ေထရဝါဒ ကျပား

ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ေထရဝါဒဗုဒၶသာသနာထြန္းကားရာ ႏိုင္ငံျဖစ္ၿပီး၊ ျမန္မာ့ ေထရဝါဒဗုဒၶသာသနာသည္ မ်ားမၾကာမီကာလအတြင္း ကမၻာကိုပင္ လႊမ္းေတာ့မည္ဟု စကားလံုး ေဖာေဖာသီသီမ်ားသံုးကာ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေထရဝါဒ ဗုဒၶသာသနာျပဳတကၠသိုလ္ႀကီး တည္ေဆာက္ေနသည္ကိုလည္း မၾကာခဏ သြားေရာက္ႏွမ္းျဖဴးေနသူကား နအဖ၏ ေထရဝါဒ သာသနာ့ ဒါယကာႀကီး ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔သာ ျဖစ္ေပ၏။

အႏွီကဲ့သို႔ ေထရဝါဒ သာသနာ့ ဒါယကာႀကီး ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔တေယာက္ သာသနာေရးမ်ားကို လိုက္လံ၍ ရာဇသံေပးေနခ်ိန္ သူ၏ လက္ေခ်ာင္းေတြျပည့္ မတတ္ဝတ္ထားေသာ အင္းအိုင္လက္ဖြဲ႔ အေဆာင္လက္စြပ္တို႔ကျဖင့္ အေတာ့္ကို အေနရၾကပ္ရွာမွာပဲဟု က်ေနာ္ ေတြးေနမိေပသည္။

ႏိုင္ငံတကာမွ က်င့္သံုးေနေသာ ဒီမိုကေရစီကိုလက္မခံဘဲ ျမန္မာ့ဟန္၊ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီကိုသာ က်င့္သံုးမည္ဟု ေခါင္းမာေနေသာ ေထရဝါဒစြမ္းေဆာင္ရွင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေအးခ်မ္းသာယာေရးတို႔ကိုယ္တုိင္ ဘုရားထီးတင္သည္မွအစ လမ္းေဖာက္၊ တံတားေဆာက္တာအဆံုး မဟာယာန၊ တႏၱရယာန၊ မႏၱရယာန ဂိုဏ္းေထာင္ဘိုးေတာ္မ်ား၏ အမိန္႔ေပးမႈ ေနာက္က တေကာက္ေကာက္ေလွ်ာက္လိုက္ရင္း တသေဝမတိမ္း လုပ္ကိုင္ေနၾကသည္ကိုၾကည့္ၿပီး မအံ့ၾသမိသည့္အျပင္ ရယ္ခ်င္စိတ္ကိုပါ ဖိႏွိပ္ၿမိဳသိပ္ထားရျပန္၏။

စစ္အုပ္စုႀကီး တန္ခိုးအာဏာထြားဖို႔ ဘိုးေတာ္အပါးမွာခစား၊ ထုိဘိုးေတာ္မ်ား၏ အိမ္မက္ႏွင့္ အခါေပးမႈေၾကာင့္ သမိုင္းဝင္ ေရွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္ ဘုရားပုထိုး ေစတီတန္ေဆာင္းတို႔အား ဖ်က္သိမ္းကာ အသစ္တည္ေဆာက္ၾကသည္ တဲ့ …။

ေတြးသာ ၾကည့္ၾကစမ္းပါေတာ့။ ေထရဝါဒႏွင့္ဆန္႔က်င္ကာ အယူလြဲေနေသာ ဘိုးေတာ္မ်ား၏ႏႈတ္မိန္႔ကို ေရွ႕တန္းတင္ကာ ေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ဓမၼေစတီ၊ ဓာတုေစတီ၊ ပရိေဘာဂေစတီ၊ ဥဒၶိႆေစတီတို႔ကိုဖ်က္ၿပီး အသစ္ျပင္ရဲသည့္ အေတြးအေခၚ ဟက္တက္ကြဲႀကီး ႏွင့္ နအဖပါတကား။

“တစံုတေယာက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ လူအမ်ား ထူးဆန္းအ့့ံၾသဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ျဖားေယာင္းလွည့္ပတ္ ေသြးေဆာင္တတ္၏။ တည္ၾကည္မႈမရွိ။ ဝင့္ႂကြား ေမာက္မာေလ့ရွိ၏။ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ မာနတုိ႔ကို ထိန္းသိမ္းႏိုင္စြမ္း မရွိ။ ထိုသူ၏ စည္း႐ံုး လမ္းၫႊန္ ေဟာေျပာမႈမ်ားသည္ ဗုဒၶ၏သာသနာအတြက္ အခ်ည္းႏွီးသာ ျဖစ္၏။ ထိုသူမ်ဳိးသည္ ျမတ္စြာဘုရားကို မၾကည္ညိဳ။ မ႐ိုေသသူသာ ျဖစ္၏”

(အဂၤုတၱရနိကာယ္၊ စတုကၠနိပါတ္၊ ကုဟသုတ္)

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေအခ်မ္းသာယာေရးတို႔၏ အတုျမင္အတတ္သင္မႈေၾကာင့္ ပုဂၢိဳလ္ထူး၊ ပုဂၢိဳလ္ဆန္းေဟ့ဆိုလွ်င္ မိမိအိမ္မွ ဘုရားစင္ကိုေမ့ၿပီး အေျပးအလႊား ေလွ်ာက္လုိက္ၾကေသာ ဓေလ့၊ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း အေတာ့္ကို ေမြ႔ေလ်ာ္လာၾကၿပီ ဟု ဆိုရေတာ့မည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အဓိက ႏိုင္ငံေရး ျပႆနာႀကီးအား ႏိုင္ငံေရးနည္းျဖင့္ ေျဖရွင္းရန္ အၿမီးလွည့္ေခါင္းလွည့္ လုပ္ေနေသာ နအဖ စစ္အုပ္စုေၾကာင့္ လူမႈဘဝ ဘက္စံုခ်ဳိ႕ယြင္းေနၾကရသည့္ ျမန္မာလူထုအတြက္ ဒုကၡအက်ပ္အတည္းၾကားမွ အလင္းတန္းမွ်င္မွ်င္ကေလးသည္ ဘိုးေတာ္၊ မယ္ေတာ္၊ နတ္ကေတာ္ႏွင့္ ပုဂိၢဳလ္ထူးမ်ားဟု လြဲမွားစြာယံုၾကည္ရင္း ေမွ်ာ္တလင့္လင့္ စိတ္ေမာေနၾကေတာ့၏။

သို႔ေပေသာ္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေအးခ်မ္းသာယာေရးတို႔၏ ႏႈတ္ဖ်ားကေတာ့ျဖင့္ ယခုအထိ “ေထရဝါဒ” ဆိုေသာ စကားလံုးကို ေဖာေဖာသီသီႀကီး အသံုးျပဳေနဆဲ။

“ေထရဝါဒဆိုတာ ဘုရားအလုိေတာ္က် တသေဝမတိမ္းလိုက္နာရတဲ့ လမ္းစဥ္ပဲ။ မေတာ္တေရာ္ေတြ ေလွ်ာက္ေခၚၿပီး အိမ္ေပၚတင္ကိုးကြယ္ခြင့္ေပးထားတဲ့ လမ္းစဥ္မဟုတ္ဘူး” ဟု ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းက ဘာသာေရး ေဆာင္းပါးရွင္တဦး ေရးသားတင္ျပခဲ့ဖူးသည္။

ဟုတ္ေပ၏။ မွန္ေပ၏။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာဝင္အေတာ္မ်ားမ်ား၏ ဘုရားစင္မ်ားေပၚတြင္ မဟာယန၊ တႏၲရယာန၊ မႏၲရယာန ဝါဒမ်ား၏ အေဆာင္လက္ဖြဲ႔ ႏွင့္ ႐ုပ္တုမ်ဳိးစံုတို႔ ေနရာယူထားၾကၿပီ ျဖစ္သည္။

အေရာင္းရတြင္က်ယ္ေသာ နကၡတၱေရာင္ျခည္မဂၢဇင္းထဲတြင္လည္း ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားေတာ္၏ ႏႈတ္ကပါတ္ေတာ္လာ ပရိတ္ရတနာေတာ္မ်ားကို အပိုင္းပိုင္း ျဖတ္ေတာက္ေနရာခ်ၿပီး သိဒၶိအဖံုဖံု ကံုလံုႂကြယ္ဝေရးနည္းသစ္ဟု အမည္တပ္ကာ ေရးသားေဖာ္ျပဖ်က္ဆီးပစ္ေနၾကၿပီဟု ဆိုခ်င္သည္။
ထို႔ျပင္တဝ … ရွိေနၾကပါေသး၏။ နအဖ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား ဖန္သားျပင္ေပၚမွ “အလွဴဒါန … ျပဳၾကသူငါ” သတင္းမ်ား။

ဗုဒၶသာသနာေတာ္ႀကီး ထြန္းကားျပန္႔ပြားေရးအတြက္(သို႔မဟုတ္) ပုဗၺ၊ မံုစ၊ ပရ ဆိုေသာ ေစတနာသံုးတန္ ေပါက္ဖြားကာ လွဴဒါန္းၾကတာမ်ဳိး မဟုတ္။ သြင္းကုန္ ထုတ္ကုန္ပါမစ္၊ ေဆာက္လုပ္ေရးပါမစ္၊ ကုမၸဏီေထာင္ခြင့္၊ သစ္ခုတ္ခြင့္မ်ားရသျဖင့္ သာသနာ့အလွဴထဲ ဖိတ္စင္ေပးရျခင္းပင္။

တပံုက ဘုရားလွဴ၊ တပံုက နအဖ ႏွင့္ အက်ဳိးတူ၊ ႏွစ္ပံုက စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္က စားဆိုသည့္ “အလွဴဒါန၊ ျပဳၾက ပါတနာ” ေခတ္ ႀကီးျဖစ္ေန၏။

“ယခုအခါ ျမန္မာျပည္ ဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔သည္ ေယဘုယ်အားျဖင့္ လာဘ္ေန၊ နတ္ေန၊ စက္ေန၊ မိတ္-ရန္၊ ဓာတ္ဖက္၊ ေျမခံ၊ နဂါးလွည့္၊ ျပႆဒါး၊ ရက္ရာဇာ၊ ေကာင္းကင္နကၡတ္၊ လၾကတ္၊ ေနၾကတ္၊ ၿဂိဳလ္စီး၊ ၿဂိဳလ္နင္း၊ သိုက္၊ တေဘာင္၊ စံနည္း၊ ဘေဝါ၊ ေရႊေပလႊာ၊ မဂၤလာ၊ အမဂၤလာ၊ အတိတ္၊ နိမိတ္၊ အိပ္မက္၊ အင္းအိုင္၊ လက္ဖြဲ႔၊ မႏၱာန္၊ ဓားၿပီး၊ တုတ္ၿပီး၊ ကာယသိဒၶိ၊ ဓနသိဒၶိ၊ ဣတၳသွ်ိဳ၊ ဓနသွ်ဳိ၊ ငွက္ျမည္၊ ငွက္နား၊ ပ်ားစြဲ၊ ေတာင္ပို႔ေပါက္ စသည္တုိ႔၏ အေကာင္းအဆိုး၊ အက်ဳိး အျပစ္ကို ဒိဌဳပါဒါန္၊ သီလဗၺတုပါဒါန္တို႔ျဖင့္ စြဲစြဲျမဲျမဲယံုၾကည္ၾကကုန္သည္။ ဝိဇၨာမယိဒၶိ ေခၚ ထြက္ရပ္ေပါက္အတတ္တို႔ကို ေလ့လာလိုက္စားမႈ၊ နတ္ကိုးကြယ္ပူေဇာ္ပသမႈ၊ ေဗဒင္ကိုယံုၾကည္လိုက္နာမႈ စသည္တို႔ကိုလည္း ဘာသာေရးႏွင့္ ေရာေထြးကာ ျပဳလုပ္ၾကကုန္သည္။
ဤမွ်ေလာက္ေသာ အ႐ႈပ္အေထြးတို႔၏အၾကား၌ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာသည္ အေႏွာင့္အယွက္ အခက္အခဲမ်ားစြာႏွင့္ မလႊဲမေရွာင္သာ ေတြ႔ၾကံဳေနရေပသည္”

အရွင္ပညိႏၵာဘိဝံသ
(ျမန္မာႏိုင္ငံ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာစစ္တမ္း)

သပၸဴရိသႏြယ္ဝင္ သူေတာ္စင္အေပါင္းတို႔ …။

ေထရဝါဒ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ႀကီး ကမၻာႏွင့္အဝွမ္း ပ်ံ႕ႏွံ႔ေအာင္ရြက္ေဆာင္မည္ဟု မီး႐ွဴးမီးပန္းေဖာက္ေနေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေအးခ်မ္းသာယာေရးတို႔ကိုယ္တိုင္ မေန႔တေန႔ကမွ ပိတ္ျဖဴဝတ္ၿပီး ေလာကီနည္းအစံုစံုႏွင့္ ဥံဳဖြဆရာကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ အမိန္႔ခ်မွတ္သမွ် အေတြးအေခၚ ဟက္တက္ကြဲႀကီးျဖင့္ ကြၽဲျပဲစီးေနၾကေသာေၾကာင့္ မၾကာမီ ကာလအတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ဗုဒၶဘာသာ ဝင္အေတာ္မ်ားမ်ား “ေထရဝါဒ ကျပား” မ်ားျဖစ္လာၾကေတာ့မည္ဟု စိုးရိမ္ေနရပါ ေၾကာင္း သာသနာအက်ဳိးေမွ်ာ္၍ ႏႈိးေဆာ္လိုက္ရပါေပ၏။

ေရစီးသံဂ်ာနယ္
အတြဲ ၄၊ အမွတ္ ၁၃
၁ ေအာက္တိုဘာ၊ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္