က်ေနာ္နဲ႔ ဂီတသူရဲေကာင္းမ်ား (၁၄) - မင္းေက်ာ္ခိုင္

ဘိုတင့္(ရာျပည့္) သီခ်င္းသြင္းေတာ့ က်ေနာ္က မိုးေက်ာ္နဲ႔ ခဏခဏလိုက္သြားျဖစ္တယ္၊ ေမ စတူဒီယိုမွာ၊ Aces နဲ႔သြင္းတဲ့ သူ႔စီးရီးေတြ၊ သူဆိုတဲ့အထဲ က်ေနာ္ႀကိဳက္တဲ့သီခ်င္းေတြက ညဘက္အေဆာင္ေတြမွာ အျမဲ တရင္းတႏွီးၾကားၿပီးသား ေတးေရး ကိုေမာင္ေမာင္တို႔ ကိုရဲတို႔ သီခ်င္းေတြ၊ ကိုယ္မငိုတတ္ေတာ့ဘူး၊ ပန္းခရမ္းျပာ၊ ပန္းဇာတ္သိမ္း၊ ညီမေလးေရ စဥ္းစားစမ္း၊ နာမည္ပ်က္လူဆိုး၊ နဒီမဂၤလာ၊ မပံုလို႔လဲပံုခဲ့တယ္... အေဆာင္ညေတြမွာ ကိုရဲ၊ ကိုေမာင္ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ေရးၿပီးဆိုခဲ့ၾကတဲ့သီခ်င္းေတြေပါ့၊ 

အဲဒီအခ်ိန္ေတြတုန္းက သူတို႔ေရးၿပီး ဘယ္သူ႔မွမေရာင္းေသးခင္ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ဆိုၾကေတာ့ နားေထာင္ရတဲ့အရသာက အေခြထြက္ၿပီးမွ နားေထာင္ရတာနဲ႔ ကြာတယ္၊ မတူဘူး၊ ေနာက္တခုက အေဆာင္ေနာက္ဖက္ညဥ့္နက္ပိုင္းေတြမွာ လေရာင္နဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဆိုၾကတီးၾကတဲ့အခ်ိန္ေတြလဲျဖစ္ခဲ့တာကိုး... တကယ္လြမ္းစရာေကာင္းတဲ့ သီခ်င္းေတြပါ။ 


မိုးေက်ာ္က ဘိုတင့္(ရာျပည့္) ကို သူငယ္ခ်င္းသံေယာဇဥ္ႀကီးတယ္၊ သီခ်င္းတိုင္းကို တကယ္ေစတနာအျပည့္နဲ႔ တီးေပးခဲ့တယ္၊ ဒါေတာင္ အဲဒီအခ်ိန္က သူက Second Lead သမား၊ ဘိုတင့္ ရဲ႕သီခ်င္းေတြမွာ ေသခ်ာနားေထာင္ၾကည့္၊ Lead Slide ကစားထားတာေတြက မိုးေက်ာ္လက္ရာေတြ၊ အတီးသမားေတြအားလံုးၿပီးသြားေပမယ့္ မိုးေက်ာ္က ဘယ္ေတာ့မွ အားမရဘူး၊ သူထပ့္ျဖည့္တီးတာအျမဲပဲ...။ ေဘ့စ္တီးတဲ့ ကိုဗစ္ (ကိုဇာလ်မ္း)၊ Drum တီးတဲ့ ေအာ္စကာသန္းတင္ ကလည္း ေစတနာအျပည့္ပါ၊ သူသီခ်င္းသြင္းတာေတြအခ်ိန္ေစာေပမယ့္ အေခြတကယ္ထြက္ရတဲ့အခါ အခ်ိန္ေတြေတာ္ေတာ္ေနာက္က်တယ္။

သူတို႔ Aces တီးဝိုင္းက မဂၤလာေဆာင္ေတြမွာေတာ့ လကၡံတီးေပးတယ္၊ တခါသား က်ေနာ္မိုးေက်ာ္နဲ႔ အင္းယားလိပ္ဟိုတယ္မွာ တီးတာလိုက္သြားဖူးတယ္။ မွတ္မိတဲ့သီခ်င္းစာသားက "ယေန႔မွစ၍ ၾကင္သူႏွစ္ဦးအေပၚတြင္ ဘုရားသခင္ေကာင္းခ်ီးေပးပါေစ" ဆိုတာေလးပါ။ တပုဒ္လံုးေတာ့ က်ေနာ္ မရပါဘူး၊ မွတ္မိတဲ့စာသားတေၾကာင္းထဲပါ၊ ဒါေပမယ့္ ဘာသာအားလံုးရဲ႕ ဘုရားသခင္ကိုရည္ရြယ္ၿပီးစပ္ထားတဲ့သီခ်င္းလို႔ ယူဆပါတယ္၊ ဘယ္သူေရးခဲ့တယ္ဆိုတာေတာ့ က်ေနာ္ မိုးေက်ာ္ကို မေမးမိခဲ့ဘူး။ 

Aces အဖြဲ႔က သီခ်င္းစီးရီးေတြကိုလက္ခံၿပီး ေနာက္ခံတီးဝိုင္းအေနနဲ႔ တီးေပးတာမ်ားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကာလေတြမွာ Stage Show ေတြေခတ္စားေနတဲကအခ်ိန္ေပါ့။ Play Boy၊ E Machine၊ The King၊ The Wild Ones၊ ဒါေပမယ့္ Aces က Stage Show တခါမွ မတီးဘူး။ မိုးေက်ာ္ မဆံုးခင္ ၁၉၈၄ ခုႏွစ္ ေရႊတိဂံုဘုရား အေနာက္ဖက္မုဒ္ တေပါင္းပြဲမွာ Stage Show တီးဖို႔ စီစဥ္ထားတယ္၊ အဲဒါ Aces ရဲ႕ ပထမဆံုး Stage Show ပြဲပါ။ Aces တီးဝိုင္းအဖြဲ႔သားေတြအတြက္ ဝတ္စံုအျဖဴေရာင္ ကုဒ္အက်ႌ ေဘာင္းဘီ ဝမ္းဆက္ေတြေတာင္ခ်ဳပ္ၿပီးၾကၿပီ။ မိုးေက်ာ္နဲ႔ က်ေနာ္က RC2 မွာ စာေမးပြဲ ႏွစ္ခါက်ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ စာေပးစာယူေျပာင္းတက္ၾကဖို႔ လုပ္ေနၾကတဲ့အခ်ိန္။ သူ စတူဒီယိုမွာ တီးရတဲ့အပိုင္းေတြအားတဲ့အခ်ိန္က် စာေပးစာယူသြားေလွ်ာက္ၾကမယ္ဆိုၿပီး တိုင္ပင္ထားၾကတယ္၊ ၁၉၈၄ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီထဲမွာ။ 

အဆိုေတာ္ ႏြဲ႔ယဥ္ဝင္းရဲ႕ မင္းသားစီးရီးသြင္းတဲ့ရက္ပိုင္းေတြ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ေျမနီကုန္း တပင္ေရႊထီး႐ုပ္ရွင္႐ံုေဘးက ညလံုးေပါက္ဖြင့္တဲ့ လၻက္ရည္ဆိုင္မွာ ဆံုၾကတယ္၊ ညတိုင္းနီးပါးပါပဲ။ တခါတခါ ေဘ့စ္ဂစ္တာတီးတဲ့ ကိုဗစ္ (ကိုဇာလ်မ္း) က ေဘးမွာထိုင္ၿပီး က်ေနာ္တို႔တိုင္ပင္တာကို နားေထာင္တတ္တယ္၊ ႏြဲ႔ယဥ္ဝင္းရဲ႕ မင္းသားစီးရီးသြင္းတဲ့ ေနာက္ဆံုးညမွာ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ေရႊေတာင္ၾကားလမ္းထဲမွာ တိတ္ဆိတ္တဲ့ညသန္းေခါင္ေက်ာ္ လမ္းေလွ်ာက္ၾကရင္း က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ပညာေရးအတြက္ စာေပးစာယူေက်ာင္းဆက္တက္ၾကဖို႔ တိုင္ပင္ၾကျပန္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ကလဲ ပန္းခ်ီဆရာ႐ူး ႐ူူးေနတဲ့အခ်ိန္ပါ။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္ပန္းခ်ီျပပြဲေတြနဲ႔ ကံ့ေကာ္ရြာ၊ Wild Eyes စတဲ့ပန္းခ်ီျပပြဲေတြမွာ ဝင္ႏႊဲေနတဲ့အခ်ိန္ပါ။ မိုးေက်ာ္က သူ ႏြဲ႔ယဥ္ဝင္းရဲ႕ မင္းသားစီးရီးမွာ တီးတဲ့အပိုင္းျပတ္ၿပီဆိုေတာ့ အားၿပီျဖစ္လို႔ ေနာက္ ၃ ရက္ေနရင္ RASU ဝင္းထဲက ဦးခ်စ္လၻက္ရည္ဆိုင္မွာ ေန႔လည္ ၁၂ နာရီဆံုဖို႔ ခ်ိန္းတယ္။ 

က်ေနာ္တို႔ အဲဒီညကေျပာတဲ့စကားေတြမွာ မိုးေက်ာ္ေျပာတဲ့စကားေတြက တခ်ဳိ႕ ထူးဆန္းေနတယ္။ က်ေနာ့္ကို သူ႔ခံစားခ်က္ေတြရင္ဖြင့္ေနတာ၊ လူေတြကို သူ သိပ္မယံုၾကည္ေတာ့တဲ့အေၾကာင္း၊ သူဘယ္ေလာက္ပဲ တျခားသူေတြအေပၚေကာင္းေကာင္း သူ႔အေပၚမွာ နားလည္မႈမေပးၾကတဲ့အေၾကာင္းေတြ ရင္ဖြင့္တာပါ။ မင္းေက်ာ္ခိုင္ရာ တခ်ဳိ႕သူေတြက ေစတနာနဲ႔ မတန္ၾကဘူးကြာ...၊ ေနာက္ ဘြဲ႔လက္မွတ္မရွိရင္ ငါတို႔ဘဝက လူရာမဝင္ေတာ့ဘူးလား၊ ဘြဲ႔လက္မွတ္ရွိၿပီး ပညာမတတ္တဲ့သူေတြနဲ႔ ငါ ဘယ္လိုမွ ဆက္ဆံလို႔မရေတာ့ဘူးကြာ...၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ မင္းနဲ႔ငါ ေက်ာင္းျပန္တက္မယ္၊ ဒို႔ ဦးခ်စ္ဆိုင္မွာ ဆံုမယ္၊ ၿပီးရင္ စာေပးစာယူ သြားေလွ်ာက္ၾကမယ္ကြာ... ...။ (အဲဒီစကားေတြ သူ က်ေနာ့္ကို မထင္မွတ္ပဲ ေနာက္ဆံုးေျပာသြားတဲ့စကားေတြပါ) 

ေနာက္ႏွစ္ရက္ေနေတာ့ က်ေနာ္အိမ္မွာရွိေနတုန္း ကိုရဲတို႔ ကိုတိုးတို႔နဲ႔ ခရမ္းျပာအေဆာင္မွာအတူေနတဲ့ ကိုစိုးထြန္း က်ေနာ့္အိမ္ ေရာက္လာတယ္။ မ်က္ႏွာမေကာင္းဘူး၊ မိုင္ေက်ာ္ခင္း... ေရာ့ သတင္းစာ ဖတ္ၾကည္လိုက္အုန္း နာေရးစာမ်က္ႏွာကို တဲ့၊ က်ေနာ့္အေမက အသံၾကားလို႔ မီးဖိုခန္းကေနထြက္လာၿပီး သား ဘယ္သူ ဘာျဖစ္လို႔လဲလို႔ေမးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းလာတာအေမ လို႔ေျပာၿပီး သတင္းစာဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ နာေရးသတင္းမ်က္ႏွာမွာ ေမာင္မိုးေက်ာ္ (အသက္ ၂၆ ႏွစ္) တဲ့ ... ၁၉၈၄ ေဖေဖာ္ဝါရီလထဲမွာ (ရက္ေတာ့ မမွတ္မိဘူး)၊ သတင္းလာေပးတဲ့ ကိုစိုးထြန္းလည္း မိုးေက်ာ္ဆံုးၿပီး မၾကာခင္ သူလည္း ဆံုးရွာတာပါပဲ။ 

မိုးေက်ာ္ ဆံုးသြားပံုအေၾကာင္း ရင္းႏွီးတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ ေျပာျပတာက..... မိုးေက်ာ္အိမ္ျပန္သြားၿပီး သူ႔အေမကို ေျပာတယ္၊ အေမ သားတို႔ တေပါင္းပြဲ Stage Show နီးၿပီအေမ၊ သားရဲ႕ ဝတ္စံု အျဖဴေရာင္ဝမ္းဆက္ကို အေမ သ ထားေပးေနာ္လို႔ သူ႔အေမကိုေျပာၿပီး သူ႔အခန္းထဲဝင္သြားတာ ညပိုင္းထမင္းစားခ်ိန္လည္း ျပန္ထြက္မလာ၊ ေခၚလို႔ တံခါးေခါက္လည္းမရတာေၾကာင့္ သူ႔ညီမက အိမ္ေဘးကေနပတ္ၿပီး သူ႔အခန္း မွန္ျပဴတင္းေပါက္ကၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔လက္မွာ ေသြးေၾကာေတြ ဓားနဲ႔ျဖတ္ထားၿပီး ေသြးအလူးလူးျဖစ္ေနတာျမင္ေတာ့ အခန္းတံခါးဖ်က္ၿပီး မိုးေက်ာ္ကို ခ်က္ျခင္းေဆး႐ံုပို႔ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ မိုးေက်ာ္ ေသြးလြန္တာမ်ားၿပီး ေဆး႐ံုကဆရာဝန္ေတြလည္း မကယ္ႏိုင္ခဲ့ၾကပါဘူး၊ မိုးေက်ာ္အိမ္က ကမၻာေအးဘုရားလမ္းက ၾကည္ေအးကိတ္မုန္႔တိုက္ေဘးက အိမ္ပါ။ 

က်ေနာ္နဲ႔ မိုးေက်ာ္လည္း ဦးခ်စ္ဆိုင္မွာ ျပန္မဆံုႏိုင္ၾကေတာ့ပါဘူး... က်ေနာ္လည္း ေက်ာင္းဆက္မတက္ျဖစ္ေတာ့ပါ။ 
မိုးေက်ာ္ဆံုးေတာ့ ၁၉၈၄ ေဖေဖာ္ဝါရီ သူ႔အသက္ ၂၆ ႏွစ္ (၁၉၅၈ ဖြား) 
ဘိုတင့္ (ရာျပည့္) ဆံုးေတာ့ ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္ ၊ ဒီဇင္ဘာ (၉)ရက္ေန႔၊ သူ႔အသက္ ၅၄ႏွစ္ (၁၉၅၅ ဖြား) 
 

 

ဘိုတင့္က မိုးေက်ာ္ဆံုးေတာ့ မိုးေက်ာ္ကို အမွတ္တရအေနနဲ႔ သီခ်င္းေရးၿပီး ဆိုတယ္၊ ဘယ္အေခြထဲမွာလဲေတာ့ က်ေနာ္ မမွတ္မိဘူး... သီခ်င္းနာမည္က "ေတးျမံဳငွက္သို႔ တမ္းခ်င္း" သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က ခိုင္ထူး၊ ရီေဇာ္တို႔ရဲ႕ ေတးျမံဳငွက္နဲ႔ စခဲ့ၾကတာေလ.... 

အဲဒီႏွစ္မွာ Aces ရဲ႕ ေရႊတိဂံုဘုရားတပါင္းပြဲမွာ တီးမယ့္ Stage Show အစီအစဥ္ဖ်က္လိုက္ပါတယ္။ 

ဆက္ပါဦးမည္။ 

မင္းေက်ာ္ခိုင္