သေျပညိဳကို
စာဆိုစိုက္ပ်ဳိး၊ ဘယ္မညႇိဳးခဲ့။
အမ်ဳိးဘာသာ၊ သာသနာတြက္
ဆရာအားထုတ္၊ ေနာက္မဆုတ္ခဲ့။
မိုးခ်ဳပ္ေနဝင္၊ အလုပ္ခြင္၌
ျမင္သည္ ၾကားသည္၊ ေတြးၾကံသည္ကို
သူသည္ စာဖြဲ႔၊ မနားခဲ့။
သေျပညိဳကား
ပင္အို သကၠရာဇ္၊ သို႔ပင္ျဖစ္လည္း
ရြက္သစ္ေဝဆဲ၊ ႏုပ်ဳိဆဲပင္
ပြဲတိုင္းမွာႏု၊ ေဇယ်တုႏွင့္
ေအာင္ဆုေပးေဝေနဆဲပင္။
သေျပညိဳလွ်င္၊ မအိုပင္ကား
လူ႔ခြင္ေကာင္းက်ဳိး၊ သူ သယ္ပိုးရင္း
အရိပ္မိုး၍ ေနဆဲပင္။ ။
(ဆရာမင္းသုဝဏ္ ေမြးေန႔သို႔)
စာေပဂ်ာနယ္
ဇူလိုင္လ၊ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္
No comments:
Post a Comment