လမ္း (ေက်ာ္သူ)

အမ်ဳိးသားပညာေရးဥပေဒအား သပိတ္ေမွာက္လမ္းေလွ်ာက္ ဆႏၵျပေနသည့္ ေက်ာင္းသားသပိတ္စစ္ေၾကာင္းအဖြဲ႔ကို က်န္းမာေရးေစာင့္ေ႐ွာက္မႈအျဖစ္ (ျမင္းျခံ၊ ေတာင္သာ၊ ပုပၸါး၊ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း) ခရီးစဥ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ လိုက္ပါသြားခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္က ေရးသားခဲ့တဲ့ “ငယ္စဥ္ ႀကီးလိုက္” ဆိုတဲ့ ကဗ်ာစာသားေတြကို အမွတ္ရေနခဲ့တဲ့အတြက္ ျပန္လည္တင္ျပလိုက္ပါတယ္။ 

ယင္းကဗ်ာစုေလး ေပၚေပါက္လာတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္က - 

(၁) လူသားခ်င္း စာနာေထာက္ထားေစလိုေသာ စိတ္။ 
(၂) ျဗဟၼစိုရ္တရားေလးပါးအား လက္ကိုင္ျပဳလိုေသာ စိတ္။ 
(၃) စည္းလံုးျခင္း အင္အားစုႀကီးျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ကမ႓ာ့ရြာႀကီး တည္ေဆာက္ေစလိုေသာ စိတ္။ 
(၄) လူမ်ဳိးဘာသာ အဆင့္အတန္း ပညာအရည္အခ်င္း မခြဲျခားေစလိုေသာ စိတ္ဓာတ္မ်ား ရွင္သန္ေပါက္ဖြားေစလိုေသာ ပရဟိတသမားတစ္ဦး၏ ခံစားမႈ (သို႔) ႏိုင္ငံ့အေရး ျပည္သူလူထုအေရးကို ထမ္းရြက္ေနေသာ ပရဟိတသမားတစ္ဦး 
ေလွ်ာက္ခဲ့ေသာလမ္း ... 
ေဖာက္ခဲ့ေသာလမ္း ... 
ဝင္ေလထြက္ေလရပ္သည္အထိ ဆက္ေလွ်ာက္ေနမည့္လမ္း ... ပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။

“ငယ္စဥ္ႀကီးလိုက္” 

ငယ္ - သူငယ္ခ်င္းတို႔ ... 
မင္းတို႔နဲ႔ငါ ငယ္ငယ္ကေလးထဲက သူငယ္ခ်င္းေတြပါ။ ကစားေဖာ္, ကစားဖက္ ေက်ာင္းေျပးေဖာ္, ေက်ာင္းေျပးဖက္ ဆိုးေဖာ္, ဆိုးဖက္ ေဆာ့ေဖာ္, ေဆာ့ဖက္ ေဘာလံုးကစားေဖာ္, ကစားဖက္ ဘာပဲလုပ္လုပ္ တဖက္ဖက္နဲ႔ မင္းတို႔ထဲမွာ ငါက စာအညံ့ဆံုး ဒါေပမဲ့ “ငယ္” သူငယ္ခ်င္းတ႔ို ... မင္းတို႔ ငါ့ကို အခ်စ္ဆံုး။ 

စဥ္ - သူငယ္ခ်င္းတို႔ ... 
အစဥ္လိုက္ - တပူးပူး, တတဲြတဲြနဲ႔ 
ေကာလိပ္ေရာက္ေတာ့လဲ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ပဲ။ 
မင္းတို႔က ေရွ႕ကသြား ငါက ေနာက္ကလိုက္ခဲ့။ 
ပညာေရးကနိမ့္ပါးေတာ့ ငယ္ဘဝ မိဘေတြမရိပ္မိေအာင္ 
မူးယစ္သံုးေတာ့လည္း မင္းတို႔က တား၊ 
တားမရေတာ့လည္း ခ်စ္ေနၾကျမဲ။ 
မင္းတို႔ကေတာ့ ပညာတတ္ႀကီးေတြျဖစ္သြား 
ငါကေတာ့ မူးယစ္သံသရာထဲ တဝဲဝဲလည္။ 
ဒါေပမဲ့ “ငယ္စဥ္” သူငယ္ခ်င္းတို႔ ... မင္းတို႔ ငါ့ကို အခ်စ္ဆံုးပဲ။ 

ႀကီး - သူငယ္ခ်င္းတို႔ ... 
ဘဝေပးအေျခအေနေၾကာင့္ ငါက မင္းသားျဖစ္သြား 
မင္းတို႔မွာေတာ့ အင္ဂ်င္နီယာႀကီးေတြ၊ ဆရာဝန္ႀကီးေတြ၊ 
စစ္ဘက္အရာရွိေတြ၊ သေဘၤာအရာရွိေတြနဲ႔ 
ငါနဲ႔မင္းတို႔ ဘဝေတြကကြာျခားသြား။ 
ငါ့ရဲ႕ဘဝထဲ ႀကီးသူငယ္ခ်င္းတို႔ နဲ႔ ထပ္ဆံုေတြ႔ 
ငါ့ရဲ႕ေလာကထဲမွာက ျပႆနာေပါင္းစံု။ 
အရက္၊ မူးယစ္၊ မိန္းမ၊ ေလာင္းကစား အစံုပဲ။ 
အဲဒီအစံုအစံုေတြၾကား နစ္မြန္းခဲ့ရ။ 
ဒါေပမဲ့ “ငယ္ စဥ္ ႀကီး” သူငယ္ခ်င္းတို႔ ... မင္းတို႔ 
ငါ့ကို အခ်စ္ဆံုးပဲ။ 

လိုက္ - သူငယ္ခ်င္းတို႔ ... 
ငါ့ဘဝကို ငါ႐ုန္းထြက္ 
နာေရးေကာင္းမႈထဲ စံုးစံုးဝင္ခဲ့။ 
လူမႈေရးလမ္းေၾကာင္းထဲ အဆံုးထိလိုက္ခဲ့။ 
နာေရးလူမႈေရး တပူးတဲြတဲြ စက္တင္ဘာကိစၥ စခဲ့ၿပီပဲ။ 
အက်ဥ္းက် မိသားစုဘဝ ကိုယ္ခ်င္းစာခဲ့။ 
ငါ့ကိုေခၚယူေမးျမန္းခဲ့။ 

ငါ လွည့္ၾကည့္မိတယ္ - ဘယ္သူမွ မရွိေတာ့ဘူး။ 
…… ဘယ္သူမွ ပါမလာေတာ့ဘူး။ 
၂ဝဝ၇ ေနာက္ပိုင္း …… ငါ့ဘဝမွာ ငါတစ္ေယာက္တည္း။ 
ေမြးကတည္းက တစ္ေယာက္ထဲ - ဆံုးတဲ့အခါမွာလဲ တစ္ေယာက္တည္း။ 
ဒီစကားကမွန္ေနဆဲပါ သူငယ္ခ်င္းတို႔ 
အခု …… ငါေကာင္းမႈေတြ လုပ္ေနၿပီေလကြာ။ 
ျမတ္စြာဘုရား ဆံုးမေဟာၾကားထားတဲ့အတိုင္း ျဗဟၼစိုရ္လူမႈေရးေတြ လုပ္ေနၿပီကြာ။ 
လူလူခ်င္း စာနာေထာက္ထားေနၿပီေလကြာ။ 

ငါ့နားမွာ ငယ္စဥ္က သူငယ္ခ်င္းေတြ “မင္းတို႔ မရွိၾကေတာ့ဘူးလားကြာ” 
ငါ့ေဘးမွာ ႀကီးမွေပါင္းတဲ့ အႏုပညာသူငယ္ခ်င္းေတြ “မင္းတို႔မရွိၾကေတာ့ဘူးလားကြာ” 
ငါတို႔ လက္ခ်င္းမတဲြၾကေတာ့ဘူးလားကြာ။ ငါဟာ အနက္ေရာင္လူသား မဟုတ္ရပါလားကြာ။ 
ငါဟာ အရွင္လတ္လတ္ ဥေပကၡာလူသား ျဖစ္သြားၿပီလား …… 
အခုေတာ့ …. ငါ့ေဘးမွာလူေသေတြနဲ႔ လူနာေတြခ်ည္းပဲေပါ့။ 
ငါ့ကို မင္းတို႔ ေတြ႔ရမွာ၊ ဆံုရမွာ ဘာလို႔မ်ား ေၾကာက္ေနရတာလဲကြာ။ 
ငါဟာ တေစၦ၊ သရဲ၊ ၿပိတၱာ၊ မေကာင္းဆိုးဝါး မဟုတ္ပါဘူးကြာ။
ျပည္သူေတြရဲ႕ ဒုကၡအခက္အခဲေတြကို တပိုင္တႏိုင္ ေဖးမေပးေနတဲ့ ငါ ပါကြ။ 

မင္းတို႔၊ ငါတို႔ အမ်ားျပည္သူ လူသားအားလံုးဟာ 
ခင္ပြန္းႀကီးဆယ္ပါးထဲမွာ အက်ဳံးဝင္တယ္ဆိုတာ မေမ့ၾကပါနဲ႔ကြာ။ 
လူမႈေရးဟာ … ျပည္သူ႔အေရး
ျပည္သူ႔အေရးဟာ … ႏိုင္ငံ့အေရး
ႏိုင္ငံ့အေရးဟာ …. မင္းတို႔ ငါတို႔ရဲ႕ အေရးေလကြာ။ 

မင္းတို႔ မရက္စက္ၾကပါနဲ႔ 
မင္းတို႔ အတၱမႀကီးၾကပါနဲ႔ 
မင္းတို႔ရဲ႕ ပညာရပ္ေတြကို ဘယ္သူမွမထိႏုိင္၊ မခိုးႏုိင္ပါဘူး။ 
မင္းတို႔ရဲ႕ ပညာေတြ မပြန္းႏုိင္ပါဘူး။ မပဲ့ႏုိင္ပါဘူးကြာ။ 
ဓားဆိုတာ ေသြးေနမွထက္တယ္တဲ့။ 
မင္းတို႔တတ္ေျမာက္ထားတဲ့ ပညာရပ္ေတြကို အသံုးခ်ၾကပါကြာ။ 
ဒါမွ မင္းတို႔ရဲ႕ပညာေတြ ေတာက္ေျပာင္ထက္ျမက္လာမွာပါ။ 

ခုေတာ့ ... ငါ့မွာေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲ 
မင္းတို႔ရဲ႕ ဥေပကၡာလုပ္ရပ္က မွားေနၿပီလား။ 
မင္းတို႔ရဲ႕ အယူအစဲြေတြ မွားေနၿပီလား။ 
မင္းတို႔ရဲ႕ ပညာရပ္ေတြ ဥစၥာေခ်ာက္ေနၾကၿပီလား။ 
မိေခ်ာင္းမင္း ေရခင္းျပတာေတာ့ မဟုတ္ရပါကြာ။ 
ငယ္စဥ္ ႀကီးလိုက္ သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ … 
ငါတို႔ ဟိုတုန္းကလို … လက္ခ်င္းဆက္ၿပီး စိတ္ခ်င္းဆက္ကာ 
အမ်ားအတြက္ ဒို႔ေတြေပးဆပ္ၾကပါစို႔လား။ 

ဒါေပမဲ့ ... “ငယ္ စဥ္ ႀကီးလိုက္” သူငယ္ခ်င္းတို႔ မင္းတို႔ကိုေတာ့ ငါခ်စ္ေနဆဲပဲ။ 

ေမာင္ေမာင္ (ခ) ေက်ာ္ဝင္း (ခ) ေက်ာ္သူ 
(၁၄.၁.၂ဝ၁၁)