စစ္ေတြေထာင္မွာ ေထာင္ဒဏ္ ၆၅ ႏွစ္က်ခံေနရတဲ့ ႀကီးသန္း က်န္းမာေရးအေျခအေန အရမ္းစိုးရိမ္စရာေကာင္းေနတယ္လို႔ ၾကားရေတာ့ က်မတို႔လင္မယားလည္း စိုးရိမ္ေနပါတယ္။ ႀကီးသန္းဟာ က်မတို႔လင္မယားအတြက္ အကိုႀကီးလည္းျဖစ္သလို၊ ယံုၾကည္အားထားရတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးမိတ္ေဆြလည္း ျဖစ္လို႔ပါပဲ။
ႀကီးသန္းက ေတာင္ဥကၠလာပမွာ ေနပါတယ္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္က ေတာင္ဥကၠလာမွာ ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစု အမ်ားႀကီး အထိုင္ခ်ၾကပါတယ္။ အဲဒီလိုအထိုင္ခ်တဲ့ ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုထဲမွာ ႀကီးသန္းလည္း ပါပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက က်မတို႔ BYLF နဲ႔ မကဒ အဖြဲ႔ ေတြ႔ဖို႔ရွိပါတယ္။ တူတာေတြကို ေပါင္းလုပ္ၾကဖို႔ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ပါ။ က်မတို႔ေတြ တံတိုင္းေမႊးအိမ္မွာ ေတြ႔ခဲ့ၾကပါတယ္။ က်မတို႔ဘက္က က်မ၊ ေအးေက်ာ္၊ ကိုလွဟန္တို႔နဲ႔ မကဒဘက္က တံတိုင္းေမႊး၊ ႀကီးသန္း၊ ေစာလင္း(ခ)ညီေစာ (ကြယ္လြန္) တို႔နဲ႔ ေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။ ႀကီးသန္းက အသားညိဳညိဳ၊ လူပံုက ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္၊ မ်က္ႏွာထားကတည္ေတာ့ က်မ သူ႔ကို စကားမေျပာဘူးေသးခင္က နည္းနည္းေတာ့ လန္႔တာေပါ့။ စကားေျပာဖူးသြားေတာ့ မလန္႔ေတာ့ဘူး။ သူက ရည္မြန္ၿပီး တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ရွိပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးကိုပဲ အာ႐ံုစူးစိုက္ထားၿပီး လူႀကီးဆန္ဆန္ပဲ က်မတို႔နဲ႔ ေဆြးေႏြးပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ က်မတို႔ အလုပ္သေဘာနဲ႔ မေတြ႔ျဖစ္ေတာ့ေပမယ့္ လမ္းသြားရင္း ၾကံဳရင္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတြ ဘာေတြေတာ့ ထိုင္ျဖစ္ပါေသးတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ႀကီးသန္း က်န္းမာေရးမေကာင္းလို႔ အျခားအဖြဲ႔ေတြနဲ႔ သိပ္မတြဲေတာ့ဘဲ သူ႔အဖြဲ႔နဲ႔ သူပဲ ဆန္႔က်င္ေရးေတြဆက္လုပ္ေနလို႔ က်မတို႔နဲ႔ သိပ္မေတြ႔ျဖစ္ေတာ့ပါ။ က်မရဲ႕ခင္ပြန္းက မကဒ အဖြဲ႔ဝင္ဆိုေတာ့ သူက ႀကီးသန္းနဲ႔ နဂိုကတည္းက ခင္မင္ေနတဲ့ သူေတြပါ။ သူတို႔အုပ္စုမွာ ႀကီးသန္းက လူႀကီးျဖစ္ၿပီး အရာရာမွာလည္း ႀကီးသန္းကပဲ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း လုပ္တတ္ပါတယ္။ သူ႔မွာ အေတြ႔အၾကံဳေဟာင္းေတြလည္းရွိခဲ့တာမို႔ သူဟာ ေရွ႕မီေနာက္မီ လူႀကီးတေယာက္လို႔ ေျပာရင္ရပါတယ္။ ႀကီးသန္းက အခုမွ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ၇၄ ခုႏွစ္ကတည္းက ဦးသန္႔အေရးအခင္းမွာ ပါဝင္ခဲ့တဲ့အတြက္ ထိမ္းသိမ္းခံခဲ့ရဖူးသူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
က်မတို႔နဲ႔ ႀကီးသန္းရဲ႕ဆက္ဆံေရးက က်မတို႔လင္မယား မဂၤလာေဆာင္ၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ပိုခင္မင္ၾကပါတယ္။ က်မနဲ႔လည္း အရင္ကတည္းက ခင္မင္၊ က်မခင္ပြန္းနဲ႔လည္း ခင္တယ္ဆိုေတာ့ ပိုၿပီးရင္းႏွီးသြားတာပါ။ ၂၀၀၅ ကိုေဌးႂကြယ္တို႔ေတြ လြတ္မလာခင္အထိ ကိုမင္းေဇယ်ႀကီးနဲ႔ေပါင္းၿပီး တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ဆန္႔က်င္လႈပ္ရွားေနပါတယ္။ ႀကီးသန္းရဲ႕အေဖက တိုင္းရင္းေဆးဆရာႀကီး အဘယသုခ ဦးညြန္႔တင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးညြန္႔တင္ဆံုးၿပီးတဲ့ေနာက္ေတာ့ ႀကီးသန္း ညီမအငယ္ဆံုး ဆရာမေဒၚခ်ဳိခ်ဳိတင္က ေဆးကုတဲ့အလုပ္ကို ဆက္လုပ္ပါတယ္။
ဆရာမ လက္ထက္က်ေတာ့ ကေလးေတြကိုပဲ အဓိက ကုသေပးပါေတာ့တယ္။ က်မ သားႀကီးေမြးၿပီး သားႀကီးအဆုတ္က သိပ္မေကာင္းေတာ့ ခဏခဏ ေဆးခန္း ေျပးရပါတယ္။ ဒါကို ႀကီးသန္းကပဲ “ဟဲ့ ကေလးကို ပိုးသတ္ေဆးတိုက္တာတာ အားကုန္တယ္။ သြားလိုက္ ငါ့ညီမ ဆီ” ဆိုၿပီး လႊတ္လိုက္ပါတယ္။ က်မတို႔လည္း သားေလးကိုေခၚၿပီး သြားၾကပါတယ္။ က်မတို႔က က်မတို႔ရဲ႕ လသားငယ္ငယ္ေလးကို မၾကာခဏ အဂၤလိပ္ေဆးတိုက္ရတာကို စိတ္ညစ္ေနၾကတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပါ။ ဆရာမဆီမွာ တေန႔ ကေလးအေယာက္ ၁၅၀ ပဲ လက္ခံၿပီး ကုသေပးပါတယ္။ တိုကင္နံပါတ္ ယူရပါတယ္။ ေစာင့္လည္း ေစာင့္ရပါတယ္။ ေဆးကအရမ္းလိုက္ေတာ့ ကားႀကီးကားငယ္နဲ႔ ဆရာမထံ လာေရာက္ကုသၾကတာပါ။ က်မတို႔ကေတာ့ ေဆးခန္းသြားမည့္ေန႔ဆိုရင္ ႀကီးသန္းကိုပဲ ဖုန္းဆက္ၿပီး စာရင္းေပးခိုင္းလိုက္တာပါပဲ။ က်မလိုပဲ ႏိုင္ငံေရး အသိုင္းအဝိုင္းကလူေတြ ႀကီးသန္းကိုပဲအားကိုးၿပီး တိုကင္ ယူၾကတာပါ။ ႀကီးသန္းေျပာေျပာေနလို႔ အန္တီ ေဒၚစန္းစန္းတင္ (ႏိုင္ငံေရးမႈႏွင့္ ေထာင္က်) တို႔ အိမ္က ကေလးေတြဆိုရင္လည္း ေနမေကာင္းရင္ ဆရာမဆီမွာပဲ ကုသၾကတယ္။ က်မတို႔ လင္မယား ဘာေလးျဖစ္ျဖစ္ ႀကီးသန္းဆီ ဖုန္းဆက္ၾကပါတယ္။
တခါက မွတ္မွတ္ရရ က်မတို႔လင္မယား ရန္ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ရန္မွ တကယ္ကို အႀကီးအက်ယ္ ျဖစ္ၾကတာပါ။ ၂ ေယာက္လံုးကလည္း အစြန္းေရာက္ၾကေလေတာ့ အေလ်ာ့လည္း မေပးခ်င္ၾကပါဘူး။ ႀကီးသန္းဆီကို ဖုန္းဆက္လိုက္ေတာ့ ႀကီးသန္း၊ ကိုေဌးႂကြယ္၊ ကိုျပံဳးခ်ဳိတို႔ေတြ ေရာက္လာပါတယ္။ ႀကီးသန္းတို႔က က်မတို႔ ၂ ေယာက္ကို သူတို႔နဲ႔ အတူတူ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ဖို႔ ေခၚပါတယ္။ က်မတို႔လည္း သူတို႔နဲ႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္လိုက္ထိုင္ရင္း ႀကီးသန္းက စလိုက္ေနာက္လိုက္နဲ႔ က်မတို႔လင္မယားကို ေျပလည္သြားေအာင္ ညိႇႏႈိင္းေပးပါတယ္။ ႀကီးသန္းက တခြန္းမွ ဆံုးမစကားေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဟိုလိုစလိုက္ ဒီလိုစလိုက္နဲ႔ပဲ ေျဖရွင္းေပးသြားတာပါ။ ဆံုးမစကားေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ကိုစိုးကတိုင္လိုက္ က်မကတိုင္လိုက္ ျဖစ္ေနပါအံုးမယ္။ အခုေတာ့ ရန္ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းမပါပဲ စရင္းေနာက္ရင္း ျပန္တည့္သြားေတာ့ သူတို႔ေတြ နားေတာင္ မၿငီးလိုက္ဘူးေပါ့။
ကိုေဌးႂကြယ္ကေတာင္ ေနာက္ေနပါေသးတယ္။ အရင္တုန္းက စည္သူ(ကြယ္လြန္) က ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီး ျဖစ္ႏိုင္ေလာက္တယ္ ထင္ခဲ့တာ။ အခုေတာ့ ႀကီးသန္းလည္း ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးေလာက္ေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္တာပဲတဲ့။ စည္သူက ေထာင္ထဲမွာ အားလံုးနဲ႔ အဆင္ေျပတဲ့အျပင္ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းၾကားထဲက မေၾကလည္မႈေတြကို ေျဖရွင္းရင္ သိပ္ေတာ္တာ။ ဒါေၾကာင့္ ေမာင္စည္ကို က်ေနာ္တို႔က ဘူးတ႐ို႕ေမာင္စည္ (၎အခ်ိန္က ကုလသမဂၢ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးက ဘူးထရို႕ဂါလီ) လို႔ ေခၚၾကတာ။ က်ေနာ္က စည္သူ႔ကို အျမဲေျပာတာ ေမာင္စည္… ခင္ဗ်ားမွာ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္းရွိတယ္လို႔ေလ။
ႀကီးသန္းက က်မတို႔လင္မယားကို အျမဲတမ္းကူညီတတ္သူပါ။ တခါက က်မတို႔ မိတၳဴဆိုင္ဖြင့္ဖို႔အတြက္ မိတၳဴစက္ေတြကို ဝယ္ထားပါတယ္။ ကားလမ္းမႀကီးေပၚက ဆိုင္ခန္းေလးကို တလ ၃ ေသာင္းနဲ႔ငွားလိုက္ၿပီးေတာ့မွ မီးေတြက ဆက္တိုက္ ပ်က္ေနပါတယ္။ မီးစက္နဲ႔ဆြဲရင္ စာတမ်က္ႏွာကို ၂၀ က်ပ္နဲ႔ မကိုက္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ၆ သိန္းေက်ာ္ေပးရတဲ့ မိတၳဴစက္ကို အိမ္မွာပဲ သိမ္းထားလိုက္ၿပီး အဲဒီဆိ္ုင္ခန္းေနရာမွာ မီယာမီ ေရသန္႔လုပ္ငန္း လုပ္ပါတယ္။ ေရသန္႔လုပ္ငန္းဆိုတာ ေႏြရာသီမွာ အလုပ္ပိုျဖစ္တဲ့ လုပ္ငန္းပါ။
ဒါေပမယ့္ စိတ္ညစ္စရာေကာင္းတာက တကယ္ေရေရာင္းရတဲ့ ေႏြလိုရာသီႀကီးမွာ မီးမလာလို႔ ေရသန္႔စက္႐ံု မလည္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေရသန္႔စက္႐ံုက ဆိုင္ေတြလိုသေလာက္ ေရဘူးေတြမေပးႏိုင္ေတာ့ ေရာင္းရတဲ့လူေတြလည္း ဒုကၡေရာက္ၾကပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ က်မတို႔လည္း ေရသန္႔လာခ်တဲ့ ကားက ည ၁ နာရီ ၂ နာရီေလာက္မွ ေရာက္မယ္ဆိုရင္လည္း ည ၁ နာရီေလာက္ကတည္းက က်မ ခင္ပြန္းက ထၿပီး ဆိုင္မွာေစာင့္ရပါတယ္။
တကယ္တမ္းရာက္လာေတာ့ ေရဘူး ၁၀၀ မွာရင္ ၂၅ ဘူးေလာက္ရတာဆိုေတာ့ လုပ္ငန္းက မကိုက္ပါဘူး။ မိုးေတြရြာေနရင္ေတာ့ ေရသန္႔ဘူးေတြက ဆိုင္မွာ စုပံုေနပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ သား ေက်ာင္းတက္ရမည့္အခ်ိန္မွာ ပိုက္ဆံမလည္ဘူး ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ႀကီးသန္းက က်မတို႔ရဲ႕ အေျခအေနကိုသိသြားၿပီး က်မတို႔သိမ္းထားရတဲ့ မိတၳဴစက္အတြက္ ေငြ ၄ သိန္းေပးပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးသူက “ဒီမိတၳဴစက္ကို ငါက အပိုင္ဝယ္တာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ နင္တို႔ဆိုင္မွာ ျပန္သံုးမယ္ဆိုရင္ အခ်ိန္မေရြးလာယူ။ ၾကားလား” လို႔ ေျပာပါတယ္။ သူက က်မတို႔ကို အကူအညီေပးတဲ့ သေဘာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ မီးက အဲဒီကတည္းက ေတာက္ေလ်ာက္ မမွန္ေတာ့ပါဘူး။ အရင္က မိုးတြင္းမွာ မီးလာပါေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ မိုးတြင္းမွာေတာင္ မီးမလာေတာ့ပါ။ အဲဒီ့ကာလက က်မတို႔အခက္အခဲေျပလည္ခဲ့ေပမယ့္ ႀကီးသန္းလက္ထဲမွာေတာ့ မိတၳဴစက္ႀကီးက ဖုန္သုတ္႐ံုကလြဲလို႔ ဘာမွ အသံုးမတည့္ေတာ့ပါ။
၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလမွာ က်မခင္ပြန္း ေဆး႐ံုတက္ရပါတယ္။ ေဆး႐ံုေရာက္ေရာက္ခ်င္း က်မ က ကိုခင္ေမာင္ေဇာ္ (ကိုစည္သူရဲ႕အစ္ကို) ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ေခၚလိုက္ရပါတယ္။ အဓိက က်မ သတိရတာက ကိုခင္ေမာင္ေဇာ့္ဆီမွာ အားလံုးရဲ႕ဖုန္းနံပါတ္ေတြရွိေတာ့ လိုအပ္ရင္ ဆက္သြယ္လို႔ရေအာင္ ကိုေဇာ္ႀကီးထံ ဖုန္းဆက္တာပါ။ ေနာက္မွ ကိုသန္းတင္တို႔ကသိလို႔ က်မကိုေတာင္ ဆူပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ႀကီးသန္းက ေန႔တိုင္း ေဆး႐ံုမွာ လာေစာင့္ ေပးေလ့ရွိပါတယ္။
တခ်ဳိ႕ညေတြမွာ ေစာင့္အိပ္မည့္လူမရွိရင္ ႀကီးသန္းက ေစာင့္အိပ္ေပးပါတယ္။ ႀကီးသန္း ေစာင့္အိပ္တဲ့ေန႔ဆိုရင္ ညဘက္မွာ ေစာင့္ဖို႔ငွားထားတဲ့ စပါယ္ရွယ္နာစ့္ အိပ္ရင္ မႀကိဳက္ပါဘူး။ ႀကီးသန္းက က်မကို “နင္သူတို႔ကို ညအိပ္ခ ေပးထားတာလား” လို႔ ေမးတတ္ပါတယ္။ ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္ပါတယ္။ ညဘက္မွာ ငွားထားတဲ့ စပါယ္ရွယ္နာစ့္ေတြက ၁၀ နာရီ ေလာက္ဆိုရင္ ဘယ္ေနရာသြားရွာရမလဲ မသိပါဘူး။ ေဆး႐ံုမွာရွိတဲ့ အခန္းတခန္းထဲမွာ သြားအိပ္ေနၾကေလ့ရွိပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ညေတြဆိုရင္ က်မက ည ၈ နာရီေလာက္မွ ေဆး႐ံုက ျပန္ျဖစ္ပါတယ္။ ႀကီးသန္းေရာက္တဲ့ေန႔ဆိုရင္ က်မကို ေစာင့္ေပးၿပီး ျပန္လိုက္ပို႔ေပးတတ္ပါတယ္။ အမ်ဳိးသမီးတဦးတည္း ညႀကီးမိုးခ်ဳပ္သြားတယ္ဆိုတာ အႏၲရာယ္ရွိလို႔ဆိုၿပီး သူ ေစာင့္ေပးတတ္တာပါ။ ႀကီးသန္းက ေစာင့္ေရွာက္တတ္ပါတယ္။
က်မ ခင္ပြန္း ေဆး႐ံုကို ၁ လ နီးပါးတက္ရပါတယ္။ ညဘက္ဆိုရင္ က်မက ကေလးေတြဆီကို ျပန္အိပ္ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုသားႀကီး(AAPP)၊ ကိုေဌးေအာင္(AAPP) ႀကီးသန္းတို႔ေတြ ကူညီေစာင့္ေပးပါတယ္။ တရက္ေတာ့ က်မသားေလး ေနမေကာင္းလို႔ ေန႔လည္ ၁၂ နာရီေလာက္ကတည္းက အိမ္ျပန္သြားေတာ့ ေန႔လည္ တခင္းလံုးကေန ည ၈ နာရီေလာက္အထိ ႀကီးသန္း ေစာင့္ေပးပါတယ္။ လူနာရဲ႕အေျခအေနကလည္း စိတ္ခ်ရၿပီဆိုေတာ့ ေန႔လည္ဘက္အတြက္ ငွားထားတဲ့ သူနာျပဳဆရာမေလးက ႀကီးသန္းနဲ႔ စကားစျမည္ေျပာျဖစ္ပါတယ္။
ႀကီးသန္းက “ဆရာမ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို သိလား” လို႔ ေမးပါတယ္။ ဆရာမေလးက “ဟင့္အင္း၊ က်မ မသိဘူး။ စိတ္လည္း သိပ္မဝင္စားဘူး” လို႔ေျပာလိုက္လို႔ ႀကီးသန္း အႀကီးအက်ယ္ စိတ္ေတြတိုသြားပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ “ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆိုတာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ သမီး။ သူက သူ႔ရဲ႕မိသားစုဘဝကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး ႏိုင္ငံေကာင္းဖို႔ ႀကိဳးစားေနတယ္။ ဒါကို ခင္ဗ်ားတို႔က စိတ္မဝင္စားဘူးလို႔ ေျပာတာ၊ တာဝန္မဲ့လြန္းတယ္။ သူဟာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအျဖစ္ ေနတာေပ်ာ္လို႔မ်ား ထင္ေနလို႔လား” ဆိုၿပီး ေဒါသနဲ႔ ေျပာပါတယ္။ ဆရာမေလးလည္း ဇက္ကေလးပုၿပီး က်မ ေနာက္တေန႔လာေတာ့မွ က်မကို ေျပာျပပါတယ္။ “အမေရ၊ မေန႔က အမတို႔ သူငယ္ခ်င္း ဟို ဦးေလးႀကီးေလ။ က်မကို ေငါက္လိုက္တာ လြန္ေရာ။ ေဒၚစု အေၾကာင္းမသိလို႔တဲ့။ သူက ၾကည့္ေတာ့ ေအးသလိုလိုနဲ႔ ေဒါသ အေတာ္ႀကီးတယ္ အမ” တဲ့ေလ။ ေနာက္တေန႔ ႀကီးသန္း က်မကို အိမ္ျပန္ပို႔ေပးေတာ့ လမ္းမွာ က်မကို ေျပာျပပါတယ္။
“နင္စဥ္းစားၾကည့္ေလ ၁၀ တန္းေအာင္ၿပီးတဲ့ လူတေယာက္က ကိုယ့္ႏိုင္ငံရဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္းကိုေတာ့ သိသင့္ပါတယ္။ အေမရိကန္အေၾကာင္း၊ တ႐ုတ္အေၾကာင္းမသိတာက ျပႆနာမဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္၊ ကိုယ့္လူမ်ဳိးရဲ႕အေၾကာင္းကို မသိတာက ျပႆနာအမ်ားႀကီးျဖစ္ႏိုင္တယ္ ေမာင္စိုးအတြက္ ေခၚထားတဲ့ သူနာျပဳဆရာမေလးဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေၾကာင္းေတာင္ မသိဘူး။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္အေၾကာင္းေတာ့ အေဝးႀကီးပဲေပါ့” လို႔ ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ ႀကီးသန္း ရဲ႕ လူငယ္ေတြအေပၚထားတဲ့ စံတခုေပါ့ေလ။
ႀကီးသန္းက ဟာသလည္း ေျပာတတ္ပါေသးတယ္။ က်မခင္ပြန္း ေကာင္းေကာင္းသတိရေတာ့ ဦးေခါင္းရဲ႕ ဘယ္ဘက္အျခမ္းကို ခြဲစိတ္ထားတာမို႔လို႔ ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ ညာဘက္ မလႈပ္ရွားႏိုင္ပါဘူး။ မလႈပ္ႏိုင္ပါဘူးဆိုေနမွ က်မ ခင္ပြန္းက အတင္း႐ုန္းကန္တတ္လို႔ သူ႔ကိုေစာင့္ရတဲ့ သူနာျပဳဆရာမေလးက ကုတင္ေပၚက ျပဳတ္က်မွာကို အျမဲစိုးရိမ္ေနတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလိုျဖစ္တာကို ႀကီးသန္းက သိသြားေတာ့ “ေမာင္စိုး… မင္း ငါ့အေဖ ဆံုးသြားတာကို ကံေကာင္းတယ္ မွတ္ပါ။ ႏို႔မို႔လို႔ကေတာ့ မင္းကို တသက္လံုး အိပ္ယာထဲက ထလို႔မရေအာင္ ေဆးေဖာ္ခိုင္းလိုက္မွာ” လို႔ဆိုၿပီး ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေျပာတတ္ပါတယ္။
တခါတုန္းက ႀကီးသန္းကို မိန္းမ မယူဘူးလားလို႔ေမးၾကည့္ေတာ့ ႀကီးသန္းက “ငါ မိန္းမ မယူဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ငါက ႏိုင္ငံရဲ႕အေရးကို ထမ္းရြက္ေနရင္ မိသားစုဘဝရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ျဖည္းဆည္းႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ငါ အဲလိုမျဖည္းဆည္းႏိုင္ရင္ ငါ ယူလိုက္တဲ့မိန္းမလည္း ဒုကၡေရာက္မယ္။ ကေလးေတြေမြးထားရင္ ကေလးေတြပါ ဒုကၡေရာက္မယ္။ ငါကေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးမလုပ္ဘဲ မေနႏိုင္လို႔၊ မိန္းမ မယူဘူး” လို႔ ေျပာျပပါတယ္။ က်မကပဲဆက္ၿပီး “ဒါဆိုရင္ မ်ဳိးဆက္သစ္ ဘယ္ရေတာ့မွာလဲ” လို႔ေျပာေတာ့ ႀကီးသန္းက “နင္တို႔ ကေလးေတြ၊ မွန္ႀကီး (လွမ်ဳိးေနာင္) တို႔ ကေလးေတြဆိုတာက မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြပဲေလ။ နင္တို႔ သူတို႔ကို ေသခ်ာျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ၾက၊ သူတို႔မွာ တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္တဲ့စိတ္၊ ေကာင္းေစခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာေအာင္ နင္တို႔မွာ တာဝန္ရွိတယ္။ ကေလးေမြးၿပီး ၿပီးေရာ မလုပ္ၾကနဲ႔ ၾကားလား” ဆိုၿပီး သူ စိတ္ပါလက္ပါ ေျပာခဲ့ပါေသးတယ္။
ႀကီးသန္းက “ႏိုင္ငံေရးသမားေတြမွာ ေတာ္ဖို႔တတ္ဖို႔အျပင္ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းဖို႔ အေရးႀကီးတယ္။ မတရားမူကို ဆန္႔က်င္ေတာ္လွန္ပါတယ္ဆိုတဲ့ လူေတြက မဟုတ္တာေတြလုပ္ေနမယ္ဆိုရင္ ျပည္သူေတြက ဟားလိမ့္မယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ အဟားမခံရေစနဲ႔၊ စိတ္ဓာတ္ အဆင့္အတန္းမက်ေစနဲ႔” ဆိုၿပီး အျမဲဆံုးမတတ္ပါတယ္။ က်မနဲ႔ ေဆး႐ံုမွာေတြ႔တဲ့တေလွ်ာက္ ႀကီးသန္းဟာ ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္း (ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးအသိုင္းအဝိုင္းကလူေတြရဲ႕ ဘဝအေျခအေနေတြ) ကလြဲရင္ ဘယ္အေၾကာင္းကိုမွ မေျပာပါဘူး။ က်မ အိမ္ေတြမွာ က်ဴရွင္လိုက္ျပေနတာကိုသိေတာ့ ႀကီးသန္းက “နင္ ကေလးေတြကို စာေတြခ်ည္းပဲ သင္မေနနဲ႔၊ ျပင္ပမွာ ဘာေတြျဖစ္ေနတယ္။ ျပည္သူေတြရဲ႕ခံစားခ်က္က ဘယ္လိုဆိုတာေတြကို သင္ေပး။ အဲဒါအေရးႀကီးတယ္” ဆိုၿပီး သတိေပးတတ္ပါေသးတယ္။ တခ်ဳိ႕ အထိမ္းအမွတ္ပြဲေတြဆိုရင္ က်မရဲ႕ သားသမီးေတြကိုေခၚခဲ့ဖို႔ အျမဲ သတိေပးတတ္ပါေသးတယ္။ ဒါမွ ကေလးေတြဟာ သူတို႔မိဘေတြနဲ႔ မိဘရဲ႕အသိုင္းအဝိုင္းကလူေတြဟာ ဘယ္လိုလူေတြဆိုတာကို နားလည္ႏိုင္မယ္လို႔ အျမဲေျပာတတ္သူပါ။ သူက ေတာ္လွန္ေသာ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြပဲ ျဖစ္ေစခ်င္တာကိုး။
ႀကီးသန္းက ဘယ္ေလာက္ပဲ မအားလပ္ပါေစ။ က်မ ကေလးေတြေမြးေန႔ကစၿပီး ကေလးေတြနဲ႔ပတ္သက္ရင္ သူ အေျပးေလး ေရာက္လာတတ္ပါတယ္။ သူ ေျပာတာက “နင္တို႔ဆီလာတာ မဟုတ္ဘူး။ ငါက မ်ဳိးဆက္သစ္ေလးေတြကို အသိအမွတ္လာျပဳတာ။ သူတို႔ကို အသိအမွတ္ျပဳဖို႔ အေရးႀကီးတယ္” တဲ့။ ႀကီးသန္းက အဲဒီလို စိတ္ဓာတ္ျပင္းထန္တဲ့ လူမ်ဳိးေလ။
၂၀၀၇ ၾသဂုတ္ ၇ ရက္ေန႔မွာ တာရာမင္းေဝရဲ႕ အသုဘအခမ္းအနားမွာ ၾသဂုတ္ ၈ ရက္ ၈ ေလးလံုးအခမ္းအနားမွာ ႀကီးသန္းနဲ႔ ေတြ႔ခဲ့ပါေသးတယ္။ က်မသားေလးကို ႀကီးသန္းက တရားေဟာေနတဲ့ ကိုေဌးႂကြယ္၊ မင္းကိုႏိုင္တို႔ အနားအထိ ေခၚသြားပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူက ရွင္းျပလိုက္ပါေသးတယ္။ သူတို႔က မင္းအေဖနဲ႔ အေမရဲ႕ အရင္းႏွီးဆံုးပုဂၢိဳလ္ေတြ။ စည္သူေမာင္နဲ႔ ဒီၿငိမ္းလင္းတို႔ကိုေတာ့ သူတို႔က တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြ၊ ၈၈ ရဲ႕ ဒုတိယမ်ဳိးဆက္၊ မင္းတို႔လည္း သူတို႔လိုပဲ ၾကားလားတဲ့။ ၄ ႏွစ္အရြယ္ က်မသားက နားလည္သလိုလိုနဲ႔ “ဟုတ္ကဲ့” တဲ့ေလ။
ၾသဂုတ္လထဲမွာ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြကို လိုက္လံဖမ္းဆီးခ်ိန္မွာ က်မရဲ႕အိမ္ကို ႀကီးသန္း ေရာက္လာပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က က်မတို႔ေနတဲ့ေနရာက လံုျခံဳမႈရွိပါတယ္။ က်မအိမ္မွာ ပုန္းေနတာက မီးမီး (ေခၚ) သင္းသင္းေအး၊ ကိုစိန္လႈိင္တို႔ ရွိေနပါတယ္။ ႀကီးသန္းပံုစံၾကည့္ရတာ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနပါတယ္။ သူ ညဘက္ အိပ္စရာေနရာမရွိလို႔ ေရႊဂံုတိုင္ေဆး႐ံုမွာ လူနာေစာင့္ပံုစံနဲ႔ ေနေနရတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ က်မ အိမ္မွာ လူေတြကလည္းရွိေနေတာ့ သူ အားနာေနပါတယ္။ က်မကို သူက “ငါ့အိမ္ကို တအိမ္လံုးေမႊတာ၊ ေရပိုက္ေတြေတာင္ မက်န္ဘူး။ သူတို႔ ကင္မရာ ထဲက မန္မိုရီကဒ္ကို ရွာေနတယ္” လို႔ဆိုပါတယ္။ က်မလည္း ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္း မသိေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်မရဲ႕ အမအိမ္မွာေနမလားလို႔ ေမးေတာ့ အားနာတယ္။ သူတို႔ေၾကာက္ေနလိမ့္မယ္။ ရပါတယ္ဟာ ဆိုၿပီး ျပန္သြားပါတယ္။ ႀကီးသန္းလာတဲ့အခ်ိန္မွာ က်မရဲ႕အိမ္မွာ မီးမီး (သင္းသင္းေအး) နဲ႔ ကိုစိန္လႈိင္ တို႔က ေရွာင္ေနၾကပါတယ္။ ေနာက္ေန႔မွာ ႀကီးသန္းအတြက္ က်မ ပုန္းဖို႔ ေနရာရွာၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ အာဖက္ဖ္ေအကေန ႀကီးသန္းကိုမိသြားတဲ့ သတင္းေၾကညာတာကို ၾကားလိုက္ရပါတယ္။ က်မတို႔အားလံုးရဲ႕ ရင္ထဲမွာလည္း မခ်ိပါဘူး။
ႀကီးသန္း စစ္ေၾကာေရးမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး အႏွိပ္စက္ခံခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႀကီးသန္းက အံက်ိတ္ခံႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ တရား႐ံုးမွာလည္း အမ်ားျပည္သူေရွ႕မွာ တရားစီရင္ဖို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့ပါေသးတယ္။ တကယ္ေတာ့ ႀကီးသန္းမွာ အသည္းေရာဂါနဲ႔ အစာအိမ္ေရာဂါဟာ စိုးရိမ္စရာေကာင္းေလာက္တဲ့ အေျခအေနမွာ ရွိေနခဲ့တာပါ။ က်မရဲ႕အစ္ကိုႀကီး က်န္းက်န္းမာမာနဲ႔ တိုင္းျပည္အတြက္ ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ဖို႔ ဆုေတာင္းေပးေနရင္းၾကားထဲက ၾကားလိုက္ရတဲ့ သတင္းဆိုးေၾကာင့္ က်မတို႔ ပူပန္ေသာက ေရာက္ခဲ့ရပါတယ္။ အခုေတာ့ သက္သာစျပဳလာတဲ့ အေျခအေနအတြင္းမွာ ႀကီးသန္း လြတ္ေျမာက္လာပါေစလို႔ပဲ ဆုေတာင္းေပးရေတာ့မွာပါ။
စစ္အစိုးရရဲ႕ အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲက ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔အနစ္နာခံေနၾကတဲ့သူေတြနဲ႔ က်မတို႔တေတြ ၾကယ္ေတြစံုတဲ့ ညရဲ႕ ရႊန္းျမျမ လေရာင္ေအာက္မွာ ေလေျပေလညႇင္းေလးေတြနဲ႔အတူ က်မတို႔ ခ်စ္တဲ့တိုင္းျပည္ႀကီးရဲ႕ အနာဂတ္အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္လိုပါေသးတယ္။ က်မတို႔ တတ္ႏိုင္တဲ့ဘက္က ဘယ္လိုကူညီႏိုင္မွာလဲဆိုတဲ့ အရာေတြကို ေဆြးေႏြးခ်င္တဲ့ ဆႏၵျပင္းျပင္းျပျပ ရွိေနပါတယ္။ အနာဂတ္မ်ဳိးဆက္ေတြအတြက္ သမိုင္းေၾကာင္းအမွန္ေတြကို ျပန္ေျပာင္း ေျပာျပႏိုင္ခ်င္ပါေသးတယ္။ လင္းလက္ေတာက္ပတဲ့ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ကို ေမွ်ာ္လင့္ရင္း…
ခင္ၿငိမ္းသစ္
No comments:
Post a Comment