အစိုးရအထက္က အစိုးရ၊ ဖြဲ႔စည္းပံုအထက္က စစ္ေကာင္စီ (ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း)

စစ္အုပ္စုရဲ႕ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ဖြဲ႔စည္းပံု ဥပေဒထဲမွာ လူေျပာသိပ္မမ်ားၾကတဲ့ ပုန္းလွ်ဳိးကြယ္လွ်ဳိး အာဏာပိုင္အဖဲြ႔တဖြဲ႔ ရွိေနပါတယ္။ အဲဒီအုပ္စုဟာ အေမွာင္ထဲမွာ ေခ်ာင္ကုပ္ေနတာျဖစ္သလို ဒီဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒထဲမွာ သူ႔အတြက္ သီးျခားအခန္း၊ ပုဒ္မရယ္ လို႔ ေဖာ္ျပမထားဘဲ သမၼတဆိုတာရယ္၊ တပ္ေတာ္ရဲ႕အခန္းဆိုတာရယ္တို႔နဲ႔ ေရာေထြး ေဖာ္ျပထားတာကိုေတြ႔ရ ပါတယ္။

အဲဒါကေတာ့ အခန္း(၅) အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုတာကေန စၿပီးေဖာ္ျပထားတဲ့ အမ်ဳိးသား ကာကြယ္ေရးႏွင့္ လံုျခံဳေရးေကာင္စီ ဆိုတာပါပဲ။

ဒီေကာင္စီမွာ ပါမယ့္လူေတြက ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတ၊ ဒုတိယ သမၼတ (ႏွစ္ေယာက္)၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒၊ အမ်ဳိးသား လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒၊ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္၊ ဒုတိယ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္၊ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးဌာန ဝန္ႀကီး၊ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးဌာန ဝန္ႀကီး၊ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးဌာန ဝန္ႀကီးနဲ႔ နယ္စပ္ေရးရာဌာန ဝန္ႀကီး ဆိုတာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီေနရာေတြကို ဘယ္သူေတြကရမယ္ဆိုတာ အထူးတြက္ေနဖို႔ မလိုပါဘူး။ သာမန္ လူေတာင္မွန္းလို႔ရတဲ့ ရာထူးဌာနႏၱရေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအထဲက ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးဌာန ဝန္ႀကီး၊ နယ္စပ္ေဒသ ဝန္ႀကီးဌာန ဝန္ႀကီးနဲ႔ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးဌာန ဝန္ႀကီးဆိုတာေတြကို လႊတ္ေတာ္ကေရြးခ်ယ္ခြင့္ မရွိပါဘူး။ စစ္အုပ္စု ထိပ္သီးေတြက စိတ္ႀကိဳက္ေရြးမွာျဖစ္တယ္လို႔ တိတိလင္းလင္း ျပ႒ာန္းထားၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ အယံုၾကည္ အစိတ္ခ်ရဆံုး၊ စစ္အုပ္စုအတြင္းဆံုး က လူေတြပဲျဖစ္မယ္ဆိုတာကေတာ့ သံသယျဖစ္စရာ မလိုပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေကာင္စီဟာ သူတို႔ရဲ႕စစ္တပ္ကလူေတြနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထြက္ေတြခ်ည့္ ပါဝင္မယ့္ ေကာင္စီျဖစ္တာမို႔ စစ္ေကာင္စီလို႔ ေခၚတာ အသင့္ေတာ္ဆံုးပါပဲ။

ဒါ့အျပင္ ဒီေကာင္စီႀကီးရဲ႕တာဝန္ဝတၱရားဆိုတာေတြမွာ စစ္ေရးနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး တာဝန္ေတြက အဓိကျဖစ္ေနတယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ကိုလည္း သတိျပဳသင့္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ထံုးစံအတိုင္း ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ထဲမွာေတာ့ မရွင္း-မရွင္း ေရးထားတာပါ။

“ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒအရေသာ္၎၊ ဥပေဒတစ္ရပ္ရပ္အရေသာ္၎ ေပးအပ္လာသည့္ တာဝန္ ဝတၱရားမ်ားကို ထမ္းေဆာင္ရန္လို႔” ေရးထားတာပါ။ အဲဒီလိုတာဝန္ေတြမေပးအပ္ရင္ ဘာအလုပ္မွမရွိတဲ့ေကာင္စီလို႔ အဓိပၸာယ္ ထြက္သလားဆုိတာ စဥ္းစားစရာပါ။

ျပန္စဥ္းစားလိုက္ရင္ မယ္မယ္ရရ၊ တိတိက်က် မရွိေသးတဲ့ တာဝန္ေတြကို ထမ္းေဆာင္ဖို႔လို႔ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒီလိုေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ထင္ပါတယ္။ ဗိုလ္သန္းေရႊတို႔ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတယ္ဆိုတာကို စူးစမ္းေလ့လာသင့္ပါတယ္။

အခန္း(၇)၊ တပ္မေတာ္ဆိုတဲ့အခန္းမွာက်ေတာ့ ဒီစစ္ေကာင္စီရဲ႕ လုပ္ပိုင္ခြင့္ တခ်ဳိ႕ကို စေတြ႔လာရပါတယ္။ ဒီေကာင္စီဟာ ဝန္ႀကီးအဖြဲ႔မလုပ္ႏိုင္တဲ့ အလုပ္ေတြကိုလုပ္မယ့္အဖြဲ႔လို႔ ယူဆစရာေတြပါ။ ဥပမာအားျဖင့္ “ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတသည္ အမ်ဳိးသားကာကြယ္ေရးႏွင့္ လံုျခံဳေရးေကာင္စီ၏ အဆိုျပဳ ေထာက္ခံခ်က္ျဖင့္ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ကို ခန္႔အပ္တာဝန္ ေပးရမည္။”

ေနာက္တခါ အခန္း(၁၁) အေရးေပၚကာလဆိုင္ရာ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ား ဆိုတဲ့ အခန္းမွာေတာ့ “ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတသည္ အမ်ဳိးသားကာကြယ္ေရးႏွင့္ လံုျခံဳေရး ေကာင္စီႏွင့္ ညိႇႏိႈင္းၿပီး ဥပေဒကဲ့သို႔အာဏာတည္သည့္ အမိန္႔ထုတ္ျပန္၍ အေရးေပၚ အေျခအေန ေၾကညာႏိုင္သည္” လို႔ ပါပါတယ္။

ဒီအခ်က္ကိုၾကည့္ရင္ ဒီစစ္ေကာင္စီဟာ ဝန္ႀကီးအဖြဲ႔ထက္ အာဏာရွိေနတာ ထင္ရွားပါတယ္။ သမၼတရဲ႕ လက္႐ံုးတပ္လို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီလက္႐ံုးတပ္ဟာ လႊတ္ေတာ္နဲ႔ သမၼတအၾကား (တကယ္လို႔မ်ား) ကြဲလြဲမႈရွိေနရင္ သမၼတဘက္က အားျဖည့္ေပးမယ့္ အာဏာပိုင္အဖြဲ႔တခုလို ရပ္တည္ေနမွာျဖစ္ပါတယ္။

ဒါ့အျပင္ ပုဒ္မ ၄၁၂-၄၁၃ အရဆိုရင္ ဒီစစ္ေကာင္စီဟာ သမၼတနဲ႔ေပါင္းၿပီး အာဏာသိမ္းႏိုင္တဲ့ အာဏာပိုင္အဖြဲ႔ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ သမၼတဆိုသူအဖို႔ “လူဆိုးေတြနဲ႔ေမာင္တိုင္ပင္ လုပ္ခ်င္ရင္” ဒီစစ္ေကာင္စီနဲ႔ပဲ တိုင္ပင္မယ္ဆိုတာ သံသယျဖစ္စရာ မလိုပါဘူး။

ႏိုင္ငံေတာ္ထဲက ႏိုင္ငံေတာ္၊ ကက္ဘိနက္(ဝန္ႀကီးအဖြဲ႔) အထက္က ကက္ဘိနက္။ စစ္အုပ္စုအတြင္းစည္းလို႔ ဆုိရင္ မမွားပါဘူး။ ဒီစစ္ေကာင္စီရဲ႕လကၡဏာကို ပိုေပၚလြင္ေစတဲ့ ေနာက္တခ်က္က ပုဒ္မ ၄၁၂ မွာပါတဲ့ “ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတသည္ အမ်ဳိးသားကာကြယ္ေရးႏွင့္ လံုျခံဳေရးေကာင္စီ အဖြဲ႔ဝင္မ်ား စံုညီစြာ တက္ေရာက္ႏိုင္ျခင္းမရွိပါက အဖြဲ႔ဝင္မ်ားျဖစ္ေသာ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္၊ ဒုတိယ တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရး ဦးစီခ်ဳပ္၊ ကာကြယ္ေရး ဝန္ႀကီးဌာန ဝန္ႀကီး၊ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးဌာန ဝန္ႀကီးတို႔ႏွင့္ညိႇႏိႈင္းၿပီး အေရးေပၚအေျခအေနကို အခ်ိန္မီ ထုတ္ျပန္ေၾကညာႏိုင္သည္”ဆိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါဟာ အတြင္းစည္းထဲက အတြင္းစည္းကို ထပ္ေဖာ္ျပလိုက္တာပဲလို႔ဆိုရင္ မမွားပါဘူး။

တကယ္က်ေတာ့ ဒီစစ္ေကာင္စီဟာ တိုင္းျပည္ကို ရာသက္ပန္ စစ္ကၽြန္ျဖစ္ေအာင္ အာမခံထားတဲ့ အာဏာပိုင္ အဖြဲ႔အစည္းတခုသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဖြဲ႔စည္းပံုထဲမွာ ဒီစစ္ေကာင္စီကို ဘယ္သူက ဘယ္လိုဖ်က္သိမ္းႏိုင္တယ္၊ ေျပာင္းလဲႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြ လံုးဝ မပါပါဘူး။ သမၼတဆိုတဲ့လူက စိတ္ႀကိဳက္ သူ႔လူေတြနဲ႔ခ်ည္း ဖြဲ႔စည္းထားမယ့္ အားလံုးရဲ႕ အထက္ဆံုးက အာဏာပိုင္ အဖြဲ႔သာ ျဖစ္ပါတယ္။

သူတို႔ဟာ သမၼတဆိုသူ၊ ဒါမွမဟုတ္ သမၼတဆိုသူရဲ႕ ေနာက္ကြယ္ကရွိသူ (ဒါလည္း မျဖစ္ႏိုင္ဘူး မေျပာႏိုင္ပါဘူး) အယံုဆံုးလူေတြျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတဲ့အဓိပၸာယ္က သူတို႔ဟာ အဲဒီနံပတ္ဝမ္းရဲ႕ အမိန္႔ကို တေသြမတိမ္း လိုက္နာမယ္လို႔ အယံုၾကည္ရဆံုးလူေတြ ျဖစ္တယ္ဆိုတာပါပဲ။

၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲက တင္ေျမႇာက္မယ့္ လႊတ္ေတာ္ႀကီးနဲ႔ အစိုးရအဖြဲ႔ဆိုတာေတြ ရွိေနပါလ်က္နဲ႔ ဘာေၾကာင့္မို႔ ဒီလို အရိပ္မည္းႀကီးတခု ဖန္တီးထားရတာလဲ။ ကမၻာေပၚမွာ အာဏာသိမ္းခြင့္ကို ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒထဲမွာ တရားဝင္ ထည့္သြင္းျပ႒ာန္းထားတဲ့ တခုတည္းေသာႏိုင္ငံက တခုတည္းေသာအစိုးရရဲ႕ တဦးတည္းေသာ အာဏာရွင္ႀကီးအဖို႔ ဒီလို လူယံုေတြနဲ႔ တိုင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ရာ၊ ျပည္သူေတြကို ဖိႏွိပ္ရာမွာ ဒီလိုစစ္ေကာင္စီတခု လိုလို႔ျဖစ္ပါတယ္။

တခ်ဳိ႕လူေတြေျပာၾကသလို “စည္းကမ္းရွိတဲ့ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ျပယုဂ္” ျဖစ္တဲ့ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံုထဲက ဒီလိုအခ်က္မ်ဳိးကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေျပာင္းလဲယူလို႔ရမယ္လို႔ တကယ္ထင္ပါသလား။ ကိုယ္က တျဖည္းျဖည္းခ်င္းေျပာင္းလဲဖို႔ စဥ္းစားေနတုန္း သူက တမုဟုတ္ခ်င္း အာဏာသိမ္းခြင့္ရွိေအာင္ လုပ္ထားတယ္ဆိုတာ ေမ့လို႔ မျဖစ္ပါဘူး။

အာဏာသိမ္းတယ္ဆိုတာကို ထမင္းစားေရေသာက္လို သေဘာထားတဲ့စစ္အုပ္စု အေပၚ အကုန္ပံုလို႔ယံုတယ္ဆိုတာဟာ သမိုင္းသင္ခန္းစာကို ေက်ာခိုင္းရာက်ပါတယ္။

လာမယ့္ေရြးေကာက္ပြဲဟာ အဲဒီဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ ဓားစာခံေရြးတာလို႔ဆိုရင္ မမွားပါဘူး။ ။