အုိးစားကြဲၿပီက်ေနာ္တို႔ ကၽြန္းေပၚကိုေရာက္ၾကတဲ့ဘဝ အက်ဥ္းသား ၂၃၃ ေယာက္ဟာ ေရာက္လာၾကၿပီကတည္းက အတူေန၊ အတူ စားလာၾကၿပီး ၆ လေလာက္ ၾကာမယ္ထင္ပါတယ္။ အိုးစားကြဲၾကေတာ့တာပါပဲ။ ပမာတင္တဲ့ အုိးစားကြဲစကား၊ ဥပမာ မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ့္ကို အိုးစားကြဲသြားတာပါ။
အလံနီနဲ႔ သူ႔အသိုင္းအဝိုင္းေတြ ၇၀ ေက်ာ္က အိုးခြဲၿပီး စားလိုက္ၾကတာပါ။ ဘဝတူေတြက အိုးမခြဲေရး၊ ေသြးမခြဲေရး၊ ညီၫြတ္ေရးအတြက္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ေဆြးေႏြးၾကပါေသးတယ္။ မရပါဘူး။ အိုးခြဲစားတဲ့အတြက္ အိုးစားကြဲသြားပါတယ္။
စားဖိုေဆာင္ႀကီးရဲ႕ ေတာင္ဘက္ျခမ္းကို အလံနီဖို၊ ေျမာက္ဘက္ျခမ္း မူလဖိုႀကီးကိုေတာ့ က်န္တဲ့ က်ေနာ္တို႔ေပါ့ဗ်ာ။ အလံနီကစၿပီး အိုးစားခြဲလိုက္တာ က်န္တဲ့အိုးပိန္၊ အိုးညႇပ္ေတြလည္း တေယာက္စ၊ ႏွစ္ေယာက္စ အိုးစားေလးေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကေတာ့တာပဲ။
ေျမာက္ဘက္ျခမ္းဖိုႀကီးကေတာ့ ေလထီးဗိုလ္အုန္းေမာင္တို႔၊ ဆရာ ရာဂ်န္တို႔၊ ဒလ ဦးထြန္းစိန္တို႔၊ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရယ္၊ ဗကသ၊ တကသ၊ ရကသရယ္၊ က်ေနာ္နဲ႔ ဖထီးမန္းေအာင္ၾကည္ကလည္း အဲဒီ ဖိုႀကီးမွာပဲ စားၾကတာေပါ့။ ေျမာက္ဘက္ကဖိုႀကီးကေတာ့ မူလကၽြန္းစၿပီးေရာက္ခဲ့တည္းက စားလာခဲ့ၾကတာဆိုေတာ့ အုပ္စီးမပ်က္ ညီၫြတ္လ်က္ပဲမို႔၊ ခ်ီ - ခ်ီ - ခ်ီ ေရွ႕သို႔ခ်ီ အဆံုးတိုင္ေအာင္လမ္း တို႔ဦးတည္ေပါ့။
အက်ဳိးတူ ဘံုတိုက္ပြဲ
က်ေနာ္ အေစာကတင္ျပခဲ့သလိုပါပဲ။ ကၽြန္းမွာေရာက္လာၾကတာက ႏိုင္ငံေရးအေရာင္အေသြးကလည္း စံုလွတယ္ မဟုတ္လား။ လူႀကီးပိုင္းေတြကေတာ့ တူညီတဲ့ ဘံုတိုက္ပြဲေဖာ္ထုတ္တိုက္ပြဲဆင္ႏိုင္ဖို႔ အျမဲညႇိၾကပါတယ္။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ေလထီးဗိုလ္အုန္းေမာင္၊ ဆရာရာဂ်န္၊ အလံနီကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ရဲနီဦးေအာင္ျမင့္၊ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္က ဗိုလ္တင့္တယ္၊ ဗိုလ္မ်ဳိးထြဋ္၊ မလညပ က ဗိုလ္သန္းျမင့္၊ ABKO က ဖထီးမန္းေအာင္ၾကည္ လူႀကီးပိုင္းေတြက မၾကာမၾကာ ေတြ႔ၾက၊ ေဆြးေႏြးၾက၊ ညႇိၾကပါတယ္။ျပႆနာတခုတင္လာတိုင္း တင္လာတိုင္း အျမဲထိပ္တိုက္တိုးၾကသူေတြကေတာ့ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီနဲ႔ အလံနီ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီပါပဲ။ ေက်ာင္းေတာ္ကကိစၥ၊ အစြဲေတြ၊ အကြဲေတြက ေရာက္ေလရာအရပ္မွာ အျမဲ ထိပ္တိုက္တိုးတာပါပဲ။ ၾကားထဲက ႏွစ္ဖက္စလံုးကို ဝင္ညႇိၿပီး လုပ္ငန္းစဥ္တခုကိုက်ေအာင္ အျမဲ ဝင္ညႇိေပးရသူေတြကေတာ့ ဖထီး မန္းေအာင္ၾကည္တို႔၊ ဗိုလ္တင့္တယ္၊ ဗိုလ္မ်ဳိးထြဋ္တို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။
ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းက ညႇိၾက၊ ေဆြးေႏြးၾကတာလည္း အေတာ္ညီၫြတ္မႈ၊ နားလည္မႈ ရလာၾကပါၿပီ။ တေန႔ေတာ့ ရိကၡာထုတ္ပါတယ္။ ထံုးစံအတိုင္းပဲ ရိကၡာဂိုေထာင္ကို သြားၾက၊ ေပးတဲ့ရိကၡာကို ထုတ္ၾကတာေပါ့။ ငါးပိထုတ္တဲ့ အလွည့္က်ေတာ့ က်ေနာ္နဲ႔ ကိုေမာင္ေမာင္တင္ (သာေကတ)(အခုသာေက တမွာ ေဗဒင္လကၡဏာ ကဝိတဆူျဖစ္ၿပီး တပည့္ပရိတ္သတ္ အျခံအရံေတြနဲ႔ ေပါမ်ားျပည့္စံုေနတယ္လို႔ သိရပါတယ္) ပုဇြန္ ငါးပိ စဥ့္အိုးေတြဖြင့္လိုက္ေတာ့ အေပၚယံက ေလသလပ္ၿပီး မဲေနပါတယ္။ ဒီမွာတင္ အကြက္ဆိုက္ေတာ့တာပဲ။
က်ေနာ္နဲ႔ ကိုေမာင္ေမာင္တင္က …
“ဒီမွာ ဦးေနဝင္း၊ ခင္ဗ်ား ငပိေတြက ငါးပိပုပ္ေတြပဲဗ်၊ မဲတူးေနတာပဲ။ ဒီငါးပိပုပ္ေတြကို က်ေနာ္တို႔ မစားဘူး၊ မယူဘူး” က်ေနာ္တို႔ ၂ ေယာက္ စေထာင္ေပးလိုက္ရာ က်န္တဲ့ လူငယ္ရဲေဘာ္တသိုက္က စမက္(ရွ္) ဝိုင္းဆြဲပါေတာ့သည္။ ရိကၡာေထာင္မွဴး ဦးေနဝင္းမွာ မအူမလည္ႏွင့္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္ေနပါသည္။ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျပေသာ္လည္း က်ေနာ္တို႔က ငါးပိမယူဘဲ ျပန္လာခဲ့ၾကပါသည္။
အဆိုပါ ငါးပိေတြကို အေပၚကမဲေနသည့္ ငါးပိႏွင့္ ေအာက္ဘက္က ငါးပိေတြကိုေရာေမႊစီမံၿပီး ေနာက္ထပ္ က်ေနာ္တို႔ကို ထပ္ေပးရာ ျပႆနာက ပိုႀကီးသြားပါသည္။ ငါးပိပုပ္ျပႆနာကေတာ့ တက္လာပါသည္။ က်န္တာကေတာ့ လူႀကီးေတြက ဆက္ကိုင္ေတာ့ေပါ့။
အမွန္ကလည္း စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ငါးပိဆိုေသာ ပစၥည္းမွာ အပုပ္ခံမွျဖစ္လာသည့္ ပစၥည္းမဟုတ္ပါလား။ အဲဒီေန႔က စိမ္းစား ပုဇြန္ငါးပိကလည္း အေပၚယံက ေလသလပ္ၿပီး တလက္မခြဲသာသာ မဲတာပါ။ ေအာက္မွာ နီဝါဝါေလးနဲ႔ အေကာင္းခ်ည္းပါ။ အနံ႔ကလည္း သင္းပါသည္။ က်ေနာ္တို႔က အစလုပ္ၿပီး ျပႆနာရွာတာကို မအူမလည္ ဦးေနဝင္းတေယာက္ ခံလိုက္ရတာပါ။ ရိကၡာေထာင္မွဴး ဦးေနဝင္းက သူ႔အဘ စစ္အာဏာရွင္ တဏွာဘီလူး ဦးေနဝင္းလို ေပြ႐ႈပ္လိမ္ေကာက္ရာတြင္ ဉာဏ္မသြားေသာေၾကာင့္ ခံသြားလိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ဦးေနဝင္းကို က်ေနာ္တို႔ ႏွိပ္ခ်င္သည္မွာလည္း အေၾကာင္းရွိပါသည္။ ကၽြန္းကိုေရာက္ခါစ က်ေနာ္တို႔အခ်င္းခ်င္း မစုစည္းမိေသးခင္ ဦးေနဝင္း ေျပာစကားရွိပါသည္။
“ေထာင္ဆိုတာ တိုက္ႏိုင္မွ အခြင့္အေရးရတာ” က်ေနာ္တို႔ကို ခနဲ႔တဲ့တဲ့ ရိသဲ့သဲ ေျပာခဲ့ပါသည္။ အဲဒီတုန္းက ရင္ထဲက မ်က္သြားေပးမယ့္ အျပင္ကိုထုတ္မျပခဲ့ပါ။
ငါးပိပုပ္တိုက္ပြဲကေတာ့ ထိုက္သင့္သေလာက္ ေအာင္ျမင္ပါသည္။ တိုက္ပြဲ ပူးတြဲဦးစီးေကာ္မတီကို ဖြဲ႔စည္းၿပီး ပါတီစံုမွ ဝင္တိုက္ပါသည္။ ၁၅ ရက္ၾကာမည္ ထင္သည္။ အခြင့္အေရးတခ်ဳိ႕ တိုး၍ရပါသည္။ ရိကၡာေတြ၊ အမဲသားဗူးေတြ တိုး၍ ရပါသည္။
ေတာ္လွန္တဲ့အေတြးအေခၚ တည္ေဆာက္ေရးအတြက္
က်ေနာ္တို႔အက်ဥ္းသားမ်ားႏွင့္ ကံတူအက်ဳိးေပး ေနရွင္နယ္ ေလးလိုင္း ေရဒီယိုတလံုးရွိပါသည္။ ေရဒီယိုကို ေသတၱာထဲထည့္ၿပီး ေသာ့ခတ္ထားပါတယ္။ မနက္ ၇ နာရီ ေရဒီယိုလာခ်ိန္ကစၿပီး ေထာင္ဝါဒါတေယာက္ ယူလာပါသည္။ စားရိပ္သာတြင္ လာခ်ထားၿပီး ေသာ့ဖြင့္ေပးပါသည္။
ေရဒီယိုအခ်ိန္ကုန္လွ်င္ ေသာ့ျပန္သိမ္း၊ မဆလ ၏ ျမန္မာ့အသံတခုတည္းကိုသာ နားေထာင္ခြင့္ေပးပါသည္။ ေန႔လည္ ညေန ယူလာ၊ ေသာ့ဖြင့္ ေသာ့ပိတ္ ျပန္သိမ္း အေတာ္အလုပ္မ်ားပါသည္။ ေနာက္ပိုင္းမွ က်ေနာ္တို႔ လူေတြက ပံုစံမ်ဳိးစံုႏွင့္ စည္း႐ံုးလိုက္သည္မွ ေရဒီယိုမွာ က်ေနာ္တို႔ႏွင့္အေနေပ်ာ္ၿပီး ေထာင္ဝါဒါေတြဆီ ျပန္မသြားေတာ့ပါ။
အဲဒီေတာ့မွ ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ ပညာရွင္ေတြက ပညာျပၾကပါေတာ့သည္။ ညမိုးခ်ဳပ္ၿပီဆိုရင္ ေထာင္ဝင္းသံဆူးႀကိဳး အဝင္အဝတြင္ ကင္းတေယာက္ခ်၊ လမ္းခုလတ္တြင္ ကင္းတေယာက္ခ်၊ ၁၉ ေဆာင္ထိပ္တြင္ ကင္းတေယာက္ခ်၊ ၁၉ ေဆာင္ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲတြင္ ေရဒီယိုကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားသည့္ အေႏွာင္အဖြဲ႔ ေသာ့ကိုဖြင့္၊ တပ္မေတာ္ (ၾကည္း) ဆက္သြယ္ေရး လံုျခံဳေရးတပ္မွ ကိုေအာင္ထီ (ေက်ာက္ပိုး)၊ ကိုအံုးေမာ္တို႔က ေရဒီယိုလိႈင္းေတြကို လိုက္ဖမ္း၊ ပီကင္း ေရဒီယိုက အသံလႊင့္ ခ်က္ေတြကို လက္ေရးတိုသမားေတြျဖစ္သည့္ ကိုတင္ေမာင္ဝင္း (ရကသ အတြင္းေရးမွဴး ကိုဉာဏ္ဝင္း၏ညီ)၊ ကိုခင္ေမာင္ေဇာ္၊ အျခားမမွတ္မိတို႔က လက္ေရးတိုႏွင့္လိုက္ေရးၿပီးေတာ့မွ အေခ်ာထုတ္လုပ္၊ စကၠဴကေတာ့ ႏို႔ဆီဘူး တံဆိပ္ပတ္ကို ဓားနဲ႔ ညီညီျဖတ္၊ ၃ ရြက္ကိုဆက္လိုက္ေတာ့ အေကာင္းစား စကၠဴအေခ်ာရလာ။ မင္ကေတာ့ (ဂ်ဳိင္းရွင္းဗြိဳင္းလက္) ခရမ္းေရာင္ လိမ္းေဆး၊ ကေလာင္ကေတာ့ ေဆးပုလင္းျဖတ္သည့္ စတီးလႊကေလးကို နစ္ပံုစံေသြး၊ ကေလာင္ျဖစ္လာၿပီး စာေရးလို႔ရသြားတယ္။
ၿပီးေတာ့ ဖိုးသံေခ်ာင္းတို႔ မႏၱေလးေထာင္က ဘာတန္ခိုးနဲ႔မ်ား႐ိႈးၿပီး ယူလာခဲ့သည္မသိ။ ေထာင္ထဲမွာ မျမင္ရ မေတြ႔ႏိုင္တဲ့ ပီးကင္းရီျဗဴး၊ ခ်ဳိင္းနစ္လစ္ထေရခ်ာ၊ နယူးဝိစ္၊ တိုင္းမ္ မဂၢဇင္း၊ ရီးဒါးဒိုင္ဂ်က္၊ အျခား ဂ်က္လန္ဒန္၊ ေဂၚဂီ စတဲ့ ကမၻာေက်ာ္ စာေရးဆရာႀကီးမ်ားရဲ႕ စာအုပ္စာတမ္းေတြ အေတာ္စံုပါတယ္။
ဘာသာျပန္တာကေတာ့ ဆရာဦးျမသန္းတင့္ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာဦးျမသန္းတင့္ ဘာသာျပန္ဆိုတဲ့ဟန္က စာအုပ္ကို ဗမာလို အထစ္အေငါ့မရွိ ေတာက္ေလွ်ာက္အသံထြက္ၿပီး ဖတ္သြားတာကို ကိုခင္ေမာင္ေဇာ္နဲ႔ အျခားရဲေဘာ္ေတြက ဗမာလို လိုက္ေရးရတာ။ ၿပီးေတာ့ သတင္းေတြ၊ ေဆာင္းပါးေတြ ေပါင္းလိုက္ၿပီး ‘မီးပြား စာေစာင္’ ကို ထုတ္ေဝပါသည္။
အမ်ားျပည္သူ လူတကာၾကည့္ႏိုင္တဲ့ စာၾကည့္တိုက္ကို အေဆာင္ ၈ မွာထားပါသည္။ စာစံု၊ လူစံု ငွားႏိုင္ ၾကည့္ႏိုင္ပါသည္။ အေဆာင္ ၉ က စာၾကည့္တိုက္ကေတာ့ အတြင္းစာၾကည့္တိုက္ (လွ်ဳိ႕ဝွက္စာၾကည့္တိုက္) ျဖစ္ပါသည္။
ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြကို တဖက္ကလည္း အတိုက္အခံလုပ္၊ တဖက္ကလည္း စည္း႐ံုးနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ အက်ဥ္းသားေတြမွာ အေနအထိုင္ အေတာ္လြတ္လပ္လာပါသည္။ ေထာင္အမႈထမ္းေတြကို သူတို႔ အထက္အာဏာပိုင္ေတြက တာဝန္ေပးမႈကို အတိအက်မေျပာဘဲ စခန္းတေနရာဆိုၿပီး ေျပာထားပါသည္။ ျပည္ေတာ္ၫြန္႔ သေဘၤာေပၚတက္ၿပီး ကၽြန္းေပၚေရာက္လာမွ ကၽြန္းပို႔ခံရမွန္းသိ၍ အေတာ္စိတ္ထိခိုက္ၾကပါသည္။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။
No comments:
Post a Comment