ႏွလံုးသား ဒုိင္ယာယီ (၁၁) - အုပ္ႀကီးေဖ

က်ားေၾကာက္လုိ႔ ရွင္ႀကီးကုိး ရွင္ႀကီးက က်ားထက္ဆုိးဆုိသကဲ့သုိ႔ ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမသုိ႔ အသြင္ကူးေျပာင္း ေရာက္ရွိလာေသာ ရဲေဘာ္မ်ားဘဝမွာ ထပ္မံ၍ ဖိႏွိပ္ျခင္းခံၾကရျပန္သည္။ အခ်ဳိ႕ အသက္ဆံုး႐ႈံးသြားရျခင္းေတြလည္း ရွိသည္။ ထြက္လာရျခင္း ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ဆိတ္သုန္းေပ်ာက္ကြယ္ကုန္ၾကသည္။ ယူနီေဖာင္းခၽြတ္ဆုိသည့္ အျမင္မ်ားေၾကာင့္ သိမ္ငယ္စိတ္မ်ားႏွင့္အတူ အေနအထုိင္လည္း က်ဥ္းက်ပ္ခဲ့ရသည္။ အာဏာရွင္စနစ္ကုိ ျပန္လည္တြန္းလွန္လုိေသာ္လည္း အေျခအေနက မေပးခဲ့။ 

၂၀၀၁ ခုႏွစ္ က်ေနာ္ႏွင့္ ဘဝတူရဲေဘာ္ေဟာင္းတခ်ဳိ႕ စုစည္းၾကၿပီး တပ္မေတာ္တရပ္ဖဲြ႔စည္းရန္ တီးတုိးတုိင္ပင္ခဲ့ၾကသည္။ စိတ္ကူးယဥ္၍ ေကာင္းေသာ္လည္း တကယ္လုပ္လွ်င္ အသက္ႏွင့္ရင္း၍ လႈပ္ရွားၾကရမည္ ျဖစ္သည္။ မည္သုိ႔ပင္ဆုိေစ ဖြဲ႔စည္းတည္ေထာင္ခြင့္ရလွ်င္ ရဲေဘာ္မ်ားဘဝကုိ ကယ္တင္ႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကရင္နီတပ္မေတာ္ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ျမတ္ထံ ခ်ဥ္းကပ္၍ ဖြင့္ဟေျပာဆုိျဖစ္ၾကသည္။ ပထမ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ပင္ အေတာ္ အံ့ၾသသြားပံုရသည္။ 


ထုိကိစၥကုိ ေနာက္ရက္မွ ျပန္လည္ေဆြးေႏြးမည္ဟု ေျပာလုိက္သည္။ က်ေနာ္တုိ႔လည္း ေနာက္တေန႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ျမတ္အိမ္သုိ႔ ထပ္မံသြားေရာက္ခဲ့ျပန္သည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွ “ခင္ဗ်ားတုိ႔ တပ္ဖဲြ႔မယ္ဆုိရင္ လုပ္ရမယ့္လုပ္ငန္းစဥ္ေတြက အမ်ားႀကီးရွိသလုိ အႏၱရာယ္နဲ႔ စိမ္ေခၚမႈေတြကုိလည္း ေက်ာ္လႊားနုိင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ လုပ္ၾကေပါ့။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ တတ္ႏိုင္တဲ့ဘက္က ကူညီေျဖရွင္းသြားေပးမယ္” ဗုိလ္ခ်ဳပ္စကားေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔အားလံုး ဝမ္းသာအားရ တက္ႂကြၾကသည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွာ “ခင္ဗ်ားတုိ႔အဖဲြ႔ ဖဲြ႔မယ္ဆုိရင္ ရပ္တည္ေရးအတြက္ နယ္ေျမရွာရမယ္။ က်ေနာ့္အျမင္ကေတာ့ ပ်ဥ္းမနားခြင္ကုိ အေျချပဳလႈပ္ရွားမယ္ဆုိရင္ ေကာင္းလိမ့္မယ္။ ဗမာလူထုရွိသလုိ ႐ိုးမနဲ႔လည္း နီးတယ္။ စည္း႐ံုးေရးဆင္းရင္း တပ္သားသစ္ေတြလည္း စုေဆာင္းလုိ႔ရတာေပါ့” လုိ႔ မွတ္ခ်က္ျပဳၿပီး ပ်ဥ္းမနားေဒသသုိ႔ နယ္ေျမေလ့လာေရးခရီး မသြားေရာက္မီ လုိအပ္သည့္လုပ္ငန္းမ်ားကုိ စတင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ၾကရသည္။ 

ပထမဦးစြာ နယ္ေျမေဒသအသီးသီးသုိ႔ ျပန္႔က်ဲေရာက္ရွိေနေသာ ရဲေဘာ္ေဟာင္းမ်ားကုိ ျပန္လည္စုစည္းရသည္။ စုစည္းထားေသာ ရဲေဘာ္မ်ား စားဝတ္ေနေရးအတြက္ က်ေနာ္တုိ႔အားလံုး ပူးေပါင္းေျဖရွင္းၾကရသည္။ ဆန္မွာ အခက္အခဲမရွိေသာ္လည္း ဟင္းမွာ အလြန္ခက္ခဲသည္။ အိမ္နံေဘးေပါက္ေနေသာ ၾကက္ေမာက္ ပန္းပင္မ်ားကုိ ခူးကာ ေၾကာ္၍တမ်ဳိး ခ်က္၍တဖံု မညည္းမညဴ စားေသာက္ခဲ့ရသည္။ တပ္ဖဲြ႔မည့္အေရးကို ေမွ်ာ္ကုိးရင္း အားလံုးက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကုိယ္စီျဖင့္ တက္ႂကြလန္းဆန္းေနၾကသည္။ ေသမည့္ေန႔ကုိ ေစာင့္ႀကိဳေနရမည့္အတူတူ အာဏာရွင္ကုိ တြန္းလွန္တုိက္ပဲြဝင္ရင္း အေသခံသြားမည္ဟု အားလံုးကလည္း ဆံုးျဖတ္ထားၾကသည္။ အေျပာလြယ္သေလာက္ အလုပ္ခက္သည္ဟု ဆုိရေပေတာ့မည္။ တကယ္လက္ေတြ႔ အဖဲြ႔အစည္းတရပ္ ထူေထာင္မည္ဆုိေတာ့ လုိအပ္ခ်က္ေတြက ျပည့္ႏွက္ေနေတာ့သည္။ အဖဲြ႔အစည္းအမည္၊ ရည္ရြယ္ခ်က္၊ အလံေတာ္၊ ဘက္တံဆိပ္၊ လက္နက္ခဲယမ္း၊ ရိကၡာ၊ ေဆးဝါးႏွင့္ လႈပ္ရွားမည့္ခြင္ စသျဖင့္ လုိအပ္လာခဲ့သည္။ 

အဖဲြ႔အစည္းအမည္ကို ေရြးခ်ယ္ရာတြင္ Burma Patriotic Army (BPA) ဗမာ့မ်ဳိးခ်စ္တပ္မေတာ္ဟု ေခၚတြင္ရန္ အမ်ားသေဘာတူလက္ခံလုိက္သည္။ အဖဲြ႔အစည္းအမည္ သတ္မွတ္ၿပီးေနာက္ အလံေတာ္ႏွင့္ ဘက္တံဆိပ္တုိ႔အတြက္ စဥ္းစားၾကရျပန္သည္။ အလံေတာ္ကုိ ၾကယ္ ၈ လံုး ဝန္းရံထားေသာ လျပည့္ဝန္းႀကီးကုိ ေရြးခ်ယ္လုိက္သည္။ ၾကယ္ ၈ လံုးမွာ တုိင္းရင္းသားမ်ားျဖစ္ေသာ ကခ်င္၊ ခ်င္း၊ ကရင္၊ ကယား၊ မြန္၊ ျမန္မာ၊ ရခုိင္၊ ရွမ္း တုိ႔ကုိ ရည္ညႊန္းသည္။ လျပည့္ဝန္းႀကီးမွာ စစ္မွန္၍ ဒီမုိကေရစီအႏွစ္သာရႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုႀကီးကုိ ပံုေဖာ္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ တပ္မေတာ္တရပ္၌ရွိအပ္ေသာ ဖဲြ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုႏွင့္ စစ္ဥပေဒမ်ားကုိလည္း ေလ့လာေရးဆဲြၾကရသည္။ ဆက္သြယ္ေရး၊ မုိင္း၊ ေထာက္လွမ္းေရး၊ ဦး/ေရး/ေထာက္ စသည့္ ပညာရပ္မ်ားကုိလည္း သင္တန္းမ်ား တက္ေရာက္သင္ယူၾကရသည္။ အခက္ခဲဆံုးမွာ လႈပ္ရွားခြင္ျဖစ္ေနသည္။ မဟာမိတ္ ကရင္နီတပ္မေတာ္ႏွင့္ ယာယီတဲြဘက္ လႈပ္ရွားခြင့္ရမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေရရွည္ရပ္တည္ေရးအတြက္ နယ္ေျမရွာရန္ လုိအပ္လာသည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ 

ထုိ႔ေၾကာင့္ သတ္မွတ္ေရြးခ်ယ္ထားေသာ ပ်ဥ္းမနားႏွင့္ ႐ိုးမသုို႔ သြားေရာက္ေလ့လာနုိင္ရန္ က်ေနာ္တုိ႔ စုိင္းျပင္းရေတာ့သည္။ ပထမဦးဆံုးသြားေရာက္ရမည့္သူမွာ က်ေနာ္ႏွင့္ ေအာင္ေအာင္(နာမည္လႊဲ) တုိ႔ ႏွစ္ဦးျဖစ္သည္။ ေအာင္ေအာင္က ပိန္ပိန္ပါးပါး အရပ္ရွည္ရွည္ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း နဖူးေျပာင္လြန္းသည္။ စကားေျပာ ေကာင္းသူတေယာက္ျဖစ္သလုိ အမူအယာလည္း ေကာင္းသည္။ သူႏွင့္ က်ေနာ္က ရင္းႏွီးမႈသိပ္မရွိ။ တပ္ဖဲြ႔မည္ဆုိမွ ေတြ႔ဆံုၾကရျခင္း ျဖစ္သည္။ က်ေနာ္တုိ႔ ၂ ေယာက္ ခရီးထြက္ရန္အတြက္ ျပင္ဆင္ၾကရသည္။ လမ္းခရီးအတြက္ လုိအပ္ေသာ ေငြေၾကးႏွင့္ လံုျခံဳေရးကို ကရင္နီတပ္မေတာ္ တပ္ခဲြ ၄ မွ တာဝန္ယူေပးမည္ျဖစ္သည္။ 

ဦးစြာပထမ ရလလဖ ခြင္ျဖစ္ေသာ ေနာင္ေထာင္သုိ႔ သြားေရာက္ရမည္ျဖစ္သည္။ ရလလဖ အဖဲြ႔အမည္မွာ ရွမ္းျပည္လူမ်ဳိးေပါင္းစံုလြတ္ေျမာက္ေရးအဖဲြ႔ဟု အဓိပၸာယ္ရသည္။ ပအုိ႔ဝ္လြတ္ေျမာက္ေရးအဖဲြ႔ (ပအလဖ) မွ ရွမ္းျပည္လူမ်ဳိးေပါင္းစံုလြတ္ေျမာက္ေရးအဖဲြ႔ အမည္နာမကို ၁၉၆၈ ခုႏွစ္တြင္ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ဖဲြ႔စည္းခဲ့ၾက ျခင္းျဖစ္သည္။ ပအုိ႔ဝ္ေဒသတြင္ ပအုိ႔ဝ္ျဖဴ၊ ပအုိ႔ဝ္နီ ဟူ၍ ၂ ဖဲြ႔ရွိသည္။ ဗကပ လုိလားေသာအဖဲြ႔ ရလလဖ ကုိ ပအုိ႔ဝ္နီဟု ေခၚဆုိၾကၿပီး ဦးသာကလယ္ က ဦးေဆာင္သည္။ ပြန္ေခ်ာင္းအေရွ႕ဘက္အျခမ္း ကဒူးႀကီး၊ နားဟီး ႏွင့္ နမ္းခြင္တုိ႔တြင္ လႈပ္ရွားၾကသည္။ ဗကပ မလုိလားေသာ အုပ္စုကုိ ဦးေအာင္ခမ္းထီက ဦးေဆာင္ၿပီး ဟုိပုန္း၊ အင္းေလး၊ ပင္ေလာင္း၊ ဆီဆုိင္၊ မဲနယ္ေတာင္တန္းတုိ႔ကိုု ဗဟုိျပဳ လႈပ္ရွားၾကသည္။ ထုိအဖဲြ႔ကုိ ပအုိ႔ဝ္ျဖဴဟု အမ်ားက ေခၚဆုိၾကသည္။ 

ခရီးထြက္မည့္ က်ေနာ္တုိ႔ ၂ ဦး တပ္စခန္းေပၚသုိ႔ ေရာက္ရွိခဲ့ၾကသည္။ လုိက္ပါပို႔ေဆာင္မည့္ ရဲေဘာ္မ်ားမွာ လက္နက္မ်ားကုိ တုိက္ခၽြတ္ေဆးေၾကာသူ၊ ပစ္ခတ္စစ္ေဆးသူ၊ ရိကၡာမ်ားထုပ္ပုိးေနသူ စသျဖင့္ သူ႔အလုပ္ႏွင့္သူ ရႈပ္ေနၾကသည္။ က်ေနာ္တုိ႔ ၂ ဦး အိပ္ေဆာင္အတြင္း ေရွ႕ဆက္ေဆာင္ရြက္ရမည့္ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကုိ တုိင္ပင္ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္။ ေအာင္ေအာင္မွ က်ေနာ့္အား ျပန္လည္ ေျပာဆုိလာခဲ့သည္။ “ခင္ဗ်ားနဲ႔က်ေနာ္ ခရီးအတူတူ ထြက္ၾကရမွာဆုိေတာ့ ေရွ႕ဆက္ ဘာေတြျဖစ္လာမယ္ဆုိတာ အတတ္မေျပာႏိုင္ဘူး အမွန္အတုိင္းေျပာရရင္ အခ်ိန္မေရြး အဖမ္းခံရႏိုင္တယ္။ အကယ္၍ အဖမ္းခံခဲ့ရရင္ အေသေတာ့ မခံႏိုင္ဘူး။ အကုန္ဖြင့္ဟ ေျပာရမွာပဲ။ ခင္ဗ်ားသေဘာက ဘယ္လုိရွိလဲ” ဟု ဖြင့္ဟေျပာရာ “က်ေနာ့္သေဘာအရဆုိလွ်င္ တာဝန္က တာဝန္ပဲ က်ေနာ္တုိ႔ေနာက္မွာ ရဲေဘာ္ေတြ မ်က္ႏွာရွိတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔သာ သစၥာေဖာက္ခဲ့ၾကရင္ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ ရဲေဘာ္ေတြဘဝ အဖတ္ဆယ္လုိ႔ ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ သူတုိ႔ကုိ ေသတြင္းထဲက ဆဲြထုတ္လာခဲ့ၿပီးမွ ေသတြင္းထဲကုိ ျပန္မတြန္းခ်ႏိုင္ဘူး။ တခုေတာ့ရွိတယ္။ စိတ္ဓာတ္မူမမွန္တဲ့ ခင္ဗ်ားနဲ႔က်ေနာ္ ခရီးမထြက္ႏိုင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒီခရီးစဥ္ကုိ က်ေနာ္ ဖ်က္တယ္ဗ်ာ” ဟု ဆုိကာ တဲအျပင္သုိ႔ ထြက္လာခဲ့သည္။ ေအာင္ေအာင္လွမ္းေခၚေသာ္လည္း လွည့္၍ပင္မၾကည့္ေတာ့။ ခရီးစဥ္ကုိ ဖ်က္သိမ္းေၾကာင္း အထက္သုိ႔ တင္ျပလုိက္ေတာ့သည္။ 

အၿငိဳးအေတးသည္ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းလြန္းေတာ့သည္။ အညံ့ခံမည့္သတင္းေၾကာင့္ ေအာင္ေအာင္အား BPA မွ ထုတ္ပယ္လုိက္ၾကသည္။ ေအာင္ေအာင္အိမ္ႏွင့္ က်ေနာ့္အိမ္က လမ္းေလွ်ာက္လွ်င္ ၁၀ မိနစ္ခန္႔သာ ေဝးသည္။ က်ေနာ္တုိ႔ေနထိုင္သည္က ထုိင္းႏိုင္ငံပုိင္နက္အတြင္းမွာ ျဖစ္ေနသည္။ ေအာင္ေအာင္ကုိ ရွင္းပစ္ရန္ အလစ္ေခ်ာင္းေနခဲ့သည္။ သူကလည္း ရိပ္မိပံုရသည္။ အိမ္အနီးတဝုိက္မွလဲြ၍ ေဝးေဝးသုိ႔ပင္ မသြား။ လုပ္ၾကံမည့္ အခြင့္အေရးက နည္းပါးေနသည္။ အနီးပတ္ဝန္းက်င္ မရိပ္မိေစရန္လည္း လုိအပ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ 

လုပ္ၾကံမည္ဟု ဆံုးျဖတ္ထားေသာ ညေရာက္ေသာအခါ သူ႔အိမ္နားသုိ႔ ျဖည္းညင္းစြာ ကပ္သြားလုိက္သည္။ အိမ္အတြင္းထဲသုိ႔ အေျခအေနကုိ ေဝ့ဝဲၾကည့္လုိက္စဥ္ မွိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ထင္း႐ွဴးဆီ မီးအလင္းေရာင္ေအာက္ ၄ ႏွစ္အရြယ္သမီးေလးကုိ ရင္ခြင္ထဲထည့္ကာ ေခ်ာ့သိပ္ေနေသာ ေအာင္ေအာင္ကုိ ေတြ႔လုိက္ရသည္။ ထုိျမင္ကြင္းက က်ေနာ့္ကို ဆုိ႔နင့္ေၾကကဲြသြားေစသည္။ က်ေနာ့္ရင္ေသြးမ်ား မ်က္ႏွာကလည္း တဖ်တ္ဖ်တ္ ဝင္ေရာက္လ်က္ရွိသည္။ က်ေနာ့္ဘဝတြင္ အမိအဖ ေမတၱာကုိ ငတ္မြတ္ေတာင့္တခဲ့သည္မွ ယေန႔တုိင္။ အျပစ္ကင္းစင္ေသာ ေအာင္ေအာင့္သမီးေလး က်ေနာ့္ေၾကာင့္ သူ႔ဖခင္ေမတၱာ ငတ္မြတ္သြားမည့္အေရးေတြးလုိက္ေတာ့ ႏွလံုးသားက လက္မခံႏိုင္။ အဆံုးစြန္ဆံုးတင္ထားေသာ ေဒါသစိတ္ကုိခ်ဳပ္တီးရင္း ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္ေခါက္လာခဲ့မိသည္။ 

(ဆက္ပါဦးမည္) 

အုပ္ႀကီးေဖ 
၂၇-၈-၂၀၁၃