ေသခါနီးမွာ အသက္ကယ္ေဆး ထိုးၿပီး က်ေနာ္ျပန္အလာကုိ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမယ္လား ...
အေဖ ... အဲဒီေဆးဖိုးေလးေတာင္ တတ္ႏုိင္လိမ့္မယ္ မထင္ပါဘူးေလ...။
နာဂစ္ဆိုတဲ့ မီးလွ်ံမုန္တိုင္း က်ေနာ့္ဇာတိကို ေခ်ေတာ့
က်ေနာ့္ကို ခ်က္ျမဳပ္ခဲ့တဲ့ အိမ္ကေလး ျပားက်သြားခဲ့တယ္ ... တစစီ။
အီရန္ ငလ်င္တုန္းကလည္း
က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ခံစစ္ကုန္းကေလးဟာ ရန္သူရဲ႕ ယမ္းခိုးယမ္းေငြ႔ေတြ ေဝလို႔ ...။
ခုလည္း ...
မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့ မိုးေကာင္းကင္ကုိမွ
က်ေနာ္တို႔က ေဝဒနာကို တျပျပနဲ႔
ေမွ်ာ္ကိုး တြယ္တာ တမ္းတေနရဦးမွာလား ...။
ရန္သူက ရန္သူမို႔ ရွင္းတယ္
ဘဝကလည္း ဘဝမို႔ ရွင္းပါတယ္ ...
မရွင္းတာက က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ အတိတ္က သံေယာဇဥ္ေတြ ...။
မႏၱေလးနဲ႔ အနီးတဝိုက္မွာ ဒီေန႔လႈပ္ခဲ့တဲ့ ငလ်င္ဟာ
က်ေနာ္တို႔ဘဝေတြရဲ႕အပ်က္အစီးအစုအပံုေတြကေန စတင္ ဗဟုိျပဳခဲ့တာပါ ...။
က်ေနာ္တို႔ တေယာထိုးေနၾကမွာလား ...
နာက်ည္းမႈေတြရဲ႕ စႏၵရားလက္သံေတြေပၚမွာ
က်ေနာ္တို႔ တဦးခ်င္းစီရဲ႕ ဘဝေျခဖဝါးရာေတြ ...
ဒဏ္ရာနဲ႔ မွတ္ေက်ာက္တင္ဆဲ ျဖစ္တယ္ ...။ ။
ကမာပုလဲ
၁၁၊ ၁၁၊ ၂၀၁၂။
No comments:
Post a Comment