ကုိယ္႐ႈ႐ႈိက္ေနရတဲ့ ရွင္သန္မႈအသက္ေလ
ကိုယ့္ကို သူစိမ္းဆံလာမႈဟာ ဆိုးတယ္ …။
သူစိမ္းဆံလာမႈေတြထဲမွာ
ေတာႀကီးမ်က္မည္းထဲက တဲအိမ္ငယ္ကေလး
အေျခပ်က္ အေနပ်က္
ကိုယ့္ကို ခ်စ္ရဲ႕နဲ႔
ေထြးပိုက္ထားဖို႔ ခက္လာတဲ့ အေရးဟာ ဆိုးတယ္ …။
သူစိမ္းဆံလာမႈေတြထဲမွာ
တအိုးထဲ စား
ၾကမ္းတေျပးထဲ အိပ္
တအိပ္မက္တည္း အတူတူ မက္ခဲ့တဲ့ ဘဝမ်ား
စည္းပ်က္ဝါးပ်က္ ၿပိဳကြဲေနၾကတာဟာ ဆိုးတယ္ …။
သူစိမ္းဆံလာမႈေတြထဲမွာ
ကိုယ္တိုင္ စိုက္ပ်ဳိးခဲ့တဲ့ ပန္းမ်ား
ပရိယာယ္ ဆံေကသာထက္
ရနံ႔ပ်က္ ပြဲတက္အခင္းအက်င္းေတြဟာ ဆိုးတယ္ …။
သူစိမ္းဆံလာမႈေတြထဲမွာ
တကိုယ္စာေတာင္ မရွိတဲ့ အက်ဥ္းတိုက္ထဲ
ရင္ကို ရင္ခ်င္း ခ်နင္းေနမႈေတြဟာ ဆိုးတယ္ …။
သူစိမ္းဆံလာမႈေတြထဲမွာ
ထမင္းရည္ေတာင္ နပ္မမွန္ရွာတဲ့သူေတြကို
နတ္သုတ္ဒါ စားေနသလားဆိုတဲ့
ေခတ္သစ္ ေမရီအင္တြိဳင္းနက္ေတြရဲ႕ အေတြးဟာ ဆိုးတယ္ …။
သူစိမ္းဆံလာမႈေတြထဲမွာ …
သူစိမ္းဆံလာမႈေတြထဲမွာ …
သူစိမ္းဆံလာမႈေတြထဲမွာ …
သူစိမ္းဆံလာမႈေတြထဲမွာ
ညိႇဳ႕ႀကိဳးကုန္တဲ့ စကား
ဖန္တီးမႈမပါတဲ့ အႏုပညာ
တကိုယ္စာ ထြက္ေျပးေနတဲ့ စြန္႔စားခန္းမ်ား
ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္ ေျမပံုညႊန္းမ်ား
ေထြရာေလးပါး ဗ်ာဒိတ္ေတာ္မ်ား
ေနာင္ပြင့္မယ့္ ဘုရားေတြကို ေလလံဆြဲဖို႔ ၾကံစည္စီမံထားသူမ်ား
ေမႀကီးနဲ႔ ေျခဖဝါးအၾကားမွာ ဘဝင္ဖိနပ္နဲ႔ ကမၻာျခားေနၾကသူမ်ား
ကုိယ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း ကိုယ့္ႏွလံုးသားရဲ႕ ရင္ခုန္သံကို
စစ္မစစ္ ျပန္ျပန္စစ္ေနရတဲ့ ႏွစ္ကာလမ်ား …။
ဘာရယ္လို႔မဟုတ္ပါဘူး
မျဖစ္စေလာက္ပါ
“သခၤ်ဳိင္း မေရြးပါဘူး” ေမေမရယ္
အိပ္စရာဆိုလို႔
ေက်ာတခင္းစာ ေနရာကေလးကေတာင္ သူစိမ္းဆံလာေနတဲ့ ေခတ္ႀကီးထဲ
တခါတခါ အိမ္ကို သတိရတတ္တာက လြဲလို႔ …။ ။
(“သခၤ်ဳိင္းမေရြးဘူး” ဆိုတဲ့ ဆိုစကားေလး ဖတ္မိလိုက္ေတာ့ လက္ရွိဘဝကို ပုိလို႔ေက်နပ္မိသြားတယ္ … ဒါေၾကာင့္ ဒီကဗ်ာ ေရးျဖစ္တယ္ …)
ကမာပုလဲ
၁၁၊ ၁၀၊ ၂၀၁၂
No comments:
Post a Comment