“လမ္းေပၚႏိုင္ငံေရးေခတ္ကုန္သြားၿပီလို႔ သူေျပာလိုက္တာကလည္း သူမ်ားေယာင္လို႔လုိက္ေယာင္၊ အေမာင္ေတာင္မွန္း ေျမာက္မွန္းမသိဆိုသလို ကိုယ္ေျပာတဲ့စကား ဘယ္အဓိပၸာယ္ေရာက္သြားတယ္ဆိုတာမသိဘဲ၊ သူမ်ားေျပာတဲ့အတိုင္း လုိက္ေျပာေနတာ ျဖစ္တယ္။ ဒီစကားဟာ ျပည္သူေတြကို ႏွိမ္တဲ့စကားျဖစ္တယ္။ ၿမိဳ႕ေနပညာတတ္ ေရေပၚဆီလူတန္းစား (အီလစ္)ေတြက ဆင္စြယ္ရဲတိုက္ႀကီးေတြေပၚကေနၿပီး လမ္းေပၚျပည္သူေတြကို ငံု႔ၾကည့္ရင္းေျပာခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ ဒါကို သူက သံေယာင္လိုက္ေျပာေနတာ။ တကယ္ေတာ့ လမ္းေပၚက ျပည္သူေတြဟာ ဒီမုိကေရစီရဲ႕အသက္ေသြးေၾကာ ျဖစ္တယ္။ ျပည္သူေတြရဲ႕ လမ္းေပၚႏုိင္ငံေရးေၾကာင့္ …”
မင္းကိုႏိုင္တို႔လြတ္လာၿပီးေနာက္တစ္ရက္မွာ မိတ္ေဆြတစ္ဦးေရာက္လာၿပီး စကားေျပာပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္ဟာ မင္းကိုႏိုင္တို႔ အားလံုးအတြက္ တစ္ဘဝစာအေရးႀကီးတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု မျဖစ္မေနခ်ရေတာ့မယ့္ အခ်ိန္ျဖစ္တယ္လို႔ ယူဆေၾကာင္း စေျပာပါတယ္။
ေျပာခ်င္တာ မရပ္မနားေျပာ
သူတို႔အားလံုးဟာ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေလးမ်ားအရြယ္ကို ေက်ာ္လြန္ခဲ့ၿပီး၊ လူလတ္ပိုင္းအရြယ္ေတြ ျဖစ္ေနၾကၿပီ။ အနာဂတ္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ ဆက္လက္ပါဝင္မယ္ မပါဝင္ဘူးဆိုတာကို ျပတ္ျပတ္သားသား ေရြးခ်ယ္ဆံုးျဖတ္ရေတာ့မယ္။ မပါေတာ့ဘဲ ေအးေအးပဲေနေတာ့မယ္ဆိုရင္ ေျပာစရာမရွိေပမယ့္၊ ႏိုင္ငံေရးဆက္လုပ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ပါတီမွာ ပါဝင္ပူးေပါင္းမလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္တိုင္ပါတီေထာင္မလား စဥ္းစားရေတာ့မယ္။ ဒီအတိုင္း ၈၈ မ်ဳိးဆက္ဆိုၿပီး လုပ္ေနလို႔မရေတာ့ဘူး။ အခင္းအက်င္းက ေျပာင္းသြားၿပီ။ လႊတ္ေတာ္ ႏိုင္ငံေရးေခတ္ ျဖစ္ေနၿပီ။ လမ္းေပၚႏုိင္ငံေရးေခတ္ ကုန္သြားၿပီ။ ဒါကို နားမလည္ရင္ ေျမာင္းထဲေရာက္သြားလိမ့္မယ္။ သူ ေျပာခ်င္တာေတြ အၾကာႀကီး မရပ္မနားေျပာၿပီးမွ စကားရပ္သြားတယ္။
ပုတ္သင္ညိဳ ႏိုင္ငံေရးသမား
သူက ႏိုင္ငံေရးသမားတစ္ေယာက္လို႔ ေျပာရင္ရတယ္။ ဆိုရွယ္နီ လုပ္ဖူးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ မဆလ ျဖစ္သြားတယ္။ လမ္းစဥ္လူငယ္တို႔ ဘာတို႔မွာ ပါခဲ့တယ္။ ၈၈ ေနာက္ပိုင္းေရာက္ေတာ့ အစပိုင္းမွာ ဒီခ်ဳပ္ထဲဝင္လုပ္တယ္။ ဒီခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား အဖမ္းခံရေတာ့၊ ဆက္မလုပ္ေတာ့ဘဲ ေဘးထြက္ထုိင္ေနခဲ့တယ္။ အခုေနာက္ပိုင္း အစိုးရကိုယ္တိုင္က ဒီမိုကေရစီစကားေတြ ေဖာေဖာသီသီႀကီးေျပာလာခ်ိန္မွာ၊ သူက ႏိုင္ငံေရးဂု႐ုႀကီးလုပ္ၿပီး ဒီမိုကေရစီဖတ္စာေတြ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ေရးတယ္။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ေတာ့ ပုတ္သင္ညိဳ ႏုိင္ငံေရးသမားလို႔ ေျပာရမွာပဲ။ သူ႔ဟာသူ ပုတ္သင္ညိဳပဲလုပ္လုပ္၊ အိမ္ေျမႇာင္ပဲလုပ္လုပ္ သူ႔သေဘာသူေဆာင္တာမို႔ ဘာမွေျပာစရာမရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူက ၿငိမ္ၿငိမ္မေနဘဲ လူတိုင္းကို သူ႔လိုပုတ္သင္ညိဳျဖစ္ေအာင္လႈံ႔ေဆာ္ေနတာေတာ့ မ်က္ေစ့ေနာက္တယ္။
ဘာမွန္းညာမွန္း သိပံုမရ
ဒီမိုကေရစီဂု႐ုႀကီးလုပ္ၿပီး ဒီမိုကေရစီ ဖတ္စာေတြသာ လူတက္ႀကီးလုပ္ၿပီးေရးေနတာ၊ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ဘာမွန္းညာမွန္း သိပံုမရဘူး။ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္ရင္ ဒီမိုကေရစီပဲလို႔ သူက တစ္ထစ္ခ်မွတ္ထားတယ္နဲ႔ တူတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔တက္လာတဲ့ အာဏာရွင္ေတြလည္း ကမၻာမွာအမ်ားႀကီးရွိတယ္ဆိုတာ သူ သိဟန္မတူဘူး။ ဒါေၾကာင့္သာ လႊတ္ေတာ္ႏုိင္ငံေရးေခတ္ ျဖစ္ေနၿပီး၊ လမ္းေပၚႏိုင္ငံေရးေခတ္ကုန္သြားၿပီလို႔ေျပာတာ ျဖစ္တယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲတို႔ လႊတ္ေတာ္တို႔ဆိုတာ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းေလးေတြသာ ျဖစ္တယ္။ မျပည့္စံုေသးဘူး။ ယံုၾကည္အားကိုးေလာက္တဲ့ တရားစီရင္ေရးစနစ္၊ လံုးဝလြတ္လပ္တဲ့ ပုဂၢိကသတင္းစာ၊ လြတ္လပ္တဲ့ အရပ္ဘက္အသင္းအဖြဲ႔မ်ား၊ သမဂၢမ်ား၊ စတဲ့ စတဲ့ အဂၤါရပ္ေတြအားလံုးနဲ႔ညီညြတ္မွ စစ္မွန္တဲ့ဒီမိုကေရစီလို႔ သတ္မွတ္ႏိုင္တယ္။
ႏွိမ့္ခ်ေစာ္ကားတာ
လမ္္းေပၚႏိုင္ငံေရးေခတ္ကုန္သြားၿပီလို႔ သူေျပာလိုက္တာကလည္း သူမ်ားေယာင္လို႔လုိက္ေယာင္၊ အေမာင္ေတာင္မွန္း ေျမာက္မွန္းမသိဆိုသလို ကိုယ္ေျပာတဲ့စကား ဘယ္အဓိပၸာယ္ေရာက္သြားတယ္ဆိုတာမသိဘဲ၊ သူမ်ားေျပာတဲ့အတိုင္း လုိက္ေျပာေနတာ ျဖစ္တယ္။ ဒီစကားဟာ ျပည္သူေတြကို ႏွိမ္တဲ့စကားျဖစ္တယ္။ ၿမိဳ႕ေနပညာတတ္ ေရေပၚဆီလူတန္းစား (အီလစ္)ေတြက ဆင္စြယ္ရဲတိုက္ႀကီးေတြေပၚကေနၿပီး လမ္းေပၚျပည္သူေတြကို ငံု႔ၾကည့္ရင္းေျပာခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ ဒါကို သူက သံေယာင္လိုက္ေျပာေနတာ။ တကယ္ေတာ့ လမ္းေပၚက ျပည္သူေတြဟာ ဒီမုိကေရစီရဲ႕အသက္ေသြးေၾကာ ျဖစ္တယ္။ ျပည္သူေတြရဲ႕ လမ္းေပၚႏုိင္ငံေရးေၾကာင့္ နယ္ခ်ဲ႕လက္ေအာက္က လြတ္လပ္ေရးရခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။
ဂူဂဲမွာ ရွာၾကည့္မယ္
ဒီမိုကေရစီေခတ္မွာ အရာရာကို ျပည္သူက ဆံုးျဖတ္တယ္။ အျမင့္ဆံုး ႏုိင္ငံအာဏာဟာ ျပည္သူေတြရဲ႕လက္ထဲမွာ ရွိတယ္။ အဲဒီျပည္သူေတြဟာ ဆင္စြယ္ရဲတိုက္ႀကီးေတြမွာ ေနၾကတာမဟုတ္ဘူး။ လယ္ေတာေတြမွာ ေနၾကတယ္။ စက္႐ံု အလုပ္႐ံုေတြထဲမွာ ေနၾကတယ္။ လမ္းေတြေပၚမွာ ေနၾကတယ္။ လမ္းေပၚႏုိင္ငံေရးဆိုၿပီး ႐ႈပ္ခ်တာဟာ ျပည္သူေတြကို ေစာ္ကားတာ ျဖစ္တယ္။ ဒါကို မိတ္ေဆြ ပုတ္သင္ညိဳ ႏုိင္ငံေရးဂု႐ုႀကီးက သိတာမဟုတ္ဘူး။ ျပန္ေျပာလည္း ေလကုန္႐ံုပဲ ျပံဳးေနလိုက္တယ္။ ပုတ္သင္ညိဳတစ္ေကာင္ဟာ အေရာင္ဘယ္ႏွစ္ေရာင္ထိ ေျပာင္းသလဲဆိုတာသိရေအာင္ ‘ဂူဂဲ’မွာ ရွာၾကည့္ဦးမွပဲလို႔ စိတ္ထဲမွတ္ထားလိုက္တယ္။
ကိုယ္စားျပဳ ဒီမိုကေရစီ
တကယ္ေတာ့ သူ လံုးလံုးမသိတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဆုိရွယ္နီေတာင္ လုပ္ခဲ့ဖူးေသးတာပဲ။ လႊတ္ေတာ္ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ရာႏႈန္းျပည့္ ဒီမိုကေရစီစစ္စစ္ မဟုတ္ေသးဘူး၊ “ကိုယ္စားျပဳ ဒီမိုကေရစီ” ဘာသာျပန္တယ္။ တိုင္းေရးျပည္သူ႔ကိစၥအဝဝကို ျပည္သူေတြကိုယ္တိုင္ တိုက္႐ိုက္ပါဝင္ဆံုးျဖတ္တဲ့ “ျပည္သူ႔ဒီမုိကေရစီ” စနစ္ မလုပ္ႏိုင္ခင္ကာလမွာ အေကာင္းဆံုးအျဖစ္ အသံုးျပဳေနရတာ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီလိုအခ်ိန္မွာ လႊတ္ေတာ္ျပင္ပအဖြဲ႔အစည္းမ်ားနဲ႔ လုပ္ငန္းသဘာဝအေလ်ာက္ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ သမဂၢမ်ားရဲ႕အခန္းက႑က အင္မတန္အေရးႀကီးတယ္။
ဝမ္းသာႀကိဳဆို
လႊတ္ေတာ္ ျပင္ပအဖြဲ႔အစည္းေတြအားေကာင္းမွ လႊတ္ေတာ္ထဲက ကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ သူတို႔ကိုယ္စားျပဳတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြကို၊ လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚ ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္းသြားေအာင္ တည့္မတ္ေပးႏိုင္မွာျဖစ္တယ္။ ေထာင္ကလြတ္လာတဲ့ မင္းကိုႏိုင္တို႔လူငယ္ေတြက ပါတီလည္း မေထာင္ဘူး၊ ေရြးေကာက္ပြဲလည္း မဝင္ဘူး၊ ျပည္သူေတြရဲ႕ အေရးကိစၥမွန္သမွ်ကိုေတာ့ ေရွးယခင္ကအတိုင္း ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္သြားမယ္လို႔ေျပာၾကတာဟာ မွန္ကန္တဲ့ ရပ္တည္ခ်က္လို႔ ယူဆတယ္။ အားရဝမ္းသာ ႀကိဳဆိုပါတယ္။
လူထုစိန္ဝင္း
The Hot News Weekly မွ ျပန္လည္ကူးယူ ေဖာ္ျပပါတယ္။
No comments:
Post a Comment