Sunday, February 21, 2010

ဆရာ ႏိုင္ဝင္းေဆြ ကြယ္လြန္ျခင္း ၁၅ ႏွစ္ျပည့္ အမွတ္တရ

ဒါ ကဗ်ာမဟုတ္ဘူး (ႏိုင္ဝင္းေဆြ)

(၁)

ဒါ ကဗ်ာမဟုတ္ပါဘူး
ဝ နယ္ရဲ႕ အေမွာင္ထုထဲမွာ
ကြန္ျမဴနစ္ခန္းမႀကီးထဲက
စားပြဲေပၚမွာ စီးက်ေနတဲ့
ငါ့ရဲ႕မ်က္ရည္ပါ။
ကဗ်ာလို မလွဘူး
ကဗ်ာလို မဝင္းပဘူး။

(၂)

ညဥ့္ဦးယံတုန္းကေပါ့
သံလိုက္စက္ကြင္းေတြ ႐ႈတ္ေထြးေနတဲ့
ေရဒီယို အသံလႈိင္းေတြထဲမွာ …

ရန္ကုန္ ညေနခင္းရဲ႕
ေဆး႐ံုႀကီးေရွ႕ လူသတ္ကြင္းထဲမွာ
ဂ်င္မခါနာ
သားဖြားခန္းေလးတခုရဲ႕
စပရိန္ သံကုတင္ေပၚမွာ
အေမက တတိယ သားသားေလးကို
မီး႐ႉးသန္႔စင္အၿပီးမွာ လူသားငယ္ေလးရဲ႕ ဘဝေတးသံဟာ
ေဆး႐ံုနံရံအျဖဴကို အသာအယာ လႈပ္ႏိုးလို႔
အဲဒီအခ်ိန္တိုကေလးထဲမွာေပါ့
ကိုးႏွစ္အရြယ္သားႀကီးဟာ
ပုဆိုးစိမ္းစိမ္း အက်ႌျဖဴျဖဴကေလးနဲ႔
အေမနဲ႔ မေဝးကြာလွတဲ့ ေဆး႐ံုႀကီးေရွ႕ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ
ရင္အံုပြင့္ထြက္ လဲက်သြားေလရဲ႕
ေသြးအိုင္ထဲမွာ

ပီးေတာ့
မဟာ ဗႏၶဳလ ပန္းျခံေထာင့္မွာ

ပီးေတာ့
ေရႊဂံုတိုင္ အဝိုင္းႀကီးေရွ႕မွာ

ပီးေတာ့
ေျမနီကုန္း ႐ံုးအဆင္း ျပည္ရန္ကုန္ ကားလမ္းမႀကီးေပၚမွာ
မိုးေရစက္ေတြေအာက္မွာ
ဘရင္းကယ္ရီယာ ကားဘီးေတြရဲ႕ေအာက္မွာ
ပုဆိုးစိမ္းစိမ္း အက်ႌျဖဴျဖဴ သားသားေလးေတြ

(၃)

ဒီလိုအခ်ိန္မွာပဲ
က်ဳပ္လို လူမိုက္ႀကီးေတြရဲ႕ ရင္ထဲ
ေဒါသေပါက္ကြဲေနတဲ့ ဆင္႐ိုင္းႀကီးေတြ ေအာင္းလို႔၊

ပစ္လိုက္စမ္းေဟ့ … ဖက္ဆစ္ေတြ
မီး႐ိႈ႔လိုက္ၾက
ပစ္လိုက္စမ္းေဟ့ …

သတ္သာ ပစ္လိုက္
ပစ္လိုက္စမ္းေဟ့ …
ေမြးတေန႔
ေသတေန႔
ပစ္လိုက္စမ္းေဟ့

ဆင္႐ိုင္းႀကီးေတြဟာ
မုန္တိုင္းလို ေမႊ႔ယမ္းလို႔၊

ေရဒီယိုထဲက
သံလိုက္လွ်ပ္စစ္လိႈင္းေတြထဲမွာ
က်ဳပ္ၾကားေနပါတယ္။ နားေထာင္စမ္း

ေျမာက္ဥကၠလာပ ဝကၤဘာလမ္းမွာ
ပုလိပ္သား ေခါင္းျပတ္ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးရဲ႕
ေသြးစက္ေတြဟာ ကတၱရာလမ္းေပၚမွာ
သူမရပ္ဘူး
ငရဲဆီကို ေျပးေန …

တာေမြမွာ
သူလွ်ဳိတေယာက္ရဲ႕ေခါင္း
ေရပုပ္ေျမာင္းထဲ လိမ့္ဆင္းသြားေန …
အပုပ္နံ႔ေတြ လိႈင္သြားေပါ့၊

ၾကည့္လိုက္စမ္းေဟ့
လူမိုက္တသန္႔ရဲ႕
ၾကမ္းရမ္းတဲ့ ပြဲခင္းရဲ႕ဗဟိုမွာ

(၄)

ေရဒီယိုထဲမွာေတာ့
သားသားတို႔ ေမေမေလးရဲ႕အသံဟာ
ဆို႔နစ္စြာ တိုးတိတ္ တိမ္ဝင္သြားေလရဲ႕

လူကေလးတို႔ေရ
ဘဘ ႏိုင္ဝင္းေဆြေလ
စားပြဲေပၚမွာ မ်က္ႏွာေမွာက္ခ်
ေမွာင္မဲေနတဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ခန္းမႀကီးရဲ႕ အလယ္မွာ
ကတၱရာလမ္းမေပၚက ဂ်ဴလိုင္ညေန မိုးေရစက္ေတြထဲမွာ
လူကေလးတို႔ရဲ႕ ဝိညာဥ္မဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကေလးေတြ

သင္တို႔ရဲ႕
မ်က္ေတာင္ခတ္ေနတဲ့ စကားေျပာေနတဲ့
ရွင္ေနတဲ့
ကမၻာ့ႏွလံုးသားကို ကိုင္လႈပ္ေနတဲ့
မေသတဲ့ ေက်ာက္႐ုပ္ႂကြင္း အေလာင္းေတြေပၚမွာ
ဝဲကာ ေဝ့ကာ က်လာေနတယ္ေလ …
ဘဘပို႔သလိုက္တဲ့ ပန္းေခြ
မ်က္ရည္ေတြဟာ လြမ္းသူပန္းေခြျဖစ္လို႔
ကဗ်ာလိုေတာ့ မလွဘူး
ကဗ်ာလိုေတာ့ မဝင္းပဘူး။

မူရင္းႏွင့္ အတိမ္းအပါး ရွိေပလိမ့္မည္။

၁၉၈၈၊ ဇူလိုင္လတြင္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ အေရွ႕ေျမာက္စစ္ေဒသ
“တပ္မဟာအဆင့္ ႏိုင္ငံေရး၊ စစ္ေရးေကဒါ” ေက်ာင္းမွ
ေက်ာ္ေဇာဦး ဦးစီးထုတ္ေဝေသာ ကဗ်ာစာအုပ္တြင္ ေရးသားခဲ့သည္။
ထိုကဗ်ာစာအုပ္သည္ ၁၉၈၈ လူထုတိုက္ပြဲႀကီးအား ႀကိဳဆိုဂုဏ္ျပဳဖြဲ႔ဆိုခဲ့သည္။ ထိုကဗ်ာစာအုပ္အမည္သည္လည္း ေမ့က်န္ေနခဲ့ၿပီ။ မူရင္းကဗ်ာလည္း မပါရွိေတာ့ေပ။
ထို႔ေၾကာင့္ ျပန္လည္ ေရးဖြဲ႔ေဖာ္ရျခင္းျဖစ္သျဖင့္ မူရင္းႏွင့္ အနည္းအပါး အတိမ္းအငဲ့ ရွိေပလိမ့္မည္။


ႏိုင္ဝင္းေဆြ

No comments: