ပန္းခရမ္းျပာ ဥယ်ာဥ္မွဴးရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအိမ္မက္

ဒီတပတ္ ဒီမုိကေရစီေရးရာ ေဆြးေႏြးခန္းမွာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကို ေခတၱအလည္ပတ္ေရာက္ရွိေနၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ရခိုင္နဲ႔ ကခ်င္ျပည္နယ္အတြင္း ျဖစ္ပြားေနတဲ့ ပဋိပကၡမ်ားေၾကာင့္ အတိဒုကၡေရာက္ရွိေနၾကတဲ့ တိုင္းရင္းသားမ်ား ျပည္သူျပည္သားမ်ားကို အကူအညီေပးဖုိ႔ လူမႈေရးရန္ပံုေငြရွာေဖြေနတဲ့ ေတးေရး၊ ေတးဆို ကိုရဲလြင္ကို ဗီြအိုေအ အသံလႊင့္ဌာနမွာ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္သိန္းက ေတြ႔ဆံုေမးျမန္း ေဆြးေႏြးထားပါတယ္။

ကိုေက်ာ္ေက်ာ္သိန္း ။ ။ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ဗီြအုိေအကို အခ်ိန္ေပးၿပီးေတာ့ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းခြင့္ျပဳတဲ့အတြက္ အမ်ားႀကီး ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ပထမဦးဆံုး အေမရိကန္ ခရီးစဥ္က ကိုရဲလြင္ရဲ႕ ပထမဦးဆံုး အေမရိကန္ခရီးစဥ္လို႔ က်ေနာ္ နားလည္ထားပါတယ္။ ကိုရဲလြင္က ႏွစ္ရွည္လမ်ား ဂီတသမားတေယာက္အေနနဲ႔ ရပ္တည္ခဲ့တဲ့လူ၊ စိတ္ခံစားမႈ ျပင္းထန္တဲ့ လူတေယာက္အေနနဲ႔ အခုခရီးစဥ္အေပၚမွာ အခုအခ်ိန္အထိ ခံစားရတဲ့အေတြးေလးရွိရင္ ေျပာျပပါလား။


ကိုရဲလြင္ ။ ။ ဂီတကေတာ့ က်ေနာ္ တသက္လံုး ႏုိင္သေလာက္ လုပ္သြားမွာပါ။ ဂီတပဲ လုပ္တတ္တာကို။ အဲဒီေတာ့ ဒီအျပင္ေတာ့လည္း က်ေနာ္ လူမႈေရးေတြပဲ အာ႐ံုေရာက္တယ္။ အာ႐ံုစိုက္ပါတယ္။ တျခားလူေတြကို ကူညီခ်င္တဲ့ စိတ္ရွိတယ္ေပါ့။

ကိုေက်ာ္ေက်ာ္သိန္း ။ ။ ဆိုေတာ့ ဒီ ဝါရွင္တန္ဘက္ကိုမလာခင္ နယူးေရာ့ခ္မွာ ပန္းခရမ္းျပာ၏ အိမ္မက္မ်ား ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ပြဲတပြဲလုပ္ခဲ့တယ္လို႔ က်ေနာ္ သိထားပါတယ္။ ဒီ ပန္းခရမ္းျပာဆုိတဲ့ သီခ်င္းက ကိုရဲလြင္ကိုယ္တုိင္ေရးတဲ့ သီခ်င္း။ ေနာက္ ကိုခင္ေမာင္တုိး ဆိုထားၿပီးေတာ့ အခုအခ်ိန္အထိလည္း ဒါက လူေတြၾကားထဲမွာ ထင္ရွားတုန္း၊ ေက်ာ္ၾကားတုန္း၊ လူႀကိဳက္မ်ားတုန္း သီခ်င္းတပုဒ္ပါ။ ပန္းခရမ္းျပာ၏ အိမ္မက္မ်ားဆိုေတာ့ ပန္းခရမ္းျပာရဲ႕အိမ္မက္က ဘာေတြပါလဲ။

ကိုရဲလြင္ ။ ။ ပန္းခရမ္းျပာဆိုတာကေတာ့ နာမည္ေပးထားတာကေတာ့ သီခ်င္းအေနနဲ႔က အေဆာင္မွာေနတဲ့ life ကို ဖြဲ႔ဆိုထားတာေပါ့။ အေဆာင္က ခရမ္းျပာဆိုတဲ့ အေဆာင္။ အဲဒီမွာ နယူးေရာ့ခ္မွာလုပ္တဲ့ပြဲကေတာ့ ပန္းခရမ္းျပာ၏ အိမ္မက္မ်ားဆိုတာက ေက်ာင္းသားဘဝမွာ က်ေနာ္တို႔ရွိတုန္းက က်ေနာ္ဆီမွာလာခဲ့ဖူးတဲ့ လူငယ္ေတြက ခရမ္းျပာကို သူတုိ႔ စြဲလမ္းေနတယ္။ ၈၈ မွာေတာ့ ခရမ္းျပာပါ ေပ်ာက္သြားတာကို။ အဲဒီေတာ့ သူတို႔ အဲဒီမွာ ထြက္လာခဲ့ရတဲ့လူငယ္ေတြ ခရမ္းျပာကို သူတုိ႔ျပန္ၿပီး တမ္းတတာေပါ့။ ခရမ္းျပာမွာ သူတုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြရွိတယ္။ အဲဒီအတြက္ သူတုိ႔ အခုလိုဆက္ၿပီး လုပ္ႏုိင္ဖို႔ဆိုၿပီး အားထုတ္တာေပါ့။

ကိုေက်ာ္ေက်ာ္သိန္း ။ ။ ပန္းခရမ္းျပာသီခ်င္းက ၈၈ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ အင္မတန္ ေက်ာ္ၾကားၿပီးေတာ့ လူငယ္ေတြၾကားထဲမွာ အေတာ္ေလး ေရပန္းစားတဲ့ သီခ်င္းပါ။ က်ေနာ္တို႔ ေခတ္ကာလေတြ။ ေနာက္ၿပီး ဗမာျပည္မွာ လြတ္လပ္ၿငိမ္းခ်မ္း ပန္းရဲ႕လမ္းဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ ေနရာအသီးသီး လွည့္လည္ၿပီးေတာ့ ရန္ပံုေငြရွာပြဲေတြလုပ္တာ က်ေနာ္တို႔ သိထားပါတယ္။ ဆုိေတာ့ ဒီ လြတ္လပ္ၿငိမ္းခ်မ္း ပန္းရဲ႕လမ္းသည္ အဖြဲ႔တခုပါလား၊ လႈပ္ရွားမႈတခုပါလား။ ဒီ အဖြဲ႔ဆုိရင္လည္း အဖြဲ႔၊ လႈပ္ရွားမႈဆုိရင္လည္း ဒီလႈပ္ရွားမႈရဲ႕အနာဂတ္ကို ဘယ္လုိ ျမင္ထားပါသလဲ။

ကိုရဲလြင္ ။ ။ က်ေနာ္တုိ႔ကေတာ့ ဟိုမွာ Network ကြန္ယက္သေဘာဆိုေတာ့ အဖြဲ႔အေနနဲ႔လည္း မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔ ပါဝင္သီဆိုႏိုင္တဲ့ လူေတြရွိတယ္။ ရန္ကုန္မွာလည္း တျခားပါဝင္ သီဆိုေပးတဲ့လူေတြ ရွိတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔က ဂီတာတီးၿပီးေတာ့ ဒါက အမွန္ကေတာ့ ျပည္တြင္းစစ္ကို က်ေနာ္တုိ႔က မီးေမာင္းထုိးျပခ်င္တယ္။ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာျဖစ္တဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ကို က်ေနာ္တို႔ ျပည္တြင္းစစ္ ရပ္စဲဖုိ႔။ ဘယ္သူမွ အျပစ္တင္တာ မဟုတ္ဘူး။ ျပည္တြင္းစစ္ ရပ္စဲဖုိ႔ ျပည္သူေတြက သတိထားၿပီးေတာ့ လုပ္ရမယ္ဆိုေတာ့ ျပည္တြင္းစစ္မွာ စစ္ေဘးဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ လူေတြကို ကူညီဖုိ႔ ရန္ပံုေငြရွာမယ္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ထြက္ပါတယ္။ ရန္ပံုေငြရွာရင္းနဲ႔ပဲ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲဖို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့သီခ်င္းေတြကို သီဆိုပါတယ္။

ကိုေက်ာ္ေက်ာ္သိန္း ။ ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ သီခ်င္းေတြက အသစ္ေတြလား။ ဒါမွမဟုတ္ ဟိုတုန္းက သီခ်င္းေတြလား။ ျပန္ေရးထားၿပီးေတာ့ ျပန္ဆုိတာလား။

ကိုရဲလြင္ ။ ။ ျပန္ေရးထားၿပီးေတာ့ မသြင္းရေသးတဲ့ သီခ်င္းေတြလည္းပါတယ္။ အသီးသီးေပါ့။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ေရးထားၿပီးေတာ့ မဆုိရ၊ မသြင္းရေသးဘူး။ အဲဒီၾကမွ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသီခ်င္းရွိတယ္ဆိုေတာ့ ခက္ခက္လည္းမဟုတ္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ေဟာ္လို ဂီတာေလးေတြနဲ႔ပဲ ေနာက္ ဒရမ္ေတြ ဘာေတြလည္း မပါဘူး။ ပတ္ကားရွင္း ဗုံပါတယ္။ ေနာက္ ဆိုတတ္တဲ့ ဆိုႏိုင္တဲ့လူရွိရင္ က်ေနာ္တို႔က ဆိုခြင့္ေပးပါတယ္။

ကိုေက်ာ္ေက်ာ္သိန္း ။ ။ အခုလိုမ်ဳိး လူမႈပရဟိတေတြ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြ လြန္ခဲ့တဲ့ တႏွစ္ေက်ာ္၊ ႏွစ္ႏွစ္ပိုင္းေတြမွာ ဒီေလာက္က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ မေတြ႔ခဲ့ရဘူး။ အခုဆုိရင္ ကိုရဲလြင္တို႔လို ထင္ရွားတဲ့ ဂီတသမားေတြက ဦးေဆာင္ၿပီးေတာ့ လုပ္လာၾကၿပီေပါ့။ ဒီလုိမ်ဳိး လူမႈပရဟိတ လႈပ္ရွားမႈေတြ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုင္ရာ လႈပ္ရွားမႈေတြ၊ ျမန္မာျပည္မွာ ျဖစ္ေနတာေတြ အနာဂတ္ကို ကိုရဲ ဘယ္လိုျမင္ထားပါသလဲ။

ကိုရဲလြင္ ။ ။ အနာဂတ္ကေတာ့ ဒါေတြကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔နိမိတ္ပံုရိပ္ပဲ။ တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ျဖစ္ေစခ်င္တာ တုိင္းျပည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေအးေစခ်င္တယ္။ ျပည္တြင္းစစ္ေတြ မရွိေစခ်င္ဘူး။ အထူးသျဖင့္ မွားယြင္းခၽြတ္ေခ်ာ္ေနတဲ့ အပိုင္းေတြကို ေဖာ္ျပခ်င္တယ္။ ေဖာ္ျပတဲ့အခါၾကေတာ့ အစိုးရနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ သဟဇတ မျဖစ္တဲ့အခါၾကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ မေဖာ္ျပႏိုင္ဘူးေပါ့။ စာနဲ႔ေရးဖုိ႔ကလည္း အရင္တုန္းက စာေပစိစစ္ေရးေတြ ရွိေသးတယ္။ ဂီတေတြမွာေတာင္ စာေပစိစစ္ေရးကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ကာလရွိတယ္။ အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ သီခ်င္းေတြက ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့သီခ်င္းေတြပဲ စာေပစိစစ္ေရးကို မျဖတ္ေတာ့ဘူး။ ျပည္သူအမ်ားထံ ေရာက္ခ်င္လို႔ရွိရင္လည္း အင္တာနက္ကိုပဲ ပို႔လိုက္တယ္။ အဲဒီမွာ က်ေနာ္တုိ႔ လုိက္ဆုိၾကတယ္။ ရွိသမွ်ပံုေအာၿပီးေတာ့ ရွိတဲ့ပိုက္ဆံေတြထည့္၊ ရွိတဲ့ဂီတေလးနဲ႔ စတာပဲ။ အဲဒါနဲ႔ လုပ္ၿပီးေတာ့ အလွဴေငြခံ။ ဂီတနဲ႔ အလွဴေငြခံျခင္းပါပဲ။ ကားနဲ႔လွည့္တဲ့အခါမွာေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ကားမွာ အဲဒီလို စာတန္းေလး ခ်ိတ္ထားတယ္။ ရန္ကုန္မွာေတာ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတြ၊ ထင္ရွားတဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတြ။ သူတုိ႔ဆီသြား သူတုိ႔နဲ႔လည္း မိတ္ေဆြျဖစ္ထားေတာ့ သူတုိ႔ဆီကေနစၿပီးေတာ့ အလွဴေငြေတြ ဘာေတြ မထင္မွတ္ပဲ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရပါတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ပဲ ဆက္ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။

ကိုေက်ာ္ေက်ာ္သိန္း ။ ။ ကိုရဲလြင္က ဘဝတသက္လံုး ဂီတအႏုပညာကို ျမဳပ္ၿပီးေတာ့ လုပ္ခဲ့တဲ့လူတေယာက္။ ေနာက္တခုက ဂီတကို ခံုခံုမင္မင္ ျမတ္ႏိုးၾကတဲ့ လူငယ္ေတြထဲမွာဆိုရင္ idol စံျပစံျပဳ ပုဂၢိဳလ္တေယာက္အေနနဲ႔ လူငယ္ေတြက သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။ အခု အဲဒီ ဂီတကေနတခါ ေရွ႕တလွမ္းတုိးၿပီးေတာ့ လူမႈပရဟိတလုပ္ငန္းေတြ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လႈပ္ရွားမႈလုပ္ငန္းေတြ လုပ္လာပါတယ္။ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ၿပီးေတာ့ ႏုိင္ငံေရးလုပ္မယ္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ဳိး ရွိပါသလား။

ကိုရဲလြင္ ။ ။ အဲဒါေတာ့ မရွိပါဘူး။

ကိုေက်ာ္ေက်ာ္သိန္း ။ ။ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ဖို႔၊ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ဖို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ လံုးဝ မရွိဘူး။

ကိုရဲလြင္ ။ ။ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ဖုိ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ မရွိပါဘူး။ လိုအပ္ရင္ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးမွာ ဝိုင္းဝန္းကူညီေပးမယ္။ ကိုယ္ႏိုင္ရာ ေကာင္းစားေရးအေၾကာင္း ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ပါတီအေရးမဟုတ္ဘူးေပ့ါ။ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြကို ဘာလုပ္ေပးႏိုင္မလဲ။ အခုထိလည္း အဲဒီလိုမ်ဳိး လုပ္တာေပါ့။

ကိုေက်ာ္ေက်ာ္သိန္း ။ ။ အခု ျမန္မာျပည္မွာ အေျပာင္းအလဲေတြ ျဖစ္ေနၿပီဆိုၿပီးေတာ့ လူေတြ ေျပာၾကပါတယ္။ ကိုရဲလြင္တုိ႔က ျမန္မာႏိုင္ငံက လာတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေတာက္ေလွ်ာက္ေနလာခဲ့တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာပဲ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ခဲ့တဲ့ လူေတြျဖစ္ေတာ့ အဲဒီလူေတြေျပာေနတဲ့ အေျပာင္းအလဲေတြကို ကိုရဲလြင္တို႔ကိုယ္တုိင္ တကယ္လက္ေတြ႔ ခံစားေနရပါၿပီလား။ ဘယ္လိုမ်ဳိး ခံစားရပါသလဲ။

ကိုရဲလြင္ ။ ။ ေခ်ာ္ေတာ့ ေခ်ာ္ေနေသးတယ္ဗ်ာ။ ဘယ္လိုလဲဆိုေတာ့ အခု က်ေနာ္တုိ႔ သီခ်င္းလွည့္ဆိုတာေတာင္ က်ေနာ္တုိ႔က ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ဆိုတာ။ ေနာက္ စတိတ္႐ႈိးလို ဆိုတာမ်ဳိး မဟုတ္ဘူး။ အလွဴေငြ လိုက္ေကာက္တာ။ ခပ္႐ိုင္း႐ိုင္းေျပာရင္ ေတာင္း၊ အလွဴေငြ ပိုက္ဆံေတာင္းတာေပါ့။ အဲဒါကိုေတာင္ က်ေနာ္တုိ႔ကိုမလုပ္ဖို႔ ပိတ္တဲ့ေနရာေတြ ရွိတယ္။ အမွန္ေတာ့ ဒီလူဟာ သီခ်င္းနဲ႔ ထီေရာင္းတဲ့ကားေတြလည္း သီခ်င္းဖြင့္ၿပီး သြားတာပဲ။ က်ေနာ္တုိ႔က သီခ်င္းဆိုတာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ။ ဘီယာဆိုင္မွာလည္း မဟုတ္ဘူး။ မနက္ ထမင္းလာစားတဲ့လူေတြ သူတုိ႔ စိတ္ဝင္စားရင္ ထည့္သြားတယ္။ အဲဒီလုိနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ အလွဴေငြေကာက္တဲ့အခါက်ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ကို ေပးမဆိုနဲ႔ဆိုၿပီး ဆိုင္ကိုလာၿပီး တားတယ္။ က်ေနာ္တို႔ကိုေတာ့ တုိက္႐ိုက္မေျပာဘူး။ ဆိုင္ကေန က်ေနာ္တုိ႔ကို ေပးဆုိရင္ ဆုိင္ကိုတျခား action။ တျခား ခၽြတ္ေခ်ာ္ခဲ့တာ - ဥပမာ ဧည္စာရင္း မတိုင္တာေတြဘာေတြ၊ အေရးယူမယ္ဆိုတာေတြ ျဖစ္လာေတာ့။ က်ေနာ္တုိ႔ေရွ ႔မွာ ေျပာေနေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ကေတာ့ ဆုိင္ရွင္ခြင့္ျပဳရင္ ဆုိမယ္၊ လုပ္မယ္။ ခြင့္မျပဳႏုိင္ရင္ေတာ့ မတီးဘူး။ က်ေနာ္တို႔ ျပန္မယ္ဆိုေတာ့။ ဆုိင္ရွင္က အလွဴေငြေတြ ဘာေတြထည့္ၿပီးေတာ့ သူက မဆိုပါနဲ႔ေပါ့။

ကိုေက်ာ္ေက်ာ္သိန္း ။ ။ အေျပာင္းအလဲေတြ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုေပမယ့္ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ သိသိသာသာ ဒီအေျပာင္းအလဲေတြကို မခံစားရေသးဘူး။

ကိုရဲလြင္ ။ ။ က်ေနာ္အျမင္မွာေတာ့ ကိုယ္တုိင္ ဒီအခက္အခဲေတြကို တြန္းေပးမွလည္း ေျပာင္းႏိုင္မွာေပါ့။ ဒီအတိုင္း ေစာင့္ၾကည့္ေနလို႔ေတာ့ မရဘူး။

ကိုေက်ာ္ေက်ာ္သိန္း ။ ။ ဂီတအႏုပညာသမား၊ လူမႈၿငိမ္းခ်မ္းေရး လႈပ္ရွားသူတေယာက္။ အဲဒီလို ရပ္တည္လာတဲ့ အေျခအေနမွာ ေႏွာင္းလူေတြက ကိုရဲလြင္ဆိုတဲ့ လူတေယာက္ကို ဘယ္လိုမ်ဳိး အမွတ္ရေနေစခ်င္တဲ့ စိတ္ကူးမ်ဳိး ရွိပါသလား။

ကိုရဲလြင္ ။ ။ အဲဒီလုိမ်ဳိးေတာ့ က်ေနာ္က ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ဂုဏ္တခုေတာ့ ရရင္ေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့။ က်ေနာ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ လုပ္တယ္။ က်ေနာ္ ကိုယ့္ကိုလည္း စြန္႔လႊတ္ထားတဲ့ လူတေယာက္ဆိုတာကိုလည္း အထင္အရွား သိထားၾကတယ္။ အခုထိေတာ့ တခ်ဳိ႕က ဘယ္ေလာက္စြန္႔လႊတ္ထားၾကသလဲဆိုတာမ်ဳိး မသိၾကေသးဘူး။ က်ေနာ္ ပါဝင္ခဲ့တဲ့ပြဲမွာဆိုရင္လည္း ဘယ္ေလာက္အထိ လုပ္ၾကသလဲ။ အႏုပညာသမားေတြပဲ သေဘာေပါက္တယ္။ ဒါ public ကို သူတို႔ဘက္က သတင္းစာေတြ၊ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ထည့္ခြင့္မရွိဘူးေလ။ အနီးအနားမွာ မ်က္ျမင္ေတြ႔တဲ့ ပန္းခ်ီဆရာေတြ၊ ကဗ်ာဆရာေတြ၊ စာေရးဆရာေတြ၊ ဂီတသမားေတြ အကုန္လံုး အနားမွာရွိလာတဲ့အခါၾကေတာ့ မ်က္ျမင္ပဲ က်ေနာ့္ရဲ႕ေဆာင္ရြက္ခ်က္ကို သိလာတယ့္အခါၾကေတာ့ သူတို႔ အသိအမွတ္ျပဳၾကတယ္။ ျပည္သူထဲကိုေတာ့ မေရာက္ဘူးေပါ့။ က်ေနာ္ ဘယ္ေလာက္စြန္႔လႊတ္ခဲ့သလဲဆုိတာကို မသိဘူး။

ကိုေက်ာ္ေက်ာ္သိန္း ။ ။ အေမရိကန္မွာ Sandy မုန္တိုင္းတိုက္တဲ့အခ်ိန္တုန္းက ကိုရဲလြင္တုိ႔ ေရာက္ေနပါၿပီ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဘယ္မွာ ေရာက္ေနသလဲ။

ကိုရဲလြင္ ။ ။ နယူးေရာ့ခ္မွာ။

ကိုေက်ာ္ေက်ာ္သိန္း ။ ။ Sandy မုန္တိုင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘာေတြ ထူးထူးျခားျခား ေတြ႔မိသလဲ။ ဘာေတြ ထူးထူးျခားျခား သတိျပဳမိလိုက္တာ ရွိသလဲ။

ကိုရဲလြင္ ။ ။ က်ေနာ္တို႔ေနရာ တည္တဲ့ေနရာ Jackson Height အဲဒီမွာ ေလျပင္းျပင္းထန္ထန္ မတိုက္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္က CNN news ၾကည့္ေနေတာ့ once in a life time ဆိုေတာ့ တသက္မွာတခါ ၾကံဳရတာဆုိေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ပဲ ေခၚလာလို႔ပဲ Sandy ေရာက္လာသလားဆိုၿပီး အခ်င္းခ်င္းေျပာေနခဲ့တယ္။ အမွန္ေတာ့ Sandy ဘယ္ေလာက္ ျပင္းထန္သလဲဆိုတာကို လက္ေတြ႔ မၾကံဳလိုက္ရဘူး။

ကိုေက်ာ္ေက်ာ္သိန္း ။ ။ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းက ကိုယ့္ရဲ႕ပရိသတ္ကို ကိုယ့္ရင္ထဲမွာ ေျပာခ်င္လိုက္တာဆိုတဲ့ စကားတခြန္း ရွိခဲ့ၿပီးေတာ့ အခုအခ်ိန္အထိ မေျပာျဖစ္ေသးတဲ့ စကားရွိတဲ့ဆုိရင္ အခု ဒီကေနၿပီး ေျပာျပေပးပါလား။

ကိုရဲလြင္ ။ ။ အဲဒါကေတာ့ ရွိေတာ့ရွိပါတယ္။ ဘယ္လိုလဲဆိုေတာ့ ကိုယ္တုိင္းျပည္အတြက္ေတာ့ ကိုယ္ယံုၾကည္ရာကို ရဲရဲဝ့ံဝ့ံလုပ္ၾကဖို႔ေပါ့။ က်ေနာ္တို႔လည္း ကိုယ္ယံုၾကည္ရာကို လုပ္လာတဲ့အခါၾကေတာ့ ပထမပိုင္းမွာေတာ့ က်ေနာ္ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြကို နားမလည္ၾကဘူး။ သို႔ေသာ္ ဒီလုိ လက္ေတြ႔ေဖာ္ျပႏိုင္တဲ့အခါၾကေတာ့ နားလည္သြားတဲ့အခါၾကေတာ့လည္း အဲဒါေၾကာင့္ တျခားသူေတြလည္း ကိုယ္ယံုၾကည္ခ်က္ကိုေတာ့ ယံုၾကည္စြာနဲ႔ ရွင္သန္ဖို႔ တုိက္တြန္းပါတယ္။

ကိုေက်ာ္ေက်ာ္သိန္း ။ ။ က်ေနာ္တို႔ကို ကိုရဲလြင္ အခုနက ပရိသတ္ကို ေျပာခ်င္တဲ့စကား၊ ဗီြအိုေအကတဆင့္ ပရိသတ္ၾကားမယ္လုိ႔ က်ေနာ္ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ အခ်ိန္ေပးၿပီး ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းခြင့္ျပဳတာ အမ်ားႀကီး ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေနာင္လည္း ေတြ႔ဆံုခြင့္ရမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။

ကိုရဲလြင္ ။ ။ ဝမ္းသာပါတယ္။ အားလံုးၿငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစလုိ႔ က်ေနာ္ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။

ဗြီအိုေအ (ျမန္မာပိုင္း) အစီအစဥ္မွ ျပန္လည္ကူးယူ ေဖာ္ျပပါတယ္။