ႏွစ္ကာလ မွတ္စုစာအုပ္ေတြအၾကား
ဝွက္ထားတဲ့ ပိေတာက္ေတြ
ေသြ႔ေျခာက္ေနလည္း ရနံ႔မပ်ယ္ …။
အဲဒီပိေတာက္ေတြမွာ
ေမေမ့ ရနံ႔ကို ရတယ္
(က်ေနာ့္ရဲ႕ အမျဖစ္သူ)
မမေလး ရနံ႔ကို ရတယ္
ဘဝရဲ႕ ပထမဆံုး
ငယ္ခ်စ္ဦးရဲ႕ ရနံ႔ကို ရတယ္…။
ပိေတာက္ဆိုရင္
ေဇာ္ဂ်ီက ခ်စ္တယ္
ဒဂုန္တာရာကလည္း ခ်စ္တယ္
အေမ လူထုေဒၚအမာက ခ်စ္သလို
က်ေနာ္တို႔ၿမိဳ႕သူ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလးကလည္း ခ်စ္တယ္
ကုန္ကုန္ေျပာရရင္
ခ်ီလီကဗ်ာဆရာ
နီ႐ူဒါကလည္း ခ်စ္တယ္…။
မႏွစ္ကေပါ့
ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚေဒသမွာ
ေနာက္က်ၿပီးမွ ပြင့္ခြင့္ရတဲ့ ပိေတာက္ေတြ
နာဂစ္ ေႁခြတာခံခဲ့ရ …။
ခုဆို
တေယာတလက္ရဲ႕ ဘိုးတံေပၚမွာ
ေဝဒနာနဲ႔ ပြင့္မယ့္ ပိေတာက္ေတြ
ေရႊရည္လူးႏိုင္လိမ့္မယ္ … မထင္ဘူး။ ။
ကမာပုလဲ
ဧၿပီ၊ ၂၀၀၇။
No comments:
Post a Comment