(က)
၁၉၈၈ ခု၊ ဇူလိုင္လ ၂၈ ရက္။ ဝါဆိုလျပည့္ေန႔။
ေန႔လည္ သံုးနာရီေလာက္မွာ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ႀကီးရဲ႕ အေရွ႕ဘက္ ေစာင္းတန္းေတြမွတဆင့္ လူတခ်ဳိ႕ ပံုသ႑ာန္ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ဘုရားရင္ျပင္ေတာ္ေပၚ တက္လာၾကပါတယ္။ သူတို႔တေတြဟာ မည္သူမွ် ဘုရားေပၚတက္လို႔မရေအာင္ ပိတ္ဆို႔ ေစာင့္ၾကပ္လိုက္ၾကတဲ့ လံုျခံဳေရးတပ္ေတြရဲ႕ေရွ႕က ေအးေအးေဆးေဆး ျဖတ္ေက်ာ္လာၿပီးမွ ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚ ေရာက္လာၾကတာပါ။
ဒီလူအုပ္ဟာ ေစာင္းတန္းတခ်ဳိ႕ထဲက ဘုရားဖူးေတြကို ႐ိုင္း႐ိုင္းစိုင္းစိုင္း ဆဲဆိုေမာင္းထုတ္ၿပီး ပါလာတဲ့ ဖဲထုပ္ေတြခ်ကာ ဖဲ႐ိုက္တဲ့သူက ႐ိုက္ပါတယ္။ မေကာင္းတဲ့မိန္းမေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ပါးမလားဆိုၿပီး ဘုရားဖူးေတြကို ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း လိုက္ေမးပါတယ္။ ပါလာတဲ့ အရက္ပုလင္းေတြ၊ ဖန္ခြက္ေတြခ်ၿပီး အရက္ဝုိင္းဖြဲ႔ၾကပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚက အလွဴခံပံုးဟူသမွ်ကို ႐ိုက္ခြဲၿပီး အလွဴေငြ ပိုက္ဆံေတြကို ယူလိုက္ၾကပါတယ္။
ဒီလူေတြဟာ စုတ္ျပတ္ေနတဲ့ အဝတ္အစားေတြ ဝတ္စားထားၾကၿပီး အရက္နံ႔တေထာင္းေထာင္းနဲ႔ မူးယစ္ေသစာမ်ား ေသာက္စားထားၾကသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အေပါစားမိတ္ကပ္နဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းနီဆိုးထားတဲ့ မိန္းမေတြလည္း ပါလာပါတယ္။
အဲသလို မူးယစ္ရမ္းကားေနသူေတြ ရင္ျပင္္ေတာ္ေပၚ တက္လာစဥ္အခ်ိန္က သမၼတသစ္ ႏွစ္ရက္တည္းသာ သမၼတ သက္တမ္းရွိေသးတဲ့ သားသတ္သမားလို႔ နာမည္ႀကီးေနတဲ့ သမၼတသစ္ ဦးစိန္လြင္ကို ဆန္႔က်င္တဲ့အေနနဲ႔ ဘုရားရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွာပဲ တစ္ပါတီ အာဏာရွင္စနစ္ဆန္႔က်င္ေရး ေက်ာင္းသားထုရဲ႕ ဆႏၵျပေဟာေျပာပြဲ က်င္းပေနခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။ ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚ ႐ုတ္တရက္ေရာက္လာတဲ့ အဲဒီ လူဆိုး လူရမ္းကား အမူးသမားမ်ားရဲ႕ ေႏွာက္ယွက္မႈေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ေဟာေျပာမႈကုိ နားေထာင္ေနၾကတဲ့ ပရိသတ္အဖို႔ ဆက္လက္နားေထာင္ဖို႔ ခက္ခဲလာခဲ့ရပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြက ဒီလိုမလုပ္ဖို႔ လိုက္လံေျပာဆိုတဲ့အခါ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ရန္လုပ္ဆဲဆိုၾကပါတယ္။
ေက်ာင္းသားေတြဟာ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပဲ သေဘာေပါက္ နားလည္လာရၿပီး လူရမ္းကား လူဆိုးလူမိုက္မ်ားနဲ႔ အခ်င္းမပြားေတာ့ဘဲ ေဟာေျပာပြဲကို ရပ္ဆိုင္းလိုက္ရပါတယ္။ ဘုရားေစာင္းတန္းေတြေပၚက နည္းေပါင္းစံုနဲ႔ ျပန္ဆင္းၾကရပါတယ္။ ေလးဖက္ေလးတန္ ပိတ္ဆို႔ေစာင့္ၾကပ္ေနၾကတဲ့ လံုျခံဳေရးတပ္ေတြမသိေအာင္ နီးစပ္ရာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ား၊ အိမ္မ်ားထဲကတဆင့္ ပုန္းလွ်ဳိးဝင္ေရာက္ ထြက္ေျပးၾကရပါေတာ့တယ္။
အဲဒီေန႔ညမွာပဲ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ေပၚက အဲဒီအျဖစ္အပ်က္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အစိုးရရဲ႕ သတင္းထုတ္ျပန္ခ်က္ကို အစိုးရပိုင္ ေရဒီယုိက ထုတ္ျပန္ေၾကညာ အသံလႊင့္ပါတယ္။ ေရႊတိဂံုဘုရားေပၚမွာ ဘုရားဖူးျပည္သူေတြကို အေႏွာက္အယွက္ေပးၿပီး ဘုရားပိုင္ အလွဴခံရေငြေတြလုယက္တဲ့ ေက်ာင္းသားဆိုးမ်ားကို ေဂါပကအဖြဲ႔ရဲ႕ တိုင္တန္းခ်က္အရ လံုျခံဳေရးတပ္ဖြဲ႔မ်ားက ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚတက္ၿပီး ရွင္းလင္းခဲ့ရေၾကာင္း အသံလႊင့္ခ်က္ကို တတိုင္းျပည္လံုးက ၾကားၾကရပါေတာ့တယ္။
(ခ)
အထက္ပါ (က) အပိုဒ္မွာပါရွိတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကေတာ့ ေအာင္ဒင္ ရဲ႕ ‘ေႏြတစ္ညမွ အစျပဳ၍’ စာအုပ္ထဲက စာပိုဒ္တခ်ဳိ႕ကုိ ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ထားသလို အက်ဥ္းခ်ဳပ္ၿပီး ျပန္ေရးျပလိုက္တာပါ(စာ- ၁၃၄)။
စာေရးသူ (ကို)ေအာင္ဒင္ဟာ အဲဒီ ေရႊတိဂံုဘုရား ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚက လူဆိုးလူမိုက္မ်ားနဲ႔ အခ်င္းမမ်ားရေလေအာင္ ေဟာေျပာပြဲကုိရပ္ဆိုင္းၿပီး ဘုရားရင္ျပင္ေတာ္ေပၚက လွ်ဳိ႕ဝွက္စြာ ထြက္ေျပးခဲ့ရတဲ့ ေက်ာင္းသားမ်ားထဲက အသက္ ၂၀ ေက်ာ္ စက္မႈတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္တဦးပဲ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ ေနာင္အခါ ‘ဗမာျပည္ ျပည္သူ႔လြတ္ေျမာက္ေရး လူငယ့္တပ္ဦး’ ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္လာပါတယ္။ အထက္ပါ အေၾကာင္းအရာေတြကို ေအာင္ဒင္ က သူ႔ရဲ႕ ‘ေႏြတစ္မွ အစျပဳ၍’ စာအုပ္မွာ ထည့္ေရးခဲ့တာပါ။
‘ေႏြတစ္ညမွ အစျပဳ၍’ စာအုပ္ဟာ စာေရးသူ ေအာင္ဒင္ ျဖတ္သန္းက်င္လည္ ပါဝင္ခဲ့တဲ့ ဒီမိုကေရစီေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ျပန္လည္စုစည္း ေဖာ္ျပထားတဲ့စာအုပ္ပါပဲ။ တနည္းအားျဖင့္ေျပာရရင္ ဗမာျပည္ရဲ႕ ရာဇဝင္သမိုင္းမွာ ျပင္သစ္ျပည္က ၁၈၇၁ ႏွစ္မွာျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ေတာ္လွန္ေရးႀကီးလို အင္မတန္ ႀကီးမားျမင့္မားလွတဲ့ လူထုအံုႂကြမႈႀကီးျဖစ္တဲ့ ၁၉၈၈ ခုႏွစ ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုႀကီး မျဖစ္ပြားမီနဲ႔ ျဖစ္ပြားၿပီးေနာက္ပိုင္း ၁၉၈၉ ခု ႏွစ္လည္ပိုင္းအထိ အခ်ိန္ကာလအတြင္း သူ႔ရဲ႕ (စက္မႈတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားတစ္ဦးရဲ႕) ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္မႈမ်ားကိုု မွတ္တမ္းတင္တဲ့သေဘာ ေရးသားထားတာပါပဲ။ တနည္းအားျဖင့္ေျပာရရင္ ‘ေႏြတစ္ညမွ အစျပဳ၍’ စာအုပ္ဟာ ေအာင္ဒင္ ရဲ႕ အထုပၸတၱိတစ္ပိုင္း စာအုပ္ျဖစ္တယ္လို႔လည္း ေျပာႏိုင္ပါတယ္။
႐ုရွ စာေရးဆရာ ‘အီလ်ာအာရင္ဘတ္’ သည္လည္းပဲ သူျဖတ္သန္းက်င္လည္ရတဲ့ အခ်ိန္ကာလတခုအေၾကာင္း မွတ္တမ္းသေဘာ ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။ ‘လူမ်ား၊ သကၠရာဇ္မ်ား ဘဝမ်ား’ စာအုပ္မွာ ေရးခဲ့တာပါ။ ဒီစာအုပ္ထဲမွာ သူ႔ကိုယ္သူ ဗဟိုျပဳၿပီးေရးတယ္ဆိုေပမယ့္ သူနဲ႔ေခတ္ၿပိဳင္ သူနဲ႔ စာေရးေဖာ္စာေရးဖက္ တျခားစာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာမ်ားအေၾကာင္းကိုလည္း မွတ္တမ္းသေဘာ ေရးခဲ့ပါတယ္။ ေအာင္ဒင္သည္လည္းပဲ သူ႔ရဲ႕ ‘ေႏြတစ္ညမွ အစျပဳ၍’ စာအုပ္ထဲမွာ သူ႔ကိုယ္သူ ပင္တိုင္ထားေရးတယ္လို႔ စာေရးသူက ဝန္ခံထားေသာ္ျငားလည္းပဲ သူနဲ႔ေခတ္ၿပိဳင္ သူနဲ႔အတူ သူလိုပဲ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားတက္ႂကြသူ ေက်ာင္းသားမ်ား၊ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားကိုလည္း မွတ္တမ္းတင္ဖို႔ မပ်က္ကြက္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္မို႔လည္း ဒီစာအုပ္ဟာ ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုႀကီးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေလာေလာဆယ္မွာျဖင့္ အျပည့္စံုဆံုး စာအုပ္အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳရမလို ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။
‘ေႏြတညမွ အစျပဳ၍’ စာအုပ္ အလိုအရဆိုရင္ ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုႀကီးမတိုင္ခင္နဲ႔ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းၿပီးကာစ အခ်ိန္ေတြမွာ ေက်ာင္းသားေတြဟာ အုတ္နံရံႀကီးကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ေခါင္းနဲ႔ ေျပးေဆာင့္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ထပ္ၿပီး တင္စားေျပာရမယ္ဆိုရင္ ေက်ာင္းသားေတြဟာ မိုးကို ဒူးနဲ႔တိုက္ခဲ့ၾကတဲ့သေဘာပါပဲ။ သူတို႔ကို နားလည္ဖို႔ဆိုရင္ စာဖတ္သူေတြဟာ သူတို႔ေျပာတာေတြ၊ သူတို႔ေလွ်ာက္လွမ္းသြားေနပုံေတြနဲ႔ သူတို႔ခင္းလို႔ ေပၚေပါက္လာတဲ့ လမ္းအသြယ္သြယ္ကို ၾကည့္ၿပီးျမင္ၿပီးမွသာ နားလည္ႏိုင္မွာပါ။ နားလည္ဖို႔ရန္ မလြယ္ကူသလို နားလည္ဖို႔ရန္ လြယ္ကူေနတာလည္း ရွိပါတယ္။ ကမၻာ့သမိုင္းမွာ ေက်ာင္းသားေတြ၊ လူေတြက ေခါင္းနဲ႔ေဆာင့္လို႔ ၿပိဳက်သြားရတဲ့ အာဏာရွင္ေခတ္သမိုင္းေတြဆိုတာ အထင္အရွား ရွိခဲ့တာပဲ။
ေအာင္ဒင္ ရဲ႕ ‘ေႏြတညမွ အစျပဳ၍’ စာအုပ္မွာ ႏိုင္ငံ့အေရးထဲ တစတစ ပါဝင္စူးနစ္လာၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို အခုအခ်ိန္လိုပဲ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြက အသံုးခ်လို႔၊ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့အေျခအေနကို ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးလုပ္ခ်င္လို႔၊ ပညာေကာင္းေကာင္းမသင္ခ်င္လို႔ ႏိုင္ငံေရးထဲ ပါဝင္လာၾကတာျဖစ္တယ္လို႔ ဟုိအရင္ကတည္းက အေျပာအဆိုခံခဲ့ၾကရပါလားဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြကိုလည္း သြားေတြ႔ရပါတယ္။
သင္ခန္းစာယူၾကရမယ့္ အခ်က္ေတြကလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပါပဲ။ ေက်ာင္းသားေတြ ကြဲၾကျပဲၾက၊ အျပန္အလွန္ စြပ္စြဲေျပာဆိုၾက၊ ေခါင္းေဆာင္ႏိုင္မယ့္ပုဂိၢဳလ္ေတြကို အပူအျပင္းလိုက္ရွာၾက၊ ဒီၾကားထဲ အာဏာရွင္ေတြက ႐ု္က္ႏွက္သတ္ျဖတ္ ဖမ္းဆီး ေထာင္ခ်တဲ့အလုပ္ကို တဖက္ကလုပ္ၿပီး တဖက္ကလည္း ေက်ာင္းသားထုအတြင္း ေသြးကဲြသြားေစဖို႔၊ လူမိုက္ လူရမ္းကားေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ၿဖိဳခြင္းတာမ်ိဳး၊ လူထုအခ်င္းခ်င္း ရန္တိုက္ေပးတာမ်ဳိးအျပင္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ တစ္ဦးခ်င္းဆီရဲ႕ ကိုယ္ေရးကုိယ္တာေတြကို ေဖာ္ထုတ္ဝါဒျဖန္႔ သိကၡာခ်တဲ့ နည္းမ်ဳိးစံုကိုလည္း အသံုးျပဳခဲ့ၾကတာေတြဟာ အခုေခတ္လိုပဲ ဟိုးအရင္ကတည္းက ရွိေနခဲ့တာပါလားဆိုတာ ဒီစာအုပ္မွာ သြားေတြ႔ရပါတယ္။ လူေတြကလည္း ေက်ာင္းသားေတြအေပၚ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ႏွလံုးသားဓာတ္ခံအေပၚမူတည္ၿပီး အခုေခတ္လိုပဲ အမ်ဳိးမ်ဳိး ျမင္ခဲ့ၾကတာပါပဲ။ အမ်ဳိးမ်ဳိး ေျပာခဲ့ၾကတာပါပဲ။ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ဘယ္လိုမွ မေအာင္ျမင္ႏိုင္တဲ့အလုပ္ကို မသိသား ဆိုးရြားစြာ လုပ္ၾကတယ္။ ေက်ာက္တံုးကို အပ္နဲ႔ ထိုးေဖာက္သလို ျဖစ္ေနတယ္။ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားခ်င္ၾကတယ္။ လက္ခုပ္သံေတြကို သာယာခဲ့ၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕ဆိုရင္ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ဆိုတာမ်ဳိးအထိ စိတ္ကူးယဥ္ၾကတယ္ အစရွိသျဖင့္ အေျပာခံခဲ့ ေဝဖန္ခံခဲ့ၾကရတဲ့အျဖစ္ဟာလည္း အခု မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕အျဖစ္နဲ႔ တေထရာထဲပါပဲ။
အာဏာရွင္ေတြဟာ သူတို႔ကိုဆန္႔က်င္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို ဘယ္တုန္းကမွ ရင္ဝယ္သားလိုသေဘာထား ေျဖရွင္းၾကတာ မေတြ႔ရတဲ့အျဖစ္ဟာလည္း ဒီစာအုပ္ထဲမွာ ေတြ႔ၾကရပါတယ္။ အခု မေန႔တေန႔ကပဲ ေက်ာင္းသားေတြကို နံပါတ္တုတ္နဲ႔ သဲႀကီးမဲႀကီး ဝိုင္း႐ိုက္ၾက၊ ေက်ာင္းသားသမဂၢအလံကို အညိဳးတႀကီးနဲ႔ ေျမႀကီးေပၚခ်နင္းၿပီး ေဒါသထြက္ေနတဲ့ရဲေတြလိုပဲ ရွစ္ေလးလံုးကာလအတြင္းက အင္းလ်ားကန္ေဘာင္တေနရာမွာ ေျပးစရာမရွိလို႔ ေရထဲဆင္းေျပးရတဲ့ ေက်ာင္းသူေတြကို ဆံပင္ဆြဲၿပီး ေရထဲႏွစ္ ႐ိုက္ႏွက္ၾကတဲ့ လံုထိန္းေတြဆုိတာ ဟိုအရင္ကတည္းက ရွိခဲ့တာပဲ။ ေက်ာင္းသားသမိုင္းမွာ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္မွရယ္လို႔ နံပါတ္တုတ္နဲ႔ ႐ိုက္သတ္ခံခဲ့ရတာ မဟုတ္ပါလားဆိုတာ ေအာင္ဒင္ ရဲ႕ ‘ေႏြတစ္ညမွ အစျပဳ၍’ စာအုပ္မွာ ေတြ႔ၾကရမွာပါ။ အသက္ ၂၀ ေက်ာ္ ကိုေအာင္ဆန္းလို လူငယ္ေတြ ႏိုင္ငံေရးထဲ ပါဝင္လာၾကၿပီး ေျမေပၚေျမေအာက္ လႈပ္ရွားမႈေတြကို အလုပ္လုပ္ရင္းသင္ သင္ၾကားရင္းအလုပ္လုပ္နဲ႔ လူငယ္ဘဝေတြကုိ စေတးသြားၾကရတဲ့အျဖစ္ေတြဟာ ခုေခတ္မွရယ္လို႔မွ မဟုတ္ပါလားဆိုတာ ‘ေႏြတစ္ညမွ အစျပဳ၍’ စာအုပ္မွာ အထင္းသား ေတြ႔ၾကရပါတယ္။
တေနရာမွာေတာ့ တိုင္းျပည္ ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ အင္မတန္ အႏၱရာယ္ႀကီးၿပီး ၾကမ္းတမ္းလွတဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚ ေလွ်ာက္ေနရေပမယ့္လည္း ခ်စ္သူကို လြမ္းတမိတဲ့ ညကေလးတစ္ညအေၾကာင္း ထည့္ေရးလိုက္ေတာ့ ဂ်ာမာန္ကဗ်ာဆရာ ‘ဗားေတာ့ဗရက္’ ရဲ႕ ကဗ်ာစာသားေလးကို သြားၿပီးသတိရေစပါေသးတယ္။ ဗားေတာ့ဗရက္က ‘ခ်စ္သူကို တဝက္တပ်က္သာ ခ်စ္ရတဲ့ေခတ္ပါလား’ လို႔ ေရးခဲ့ပါတယ္။ ေအာင္ဒင္ဟာလည္းပဲ သူ႔ရဲ႕ ‘ႏွင္းထုထဲက အလြမ္းည’ ေခါင္းစဥ္ေအာက္က စာပိုဒ္ေတြထဲမွာ မင္းကိုႏိုင္နဲ႔အတူတြဲၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ျခံဝင္းထဲက အင္းလ်ားကန္ေဘာင္မွာ ဂစ္တာတစ္လက္နဲ႔ ခင္ဝမ္း ရဲ႕ ‘ႏွင္း’ သီခ်င္းကို ေအာ္ဟစ္ငိုေႂကြးသီဆိုရင္း ခ်စ္သူကို တဝက္တပ်က္သာ ခ်စ္ခြင့္ၾကံဳၾကရတဲ့ သူ႔တို႔ဘဝကို သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ျပန္လြမ္းမိၾကတဲ့အေၾကာင္း ထည့္ေရးခဲ့ပါတယ္(စာ-၃၃၀၊ ႏွင္းထုထဲက အလြမ္းည)။ သူက ဒီလိုေရးလုိက္တဲ့အခါ ပဲခူး႐ိုးမတေနရာမွာ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတြကို ေတာ္လွန္တိုက္ထုတ္ဖို႔လုပ္ေနတဲ့ လူငယ္တစ္ဦးသာျဖစ္သူ ကိုဗဟိန္း က သူ႔ခ်စ္သူဆီ လေရာင္ေအာက္မွာပဲ စာထိုင္ၿပီး ေရးခဲ့ဖူးတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကိုလည္း သြားၿပီး သတိရလိုက္မိပါေသးတယ္။
ေအာင္ဒင္ရဲ႕ ‘ေႏြတစ္ညမွ အစျပဳ၍’ စာအုပ္မွာ ျပန္လည္ျငင္းခုန္ ေဆြေႏြးစရာကိစၥမ်ား မရွိမဟုတ္ ရွိေတာ့ရွိပါတယ္။ ဥပမာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးႏု က စင္ၿပိဳင္အစိုးရဖြဲ႔စည္းေၾကာင္း ေၾကညာတာကို အဲဒီအခ်ိန္က လူေတြ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြက ဘာ့ေၾကာင့္ မေထာက္ခံခဲ့ၾကတာလဲဆိုတဲ့အခ်က္နဲ႔ (စာ- ၂၁၃)၊ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ရဲ႕ ကမ္းလွမ္းခ်က္ကို လက္မခံႏိုင္ခဲ့ၾကလို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အေျပာင္းအလဲျဖစ္ေရး အခြင့္အေရးတစ္ခုကို လက္လႊတ္ခဲ့ရျပန္တယ္ ဆိုတဲ့အခ်က္(စာ- ၃၉၄)မ်ားကေတာ့ ျပန္လည္ေဆြးေႏြး ျငင္းခုန္ရမယ့္ အခ်က္မ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါေတြက ‘ေႏြတစ္ညမွ အစျပဳ၍’ စာအုပ္မွာ အဓိက မက်ပါဘူး။ အဓိကက်တဲ့အခ်က္က အဲဒီေခတ္ကာလႀကီး တနံတလ်ားအတြင္း ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ စြန္႔စားစြန္႔လႊတ္ ေပးဆပ္ခဲ့ၾကရတဲ့ အာဏာရွင္ဆန္႔က်င္ေရး သမိုင္းႀကီးကို မီးေမာင္း ထိုးျပလိုက္ႏိုင္တဲ့အခ်က္သာ အဓိကျဖစ္ပါတယ္။
(ဂ)
တပိုင္းတစ ကိုယ္ေရးအထုပၸတၱိဆန္ဆန္ေရးတဲ့စာအုပ္ေတြ မၾကာခဏ ဖတ္ၾကရပါတယ္။ ဒီအထဲမွာမွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္စိုးဝင္းရဲ႕ စာအုပ္မ်ိဳး၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ထြန္းၾကည္ရဲ႕ စာအုပ္မ်ဳိးေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး မပ်က္မကြက္ ဖတ္သင့္ပါတယ္။ အထုပၸတၱိစာအုပ္မ်ားထဲက ယူသင့္တာယူၿပီး ပယ္သင့္တာ ပယ္ၾကရမယ့္ သင္ခန္းစာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ မလဲြမေသြ ရႏိုင္ၾကမွာပါ။
ဒီစာအုပ္မွာ အမွာစာတစ္ခုကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္သက္မိတယ္ဆိုတာေလးကိုလည္း ထည္ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဇာဂနာ ရဲ႕ အမွာစာပါ။ လွပတဲ့ အမွာစာေလးပါပဲ။ ‘ေႏြတစ္ညမွ အစျပဳ၍’ ကို ပိုၿပီး လွပသြားေစတဲ့ အမွာစာပါပဲ။
ဒီေနရာမွာ နိဂုံးခ်ဳပ္ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ေအာင္ဒင္ရဲ႕ ‘ေႏြတစ္ညမွ အစျပဳ၍’ စာအုပ္ကို လက္ရွိ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရၿပီး ျပႆနာမ်ားနဲ႔ နပမ္းလံုးေနၾကရသူမ်ားအားလံုး ဖတ္ေစခ်င္ပါတယ္။ ပညာေရးလြတ္လပ္ခြင့္ ေတာင္းဆိုေနၾကရတဲ့၊ ၾကမ္းတမ္း ခက္ထန္လွတဲ့ဘဝေတြ ျဖတ္သန္းေက်ာ္လႊားေနၾကရတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသား မိဘမ်ားသည္လည္းပဲ ဖတ္ေစခ်င္ပါတယ္။ အခုတေလာ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈေတြအေပၚ အျပစ္ျမင္လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ အေကာင္းျမင္လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္သူမဆို ထင္ျမင္ခ်က္အမ်ဳိးမ်ဳိး ေျပာဆိုေနၾကသူအားလံုးသည္လည္းပဲ မပ်က္မကြက္ ဖတ္ေစခ်င္ပါတယ္။
ကဗ်ာဆရာ ေမာင္ေအာင္ပြင့္ ရဲ႕ ‘ငါး႐ိုးနင္တဲ့ ေငြလမင္း’ ကဗ်ာေခါင္းစဥ္လိုပါပဲ။ ေအာင္ဒင္ ရဲ႕ ‘ေႏြတစ္ညမွအစျပဳ၍’ စာအုပ္ကိုဖတ္႐ႈၿပီးတဲ့ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေဟာဒီမ်က္ေမွာက္ ေခတ္တစ္ေခတ္ကို ‘ငါး႐ိုးနင္ေနတဲ့ ေခတ္ႀကီးတစ္ေခတ္’ သာျဖစ္တယ္လို႔ပဲ အမည္တပ္ၿပီး ေၾကကြဲလိုက္ပါရေစ။ ။
ၿငိမ္းေဝ
No comments:
Post a Comment