“ႏိုင္ငံျခားမွာဆို သတင္းစာတိုက္ႀကီးေတြမွာ ေျမေအာက္ခန္းရိွတယ္၊ နာမက်န္းျဖစ္ေနတဲ့ တိုင္းသိျပည္သိ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးေတြရဲ႕ အတၳဳပၸတိၱအက်ဥ္းကို အသင့္ေရးၿပီး၊ သိမ္းထားတယ္။ ေနာက္ဆံုးသတင္းအတြက္၊ ေန႔ရက္နဲ႔ အခ်ိန္ကိုသာ ကြက္လပ္ခ်န္ထားတယ္။ အဲဒီမွတ္တမ္းေတြ သိမ္းဆည္းထားတဲ့ ေျမေအာက္ခန္းကို ေမာ္က်ဴရီလို႔ ေခၚတယ္” လို႔ ေဒၚခင္မ်ဳိးခ်စ္က ေျပာဖူးေၾကာင္း ဆရာမႀကီး သာယာဝတီ စန္းစန္းႏဲြ႔က သူ႔ေဆာင္းပါးတခုမွာ ေဖာ္ျပခဲ့ဖူးပါတယ္။
က်ေနာ္ သတင္းေထာက္ျဖစ္လာေတာ့ အလွ်ဥ္းသင့္သလို သင္ၾကားေလ့လာရတဲ့ ဂ်ာနယ္လစ္ဇင္းသင္တန္းေတြထဲက တိဘက္လူမ်ဳိး ဂ်ာနယ္လစ္ဇ္ေတြနဲ႔ အတူတက္ခြင့္ရခဲ့တဲ့ နယူးေဒလီက သင္တန္းတခုမွာ ေမာ္က်ဴရီ နယူးစ္ကို ဘယ္လို ႀကိဳတင္ျပဳစုရမယ္ဆိုတာလည္း အေမရိကား သင္တန္းဆရာတေယာက္က ေျပာဖူးပါတယ္။
အထူးသျဖင့္ ေရဒီယိုနဲ႔ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား တီဗြီသတင္းေတြမွာ ထင္ရွားၾသဇာႀကီးမားတဲ့ လူပုဂိၢဳလ္တဦးတေယာက္ ကြယ္လြန္မႈ၊ ႀကီးက်ယ္တဲ့ မေတာ္တဆ ျဖစ္ရပ္တခုခု သို႔မဟုတ္၊ သဘာဝေဘးရန္ သတင္းတခုေပၚတာနဲ႔ အဲဒီသတင္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ေနာက္ဆက္တဲြသတင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ခ်က္ခ်င္းလိုလို ေနာက္ခံသမိုင္း မွတ္တမ္းမွတ္ရာေတြနဲ႔တကြ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ၾကည့္႐ႈနားဆင္ ဖတ္႐ႈခြင့္ကို ရတတ္ပါတယ္။ ဒါက မွတ္တမ္းမွတ္ရာေတြကို စနစ္တက် ေသခ်ာသပ္ယပ္စြာ သိမ္းဆည္းၿပီး အေရးေပၚရင္ အရံသင့္အသံုးျပဳႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္ႏိုင္တဲ့ သတင္းသမား အရည္အေသြးလည္း ျဖစ္တယ္။
အထူးသျဖင့္ ကမၻာေက်ာ္ သတင္းစာတိုက္ေတြ၊ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားနဲ႔ သတင္းမီဒီယာေတြက မွတ္တမ္းဌာနတခုကိုထားၿပီး လုပ္ကိုင္တတ္ပါတယ္။ အိႏိၵယမွာေနထိုင္ခဲ့စဥ္က နယူးေဒလီ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား သတင္းဌာနေတြဟာ ေမာ္က်ဴရီသတင္းေတြကို အေတာ္ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေဖာ္ျပႏိုင္ၾကတာေတြ႔ရတယ္။ ဥပမာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ရာဂ်စ္ဂႏီၶလုပ္ၾကံခံရတဲ့ သတင္းေတြေပၚထြက္လာတာနဲ႔ ဘရိတ္ကင္းနယူးစ္ေတြအျပင္ မွတ္တမ္းသတင္းေတြ၊ ဖီရွာေတြ၊ အင္တာဗ်ဴးေတြ၊ အကဲျဖတ္ခ်က္နဲ႔ သုေသသနေတြ အံ့မခန္း အဆက္မျပတ္ ေဖာ္ျပတာကို ေတြ႔ဖူးပါတယ္။
က်ေနာ္ အာအက္ဖ္ေအ ေရဒီယိုသတင္းေထာက္အေနနဲ႔ အိႏိၵယမွာေနထိုင္ လုပ္ကိုင္ခဲ့စဥ္တေလွ်ာက္ ျမန္မာျပည္က ထင္ရွားတဲ့ ႏိုင္ငံေရး၊ ဘာသာေရး၊ သတင္းမီဒီယာနဲ႔ စာေပေလာက က လူပုဂၢိဳလ္ေတြအေၾကာင္း သတင္းေရးဖူးပါတယ္။ တခ်ဳိ႕လူပုဂိၢဳလ္ေတြအေၾကာင္း ေမာ္က်ဴရီလုပ္ထားေပမယ့္ အမ်ားအားျဖင့္ မလုပ္ျဖစ္ပါ။ ဆိုင္ရာမွတ္တမ္းတခ်ဳိ႕ေတာ့ သီးသန္႔သိမ္းဆည္းထားတာမ်ဳိး ရိွပါတယ္။ နာေရးသတင္းၾကားၾကားခ်င္း ကာယကံရွင္ မိသားစုနဲ႔ နီးစပ္သူေတြထံက ဆက္သြယ္ေမးျမန္းရတာ၊ အတည္ျပဳရတာေတြလည္း ရိွပါတယ္။
အခု ဆရာႀကီးဦးဝင္းတင္ (၈၅ ႏွစ္) ကြယ္လြန္တဲ့ သတင္းၾကားလိုက္ေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၆ ႏွစ္ေက်ာ္က ဆရာႀကီးအတြက္ ေမာ္က်ဴရီသတင္း ေရးဖို႔ ျပင္ဆင္ခဲ့တာေလးကို သတိတရျဖစ္မိတယ္။
အဲဒီတုန္းက ဆရာႀကီးက အင္းစိန္ေထာင္ထဲမွာ က်န္းမာေရးက သိပ္မေကာင္းဘူးလို႔ သတင္းေတြ ထြက္ေနတယ္။ အသက္ကလည္း ၇၉ ႏွစ္ေလာက္ရိွေနၿပီ။ ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပမ္းမႈေတြနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျဖစ္သလို ခ်ဳပ္ေနွာင္ထားတဲ့ ဇရာအိုႀကီးတေယာက္မို႔ ဘယ္သူမွ ၾကာၾကာခံမယ္လို႔ ထင္မထားဘူး။ ဒီအဖိုးႀကီးကေတာ့ ေထာင္ထဲမွာပဲ ေသမွာပါလို႔ အားလံုးက တြက္ဆထားတာပါ။ အာအက္ဖ္ေအ ဌာနမွဴး အန္တီၿငိမ္း (ေဒၚၿငိမ္းေရႊ) ကလည္း က်ေနာ့္ကို ဦးဝင္းတင္အေၾကာင္း ေမာ္က်ဴရီလုပ္ထားဖို႔ ဖုန္းဆက္ေျပာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ မေသခင္ သူ႔အေၾကာင္း သိထားတဲ့လူေတြကို ခ်ည္းကပ္ၿပီး ႀကိဳတင္ ေမးျမန္းဖို႔ ျပင္ဆင္ရတာေပါ့...။ သူ႔ ေနာက္ခံသမိုင္းအက်ဥ္းေတြနဲ႔ လႈပ္ရွားမႈတခ်ဳိ႕ ဟိုတစ ဒီတစကို ဖိုင္တခုဖြင့္ၿပီး သိမ္းထားလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ၾကံဳရင္ၾကံဳသလို ျပည္တြင္းက သတင္းစာဆရာေတြနဲ႔ နီးစပ္သူေတြကို အင္တာဗ်ဴးဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားတယ္။
တေန႔ေတာ့ ဆရာေမာင္ဝံသ( ဦးစိုးသိမ္း)ကို သတင္းအခ်က္အလက္တခုနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အတည္ျပဳေမးျမန္းခဲ့ရာက ဆရာႀကီး ဦးဝင္းတင္အေၾကာင္း ေမာ္က်ဴရီလုပ္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနေၾကာင္းရွင္းျပၿပီး ဆရာေမာင္ဝံသကို ဦးဝင္းတင္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သိသေလာက္ အမွတ္တရေတြေျပာျပဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။ ဆရာေမာင္ဝံသက “က်န္းမာေရးက အေျခအေနက အံ့မခန္းေအာင္ ေကာင္းေနတာဗ်၊ က်ေနာ္တို႔ထက္ေတာင္ ေကာင္းေသးတယ္၊ သတင္းဌာနေတြက သတင္း ႀကိဳတင္စုေဆာင္းထားေလ့ရိွတာကေတာ့ မွန္ပါတယ္ဗ်ာ၊ ဒါေပမယ့္ ဦးဝင္းတင္ က်န္းမာေရးဟာ အမ်ားတကာထင္သလို မဟုတ္ပါဘူး၊ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ပါပဲ၊ သူက စိတ္ဓာတ္အင္မတန္ခိုင္မာသူဗ်” လို႔ ရွင္းျပၿပီး အခု သူ႔အေၾကာင္းေျပာဖို႔ အရမ္းကို ေစာေနတဲ့အေၾကာင္း၊ ဦးဝင္းတင္ အိုေနၿပီ၊ နာေနၿပီပဲဆိုတဲ့ အသိနဲ႔ ႀကိဳေျပာဖို႔ ဦးဝင္းတင္ကို အားနာတဲ့အေၾကာင္း က်ေနာ့္ကို ေျပာပါတယ္။
ဒါနဲ႔ က်ေနာ္လည္း ဆရာေမာင္ဝံသကို ဆက္မေမးေတာ့ဘူး၊ ဆရာ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္သြားရင္ ခြင့္လႊတ္ဖို႔ ေတာင္းပန္လိုက္ရတယ္။ အဲ ဆရာေမာင္ဝံသ ေျပာခဲ့သလိုပဲ ဆရာႀကီးဦးဝင္းတင္ရဲ႕ က်န္းမာေရးဟာ ဆရာ ေမာင္ဝံသထက္ေတာင္ ေကာင္းပါတယ္။ ဆရာေမာင္ဝံသကပဲ ခရီးအရင္ႏွင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီကတည္းက ဆရာႀကီး ဦးဝင္းတင္ရဲ႕ ေမာ္က်ဴရီအတြက္ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ ႀကိဳမေရးခဲ့ဘူး။ ၿပီးခဲ့တဲ့ သတင္းပါတ္ကစလို႔ ဆရာႀကီး ဦးဝင္းတင္ က်န္းမာေရးမေကာင္းတဲ့ သတင္းၾကားေတာ့ အေတာ့္ကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုယ္တိုင္ ျပည္ပခရီးေရာက္မဆိုက္ ေန႔ရက္ဆက္ လူမမာၾကည့္သြားေနေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ထင့္ခနဲျဖစ္သြားတယ္။ သိပ္မထင္ေတာ့ဘူး၊ ဆရာႀကီး ဒီတေခါက္ေတာ့ ဒီေတာင္ကို ေက်ာ္ႏိုင္ပါေတာ့မလား ...။
က်ေနာ္ ဦးဝင္းတင္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ဖိုင္ကို ျပန္မၾကည့္ျဖစ္ဘူး၊ သူနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သူကိုယ္တိုင္ေရးထားတဲ့ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေဝၿပီးစာေတြေရာ၊ သူ႔အေၾကာင္းသူ႔ကို ခ်စ္ခင္တဲ့ တျခား စာေရးဆရာဆရာေတြရဲ႕ စာေတြေရာ သြားမထိျဖစ္ခဲ့ဘူး။ တခ်ိန္က ဆရာေမာင္ဝံသ မျမင္ခ်င္၊ မၾကားခ်င္၊ မေျပာခ်င္တဲ့ ခံစားခ်က္ေလး က်ေနာ့္ရင္ထဲ မသိမသာ ဝင္လာတယ္။ ဆရာမႀကီး ေဒၚခင္မ်ဳိးခ်စ္ကေတာ့ သာယာဝတီ စန္းစန္းႏဲႊ႔ကို “မင္း သတင္းစာဆရာေကာင္း ျဖစ္ပါေစေနာ္၊ မငိုရဘူး၊ မရယ္ရဘူး၊ အျဖစ္မွန္ကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္၊ တိက်ေအာင္မွတ္တမ္းတင္ၿပီး၊ သတင္းေရး၊ ၾကားလား” လို႔ သြန္သင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။
သတင္းေထာက္ဆိုတာ နာက်င္ေပမယ့္လည္း မာေက်ာရမယ္ဆိုတဲ့အသိလည္း က်ေနာ့္မွာ ရိွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ သတင္းသမားေကာင္းတေယာက္ ျဖစ္မလာေသးပါဘူး။ ဆရာမႀကီး လူထုေဒၚအမာ၊ ကဗ်ာဆရာၾကည္ေအာင္၊ ဆရာေမာင္ဝံသ၊ အဆိုေတာ္ ထူးအိမ္သင္၊ အဆိုေတာ္ ခင္ေမာင္တိုးတို႔ ကြယ္လြန္ေတာ့ က်ေနာ္ သတင္းေဆာင္းပါး မေရးႏိုင္ခဲ့ပါ၊ ကိုယ့္တာဝန္ပ်က္ကြက္ခဲ့တယ္။ သိပ္ကို ေလးစားခ်စ္ခင္သူေတြ ကြယ္လြန္ရင္ က်ေနာ္ စာေရးလို႔မရတာ ၾကာပါၿပီ။ သူတို႔မွတ္တမ္းဖိုင္လည္း မဖြင့္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ အခု ဆရာႀကီးအေၾကာင္း စုေဆာင္းထားတဲ့ ဦးဝင္းတင္ဖိုင္နဲ႔ သူ႔စာေတြကို ဖတ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေဆာင္းပါးေလးတပုဒ္ေတာ့ ျဖစ္ေအာင္ ေရးခ်င္ပါေသးတယ္၊ ႀကိဳးစားၾကည့္မယ္။ ေရးႏိုင္စြမ္းရိွမယ္၊ မရိွဘူးေတာ့ က်ေနာ္လည္း မသိေသးပါဘူး...။
ကိုညိဳ (ေအာ္စလို)
၂၁ ဧၿပီ၊ ၂၀၁၄
No comments:
Post a Comment