ဒီ စစ္ပြဲၿပီးရင္ ေက်ာင္း … တက္ … ခ်င္ … တယ္ (မင္းခိုက္စိုးစံ)

(၁)

ေသမင္းဟာ
႐ိုင္ဖယ္ကို ပုခံုးမွာခ်ိတ္
စာသင္ခန္း တံခါးေတြကို ပိတ္လိုက္တယ္ …။

(၂) 

စာအံသံေတြ ေပ်ာက္ဆံုး
ဗံုးဆံေတြ မိုးခ်ဳန္းသလို ရြာခ် …၊
အမွန္တရားေတာင္ကုန္းကို
လက္နက္ႀကီး အင္အားသံုးၿပီး
သိမ္းပိုက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾကတယ္ …။

မ်က္ရည္နဲ႔ …
အေလာင္းေကာင္ေတြေပၚက ‘အမွန္တရား’
ဘယ္ျပည့္တန္ဆာကေတာင္မွ
ေလးစားမွာမဟုတ္ဘူး …။


စစ္ယူနီေဖာင္း ရင္ဘတ္ေပၚ
ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ တံဆိပ္ေတြဟာ
စစ္ေဘးဒဏ္ေၾကာင့္ ေသသြားတဲ့
ကေလးေတြရဲ႕ အေရအတြက္နဲ႔
ထပ္တူ အခ်ဳိးက်ပါသလား …
စစ္နတ္ဘုရားရဲ႕ သခၤ်ာကို
ငါ လက္ခ်ဳိးေရတြက္ေနတယ္ …။

(၃) 

စပါးပင္ပ်ဳိးရမယ့္ ေတာင္ယာေျမမွာ
ငါ့အေဖရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ အပိုင္းအစ
ျဖစ္သလို ျမႇဳပ္ပစ္ခဲ့ရတယ္ …။

အေျမာက္ဆံေပါက္ကြဲတဲ့ ေနရာက ျမက္ပင္လို
မိသားစုဘဝေတြ ျပတ္ထြက္လြင့္စင္ၾက …
အေမေရ … ဒီတစ္သက္ေတာ့
ထမင္းလက္ဆံုစားခြင့္ မရွိေတာ့ဘူး …။

ဦးေခါင္းထက္မွာ က်ည္ဆံေတြက
နတ္ဆိုးရဲ႕ ေလခၽြန္သံလို
တရႊီရႊီျမည္ေနတုန္း
ေမလႊာေအာက္က မိုင္းဗံုး
ဝုန္းခနဲ ေပါက္ကြဲတယ္ …။

ငါ့အနာဂတ္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဟာ
ေခေထာက္တစ္ဖက္နဲ႔အတူ
ျပဳတ္ထြက္လြင့္စင္သြားေပါ့ …။

‘ငါ့အိမ္ ငါ ျပန္လာတာေလ’
ဒါဟာ ‘အသြားမေတာ္ တစ္လွမ္း’ ျဖစ္ခဲ့ပါသလား
မ်က္ရည္အဝဲသားနဲ႔ ေမးခြန္းထုတ္မိ
ငါ့ဘဝကေတာ့
ငါ့ဒူးဆစ္လို ငံုးတိတိ ျဖစ္လို႔ ေနေလရဲ႕ …။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မိုးေခါင္ရပ္ဝန္းေဒသမွာ
သားေပ်ာက္တဲ့ အေမေတြနဲ႔
အေမေပ်ာက္တဲ့သားေတြ
အားလံုးဟာ လူအျဖစ္ကေန ေလွ်ာက်
တိရစာၧန္ေတြလို အမဲလိုက္ ခံေနရတယ္…။

အေမအိုတို႔ရဲ႕ ငိုေႂကြးသံ
ျမစ္ေသာင္ယံမွာစီးဆင္း
ဧရာဝတီဟာ ေသြးခ်င္းခ်င္းနီ … လို႔။

(၄) 

တိုင္ထက္မွာ
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတရားကို သံမိႈႏွက္
အာဏာပါးကြက္သားတို႔က
ကြပ္မ်က္ၾကတာကို
‘စစ္ပြဲ’ လို႔ ေခၚတယ္…။

စစ္ပြဲမွာ
ဘယ္သူ ႏိုင္ႏိုင္ … ဘယ္သူ ႐ံႈး႐ႈံး
ေနာက္ဆံုးမွာ
အမုန္းတရားကပဲ သိမ္းပိုက္ …
မိဘမဲ့သြားတဲ့ ကေလးငယ္ေတြကို
ေလာကထဲ ေမာင္းထုတ္လိုက္ၾကတယ္ …။

အို … ေသြးဆာသူတို႔
ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္သူအေပါင္းတို႔ …။

အျပစ္မဲ့ျပည္သူေတြရဲ႕ေသြးနဲ႔ ဘိသိက္ေျမႇာက္
သူသတ္ကုန္းမွာ ေဆာက္တဲ့ နန္းေတာ္ဆီ
ငါတို႔ ဘယ္ေတာ့မွ လက္အုပ္မခ်ီဘူး …။

(၅) 

‘က်ည္ဆံဖိုးေတြ ထပ္မျဖဳန္းပါနဲ႔
ေပါင္မုန္႔တစ္လံုးေလာက္ ဝယ္ေပးပါ …’
‘လက္ပစ္ဗံုးေတြပစ္မယ့္အစား
ငွက္ဖ်ားေပ်ာက္ေဆးတစ္ခြက္ေပးပါ …’
စစ္ပြဲတစ္ပြဲမွာ
ပထမဦးဆံုးပစ္တဲ့ က်ည္ဆံ …
ကိုယ္ခ်င္းစာတရားကို မွန္တယ္။

ကိုယ္ခ်င္းစာတရား က်ဆံုးျခင္းဟာ
ႏိုင္ငံေတာ္ စ်ာပနပဲ …။

ကဲ … အလံတစ္ဝက္ လႊင့္ထူၾက …
ကမၻာမေၾကသီခ်င္းကို ဆိုတဲ့အခါ
ငိုသံပါေနရတာေလာက္
ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းတာမရွိဘူးေလ …။

(၆) 

‘မုန္းတီးစိတ္ေတြ
ေနာက္မ်ဳိးဆက္ကို အေမြမေပးေစရ ...
အာမဘေႏၱ…’။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသီလယူသံ
ေကာင္းကင္ထက္မွာ ညံပါေစ။

ကေလးေတြရင္ထဲက ေတာင္းဆုနဲ႔
ငါတို႔အားလံုး ဝတ္ျပဳၾကရေအာင္…။

‘ေမေမ ဝယ္ေပးတဲ့
ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚမွာ
ဝလံုး ဝိုင္းဝိုင္းေတြ ျခစ္ဆြဲ
ဒီစစ္ပြဲၿပီးရင္
ေက်ာင္း … တက္ … ခ်င္ … တယ္ …’

မင္းခိုက္စိုးစံ