ျမန္မာျပည္က
ၿမိဳ႕ႀကီးေတြေပၚမွာ လဒေတြဝဲလို႔
၁။
ျမန္မာျပည္၊ ဟိမဝႏၱာ
စသည္ စသည္
တခ်ဳိ႕ေနရာအနည္းအက်ဥ္းေလးမွတပါး
တျခားကမၻာမွာ
လင္းတငွက္ေတြ မ်ဳိးသုဥ္းသြားေတာ့မတဲ့
ပတ္ဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးသမားေတြက
အလန္႔တၾကားေျပာဆုိ
ဘယ္လိုမ်ဳိးစိတ္မ်ဳိးလဲ
အေသအပုပ္ေကာင္ေတြက
သူတို႔သဘာဝရဲ႕ သူတို႔အာဟာရ
မသဒီစရာ အမဂၤလာသတၱဝါ
ဒီလိုအစဲြႀကီးခဲ့တဲ့ ငွက္မ်ဳိးစိတ္ဟာ
ကမၻာမွာ လိုအပ္တယ္
ေဂဟေဗဒစနစ္ေတြ ဟန္ခ်က္မပ်က္ယြင္းေရး
ေရ ေျမ ေလ မီး ဓာတ္ႀကီးေလးပါး ထိန္းညိႇသန္စြမ္းေရး
သူတုိ႔ကို အေလးထား ေနရာေပးရမယ္
လင္းတငွက္ေတြ မ်ဳိးတုံးမသြားေရး
ေစာင့္ေရွာက္ကာကြယ္ေပးရမယ္
ကမၻာႀကီး ရင္ေလးေနတာေလ
၂။
စက္တင္ဘာ ၂၀၀၇
အလို ...
လဒေတြ ၿမိဳ႕ႀကီးေတြေပၚဝဲလို႔
ေသြးစိမ္းသြင္သြင္ အရွင္လတ္လတ္
ထိုးသတ္ေနၾကေပါ့
ဗုဒၶရဲ႕သားေတာ္ေတြကိုေတာင္ မထားဘူး
ဘယ္လို လင္းတ အမ်ဳိးအစားလဲ
ပုဏၰကတိုက္ထားတဲ့ ေကာင္ေတြလား
အာဠာဝကတိုက္ထားတဲ့ ေကာင္ေတြလား
အရက္ကိုးေမာင္းတိုက္ထားသတဲ့
တိုင္းျပည္ပ်က္ေတာ့မယ္
အမ်ဳိးေပ်ာက္ေတာ့မယ္
သာသနာကြယ္ရခ်ည့္
အို
ဒါ လင္းတငွက္ မဟုတ္ဘူး
လဒ
လဒ
လဒ
ေျမကမၻာကိုေစာင့္ေရွာက္တဲ့ ငွက္လင္းတ မဟုတ္
ေျမကမၻာကိုဖ်က္တဲ့
လဒ
လဒ
လဒ
လူသားမ်ဳိးႏြယ္ဖ်က္တဲ့ လဒ
သာသနာဖ်က္ လဒ
ဟိတ္ ...
ဒို႔
ဒီလဒေတြကို မေခ်မႈန္းႏိုင္ေတာ့ဘူးလား
ေခ်မႈန္းၾက
အျမစ္ျဖတ္ေခ်မႈန္းၾက
ျမန္မာျပည္က
မိစၦာလဒေတြ မ်ဳိးဆက္တုံးသြားေအာင္
ေခ်မႈန္းၾက အျမန္က်ဆုံးပါေစ
အာဏာရွင္ လဒေတြမွန္သမွ်
အၿပီးတိုင္ က်ဆုံးပါေစ
ကမၻာေျမႀကီး အရွည္တည္တံ့ခိုင္ျမဲေရး
ဒို႔ခ်စ္တဲ့ ငွက္လင္းတေတြ
ထာဝရ အဓြန္႔ရွည္ပါေစ။ ။
ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးကာလရက္မ်ားမွာ ဒီကဗ်ာကို ေရးျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ဒုကၡသည္စခန္းထဲမွာေနရင္း ျပည္တြင္းသံဃာေတာ္ အေထာင္ေထာင္အေသာင္းေသာင္းရဲ႕ ဆုေတာင္းဝတ္ျပဳခ်ီ တက္ပြဲေတြကို ၾကည္ညိဳသဒၶါပြားေနတုန္း စစ္မိစၦာေတြက ပက္ပက္စက္စက္ ယုတ္ယုတ္မာမာ ၿဖိဳခြင္းေနတာၾကားေတာ့ စိတ္ထဲက မခံခ်ိမခံသာျဖစ္ၿပီး ဆဲေရးျဖစ္လိုက္တဲ့ ကဗ်ာေပါ့။
ဒီ မိစၦာေကာင္ေတြကို က်ေနာ္က လဒလို႔ဆဲျဖစ္လိုက္ေတာ့ တကယ့္ လင္းတငွက္ေတြကို စိတ္ထဲက အားနာပါးနာျဖစ္မိတယ္။ က်ေနာ့္ စိတ္ထဲျဖစ္ေနတဲ့ ေဒါသက ငွက္လင္းတေတြနဲ႔ ဘာမွကို မဆိုင္တာပါ။ ဒါနဲ႔ ကြဲျပားလိုတဲ့ စိတ္အရင္းခံနဲ႔ လင္းတငွက္က လင္းတ။ လဒက လဒ။ ၂၅၊ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၀၇ - ေခတ္ၿပိဳင္အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာမွာ ဒီကဗ်ာကို ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ နည္းနည္းပါးပါး တို႔ထိျပင္ဆင္ထားတာကိုလည္း ဝန္ခံရပါမယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ခင္လြန္း
စက္တင္ဘာ ၁၇၊ ၂၀၀၇
No comments:
Post a Comment