အိုဘယ့္ တို႔မီဒီယာ (၁)

ဘီအုိင္ေအ၊ ဘီဒီေအ ေခတ္ကလည္း ေတာ္လွန္ေရး လုိအပ္ခ်က္အရ၊ ေတာ္လွန္ေရးတပ္မ်ားကုိ ဖုတ္ပူမီးတုိက္ ဖြဲ႔ခဲ့ၾကရသည္။ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးႏွင့္ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ကုိသာအေျခခံလွ်က္ ဖြဲ႔ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ၿပီး စည္း႐ုံးေရးအေတြ႔အၾကံဳႏွင့္ စည္းကမ္းပုိင္းမ်ားမွာ အားနည္းခဲ့ၾကပါသည္။ well trained army ႀကီးလုပ္ဖုိ႔ အခ်ိန္မ်ားစြာ မရခဲ့ၾကပါ။ သည့္အတြက္ အမွားအယြင္းအခ်ဳိ႕ရွိခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ ယင္းကိစၥမ်ားကို နယ္ခ်ဲ႕မွတပါး မည္သူကမွ် ေရးႀကီးခြင္က်ယ္ Highlight မလုပ္ခဲ့ၾက။ တခုခ်င္းကိစၥထက္ တခုလုံးကိစၥကုိသာ ပုိမုိဦးစားေပးခဲ့ ၾကပါသည္။

ေနာက္ပုိင္း တစုံတရာပြင့္လင္းခဲ့ေသာ ေခတ္မ်ားတြင္မူ ေရးႏုိင္ သေလာက္ ျပန္ေရးၾကတာ ေတြ႔ရွိခဲ့ပါသည္၊ က်ေနာ္တုိ႔လည္း ဖတ္ခဲ့ရပါသည္။ ျပႆနာ မရွိလွပါ။ တုိက္႐ုိက္ ပတ္သက္သူမ်ားက သို႔မဟုတ္ ေသေသခ်ာခ်ာသိသူမ်ားက တစုံတရာ ျပန္လည္ ခုခံေျဖရွင္းႏုိင္၊ ျငင္းခုံႏုိင္ေသာဝန္းက်င္ေအာက္တြင္ ကုိယ့္တာဝန္ ကုိယ္ယူႏုိင္ၾကပါသည္။

သည္လိုေျပာသည့္အတြက္ က်ေနာ္တို႔အင္အားစုမ်ားအား Watch မလုပ္ရဘူးဟု ဆိုလိုျခင္းမဟုတ္ပါ။ က်ေနာ္တို႔ Movement မွာလည္း အားနည္းခ်က္မ်ား ရွိပါသည္။ တၿပိဳင္နက္ထဲမွာပင္လွ်င္ မီဒီယာ၏ အားနည္းခ်က္မ်ားကိုလည္း က်ေနာ္တို႔က ေတြ႔ပါသည္။ တခါတရံ က်ေနာ္တို႔ လူေတြက Activist လို လုပ္ၾကပါသည္။ တခါတရံ Acadamic လုိလုပ္ၾကပါသည္။ တခါတရံ Journalist လို လုပ္တာေတြလည္း ေတြ႔ပါသည္။ တဦးထဲက သုံးမ်ဳိး ေလးမ်ဳိးစလုံး လုပ္ၾကတာလည္း ေတြ႔ပါသည္။ ဒီကေန႔ မီဒီယာသမားေတြရဲ႕ Role က ဘာလည္းဆိုတာ ေလ့လာရပါဦးမည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ က်ေနာ္တို႔လည္း Audience ပရိတ္သတ္ေတြျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။

ေနာက္တခ်က္ ‘ဘက္’ကိစၥျဖစ္ပါသည္။ ‘ဘက္’ ရပ္တည္မႈမရွိေသာ မီဒီယာမ်ဳိးျဖစ္လာေအာင္ ႀကိဳးစားခ်င္သူမ်ား ရွိၾကပါသည္။ က်ေနာ္တုိ႔တုိင္းျပည္ ဒီမုိကေရစီအလင္းေရာင္ေအာက္မွာ လင္းလင္းခ်င္းခ်င္း ရွိလာမည့္ တခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ ဒီကိစၥကုိ က်ေနာ္တုိ႔ အားကုိ အားေပးၾကရပါမည္။ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ဘယ္ဘက္ကပဲ ရပ္ရပ္၊ အဲ့သည္လုိ မီဒီယာမ်ဳိး ခုိင္ခုိင္မာမာရွိလာဖုိ႔လည္း က်ေနာ္တုိ႔ လုိလားပါသည္။

ယခုေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ ကမၻာေပၚမွာ ဘက္မရွိေသာ မီဒီယာမ်ဳိးကေတာ့ က်ေနာ္ေတာ့ မျမင္မိေသးပါ။ (က်ေနာ္ ညံ့တာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္) အစုိးရတခုခု၊ ႏုိင္ငံေရး အဖြဲ႔အစည္းတခုခု၊ ဘာသာေရး အဖြဲ႔အစည္းတခုခု၊ စီးပြားေရးအုပ္စု တခုခု၊ အင္ဂ်ီအို တခုခု … တခုခုေသာ တခုခု၏ဘက္တြင္ ရွိေနၾကသည္သာျဖစ္သည္ဟု ျမင္ေနရပါသည္။ ‘ဘ-ေျခာက္လုံး’ အေျခခံေပမင့္ ဖြဲ႔စည္းထားေသာ နာမဝိေသသနမ်ား၊ ႀကိယာဝိေသသနမ်ား၊ ေခါင္းစဥ္တပ္ပုံမ်ားကုိ ၾကည့္လုိက္႐ုံႏွင့္ပင္ ဘယ္ဘက္ကရပ္ၿပီး ေျပာခ်င္ေနတာလဲဆုိတာ ရိပ္မိရပါသည္။

သုိ႔ေသာ္ သူတုိ႔ႏႈတ္ဖ်ားက လြတ္လပ္ခ်င္စိတ္မ်ားကုိေတာ့ တျပားသားမွ် မေလွ်ာ့ၾကပါ။ အခ်ဳိ႕သတင္းမ်ားဆိုလွ်င္ သတင္းသမား၏ Preconceived idea ကို ႐ုပ္လုံးမေပၚေပၚေအာင္ ေဖာ္ထားမွန္း သိသာလွပါသည္။ သတင္းသမားမ်ား သည္ Comment ေပးလုိ႔ရပါသည္။ News Commentary ဆရာႀကီးေတြကို က်ေနာ္တို႔ေတြ႔ဖူးပါသည္။ အားလုံးက ေလးစားရေသာ ဆရာႀကီးမ်ားလည္း ရွိပါသည္။ သူတို႔မွာ သင့္တင့္ လုံေလာက္ေသာ အေတြ႔အၾကံဳႏွင့္ ဗဟုသုတ၊ ႐ိုးသားေသာ စိတ္ေနသဘာဝတို႔ ရွိပုံရပါသည္။ သည့္အတြက္လည္း ေအာင္ျမင္ၾကပုံ ေပၚပါသည္။

ေငြတမတ္ႏွင့္ ငါးၾကင္းေခါင္းကိုင္သူမ်ားကိုလည္း ေတြ႔ဖူးပါသည္။ ငါ့မွာလည္း ေျပာခြင့္ရွိတယ္ဆုိၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဆိုတာ အလကားလူႀကီးပါဟု လက္လြတ္စပယ္ ေျပာၾကလွ်င္ရပါ႐ိုးလား။

က်ေနာ္တုိ႔ အင္အားစုမ်ားက ကိုယ့္အျမင္ကို ကိုယ္ေျပာလွ်င္ အဆိုးျမင္လြန္းသည္၊ Negative ေတြမ်ားလြန္းသည္ဟု တံဆိပ္ကပ္ေလ့ ရွိၾကပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ မိမိကိုယ္မိမိ ၾကားေနမ်ားဟု ေႂကြးေၾကာ္သူမ်ားကိုယ္တုိင္ တင္ဆက္သည့္ သတင္းမ်ား၊ ေဆာင္းပါးမ်ား၊ အစီအစဥ္မ်ားကို ေလ့လာၾကည့္ေသာအခါ တခါတရံ၊ သူတုိ႔ကပင္ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြထက္ ပိုၿပီး ကဲေနၾကတာကိုလည္း ဖတ္ရ၊ ၾကားရပါသည္။ ေအာ္ … သည္လုိေတာ့လည္း လုပ္လုိ႔ရေပကသားပဲဟု ေတြးမိခ့ဲပါသည္။

မႏွစ္က က်ေနာ့္ကုိ ဖုန္းျဖင့္ အင္တာဗ်ဴးတခု လုပ္ခဲ့ပါသည္။ ျမန္မာျပည္တြင္း အေျခအေနတခ်ဳိ႕ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး က်ေနာ့္ အျမင္ကုိ ေျပာျပေပးဖုိ႔ျဖစ္ပါသည္။ မေျပာျပခင္ ႀကိဳတင္စည္းကမ္းတခု သတ္မွတ္ေပးပါသည္။ အျခားသူမ်ား၏ Comment ႏွင့္ မတူေအာင္ ေျပာေပးဖုိ႔၊ အျခားသူေတြ ဘာေျပာထားတယ္ဆုိတာကုိလည္း က်ေနာ့္ကုိေျပာျပပါသည္။ ေမးသူမွာ လူခ်င္းကလည္း အေတာ္ခင္ေနသူျဖစ္သည့္အတြက္ က်ေနာ္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္သြားပါသည္။

“က်ေနာ္ျမင္တာ က်ေနာ္ေျပာလုိ႔မရဘူးလား။ အျခားသူေတြနဲ႔ တူခ်င္လည္း တူမွာေပါ့” ဟု ျပန္ေျပာမိပါသည္။ “သတင္းေတြက လွေအာင္ လုပ္ရတာဗ်၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေျပာၾကည့္ေပါ့” လုိ႔ သူက က်ေနာ့္ကုိေျပာခြင့္ျပဳခဲ့ပါသည္။ က်ေနာ္က အျခားေခါင္းေဆာင္ တေယာက္ႏွင့္ တူေကာင္းတူေနႏုိင္မည့္အျမင္ကုိပင္ ေျပာျပမိပါသည္။ သုိ႔အတြက္ က်ေနာ့္အသံကုိ သူ မသုံးခဲ့ပါ၊ ဒါက သူ႔လုပ္ပုိင္ခြင့္ထဲက ကိစၥျဖစ္ေသာ္လည္း တခုခုေတာ့ မွားေနသလုိ က်ေနာ္ခံစားရပါသည္။ သတင္းေတြကုိ ဘာေၾကာင့္ လွေအာင္လုပ္ဖုိ႔လုိသလဲဆုိတာ က်ေနာ္ တကယ္မသိပါ။

တခါကလည္း Economic sanction ကိစၥႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး က်ေနာ့္ကုိ ေမးရာ က်ေနာ္က sanction လုပ္ကုိ လုပ္ရမယ္၊ ေထာက္ခံတယ္လုိ႔ ျပန္ေျပာခဲ့ပါသည္။ က်ေနာ့္ အင္တာဗ်ဴးအၿပီးမွာ အင္တာဗ်ဴးလုပ္သူက က်ေနာ့္ကုိ ဝမ္းသာေၾကာင္း ေျပာခဲ့ပါ သည္။ “ေက်းဇူးပဲဗ်ာ … တခ်ဳိ႕လူေတြက sanction လုပ္တာ မေကာင္းဘူးလုိ႔ေျပာထားတာရွိေတာ့၊ ခင္ဗ်ားေျပာလုိက္တာ သိပ္ေကာင္းသြားတယ္၊ က်ေနာ့္သတင္းကုိ Balance လုပ္ဖုိ႔ ေကာင္းသြားတာေပါ့ … ဒါမွ မွ်သြားတယ္”ဟု ေျပာခဲ့ပါသည္။

သတင္းသမားဟာ တကယ္ေကာ Balance ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးဖုိ႔ တာဝန္ရွိလုိ႔လား၊ က်ေနာ္ စဥ္းစားခဲ့ဖူးပါသည္။ ေနာက္တႀကိမ္ အေၾကာင္းတုိက္ဆုိင္၍ ဖုန္းေျပာၾကရေသာအခါ ထုိကိစၥကုိ က်ေနာ္က အရင္ေဆြးေႏြးခဲ့ပါသည္။ သူက က်ေနာ့္ကုိ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ပဲ ျပန္ရွင္းျပေပးပါသည္။ “က်ေနာ္တုိ႔က သတင္းသမားဆုိေတာ့ ၾကားလူေတြ ျဖစ္သြားၿပီ၊ ႏွစ္ဘက္ စလုံးကုိ တတ္ႏုိင္သေလာက္ မွ်ေအာင္စဥ္းစားေပးရတာေတြ ရွိလာတယ္”ဟု သူ႔ခံယူမႈကုိ ႐ိုး႐ုိးသားသား ေျပာျပခဲ့ပါသည္။

လူတဦးခ်င္းစီ၏ စိတ္ဓာတ္ခံယူမႈ၊ ယုံၾကည္မႈမ်ားကုိ က်ေနာ္တုိ႔က ဘာမွ်ကန္႔ကြက္လုိစိတ္ မရွိပါ။ ကန္႔ကြက္လွ်င္လည္း တရားမွ်တမွာ မဟုတ္ပါ၊ ျပႆနာက က်ေနာ့္ရင္ထဲမွာ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ျဖစ္သြားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ က်ေနာ္တုိ႔က သူ႔ကို တင္းပုတ္နဲ႔ သြားၾကားထုိးတံ တုိက္တဲ့တုိက္ပြဲမွာ၊ ေရွ႕တန္းစစ္မ်က္ႏွာက က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ မီဒီယာတပ္မွဴးလုိ သေဘာထားခဲ့ တာ ျဖစ္ပါသည္။

သူက ‘တပ္မွဴး’ မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘဲ ‘ဒုိင္လူႀကီး (ၾကားလူ)’ ပဲ ျဖစ္ခ်င္သည္ဟု ေျပာလာေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ က်ေနာ့္ မိတ္ေဆြ ထုိသူသည္ တသက္လုံး အဖိႏွိပ္ခံႏွင့္ ဖိႏွိပ္သူတုိ႔၏ပဋိပကၡတြင္ အဖိႏွိပ္ခံဘက္ကသာ ျပတ္ျပတ္သားသား ရပ္ခဲ့သူျဖစ္ပါသည္။ သူ ‘တပ္မွဴးဘဝ’ ကေန၊ ‘ဒုိင္လူႀကီး’ ဘယ္အခ်ိန္က ျဖစ္သြားခ့ဲမွန္း က်ေနာ္ပင္ ေသေသခ်ာခ်ာ မသိခဲ့ပါ။ အျခားသူေတြေရာ သိခဲ့ၿပီလား က်ေနာ္ မသိပါ။ က်ေနာ္ဆုိခဲ့ပါၿပီ၊ တဦးခ်င္း၏ ကုိယ္ပိုင္ေရြးခ်ယ္မႈမ်ားကို က်ေနာ္ အေလးထားပါသည္။

သုိ႔ေသာ္ က်ေနာ္ ၾကားလူပဲ လုပ္ေတာ့မယ္ဆုိၿပီး က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ကတုတ္ ထဲကေန သူထြက္သြားတာကုိလက္ခံႏုိင္ေအာင္ က်ေနာ္ အခ်ိန္အေတာ္ ယူခဲ့ရပါသည္။ သူ႔ ျဖတ္သန္းမႈ၊ သူ႔ ကြၽမ္းက်င္မႈႏွင့္ အတတ္ပညာ၊ သူ႔ စိတ္ေစတနာေကာင္းေတြကို က်ေနာ္တုိ႔ အျပည့္မရႏုိင္ေတာ့ဘူး ဆုိေသာအသိသည္ က်ေနာ့္စိတ္ကုိ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစခဲ့တာ အမွန္ျဖစ္ပါသည္။

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမယ္။