ဘယ္သူမွ ဖြင့္ဟမေျပာေပမယ့္ ...
လူတေယာက္က ... လူတေယာက္ကုိ ယုံၾကည္ဖုိ႔ ခက္ခဲပါတယ္ ...။
ယုံၾကည္ဖုိ႔ ခက္ခဲတဲ့အထဲမွာကလည္း ထိပ္တန္းကလပ္ပါပဲ ...။
အသိဉာဏ္ရွိလုိ႔ ...ယုံၾကည္ရ ပုိခက္ခဲပါတယ္ ...။
အသိဉာဏ္မဲ့လုိ႔ .... ယုံၾကည္ရ ပုိခက္ခဲလာပါတယ္ ...။
ဟန္ေဆာင္မႈမ်က္ႏွာဖုံးေတြ ကုိယ္စီကုိယ္ငွ တပ္ထားတဲ့ ၿမိဳ႕ထဲမွာမွ ... အယုံအၾကည္မဲ့ လမ္းေလွ်ာက္ေနမိတာပါ။ ႏႈတ္တုိက္ခ်ေနတဲ့ ယုံၾကည္ျခင္း ... ယုံၾကည္ျခင္း ... ဒီ ... ယုံၾကည္ျခင္း ...
ရွာေဖြေနတဲ့ ယုံၾကည္ျခင္းဟာ ... ၿမိဳ႕ျပညရဲ့ ... လမ္းစြန္ လမ္းေထာင့္မွာ မီးပြိဳင့္နဲ႔စကားေျပာေနတာ ေတြ႔ခဲ့တယ္ ...။
မ်ဥ္းဝါေတြ ...
မ်ဥ္းနီေတြ ...
ေပါင္းလုိက္သမွ်မွာ .... အကုန္ ... ၾကားကုန္ေတာ့မွပဲ ...
ဝါ ... နီ ..စိမ္း ... ေတြလည္း ... ၿဖိဳးခနဲ ... ျဖတ္ခနဲ ... ျဖတ္လမ္းဆီ လုိက္ေနၾကတယ္ ...။
မေန႔က ျပံဳးျပသြားတာလည္း ... သူတုိ႔ ...
ဒီေန႔ ... မဲ့ျပသြားတာလည္း သူတုိ႔ ...
လမ္းတေလွ်ာက္မွာ ... ျမစ္ေၾကာင္းတေၾကာင္း စီးဆင္းေနတယ္ ...
ေခ်ာင္းေပါက္မတတ္ ... ေျမာင္းေပါက္မတတ္ ....
ဒါေပမယ့္ ....
သိမ့္သိမ့္ ...
ၿငိမ့္ၿငိမ့္ ....
ေတြ႔ဖူးသလား ... ခဏ ခဏ မေမးစမ္းပါနဲ႔ဗ်ာ ...
ခင္ဗ်ားစိတ္တုိင္းက် ထြက္က်လာတဲ့ စိတ္အတုိင္းဆုိရင္ ...
ခက္ၿပီ ...
မယုံ မရွိပါနဲ႔ ... ...
ေတြ႔တုိင္း ျပံဳးမျပတတ္တဲ့ က်ေနာ့္မွာ ... မိတ္ေဆြရွားပါတယ္ ....။
ေဆာင္းလူ
ေဖေဖာ္ဝါရီ ၄၊ ၂၀၁၄
အိုနာသေခရီးအစသို့ ကိုးရက်တာ..
2 months ago
No comments:
Post a Comment