စာေရးေပးလိုက္မယ္။ ျမန္ျမန္သြားပါ” လို႔ ခိုင္းပါတယ္။

မႏၱေလးဆရာဝန္ႀကီး ဦးတင္ေအာင္ေဆြက ၾကည့္႐ႈစစ္ေဆးၿပီး (ဝင္းဝင္းလိုပဲ) တေယာက္ခ်င္းက်မွ အေျခအေနမွန္ကို ေျပာျပတယ္။

“ ၆ လပဲ ခံမယ္။ ကုထံုးအရ ဓာတ္ကင္ရမယ္” … တဲ့။ ေပ်ာက္မလားေမးေတာ့ … မေပ်ာက္ႏိုင္ပါလို႔ အေျဖေပးတယ္။

ဒါနဲ႔ ျပန္ေခၚလာခဲ့ရတယ္။ ဗမာျပည္မွာ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိတဲ့အတိုင္း အေပ်ာက္မ်ားတယ္လို႔ နာမည္ရတဲ့ ၿမိဳ႕ခံဘုန္းႀကီးဆီအပ္ၿပီး ကုၾကည့္တယ္။ ေငြလည္း မယူ။ ႏို႔၊ အသား စသည္ အေရွာင္ခိုင္းတယ္။ စားေဆးေသာက္ေဆး ေပးတယ္။ အနာေနရာကို ေဆးစိမ္ထားတဲ့ (သြားၾကားထိုးတံလို) သစ္သားေခ်ာင္းေလးနဲ႔ ထိုးထိုးေဖာက္ၿပီး ေဆးျဖဴး၊ ေထြးထုတ္၊ အလုပ္ခိုင္းတယ္။

ေန႔စဥ္ မန္က်ည္း၊ ေရွာက္ စတဲ့ အသီးေတြ စိမ္ထားတဲ့ေရနဲ႔ အခ်ဳိးခိုင္းတယ္။ ေတြ႔ရတာက အသားအေရ ေျခာက္ခန္းမသြားဘဲ စိုဝင္းေနေပမယ့္ ေရာဂါက မသက္သာလာပါ။ သားအဖ ၂ ေယာက္ တခန္းထဲအိပ္၊ တတ္စြမ္းသမွ် ျပဳစုခဲ့တယ္။ သူကလည္း က်ိတ္မွိတ္ခံပါတယ္။

တျခားနာမည္ႀကီး ဗမာဗိေႏၶာဆရာေတြရဲ႕ သတင္းဆက္လည္း လိုက္ၾကည့္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ၾသဠာရိကကုထံုးနဲ႔ နာမည္ႀကီးေနတဲ့ လြိဳင္ေကာ္က ဗိေႏၶာဆရာတေယာက္ကို ပင့္ရမလားလို႔ တြက္ဆေနဆဲ သတင္းဆိုးတခု ၾကားလိုက္ရတယ္။

ရန္သူက အစတစ ရသြားၿပီး အဖမ္းအဆီးတခ်ဳိ႕လုပ္ေနတယ္ တဲ့။ မႏၱေလးတာဝန္ခံလုပ္ေနသူ ေရွာင္ေနတဲ့သတင္း။ ေနာက္ … အဖမ္းခံလိုက္ရၿပီဆိုတဲ့သတင္း (တကယ္က ထြက္အဖမ္းခံလိုက္ျခင္းျဖစ္)။

ဒီေနာက္မွာေတာ့ အဖမ္းအဆီးေတြ ဆက္တိုက္လိုက္လာတဲ့သတင္းေတြ ၾကားလာရတယ္။ ဒီေတာ့ ေဖာ္ေနၿပီဆိုတာ တြက္လို႔ရၿပီေပါ့။ ျမင္းျခံအစုကိုေတာ့ မေဖာ္ေသး။ (ဖမ္းရတာေတြမ်ားၿပီး လက္မအားေသးတာလားေတာ့ မသိ၊ ထိုစဥ္က ေထာက္လွမ္းေရးအင္အားက အေသးေလးပဲ ရွိေသးတယ္)

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမယ္။

၂၀၁၀ ေကာ္မရွင္ (ကာတြန္း ေစာငို)

ဦးေႏွာက္ယိုစီးမႈလား၊ ဦးေႏွာက္ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈလား (လူထုစိန္ဝင္း)

ျပည္တြင္းက ပညာတတ္ေတြ ႏိုင္ငံျခားထြက္သြားၿပီး အလုပ္လုပ္ၾကတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အျပင္ အယူအဆ အမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕က ဒါဟာ ဦးေႏွာက္ယိုစီးမႈ (brain drain) ျဖစ္တယ္။ ပညာသင္ၾကားေပးခဲ့ရတဲ့ မိခင္ႏိုင္ငံအတြက္ ႀကီးမားတဲ့ ဆံုး႐ႈံးမႈ ျဖစ္တယ္လို႔ သေဘာထားၾကတယ္။

ပိုဆိုးတဲ့ ျပႆနာ

ဦးေႏွာက္ယိုစီးမႈထက္ဆိုးတဲ့ ဦးေႏွာက္ေျခာက္ခန္းမႈ (braindry) ျပႆနာလည္း ရွိေသးတယ္လို႔ ကိုယ္တိုင္လည္း ေရးခဲ့ဖူးတယ္။ ဆရာဝန္ျဖစ္ၿပီး ဆရာဝန္မလုပ္ဘဲ ကုမၸဏီေထာင္ စီးပြားေရးလုပ္တဲ့အခါ၊ အထည္အလိပ္ အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႔ရက သေဘၤာသား သြားလုပ္တဲ့အခါ၊ ဘူမိေဗဒဘြဲ႔ရက ေဆးကုမၸဏီရဲ႕ ေဆးေရာင္းသမား သြားလုပ္တဲ့အခါ သူတို႔ သင္ယူခဲ့တဲ့ပညာေတြ ေမ့ေလ်ာ့ ေျခာက္ခန္းသြားၿပီး အေဟာသိကံ ျဖစ္ရတယ္လို႔ ေရးခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။

ဒီျပႆနာမ်ဳိးဟာ ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲ ႏိုင္ငံေတြမွာ ပိုၿပီး အျဖစ္မ်ားတဲ့အတြက္ တိုးတက္မႈ ေနာက္က်မႈဟာ တေန႔ထက္တေန႔ ပိုၿပီး ဆိုးလာတယ္လို႔ ယူဆၾကတယ္။ ကုလသမဂၢ ညီလာခံႀကီးေတြမွာ ဒီျပႆနာ ေျဖရွင္းေရးအတြက္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကေပမယ့္ ဒီေန႔အထိ အေျဖရွာမေတြ႕ႏိုင္ၾကဘူး။ ခ်မ္းသာတဲ့ ႏိုင္ငံေတြက ႏိုင္ငံေပါင္းစံုရဲ႕ အထက္ျမက္ဆံုး ဦးေႏွာက္ေတြကို အေခ်ာင္ရေနတဲ့အတြက္ မွိန္းၿပီး မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနၾကတယ္လို႔ စြပ္စြဲသံေတြလည္း ၾကားရတယ္။

လြယ္လြယ္နဲ႔ ထြက္ခြင့္မေပး

ဒီႏိုင္ငံမွာ ဘြဲ႔ရတဲ့အထိ ပညာသင္ယူခဲ့ၿပီးမွ ႏိုင္ငံျခားထြက္ အလုပ္လုပ္တဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံမွာ နစ္နာတယ္လို႔ ျမန္မာဆိုရွယ္လစ္ေခတ္က ယူဆခဲ့တယ္။ အဲဒီယူဆခ်က္ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ ႏိုင္ငံျခားထြက္ခြင့္ လြယ္လြယ္နဲ႔ မေပးခဲ့ဘူး။ FRC ကိုင္ထားၿပီး အၿပီးျပန္ေတာ့မယ့္ ‘ေဖာ္ဂြတ္’ (For Good) သမားေတြပဲ အသြားမ်ားတယ္။ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားအတြက္ေတာ့ လြယ္လြယ္နဲ႔မထြက္ႏိုင္ေအာင္ ဘြဲ႔နဲ႔ ဒီပလိုမာအတြက္ ပညာေရးေလ်ာ္ေၾကး ေကာက္ခံတဲ့စနစ္ စတင္တီထြင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တယ္။ ဒီေန႔အထိ ဒီစနစ္ ရွိေနေသးတယ္။ အဲဒီေခတ္မွာ အစိုးရကလႊတ္တဲ့ ပညာေတာ္သင္နဲ႔ အစိုးရကိုယ္စားလွယ္ အဖြဲ႔ေတြေလာက္ပဲ ႏိုင္ငံျခား အသြားအလာ ရွိၾကတယ္။ ဒီေခတ္လို ေရွာ့ပင္းထြက္တယ္ဆိုတာ ၾကားေတာင္ မၾကားဖူးၾကဘူး။

ဝါးလံုးေခါင္းထဲက ထြက္ၾက

ပညာတတ္ေတြ ႏိုင္ငံျခားထြက္ အလုပ္လုပ္တာဟာ ႏိုင္ငံအတြက္ ဆံုး႐ႈံးနစ္နာမႈ မဟုတ္ဘူး။ အျမတ္ေတာင္ ထြက္ေသးတယ္လို႔ ယူဆသူေတြလည္း ရွိတယ္။ ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲ ႏိုင္ငံတခုအတြက္ အထူးလိုအပ္တဲ့ ႏိုင္ငံျခားေငြ ရွာေပးတာျဖစ္လို႔ တားဆီးပိတ္ပင္ မလုပ္သင့္ဘူးလို႔ သူတို႔က ဆိုတယ္။ သီရိလကၤာ၊ အင္ဒိုနီးရွားနဲ႔ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏိုင္ငံေတြဟာ ႏိုင္ငံျခားသြား ႏိုင္ငံျခားက ျပန္ပို႔တဲ့ ႏိုင္ငံျခားေငြ ႏွစ္စဥ္ ေဒၚလာ သန္းရာေပါင္းမ်ားစြာ ရရွိေနတာကို ေထာက္ျပၾကတယ္။ ကမၻာရြာေခတ္မွာ ဝါးလံုးေခါင္းထဲက ထြက္ၾကပါလို႔လည္း သူတို႔က တိုက္တြန္းႏႈိးေဆာ္ၾကတယ္။

အေရးႀကီးလိုလို

မၾကာမီေလးကပဲ မႏၲေလးက စာတေစာင္ ရတယ္။ အၿငိမ္းစားဘီအီး (စက္မႈ) အင္ဂ်င္နီယာႀကီး တေယာက္ဆီကပါ။ သူျမင္တဲ့ ‘ဘရိန္းဒရိန္း’ ကေတာ့ တမ်ဳိးျဖစ္တယ္။ အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႔ရၿပီး အင္ဂ်င္နီယာဆိုတဲ့ ရာထူးႀကီး ယူထားေပမယ့္ တကယ္လက္ေတြ႔က်ေတာ့ စာရင္းအင္းေတြ စာရြက္ေတြ၊ အစီရင္ခံစာေတြနဲ႔ပဲ အလုပ္႐ႈပ္ေနရတဲ့ စာရင္းကိုင္လိုလို၊ ႐ုံးအုပ္စာေရးႀကီးလိုလို ျဖစ္ေနတာကမွ အမွန္တကယ္ ‘ဘရိန္းဒရိန္း’ ျဖစ္တာပါ တဲ့။

ဘရိန္းဂိန္း

ႏိုင္ငံျခားထြက္ အလုပ္လုပ္တဲ့အတြက္ ပိုၿပီး မ်က္စိပြင့္နားပြင့္ ျဖစ္လို႔ ‘ဘရိန္းဂိန္း’ (brain gain) ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္ တဲ့။ ဆက္ၿပီးသူက တိန္႔ေရွာင္ဖိန္ရဲ႕လုပ္ရပ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းတခု ေျပာထားေသးတယ္။ တိန္႔ေရွာင္ဖိန္ အာဏာျပန္ရတဲ့အခါမႇာ ပညာထူးခြၽန္တဲ့ လူငယ္ေတြကို အေမရိကနဲ႔ ဥေရာပႏိုင္ငံေတြဆီ ပညာသင္လႊတ္တယ္။ တျခားသူေတြက ဒီလူေတြျပန္မလာရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲလို႔ေမးေတာ့ ကိစၥမရွိပါဘူးလို႔ ျပန္ေျဖတယ္။ လက္ေတြ႔မွာလည္း အေတာ္မ်ားမ်ား ျပန္မလာဘဲ ဟိုႏိုင္ငံေတြမွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကၿပီး တခ်ဳိ႕က ဟိုႏိုင္ငံသားအျဖစ္ေတာင္ ခံယူလိုက္ၾကတယ္။

ပါရဂူေတြ အမ်ားႀကီး

ဒါေပမယ့္ တံခါးဖြင့္ စီးပြားေရးစနစ္ က်င့္သံုးလိုက္လို႔ စီးပြားေရး တရွိန္ထိုး တိုးတက္သြားတဲ့အခါက်ေတာ့ အဲဒီလူေတြ အမ်ားႀကီး ျပန္လာၾကတယ္ တဲ့။ အဲဒီထဲမွာ ပါရဂူဘြဲ႔ရ ပညာရွင္ေတြလည္း အမ်ားႀကီး ပါလာတယ္။ တခ်ဳိ႕ဆိုရင္ ႏိုင္ငံျခားသားပညာရွင္ (expatriate) အျဖစ္ တ႐ုတ္ကုမၸဏီႀကီးေတြမွာ လခေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ဝင္လုပ္ၾကသတဲ့။ ဒါေတာ့ ဟုတ္တယ္။ ရွစ္ဆယ္ခုႏွစ္ေတြအတြင္းက FRC တပည့္ေတြ အမ်ားႀကီး အဲဒီအခ်ိန္က တ႐ုတ္ (တိုင္ေပ) ကုိ ေဖာ္ဂြတ္ျပန္သြားၾကတယ္။ အခု ဒီဘက္ပိုင္း ႏွစ္ေတြက်ေတာ့ သူတို႔ထဲကတခ်ဳိ႕ဟာ ေပက်င္းတို႔ ရွန္ဟိုင္းတို႔မွာ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္ၾကတာ ေတြ႔ရတယ္။

ယံုၾကည္စိတ္ခ်မႈ အျပည့္

မႏၲေလးက အၿငိမ္းစား အင္ဂ်င္နီယာႀကီးကေတာ့ ပညာတတ္ေတြ ႏိုင္ငံျခား ထြက္သြားတဲ့အတြက္ (၁) အေတြ႔အၾကံဳနဲ႔ ပညာအရည္အခ်င္း တိုးတက္တယ္။ (၂) မိသားစု စားဝတ္ေနေရး ေျပလည္ေစတယ္။ (၃)တိုင္းျပည္အတြက္ လိုအပ္တဲ့ ႏိုင္ငံျခားေငြ ရေစတယ္။(၄) ထြက္သြားသူေတြေနရာမွာ ေနာက္လူေတြ အလုပ္ရလို႔ အလုပ္လက္မဲ့ ေလ်ာ့နည္းေစတယ္လို႔ နံပါတ္စဥ္ထိုးၿပီး ေထာက္ခံ အားေပးသြားပါတယ္။ ျမန္မာလူမ်ဳိးတိုင္းဟာ ကိုယ့္အိုးကိုယ့္အိမ္ကို အင္မတန္ ခင္တြယ္တတ္သူေတြ ျဖစ္လို႔၊ တေန႔ေန႔က်ရင္ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္မလာဘဲ မေနပါဘူးလို႔လည္း သူက ယံုၾကည္စိတ္ခ်မႈ အျပည့္ရွိပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားထြက္သြားတဲ့ တပည့္ေတြ ရာေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ အဆက္အသြယ္ မျပတ္တာေၾကာင့္ ဒီအခ်က္ကိုေတာ့ သေဘာတူတယ္။ တေန႔မွာ သူတို႔အားလံုး ျပန္လာၾကမယ္ဆိုတာ စိတ္ခ်ယံုၾကည္တယ္။

နယ္ပယ္က်ဥ္းလြန္းလို႔

ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ေက်ာင္းဆရာ လုပ္ခဲ့ရာမွာ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသား အမ်ားစုက ျမန္မာျပည္ေပါက္ တ႐ုတ္လူမ်ဳိး ျဖစ္ၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕ဆို တ႐ုတ္စကားေတာင္ မတတ္ၾကဘူး။ ဆိုရွယ္လစ္ စကားလံုးေတြ လူတိုင္းရြတ္ေနတဲ့ ေခတ္မွာ လုပ္ကိုင္စားစရာ နယ္ပယ္က်ဥ္းေျမာင္းလြန္းလို႔သာ သူတို႔သြားၾကတာ၊ ဘယ္သူမွေတာ့ သြားခ်င္ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျမန္မာလူမ်ဳိးစစ္စစ္ေတြ မဆိုထားနဲ႔ သူတို႔လို ျမန္မာျပည္ေပါက္ တ႐ုတ္ေတြနဲ႔ အိႏၵိယသားေတြေတာင္ ျမန္မာျပည္အေၾကာင္းေျပာရင္ မ်က္ရည္မဝဲဘဲ မေနႏိုင္ၾကပါဘူး။ အခြင့္သာတဲ့တေန႔မႇာ သူတို႔ ျပန္လာၾကမွာပါ။

ဘာေၾကာင့္ ေသခ်ာတာလဲ

၉၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ကို ျပန္လာမွာပါလို႔ေတာင္ ေျပာရဲတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ဒါေလာက္ ေသခ်ာေနရတာလဲလို႔ ေမးရင္ ျမန္မာစကား မတတ္တဲ့လူေတြေတာင္ ေပ်ာ္လြန္းလို႔ ကုတ္နဲ႔ေကာ္ထုတ္ေတာင္ မျပန္ခ်င္ေတာ့တာေတြကို လက္ညႇိဳးထိုးျပလိုက္ခ်င္တယ္။ ျမန္မာျပည္ ေမြး၊ ျမန္မာျပည္မွာႀကီးၿပီး ျမန္မာစကား တမ်ဳိးတည္းသာ ေျပာတတ္သူေတြ ျပန္မလာဘဲ မေနႏိုင္ပါဘူး။ ျပန္လာတဲ့အခါ တခ်ဳိ႕ စုမိေဆာင္းမိတာေလးေတြ ပိုက္ၿပီး ျပန္လာၾကမယ္။ တခ်ဳိ႕က ပညာရွင္ေတြ ပါရဂူေတြ ျဖစ္ၿပီး ျပန္လာၾကမယ္။ တခ်ဳိ႕ ကြၽမ္းက်င္လုပ္သားေတြအျဖစ္ ျပန္လာၾကမယ္။ လက္ခ်ည္းသက္သက္ ျပန္လာဖူးသူလည္း ရွိႏိုင္ပါတယ္။

ကူးလူးယွက္ႏႊယ္

ဘယ္လိုနည္း ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ပဲ ျပန္လာလာ၊ တိုင္းျပည္အတြက္ကေတာ့ အက်ဳိးရွိတာပါပဲ။ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေပါင္းစံုက အမ်ဳိးမ်ဳိးအဖံုဖံု ပညာရပ္ေတြ၊ အေတြ႔အၾကံဳ ဗဟုသုတေတြ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ေတြ ျဖည့္ဆည္း ရယူႏိုင္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အျမတ္တႏိုး ဂုဏ္ယူဝင့္ႂကြားေနရတဲ့ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ အႏုပညာရပ္မ်ားဟာလည္း ယိုးဒယား၊ တ႐ုတ္၊ အိႏၵိယ စတဲ့ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ အႏုပညာေတြနဲ႔ ကူးလူးယွက္ႏႊယ္ေနခဲ့ၾကတာပဲ မဟုတ္လား။ ကမၻာႀကီးတခုလံုးဟာ ရြာႀကီးတရြာလို ျဖစ္ေနတဲ့ ဒီေခတ္ဒီအခါမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ခ်ည္း သက္သက္ တံခါးပိတ္ေနလို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ တံခါးေတြ ဖြင့္ထားမွ အခန္းထဲက ေလဆိုးေလပုပ္ေတြ လြင့္စင္ထြက္သြားၿပီး ျပင္ပက ေလေကာင္းေလသန္႔ေတြ ဝင္ေရာက္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

http://www.news-eleven.com/ မွ ျပန္လည္ကူးယူ ေဖာ္ျပပါတယ္။

ဗမာလား၊ ျမန္မာလား

ေန႔စဥ္ေျပာဆို သံုးႏႈန္းေနတဲ့ စကားလံုးေတြထဲမွာ အနက္အဓိပၸာယ္ မထင္ရွားတာ၊ အသိရခက္ခဲ နက္နဲတာေတြ၊ ဝိဝါဒ ကြဲျပား အျငင္းပြားစရာေတြ အမ်ားအျပားရွိၾကတဲ့အနက္ အလြန္အေရးႀကီးတဲ့ အလြန္အေရးႀကီးတဲ့ အျငင္းပြားစရာ စကားလံုးတလံုးအေၾကာင္းကို ဒီကေန႔ ေျပာၾကရေအာင္ပါ။

ကဲ … ပထမဆံုးေတာ့ သမိုင္းဝင္ ေတးသီခ်င္းတပုဒ္ကို နားဆင္ၾကည့္ၾကပါစို႔။

ေနာင္ဥဒါန္း ××× ဘယ္မေျပစရာ ××× ရာဇဝင္တင္ထား ××× မ်ဳိး႐ိုးႏြယ္သာ ××× ကမၻာတခြင္မွာျဖင့္ ××× ဗမာထင္ရွား ××× ဒို႔ေခတ္တြင္မွ ××× ည့ံၾကေတာ့မွာလား ဒို႔ဗဗာ - ဒို႔ဗမာ ××× မဟုတ္ေလေလ့သလား ××× (ဒို႔ဗမာ - ငါတို႔ ဗမာ)၂ ×× (ဒါ - ငါတို႔ဗမာ) ၂

နယ္ခ်ဲ႕ေတာ္လွန္ေရးကို ေရွ႕တန္းက ဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့ ဒို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးရဲ႕ သမိုင္းဝင္ အမ်ဳိးသားေရး လႈံ႔ေဆာ္ ေတးသီခ်င္းႀကီးပါ။ ဒီသီခ်င္းမွာ ဆိုသြားတဲ့ ဒို႔ဗမာ ဆိုတာဟာ ျပည္မ ေျမျပန္႔ေဒသမွာ ေနထိုင္တဲ့ အမ်ားစု လူမ်ဳိးတမ်ဳိးတည္းကို ေျပာတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ကရင္၊ ကယား၊ မြန္၊ ရခိုင္၊ ခ်င္း အပါအဝင္ ႏိုင္ငံတခုလံုး အတြင္းမွာ မွီတင္းေနထိုင္ၾကတ့ဲ လူမ်ဳိးအားလံုးကို ဆိုလိုတာပါလား။ ေသာတရွင္တို႔ ဘယ္လိုထင္ပါသလဲ။

ဒို႔ေခတ္တြင္မွ ××× ည့ံၾကေတာ့မွာလား ဒို႔ဗဗာ - ဒို႔ဗမာ ××× မဟုတ္ေလေလ့သလား ××× (ဒို႔ဗမာ - ငါတို႔ ဗမာ)၂ ×× (ဒါ - ငါတို႔ဗမာ) ၂

ဒို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးသမိုင္း စာမ်က္ႏွာ ၂၁၅ မွာ ဒို႔ျမန္မာ အစည္းအ႐ံုး လို႔ မေခၚဘဲ ဘာေၾကာင့္ ဒို႔ဗမာ အစည္းအ႐ံုးလို႔ ေခၚသလဲကို ရွင္းလင္း ဖြင့္ဆိုထားပါတယ္။ ျမန္မာ ဆိုတာဟာ ျပည္မ ေျမျပန္႔ေဒသမွာ ေနထိုင္တဲ့လူမ်ဳိးကိုသာေခၚတာ ျဖစ္တယ္။ ျမန္မာပေဒသရာဇ္ေတြ ေပးထားတဲ့နာမည္ ျဖစ္တယ္။ လူမ်ဳိးႀကီးဝါဒသေဘာ ပါဝင္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ လူမ်ဳိးအားလံုး၊ တိုင္းရင္းသားအားလံုး ပါဝင္တဲ့ ႏိုင္ငံကို ျမန္မာတမ်ဳိးတည္းအပိုင္အျဖစ္ သံုးႏႈန္းတာဟာ မမွန္ကန္ဘူး။ လူမ်ဳိးအားလံုး အက်ဳံးဝင္တဲ့ႏိုင္ငံကို ဗမာႏိုင္ငံ လို႔ေခၚမွသာ ညီညြတ္မွန္ကန္မယ္လို႔ အတိအလင္း ဖြင့္ဆိုထားခဲ့ပါတယ္။

ကဲ ... ဒီေတာ့ ပညာရွင္ေတြကေရာ ဘယ္လိုျမင္ပါသလဲ။ ဘာသာေဗဒပညာရွင္ ဆရာ ေမာင္သာႏိုးရဲ႕ အျမင္ကေတာ့ …

“ဗမာက မူလဗ်၊ ျဗဟၼာ က လာတာကိုး။ ဗထက္ခ်ဳိက္ ဟရစ္ ဟ မ ဆင့္၊ ျဗဟၼာ က လာတာကိုး။ ျဗဟၼာ ကေနၿပီးေတာ့ ဗမာ ျဖစ္သြားတာ။ အဲဒါကိုမွထပ္ၿပီးေတာ့ ဗမာ ကို ဗထက္ခ်ဳိက္နဲ႔ မ နဲ႔ ေျပာင္းၿပီးေတာ့ ျမန္မာ ျဖစ္သြားတာ။ အဲေတာ့ ျမန္မာက ဒုတိယ၊ ျဗဟၼာ ဆိုတဲ့ ဗမာက အဓိက ပင္မျဖစ္တယ္။ အဲလိုယူဆပါတယ္၊ ပညာရွိေတြ ယူဆၾကတယ္။ ေနာက္တခါ အဲဒီ ဗမာနဲ႔ ျမန္မာ မွာက အဂၤလိပ္ေခတ္က ဝံသာႏုေခတ္က ဒို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးေခတ္က သူတို႔က ဗထက္ခ်ဳိက္ မ ေရးခ် မာကို ခ်င္းေကာ၊ ကခ်င္ေကာ၊ ကရင္ေကာ၊ ျမန္မာေကာ အားလံုးအတြက္ သတ္မွတ္တယ္။

ျမန္မာကိုေတာ့ ျမန္မာလူမ်ဳိး က်ေနာ္တို႔၊ ခင္ဗ်ားတို႔ေပါ့ေလ အတြက္ပဲ သတ္မွတ္တယ္။ အဲဒီလို အယူအဆရွိတယ္လို႔ က်ေနာ့္ကို တေလာဆီက ေသဆံုးသြားတဲ့ သခင္ ခင္ညြန္႔က ေရနံေခ်ာင္း သခင္ ခင္ညြန္႔က ေျပာဖူးတယ္ဗ်။ အခု ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနၿပီတဲ့ ျမန္မာက ကခ်င္ေရာ၊ ကရင္ေရာ၊ ရွမ္းေကာကို ေခၚတာ။ ဗမာကမွ ဒီလူမ်ဳိးေလးကို ေခၚတာလို႔ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါဟာ ငါတုိ႔ ဝံသာႏုေခတ္ကဟာနဲ႔ ေျပာင္းျပန္လို႔ သခင္ ခင္ညြန္႔က ေျပာတယ္ဗ်။ ဒီေခတ္က်မွ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးေတာ့ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္သြားသလဲ မသိဘူး”

ဒါေတြကို ေျပာင္းျပန္လွန္ပစ္သူအျဖစ္ အမ်ားနားလည္ထားၾကတာကေတာ့ သြားေလသူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းရဲ႕ ဗမာစာ ဗမာစကားမွာ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ ပါဝင္မႈေတြအနက္က တခု ျဖစ္ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းရဲ႕ ဒီအေမြကို သူ႔ရဲ႕လက္ရင္းတပည့္လို႔ ေျပာဆိုေလ့ရွိၾကတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔က ႏိုင္ငံေရး ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္မွာ အသံုးျပဳခဲ့ပါတယ္။

တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးအားလံုး အပါအဝင္ျဖစ္တဲ့ႏိုင္ငံကို ျမန္မာလို႔ သံုးရမယ္၊ ျပည္မက လူမ်ဳိးကို ဗမာလို႔ သံုးရမယ္ဆိုၿပီးေတာ့ အဓိပၸာယ္ေျပာင္းျပန္ သတ္မွတ္ၿပီးေတာ့ သံုးစြဲဖို႔ အမိန္႔ထုတ္ျပန္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗမာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္သားသမဂၢမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို လူမ်ဳိးစု တစုတည္းရဲ႕အဖြဲ႔အျဖစ္ ေသးသိမ္ေအာင္လုပ္ၿပီး ေက်ာင္းသားေတြကိုလည္း သေဘာထားကြဲလြဲမႈျဖစ္ေအာင္ ေသြးခြဲခဲ့တဲ့လုပ္ရပ္အျဖစ္ အဲဒီအခ်ိန္က လူသိမ်ားခဲ့ပါတယ္။

“က်ေနာ္ကေတာ့ ဒို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးကို ေထာက္ခံတယ္၊ စာေပေရးအရေတာ့ ေထာက္ခံတယ္ဗ်ာ၊ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ခုနေျပာသလိုပဲ ဗမာဆိုတဲ့ ဗထက္ခ်ဳိက္ မာ က ျဗဟၼာ က လာတာ။ ျဗဟၼာ ဆိုတာက ပါဠိေပါ့ဗ်ာ။ အိႏၵိယမွာလည္း ခုထက္ထိပဲ ျမန္မာကို ျဗမၼာ ေခၚၾကတာပဲ။ ဗမာစာကို ဘာရမီ လို႔ေခၚတယ္။ ျမန္မာစကားဆိုရင္ ဘာရမီဘာသာ လို႔ ေခၚတယ္ဗ်။ ဗမာ ကသာလွ်င္ တျပည္လံုးကို ျခံဳတဲ့အျမင္ ျဖစ္တယ္။ ျမန္မာက ခင္ဗ်ားတို႔၊ က်ေနာ္တို႔ အပါအဝင္ ရန္ကုန္၊ မႏၱေလးက လူတစုကို ေခၚတာ။ ရွမ္း၊ ကခ်င္ မပါဘူး”

အီလြီႏြိဳက္ တကၠသိုလ္က အၿငိမ္းစား ျမန္မာစာ ပါေမာကၡ ဆရာ ဦးေစာထြန္းကေတာ့ ထိုင္းငံမွာလည္း ဗမာလူမ်ဳိးကို ဖမာ လို႔ ေခၚတာကိုလည္း စဥ္းစားစရာအျဖစ္ ေထာက္ျပပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ...

“ျမန္မာျပည္ကိုပဲ ပါဠိရွိတဲ့အခါက်ေတာ့ ပါဠိအဘိဓာန္ထဲမွာဆိုရင္ ျမန္မာျပည္ဆိုတာကို ျဗဟၼာ ေဒသ ဆိုၿပီးေတာ့ ျဗဟၼာ ဆိုၿပီးေတာ့ ျပတာရွိတယ္။ ေနာက္ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြက ျဗဟၼာ လို႔ ေရးၾကတာေတြ ရွိတယ္။ အဲဒီကေနၿပီးေတာ့ အသံေျပာင္းၿပီးေတာ့ ဗမာ လို႔ ျဖစ္မယ္ဆိုလည္းပဲ ျဖစ္ခြင့္ေတာ့ ရွိတာပဲ”

ပုဂံေခတ္မွာေတာ့ ေျမျပန္႔ေနလူမ်ဳိးကို ျမန္မာ အျဖစ္ ေက်ာက္စာေရးထြင္းခဲ့တဲ့ အေထာက္အထားေတြ ေတြ႔ခဲ့ရတာကိုလည္း ဆရာ ဦးေစာထြန္းက အခုလို ေျပာျပပါတယ္။

“မြန္ေတြက သူတို႔ ေက်ာက္စာေတြ ထိုးတာ ရွိတယ္။ မြန္ေက်ာက္စာထဲမွာ က်န္စစ္သားလက္ထက္က လူေတြအေၾကာင္း ေျပာေတာ့ ဗမာေတြကို သူတို႔က မရမာ လို႔ ပဲ သူတို႔ ေျပာတာပါပဲ”

- ဟုတ္ကဲ့ဆရာ၊ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးအားလံုးကို ျမန္မာလို႔ သံုးခဲ့တာမ်ဳိးေရာ အေထာက္အထား ေတြ႔မိခဲ့သလားဆရာ။

“သမိုင္းေၾကာင္းအရကေတာ့ ျမန္မာဆိုတာလည္း ဗမာ၊ ဗမာဆိုတာလည္း ျမန္မာ ျဖစ္ခဲ့ေတာ့ တိုင္းရင္းသားအားလံုးကို ျခံဳၿပီးေတာ့ ျမန္မာလို႔ ေခၚတာမ်ဳိးေတာ့ ရွိတယ္လို႔ မေျပာႏိုင္ဘူးေလ။ ဒါကေတာ့ ေနာက္မွ ႏိုင္ငံေရးအရ သတ္မွတ္ခ်က္ တခုေပါ့ေလ”

ကဲ ... ဒီေတာ့ ဗမာ၊ ျမန္မာ ဆိုတဲ့ အသံုးအႏႈန္းဟာ ႏိုင္ငံေရး ပေရာဂေၾကာင့္ ကေျပာင္းကျပန္ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္ဆိုတာ ရွင္းလင္းၿပီ ထင္ပါရဲ႕ေနာ္။ ေနာင္တခ်ိန္မွာ ႏိုင္ငံေရးပေရာဂကင္းကင္းနဲ႔ ပညာရွင္ေတြ စုေဝးတိုင္ပင္ၿပီးေတာ့ အမ်ားျပည္သူရဲ႕ သေဘာတူညီခ်က္ပါ ရယူဆံုးျဖတ္သင့္တဲ့ ကိစၥမ်ဳိးလို႔ ထင္မိပါတယ္။

ေအာ္ က်ေနာ္တို႔ အလကၤာ ပုလဲပန္းမွာေတာ့ ေျမျပန္႔ေန လူမ်ဳိးရဲ႕စာေပအျဖစ္ေရာ၊ တႏိုင္ငံလံုးရဲ႕ ႐ံုးသံုးစာအျဖစ္ပါ သံုးႏႈန္းေျပာဆိုတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဗမာစာေရာ၊ ျမန္မာစာေရာ သံုးႏႈန္းလို႔ ရတန္ေကာင္းပါရဲ႕ေနာ္။

၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၄ ရက္ေန႔ ဘီဘီစီ (မနက္ပိုင္း အစီအစဥ္) မွ ဗမာ ဆိုတဲ့ အသံုးအႏႈန္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ တင္ျပထားတဲ့ ကိုသိန္းျမတ္ရဲ႕ အလကၤာပုလဲပန္း အစီအစဥ္ကို ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပပါတယ္။

အလုအယက္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ … (ကာတြန္း ေစာငို)

Venues Protection အေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ

အေရးပါပုဂိၢဳလ္ေတြနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ အသက္အႏၱရာယ္ကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးတဲ့အခါ venues protection အေၾကာင္းကို သိထားဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။

venues ဆိုတာမွာ ေနထိုင္ရာ အေဆာက္အဦ၊ ႐ံုးခန္း၊ ဟိုတယ္၊ စားေသာက္ဆိုင္၊ ညစာစားပြဲ၊ လူထုအစည္းအေဝး၊ အခမ္းအနား စတာေတြ ပါဝင္ပါတယ္။

venues ေပၚမွာ အေျချပဳၿပီး သက္ေရာက္လာႏိုင္တဲ့ အႏၱရာယ္ေတြကေတာ့ ေသနတ္ျဖင့္ ပစ္ခတ္လုပ္ၾကံျခင္း၊ လူခ်င္းဝင္လံုးၿပီး ဓားျဖင့္ထိုးျခင္း၊ စႏိုက္ပါတပ္ဆင္ထားေသာ ေသနတ္ျဖင့္ တိုက္ခိုက္ျခင္း၊ ဗံုးေဖာက္ခြဲျခင္း၊ မီး႐ိႈ႕ျခင္း၊ ဓာတုပစၥည္းမ်ားျဖင့္ တိုက္ခိုက္ျခင္း၊ ဇီဝပိုးမႊားမ်ားျဖင့္ တိုက္ခိုက္ျခင္း၊ လူထုအစည္းအေဝးပြဲမ်ားတြင္ အဓိက႐ုဏ္းျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္း စတာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

အဓိက႐ုဏ္းျဖစ္ၿပီး ဖ႐ိုဖရဲျဖစ္ေနတဲ့ အေျခအေနဆိုတာ ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕အသက္ကို ရန္ရွာခံႏိုင္ရမႈ ရာခိုင္ႏႈန္း အျမင့္မားဆံုး အေျခအေန ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီအခ်ိန္မွာ ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ close protection အဖြဲ႔ဟာ ေဘးကင္းရာကို ေခါင္းေဆာင္ကို အျမန္ဆံုး ဆြဲထုတ္သြားႏိုင္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒီလိုအခ်ိန္မ်ဳိးမွာ လူထုေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ အခင္းျဖစ္ပြားရာေနရာေဒသကို မစြန္႔ခြာလိုၾကပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ close protection အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ဟာ ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ အမိန္႔ကို လိုက္နာဖို႔ထက္ ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ အသက္အႏၱရာယ္ကို ဦးစားေပးတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကို ခ်မွတ္ႏိုင္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။

venues protection ဆိုင္ရာ အေျခခံအခ်က္မ်ား

• စနစ္တက် ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈ ျပဳလုပ္ရမည္
• သြားေရာက္မည့္ ေနရာ၏ အနီးဝန္းက်င္ လံုျခံဳေရးကို ေလ့လာစံုစမ္းရမည္
• လူထုအစည္းအေဝးမ်ား၊ အဖြဲ႔အစည္း အခမ္းအနားမ်ားတြင္ ဝင္ေပါက္၊ ထြက္ေပါက္မ်ားကို စနစ္တက် သတ္မွတ္ရမည္
• close protection အဖြဲ႔ဝင္မဟုတ္ေသာ မည္သူမဆို ေခါင္းေဆာင္အနီးသို႔ ကပ္လာပါက သတိထားရမည္။
• close protection အဖြဲ႔ဝင္ အခ်င္းခ်င္းသာ သိႏိုင္ေသာ သေကၤတမ်ား ထားရိွရမည္
• သတ္မွတ္ဝတ္စံု၀တ္ထားေသာ close protection အဖြဲ႔ဝင္မ်ားအျပင္ undercover အဖြဲ႔ဝင္မ်ားလည္း ထားရွိရမည္
• မည္သည့္ေနရာသို႔သြားသည္ျဖစ္ေစ အေရးေပၚအေျခအေနအတြက္ ႀကိဳတင္စဥ္းစား ျပင္ဆင္ထားရမည္
• close protection အဖြဲ႔ဝင္မ်ား အခ်င္းခ်င္း အေရးေပၚအေျခအေန ထြက္ေပါက္ကို သတ္မွတ္ထားရွိရမည္
• အေရးပါပုဂိၢဳလ္ႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအား ဖ႐ိုဖရဲအေျခအေနမ်ားၾကားမွ ဆြဲထုတ္ေခၚသြားႏိုင္မည့္ safe haven သတ္မွတ္ခ်က္ ရွိရမည္။

Outer perimeter protection

venues protection မွာ ေနရာသတ္မွတ္ခ်က္ ႏွစ္ခုရွိပါတယ္။ ပထမတခုက သက္ဆိုင္ရာေနရာရဲ႕ ျပင္ပ နဲ႔ ဝင္ေပါက္ေနရာ (outer perimeter) ျဖစ္ၿပီး၊ ဒုတိယတခုက သက္ဆိုင္ရာ ေနရာ၊ အေဆာက္အဦအတြင္း (inner perimeter) မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

Outer perimeter protection ကို မ်ားေသာအားျဖင့္ advanced team ကို တာဝန္ယူခိုင္းေလ့ရွိပါတယ္။ ဒီတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္တဲ့ အဖြဲ႔ဝင္မ်ားအေနနဲ႔

• အေရးပါပုဂၢိဳလ္သြားမယ့္ေနရာကို ႀကိဳတင္ေရာက္ရွိၿပီး ဝန္းက်င္အေနအထားကို ေလ့လာရပါမယ္

• ကားရပ္မည့္ေနရာကို ေသခ်ာၾကည့္႐ႈဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္

• အေရးပါပုဂိၢိဳလ္ စီးနင္းလိုက္ပါတဲ့ကားရဲ႕ ယာဥ္ေမာင္းကို ကားအနီးမွာ အခ်ိန္ျပည့္ရွိေစရပါမယ္။ ယာဥ္ေမာင္းက တျခားတေနရာကို သြားဖို႔လိုလာရင္ တျခားအဖြဲ႔ဝင္တေယာက္ေယာက္က ကားအနီးမွာ သြားေနရပါမယ္

• လူအဝင္အထြက္ကို စနစ္တက် ေစာင့္ၾကပ္ၾကည့္႐ႈရပါမယ္

• ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာတဲ့ေနရာ (observation posts) မ်ား သတ္မွတ္ရပါမယ္

• အေရးပါပုဂိၢဳလ္ ျပန္လည္ထြက္ခြာမယ့္ ထြက္ေပါက္နဲ႔ အနီးဝန္းက်င္လံုျခံဳေရးကို သတိျပဳရမယ္

• မီဒီယာ သတင္းေထာက္ေတြရဲ႕ သတင္းေထာက္ အိုင္ဒီကတ္ေတြကို စစ္ေဆးရပါမယ္

• ကင္မင္ရာ၊ ဗီြဒီယို စတဲ့ media equipment ေတြကို လိုအပ္ရင္ ၾကည့္႐ႈစစ္ေဆးရပါမယ္

• အေရးႀကီးတဲ့ strategic points ေတြအားလံုးမွာ ကိုယ့္ဘက္ေတာ္သားေတြပဲ ရွိေနဖို႔ ျပင္ဆင္တာဝန္ေပးရပါမယ္။

Inner perimeter protection

Inner perimeter protection နဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး personal escort အဖြဲ႔ငယ္ကို တာဝန္ေပးေလ့ရွိပါတယ္။

တာဝန္ရွိသူမ်ားဟာ

• အိမ္၊ ႐ံုး အေဆာက္အဦ (သို႔မဟုတ္) အခမ္းအနားက်င္းပရာ ကြင္းျပင္အတြင္းရဲ႕ လံုျခံဳေရးကို ဂ႐ုစိုက္ရပါမယ္

• အေရးပါပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈတိုင္းကို ေစာင့္ၾကည့္ရပါမယ္။ သို႔ေပမယ့္ တေကာက္ေကာက္ ေဘးမွာ လိုက္ေနရမွာကို ဆိုလိုတာ မဟုတ္ပါ။ အေရးပါပုဂိၢဳလ္နဲ႔ မိတ္ေဆြမ်ားရဲ႕ လြတ္လပ္စြာ လႈပ္ရွားမႈကို အေႏွာင့္အယွက္ေပးသည္အထိ မျပဳလုပ္ရပါ

• undercover (covert) လံုျခံဳေရးတာဝန္ယူသူမ်ားကို တာဝန္ေပးဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္

• အေဆာက္အဦအတြင္းမွာ safe haven ေနရာ သတ္မွတ္ခ်က္ ရွိရပါမယ္

အေဆာက္အဦအား ရွာေဖြျခင္း

လံုျခံဳေရးအတြက္ အေဆာက္အဦကို ရွာေဖြတဲ့အခါမွာ အျပင္မွ အတြင္းသို႔ ရွာေဖြျခင္း၊ ေအာက္မွ အထက္သို႔ ရွာေဖြျခင္း၊ ပုန္းေအာင္းႏိုင္ဖြယ္ရာ ေနရာမ်ားအား ရွာေဖြျခင္းဆိုၿပီး နည္းလမ္း သံုးမ်ဳိး ရွိပါတယ္။

ဒီလိုရွာေဖြတဲ့အခါမွာ ရွာေဖြေရးအဖြဲ႔ရဲ႕ လူအင္အား ေလးပံုတပံုက ျပင္ပမွာ ရွာေဖြရပါမယ္၊ လူအင္အား ေလးပံုတပံုက အမ်ားျပည္သူေတြ ဝင္ထြက္သြားလာေလ့ရွိတဲ့ ေနရာေတြကို ရွာေဖြၿပီး၊ က်န္အင္အားတဝက္က အေဆာက္အဦမွာရွိတဲ့ အခန္းမ်ားကို ပိုတ္စိပ္တိုက္ ရွာေဖြရပါမယ္။

ျပင္ပရွာေဖြျခင္း (external searching) ျပဳလုပ္တဲ့အခါ အေဆာက္အဦရဲ႕ ၂၅ မီတာဝန္းက်င္ကို ရွာေဖြရပါမယ္။ ဒီလိုရွာေဖြတဲ့အခါ ground level အေနနဲ႔ အမႈိက္စြန္႔ပစ္ရာ ေနရာမ်ား၊ ပန္းအိုးမ်ား၊ ေရပန္းမ်ား၊ ေရပိုက္မ်ားနဲ႔အနီးမွာ ရပ္ထားတဲ့ ကားမ်ားကိုပါ ေစာင့္ၾကည့္ရပါမယ္။

ၿပီးတဲ့အခါ ground to roof level အေနနဲ႔ ျပတင္းေပါက္ေဘာင္မ်ား၊ ေလေအးေပးစက္မ်ား၊ မီးႀကိဳးမ်ားနဲ႔ ေခါင္းမိုးကို ရွာေဖြရပါမယ္။ ဒီလိုရွာေဖြၿပီးတာနဲ႔ အေရးႀကီးေနရာမ်ားမွာ လူအဝင္အထြက္ ထပ္မံျပဳလုပ္ျခင္းကို တားဆီးျခင္း၊ အေစာင့္ခ်ထားျခင္း ျပဳလုပ္ရပါမယ္။

အမ်ားျပည္သူ ဝင္ထြက္သြားလာမယ့္ ေနရာမ်ားအား ရွာေဖြျခင္း (searching for public places) ကို ျပဳလုပ္တဲ့အခါ ဧည့္ခန္းေဆာင္၊ လွ်ပ္စီးမီး၊ ပန္းအိုး၊ ကုလားထိုင္၊ စားပြဲ၊ မီးသတ္ဗူး၊ ဓာတ္ေလွကား၊ ေရအိမ္မ်ား၊ ဗီြဒိုမ်ား၊ စတိုခန္းနဲ႔ လွ်ပ္စစ္သံုးစက္ကိရိယာမ်ားကို ရွာေဖြရပါမယ္။

တခန္းဝင္တခန္းထြက္ ရွာေဖြျခင္း (room to room searching) ကို ျပဳလုပ္တဲ့အခါ ပထမဦးဆံုး အျမင္အာ႐ံုကို အသံုးျပဳၿပီး လွည့္ပတ္ၾကည့္ရပါမယ္။ ၿပီးတဲ့အခါ အခန္းထဲမွာ ေလွ်ာက္ၾကည့္ၿပီး ေခတၱခဏရပ္ျခင္းကို အခါခါ ျပဳလုပ္ရပါမယ္။ ဒီလိုလုပ္ျခင္းအားျဖင့္ မူမွန္မဟုတ္တဲ့ အသံေတြကို ၾကားရႏိုင္ပါတယ္။

အခန္းကို ရွာေဖြတဲ့အခါ searching level ေလးဆင့္ ရွိပါတယ္။ ပထမ တဆင့္က floor to hip level ပါ။ ဒီအဆင့္မွာ ေကာ္ေဇာ၊ ကုလားထိုင္၊ စားပြဲ၊ ဗီြဒိုအေသး၊ မီးခလုတ္ စတာေတြ ပါဝင္ပါတယ္။ ေနာက္တဆင့္က hip to eye levelပါ။

ဒီအဆင့္မွာ ဗြီဒိုႀကီး၊ မီးခလုတ္၊ ေလေအးေပးစက္၊ မီးခလုတ္နဲ႕ စာအုပ္စင္စတာေတြ ပါဝင္ပါတယ္။ ေနာက္တဆင့္ကေတာ့ eye level to the ceiling ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအဆင့္မွာ အျမင့္မွာတပ္ဆင္ထားတဲ့ ေလေအးေပးစက္၊ အသံခ်ဲ႕စက္၊ ပန္ကာ၊ မီးႀကိဳးမ်ား စတာေတြ ပါဝင္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးတဆင့္ကေတာ့ ceiling ျဖစ္ပါတယ္။ ceiling မွာ ေရးထားတဲ့ စာေတြ အပါအဝင္ ရွိသမွ်ကို ၾကည့္႐ႈစစ္ေဆးရပါမယ္။

႐ုံးခန္း လံုျခံဳေရး

venues protection မွာ အေရးပါပုဂၢိဳလ္ ႐ံုးထိုင္တဲ့ ႐ံုးခန္းဟာလည္း အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။ ႐ံုးခန္းဟာ ေအာက္ဆံုး အထပ္မွာ မရွိသင့္ပါဘူး။ အေရးပါပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ ႐ံုးခန္းကိုသြားမယ္ဆိုရင္ အျခား႐ံုးခန္းေတြေရွ႕က (သို႔မဟုတ္) ႐ံုးသူ ႐ံုးသား အမ်ားရွိေနေသာ စားပြဲမ်ားေရွ႕က ျဖတ္သြားမွသာ ေရာက္ႏိုင္ရပါမယ္။ ႐ံုးခန္းမွာ ျပတင္းေပါက္ေတြရွိရင္ ခန္းဆီးမ်ား တပ္ရပါမယ္။ အေရးပါပုဂၢိဳလ္ ႐ံုးထိုင္ေနတာကို ျပင္ပကေန အလြယ္တကူ ျမင္ႏိုင္ျခင္း မရွိေစရပါဘူး။

ဧည့္သည္မ်ားနဲ႔ ေတြ႔ဆံုတဲ့အခါ ႀကိဳတင္ၿပီး appointment ယူခိုင္းရပါမယ္။ အေရးပါပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ ႐ံုးခန္းအတြင္းကို ဝင္ေရာက္ေစတာထက္ အမ်ားနဲ႔ေတြ႕ဆံုရမယ့္ outside office ဖန္တီးထားသင့္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ အေရးေပၚေခါင္းေလာင္း တပ္ဆင္ထားသင့္ပါတယ္။ ႐ံုး အဝင္အထြက္ေနရာမ်ားနဲ႔ ႐ံုးတြင္းက အေရးႀကီးတဲ့ေနရာမ်ား၊ အခ်ဳိးအေကြ႔ေနရာမ်ားမွာ CCTV မ်ား တပ္ဆင္ထားသင့္ပါတယ္။

႐ံုးခန္းတံခါးေတြမွာ အမည္မ်ား၊ ရာထူးမ်ား သတ္မွတ္ေရးသားထားတာရွိရင္ ဖယ္ရွားၿပီး နံပါတ္မ်ားနဲ႔ အစားထိုးရပါမယ္။ စတိုခန္းနဲ႔ ေရအိမ္မ်ားမွာ လံုျခံဳေရး ခလုတ္မ်ားနဲ႔ဖြင့္ရမယ့္ တံခါးမ်ား ရွိသင့္ပါတယ္။ ဧည့္သည္မ်ားနဲ႔ အမ်ားျပည္သူသံုး ေရအိမ္ကို သီးျခားထားသင့္ပါတယ္။ ႐ံုးအတြင္းမွာ အေရးေပၚအခ်ိန္မွာ ေနထိုင္ရမယ့္ safe room ထားရွိၿပီး ဆက္သြယ္ေရးကိရိယာမ်ား၊ အစားအစာနဲ႔ ေဆးဝါးမ်ားကို အဆင္သင့္ထားရွိပါမယ္။

နိဂံုး

ကမၻာတဝွမ္းက အေရးပါပုဂၢိဳလ္ေတြကို လုပ္ၾကံခံရမႈေတြမွာ ႐ံုးခန္း၊ ဟိုတယ္၊ စားေသာက္ဆိုင္၊ အစည္းအေဝးခန္းမ၊ လူထု အစည္းအေဝးေတြရဲ႕ လံုျခံဳေရးအေျခအေန အားနည္းခ်က္ေတြက အဓိက ပါဝင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ venues protection ဆိုင္ရာ အေျခခံအခ်က္အလက္မ်ားကို အေရးပါပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ လံုျခံဳေရးကို တာဝန္ယူရမယ့္သူမ်ားနဲ႕ အေျခအေနက ေတာင္းဆိုလို႔ အေရးေပၚတာဝန္ ယူလိုက္ရမယ့္သူမ်ားအေနနဲ႔ သိရွိနားလည္ထားဖို႔ လိုအပ္ပါေၾကာင္း ေရးသား တင္ျပအပ္ပါတယ္။

ခင္မမမ်ဳိး (၈၊ ၁၂၊ ၂၀၁၀)

ေရြးေကာက္ပြဲဆိုင္ရာ သံုးသပ္တင္ျပခ်က္

Review on the Flawed Election_Bur

ဒုတိယ ပင္လံု သို႔

အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက
ပထမ အႀကိမ္ ပင္လုံညီလာခံနဲ႔
နယ္ခ်ဲ႕လက္ေအာက္က လြတ္ေျမာက္ေစခဲ့။

လူထုေခါင္းေဆာင္
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈ
ဒုတိယ ပင္လုံညီလာခံရဲ႕ အက်ဳိးဆက္
စစ္အာဏာရွင္လက္ေအာက္က
လြတ္ေျမာက္ဖုိ႔ရန္
အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္္ျမတ္ေရး
တန္းတူေရးနဲ႔
ေသြးစည္းခုိင္မာေရးကုိ ရည္သန္ရဲ႕။

တုိင္းရင္းသားစုံ ျပည္သူလူထုအားနဲ႔
အလုပ္သမား လယ္သမား
ေက်ာင္းသားမ်ားစုံညီ
ဒီမုိကေရစီနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္
ဒုတိယပင္လုံသုိ႔ ခ်ီတက္လွည့္။ ။

(ဒုတိယ ပင္လုံမွ ဒုတိယ လြတ္လပ္ေရးဆီသုိ႔)

၁၂၊ ၄၊ ၂၀၁၀ (စေနေန႔)

သ႐ုပ္ေဖာ္ - ေအာင္ထက္

ကူညီႏိုင္သမွ် ကူၾကပါစို႔ … (ကာတြန္း ေစာငို)

အသံပါတဲ့ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔ ဗြီဒီယို ဖိုင္

အေရးပါေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ လံုျခံဳေရးအား အနီးကပ္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ျခင္း

နိဒါန္း

ပဋိပကၡေျဖရွင္းေရး၊ အၾကမ္းဖက္မႈ ႏွိမ္နင္းတိုက္ဖ်က္ေရးဆိုင္ရာ သင္တန္းေတြမွာ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘာသာရပ္ႏွစ္မ်ဳိးကို သင္ၾကားေလ့ရွိပါတယ္။ ပထမ တမ်ဳိးက Critical Infrastructure Protection ျဖစ္ၿပီး၊ ဒုတိယတမ်ဳိးကေတာ့ close protection ျဖစ္ပါတယ္။

လူတဦးတေယာက္ (သို႔မဟုတ္) အုပ္စုတခုကို အနီးကပ္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရတဲ့အခါမွာ ေစာင့္ေရွာက္ခံရသူ (သို႔မဟုတ္) အုပ္စုတခုမွာ အေရးပါတဲ့ပုဂၢိဳလ္ (Very Important Person- VIP) ေတြ ပါဝင္ေနတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း VIP/ Close Protection လို႔ လံုျခံဳေရးေလာကမွာ ေခၚေဝၚ သံုးႏႈန္းပါတယ္။

ေယဘုယ်အားျဖင့္ လူသားေတြဟာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေလ့ ရွိၾကပါတယ္။ ဥပေဒရဲ႕ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မႈကိုလည္း ခံယူေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံရဲ႕ အစိုးရအဖြဲ႔ဝင္ေတြနဲ႔ အတိုက္အခံႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြက်ေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္႐ံုနဲ႔တင္ မလံုေလာက္ပါဘူး။

အသက္အႏၱရာယ္ လံုျခံဳေရးကို အနီးကပ္ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ေပးႏိုင္သူေတြ၊ သက္ေတာ္ေစာင့္ေတြကို အနီးမွာထားရွိဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ အစိုးရအဖြဲ႔ဝင္ေတြကေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၱရားတြင္းမွာရွိတဲ့ စစ္တပ္၊ ရဲ၊ ေထာက္လွမ္းေရး အဖြဲ႔အစည္းေတြကို အသံုးျပဳတတ္ၾကပါတယ္။

အစိုးရအဖြဲ႔ဝင္မဟုတ္တဲ့ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားေသာ ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ႀကီးေတြကက်ေတာ့ နီးစပ္ရာ ပါတီဝင္၊ အဖြဲ႔အစည္းဝင္ေတြကိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ပ႐ိုက္ဗိတ္ လံုျခံဳေရး အရာရွိမ်ားကို ငွားရမ္းၿပီးပဲျဖစ္ျဖစ္ တာဝန္ေပးအပ္ရပါတယ္။ ဒီလိုတာဝန္ေပးအပ္လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သက္ဆိုင္ရာ ပါတီဝင္၊ အဖြဲ႔အစည္းဝင္မ်ားက မိမိတို႔ဘာသာ အသိစိတ္နဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ အနီးကပ္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မႈကို ျပဳလုပ္တဲ့အခါ VIP/ Close Protection နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သိသင့္သိထိုက္တဲ့ အခ်က္ေလးေတြ ရွိပါတယ္။

လုပ္ၾကံမႈ သီအိုရီ

လူတေယာက္ကို အျခားလူတေယာက္ကျဖစ္ေစ၊ လူတစုကျဖစ္ေစ ေသေစလိုေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ သတ္ျဖတ္လိုက္တဲ့အခါ ဒါကို သတ္ျဖတ္မႈ (murder) လို႔ ေခၚပါတယ္။ သားေကာင္ဟာ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ တေယာက္ျဖစ္ေနခဲ့ရင္ေတာ့ ဒါကို လုပ္ၾကံမႈ (assassination) လို႔ ေခၚပါတယ္။

ဒီလိုလုပ္ၾကံတဲ့အခါမွာ လုပ္ၾကံသူေတြအေနနဲ႔ ပထမဦးစြာ ပစ္မွတ္ကို ေရြးခ်ယ္သတ္မွတ္ၾကပါတယ္ (subject selection)။ ၿပီးရင္ ပစ္မွတ္ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြကို ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာပါတယ္ (surveillance)။ ပစ္မွတ္ သြားလာေလ့ရွိတဲ့ ေနရာေဒသေတြရဲ႕ ဝန္းက်င္အေနအထားေတြကို သံုးသပ္ပါတယ္။ ပစ္မွတ္နဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကို စုေဆာင္းပါတယ္ (intelligence gathering)။ ဒီအခ်က္ေတြ ရၿပီးတဲ့အခါမွာ လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္မႈ အစီအစဥ္ကို ခ်မွတ္ပါတယ္ (planning)။ ဒါေတြအားလံုးၿပီးမွ အမွန္တကယ္ လုပ္ၾကံမႈကို ျပဳလုပ္ပါတယ္ (execution)။

ဒီလုပ္ၾကံမႈဆိုင္ရာ သီအိုရီသေဘာတရားေတြကို နားလည္ၿပီးမွ လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ခံရႏိုင္တဲ့ risk ရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္မယ့္ contra measures ေတြကို ခ်မွတ္အသံုးျပဳရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ လံုျခံဳေရးတာဝန္ယူထားသူမ်ားဟာ …

(၁) ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ ဝန္းက်င္အေျခအေနကို သိရပါမယ္။

(၂) ေခါင္းေဆာင္ကို အႏၱရာယ္ျပဳႏိုင္မယ့္ ရန္သူအေျခအေနကို သိရပါမယ္။

(၃) အႏၱရာယ္အဆင့္ကို သိရပါမယ္။ (အသက္အႏၱရာယ္၊ ထိခိုက္အနာတရ ျဖစ္ေစမႈအႏၱရာယ္၊ ဂုဏ္သိကၡာညႇဳိးႏြမ္းေစမႈ အႏၱရာယ္)

(၄) အႏၱရာယ္ျပဳႏိုင္မယ့္ လူ (သို႔) အဖြဲ႔အစည္းေတြကို ခြဲျခား သတ္မွတ္ရပါမယ္။

(၅) လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္မႈျပဳလုပ္ႏိုင္တဲ့ အလားအလာရွိသူမ်ား ေခါင္းေဆာင္အနီးကို ေရာက္မလာေစဖို႔ သတိျပဳရပါမယ္။ အလားအလာရွိသူေတြထဲမွာ အထီးက်န္သမားေတြ၊ ၿပိဳင္ဘက္ေတြ၊ စိတ္ေဖာက္ျပန္ေနသူေတြ၊ အစြန္းေရာက္ေတြ ပါဝင္ပါတယ္။

ဒီလုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြကို ထိထိေရာက္ေရာက္ လုပ္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ အေရးပါေသာ ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ လံုျခံဳေရးကို အနီးကပ္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးရမယ့္ close protection အဖြဲ႔တခု ဖြဲ႔စည္းထားရွိဖို႔ လိုပါတယ္။

Close Protection အဖြဲ႔

ဒီအဖြဲ႔မွာ ေယဘုယ်အားျဖင့္ အဖြဲ႔ငယ္ ငါးမ်ဳိးထပ္ခြဲေလ့ရွိပါတယ္။

(၁) personal escort team

(၂) advance team

(၃) ယာဥ္ေမာင္းအဖြဲ႔

(၄) mobile support team

(၅) Command team


(၁) personal escort team

ဒီအဖြဲ႔ငယ္ဟာ အေရးပါပုဂိၢဳလ္က ေနရာ ‘ေအ’ ကေန ေနရာ ‘ဘီ’ ကို သြားတဲ့အခါ ေနရာ ‘ေအ’ ကို ျပန္ေရာက္ခ်ိန္အထိ အေရးပါပုဂိၢဳလ္မွာ ဘယ္လိုထိခိုက္မႈမွ မရွိေအာင္ တာဝန္ယူရမယ့္ အဖြဲ႔ငယ္ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီအဖြဲ႔ငယ္မွာ အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္၊ သက္ေတာ္ေစာင့္၊ ေရွ႕ကေနသြားရမယ့္သူ (point), ေနာက္မွလိုက္ပါမည့္သူ (tail), ဘယ္ေတာင္ပံလူ (left flank), ညာေတာင္ပံလူ ( right flank) ပါဝင္ပါတယ္။

ဒီအဖြဲ႔မွာပါတဲ့ အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ (Team Leader) ဟာ တာဝန္အရွိဆံုးလူ ျဖစ္ပါတယ္။ အေရးပါပုဂိၢဳလ္ရဲ႕ လံုျခံဳေရးကို ထိခိုက္ေစမယ့္ အရာအားလံုးကို နားရွင္ရွင္၊ မ်က္စိရွင္ရွင္နဲ႔ သံုးသပ္ႏိုင္ၿပီး၊ လိုအပ္သလို အလ်င္အျမန္ တံု႔ျပန္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္သူ ျဖစ္ရပါမယ္။ သက္ေတာ္ေစာင့္ (Body Guard) ဟာ အေရးပါပုဂိၢဳလ္ အနီးမွာ အခ်ိန္ျပည့္ရွိေနရမယ့္သူ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အမ်ဳိးသမီးေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ခဲ့ရင္ အမ်ဳိးသမီး သက္ေတာ္ေစာင့္ ထားရွိသင့္ပါတယ္။ ပိြဳင့္၊ ေတးလ္၊ ဘယ္ေတာင္ပံ၊ ညာေတာင္ပံ လူေတြပါ ထပ္ထည့္လိုက္ရင္ ေျခာက္ေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ အရံလူတေယာက္ပါ ထပ္ထည့္ၿပီး မ်ားေသာအားျဖင့္ ခုနစ္ေယာက္ပါတဲ့ အဖြဲ႔ငယ္ေလးေတြကို ဖြဲ႔ေလ့ရွိပါတယ္။

(၂) advance team

အေရးပါပုဂိၢဳလ္ မေရာက္ခင္မွာ သူသြားမယ့္ေနရာေဒသကို ႀကိဳတင္ရွင္းလင္းေရးလုပ္တဲ့ အဖြဲ႔ငယ္ ျဖစ္ပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ အဖြဲ႔ဝင္ ေျခာက္ေယာက္ခန္႔ ပါဝင္ေလ့ရွိပါတယ္။ အေရးပါပုဂၢိဳလ္က ဟိုတယ္တခုမွာ ညစာစားပြဲ သြားတဲ့အခါ ဒီအဖြဲ႔ငယ္ဟာ ဟိုတယ္ရဲ႕ ဝင္ေပါက္ထြက္ေပါက္၊ ဧည့္ႀကိဳေနရာ၊ ေလွကား၊ ဓာတ္ေလွကား၊ ဟိုတယ္ဝန္းက်င္ စတာေတြမွာ လံုျခံဳေရးအေျခအေန စိတ္ခ်ရမႈ ရွိမရွိ ႀကိဳတင္ေလ့လာ ရွင္းလင္းေရးလုပ္ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

အေရးပါပုဂၢိဳလ္ ေရာက္လာခ်ိန္မွာ ဝန္းက်င္လံုျခံဳေရး၊ လူ အဝင္အထြက္ အေျခအေန၊ သတင္းေထာက္ေတြရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈ စတာေတြကို အကဲခတ္ၿပီး၊ personal escort team နဲ႔ လိုအပ္သလို ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

(၃) ယာဥ္ေမာင္းအဖြဲ႔

အေရးပါပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ ယာဥ္တန္းေတြမွာပါဝင္တဲ့ ကားေတြကို ေမာင္းႏွင္သူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ယာဥ္အႏၱရာယ္ ကင္းရွင္းစြာ ေမာင္းႏွင္ႏိုင္သူမ်ား၊ အေသာက္အစား ကင္းသူမ်ား ျဖစ္ရပါမယ္။ ယာဥ္တန္းကို တိုက္ခိုက္ခံရတဲ့အခါ အေရးပါပုဂိၢဳလ္ရဲ႕ လံုျခံဳေရးကို အဓိကထားၿပီး၊ အႏၱရာယ္ၾကားကေန ဆြဲထုတ္ရမယ့္ အေရးႀကီးဆံုး လူျဖစ္ပါတယ္။

အေရးပါပုဂၢိဳလ္မွာ ကားအေရအတြက္ မ်ားမ်ား သံုးႏိုင္ခဲ့ရင္ အသြား၊ အျပန္မွာ ေရွ႕ကား၊ ေနာက္ကားေတြ ေျပာင္းလဲ စီးသင့္ပါတယ္။ အသြားမွာ ဘယ္ဘက္ထိုင္ရင္ အျပန္မွာ ညာဘက္ထိုင္တာမ်ိဳးေတြ လုပ္သင့္ပါတယ္။ ဒီလို လံုျခံဳေရးလွည့္စားမႈေတြမွာ ယာဥ္ေမာင္းေတြရဲ႕ အခန္းက႑က အေရးႀကီးပါတယ္။ ကိုယ့္ကားေပၚမွာ အေရးပါပုဂၢိဳလ္ အမွန္တကယ္ မပါဘဲ ပါသေယာင္ ေမာင္းထြက္ၿပီး၊ ရန္သူ႔အာ႐ံုကို လွည့္စားရတာေတြလည္း ရွိတတ္တာေၾကာင့္ ယာဥ္ေမာင္းအဖြဲ႔မွာ ပါမယ့္သူမ်ားကို စနစ္တက် ေရြးခ်ယ္ဖြဲ႔စည္းရပါမယ္။

(၄) mobile support team

တိုက္ခိုက္ခံရမႈမွာ လက္နက္ပစၥည္းနဲ႔ စက္ကိရိယာ ပံ့ပိုးေပးတဲ့ အဖြဲ႔ငယ္ ျဖစ္ပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ အစိုးရအဖြဲ႔ဝင္ေတြကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရးမွာပဲ အသံုးျပဳေလ့ရွိပါတယ္။ ပ႐ိုက္ဗစ္လံုျခံဳေရးမွာေတာ့ အသံုးျပဳေလ့ မရွိပါ။

(၅) Operation Commander and administrative team

ဒီအဖြဲ႔ငယ္မွာေတာ့ အနီးကပ္လံုျခံဳေရး အဖြဲ႔တခုလံုးကို ကြပ္ကဲရတဲ့ ကြယ္ကဲေရးမွဴးနဲ႔ နည္းပညာအရ၊ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းအရ သူ႔ကို ပံ့ပိုးေပးရမယ့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး လက္ေထာက္မ်ား ပါဝင္ပါတယ္။

Close Protection အဖြဲ႔ဝင္

အေရးပါတဲ့ ပုဂိၢဳလ္တေယာက္ရဲ႕ လံုျခံဳေရးကို အနီးကပ္တာဝန္ယူရတဲ့ လံုျခံဳေရးအဖြဲ႔ဝင္တေယာက္မွာ ရွိသင့္ရွိထိုက္တဲ့ အရည္အခ်င္းေတြနဲ႔ က်င့္ဝတ္ေတြ ရွိပါတယ္။ အနီးကပ္လံုျခံဳေရး အဖြဲ႔ဝင္ေတြဟာ သူတို႔တာဝန္ယူထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္နဲ႔အတူ အမ်ားျပည္သူအၾကားကို ဝင္ထြက္သြားလာရမယ့္သူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။

တနည္းဆိုရင္ သူတို႔ဟာ အေရးပါ ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ public image ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈ၊ လူအမ်ားနဲ႔ ဆက္ဆံမႈေတြမွာ သတိရွိဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ သူတို႔တေတြဟာ လူအမ်ားနဲ႔ ဆက္ဆံေရးမွာ ရည္ရည္မြန္မြန္ ဆက္ဆံတတ္သူမ်ား ျဖစ္ရပါမယ္။ အေရးပါပုဂိၢဳလ္ဟာ လူအမ်ားရဲ႕ ဝန္းရံမႈကိုခံေနရတဲ့အခါ (သို႔မဟုတ္) သတင္းသမားေတြရဲ႕ ဓာတ္ပံုဝိုင္း႐ိုက္ေနျခင္းကို ခံရတဲ့အခါ ေရွ႕ဆက္သြားဖို႔ လမ္းပိတ္ေနတယ္ ဆိုရင္ လူထုကို ေအးေဆးစြာနဲ႔ဘဲ ဖယ္ရွားခိုင္းဖို႔ ႀကိဳးပမ္းရပါမယ္။ လူထုကို တြန္းထုတ္ျခင္းကို တတ္ႏိုင္သမွ် ေရွာင္ရွားဖို႔ လိုပါတယ္။

ႏိုင္ငံတကာလံုျခံဳေရးနဲ႔ သံတမန္ အသိုင္းအဝိုင္းမွာေတာ့ close protection အဖြဲ႔ဝင္တေယာက္မွာ PPSS ရွိရမယ္လို႔ သတ္မွတ္ထားပါတယ္။

(၁) P- Personal

close protection အဖြဲ႔ဝင္တေယာက္ရဲ႕ သြင္ျပင္လကၡဏာဟာ ထက္ျမက္တက္ႂကြမႈ ရွိရပါမယ္။ မိမိကုိယ္ကို ယံုၾကည္မႈ ရွိရပါမယ္။ အျပဳသေဘာနဲ႔ ႐ႈျမင္တတ္မႈ လိုအပ္ပါတယ္။ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ခံစားခ်က္ေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္သူ ျဖစ္ရပါမယ္။ စူးစမ္းေလ့လာတတ္သူျဖစ္ၿပီး၊ တာဝန္ယူတတ္သူ ျဖစ္ရပါမယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ စိတ္႐ႈပ္ေထြးစရာေကာင္းတဲ့ အေျခအေနမ်ဳိးမွာမဆို တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းတတ္သူ ျဖစ္ရပါမယ္။

(၂) P- Physical

close protection အဖြဲ႔ဝင္တေယာက္ဟာ က်န္းမာသန္စြမ္းသူ ျဖစ္ရပါမယ္။ သပ္သပ္ရပ္ရပ္၊ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း ဝတ္စားေနထိုင္တတ္သူ ျဖစ္ရပါမယ္။ သက္ေတာ္ေစာင့္ဟာ အေရးပါပုဂိၢဳလ္နဲ႔ အလံုးအရပ္တူသူ ျဖစ္သင့္ပါတယ္။

(၃) S- Social

close protection အဖြဲ႔ဝင္တေယာက္ဟာ အေရးပါပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ public image ျဖစ္ပါတယ္။ လူအမ်ားၾကားမွာ သြားလာ လႈပ္ရွားရမယ့္သူ ျဖစ္တဲ့အတြက္ လူမႈဆက္ဆံေရး ဗဟုသုတ ရွိသူျဖစ္သင့္ပါတယ္။ စကားကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေျပာတတ္ၿပီး၊ လူအမ်ားနဲ႔ ေျပလည္ေအာင္ ဆက္ဆံေနထိုင္တတ္သူေတြ ျဖစ္ရပါမယ္။ အခ်ိန္တိက်ၿပီး၊ ယံုၾကည္စိတ္ခ်သင့္တဲ့ လူေတြ ျဖစ္ရပါမယ္။ လူအမ်ားနဲ႔ ဆက္ဆံရာမွာ လမ္းေဘးစကားမ်ား၊ ႐ိုင္းပ်ေသာစကားမ်ားကို အသံုးျပဳမႈမွ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္း၊ အျပံဳးႏွင့္ ဆက္ဆံျခင္း၊ ေက်းဇူးတင္စကားေျပာျခင္း စတဲ့ Professional Courtesy ကို က်င့္သံုးႏိုင္သူမ်ား ျဖစ္ရပါမယ္။

အေရးပါတဲ့ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္က ဘယ္အခ်ိန္မွာ အစည္းအေဝးတက္ရမွာလို႔ ေရွ႕ကေန လမ္းဖယ္ေပးပါဆိုတာထက္ လမ္းဖယ္ေပးလို႔ ရႏိုင္မလား ခင္ဗ်ာ ဆိုတဲ့ စကားလံုးက လူအမ်ားနဲ႔ ဆက္ဆံေရးကို ပိုေကာင္းမြန္ေစတတ္ပါတယ္။

(၄) S- Skills

ေပါက္ကြဲေစႏိုင္တဲ့ ပစၥည္းမ်ားအား ခြဲျခားသိျမင္ႏိုင္မႈ၊ လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္မႈ ျဖစ္ေစႏိုင္သည့္ အေျခအေနမ်ားကို သိျမင္ႏိုင္မႈ၊ အခ်ိန္အခါႏွင့္ အေျခအေနေပၚ မူတည္ၿပီး လႈပ္ရွားတတ္မႈ၊ ေရွးဦးသူနာ ျပဴစုမႈ၊ လိုအပ္ပါက အသံုးျပဳႏိုင္ရန္ ကိုယ္လံုပညာမ်ား တတ္ကၽြမ္းမႈ စတာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

နိဂံုး

ယခုေဆာင္းပါးမွာ အေရးပါေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားအား လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ခံရမႈမွ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရန္ လံုျခံဳေရးအဖြဲ႔ကို စနစ္တက်ဖြဲ႔စည္း၍ အဖြဲ႔ဝင္မ်ားကို တိက်ေသာ တာဝန္ေပးအပ္မႈမ်ား လိုအပ္ေၾကာင္းႏွင့္ အဖြဲ႔ဝင္မ်ားတြင္ ရွိသင့္သည့္ အရည္အခ်င္း လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ေဖာ္ျပထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

VIP/ Close Protection နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အျခားသိသင့္သိထိုက္တဲ့ venue protection၊ foot protection၊ motorcades protection လမ္းေၾကာင္းတြင္ တိုက္ခိုက္ခံရပါက လုပ္ေဆာင္ရမည့္ နည္းလမ္းမ်ား၊ သံသယျဖစ္ဖြယ္ အႏၱရာယ္ အေငြ႔အသက္မ်ား စသည္တို႔ကို သီးျခားေဆာင္းပါးမ်ားျဖင့္ ေရးသားေဖာ္ျပပါမည္။

ခင္မမမ်ဳိး
(၃၊ ၁၂၊ ၂၀၁၀)

စနစ္တက် ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ သံုးသပ္ပါ (လူထုစိန္ဝင္း)

ကြယ္လြန္သူ စာေရးဆရာ ကဗ်ာဆရာမ်ားအေၾကာင္း လြမ္းစာေတြေရးၾကတဲ့အခါမွာ အရက္ဆိုင္ထဲ အရက္ေသာက္ရင္း ေျပာၾကဆိုၾကတာေတြ အေရးမ်ားေနတဲ့အေၾကာင္း မၾကာမီက ေရးလုိက္ပါတယ္။

စုတုျပဳ

ကြယ္လြန္သူေတြရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာ ညႇိဳးႏြမ္းေစ႐ံုသာမက စာကဗ်ာဝါသနာပါတဲ့ လူငယ္ေလးေတြ အတုယူမွားဖြယ္ ျဖစ္ေစတာေၾကာင့္ ေရးလိုက္တာပါ။ လူ႔ဦးေႏွာက္ဆိုတာ 'စုတုျပဳ' ဆုိတဲ့ ဆို႐ိုးစကားအတိုင္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္းႏွင့္ တဆင့္ၿပီး တဆင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးလာတာ ျဖစ္တယ္။ ေရွ႕ကပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြကို ေနာက္လူေတြက အတုယူၾကတယ္ဆိုတာ သဘာဝ ျဖစ္႐ိုးျဖစ္စဥ္ကိစၥ ျဖစ္တယ္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ေခတ္က စာေပသမားမွန္ရင္ လက္ဖက္ရည္က်က်ကို တေန႔ ကိုးခြက္၊ ၁၀ ခြက္ ေသာက္ေလ့ရွိတယ္။ အမ်ားစုက ဆရာဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ရဲ႕ ဇာတ္လိုက္ေတြကို အားက်အတုယူခဲ့ၾကတာ ျဖစ္တယ္။ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ သူတို႔ႀကိဳက္တဲ့ စာေရးဆရာေတြ ထိုင္တယ္ဆိုတဲ့ 'တာဝွာ'ဘား တို႔ 'က်ံဳဝွာ'ဘား တို႔မွာ သြားထိုင္ၾကတယ္။ ေနာက္ပိုင္းလူငယ္ေတြက်ေတာ့ ကဗ်ာဆရာေတြ အထိုင္မ်ားတယ္ဆိုတဲ့ ေရေက်ာ္နဲ႔ ၄၂ လမ္းက အရက္ဆိုင္ေတြမွာ ၾကက္႐ိုးသုပ္နဲ႔ ေပ်ာ္ၾကတယ္။

သစၥာရွိၿပီး ေမတၱာႀကီးမား

တခ်ဳိ႕စာေရးဆရာ ကဗ်ာဆရာေတြ အရက္ႀကိဳက္လို႔ ေသာက္ၾကတယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာ သူတို႔ဟာ စာေရးဆရာေကာင္း၊ ကဗ်ာဆရာေကာင္းေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။ စားဝတ္ေနေရး ျပည့္စံုေအာင္ တာဝန္မယူႏိုင္ေပမယ့္ အမ်ားစုဟာ သစၥာရွိၿပီး ေမတၱာႀကီးမားတဲ့ လင္ေယာက်္ားနဲ႔ ဖခင္ေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။

သူတုိ႔သားသမီးေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ သူတုိ႔အေဖဟာ အရက္သမားႀကီးပါလားဆိုတဲ့ အရိပ္မည္းႀကီး လႊမ္းမိုးေနေအာင္ မလုပ္သင့္ၾကပါဘူး။ သူတို႔အေဖမ်ားဟာ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းတဲ့စာေတြ၊ ကဗ်ာေတြ ေရးခဲ့ၾကသူေတြျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ယူစိတ္နဲ႔ ႀကီးျပင္းလာေစသင့္ပါတယ္။ သိမ္ငယ္စိတ္နဲ႔ ႀကီးျပင္းလာရတဲ့ ကေလးမ်ားဟာ တသက္လံုး ေၾကာက္စိတ္ႀကီးမားေနတတ္ၿပီး လူေတာမတိုး ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။

လြမ္းစာ အေရးေကာင္းသူ

အေမ လူထုေဒၚအမာဟာ ကြယ္လြန္သူမ်ားရဲ႕ အေၾကာင္းေရးတဲ့ေနရာမွာ အင္မတန္ ေကာင္းလွတယ္လို႔ အေမ့ ဆရာေတြျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ၊ ဆရာမင္းသုဝဏ္တို႔ကိုယ္တုိင္ မွတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေတာင္မွ တခ်ဳိ႕က ကြယ္လြန္သူမ်ားရဲ႕ ဘဝအစိတ္အပိုင္းတခ်ဳိ႕ကို ခ်န္လွပ္ေရးသားမႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သေဘာမတူႏိုင္ခဲ့ၾကဘူး။ ဘယ္သူက အရက္သမားျဖစ္ၿပီး ဘယ္သူက ဘိန္းစြဲသူျဖစ္တယ္။ ဘယ္သူက မိန္းမ ဘယ္ႏွေယာက္ယူၿပီး၊ ဘယ္သူက ေယာက္်ား ဘယ္ႏွေယာက္နဲ႔ ညားခဲ့တယ္ ဆိုတာမ်ဳိးေတြကိုပါ အမွန္အတိုင္း ထည့္ေရးသင့္တယ္လို႔ ဆိုသူက ဆိုခဲ့ၾကတယ္။

အေမ လူထုေဒၚအမာကေတာ့ ျပည္သူခ်စ္ေသာ အႏုပညာရွင္ေတြရဲ႕ အႏုပညာအစြမ္းထက္ပံုနဲ႔ ႀကိဳးစားအားထုတ္ပံုေတြ အေၾကာင္းေရးမွ ေႏွာင္းလူေတြအတြက္ အက်ဳိးရွိေစတယ္။ ဘယ္သူ ဘယ္ေလာက္ အရက္ေသာက္ၿပီး ဘယ္ေလာက္ ဖဲကစားေၾကာင္း၊ မိန္းမ ဘယ္ႏွေယာက္ယူေၾကာင္း ဇြတ္ေတြေရးလို႔ ဘယ္သူ႔အတြက္မွ အက်ဳိးမရွိဘူးလို႔ ေျပာေလ့ ရွိပါတယ္။

လူထုေက်ာင္းထြက္

စာေရးဆရာတိုင္းဟာ ကိုယ့္ခံယူခ်က္နဲ႔ကိုယ္ ေရးၾကတာ ျဖစ္တယ္။ အေမမာကေတာ့ သူ႔ခံယူခ်က္အတိုင္း ျပည္သူခ်စ္ေသာ အႏုပညာသည္မ်ားအေၾကာင္း ေရးခဲ့တယ္။ သူ႔ဆရာေတြက ခ်ီးက်ဴးစကားဆိုခဲ့သလို စာဖတ္ပရိသတ္မ်ားကလည္း ႏွစ္သက္ၾကတယ္။ ကိုယ္တိုင္ကလည္း 'လူထု ေက်ာင္းထြက္' ျဖစ္တာေၾကာင့္ အႏုပညာသမားေတြအေၾကာင္း လြမ္းစာေရးၾကတဲ့အခါမွာ သူတို႔ရဲ႕အႏုပညာေတြအေၾကာင္းပဲ မီးေမာင္းထိုးျပသင့္တယ္လို႔ ယူဆသူ ျဖစ္တယ္။

သီခ်င္းတပုဒ္အေၾကာင္းေရးတဲ့အခါမွာ ဘယ္လိုရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ဒီသီခ်င္းေရးျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း၊ သီခ်င္းရဲ႕ သံစဥ္ေတြကို ဘယ္လိုရွာတဲ့အေၾကာင္း၊ စာသားနဲ႔ စကားလံုးေတြရေအာင္ ဘယ္နည္း ဘယ္ပံု ႀကိဳးစားခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း စတာမ်ဳိးေတြက ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဘယ္သူနဲ႔ ဘယ္လိုအရက္မ်ဳိးေသာက္ၿပီး ေရးတယ္ ဆိုတာမ်ဳိးေတြထက္ ပိုၿပီး တန္ဖိုးရွိတယ္လို႔ ယူဆတယ္။

ပုဂၢိဳလ္ေရး ေရွ႕တန္းတင္တာ မေကာင္း

ဘယ္ေနရာမွာျဖစ္ျဖစ္ ပုဂၢိဳလ္ေရးကို သိပ္ၿပီးေရွ႕တန္းတင္တာ မေကာင္းဘူး ထင္တယ္။ ပုဂၢိဳလ္ကိုးကြယ္မႈကို ဦးတည္ေရာက္ရွိသြားေစႏိုင္တယ္။ အာဏာရွင္စနစ္ဆိုတာ ပုဂၢိဳလ္ကိုးကြယ္မႈလြန္ကဲရာက ေပၚေပါက္လာတာ ျဖစ္တယ္။ ၿမိဳ႕မၿငိမ္း အေၾကာင္း ေရးမယ္ဆိုရင္ ၿမိဳ႕မၿငိမ္းရဲ႕ အႏုပညာအတိမ္အနက္ကို စနစ္တက် ေလ့လာ သုေတသနျပဳၿပီး သီခ်င္းတပုဒ္ခ်င္းစီရဲ႕ သံစဥ္ေတြဟာ ဘယ္လိုသံစဥ္ေတြျဖစ္ၿပီး ဘယ္လို ရွာယူခဲ့ရေၾကာင္း၊ စာသားေတြကိုလည္း ဘယ္လို ရွာခဲ့ေၾကာင္း ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ ေရးျပမယ္ဆိုရင္ ေနာင္လာေနာက္သား ဂီတဝါသနာရွင္ေတြအတြက္ အမ်ားႀကီး အက်ဳိးရွိေစႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။

ၿမိဳ႕မၿငိမ္းရဲ႕ ပံုရိပ္

ၿမိဳ႕မၿငိမ္းအေၾကာင္း ေရးတဲ့စာေတြ အမ်ားႀကီး ဖတ္ခဲ့ဖူးတယ္။ ၿမိဳ႕မၿငိမ္းရဲ႕ သားေတြကိုယ္တိုင္ေရးတဲ့ စာေတြလည္း ဖတ္ခဲ့တယ္။ မွန္တာေျပာရရင္ ဒီေန႔ထိ အားရေက်နပ္ေလာက္တဲ့ စာမ်ဳိးမေတြ႔ေသးဘူးလို႔ပဲ ေျပာခ်င္တယ္။ စာေတြထဲမွာ ဖတ္ရတဲ့ ၿမိဳ႕မၿငိမ္းက ေသးေန ငယ္ေနတယ္။ အားလံုးရဲ႕အေရးအသားေတြက ၿမိဳ႕မၿငိမ္းရဲ႕ စကားလံုးနဲ႔ စာသားေတြ ဘယ္ေလာက္ႏူးညံ့လွပၿပီး ဘယ္ေလာက္ ကဗ်ာဆန္ေၾကာင္း၊ ၿမိဳ႕မၿငိမ္း သီခ်င္းအေရး ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေၾကာင္း ၫႊန္းဖြဲ႔တာေတြပဲ မ်ားတယ္။

အားလံုးျခံဳ နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ေတာ့ ၿမိဳ႕မၿငိမ္းဆိုတာ စာသားနဲ႔ စကားလံုးလွလွေလးေတြ ေရြးခ်ယ္ သီကံုးတတ္တဲ့ သီခ်င္းေရးဆရာတေယာက္ျဖစ္တယ္ ဆိုတဲ့ပံုရိပ္ပဲ ေပၚလြင္ထင္ရွားလာခဲ့တယ္။

အဆေပါင္းမ်ားစြာျမင့္တဲ့

သီခ်င္းအေရးေကာင္းတဲ့ သီခ်င္းေရးဆရာဆိုတဲ့ ပံုရိပ္ဟာ ၿမိဳ႕မၿငိမ္းကို ဂုဏ္ျပဳရာမေရာက္ဘဲ ေသးသိမ္ေအာင္ ႏွိမ့္ခ်ေျပာဆိုလိုက္တာလို႔ ခံစားရတယ္။ တကယ္ေတာ့ ၿမိဳ႕မၿငိမ္းဟာ သာမန္စကားလံုးလွလွေလးေတြ ေရးတတ္တဲ့ သီခ်င္းေရးဆရာ သက္သက္ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ျမင့္မားတဲ့ ဂီတပညာရွင္ႀကီးတေယာက္ ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုခ်င္တယ္။ စိန္ေဗဒါႀကီးဟာ သာမန္ ဆိုင္းဆရာတေယာက္မဟုတ္တဲ့ ဂီတအႏုပညာရွင္ႀကီးတေယာက္ ျဖစ္သလို ဆရာၿငိမ္းဟာလည္း သာမန္ သီခ်င္းေရးဆရာတေယာက္မွ်သာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဂီတ အႏုပညာရွင္ႀကီးတေယာက္ပါ။

သရီးဒီ သံစဥ္ေတြ

ၿမိဳ႕မၿငိမ္းေရးခဲ့တဲ့ သီခ်င္းတိုင္းလိုလိုမွာ စကားလံုး စာသားအလွတင္မက ေတးသြားသံစဥ္ေတြပါ ေရာင္စံုျဖာယွက္ၿပီး လွေနတယ္၊ ႂကြေနတယ္၊ ေခတ္စကားနဲ႔ေျပာရရင္ သရီးဒီသံစဥ္ေတြလို႔ ေျပာႏိုင္တဲ့ သီခ်င္းေတြ အမ်ားႀကီး ေတြ႔ႏိုင္တယ္။ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေရွး႐ိုးျမန္မာသံစဥ္မ်ဳိးေတြနဲ႔ မတူကြဲျပားျခားနားေနတာကိုလည္း ဂီတနားရွိသူတိုင္း သိႏိုင္ၾကတယ္။

တခ်ဳိ႕သီခ်င္းေတြမွာ ဘီသိုဗင္ရဲ႕သံစဥ္နဲ႔ ဆင္ေနတာေတြ ေတြ႔ရသလို တခ်ဳိ႕သီခ်င္းၾကေတာ့ မုိးဇက္ရဲ႕ တီးလံုးလိုလို ထင္ရတာမ်ဳိးေတြ ေတြ႔ႏုိင္တယ္။ ဆရာၿငိမ္းဟာ ျမန္မာ့ဂီတကို ကမၻာ့အဆင့္ထိေရာက္ေအာင္ ဆြဲတင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနသူ ျဖစ္တယ္။ သာမန္ သီခ်င္းေရးဆရာတေယာက္ သက္သက္မဟုတ္ဘူး။ ဂီတေဗဒပညာရွင္ (Musicologist) ျဖစ္တယ္။

မ႑ပ္တိုင္ တက္ျပၾကတာ

စိန္ေဗဒါကိုသြားၿပီး ဆိုင္းတီးေကာင္းတယ္လို႔ေျပာလိုက္တာဟာ ခ်ီးက်ဴးရာ မေရာက္ဘဲ ေစာ္ကားသလို ျဖစ္ေစတယ္ဆိုတာ သိဖို႔ ေကာင္းတယ္။ စာေရးသူအေတာ္မ်ားမ်ားက သူတုိ႔ေရးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္အေၾကာင္း ေရးခ်င္တာထက္ သူတို႔အေၾကာင္း မ႑ပ္တိုင္တက္ျပခ်င္ၾကတာ မ်ားၾကတယ္။

အဲဒီအေၾကာင္းကို 'ဆင္ျဖဴေတာ္မွီ ၾကံစုပ္တဲ့စာေတြ' ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႔ မဂၢဇင္းတေစာင္မွာ ေရးခဲ့ဖူးေသးတယ္။ ဆင္ျဖဴေတာ္မီွ ၾကံစုပ္တာလည္း လူ႔သဘာဝ၊ မ႑ပ္တိုင္တက္ျပခ်င္တာလည္း လူ႔သဘာဝမို႔ အျပစ္မေျပာခ်င္ပါဘ့ူး။ ဒါေပမယ့္ အေရးခံပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို ညႇိဳးႏြမ္းထိခိုက္ေစတာမ်ဳိး မျဖစ္ေအာင္ေတာ့ ဂ႐ုစိုက္သင့္ၾကတယ္။

လူကို စိတ္မဝင္စားပါနဲ႔

လူငယ္ေတြကို အထူးသျဖင့္ ေျပာခ်င္တာက လူပုဂၢိဳလ္ကို စိတ္ဝင္စားတာထက္ သူတို႔ရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြကို ပိုၿပီး စိတ္ဝင္စားေလ့လာပါဆိုတာ ျဖစ္တယ္။ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္တို႔၊ ေမာင္ေလးေမာင္တို႔ အရက္ေသာက္တဲ့စာေတြသာ ဖတ္ေနရၿပီး သူတို႔ေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေတြကို စနစ္တက် ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာၿပီး သံုးသပ္ျပတဲ့စာမ်ဳိးေတြေတာ့ အေတြ႔ရ အင္မတန္ နည္းပါတယ္။ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္တို႔၊ ေမာင္ေလးေမာင္တို႔ဟာ သာမန္ ကဗ်ာဆရာဆိုတဲ့အဆင့္ကို လြန္ေျမာက္ခဲ့သူေတြပါ။ ေသးသိမ္ေအာင္ မလုပ္ၾကေစခ်င္ဘူး။

http://www.news-eleven.com/ မွ ျပန္လည္ကူးယူ ေဖာ္ျပပါတယ္။

ဣစၦာသယ အထုပ္ႀကီး (ကာတြန္း ေစာငို)