သာေအးကို သတိရဖို႔
အခ်ိန္မေပးႏိုင္တဲ့ ... ၿမိဳ႕
ေန႔တဓူဝ
ပရိေယသန ဝမ္းစာအတြက္
ကတိုက္က႐ိုက္
ထြက္ရွာေနရတဲ့ ... ၿမိဳ႕
ကိုယ္အဆင္ေျပဖို႔အေရး
တစ္ေကာင္ေကၽြးၿပီး
ႏွစ္ေကာင္ျပန္အစားခံရတဲ့ ... ၿမိဳ႕
ၿမိဳ႕ျပ႐ုပ္ဝတၳဳ
တဖက္က ျမင့္မားလာသေလာက္
စာရိတၱထိုးက်ေနရတဲ့ ... ၿမိဳ႕
အျဖဴေရာင္ စႏိုးပြင့္မ်ားၾကား
တကိုယ္ေရသန္႔ရွင္းမႈ
ညံ့ဖ်င္းလာတဲ့ ... ... ... ... ၿမိဳ႕
ကိုယ္ဘာေကာင္မွန္း မသိခင္
လူရာဝင္ေတးဆိုၿပီး
ဆရာေတြ အဆမတန္မ်ားလာရတဲ့ ... ... ၿမိဳ႕
အေျခေနနဲ႔အခ်ိန္အခါ
ခြဲျခားေဝဖန္ရင္း
အတင္းအဖ်င္းေတြမ်ားျပားလာတဲ့ ... ... ၿမိဳ႕
ငါေနတဲ့ၿမိဳ႕ေလး ... အဲဒီၿမိဳ႕ေလးမွာေပါ့
ၿမိဳ႕ျပက
သူ႔ကိုယ္သူ ရိႈးအျပည့္ထုတ္ရင္း
ညေနခင္းေလးမွာ
ခပ္တည္တည္ပါပဲ
ေလညႇင္းခံထြက္သြားေနေလရဲ႕ ...။ ။
တာရာမ်ဳိး (ေကာ္လိုရာဒို)
No comments:
Post a Comment