အဘိဓမၼာသင္တန္းေတြကို တက္ေရာက္ခဲ့တဲ့ေနာက္မွာ ကံရယ္လို႔ျဖစ္လာမယ့္ ေစတနာ၊ သခၤါရတို႔ရဲ႕အေၾကာင္းေတြ၊ ကံရဲ႕အက်ဳိးေပးပံုေတြ၊ ကမၼနိယာမေတြကို ပိုၿပီး အေသးစိတ္ နားလည္လာခဲ့ပါတယ္။
ကံအေၾကာင္းကို အေသးစိတ္ အက်ယ္တဝင့္ ေဟာေဖာ္ၫႊန္ၾကားႏိုင္ခဲ့တဲ့ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ဉာဏ္ေတာ္ႀကီးမားပံုကိုလည္း အံၾသေက်းဇူးတင္ၿပီး ရွိခိုးပူေဇာ္လို႔ မဝႏိုင္ျဖစ္ေနရပါတယ္။
ကၽြန္မတို႔အားလံုး အလြယ္တကူနားလည္ထားၾကတဲ့ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္၊ ေစတနာ၊ ကံ (ကမၼ)ကို -
(၁) လုပ္ငန္းေဆာင္႐ြက္ပံု (ကိစၥ) အားေလ်ာ္စြာရွိေနတဲ့ ကံ (၄)မ်ဳိး၊
(၂) အက်ဳိးေပးပံု အလွည့္အႀကိမ္ အားေလ်ာ္စြာရွိေနတဲ့ ကံ (၄)မ်ဳိး၊
(၃) အက်ဳိးေပးရာ အခ်ိန္ကာလအားေလ်ာ္စြာရွိေနတဲ့ ကံ (၄)မ်ဳိး၊
(၄) အက်ဳိးေပးရာ ဘံု႒ာနအားေလ်ာ္စြာရွိေနတဲ့ ကံ (၄)မ်ဳိး တို႔အေၾကာင္းကို သင္ၾကားရၿပီးတဲ့အေနာက္မွာ အကုသိုလ္ကံျဖစ္ေစမယ့္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟေတြကို ပိုၿပီး ထိန္းခ်ဳပ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ကိုယ့္ဘဝကိုယ္လည္း ပိုၿပီးေက်နပ္ေျဖသိမ့္လာႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အကုသိုလ္ကံေတြကို က်ဴးလြန္ရမွာ ေၾကာက္လာသလို ကုသုိလ္ကံေတြကို ႀကိဳးစားၿပီး လုပ္ေဆာင္လာျဖစ္ပါတယ္။
(၁) ပဋိသေႏၶေနတဲ့အခါမွာေရာ၊ အသက္ရွင္ေနစဥ္ တဘဝလံုးမွာေရာ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ဦးေဆာင္ၿပီး အမ်ားဆံုးအက်ဳိးေပးေနတဲ့ ဇနကကံဆိုတဲ့ ကုသိုလ္ (သို႔) အကုသုိလ္ေစတနာကံ။
(၂) အဲဒီ ဇနကကံကို အက်ဳိးေပးခြင့္ရေစဖို႔၊ အက်ဳိးေပးခြင့္ရျပန္ရင္လည္း အက်ဳိးေပးထက္သန္ေစဖို႔နဲ႔ အဲဒီအက်ဳိးေတြကိုလည္း ၾကာရွည္ဖြ႔ံၿဖိဳးေစဖို႔ အားေပးေထာက္ပံ့တတ္တဲ့ ဥပတၳမ႓ကကံဆိုတဲ့ ကုသိုလ္ (သို႔) အကုသိုလ္ ေစတနာကံ။
(၃) ဇနကကံကို အက်ဳိးေပးခြင့္မရေစဖို႔၊ တကယ္လို႔ အက်ဳိးေပးခြင့္ရရင္လည္း အက်ဳိးေပး မထက္သန္ေစဖို႔နဲ႔ ေပးေနတဲ့အက်ဳိးေတြကိုလည္း ၾကာရွည္မဖြံ႔ၿဖိဳးေစဖို႔ ကပ္ၿပီး ဖ်က္ဆီးႏွိပ္စက္တတ္တဲ့ ဥပပီဠကကံ ဆိုတဲ့ ကုသိုလ္ (သို႔) အကုသိုလ္ ေစတနာကံ။
(၄) ကပ္ဖ်က္ဆီးႏွိပ္စက္႐ံုမက ဇနကကံကို လံုးဝအက်ဳိးေပးခြင့္မရေစဖို႔နဲ႔ ေပးလက္စရွိေနတဲ့ အက်ဳိးေတြကိုလည္း ယတိျပတ္ ျပတ္သြားေအာင္ သတ္ျဖတ္ပစ္လိုက္တတ္တဲ့ ဥပေစၧကကံဆိုတဲ့ ကုသုိလ္ (သို႔) အကုသိုလ္ ေစတနာကံ … ေတြရဲ႕အေၾကာင္းကို သိလာရတဲ့ေနာက္မွာ လုပ္တိုင္းမျဖစ္၊ မလုပ္ဘဲနဲ႔လည္း ျဖစ္ေနတတ္တဲ့၊ လုိတာမရ ရတာမလိုျဖစ္ေနတတ္တဲ့ ကံအက်ဳိးေပးေတြကို ေက်ေက်နပ္နပ္ လက္ခံလာႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
ဒါတင္မကေသးပါဘူး။ သတၱဝါေတြ ေသဆံုးခါနီးမွာ ေနာက္ဘဝတခု ထပ္မံျဖစ္တည္လာရဖို႔အတြက္ ကံေတြရဲ႕ အက်ဳိးေပးခြင့္ရမႈ အလွည့္အႀကိမ္က်ပံု (၄)မ်ဳိးကို သိရတဲ့ေနာက္မွာလည္း ကၽြန္မ အကုသုိလ္ကံေတြကို ျပဳလုပ္ဖို႔ပိုၿပီး တြန္႔ဆုတ္လာသလို ကုသိုလ္ကံေတြ ျပဳလုပ္ဖို႔ ပိုၿပီးစိတ္အားထက္သန္လာခဲ့ရပါတယ္။
(၁) ဂ႐ုကံ ဆိုတဲ့ အကုသိုလ္အရာမွာ အားအႀကီးေလးဆံုး၊ အဆိုးဆံုးျဖစ္တဲ့ -
(က) အမိကိုသတ္မႈ
(ခ) အဖကိုသတ္မႈ
(ဂ) ရဟႏၲာကိုသတ္မႈ
(ဃ) ဘုရားရွင္ကို ေသြးစိမ္းတည္ေစမႈ
(င) သံဃာကိုသင္းခြဲမႈဆုိတဲ့ ပၪၥနႏိၲယကံ ေတြ က်ဴးလြန္ထားျခင္းမရွိသလို ကုသိုလ္ကံအရာမွာလည္း အျမင့္ဆံုး အျမတ္ဆံုးျဖစ္တဲ့ မဂၤဖိုလ္တို႔ စ်ာန္တို႔ကိုလည္း ရယူပိုင္ဆိုင္ထားႏိုင္ျခင္းမ႐ွိေသးတဲ့ ကၽြန္မဟာ အကုသိုလ္ ဂ႐ုကံအတြက္ လံုးဝစိုးရိမ္စရာမ႐ွိသလို ကုသုိလ္ ဂ႐ုကံကိုလည္း လံုးဝအားကိုးလို႔မရေသးတာ ကၽြန္မကိုယ္ကၽြန္မ အသိဆံုးပါ။
ဒီေတာ့...
(၂) ကၽြန္မေသဆံုးခါနီးမွ ျပဳလုပ္ျဖစ္လိုက္မိမယ့္ ဒါမွမဟုတ္ အရင္ကျပဳလုပ္ခဲ့ဖူးၿပီး ေသဆံုးခါနီးမွ အမွတ္ရလာမယ့္ အာသန္နကံဆိုတဲ့ ကုသုိလ္ (သို႔) အကုသိုလ္ ေစတနာကံရယ္
(၃) ေန႔ရွည္ ရက္ရွည္ စြဲစြဲျမဲျမဲ ျပဳလုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ဒါမွမဟုတ္ တႀကိမ္ေလာက္သာ ျပဳလုပ္ခဲ့မိၿပီး အျမဲမပ်က္ ေအာက္ေမ့သတိရေနမိတဲ့ အာစိဏၰကံဆိုတဲ့ ကုသုိလ္ (သို႔) အကုသိုလ္ ေစတနာကံရယ္
(၄) သံသရာတေလွ်ာက္လံုးနဲ႔ ယခုဘဝမွာ ရံဖန္ရံခါ ျပဳလုပ္မိခဲ့၊ ျပဳလုပ္ေနခဲ့တဲ့ ကဋတၱာကံ ဆိုတဲ့ သာမညံကုသိုလ္ (သို႔) အကုသိုလ္ ေစတနာကံ (၃) မ်ဳိးထဲက တမ်ဳိးမ်ဳိးေသာကံက ကၽြန္မ စုတိစိတ္က်ခ်ိန္မွာ အက်ဳိးေပးလွည့္ၾကံဳမယ္ဆိုတာကို ေသခ်ာေပါက္သိေနမွေတာ့ ကၽြန္မအတြက္ မဂ္၊ ဖိုလ္၊ နိဗၺာန္ကို ရယူပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရတဲ့ ကုသိုလ္ ဂ႐ုကံကို မျပဳလုပ္ႏိုင္ေသးသမွ် က်န္တဲ့ အာသန္နကံ အာစိဏၰကံ၊ ကဋတၱာကံေတြမွာ အကုသိုလ္ကံကင္း႐ွင္းေနၿပီး ကုသုိလ္ကံေတြ ျပည့္ဝေနေစဖို႔ ႀကိဳးစားရမွာက ကၽြန္မတဦးတည္းရဲ႕တာဝန္ဆိုတာ လံုးဝ နားလည္ထားပါတယ္။
ကံေတြရဲ႕ အက်ဳိးေပးရာ အခ်ိန္ကာလ အက်ဳိးေပးရာ ဘံု႒ာနေတြအေၾကာင္းကိုပါ သင္ၾကားခဲ့ရလို႔ ကၽြန္မကံရဲ႕အေၾကာင္းကို ေတာ္ေတာ္ေလး နားလည္ေနၿပီလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီေလာက္ ကံအေၾကာင္းကို နားလည္ထားပါလွ်က္နဲ႔ ကၽြန္မ ပုထုဇဥ္ပီပီ ေမာဟဖံုးလႊမ္းခဲ့ဖူးပါတယ္။
လူသားထဲက လူသားတဦးျဖစ္တဲ့ ကၽြန္မမွာ လူတိုင္း မေရွာင္လြဲႏိုင္တဲ့ ေလာကဓံတရား ၈ ပါးထဲက အဆိုးေလာကဓံ ၄ ပါးနဲ႔ ၾကံဳေတြ႔ရတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ … နာေရးကူညီမႈအလုပ္ေတြ လုပ္ေနတဲ့ ကၽြန္မတို႔ကို တခ်ဳိ႕ေသာလူေတြက “အမဂၤလာ အလုပ္ေတြ လုပ္တာကိုး ခံရမွာေပါ့၊ ဆံုး႐ႈံးမွာေပါ့” ဆိုၿပီး အျပစ္တင္ ကဲ့ရဲ႕ခဲ့ၾကပါတယ္။ ကၽြန္မလည္း ပုထုဇဥ္ပီပီ ဟုတ္မ်ားဟုတ္ေနမလားလို႔ သံသယပြားခဲ့မိပါတယ္။ အားငယ္မိခဲ့ဖူးပါတယ္။
တခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုေက်ာ္သူရဲ႕အမ အဂၤလန္မွာေနတဲ့ ေဒါက္တာခ်ဳိခ်ဳိေအး ရန္ကုန္ကို အလည္ေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အၾကားအျမင္ရေနတဲ့ ဆရာတေယာက္နဲ႔ ကၽြန္မတို႔ ဆံုေတြ႔ခဲ့ၾကပါတယ္။
အဲဒီဆရာကလည္း ႏိုင္ငံျခားကလာတာဆိုေတာ့ သူ႔မွာ ေခတ္မီတဲ့ အေတြးအေခၚရွိမွာပဲဆိုတဲ့ အားကိုးနဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕ သံသယေတြကိုေခ်ဖ်က္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ “ဆရာ ကၽြန္မတို႔ကို လူတခ်ဳိ႕က နာေရးကူညီမႈ အလုပ္ေတြလုပ္ရင္ ဘုန္းကံနိမ့္မယ္လို႔ ေျပာၾကာပါတယ္။ မဟုတ္ဘူး မဟုတ္လား” လို႔ ေမးမိေတာ့ သူက
“ေကာင္းတဲ့အလုပ္လုပ္တာပဲ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေလာင္းေတြကို ထိမိရင္ေတာ့ ဘာလုပ္ပါ ညာလုပ္ပါ” (ကၽြန္မလည္း အေသအခ်ာ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး) လို႔ ေျပာေနတုန္း ကိုေက်ာ္သူ႔ အမက ကၽြန္မေရာ အဲဒါေတြ လုပ္စရာလိုလားလို႔ ဝင္ေမးပါတယ္။ ပထမေတာ့ သူဟာ နာေရးကူညီမႈအလုပ္နဲ႔ ဘယ္လိုမွ မပတ္သက္တဲ့သူဆိုေတာ့ သူနဲ႔ဘာဆိုင္လဲလို႔ ေတြးမိၾကတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သူက “ကၽြန္မက ဆရာဝန္ဆိုေတာ့ လူနာေတြေသဆံုးသြားရင္ ေသဆံုးတာ ဟုတ္ မဟုတ္ ေသခ်ာေအာင္ အျမဲတမ္း စစ္ေဆးေနရလို႔ပါ” ဆိုမွ ကၽြန္မလည္း တခါတည္း ဉာဏ္အလင္းရလိုက္ပါေတာ့တယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ကၽြန္မရဲ႕စိတ္သႏၲာန္မွာ ခိုကပ္ေနတဲ့ နာေရးကူညီမႈလုပ္ငန္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ သံသယေတြကို အၿပီးတိုင္ပယ္ေဖ်ာက္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး ကံကံ၏အက်ဳိးကို ဘုရားေဟာအတိုင္း ျပည့္ျပည့္ဝဝ ယံုၾကည္လက္ခံႏိုင္ပါေတာ့တယ္။
(ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္ရွိ ဓမၼဗ်ဴဟာသာသနမာမကအဖြဲ႔၏ အဘိဓမၼာသင္တန္းမွ ဆရာမ (သူငယ္ခ်င္း) ေဒၚခင္လွတင္ အား ႐ိုေသေလးစားစြာ ဂါရဝျပဳလ်က္)
(၂၄. ၄. ၂၀၀၃ မဟာ သတင္းဂ်ာနယ္တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ဖူးေသာ ေဆာင္းပါးအား အနည္းငယ္တည္းျဖတ္၍ ျပန္လည္ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။)
No comments:
Post a Comment