“လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ေနာက္ပုိင္းႏွစ္ေတြကုိ ျပန္ၾကည့္၊ ျပည္သူေတြဘက္က တာဝန္ေက်ခဲ့ၾကတာခ်ည္းပဲ။ ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳခဲ့ၾကသူေတြသာ တာဝန္မေက်ခဲ့တာ။
“ဒီမုိကေရစီလုိခ်င္ရင္ လူတုိင္း ပါဝင္လုပ္ေဆာင္ဖုိ႔ လုိတယ္” ဆုိတဲ့စကားက ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေခါင္းေရွာင္ဖုိ႔ ေျပာတဲ့စကားျဖစ္တယ္ …”
လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္ေလာက္ကစၿပီး လူတုိင္းရဲ႕ပါးစပ္ဖ်ားမွာ ဒီမုိကေရစီ ဆုိတဲ့စကား ေရပန္းစားလာခဲ့တယ္။ စကားဝုိင္းေတြမွာလည္း ဒီမုိကေရစီ၊ စာအုပ္ေတြ၊ စာေစာင္ေတြထဲမွာလည္း ဒီမုိကေရစီ ျဖစ္ေနၾကေတာ့တယ္။
ဒီမုိကေရစီဆုိတဲ့စကားကုိ ႏွစ္ ေပါင္း ၅၀ လုံးလုံး ဘယ္သူမွက်ယ္က်ယ္ မေျပာရဲၾကဘူး။ တုိးတုိးတိတ္တိတ္ ႏွစ္ကုိယ္ၾကားပဲ ေျပာၾကရတယ္။ အစုိးရကုိယ္တုိင္က ေရြးေကာက္ပြဲေတြ လုပ္ေပးေတာ့မယ္၊ ဒီမုိကေရစီ အစုိးရမ်ဳိးကုိ အာဏာလႊဲေျပာင္းေပးမယ္လုိ႔ ေၾကညာလုိက္တဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး ဒီမုိကေရစီဆုိတဲ့စကားကုိ ေသြးတုိးစမ္း ေျပာလာၾကတယ္။ အခုေတာ့ လူတုိင္းက်ယ္က်ယ္ ေျပာဝံ့ေနၾကၿပီ။ စာနယ္ဇင္းေတြထဲလည္း ရဲရဲႀကီးေရးသားဝံ့ေနၾကၿပီ။ ဒါ ဝမ္းသာစရာ အေျခအေနျဖစ္တယ္။ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့အခါ ေျခလွမ္းတစ္လွမ္းၿပီး တစ္လွမ္း လွမ္းၾကရသလုိ၊ ဒီမုိကေရစီခရီးကုိလည္း တစ္လွမ္းၿပီး တစ္လွမ္း ေရွ႕တုိးလွမ္းၾကရမွာျဖစ္တယ္။
တစ္ဒီတည္း ဒီလာၾက
အစုိးရကုိယ္တုိင္က ဒီမုိကေရစီလမ္းေၾကာင္းအတုိင္း ခ်ီတက္မယ္ေျပာခ်ိန္ကစၿပီး ေရွးက ဒီမုိကေရစီကုိ ႏွာေခါင္း႐ႈံ႕ခဲ့ၾကသူေတြလည္း ေလသံေျပာင္းၿပီး တစ္ဒီတည္း ဒီလာခဲ့ၾကတယ္။ ဒီမုိကေရစီ ဖတ္စာအုပ္ေတြ တစ္အုပ္ၿပီး တစ္အုပ္ ေရးထုတ္လာၾကတယ္။ ဒါလည္း ေကာင္းတဲ့ကိစၥ ျဖစ္တယ္။ ဒီႏွစ္ ၅၀ အတြင္းေမြးဖြားလာခဲ့ၾကသူေတြဟာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရာင္းဝယ္ေဖာက္ကား စားေသာက္ခ်င္တယ္၊ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာခ်င္ဆုိခ်င္ ေရးခ်င္ဖတ္ခ်င္တယ္ ဆုိတာေလာက္ကလြဲၿပီး ဒီမုိကေရစီအေၾကာင္း ဂဃနဏ မသိၾကဘူး။
ဖီလာဆန္႔က်င္ျဖစ္
တတ္သိနားလည္သူေတြက ဒီမုိကေရစီအေၾကာင္း ေဟာေျပာတာ၊ စာေတြေရးျပတာဟာ ဝမ္းသာအားရ ႀကိဳဆုိရမယ့္ကိစၥျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ္လုိ႔ အခ်ိန္ၾကာလာတဲ့အခါမွာ ေဟာေျပာသူေတြနဲ႔ ဒီမုိကေရစီဖတ္စာေရးသူ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ သူတုိ႔ပါးစပ္က အပ္ေၾကာင္းထပ္ေအာင္ ေျပာေနၾကတဲ့ “ျပည္သူလူထုကုိ ဦးထိပ္ထားတယ္” ဆုိတဲ့ စကားနဲ႔ဖီလာဆန္႔က်င္ျဖစ္တဲ့ စကားေတြေျပာလာၾကတာကုိ ျမင္ေတြ႔ၾကားသိေနရတယ္။ သူတုိ႔ေရးတဲ့ ဒီမုိကေရစီဖတ္စာေတြမွာလည္း အလားတူ ဖတ္႐ႈရတယ္။
“ဒီမုိကေရစီလုိခ်င္ရင္ လူတုိင္းႏုိင္ငံႀကီးသားပီသၿပီး ဒီမုိကေရစီအသိရွိဖို႔ လုိတယ္”
“ဒီမုိကေရစီလုိခ်င္ရင္ လူတုိင္း ပါဝင္လုပ္ေဆာင္ၾကဖုိ႔ လုိတယ္”
“လူေတြအတြက္ သူတုိ႔နဲ႔ထိုက္တန္တဲ့အစုိးရကုိ သူတုိ႔ရရွိၾကမွာ ျဖစ္တယ္”
ဓားေျမႇာင္နဲ႔ ထုိးသလုိ
ဒီၾသဝါဒကထာေတြနဲ႔ ဒီေရးသားခ်က္ေတြဟာ ျပည္သူလူထု အမ်ားစုႀကီးကုိ ေစာ္ကားလုိက္တာ ျဖစ္တယ္။ ျပည္သူေတြအသုံးမက်လုိ႔ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ လုံးလုံး တစ္ပါတီတစ္ဖြဲ႔ အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာ ပိျပားေနခဲ့ၾကတာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ေျပာလုိက္တာနဲ႔ အတူတူပဲ။ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြ ပညာေရခ်ိန္နိမ့္က်ေသးလုိ႔ ဒီမုိကေရစီစစ္စစ္နဲ႔ မထိုက္တန္ေသးဘူး။ “guided democracy” ေလာက္နဲ႔ပဲသြားရမယ္လုိ႔ ေျပာရဲသူေတြေတာင္ရွိတယ္။ ဒီလုိအသံေတြ ၾကားရတဲ့အခါတုိင္း ရင္ထဲမွာ ဓားေျမႇာင္နဲ႔ထုိးသလုိ စူးကနဲ စူးကနဲ နာက်င္ရတယ္။
ဦးစီးဦးကုိင္ေကာင္းမရွိလုိ႔ ျမန္မာ့ဦးစြန္းေျမခခဲ့ရတဲ့ ပါေတာ္မူစ အခ်ိန္ကစၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြဟာ တာဝန္ေက်ခဲ့ၾကတယ္။ ရရာတုတ္ဓား လက္နက္စြဲကုိင္ၿပီး နယ္ခ်ဲ႕လာသူေတြကုိ တြန္းလွန္တုိက္ခုိက္ခဲ့ၾကတယ္။ ျမန္မာျပည္အလယ္ပုိင္းက ေအာင္ဆန္းတုိ႔အဖုိး မင္းႀကီးေရႊလေရာင္ကစၿပီး ရွမ္း၊ ခ်င္း၊ ကခ်င္ တုိင္းရင္းသားေတြဟာ အသက္ေပါင္းမ်ားစြာ စေတးခဲ့ၾကတယ္။ ဦးစီးဦးကုိင္ေကာင္း မရွိလုိ႔သာ အားမတန္ မာန္ေလ်ာ့ခဲ့ၾကရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္အခါက နန္းတြင္းမွာ အေရးပါခဲ့တဲ့ ကင္းဝန္မင္းႀကီးအမွဴးျပဳတဲ့ ဝန္ႀကီးေတြ ဝန္ကေလးေတြက အဂၤလိပ္ရဲ႕ လစာရိကၡာေတာ္ေထာက္ပံ့ေၾကးကုိ လက္ခံၿပီး ေတာင္ေပၚေျမျပန္႔က ခုခံတြန္းလွန္သူေတြကုိ ေရႊျပည္ေအး တရားေတြ လုိက္လံေဟာေျပာၿပီး လက္နက္စြန္႔ဖုိ႔ နားခ်ခဲ့ၾကတယ္။
ရဲရဲႀကီး လုိက္ခဲ့ၾက
အားမတန္လုိ႔ မာန္ေလ်ာ့ခဲ့ၾကေပမယ့္ လည္စင္းခံေနၾကတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အခါအခြင့္သင့္တုိင္း ပုံစံအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးတုိက္ပြဲေတြ ဆက္လက္ဆင္ႏႊဲေနၾကတယ္။ ဝုိင္အမ္ဘီေအေခတ္၊ ဂ်ီစီဘီေအေခတ္ေတြမွာလည္း ျပည္သူေတြက အဲဒီအဖြဲ႔ႀကီးေတြရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈေနာက္က ရဲရဲႀကီးလုိက္ခဲ့ၾကတယ္။ ေရွ႕ကဦးေဆာင္သူေတြ ညီညီညြတ္ညြတ္ မရွိၾကဘဲ ငါးေထာင္စားျဖစ္ဖုိ႔ေလာက္သာ လုံးပန္းေနခဲ့ၾကတာေၾကာင့္ ေရစုန္ေမ်ာသြားခဲ့ၾကရတယ္။ အဲဒီေနာက္ေပၚလာတဲ့ ‘တုိ႔ဗမာအ စည္းအ႐ုံး’ ေခတ္မႇာလည္း ျပည္သူေတြက တစ္ခဲနက္ ေထာက္ခံအားေပးခဲ့ၾကတယ္။ ဆရာစံရဲ႕ ေတာင္သူလယ္သမား ပုန္ကန္မႈႀကီးနဲ႔ ေရနံေျမ အလုပ္သမားသပိတ္တုိက္ပြဲႀကီးတုိ႔ဟာ ျပည္သူေတြဘက္က ဘယ္ေလာက္ တာဝန္ေက်သလဲ ဆုိတာျပလုိက္တဲ့ သက္ေသပဲျဖစ္တယ္။ အသက္အုိးအိမ္ စည္းစိမ္ေတြအမ်ားႀကီး ဆုံး႐ႈံးခဲ့ရတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ႀကီး ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီကာလေတြ တစ္ေလ်ာက္လုံးမႇာ ျပည္သူေတြဘက္က တာဝန္ေက်ခဲ့ၾကတာခ်ည္းပဲ။ ေရွ႕ကေခါင္းေဆာင္လုပ္သူေတြ တပ္လွန္႔ ႏႈိးေဆာ္သံေပးလုိက္တာနဲ႔ ျပည္သူေတြတစ္ရပ္လုံး လွည္းေနေလွေအာင္း ျမင္းေဇာင္းမက်န္ ထြက္လာၾကခ်ည္း ျဖစ္တယ္။
ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေခါင္းေရွာင္ကာ
လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ေနာက္ပုိင္းႏွစ္ေတြကုိ ျပန္ၾကည့္၊ ျပည္သူေတြဘက္က တာဝန္ေက်ခဲ့ၾကတာခ်ည္းပဲ။ ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳခဲ့ၾကသူေတြသာ တာဝန္မေက်ခဲ့တာ။ “ဒီမုိကေရစီလုိခ်င္ရင္ လူတုိင္း ပါဝင္လုပ္ေဆာင္ဖုိ႔ လုိတယ္” ဆုိတဲ့စကားက ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေခါင္းေရွာင္ဖုိ႔ ေျပာတဲ့စကားျဖစ္တယ္။ ဒီမုိကေရစီ ဘုိးေအႏုိင္ငံႀကီးေတြ၊ ဒီမုိကေရစီ မိခင္ႏုိင္ငံႀကီးေတြဆုိတဲ့ ႏုိင္ငံေတြမွာလည္း ျပည္သူလူထုက သူတုိ႔ကုိယ္စားေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ ကုိယ္စားလွယ္ေတြကုိ မဲေပးေရြးခ်ယ္ၿပီး လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ေဆာင္ရြက္ေစတဲ့ ‘ကုိယ္စားျပဳဒီမုိကေရစီ’ (repre- sentative democracy) စနစ္ကုိ က်င့္သုံးေနၾကတာ ျဖစ္တယ္။ ေရွးေခါမ ေခတ္ကလုိ ျပည္သူေတြအားလုံး ပါဝင္ဆုံးျဖတ္တဲ့ ‘တုိက္႐ိုက္ဒီမုိကေရစီ’ (direct democracy) မဟုတ္ပါဘူး။
ေရြးေကာက္ပဲြေတြ ၾကည့္ပါ
ဘယ္ႏုိင္ငံက ဘယ္ျပည္သူေတြမွ ေန႔စဥ္ တိုင္းေရးျပည္ရာကိစၥေတြမွာ အခ်ိန္ျပည့္ ပါဝင္လုပ္ေဆာင္ျခင္း မျပဳႏုိင္ပါဘူး။ အဲဒီလို ကိုယ္တုိင္အခ်ိန္ျပည့္ မလုပ္ႏုိင္တဲ့အတြက္ ကိုယ္စားေဆာင္ရြက္မယ့္သူေတြကို မဲေပး ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္တယ္။ ႏုိင္ငံေရးသမားတို႔၊ ႏုိင္ငံေရးပါတီတို႔ ဆိုတာ အဲဒါေၾကာင့္ လိုအပ္လာခဲ့ရတာျဖစ္တယ္။ “လိုခ်င္ရင္ကိုယ္တိုင္ လုပ္ယူ” ဆိုရင္ ႏုိင္ငံေရးသမားနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြရွိဖို႔ ဘယ္လိုအပ္ေတာ့မွာလဲ။ ျမန္မာေတြ ဘယ္ေလာက္ႏုိင္ငံႀကီးသားပီသၿပီး ႏုိင္ငံေရးတာဝန္ေက်သလဲဆိုတာသိခ်င္ရင္ ေရြးေကာက္ပဲြ က်င္းပခ်ိန္ေတြကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ပါ။
မဲေပးသူ ရာႏႈန္း
အထက္မွာေျပာခဲ့တဲ့ ဒီမုိကေရစီ ဘိုးေအႏုိင္ငံႀကီးေတြမွာျဖစ္ျဖစ္၊ ဒီမိုကေရစီ မိခင္ႏုိင္ငံႀကီးေတြမွာျဖစ္ျဖစ္ ေရြးေကာက္ပဲြေတြ က်င္းပတဲ့အခါမွာ မဲဆႏၵေပးသူ အေရအတြက္ ၉၀ ရာ ခိုင္ႏႈန္းရွိတယ္။ ၈၀ ရာခိုင္ႏႈန္းရွိတယ္ဆိုတာမ်ဳိး တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ မၾကံဳဖူး၊ မၾကားဖူးပါဘူး။ သူတို႔ဆီမွာ အလြန္ဆံုးရိွလွမွ ၆၀ ရာခုိင္ႏႈန္းေက်ာ္ ၇၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ပါပဲ။ ျမန္မာျပည္မႇာ က်င္းပခဲ့သမွ် ေရြးေကာက္ပဲြေတြမွာဆိုရင္ ဖဆပလေခတ္ ေရြးေကာက္ပဲြေတြေတာင္ ၇၀ ရာခုိင္ႏႈန္းေက်ာ္ ရွိခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ေခတ္ ေရြးေကာက္ပဲြအားလံုးမွာေတာ့ လာေရာက္မဲေပးသူရာခိုင္ႏႈန္း ၈၀ ေက်ာ္ ၉၀ ေက်ာ္ ရွိခဲ့တာခ်ည္းပါပဲ။
ခါေတာ္မီ ဂု႐ုႀကီးေတြ
ဒီအခ်က္ေတြက ျမန္မာျပည္သူေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ တာဝန္ေက်တယ္၊ ဘယ္ေလာက္ ႏုိင္ငံေရးအသိရွိတယ္ဆိုတာကို ျပဆိုတဲ့ညႊန္းကိန္းေတြပဲ မဟုတ္ဘူးလား။ ေဟာၾက၊ ေျပာၾကသူေတြနဲ႔ ဒီမုိကေရစီ ဖတ္စာအုပ္ေရးၾကသူေတြအားလံုး ျပည္သူလူထုကို အထင္ေသးအျမင္ေသးတဲ့ စကားမ်ဳိးေတြ မေျပာေစခ်င္ဘူး။ တကယ္ တတ္သိနားလည္သူေတြက ေျပာရင္ ေတာ္ေသးတယ္။ ဆိုရွယ္လစ္ေခတ္တုန္းက အာဏာပါဝါရွိတဲ့ ဆိုရွယ္လစ္ႀကီးေတြကို မ်က္ႏွာခ်ဳိေသြး တည့္ေအာင္ေပါင္းၿပီး ေခတ္ပ်က္ဆိုရွယ္လစ္သူေဌးလုပ္ခဲ့သူေတြက အစိုးရက ဒီမုိကေရစီလည္း ေျပာလိုက္ေရာ ခ်က္ခ်င္းဆိုရွယ္လစ္ မ်က္ႏွာဖံုးခြၽတ္လိုက္ၿပီး ခါေတာ္မီ ဒီမိုကေရစီ ဂု႐ုႀကီးေတြအေနနဲ႔ ေဟာၾက၊ ေျပာၾက ဒီမိုကေရစီ ဖတ္စာအုပ္ႀကီးေတြ ေရးၾကလုပ္လာၾကတယ္။ အဲဒီလူေတြက ျမန္မာေတြ ဉာဏ္ရည္ နိမ့္က်ေသးတယ္။ ဒီမုိကေရစီအသိ မရွိေသးဘူး။ လူတိုင္းလူတိုင္း ဒီမုိကေရစီ အသိစိတ္ဓာတ္ျမင့္မားေနမွ ဒီမုိကေရစီနဲ႔ ထိုက္တန္တယ္လို႔ေျပာတာ ေတြၾကားရတာကေတာ့ ေတာ္ေတာ္နားၾကားျပင္းကပ္လွတယ္။
ေျမာင္းထဲေရာက္သြားမယ္
ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတ အပါအဝင္ ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္ေတြအားလံုးလိုလုိက သူတို႔အားလံုးဟာ ျပည္သူလူထုက ဆႏၵမဲေပး ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ထားတဲ့ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္မ်ားျဖစ္တာေၾကာင့္ ျပည္သူ႔ဆႏၵကို အျမဲတမ္း ေလးစားလိုက္နာရမယ္ လို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေျပာေနၾကတယ္။ ဒါဟာျပည္သူကို ဦးထိပ္ထားရမယ္ဆိုတဲ့ သေဘာျဖစ္တယ္။ ျပည္သူ႔အတြက္ လုပ္ေဆာင္သူေတြကို ျပည္သူက အျမဲေထာက္ခံအားေပးမႇာ ျဖစ္တယ္။ ျပည္သူ႔ဆႏၵသေဘာထားကို ဂ႐ုမစုိက္႐ံုမက ျပည္သူကို ႏွိမ့္ခ်ေစာ္ကားတဲ့ အျပဳအမူမ်ဳိး၊ လုပ္ရပ္မ်ဳိး လုပ္ေဆာင္လာရင္ေတာ့ ျပည္သူက ဒဏ္ခတ္တာခံရၿပီး ေျမာင္းထဲေရာက္သြားမွာေသခ်ာတယ္လို႔ သတိေပးလိုက္ခ်င္ပါတယ္။
Eleven Media Group မွ ျပန္လည္ကူးယူ ေဖာ္ျပပါတယ္။
No comments:
Post a Comment