ဒါကိုတခါ ထပ္အေသးစိတ္ စူးစမ္းလုိက္ရင္ ဗမာျပည္မွာ ဗိုလ္သိန္းစိန္ ၾကံ့ဖြတ္အစိုးရ တက္လာၿပီးမွ၊ ေနာက္ၿပီး ဒီအစိုးရ သက္တမ္းရွည္လာတာနဲ႔အမွ် လူထုအေပၚ အၾကမ္းဖက္မႈေတြ ပိုမ်ားလာတယ္ဆိုတာကို ေတြ႔ရမွာပါ။ ဒီေတာ့ လူထုဘက္က မစဥ္းစားဘဲ ေနလို႔မရတဲ့ ျပႆနာေတြ ေပၚလာပါတယ္။
အဲဒါေတြက …
(၁) လူထုလႈပ္ရွားမႈကို အၾကမ္းဖက္ႏွိမ္နင္းတာေတြဟာ ဘာလို႔ၿမိဳ႕ျပေတြမွာ သိပ္မျဖစ္ပြားဘဲ (အခုအခါမွာ ၿမိဳ႕ျပေတြမွာ လူထုလႈပ္ရွားမႈေတြဟာလည္း မျပတ္ျဖစ္ေပၚေနတာပါ) ေက်းလက္ေတြမွာ ပိုျဖစ္ပြားေနတာလဲ။
(၂) အရင္ကေတာ့ ထစ္ခနဲရွိ စစ္တပ္ကို ေခၚသြင္းလာေလ့ရွိတဲ့ စစ္အာဏာပိုင္ေတြဟာ ဘာျဖစ္လို႔ အခုအခါမွာ ပုလိပ္ကိုခ်ည္း လူမိုက္လုပ္ခိုင္းေနတာလဲ။
(၃) လူထုဆန္႔က်င္မႈေတြ ေနရာအႏွံ႔မွာ ေပၚေနတဲ့အၾကားက လူထုရဲ႕ေျမေတြကို လူထုသေဘာမတူဘဲ သိမ္းယူတာေတြ ထပ္မံေပၚေပါက္ေနတာလဲ (မတ္လ ၄ ရက္ေန႔မွာပဲ ရန္ကုန္ သဃၤန္းကၽြန္းမွာ စစ္တပ္က ေျမေတြသိမ္းလို႔ လူထု ဆႏၵျပမႈေတြ ေပၚခဲ့ေသးတယ္)
(၄) ဆႏၵျပလူထုေတြကို ႏွိမ္နင္းတဲ့အခါတုိင္း ပုလိပ္ေတြက ေမာက္ေမာက္မာမာ ႐ိုင္း႐ိုင္းစိုင္းစိုင္းေျပာေနတာဟာ ေနာက္ကေန အာေပးခြင့္ျပဳထားတာ ရွိလုိ႔လား။
(၅) လႊတ္ေတာ္ႀကီးရွိတယ္၊ စံုစမ္းေရးေကာ္မရွင္ (လက္ပံေတာင္းကိစၥ) ေတြ ဖြဲ႔ပါတယ္ဆိုတဲ့ေနာက္မွာ အၾကမ္းဖက္မႈေတြ ဘာလို႔ ေလ်ာ့မသြားရတာလဲ (စံုစမ္းေရးေကာ္မရွင္က ဘာအေျဖမွ မထုတ္ႏုိင္ေသးတာကေတာ့ တပိုင္းေပါ့)။
ဒီေမးခြန္းေတြကို အေျဖရွာရင္း ေပၚထြက္လာတာက ဒီလိုႏွိမ္နင္းမႈေတြဟာ တိုက္ဆုိင္မႈေတြ မဟုတ္ဘူး၊ ေပၚလစီအရ အစီအစဥ္တက် လုပ္ကိုင္ေနတာေတြ ျဖစ္တယ္ဆုိတာပါပဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း ဦးသိန္းစိန္ဟာ ဒီေန႔ ဗမာျပည္မွာ ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းေနပါတယ္၊ အမ်ဳိးသားေသြးစည္းညီ ညြတ္ေရးကို တည္ေဆာက္ေနပါတယ္၊ ေအာင္ျမင္မႈမ်ားရွိသလို စိန္ေခၚမႈမ်ားလည္း ရွိေနပါတယ္ဆိုတဲ့ စကားေတြနဲ႔ မ်က္ရည္ခံထိုးၿပီး ကမာၻလွည့္ပိုက္ဆံေတာင္းေနခ်ိန္မွာ ျပည္တြင္းမွာေတာ့ သူ႔လူေတြက သူတို႔ကို “အာခံ” သူေတြကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ႏွိပ္ကြပ္တာေတြ တိုးလုပ္ေနပါတယ္။
တိုင္းျပည္မွာ အမ်ဳိးသားရင္ၾကားေစ့ေရး လုပ္တယ္ဆိုတာ အထက္ပိုင္းကလူေတြရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားေတြအတြက္ပဲ ေရာ့နင္ တဖဲ့၊ ေရာ့ ငါတဖဲ့၊ နင္က ဘာတာဝန္ယူ ငါက ဘာတာဝန္ယူဆုိတာမ်ဳိး ေဝျခမ္းစားေသာက္ေနလို႔နဲ႔ မရပါဘူး။ ေအာက္ေျချပည္သူလူထုပါ ပါဝင္ခံစားရတဲ့ ေစ့စပ္မႈမ်ဳိး ျဖစ္ရပါမယ္။
အခုျဖစ္ေနတာက အထက္မွာ ႏွစ္ပါးၾကည္လုပ္ေနၾကၿပီး ေအာက္ေျချပည္သူလူထုအေပၚမွာေတာ့ မေစ့စပ္စတမ္းအၾကမ္းနည္းနဲ႔ခ်ည္း ေျဖရွင္းေနပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး အထက္ ပိုင္းမွာ စည္းစိမ္ေတြ တိုးသထက္တိုးလာၿပီး ေအာက္ေျချပည္သူလူထုရဲ႕ ပစၥည္းဥစၥာနဲ႔ အက်ဳိးစီးပြားေတြကေတာ့ ေလ်ာ့ ပါးရင္းေလ်ာ့ပါး ျဖစ္လာေနပါတယ္။
လယ္ေျမေတြ ျခံေျမေတြ အသိမ္းခံရတာဟာ အဆိုးဆံုးအဆင့္ကို ေရာက္ေနပါၿပီ။ ေတာင္သူလယ္သမားေတြရဲ႕ ဘိုးဘြားပိုင္ ဓားမဦးခ်ေျမေတြကို စစ္တပ္၊ အစိုးရဌာန၊ ကုမၸဏီစတာေတြက ပံ့သကူပစၥည္း ေကာက္ယူသလို ထင္တုိင္းသိမ္းေနၾကပါတယ္။ တေန႔ကဆိုရင္ သမၼတ အၾကံေပးဆိုတဲ့လူကေတာင္ ေျမသိမ္းတယ္ဆိုတာ ေတြ႔လုိက္ရပါတယ္။ တကယ့္ကို က်ားေခ်းလည္းေၾကာက္ရတဲ့ ဘဝမ်ဳိးပါ။ ဒါနဲဲ႔တဆက္တည္း ဒီရက္ပိုင္းမွာ ေတြ႔လာေနရတာတခုက ပုံႏွိပ္ဥပေဒၾကမ္းကို ထုတ္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။
မီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္စကားေတြ ေဖာင္ေဖာင္ေျပာေနတဲ့ၾကားက ထြက္လာတဲ့ ဒီဥပေဒၾကမ္းကို ျပည္တြင္းျပည္ပမွာ ဆန္႔က်င္တံု႔ျပန္ၾကတာေတြ ခ်က္ခ်င္းၾကားလာရတာကို အားလံုးသတိျပဳမိၾကပါတယ္။ ဝက္အူေတြ တင္းတာကေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး (အၿငိမ္းစား) ဦးသိန္းစိန္ရဲ႕ အစိုးရဟာ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ သက္တမ္းအတြင္းမွာပဲ အခုလို ကိုယ့္ဇာတ္ကိုယ္မႏုိင္ဘဲ ဘီလူးထြက္ ထြက္ေနတာကိုၾကည့္ရင္ သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ရင္းကို အတိုင္းသား ျမင္ႏုိင္ပါတယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။
သူတို႔ရဲ႕ ျပည္သူလူထုအေပၚ အထင္ေသး ရန္ၿငိဳးထားမႈ၊ သူတို႔ရဲ႕အက်ဳိး (ႏုိင္ငံေရး စီးပြားေရး)အတြက္ဆိုရင္ တျပားဖိုးမွ အေလွ်ာ့မေပးလိုမႈ စတာေတြက ေပၚေပါက္လာတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါေတြဟာ ၾက့ံဖြတ္အစိုးရ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဇာတိျပတာပါ။
ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း
၁၁၊ ၃၊ ၂၀၁၃
အေရးေတာ္ပံုဂ်ာနယ္မွ …
No comments:
Post a Comment