အရင္ နဝတ.. နအဖ.. ေခတ္မွာေရာ ခု နမလ ေခတ္မွာေရာ ေနရာတကာမွာ.. အဘေတြက မ်ားလွသဗ်ာ..။ (ဘာမွန္းမသိေအာင္ နားမလည္ႏိုင္တဲ့ေခတ္ဆုိေတာ့ နမလ ေခတ္ေပါ့ဗ်ာ)
အရင္ က်ေနာ္တုိ႔ေခတ္ မကဒတ (ABSDF) ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္မွာတုန္းကေတာ့ လူတုိင္းက အဘ ေခၚတာ ၂ ေယာက္ေလာက္ပဲ ရွိသဗ်.. က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ အဘ ဗုိလ္စြန္ညိဳ [ဒုတိယဗုိလ္မွဴးႀကီး(ၿငိမ္း) ေအးျမင့္ (ၾကည္း-၈၅၆၃)] နဲ႔ ဆက္သြယ္ေရးက အဘ ဦးဝင္းေမာင္ (အခ်က္ျပဆက္သြယ္ေရးတပ္ တပ္ၾကပ္ႀကီးေဟာင္း.. မကဒတ ဗဟုိဆက္သြယ္ေရးတပ္-နည္းျပ)။ အဘ ဗိုလ္စြန္ညိဳကုိေတာ့ ေကအန္ယူနဲ႔ တျခားမဟာမိတ္ေခါင္းေဆာင္၊ ရဲေဘာ္ အေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း ႀကီးႀကီးငယ္ငယ္ က်ေနာ္တို႔ေခၚသလုိ အဘ ပဲ ေခၚသဗ်။
လူခ်င္းစေတြ႔ေတာ့ ၁၉၉၀ ႏွစ္ဆန္းပုိင္း ထင္ပါတယ္.. ေဒါက္တာႏုိင္ေအာင္၊ ေဒါက္တာေသာင္းထြန္းတုိ႔က အဘကုိ ဘန္ေကာက္ကေန မဲေဆာက္ကုိ လာပုိ႔ပါတယ္။ က်ေနာ္က မာနာပုေလာကေန မဲေဆာက္ကုိ လာႀကိဳပါတယ္။ ဒီမတုိင္ခင္ သူ ဘန္ေကာက္မွာရွိေနစဥ္က ကုိႏိုင္ေအာင္နဲ႔ ကုိေသာင္းထြန္းတုိ႔က လွမ္းအေၾကာင္းၾကားလုိ႔.. သူ က်ေနာ္တုိ႔ မကဒတ-ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္မွာ ကာလတခုလာေနရင္း သင္တန္းလာေပးမယ့္အေၾကာင္း၊ ခြင့္ျပဳေပးဖုိ႔အေၾကာင္း မာနာပုေလာမွာ ေကအဲန္ယူေခါင္းေဆာင္မ်ားနဲ႔ ညႇိႏႈိင္းခဲ့ပါတယ္။
အိုနာသေခရီးအစသို့ ကိုးရက်တာ..
2 months ago