ပထမဆံုးအေနနဲ႔ ေနထိုင္ရာဝန္းက်င္ျဖစ္တဲ့ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းသစ္က ပလက္ေဖာင္းေပၚကို စတင္ေျခခ်ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီမွာတင္ အင္မတန္ထူးဆန္းတဲ့ ကိစၥေတြကို ေတြ႔ရေတာ့တာပါပဲ။ လူသြားစႀကၤန္ဆိုတဲ့ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ ကားေတြက အစီအရီ တက္ရပ္ထားၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ေနရာမ်ားဆိုရင္ ကားသံုးစီးကပ္ၿပီး ရပ္ထားတာေၾကာင့္ လူက လမ္းမႀကီးေပၚ လမ္းဆင္းေလွ်ာက္ရပါတယ္။
ဒါတင္ပဲလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ မီးစက္ႀကီးမ်ားကလည္း ပလက္ေဖာင္းေနရာကို အျပည့္အဝ ေနရာယူထားပါတယ္။ ဒီၾကားထဲ ေဆာက္လက္စ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းခြင္မ်ားကလည္း ပလက္ေဖာင္းေပၚက ျဖတ္သန္းသြားလာသူမ်ားရဲ႕ လံုျခံဳေရးအတြက္ အကာအရံမ်ား ထားရွိဖို႔ေနေနသာသာ၊ သဲေတြ၊ ေက်ာက္ေတြကိုေတာင္ ပလက္ေဖာင္းေပၚ ပံုထားလိုက္ၾကေသး။
လမ္းတဖက္ကေန ေနာက္လမ္းတဖက္ကို ေမာင္းေနတဲ့ ကားေတြေရွ႕ကေန ကားနဲ႔လူအၿပိဳင္ လမ္းကူးေနၾကတာေတြ ေတြ႔ျမင္ရတာက ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ သည္းထိတ္ရင္ဖိုျဖစ္စရာ ေကာင္းပါေသးတယ္။ လူကူးမ်ဥ္းက်ားမွ ကူးပါ ဆိုတဲ့ ယာဥ္စည္းကမ္း၊ လမ္းစည္းကမ္းေတာ့ ရွိပါရဲ႕။ ဘယ္မွာလဲ။ လူကူးမ်ဥ္းက်ားက။ ဟိုဘက္လမ္းထိပ္၊ ဒီဘက္လမ္းထိပ္က မီးပိြဳင့္ေတြမွာေတာ့ ကူးလို႔ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ခန္႕ ေလွ်ာက္သြားမွေရာက္ႏိုင္တာဆိုေတာ့ မည္သူက မီးပြိဳင့္ထိ တခါေလွ်ာက္၊ လမ္းကူး၊ တခါျပန္ေလွ်ာက္လာတဲ့အလုပ္ကို လုပ္ပါမည္တဲ့လဲ။ လူကူးမ်ဥ္းက်ားဆိုတာ တခုနဲ႔တခု ကိုက္မည္မွ် အကြာအေဝးမွာ ထားရွိသင့္တယ္ဆိုတဲ့ Infrastructure စည္းမ်ဥ္းအတိုင္း ဝန္ေဆာင္မႈေပးၿပီးမွသာ စည္းကမ္းဆိုတာ မထုတ္သင့္ေပဘူးလား။
ဒီေတာ့ ေတြးစရာေတြက ျဖစ္လာပါၿပီ။ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေရးရာ ဝန္ေဆာင္မႈက မျပည့္စံုတာလား၊ လူေတြက စည္းကမ္း မလိုက္နာတာလား။ အႏၱရာယ္ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ေတြ မ်ားေနပါရက္နဲ႔ ဒါေတြကို မေလွ်ာ့ခ်ဘဲ အႏၱရာယ္ကို ပညာေပး႐ံုနဲ႔ အႏၱရာယ္ ျဖစ္ပြားမႈကို ကာကြယ္ႏိုင္ပါမည္တဲ့လား။
ဒီလိုနဲ႔ အေတြးစေတြနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္လာလိုက္တာ တီတီ ဆိုတဲ့ အနီးကပ္ ကားဟြန္းတီးသံေၾကာင့္ လန္႔ၿပီး ထခုန္လိုက္မိပါတယ္။ ကိုယ့္ေျခေထာက္မ်ား ကားလမ္းမေပၚေရာက္ေနလို႔ ဟြန္းတီးခံရတာလားလို႔ ျပန္ၾကည့္မိေတာ့လည္း ေျခေထာက္က ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာပါ။ ကားခ်ဳိးေကြ႔ဝင္ရတဲ့ လမ္းသြယ္၊ လမ္းဆံုလည္း မဟုတ္။ ဒါနဲ႔ လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ ကားတစီး။ ျမတ္စြာဘုရား။ ပလက္ေဖာင္းဆိုတဲ့ လူသြားလမ္းေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့လူကို ကားကဟြန္းတီးၿပီး လမ္းဖယ္ခိုင္းေနတာပါလား။ ဒါနဲ႔ပဲ ကားက လူသြားလမ္းေပၚတက္ရပ္ဖို႔ လူက ကားလမ္းမေပၚ ဆင္းေပးလိုက္ရပါတယ္။ သူ႔အရပ္နဲ႔ သူ႔ဇာတ္ဆိုေပမယ့္ ဒီလိုဇာတ္မ်ဳိးကို အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ၾကားလို႔ေတာင္ သင့္ေလ်ာ္မွာ မဟုတ္။
ဒီျဖစ္ရပ္ကို အသိတေယာက္ကိုရင္ဖြင့္ေတာ့ အေနာက္တိုင္းမ်က္စိနဲ႔ မၾကည့္ပါနဲ႔တဲ့။ ကၽြန္မက အေနာက္တိုင္းမ်က္စိနဲ႔ ၾကည့္ၿပီးေျပာေနျခင္းမဟုတ္ပါ။ ဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီးႏိုင္ငံေတြျဖစ္တဲ့ အဂၤလန္၊ ဂ်ာမဏီ၊ ဆြီဒင္၊ ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံေတြနဲ႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲ ျမန္မာကို ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ရေလာက္ေအာင္ ကၽြန္မမွာ အသိဉာဏ္မေခါင္းပါးပါ။ ကၽြန္မေျပာေနရျခင္းက ပလက္ေဖာင္းေပၚက အမ်ားျပည္သူအတြက္ ေျပာျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ကားဆိုတာကလည္း အေနာက္တိုင္းကစၿပီး တီထြင္လိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပလက္ေဖာင္းဆိုတာကလည္း အေနာက္တိုင္းကစၿပီး တီထြင္လိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။ အေနာက္တိုင္းက တီထြင္ခဲ့တဲ့ ကားကို စီးေနၾကၿပီး၊ ပလက္ေဖာင္းက်ေတာ့မွ အေနာက္တိုင္းနဲ႔မတူႏိုင္ပါဆိုတာကေတာ့ ပလက္ေဖာင္းေပၚ လမ္းေလွ်ာက္သူေတြကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈရာေရာက္ပါတယ္။
လူနဲ႔ကား မည္သည္က တန္ဖိုးပိုႀကီးပါသလဲ။ ဂုဏ္ပကာသန အဆိပ္တက္ၿပီး လူစိတ္ေပ်ာက္ေနေသာ လူမည္ကာမတၱမ်ားမွလြဲရင္ လူသားစစ္စစ္ျဖစ္ေသာ မည္သူမဆို အျခားလူသားတေယာက္ရဲ႕ ဘဝ၊ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာကို တန္ဖိုးထားေလ့ရွိပါတယ္။ ျမန္မာတျပည္လံုးက သန္းငါးဆယ္ေက်ာ္ေသာ လူေတြထဲမွာ ကိုယ္ပိုင္ကားစီးသူ လူဦးေရ၊ တကၠစီစီးေသာ လူဦးေရက မည္မွ်ေသာ ရာခိုင္ႏႈန္းရွိပါသတဲ့လဲ။ လမ္းေလွ်ာက္သူေတြရဲ႕အေရးကို ဂ႐ုမျပဳဘဲ ကားစီးေရ မ်ားလာ႐ံု၊ လူဦးေရ ငါးရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔ ကားစီး႐ံုနဲ႔ ေခတ္မီတိုးတက္ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ကို တည္ေဆာက္ႏိုင္ပါမည္တဲ့လား။ လူအမ်ားရဲ႕ လူေနမႈဘဝကို ေအးခ်မ္းသာယာေအာင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဝန္ေဆာင္မႈေပးႏိုင္မွသာ ေကာင္းမြန္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး (Good Governance) ရွိၿပီး တိုင္းျပည္ တိုးတက္လာမွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ လူဦးေရရဲ႕ ရာခိုင္ႏႈန္းအမ်ားစုကို ကိုုယ္စားျပဳေနသူမ်ား ေန႔စဥ္ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကရတဲ့ ပလက္ေဖာင္းမ်ား တိုးတက္ေကာင္းမြန္လာဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ကားလမ္းမေပၚကေန ပလက္ေဖာင္းကို ေမာင္ပိုင္တက္စီးထားၾကေသာ ကားမ်ား ရပ္နားဖို႔အတြက္ ရပ္တန္႔ရန္ေနရာမ်ား ဖန္တီးေပးဖို႔လိုအပ္သလို စည္းကမ္းမလိုက္နာပါက အေရးယူမႈမ်ား ျပဳလုပ္ဖို႔လည္း လိုအပ္ပါတယ္။ ခရီးသြားျပည္သူမ်ား အႏၱရာယ္ကင္းရွင္းစြာ ျဖတ္သန္းႏိုင္မယ့္ လူကူးမ်ဥ္းက်ားမ်ားကို ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္ လမ္းမ်ားေပၚမွာတင္မဟုတ္ဘဲ လူအမ်ားသြားလာေလ့ရွိတဲ့လမ္းတိုင္းမွာ စနစ္တက် ထားရွိေပးဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။
အမ်ားျပည္သူ ျဖတ္သန္းသြားလာတဲ့ လမ္းမေပၚက ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းခြင္မ်ားကို အကာအရံ၊ တံတိုင္းမ်ား ထားရွိေစၿပီး အုတ္ပံု၊ ေက်ာက္ပံု၊ သဲပံုမ်ားကို လမ္းေပၚထားရွိျခင္းအား ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းျဖင့္ လုပ္ငန္းခြင္အႏၱရာယ္မ်ား ျပည္သူလူထုအေပၚ မသက္ေရာက္ေစဖို႔ ကာကြယ္ေပးရန္ လိုအပ္ပါတယ္။
ဒီအၾကံျပဳခ်က္ေတြဟာ အေနာက္တိုင္း၊ အေရွ႕တိုင္း မည္သည့္အေတြးအေခၚကိုမွ အေျချပဳထားတာ မဟုတ္ပါ။ အေနာက္တိုင္းျဖစ္ေစ၊ အေရွ႕တိုင္းျဖစ္ေစ ဘယ္ႏိုင္ငံက အစိုးရမဆို ျပည္သူလူထုအေပၚ ေပးအပ္ရမယ့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဝန္ေဆာင္မႈမ်ားသာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုေတြေျပာတဲ့အခါ အခ်ဳိ႕က ဆိုေလ့ရွိပါတယ္။ အစိုးရက ဝန္ေဆာင္မႈေပးေတာ့ေကာ ျပည္သူက တန္ဖိုးထားၿပီး လိုက္နာက်င့္သံုး၊ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ပါမည္တဲ့လားဆိုတဲ့ အခ်က္ကိုပါ။ တိုင္းျပည္တိုင္းမွာ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈဆိုတာကို ေဆာင္ရြက္ရတဲ့ ယႏၱရားေတြ ရွိပါတယ္။ ဝန္ေဆာင္မႈေပးၿပီးမွ မလိုက္နာ၊ မက်င့္သံုးလွ်င္ေတာ့ တရားဥပေဒအရ အေရးယူေဆာင္ရြက္မႈေတြ လိုအပ္သလို ေပၚထြက္လာမွာျဖစ္ပါတယ္။ ထမင္းပန္းကန္ကြဲမွာစိုးလို႔ ထမင္းမေကၽြးဘူးဆိုၿပီး လုပ္လို႔မွ မရသည္ပဲ။
မည္သို႔ဆိုေစ၊ အမ်ားျပည္သူရဲ႕ လူေနမႈဘဝလံုျခံဳေရး၊ တိုးတက္ေရးအတြက္ ပလက္ေဖာင္းမ်ား စနစ္တက် ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္း တည္ေဆာက္ေရး၊ လူကူးမ်ဥ္းက်ားမ်ား ထားရွိေရး၊ လုပ္ငန္းခြင္အႏၱရာယ္ တိုက္႐ိုက္က်ေရာက္ႏိုင္မႈမ်ားကို ကာကြယ္ေပးတဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို မလြဲမေသြ လုပ္ေဆာင္သင့္ပါေၾကာင္း ေရးသားတင္ျပအပ္ပါတယ္။ ။
ခင္မမမ်ဳိး
(၄၊ ၇၊ ၂၀၁၃)
No comments:
Post a Comment