သူ႔ကို ခလုတ္တုိက္သြားသူေတြအားလံုးကို သတိရေနတဲ့ “ဘိုး ပိန္” (ခန္႔ေအာင္)

မေန႔က က်ေနာ္ နဲ႔ ကိုလြမ္းဏီ၊ အဘကို သြားႀကိဳတယ္။ တလမ္းလံုး သူနဲ႔ ကိုလြမ္းဏီ ဟိုေရာက္ ဒီေရာက္ စကားေတြ ေျပာလာၾကတယ္။ က်ေနာ္နဲ႔ စကားမေျပာျဖစ္ဘူး။ ကိုလြမ္းဏီအိမ္ေရာက္ေတာ့မွ အဘ က်ေနာ့္ကို မွတ္မိလား ေမးလုိက္ေတာ့မွ အဘ က ျမင္ေတာ့ ျမင္ဖူးသလိုပဲကြ ဒါနဲ႔ မင္းက ဘယ္သူတုန္းတဲ့၊ နာမည္ေျပာလုိက္ေတာ့မွ “မသာရဲ႕ ငါလုပ္လုိက္ရ ေသေတာ့မယ္၊ ေစာေစာက ဘာလို႔မေျပာတုန္း” တဲ့ ဘပိန္တို႔က ေတြ႔လိုက္တာနဲ႔ အဲလိုမ်ဳိး။

သူ သတိတရနဲ႔ စေမးတာက လူ႔ေဘာင္သစ္က အရွည္ႀကီး ထြန္းထြန္း အဲဒီေကာင္ ဘယ္ေရာက္ေနလဲတဲ့ US မွာေလလို႔ ေျဖလုိက္တယ္။ ေဟ့ စိုးၿငိမ္းႀကီး အေမရိကားေရာက္ၿပီး ဘာမွ မၾကားရပါလားတဲ့၊ ဒါနဲ႔ ေအာင္ေလးတေကာင္ ေရာတဲ့၊ သူက အေမရိကား VOA မွာ မင္းသားလုပ္ေနတယ္လို႔ ေျပာလုိက္ေတာ့ ျဖစ္မယ္ ျဖစ္မယ္ ဒီေကာင္က တဲ့၊ ျပံဳးျပံဳး ျပံဳးျပံဳးနဲ႔ ေျပာတယ္။ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပဲ ဘပိန္က ေျပာေနတဲ့စကားဝုိင္းနဲ႔ ဘာမွမဆုိင္ေတာ့သလို တေနရာကို ေငးၿပီး ေတြးေနတယ္။


ခဏေနေတာ့ ေမာင္ဦးနဲ႔ သႏၲာေရာ ဘာၾကားေသးလဲ ေမးျပန္တယ္၊ ဒီလိုပါပဲ အဘရယ္ အေမရိကားဆုိေတာ့ သိတဲ့အတုိင္းပဲ ႐ုန္းဟယ္ ကန္ဟယ္ေပါ့။ ဝဏၰ တေယာက္လည္း ေပ်ာက္သြားလိုက္တာကြာ ဘာသံမွကို မၾကားဘူးလို႔ သတိတရနဲ႔ ေျပာရွာတယ္။ မပ်ဳိက ဒီေကာင့္အေၾကာင္းကို အျမဲေျပာတယ္။ ကိုအုိက္နဲ႔ မရီတာ အေၾကာင္းေတာ့ တခ်က္တခ်က္ ၾကားတယ္ကြ၊ ထြန္းစိန္ မိန္းမ ခင္ၾကည္ ေတာင္ သူ႔အေမ ေနမေကာင္းလို႔ မယ္စဲ့ကို ျပန္ေရာက္ေနတယ္လို႔ ဒီရက္ထဲ ၾကားမိေသးတယ္၊ သူတို႔နဲ႔တအုပ္ထဲ ဟိုေကာင္အေၾကာင္းေရာ ဘာၾကားေသးလဲ တဲ့၊ ဘယ္သူလဲေမးေတာ့ တေအာင့္ေလာက္စဥ္းစားၿပီးမွ ထားဝယ္ နဲ႔ အယ္ထာ တဲ့၊ သူေမးတဲ့ လူေတြကေတာ့ စံုေနေရာပဲ၊ ေနာက္ဆံုး ရဲေနာင္၊ ကိုခင္စိုး အထိ၊ ဂင္ဂင္ နဲ႔ မခ်ဳိအေၾကာင္းလည္း ေမးတယ္။

မင္းကိုလည္း ငါတို႔က မရွိေတာ့ဘူး ထင္ေနတာတဲ့ ...

ဘပိန္ဆိုတာက ျပည္ခ်စ္လက္က်န္ ရဲေဘာ္ႀကီးတဦးေပါ့။ ABSDF ေက်ာင္းသားျဖတ္သန္းမႈ သမိုင္းအခ်ဳိးအေကြ႔တခုမွာ ခ်န္ထားလို႔မရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တဦးပါ။

၁၉၉၄ ခုႏွစ္ေလာက္က မာနယ္ပေလာမွာ ABSDF မိုးသီးဇြန္အုပ္စုကို ေကအန္ယူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမ တို႔က စိတ္ေကာက္ေနတဲ့အခ်ိန္၊ ေကအန္ယူ နယ္ေျမက ထြက္ခြာဖို႔ေျပာတဲ့အခ်ိန္၊ မာနယ္ပေလာနယ္ေျမ မိုးသီးဇြန္အုပ္စုမွာ အဲဒီလို ႏိုင္ငံေရး ရာသီဥတုၾကမ္းေနခ်ိန္မွာ ၾကားထဲက အကူအညီေပးဖို႔ ေနေနသာသာ လာလည္မယ့္လူေတြ၊ သတင္းေမးမယ့္လူေတြေတာင္ နားရြက္မခပ္ရဲတဲ့ ကာလ၊ အေျခအေန။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ မိုးသီးဇြန္အုပ္စုကတပ္ဖြဲ႔ေတြ ဗမာျပည္ေတာင္ပိုင္း နယ္ေျမသစ္မွာ ထုိးေဖာက္အေျခခ်ေရး၊ ဗမာျပည္အလယ္ပိုင္း သံုးဖြဲ႔အတြင္း ျဖန္႔ခြဲေနထိုင္ေရးေတြ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီလိုျဖစ္ေနတဲ့ အေျခအေနမွာ တပ္က ရဲေဘာ္ေတြ၊ လက္နက္ေတြ၊ ပစၥည္းေတြကို သယ္ယူဖို႔ အခက္အခဲေတြ ရွိခဲ့တယ္။

ဒီအခက္အခဲ အေတာ္မ်ားမ်ားကို ထိုင္းႏုိင္ငံ မဲစရီးယန္းမွာရွိေနတဲ့ ျပည္ခ်စ္ ရဲေဘာ္ေဟာင္းႀကီးေတြျဖစ္တဲ့ အဘ ဦးစိုးထြဋ္ (ဆံုး) ရယ္၊ ဘပိန္ တို႔က သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးကိစၥေတြနဲ႔ သူတို႔ေနအိမ္ေတြကိုပါ စခန္းေထာက္ေတြအျဖစ္အသံုးျပဳၿပီး ထိုင္းအာဏာပိုင္သိရင္ သူတို႔ပါ ဘဝပ်က္ရမယ့္ကိန္းကို သိသိႀကီးနဲ႔ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ အကူအညီေပးခဲ့ၾကတယ္။

ဒါက ဘပိန္တို႔နဲ႔ က်ေနာ္တို႔ေတြ စခဲ့တဲ့ ေရစက္၊ ဒုတိယအႀကိမ္ ျပန္ေတြ႔ခဲ့ရတာေတြလဲ ရွိေသးတယ္ ...။ ။

ဓာတ္ပံု - ယမံုနာ