အရက္ေက်းကၽြန္ဘဝနဲ႔ ေပ်ာ္ေမြ႔သစၥာႀကီးရင္း အုံနာေတြ ႏွင္ထုတ္ခံရေသာဘဝကတဆင့္ မုတၱမ ဇက္ဆိပ္မွာ ... ဇက္ေပၚ ဖင္ထိုးတင္မရတဲ့ ကားႀကီးမွန္သမွ် ကိုလာဘ တာဝန္ယူတင္ေပးရင္း အရက္တစ္လံုးအတြက္ ဘဝဆက္ခဲ့သူ ...
ဗမာေျပ တနံတလ်ား အေဝးေျပးလမ္းေတြမွာ ဘယ္ၿမိဳ႕မွာ ဘာအထာ၊ ဘယ္လမ္းက ဘယ္လို အထာ အကုန္အစံု ေနာေၾကသူ။ ေရခ်ိန္ေက်ာ္ပေဟ့ဆိုတာနဲ႔ ေရအဝခ်ဳိး သနပ္ခါးထူထူလူး ဧရာမ ဇလံုႀကီးနဲ႔ ထမင္းတအုပ္ အုပ္ၿပီးတာနဲ႔ အိပ္တန္းတက္တတ္သူ။
အႏွီး ကိုလာဘ က အျခားသူ မဟုတ္၊ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ အသက္ ၈ လႀကီးသူ၊ ကၽြန္ေတာ့္အေမ့ အမအရင္း သားအလတ္တစ္ဦးျဖစ္သူ၊ ကၽြန္ေတာ့္အစ္ကို တစ္ဝမ္းကြဲ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညီအစ္ကိုတစ္စု အားလံုးကို က်က်နန စနစ္တစ္က် ကားေမာင္းးး သင္ေပးခဲ့သူ၊ ကမာၻေက်ာ္ ယာဥ္ေမာင္း တကၠသိုလ္ေတြ ေစးလဘတ္စ္မွာ မပါတဲ့ ... ကားသမားအခ်င္းခ်င္း လမ္းေပၚမွာ ငဲ့ညႇာ ဦးစားေပးတတ္ဖို႔ေတြကအစ ... ... စနစ္တက် ေသေသသပ္သပ္ ပတ္ကင္ထိုးပံု၊ ... ဆီ ေရ ေလ ဝိုင္ ကိစၥ အဆံုး ... ... သူ႔ဘဝ ျဖတ္ခဲ့ရသမွ် ေပးေဝခဲ့သူ။
လြန္ခဲ့ေသာတစ္လက ေသမင္းကေခၚဖို႔ Q ေပးထားၿပီးမွ ျပန္ထူေထာင္လာေတာ့ ... ပံုမွန္အတိုင္း ယမကာေလးဝဲ၊ ပန္းပင္ေလးေရေလာင္းနဲ႔ ... ကားေတာ့ မေမာင္းႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ သူ အရက္ေမာ့တဲ့ စတိုင္ ေက်ာ္ဟိန္းေတာင္ လုိက္မတုႏိုင္ဘူး ... ... ... ပထမအေမာ့ တစ္က်ဳိက္ကို အာခံတြင္းထဲ အားရပါးရ ပါးလုပ္က်င္းေထြးထုတ္လိုက္ ၿပီးမွ လီဗာတင္ေတာ့တာ။
ေၾသာ္ ... ဘဝ ဘဝ ဘဝ ... ေက်းဇူးရွင္ ကိုလာဘႀကီးဘဝ။
No comments:
Post a Comment