ဂ်ပန္ေခတ္ စမ္းေခ်ာင္းရွိသူ ့အိမ္တြင္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ဗိုလ္စၾကာကို ထမင္းေကၽြးဖူးသည္။ ဗိုလ္စၾကာႏွင့္သူက ခင္မင္သည္။ ကၽြန္ေတာ္က ဗိုလ္ေက်ာေဇာႏွင့္ေတာ့ မရင္းႏွီး။ သူက ၾကည့္ျမင္တိုင္ ဆရာျဖစ္သင္တန္းေက်ာင္းတြင္ ေနသူျဖစ္ပါသည္။ ထမင္းစားပြဲတြင္ ဗိုလ္စၾကာ၊ ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာႏွင့္အတူ ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္းေျပာျဖစ္သည္။ ထိုထမင္းစားပြဲတြင္ ဗိုလ္စၾကာက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ခရမ္းေရာင္ ဘန္ေကာက္လံုျခည္တစ္ထည္ လက္ေဆာင္ေပးသည္။ ဒါကို ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာကၾကည့္ကာ ေငးေမာေနသည္။
ကၽြန္ေတာ္က ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာထက္ သူ႔သားေတြ၊ ေျမးေတြႏွင့္ ရင္းႏွီးသည္။ သူ႔သားေတြ၊ ေျမးေတြက ကၽြန္ေတာ့္ စာဖတ္ပရိသတ္။ သူ႔သားအႀကီးတစ္ေယာက္က ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားဘဝကတည္းက ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ရင္းႏွီးသည္။ ကၽြန္ေတာ္ေနေသာအိမ္မွာလည္း ေကာလိပ္ဂ်င္ေနဝင္းအိမ္ျဖစ္သျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဝင္ ဗိုလ္ေဇယ်၏သမီးျဖစ္သျဖင့္လည္းေကာင္း သူတို႔ႏွင့္ပါ ရင္းႏွီးၾကသည္။ သူ႔သား ကၽြန္ေတာ္ နာမည္မမွတ္မိေတာ့၊ ေအာင္ေက်ာ္ေဇာျဖစ္မည္ ထင္ပါသည္။ သူ ေတာမခိုခင္က ကၽြန္ေတာ့္ထံလာသြားတာ မွတ္မိေနသည္။ သူႏွင့္လည္း ျပန္မဆံုျဖစ္။ အသံလိႈင္းေတြမွာေတာ့ သူ႔အသံ တစ္ခါတစ္ရံ ၾကားရသည္။
သူ႔ေျမးေကာင္ေလးကေတာ့ သူ၏ဇနီးသည္ ေက်ာင္းဆရာမ (ေရဒီယိုဆရာမ)ႏွင့္အတူ ကၽြန္ေတာ္ေနထိုင္ရာ သာမိုင္းခမ္းအထိ လာေရာက္လည္ပတ္ၾကပါသည္။ သူတို႔က စာသမားေတြကိုး။ ကၽြန္ေတာ့္ကို တယ္လီဖုန္းမွေန၍ မႏၱေလးမွ ဓာတ္ပံုဆရာကတစ္ဆင့္ ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာ၏ အတၳဳပတၱိအတြက္ အမွာစာေတာင္းသည္ဟု ကၽြန္ေတာ့္တူမက ျပန္ေျပာသည္။
ကၽြန္ေတာ္ သူ႔စာကို ဖတ္မိသလို မဖတ္မိသလိုႏွင့္ မမွတ္မိ။ ကၽြန္ေတာ္က ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာႏွင့္ အသက္သိပ္မကြာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က အသက္ ၁၀၀ တန္းဆိုပါေတာ့။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အသက္မတိမ္းမယိမ္းျဖစ္မည္။ သူက ဒီမွာမရွိ။ ယခုစာအုပ္ထြက္မည္ဆိုသျဖင့္ ဝမ္းသာရသည္။ သူက ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဝင္။ သူကိုယ္တိုင္ေရးဆိုေတာ့ ျမန္မာျပည္ နိုင္ငံေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ ထဲထဲဝင္ဝင္ သိႏိုင္သျဖင့္ အဖိုးတန္ေသာသမိုင္းအခ်က္အလက္ေတြ ပါဝင္မည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းအိမ္တြင္ တစ္ခါတစ္ရံ ဆံုတတ္သည္။ အျမဲတမ္းေတာ့မဟုတ္။ သူက ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ႏွင့္ ပို၍ခင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လား မသိ။ ကိုတင္ေအာင္မွာ သူ႔သားနာမည္ကို ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာ နာမည္ ထည့္ထားသည္။
ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဝင္စစ္ဗိုလ္ထဲမွ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး၏ အတြင္းေရးအစစ္အမွန္ကို အေျပာျပႏိုင္ဆံုးပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ သမိုင္းအခ်က္အလက္ မွန္မည္။ သူက ကိုအုန္းျမင့္ႏွင့္လည္း ခင္သည္။ ကၽြန္ေတာ္က သူတို႔ေလာက္ မရင္းႏွီး။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ဆံုတတ္သည္။
ယခင္က ျမန္မာျပည္ႏိုင္ငံေရးပါတီအျဖစ္ ကြန္ျမဴနစ္၊ ဆိုရွယ္လစ္ ပါတီႏွစ္ခုသာ အင္အားႀကီးေသာ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား ျဖစ္သည္။ သူက ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ကို ယံုၾကည္သူ။ သူတင္မဟုတ္ ထိုေခတ္က လူငယ္မ်ားၾကားထဲတြင္ လက္ဝဲ၊ လက္ယာ ဟူေသာစကားလံုး ေခတ္စားခဲ့သည္။ လက္ဝဲသမားအမ်ားစုကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးအေတြးအေခၚ ရင့္က်က္ၾကသည္။ စာဖတ္နာသူ၊ ႐ိုးသားသူမ်ားျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္ဟု ေနာင္အခါ သံုးသပ္မိသည္။ ႐ိုးသား၍ ကိုယ္က်ဳိးမရွာေသာ တိုးတက္ေသာလူငယ္မ်ားသာ လက္ဝဲဝါဒကို စိတ္ဝင္စားၾကသည့္အခါျဖစ္သည္။ ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ကို ဘာ့ေၾကာင့္ ပညာတတ္လူငယ္မ်ား စိတ္ဝင္စားၾကသလဲဆိုေသာေမးခြန္း ေမးစရာျဖစ္လာသည္။
ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာက တိုင္းျပည္ကို ႐ိုး႐ိုးသားသားခ်စ္သူ။ စစ္ဗိုလ္ဘဝဟာ ရာထူးေၾကာင့္ စည္းစိမ္ရသည့္အထဲမွာ မပါခဲ့။ ဒါက သူ႔အတြက္ ရည္မွန္းခ်က္မဟုတ္။ ႐ိုးသားသူ။ သူက သူ ယံုၾကည္သည့္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီအေပၚ သစၥာရွိသူဟု ခံစားရသည္။ ကၽြန္ေတာ္က အိမ္လြမ္းစိတၱဇသမားဆိုေတာ့ သူ႔ကို ကိုယ္ခ်င္းစာမိသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔လို အသက္ ၁၀၀ တန္းလူေတြက ဘာေတြမ်ား သူတို႔ထင္သလို တိုင္းျပည္ဖ်က္ဆီးမည့္သူေတြ ျဖစ္လာပါသလဲ။ အထင္မွားတာလား၊ အထင္လြဲတာလား၊ လား... လား...။ ေသခ်ာတာကေတာ့ တိုင္းျပည္ခ်စ္ ျပည္သူထဲတြင္ ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာက ႐ိုးသားေသာ စစ္ဗိုလ္တစ္ဦးအျဖစ္ ခ်စ္တာေတာ့ အမွန္ျဖစ္သည္။
ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာက ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဝင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။
ဒဂုန္တာရာ - သာမိုင္းခမ္း
အိုနာသေခရီးအစသို့ ကိုးရက်တာ..
2 months ago
No comments:
Post a Comment