၁။ နားေထာင္သူရဲ႕ အာ႐ံုစူးစုိက္မႈ အခ်ိန္ကာလဟာ တိုေတာင္းတယ္။
၂။ တခ်ိန္ထဲမွာ အာ႐ံုထဲ အမ်ားႀကီး သြင္းယူမွတ္သားျခင္း မျပဳႏိုင္ဘူး။
၃။ နားေထာင္သူရဲ႕ အာ႐ံုကို ပ်က္ျပားေစတဲ့အေၾကာင္းေတြ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ အမ်ားႀကီး ရိွေနတယ္။
၄။ နားေထာင္သူဟာ သူ႔ဘဝ၊ သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္က လူေတြရဲ႕ဘဝ၊ သူသိကြၽမ္းသူေတြရဲ႕ဘဝကို ပိုစိတ္ဝင္စားတယ္။
၅။ နားေထာင္သူဟာ အသံလႊင့္ခ်က္ကို နားထဲမသြင္းဘဲ ေနလို႔လည္း ရတယ္၊ အခ်ိန္မေရြး ထပိတ္ပစ္လို႔လည္း ရတယ္ (သတင္းလာတဲ့အခ်ိန္မွာ ထသြားရင္၊ ဒါမွမဟုတ္ ထပိတ္ပစ္လိုက္ရင္ အသံလႊင့္ေပးရတာ ဘာအဓိပၸာယ္မွ မရိွေတာ့ဘူးေပါ့)။
၆။ နားေထာင္သူတိုင္းဟာ ပညာရိွေတြ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘာမွမသိတဲ့ ‘နလပိန္းတံုး’ ေတြလည္း မဟုတ္ၾကဘူးဆိုတာ အျမဲသတိရေနဖို႔ လိုတယ္။ အသံလႊင့္သူဟာ နားေထာင္သူ ပရိသတ္ေတြထဲက ပညာရည္အနိမ့္ဆံုးသူေတြ နားလည္ေအာင္ လႊင့္ထုတ္ရမယ္။
ဒါေပမယ့္ အဲဒီလိုလႊင့္ထုတ္တာဟာ ကြၽမ္းက်င္တတ္ေျမာက္သူေတြကို ေစာ္ကားသလိုမ်ဳိး မျဖစ္ေစရဘူး။ အသံလႊင့္ခ်က္တိုင္းဟာ နားလည္လြယ္တာေတြ ျဖစ္ရမယ္။ ဒါေပမယ့္ သိမ္ဖ်င္းတဲ့ အရာေတြလည္း မျဖစ္ေစရဘူး။
ကိုယ္ထုတ္လႊင့္တဲ့ သတင္းတိုင္းကို လူတိုင္းက အႂကြင္းမဲ့ ယံုၾကည္စိတ္ခ်မႈ ရိွေစရမယ္။ ‘သတင္း’ လုပ္ငန္း အားလံုးအတြက္ အႀကီးမားဆံုး ‘အျပစ္’ ႀကီးတခုကေတာ့ ‘မတိက် မေရရာမႈ’ ျဖစ္တယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ သတင္းတိုင္း မွန္ကန္တိက်ေအာင္ ဂ႐ုစိုက္ရမယ္။ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ‘ဇေဝဇဝါ’ ျဖစ္ေနတဲ့သတင္းမ်ဳိးဆို လႊင့္ထုတ္ျခင္း မျပဳဘဲထားတာ အေကာင္းဆံုးပဲ။
သတင္းပံုသ႑ာန္
နားေထာင္သူရဲ႕ အာ႐ံုစူးစိုက္မႈဟာ လူတဦးတည္းရဲ႕အသံကိုသာ ဆက္တိုက္ႀကီး ၾကားေနရရင္ ၿငီးေငြ႔လြယ္တယ္။ ေၾကညာသူ ၂ ဦးထားၿပီး လႊင့္ထုတ္ျခင္းက ပိုဆဲြေဆာင္အား ေကာင္းေစတယ္။
သတင္းတင္ျပပံု နည္းစနစ္ေတြဟာ အမ်ားႀကီးကို ေျပာင္းလဲတိုးတက္ေနပါၿပီ။ သတင္းကို ဖတ္ျပ႐ံုတြင္ မကေတာ့ဘူး။ သတင္းျဖစ္တဲ့ေနရာက သတင္းေထာက္ရဲ႕အသံနဲ႔ သတင္းပို႔ခ်က္ေတြကို တိုက္႐ိုက္ညႇပ္ၿပီး ထည့္ေပးတာတို႔၊ စစ္ေျမျပင္မွာ ပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္ေနတဲ့ အ႐ုပ္ေတြ အသံေတြကို ၾကားညွႇပ္ထည့္ေပးတာတို႔ စတဲ့ နည္းစနစ္ေတြကို တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ႀကီး သံုးေနၾကပါၿပီ။
သတင္းသမားဆိုတာ တိုးတက္ေျပာင္းလဲေနတဲ့ နည္းစနစ္ေတြကို မ်က္ခ်ည္မျပတ္ ေလ့လာေနရပါတယ္။ ကိုယ္ထုတ္လႊင့္တဲ့ သတင္းကို နားေထာင္သူမရိွ၊ ၾကည့္မယ့္သူမရိွ ဆိုရင္ အဲဒီအတြက္ တပင္တပန္း လုပ္ေဆာင္ခဲ့ရသမွ်ေတြ အေဟာသိကံ ျဖစ္သြားေတာ့မွာေပါ့။
နားအတြက္သတင္း
အဲဒီမွာ ဘာျပႆနာၾကံဳရသလဲဆိုေတာ့ ေက်ာင္းမွာ စာေရးစသင္ကတည္းက ဖတ္ဖို႔ေရးနည္းသာ သင္ခဲ့ရတာျဖစ္ၿပီး၊ အသံထြက္ေျပာဖို႔ ေရးနည္းရယ္လို႔ သင္ခဲ့ရတာမဟုတ္တဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ အသံလႊင့္ဖို႔ စာေရးတာက စာနယ္ဇင္းအတြက္ ေရးတာနဲ႔မတူပါဘူး။
သူက နားအတြက္ ေရးရတာ၊ မ်က္စိအတြက္ မဟုတ္ဘူး။ စာဖတ္တဲ့အခါမွာ မ်က္စိက စာလံုးေတြကို အတဲြလိုက္ အစုလိုက္ ၾကည့္ၿပီးဖတ္သြားတယ္။ ဖတ္ရင္းနဲ႔ ေနာက္ျပန္ၾကည့္လိုက္ ေရွ႕ႀကိဳၾကည့္လိုက္ လုပ္ၿပီး ဝါက်မဆံုးခင္မွာ အဓိပၸာယ္ေပါက္သြားၿပီးသား ျဖစ္တယ္။
နားေထာင္တဲ့အခါက်ေတာ့ စကားလံုးေတြ တလံုးၿပီးမွတလံုး ၾကားရတာ ျဖစ္ေလေတာ့ ဝါက်တခု မဆံုးမခ်င္း အဓိပၸာယ္ကို မသိႏိုင္ဘူး။ နားထဲမရွင္းလိုက္လုိ႔လည္း ျပန္ၿပီး နားေထာင္ခ်င္လို႔ မရဘူးေလ။ အသံလႊင့္ သတင္းေရးတဲ့ေနရာမွာ အေကာင္းဆံုးနည္းကေတာ့ ပါးစပ္က အသံထြက္ေျပာရင္း လက္က လိုက္ေရးတဲ့နည္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အသံလႊင့္သတင္းေရးဖို႔အတြက္ အဓိကက်တဲ့ အခ်က္ ၅ ခ်က္ရိွတယ္လုိ႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမယ္။
No comments:
Post a Comment