အေျခခံဥပေဒ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ေရးေကာ္မတီ
အန္ကယ္ႀကီးက ကြၽန္ေတာ္ေရးတဲ့ အေၾကာင္းအရာနဲ႔ တိုက္႐ိုက္သက္ဆိုင္ခဲ့ဖူးသူ ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၆၁ ခုႏွစ္ေလာက္က ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုလက္ထက္ ဖြဲ႔စည္းခဲ့တဲ့ ျပည္ေထာင္စု ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ေရးေကာ္မတီမွာ ထိုစဥ္က တရားေရးဌာနရဲ႕ အတြင္းဝန္ကေလးဘဝနဲ႔ အတြင္းေရးမွဴး အျဖစ္တာဝန္ယူခဲ့သူ ျဖစ္လို႔ပါ။ ဥကၠ႒က ထိုစဥ္က တရားေရးဝန္ႀကီး ေဒါက္တာ ေအးေမာင္ ျဖစ္ပါတယ္။ အန္ကယ္ႀကီးက ခုဆို အဲဒီေကာ္မတီမွာ ပါဝင္ခဲ့တဲ့ ၃၃ ဦးအနက္ သူတစ္ေယာက္ပဲ က်န္စစ္သားျဖစ္ေနၿပီထင္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။
ေကာ္မတီမွာ ဦးတီပီဝမ္း၊ ဦးဘညိမ္း၊ ဦးထြန္းဝင္း၊ ဦးခင္ေမာင္လတ္ စသျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားမွ ကိုယ္စားလွယ္ ႏွစ္ေယာက္စီနဲ႔ ေရွ႕ေနခ်ဳပ္ ဦးရန္ေအာင္လိုပုဂိၢဳလ္ေတြ ပါတယ္။ အတြင္းေရးမွဴးလုပ္ခဲ့တဲ့ အန္ကယ္ႀကီးကိုယ္တိုင္က ယခု အသက္ ၈၀ ေက်ာ္ပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္ဆီ ပုံမွန္ ဖုန္းဆက္၊ ရံဖန္ရံခါ ကိုယ္တိုင္လာလည္တယ္၊ က်န္းမာေရးေလ့က်င့္ခန္း ပုံမွန္လုပ္တယ္။ စာဖတ္တယ္၊ ေရဒီယို နားေထာင္တယ္၊ ေခတ္ကို မ်က္ေျခမျပတ္ဘူး။
ခြဲထြက္ဖို႔ စိတ္ကူးမရွိခဲ့ပါ
သူက သူတို႔ေကာ္မတီက အထူးဖိတ္ၾကားေတြ႔ဆုံခဲ့သူေတြထဲမွာ ပထမဆုံး ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတႀကီး စပ္ေရႊသိုက္ ပါဝင္ပုံ၊ စပ္ေရႊသိုက္က သူတို႔အေနနဲ႔ ျပည္ေထာင္စုက ခြဲထြက္မယ္ဆိုတဲ့စိတ္ကူး လုံးဝ မရွိတဲ့အေၾကာင္း၊ ျပည္နယ္ေတြမွာ အာဏာခြဲေဝမႈ ဘာမွမရွိသေလာက္ျဖစ္ေနလို႔ ျပဳျပင္ေစခ်င္တဲ့အေၾကာင္း (သစ္ခုတ္တာ၊ သတၱဳတြင္းတူးေဖာ္တာကအစ ဗဟိုအစိုးရဆီက ခြင့္ျပဳမွ လုပ္ႏိုင္တဲ့) အေထာက္အထားေတြနဲ႔ ေျပာျပပုံေတြကို ကြၽန္ေတာ့္ကို ေျပာပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္က အန္ကယ္ႀကီး ကြၽန္ေတာ့္ကို အခုေျပာျပတာေတြကိုပဲ ေဆာင္းပါး ျပန္ေရးစမ္းပါ၊ ဒီေန႔ေခတ္လူေတြ သိဖို႔ေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ အန္ကယ္ႀကီးက ေရးမယ္ ေရးမယ္လို႔သာ ေျပာသြားတယ္၊ ဒီေန႔ထိ ေဆာင္းပါးက ျဖစ္မလာပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အေပ်ာ္တမ္း စာေရးသူေတြအေၾကာင္းသိေနလို႔ ထပ္မံတိုက္တြန္းဖို႔ပဲ ႀကိဳးစားရပါမယ္။ သူတို႔သဘာဝက စာဖတ္မယ္၊ ေျပာမယ္၊ ေဆြးေႏြးမယ္၊ ခ်ေရးဖို႔က်ေတာ့ အလြန္ဇီဇာေၾကာင္ၾကပါတယ္။ အဲဒါ က်ဳပ္တို႔ဗ်ဴ႐ိုကရက္ေတြရဲ႕အက်င့္ပဲလို႔ သူကိုယ္တိုင္က ဝန္ခံဖူးပါတယ္။
ေရးေတာ့လည္း တစ္ ႏွစ္ သုံး နံပါတ္စဥ္ေတြထိုးၿပီး အစီရင္ခံစာသဖြယ္ ေရးလာတတ္ပါတယ္။ မည္သို႔ရွိေစ၊ အန္ကယ္ႀကီးဆီက အဖိုးတန္ သမိုင္းအခ်က္အလက္ေတြကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ၾကပါစို႔။
က်န္းမာေရးအာမခံ
ေနာက္တစ္ခ်က္ ဒီအပတ္ေျပာခ်င္တာက က်န္းမာေရးအာမခံအေၾကာင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အဆုတ္ကင္ဆာျဖစ္လို႔ ေဆးကုေနရတဲ့သတင္းၾကားေတာ့ အေမရိကန္နဲ႔ ဥေရာပက ျမန္မာ မိတ္ေဆြေတြက ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ က်န္းမာေရး အာမခံရွိတယ္ မဟုတ္လား၊ မလုပ္ထားဘူးလား၊ အဲသလို က်န္းမာေရး အာမခံလုပ္ထားရင္ အာမခံဌာနက ေဆးကုသစရိတ္အမ်ားစုကို တာဝန္ယူေပးေခ်ရတာပဲ စသည္ျဖင့္ ေျပာၾကပါတယ္။
ေနာက္ မိတ္ေဆြတခ်ဳိ႕က က်န္းမာေရးေဆးကုစရိတ္အတြက္ ဘဏ္ေတြက ေငြေခ်းတဲ့စနစ္မရွိဘူးလားလို႔ ေမးပါတယ္။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ အဲဒီေတာ့မွ ကြၽန္ေတာ္လည္း က်န္းမာေရးအာမခံအေၾကာင္း သတိရပါတယ္ဗ်ာ။
ႏိုင္ငံပိုင္သတင္းစာတိုက္ေတြမွာ အယ္ဒီတာလုပ္ခဲ့တုန္းကေတာ့ လူမႈဖူလုံေရးကတ္ျပားလည္း ရွိတယ္၊ ရန္ကုန္က အလုပ္သမားေဆး႐ုံႀကီးမွာ ေဆးကုသမႈလည္းခံယူဖူးပါတယ္။ က်န္းမာေရးအာမခံရဲ႕သေဘာသဘာဝက အဲဒီသေဘာပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္လခထဲက လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၃-၄၀ ေလာက္က တစ္လကို ၁၄-၅က်ပ္ေလာက္ လူမႈဖူလုံေရးအတြက္ ေငြျဖတ္တယ္။
က်န္းမာေရးေကာင္းေနရင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကြၽန္ေတာ့္ ထည့္ဝင္ေငြဟာ အျခား အလုပ္သမားေတြ ေဆးကုစရိတ္ထဲပါမယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ကုသိုလ္ရတာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္ က်န္းမာေရး ခြၽတ္ယြင္းလို႔ ေဆးကုရၿပီဆိုရင္လည္း ကြၽန္ေတာ္ သြင္းထားတဲ့ ေငြပမာဏနဲ႔ မဆိုင္ဘူး၊ ေရာဂါအေျခအေနအေလ်ာက္ ကုန္က်စရိတ္ကို လူမႈဖူလုံေရးက တာဝန္ယူေပးတာပဲ။ အင္မတန္ေကာင္းတဲ့စနစ္ပါ။
အေမရိကန္က အာမခံ
သို႔ေပမယ့္ ဝန္ထမ္းမဟုတ္ေတာ့ခ်ိန္ကစလို႔ ကြၽန္ေတာ္လည္း က်န္းမာေရးအာမခံထားဖို႔ဆိုတာ သတိေတာင္ မရေတာ့ပါဘူး။ ၂၀၁၀ တုန္းက အေမရိကန္ျပည္ကို ဖဲလိုးရွစ္တစ္ခုနဲ႔သြားေတာ့ အဲဒီမွာ က်န္းမာေရးအာမခံ ေဖာင္ေတြျဖည့္ၿပီး လုပ္ရေသးတယ္။ ဘာရယ္ မဟုတ္ဘူး၊ ျဖည့္ဆိုလို႔ ျဖည့္လိုက္တာပါပဲ။ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ျပန္လာၿပီးတဲ့အခါ ျပန္အမ္းေငြေတြဘာေတာင္ ရပါေသးတယ္။
အဲဒီတုန္းက ဗဟုသုတအျဖစ္တစ္ခုေတာ့ ေမးမိလို႔ သိလိုက္တယ္။ တကယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ အေမရိကန္မွာရွိေနတုန္း ေရာဂါတစ္ခုခုစြဲကပ္လို႔ ကုသရရင္ ဘယ္လိုတာဝန္ယူမွာလဲဆိုေတာ့ ကုန္က်စရိတ္အားလုံးအနက္ အာမခံဌာနက ၈၀ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ကြၽန္ေတာ့္အလုပ္ရွင္ (ဖိတ္ၾကားတဲ့ အဖြဲဲ႔အစည္း) သို႔မဟုတ္ ကြၽန္ေတာ္က ၂၀ ရာခိုင္ႏႈန္းက်ခံရမယ္လို႔ သိရပါတယ္။
သမၼတအိုဘားမားက ဆင္းရဲသားေတြ က်န္းမာေရး ေဆးကုသစရိတ္အတြက္ အစိုးရက မ်ားမ်ားသုံးႏိုင္ေအာင္ လူခ်မ္းသာေတြဆီက အခြန္ပိုေကာက္ဖို႔စီစဥ္တဲ့ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ေလာက္က က်န္းမာေရးအာမခံ စီမံကိန္းအေၾကာင္းလည္း ေလ့လာဖူးပါတယ္။ အေတာ္စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။
ပုဂၢလိက အာမခံလုပ္ငန္းေတြ
ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ အာမခံဌာနက ဝါရင့္ သဘာရင့္ ဆရာႀကီး ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္သိမ္း ဒုတိယဝန္ႀကီးျဖစ္သြားၿပီဆိုေတာ့ က်န္းမာေရး အာမခံကိစၥေတြဘက္မွာ တစ္နည္းတစ္ဖုံ ထူးျခားတိုးတက္လာမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ျပည္တြင္း ျပည္ပ ပုဂၢလိက လုပ္ငန္းရွင္ေတြကို အာမခံလုပ္ငန္း (အထူးသျဖင့္ က်န္းမာေရးအာမခံ) ေတြ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ လုပ္ကိုင္ခြင့္ေပးလာရင္ အစိုးရလည္း ဝန္ေပါ့သြားမယ္၊ ႀကိဳးနီစနစ္ကင္းရွင္းတဲ့ ကမၻာ့အဆင့္မီ အာမခံလုပ္ငန္းေတြလည္း ေပၚလာမယ္လို႔ ယုံၾကည္ပါတယ္။
တစ္ခုေတာ့ရွိပါတယ္။ ပုဂၢလိကလုပ္ငန္းရွင္ေတြကို အာမခံလုပ္ငန္း လုပ္ခ်င္ကိုင္ခ်င္စိတ္ မရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ စိတ္ပ်က္သြားေစမယ့္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြ၊ ေငြပမာဏသတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ရင္ဘတ္ ဆီးမတြန္းဖို႔ေတာ့ လိုမယ္ထင္တယ္ဗ်ာ။
လူတစ္ဦးခ်င္းစီဟာ တစ္လကို ေငြေထာင္ဂဏန္းေလာက္ ပုံမွန္သြင္းထား႐ုံနဲ႔ အေရးဟယ္ အေၾကာင္းဟယ္ က်န္းမာေရးကိစၥျဖစ္လာရင္ သိန္းခ်ီကုန္က်မယ့္စရိတ္ေတြကုိ အာမခံဌာနက တာဝန္ယူေပးတဲ့စနစ္မ်ဳိး မွန္မွန္ကန္ကန္ ေပၚေပါက္လာရင္ ဆင္းရဲသားျပည္သူမ်ားအတြက္ ႀကီးစြာ အက်ဳိးရွိမည္မွာ ေသခ်ာပါတယ္။
တစ္ခုေတာ့ ရွိေပသေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ကုသေရးပိုင္းမွာ ၿပီးစလြယ္မဟုတ္ဘဲ မွန္မွန္ကန္ကန္ ျဖစ္ေစဖို႔ေတာ့ အစိုးရက ထိန္းသင့္သေလာက္ ထိန္းေပး ၾကပ္မတ္ေပးရပါလိမ့္မယ္။
အေမရိကန္က မိတ္ေဆြတခ်ဳိ႕ေမးတဲ့ က်န္းမာေရး ေဆးကုစရိတ္အတြက္ ဘဏ္ေတြက ေငြေခ်းတဲ့စနစ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ ရွိၿပီလား မရွိေသးဘူးလား စုံစမ္းေမးျမန္းၾကည့္ရပါဦးမယ္။
သည္အေၾကာင္းေတြ ေတြးရင္း ေရးရင္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ ကမၻာနဲ႔ရင္ေပါင္တန္းႏိုင္တဲ့စနစ္ေတြ မိတ္ဆက္ေပးဖို႔ အမ်ားႀကီးလိုေနပါေသးလားဆိုတာ ဝမ္းနည္းစြာ သေဘာေပါက္မိေၾကာင္းပါဗ်ာ။
၄-၁၁-၂၀၁၂
maungwuntha@gmail.com
ႏိုဝင္ဘာ ၇ ထုတ္ ျပည္သူ႔ေခတ္ဂ်ာနယ္မွာေဖာ္ျပမည့္ ေမာင္ဝံသ ေျပာခ်င္လြန္းလို႔ ေဆာင္းပါး။
No comments:
Post a Comment