ငါတို႔ၾကားထဲ ဆူးခံ
သူစိမ္းဆန္ဆန္ ျဖစ္လာကတည္းကေပါ့။
ဒီၿမိဳ႕ဟာ တတိယကမၻာဆန္ဆန္ မြမ္းမံထားတဲ့ၿမိဳ႕ပါ။
ဆင္းရဲသားနဲ႔ က်ဴးေက်ာ္ ထူေျပာတယ္၊
ေရာဂါဘယနဲ႔ တပြဲထိုး ကုထံုး reform ေတြေပါတယ္
ကားလမ္းခ်ဳိင့္ခြက္ေပါတယ္
အေျပာ ညာမီးျပၿပီး၊ အလုပ္ဘယ္ဖက္ ေကြ႔ခ်သြားတဲ့ ကားေတြမ်ားတယ္
လာဘ္ေခၚပါးစပ္ေတြ ေပါတယ္
အိပ္ကပ္ေဖာင္းေရး ပိုက္ဆံထည့္ဖို႔ေလာက္ပဲ ၾကည့္ေနတဲ့သူေတြမ်ားတယ္
မုဆိုးေတြ ေတာလည္တယ္
လက္ညိႇဳးတေကြးမွာ မနက္ျဖန္ေတြ ေထြးကနဲ ပံုက်သြားႏိုင္တယ္။
ငါ့အေတြးအေခၚက ပိုေအးစက္လာတယ္
မင္းပါးနီေထြးက ပိုျဖဴေလ်ာ္လာသလိုပဲ
ဇြမ္ဘီ (Zoombie) ေတြလို မျဖစ္လာေစဖို႔
အိမ္တြင္းပုန္းေအာင္း ေခ်ာင္းေနၾကရေတာ့တယ္။
"ပန္းေပါင္းစံုပြင့္ပါေစ
အေတြးအေခၚေပါင္းစံု ရွင္သန္ႏိုင္ပါေစ" ဆိုတာ ဒီၿမိဳ႕မဟုတ္ဘူး
နည္းနည္းေဝဖန္မိရင္ အံုနဲ႔က်င္းနဲ႔ ဆဲခံရမယ္
ေျပာရရင္ ဒီၿမိဳ႕ရဲ႕မိုးကုပ္စက္ဝိုင္းဟာ ပိုက်ဥ္းလာေနခဲ့တယ္။
ဒီၿမိဳ႕မွာ ေနရတာ
မီးအားက်တယ္
စိတ္ဓာတ္က်တယ္
ကုန္ေစ်းႏႈန္းတက္တယ္
ေသြးေပါင္တက္တယ္
ဒါနဲ႔ပဲ စားစရာေတြကို ခ်ဳိေစဖို႔ အခ်ဳိမႈန္႔ကို ၾကံဳးၾကံဳးထည့္
ဟင္းေတြၿမိန္ဖို႔ ငရုပ္သီးေတြ အေရာင္ဆိုး
ကိုယ့္ဘာသာေဖ်ာ္ေျဖဖို႔ 'ေပါကား'ေတြၾကည့္ၾက
'ဟာသ'ဆိုတာေတာ့ သတင္းစာ ရွာဖတ္ေပါ့။
ဒီၿမိဳ႕မွာ ခင္ဗ်ားဟာ လူလည္မျဖစ္ႏိုင္ေသးဘူး
တညအိပ္ေတြ စြာတဲ့ေခတ္
အလွဴခံေတြ တရားျပတဲ့ေခတ္
သၾကၤန္စာေလာက္ဖတ္ၿပီး ေရွ႕ျဖစ္ေဟာတဲ့ေခတ္
ေသစရာရွိရင္ အရင္ေသ၊ ၿပီးမွသမိုင္းေျမႇာက္ပင့္ ေရးေပးတဲ့ေခတ္
ပါးစပ္ကိုပိတ္… တိတ္
သိပ္ေျပာခ်င္လာရင္လည္း ေခ်ာင္းေလး တဟန္႔ဟန္႔
ရွဴေဆးေလး တရႈံ႕ရႈံ႕နဲ႔ ေနႏိုင္မွ ေတာ္ကာက်မယ္။
ၿမိဳ႕အေၾကာင္းေျပာေတာ့ ဇာတ္နာလိုက္ပံုမ်ား
ပရိသတ္က ဇာတ္လိုက္နဲ႔ လူၾကမ္းပဲ သိထားၾကေတာ့
က်န္ဇာတ္ေကာင္အားလံုး ရယ္ပြဲဖြဲ႔ ဟာသျဖစ္ရ
ေစာလူးမင္းဇာတ္ေတာ့ ခဏခဏ ကရတယ္။
ေယာဟန္ေအာင္
ေဖ ၅၊ ၂၀၁၇။
No comments:
Post a Comment