တပင္ခ်င္းစီက ပေရရီျမက္ခင္းႀကီးျဖစ္ခဲ့တာ
အဲဒါ ငါဘာသာငါ ေလွ်ာက္ေျပာေနတာ
ရွင့္သတင္းနားေထာင္ဖို႔
ေရဒီယုိထဲ ဓာတ္ခဲထည့္ရမယ္
အရပ္ထဲ ထမိန္လွည့္ေပါင္ေနရတယ္ ... ကိုကိုေရ
ခင္ဗ်ားေရးတာေတြကို
လူေတြနားမလည္ဘူး
(အင္းပါ…)
ေခြးကေလးေတြကိုပဲ ႏို႔ေပးစုိ႔လိုက္ေတာ့မယ္
ၾကံဳလို႔ေျပာျပတာပါ
မေဝးေတာ့တဲ့တလံမွာ
၂၀၁၀ ဇာတ္ခုံေတာ္ႀကီးေတာင္
႐ံုတင္ျဖစ္ေတာ့မယ္ထင္တယ္ေနာ္
ဝယ္တုိင္းရမယ္ဆုိ
ငါ့အေမကို ငါျပန္ဝယ္မယ္
ေလထန္ကုန္း ညေနခင္းေတြကို
ငါျပန္ဝယ္မယ္
ထုံေထာင္းက
ေဒးမူရဲ႕ ေက်ာက္စားပြဲေလးကို
ငါျပန္ဝယ္မယ္
ကုိယ့္မိသားစုေလးကုိလည္း
ကုိယ္ျပန္ဝယ္မွာေပါ့
ႀကိမ္ဒဏ္ေတြၿပီးမွ
ေနာက္ေက်ာကုိ
လက္ခုပ္သံေတြ ေရာက္လာတတ္စျမဲ
ငါ့ေသြးငါ
မေထမဲ့ျမင္ လွ်ာနဲ႔ရက္
ခ်ဳိၿမိန္လွေခ်ရဲ႕
ၿပီးပါၿပီ …… ….. လို႔
ဘယ္သူေတြ စာတန္းထုိးထိုး
အ႐ိုးတြန္သံေတြ မဆုံးဘူး ကုိယ့္လူတို႔
(၃ ရက္၊ မတ္လ၊ ၂၀၀၉)
No comments:
Post a Comment