က်ေနာ္နဲ႔ ဂီတသူရဲေကာင္းမ်ား (၁၃) - မင္းေက်ာ္ခိုင္

ဘိုတင့္ (ရာျပည့္)က က်ေနာ့္ထက္ အသက္ႀကီးတယ္ ၆ ႏွစ္။ ဒါေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းလို ေနၾက ဆက္ဆံၾကတာ။ ဘိုတင့္ လို႔လည္းေခၚတာ ႏႈတ္က်ဳိးေနၿပီ။ ဘိုတင့္က သူ႔ပါဝါမ်က္မွန္ အဝိုင္းရယ္၊ ဂ်င္းေဘာင္းဘီကို မႏၱေလးဖိနပ္နဲ႔ တြဲစီးတာ၊ လြယ္အိတ္က အျမဲလြယ္လ်က္ပဲ။ တခါတခါေတာ့ အင္းေလးပုဆိုးနဲ႔ေပါ့၊ သူေနတာက ကန္ေတာ္ကေလးမွာ (ေအာင္ဆန္းကြင္းနား)။ အရင္ သူက သေဘၤာသား ပိုက္ဆံစုၿပီး အေခြထုတ္တာ၊ သီခ်င္းေရးတာအျပင္ သီခ်င္းဆိုခ်င္တဲ့ ပိုးကလည္း အျပည့္ေလ။

၁၉၈ဝ ေလာက္ကစၿပီး သူ အျမဲတမ္း ခရမ္းျပာမွာ က်င္လည္ေတာ့တာ။ သူနဲ႔အတူ ရစ္ခ်က္ (သက္ႏိုင္ဦး)လည္း မၾကာမၾကာ လာတယ္။ ကိုရဲနဲ႔ ကိုေအာင္ဝင္းတို႔ရဲ႕ ပန္းခရမ္းျပာ သီခ်င္းေရးၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ အင္ၾကင္းေဆာင္ေနာက္မွာ ဆိုၾကတဲ့အခ်ိန္ကတည္းက သူ အဲဒီသီခ်င္းကိုဆိုၿပီး စီးရီးထုတ္ခ်င္ေနတာ။ အဲဒီတုန္းက ကိုရဲ ပန္းခရမ္းျပာသီခ်င္းတီးရင္ က်ေနာ္က ကိုရဲတီးကြက္ေတြက ကိုရဲေျပာေတာ့ လြယ္တယ္၊ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ ခက္ေနတယ္လို႔ ေျပာရတယ္။ ကိုရဲကေတာ့ သူ႔ထံုးစံအတိုင္းျပံဳးၿပီး ေနာက္က် ပန္းခရမ္းျပာသီခ်င္းကို ညတိုင္းဆုိျဖစ္တာပါပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္ ဘိုတင့္နဲ႔ မိုးေက်ာ္ သိပ္မတြဲျဖစ္ၾကေတာ့ဘူး။ မိုးေက်ာ္က The Aces ဝိုင္းမွာတီးေနၿပီမို႔ မေတြ႔ျဖစ္ၾကတာ။


ဘိုတင့္က သူ႔မွာပိုက္ဆံရွိရင္ ဘယ္ေတာ့မွ မႏွေျမာတတ္ဘူး၊ အားလံုးကို သူ ဒကာခံတတ္တယ္။ သူ႔မွာမရွိလည္း ေျပာတယ္၊ ပြင့္ပြင္းလင္းလင္းသမားပါ။ ရယ္စရာေကာင္းတာက တခါတခါ ကိုရဲနဲ႔စကားေျပာရင္ ကိုရဲရဲ႕ စကားအထာေတြ သူလိုက္ေျပာေပမယ့္ သူ႔စကားေတြက အူလယ္လယ္ျဖစ္ျဖစ္သြားတယ္။ ကိုရဲရဲ႕စကားေတြ သူ လိုက္မမီဘူး။ မိုးေက်ာ္နဲ႔ ဘိုတင့္က်ေတာ့ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးရွိၾကတယ္။ ဟိုအရင္ ခိုင္ထူးရဲ႕ ေတးျမံဳငွက္ကတည္းက တြဲခဲ့ၾကတာကိုး။ မိုးေက်ာ္က သိပ္ေနာက္တာေျပာင္တာမရွိဘူး၊ သူသိပ္ရင္းႏွီးတဲ့သူမွ ေနာက္တတ္တာ။ RC 2 မွာတုန္းက က်ေနာ္တို႔က M8 သခ်ၤာအတန္း၊ ျမင္းျခံသားေမာင္နီက သူႀကိဳက္ေနတဲ့ေကာင္မေလးနာမည္က မေအး။

အဲဒါနဲ႔ မေအးကို စာေပးဖို႔ ၾကံၾကေတာ့ မိုးေက်ာ္ကို ဆရာ တင္ၾကတယ္၊ မိုးေက်ာ္က သီခ်င္းလည္းေရးတာကိုး။ မိုးေက်ာ္ခ်ေပးတဲ့စာသားေတြနဲ႔ ျမင္းျခံေမာင္နီရဲ႕ ရည္းစာစာကေတာ့...

မေအးေရ....

မေအးက က်ေနာ့္အတြက္ တေန႔တျခား ပိုပိုၿပီး စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းေအာင္ကို လွလွလာတယ္၊

မေအးအေၾကာင္း အျမဲေတြးေနရလို႔ အတန္းထဲမွာ ဆရာမလည္း မေအးပဲျဖစ္ေနတယ္၊

ဆရာမသင္သမွ်စာေတြကလဲ မေအးအေၾကာင္းေတြခ်ည္းပဲ ၾကားေနရတယ္၊

လိုရင္းေျပာရရင္ေတာ့ မေအးရယ္ မေအးကို က်ေနာ္အရမ္းခ်စ္တယ္ဆိုတာ မေအး သိေစခ်င္တာပါပဲ၊

က်ေနာ္စိတ္ခ်မ္းသာမယ့္ အေျဖေလးအတြက္ မေအးဆီက ျပန္စာေလး မေႏွးအျမန္လိုခ်င္ပါတယ္ မေအးရယ္ .... ဆိုၿပီး က်ေနာ္တို႔ ဝိုင္းေရးေပးလိုက္ၾကတာ (အမွန္ေတာ့ စာက ဒီထက္ရွည္တယ္၊ က်ေနာ္ မွတ္မိသေလာက္ျပန္ေရးထားတာ) ျပန္စာျပန္လာတာလည္း ျမန္သလားမေမးနဲ႔၊ ေနာက္ေန႔မနက္ မေအးသူငယ္ခ်င္းတေယာက္နဲ႔ ျပန္လာတာပါပဲ။

ေမာင္နီေရးတဲ့စာေတြက မွင္အျပာနဲ႔ ေရးေပးလိုက္တာ၊ မေအးက မွင္အနီနဲ႔ ေမာင္နီ႔စာေတြအဆံုး တေၾကာင္းခ်င္း စာျပန္လိုက္တာကေတာ့...

မေအးက က်ေနာ့္အတြက္ တေန႔တျခားပိုပိုၿပီး စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းေအာင္ကို လွလွလာတယ္၊ (တကယ္လားဟင္)

မေအးအေၾကာင္းအျမဲေတြးေနရလို႔ အတန္းထဲမွာ ဆရာမလည္း မေအးပဲျဖစ္ေနတယ္၊ (ၾကည့္စမ္း... ၾကည့္စမ္း... အဲ့ေလာက္ေတာင္)

ဆရာမသင္သမွ်စာေတြကလည္း မေအးအေၾကာင္းေတြခ်ည္းပဲ ၾကားေနရတယ္၊ (အင္း... တခုခုေတာ့ မွားေနၿပီထင္တယ္ကြယ္)

လိုရင္းေျပာရရင္ေတာ့ မေအးရယ္ မေအးကို က်ေနာ္အရမ္းခ်စ္တယ္ဆိုတာ မေအး သိေစခ်င္တာပါပဲ၊ (တကယ္ယံုရမွာလားဟင္!)

က်ေနာ္စိတ္ခ်မ္းသာမယ့္ အေျဖေလးအတြက္ မေအးဆီက ျပန္စာေလး မေႏွးအျမန္လိုခ်င္ပါတယ္ မေအးရယ္ (စိတ္ခ်မ္းသာတဲ့ေနရာက တရားရိပ္ပဲေလကြယ္ မိုးကုတ္ကိုသြားခ်င္သလား၊ မဟာစည္သြားခ်င္လား ဒို႔လိုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ)

ေမာင္နီ မေအးဆီက ျပန္စာေဖာက္မဖတ္ခင္ က်ေနာ္တို႔ကို အားရဝမ္းသာစြာနဲ႔ RC 2 မုန္႔ဆိုင္တန္းမွာ ဆီခ်က္ေခါက္ဆြဲေကၽြးခဲ့တာေလး ျပန္အမွတ္ရမိပါတယ္။ ေတာ္ဘီကြာ မိုးေက်ာ္ မင္းကိုအားကိုးကာမွ ပိုဆိုးေတာ့တာပဲဆိုတဲ့ ကြယ္လြန္သူ ျမင္းျခံသားေမာင္နီရဲ႕ အညာေလနဲ႔ေျပာတဲ့ သူ႕စကားသံေလး ျပန္လြမ္းမိပါတယ္။ ေၾသာ္... တခါတုန္းက ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္းေတြ... ရဲ႕ လြမ္းစရာတကၠသိုလ္ဇာတ္လမ္းေတြ...။

ေျပာရင္းနဲ႔ ဘိုတင့္(ရာျပည့္) အေၾကာင္းျပန္ဆက္ရအုန္းမယ္။ သူ႔ ပန္းခရမ္းျပာ သီခ်င္းသြင္းေတာ့ ေမ စတူဒီယိုမွာ။ သူ ေတာ္ေတာ္ကုန္သြားတယ္ ပိုက္ဆံေျပာတာ။ အသံသြင္းတဲ့ေန႔တိုင္း အေပါင္းအသင္းေတြအားလံုးကို ဒိုင္ခံျပဳစုတာ၊ အခ်ဳိႀကိဳက္သူေတြအတြက္အခ်ဳိ၊ အၾကမ္းႀကိဳက္သူေတြအတြက္အၾကမ္း... လံုးဝ လိုေလးေသးမရွိ။ က်ေနာ္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္က အတီးပိုင္းေတြ ၿပီးၿပီ၊ သူ႔အဆိုထပ္တဲ့ေန႔ေတြ။ က်ေနာ္က မိုးေက်ာ္နဲ႔ပါလာတာ၊ မိုးေက်ာ္က အျမဲသူ႔အတီးေတြ လိုက္လိုက္ျဖည့္တယ္။ အဲဒီတုန္းက ဘိုတင့္က သူ႔စီးရီး ပန္းခရမ္းျပာအတြက္ အေတာ္ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ထင္သေလာက္မေပါက္ခဲ့တာေတာ့ သူ႔ကုသိုလ္လို႔ပဲေျပာရမွာပဲ။

သူ အေမရိကေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူနဲ႔အတူေနၾကတာက က်ေနာ္နဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးမွာ ခင္ၾကသိၾကတဲ့သူေတြ။ ျခေသၤံႀကီး ေခၚ အံ့ကူနဲ႔ေနတယ္။ က်ေနာ္ နယူးေယာက္ေရာက္ၿပီး ၅ ႏွစ္အၾကာ ၂ဝဝ၉ ထဲမွာ၊ သူဖုန္းဆက္ေတာ့ မိုင္ေက်ာ္ခင္းေရ မင္း Dennis (မြန္းေအာင္) နဲ႔ အဆက္အသြယ္ရွိလား၊ အားလံုးကိုသတိရတယ္ကြာ၊ ခရမ္းျပာေရာ၊ ကိုအုန္းျမင့္(ရီေဇာ္)၊ ကိုရဲ၊ ကိုတိုး၊ ကိုေနဝင္း၊ ကိုေမာင္၊ မိုးေက်ာ္... အားလံုးပဲကြာ..။ အရင္လိုဘဝေတြ ျပန္မရတာကို လြမ္းတယ္၊ သီခ်င္းေတြလည္း ေရးျဖစ္တယ္... ေျပာတာအမ်ားႀကီးပါ။ သူ႔သီခ်င္းအသစ္ေတြေတာ့ လူခ်င္းမဆံုျဖစ္ေတာ့ က်ေနာ္လည္း မၾကားခဲ့ရပါဘူး...။ အေမရိကားမွာေနၾကတယ္ဆိုေပမယ့္ အေရွ႕ျခမ္းနဲ႔ အေနာက္ျခမ္းေလ... အေဝးႀကီး...။

သူ ကြယ္လြန္တဲ့အခ်ိန္က ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာ ၉ ရက္ေန႔။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၊ ဆန္ဖရန္စစၥကိုၿမိဳ႕၊ ျပည္သူ႔ေဆး႐ံုႀကီးမွာ ကြယ္လြန္ခဲ့တာပါ။ သူဆံုးတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔အသက္ (၅၄) ႏွစ္...။

ဆက္ပါဦးမည္။ 

မင္းေက်ာ္ခိုင္