ေရာက္သြားေတာ့ တပ္ရင္းမွဴးကေတာ့ ထံုးစံအတုိင္း ျပံဳးျပံဳးခ်ဳိခ်ဳိ...။ အနားက တေယာက္ကိုလည္း ဗဟိုေကာ္မတီဝင္ လို႔ မိတ္ဆက္ေပးတယ္။ စကားေျပာၾကရင္း “ဒီေနရာက ခ်င္းမုိင္ တကၠသိုလ္နဲ႔႔ ကပ္လ်က္ေလ” လို႔ ေျပာေတာ့ “သိတယ္ေလ၊၊ က်ေနာ္တို႔ ေစာေစာကေတာင္ အနားက ျဖတ္ေလွ်ာက္ၿပီးၿပီ” လို႔ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ျပံဳးစစနဲ႔ ေျပာျပတယ္။
“အေရွ႕ဘက္က ျခံစည္း႐ိုေတြက မာလာေဆာင္ဘက္က ျခံစည္း႐ိုးေတြနဲ႔ တူတယ္ဗ်” လို႔ တပ္ရင္းမွဴး မိတ္ေဆြက ထပ္ေျပာတယ္။ ႏွစ္အစိတ္တိတိရွိခဲ့ၿပီဆုိေပမမယ့္ သူတုိ႔ရဲ႕ တကၠသိုလ္အလြမ္းက ပ်ယ္ေသးပံုမရ။ ရန္ကုန္ခရီးဆုိေတာ့လည္း တကၠသိုလ္ဝိညာဥ္ ျပန္ႏုိးေနၾကတယ္ထင္ပါတယ္။
တကၠသိုလ္အေၾကာင္းမွာပဲ စကားေတြက တဝဲလည္လည္။ ေဒါက္တာသန္းထြန္းအေၾကာင္း၊ ေဒါက္တာ ေက်ာ္သက္ရဲ႕ ယူက်ဳက လက္ခ်ာ အေၾကာင္း၊ ေနာက္ က်ေနာ္မသိတဲ့ ဟားဗတ္တကၠသိုလ္မွာ ထူးခၽြန္တဲ့ ျမန္မာဆရာႀကီးတေယာက္အေၾကာင္း... ေနာက္ က်ေနာ္မသိတဲ့ သူတုိ႔ ဆရာေတြအေၾကာင္း ... သစ္ပုပ္ပင္အေၾကာင္းေတာင္ ပါေသး။
“သစ္ပုပ္ပင္က ရွမ္းျပည္ဘက္ကေန မ်ဳိးယူလာတာလို႔ ၾကားဖူးတယ္ဗ်” တပ္ရင္းမွဴးက အာရ္အုိင္တီ ေက်ာင္းသားဆုိေတာ့ ဖုန္းေမာ္ အေရးအခင္းမွာ ကိုယ္ေတြ႔ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့သူ၊ ႏွစ္တုိင္း မတ္လ ၁၃ ရက္ေန႔ဆုိရင္ ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမေရာက္ အာရ္အုိင္တီ ေက်ာင္းသားေတြ ဖုန္းေမာ္အတြက္ အလွဴလုပ္ လုပ္ၾကတယ္။ တပ္ရင္းမွဴးရဲ႕မိတ္ေဆြကေတာ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာ ႏွစ္အတန္ၾကာ က်င္လည္ခဲ့ဖူးတယ္လို႔ သူ႔စကားထဲက သိရတယ္။ လူပံုက ပိန္ပိန္ပါးပါး၊ စကားေျပာေတာ့ တိုးတုိးသက္သက္ဆုိေတာ့ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးနဲ႔ ဘယ္လိုမွ မလုိက္ဖက္တဲ့ ပံုစံ။ စာသမား၊ ကဗ်ာသမားနဲ႔ပိုတူတယ္လို႔ ထင္တယ္။
စကားေျပာလိုက္ လုပ္လက္စ အလုပ္ေတြကို လုပ္လုိက္နဲ႔၊ တိက်ေသခ်ာတဲ့ လူတစ္ေယာက္လို႔ က်ေနာ့္ စိတ္ထဲမွာ ထင္ေနတယ္၊ “အထဲမွာ ေရကန္တကန္ ရွိတယ္ဗ်၊ အင္းလ်ားကန္နဲ႔ တူတယ္” လို႔ က်ေနာ္က အသိေပးလုိက္တယ္၊ “ဟုတ္လား” လို႔ သူတို႔ေတြ ၿပိဳင္တူ ေမးၾကတယ္။ အင္းလ်ားနဲ႔တူတယ္ဆုိေတာ့ ေက်ာင္းသားသူပုန္ေတြက စိတ္ဝင္စားေနျပန္ေရာ...။
က်ေနာ္ ေတြးၾကည့္တယ္။ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးဆုိတာ လူတုိင္း မလုပ္ႏိုင္တဲ့ကိစၥ။ ၿပီးေတာ့ စာသင္ခန္းေတြကို ေက်ာခုိင္းၿပီး ေန႔ခ်င္းညခ်င္း လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးသမားဘဝကို ခံယူရတာက ပိုၿပီး မလြယ္တဲ့ကိစၥ။ ဒါေၾကာင့္ ထင္တယ္၊ ကမၻာလံုးမွာ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ဆုိလို႔ ဘယ္မွာမွ မရွိ၊ ျမန္မာျပည္မွာပဲ ABSDF ဆုိတာ ရွိတယ္။ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္မွာ လက္နက္ကိုင္တယ္ဆုိတာက အခြင့္အေရးရဖို႔ ေနေနသာသာ စားဖို႔ေတာင္ အႏိုင္ႏုိင္...။ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ေပၚေပါက္တဲ့အခ်ိန္က လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးက အက်ဘက္ကို ေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္...။ ကိုယ္ပိုင္နယ္ေျမ မရွိ၊ ကြ်န္းသစ္ မရွိ၊ ေက်ာက္စိမ္း မရွိ၊ ေမွာင္ခိုအခြန္ မရွိ၊ အၾကမ္းဖက္သမားအဖြဲဲ႔လို႔ေတာင္ တံဆိပ္တပ္ခံခဲ့ရဖူးတယ္၊ ထားေတာ့။
ေက်ာင္းအေၾကာင္း ေျပာေနတုန္း ေနာက္တစ္ေယာက္ ဝင္လာတယ္။ သူတုိ႔ေတြ အျပင္မွာ စားစရာဝယ္ၿပီး ျပန္လာတဲ့ပံုပဲ။ ဆဲဗင္းအလဲဗင္းမွာ ရဲေဘာ္တေယာက္က သူဝယ္ထားတဲ့ စားစရာကို ေငြရွင္းေကာင္တာက ေကာင္မေလးကို ေထာင္ျပၿပီး ထြက္သြားလို႔ မနည္းျပန္ေခၚရတယ္တဲ့။ ေကာင္တာေရွ႕မွာ ရဲေဘာ္ေတြထဲက တေယာက္က ရပ္ေနၿပီဆုိေတာ့ အဲဒီ တေယာက္ပဲ ရွင္းမယ္ေပါ့၊ ဘာယူသြားလဲဆုိတာကို သိရင္ရၿပီဆုိတဲ့ သေဘာေပါ့။ ပစၥည္းေပၚက ဘားကုတ္ေတြကို ေငြရွင္းေကာင္တာမွာ ေလဆာနဲ႔ ျဖတ္ၿပီးမွ ေငြရွင္းရတယ္ဆုိတာကို သူ မသိ။ ၿမိဳ႕ေပၚမေရာက္ဖူး၊ ဆဲဗင္းအလဲဗင္းမွာ တခါမွ ေစ်းမဝယ္ဖူး။ ရန္ကုန္သြားမယ္ဆုိေတာ့ ေရွ႕တန္းကေန တက္လာတာေလ။
ေနာက္တေယာက္ကလည္း ေရွ႕တန္းမွာစီးတဲ့ ဖိနပ္နဲ႔ပဲတက္လာလို႔ ဖိနပ္ဆုိင္ေတြ႔ရင္ ၾကည့္ေပ်ာ္႐ႈေပ်ာ္ ဖိနပ္တရံ ဝယ္ေပးရဦးမယ္တဲ့။
အိမ္ျပန္္လာတဲ့အထိ အဲဒီအေၾကာင္းက ပါလာတယ္။ ညစာစားရင္း မေဟသီကို ေျပာျပေတာ့ သူလည္း မ်က္ႏွာမေကာင္း။
ဒီေန႔ တာခ်ီလိတ္ေရာက္တဲ့ ဓာတ္ပုံကိုေတြ႔ေတာ့ အရင္ဆံုး ေျခေထာက္ေတြကို လုိက္ၾကည့္မိတယ္၊၊ တခ်ဳိ႕လည္း ေျခေထာက္ေတြ ကြယ္ေနေတာ့ ဖိနပ္ေတြကို မျမင္ရ၊ မ်က္ႏွာေတြကို လိုက္ၾကည့္ေတာ့ အားလံုး ရႊင္ရႊင္လန္းလန္း၊ တခ်ဳိ႕ကို ေနကာမ်က္မွန္ေတြနဲ႔ ေတြ႔ေတာ့လည္း ဝမ္းသာသြားတယ္။
သူငယ္ခ်င္း ကဗ်ာဆရာတေယာက္ (သူလည္း အာရ္အုိ္င္တီေက်ာင္းသား၊ ေထာင္ထြက္ပဲ) နယ္စပ္ေရာက္ၿပီး ဖိနပ္ဖုိး မရွိလို႔ ငါးျဖစ္ခ်င္တယ္လို႔ ကဗ်ာစပ္တာကို သတိရတယ္။
“ငါးျဖစ္ေတာ့ ဖိနပ္ မလိုေတာ့ဘူးေပါ့.. အေမ” တဲ့၊၊
အခုလည္း ခင္ဝမ္းရဲ႕ ဆယ္လမြန္ ငါးေတြ... သူတုိ႔ အိမ္ျပန္သြားၾကျပီ၊၊ ဧရာဝတီကို ဆန္ရင္း...။
“ရာသီလည္း တြက္ခ်က္ မွန္ကန္ေစ” လို႔ ဆုေတာင္းပါတယ္။ ။
ဆယ္လမြန္ငါးတုိ႔ အျပန္... https://www.youtube.com/watch?v=VojsqiZXpfc
No comments:
Post a Comment