အႀကီးအက်ယ္ ေစ့စပ္ခ်င္ေနတဲ့အခါက်ေတာ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ အေျပာင္းအလဲတခု ရွိလာတယ္ဗ်။ အဲဒါ က်ေနာ္တုိ႔ ေထာင္တြင္းမွာရွိတဲ့ အဖဲြ႔အစည္းေတြ အတြင္းမွာ ညီၫြတ္ေရး အရင္ကေလာက္ မေကာင္းတာ၊ ဒါကို ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြကလည္း သိတယ္။ ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြက သိတဲ့အတြက္ ဒါကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီးေတာ့ ျပန္ၿပီးေတာ့ ဖိလာတာေတြ ေတြ႔ရတယ္။
တုိက္ဆုိင္ခ်င္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ ျပည္မႀကီးမွာျဖစ္ေနတာက ကြၽန္းဆြယ္အေရးအခင္း၊ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေရႊရတု အေရးအခင္း အဲဒါေတြ ျဖစ္ေပၚေနတယ္။ အဲဒါ အျပင္ ဗမာျပည္အေရွ႕ေျမာက္ပိုင္းက နယ္စပ္ တေလွ်ာက္မွာ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ဦးေဆာင္တဲ့ ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္ရဲ႕ စစ္ေရးေအာင္ပဲြေတြကလည္း မျပတ္ေပၚေနတယ္။
အဲလို အေျခအေနေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိး႐ႈပ္ေထြးေနတဲ့အခ်ိန္မ်ဳိးမွာ ေကာင္းတာလည္း ရွိ၊ မေကာင္းတာလည္း ရွိ။ အဲဒီလို ႐ႈပ္ေထြးေနတဲ့အခ်ိန္မ်ဳိးမွာ ေထာင္တြင္းမွာရွိတဲ့ အလံနီပါတီဦးေဆာင္တဲ့အဖဲြ႔က သူတို႔ခ်ည္း တုိက္ပဲြတခု ေဖာ္ထုတ္လိုက္တယ္။ က်န္တဲ့ အဖဲြ႔အစည္းေတြကို သူတုိ႔ လုံးဝ မတုိင္ပင္ဘူး၊ မညိႇဘူး။ သူတို႔ ကိုယ္တုိက္ေတာ့မယ္ဆုိေတာ့မွ က်န္တဲ့အဖဲြ႔အစည္းေတြကို ေျပာတာ။
ေျပာတဲ့အခါက်ေတာ့က်န္တဲ့အဖဲြ႔အစည္းေတြက “ဟာ … ဒီကိစၥကို အားလုံး အတူညိႇညိႇႏႈိင္းႏႈိင္းနဲ႔ တုိက္ၾကရေအာင္” လို႔ေျပာေတာ့ သူတို႔က လက္မခံဘူး။ သူတုိ႔ေျပာတာ ရွင္းရွင္းေလး။ သူတုိ႔ေခါင္းေဆာင္မႈကို လက္ခံ၊ လက္ခံလို႔ရွိရင္ ေထာက္ခံပါဝင္ႏုိင္တယ္။ အေတာ္ေလး ရင့္သီးပါတယ္။ က်န္တဲ့အဖဲြ႔အစည္းေတြကို တန္းတူထား မဆက္ဆံဘူး။
သူတုိ႔ေတာင္းဆုိတာက ဖမ္းထားတဲ့သူေတြကို လႊတ္ေပး၊ ရိကၡာႏႈန္းတုိးေပး။ ဒီ ၂ မ်ဳိးထဲပဲ ရွင္းရွင္းေလး။ တုိက္ပဲြဝင္တာလည္း လူနည္းနည္းေလး။
ဒီေနရာမွာ ေျပာဖုိ႔လိုလာတာကဖမ္းထားသူေတြ လႊတ္ေပးဆုိတဲ့ကိစၥ။ ဖမ္းထားသူေတြဆုိတာက အဲဒီကာလ အတြင္း အျဖစ္အပ်က္တခု ရွိတယ္။ အဲဒါဘာလဲဆုိေတာ့ ရခုိင္ရဲေဘာ္ ကိုေအာင္သာေက်ာ္တို႔တေတြ ေလွနဲ႔ထြက္ေျပးဖုိ႔ လုပ္ၾကတာရွိတယ္။ ပထမ မန္းေအာင္ၾကည္တုိ႔၊ ဦးေအာင္ေဝတို႔၊ မန္းၿငိမ္းေမာင္တို႔ သူတုိ႔ လြတ္ထြက္ေအာင္ျမင္သြားတယ္ဆုိတဲ့ သတင္းၾကားရေတာ့ေနာက္လူေတြကလည္း ေလွနဲ႔ထြက္ေျပးဖုိ႔ လုပ္တဲ့လူေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။
အဲဒီထဲမွာ ကိုေအာင္သာေက်ာ္တုိ႔က အရင္ဆုံးလုပ္ၾကတာ။ အဲဒီေတာ့သူတုိ႔ လုပ္တယ္ဆုိတာကို ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြက သိေနတယ္။ ေတာထဲမွာ ဝင္လုပ္ၾကရတာကိုး။ သူတုိ႔က လွ်ဳိ႕ဝွက္မႈလည္း ညံ့တာကိုး။ တူသံ၊ လႊသံေတြ တဒုန္းဒုန္းနဲ႔လုပ္ေနၾကေတာ့ ေထာင္အာဏာပုိင္ေတြက သိတယ္။
ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြက သိေတာ့ သူတုိ႔အထက္ကို သူတုိ႔အစီရင္ခံတယ္။ ဘယ္သူေတြလုပ္တယ္ ဆုိတာလည္း သူတုိ႔သိတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကုိေအာင္သာေက်ာ္တို႔ ေလွလုပ္ေနၾကၿပီ၊ ထြက္ေျပးဖုိ႔ စီစဥ္ေနၾကတယ္။ အဲလို အထက္ကိုအစီရင္ခံေတာ့ အထက္ကေန “လုပ္ပါေစ၊ ေျပးလည္း ေျပးပါေစ၊ ကမ္းနဲ႔လွမ္းလွမ္း ေရာက္မွ ျမႇဳပ္ပစ္လိုက္”လို႔ အမိန္႔ေပးမယ္။ လုပ္ပါေစလို႔ပဲ အေၾကာင္းျပန္တယ္။
အဲလိုနဲ႔ တေန႔က်ေတာ့ ကိုေအာင္သာေက်ာ္တို႔တေတြ ေလွနဲ႔ထြက္ၾကတာေပါ့။ က်ေနာ္တုိ႔က သူတုိ႔ေလွနဲ႔ ထြက္တာကို မသိပါဘူး။ ေနာက္တေန႔ မနက္အေစာႀကီးမွာ က်ေနာ္တုိ႔စခန္းထဲကို သတင္းေရာက္လာတယ္။ ဟိုမွာ ေလွတစင္း ေတြ႔ေနရတယ္။ ရိကၡာေတြ၊ ဗူးသီးေတြ၊ ခရမ္းသီးေတြလည္း အကုန္ ေပါေလာေမွ်ာလို႔ဆုိတဲ့ သတင္း ၾကားရတယ္။
ဒါနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံး ေျပးၿပီး သြားၾကည့္ၾကတယ္။ ကိုကိုးကြၽန္းရဲ႕ အေနာက္ဘက္မွာ။ အဲဒါ ဘာ သြားေတြ႔လဲဆုိေတာ့ ေလွႀကီးတစင္းက တုံးလုံးႀကီးလဲလို႔၊ ေရထဲမွာလဲေနတာ။ ခုနကေျပာတဲ့ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြ၊ ပုံးေတြ ပလုံးေတြေရာ အကုန္လုံး အဲဒီေဘးမွာ ေပါေလာႀကီး ေမ်ာလို႔။ ဘာျဖစ္တာလဲဆုိေတာ့ အဲဒီေလွက အဲဒီ ေရေပၚမွာတင္ လဲက်သြားတာလုိ႔ ေျပာတာပဲ။ အေသးစိတ္ အျဖစ္အပ်က္ေတာ့ မသိဘူး။ တခ်ဳိ႕ကေျပာတာလည္း တက္တဲ့လူမ်ားလို႔ လို႔ ဆုိတယ္။
ဒါနဲ႔ “ကိုေအာင္သာေက်ာ္တုိ႔ေရာ”လို႔ ေမးလုိက္ေတာ့ “ဟာ … သူက စိတ္ပ်က္ၿပီး အိပ္ေဆာင္ကို ျပန္အိပ္ေနတယ္” လို႔ ေျပာတယ္။ အဲလို အိပ္ေနတုန္းမွာပဲ ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြက ေရတပ္နဲ႔ သူတုိ႔ကို လာေခၚၿပီး ေရတပ္ စခန္းဘက္ေခၚသြားတယ္။ အဲဒီဘက္မွာ ေထာင္ခ်ပစ္လိုက္တယ္။ ဒါက တႀကိမ္။
ေနာက္တခါ အဲဒီ အလံနီရိကၡာ႐ုံကပဲ သူတုိ႔ဆီက အလံနီ၊ ရဲနီေတြ ၃ ေယာက္ထင္တယ္ ေတာတုိးၾကတာ၊ ေတာတုိးၿပီး ဟင္းရွာစားၾကေပါ့ေလ။ အဲဒီအခါမွာ အဖမ္းခံရတာ။ အဖမ္းခံရေတာ့ အိမ္ျပန္မေရာက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ အိမ္မဟုတ္ပါဘူးေလ။ အေဆာင္ကို ျပန္မေရာက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ေနာက္ အဖဲြ႔တခုဖဲြ႔ၿပီး ထပ္ၿပီး လိုက္ရွာတယ္။ အဲဒီအဖဲြ႔လည္း အဖမ္းခံရတယ္။ အဲလိုအေျခအေနမွာ အလံနီက ခုနကေျပာတဲ့ ဖမ္းထားသူေတြ လႊတ္ေပး၊ ရိကၡာႏႈန္း တုိးေပးဆုိတဲ့ ေတာင္းဆုိခ်က္ ၂ ခုတင္ၿပီး တုိက္တာပဲ။
သူတို႔ ဒီတုိက္ပဲြဝင္တာဟာ တုိက္ပဲြတပဲြကို သူတုိ႔ခ်ည္းတုိက္လို႔ရတယ္။ က်န္တဲ့လူေတြနဲ႔ေပါင္းဖုိ႔ မလိုဘူးဆုိတာဟာ ျပတာ။ က်န္တဲ့လူေတြက အေခ်ာင္သမားေတြလို႔ သူတုိ႔ေျပာၿပီးတုိက္တာ။ အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔က ဒီတုိက္ပဲြဟာ တေထာင္လုံးနဲ႔ ဆုိင္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔လည္း ပါဝင္ပါရေစဆုိေတာ့ သူတုိ႔ လက္မခံဘူး။
အဲဒီတုိက္ပဲြက ၄၆ ရက္ၾကာတယ္။ တုိက္ပဲြအတြင္းမွာ သူတုိ႔ထဲကတေယာက္ေသြးပ်က္ၿပီးေတာ့ လက္နက္ခ်သြားတယ္။ အဲ … ၄၆ ရက္ၾကာေတာ့ ရဲနီဗုိလ္ၾကဴ (မႏၱေလးတကၠသုိလ္က ေက်ာင္းသားေဟာင္း၊ ပခုကၠဴဘက္က) သူ က်သြားတယ္။ အဲလို သူက်သြားေတာ့မွ သူတို႔လည္း အူယားဖားယားနဲ႔ အာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ အတင္းေစ့စပ္တယ္။ ဖမ္းထားတဲ့ လူေတြကေတာ့ တုိက္ပဲြစၿပီး မၾကာခင္ပဲ လႊတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဒုတိယေတာင္းဆုိခ်က္ျဖစ္တဲ့ ရိကၡာႏႈန္းတုိးေပးေရးဆုိတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔က်ေတာ့ ကိန္းဂဏန္းေတြပဲ အမ်ဳိးမ်ဳိး လွည့္ကစားလိုက္တာ။ အာဏာပိုင္က ဘာမွ မယ္မယ္ရရ ေလ်ာ့မေပးဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ဘက္က အႀကီးအက်ယ္ ေစ့စပ္ခ်င္ေနတဲ့အခါက်ေတာ့ တခါတည္း အေလ်ာ့ေပးလိုက္ရသလို ျဖစ္သြားတာ။ အဲဒီတုိက္ပဲြမွာ အင္မတန္ အေျခအေနဆုိးလို႔ ျပည္မ ျပန္ပို႔လိုက္ရတဲ့ ရဲနီေနလင္း ဆုိတဲ့လူ (လူငယ္ပါ သူက ေတာင္တြင္းႀကီးက) သူက ျပန္အပို႔ သေဘၤာေပၚမွာပဲ ဆုံးသြားတယ္လို႔ ၾကားရတယ္။
အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔စခန္းထဲမွာ ဒီလိုမညီမၫြတ္ေတြ ျဖစ္တယ္၊ ေနာက္ တုိက္ပဲြတပဲြလည္း ဦးက်ဳိးသြားတယ္ ဆုိေတာ့ ေထာင္အာဏာပုိင္ေတြက သိပ္အားတက္သြားတာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေနာက္တုိက္ပဲြအတြက္ ခလုတ္ျဖဳတ္တဲ့ အျဖစ္အပ်က္တခု ထပ္ေပၚလာခဲ့တယ္။ အဲဒါ ဘာလဲဆုိေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ရိကၡာ႐ုံက ရဲေဘာ္အုန္းေမာ္နဲ႔ ရဲေဘာ္ေမာင္ေမာင္စိုးတို႔ ေတာတုိးရင္း အဖမ္းခံရတာ။ က်ေနာ္တို႔ဆီက ရဲေဘာ္ေတြကေတာ့ တမင္ကို ေတာတုိးတယ္ဆုိၿပီးေတာ့ ဒီကြၽန္းကို ႏွံ႔ေအာင္ ပိုင္ေအာင္လုပ္ေနၾကတာ။ ေထာက္လွမ္းတယ္ပဲ ဆုိၾကပါစုိ႔ဗ်။
အဲဒီေတာ့ သူတုိ႔တေတြ ေတာတုိးရင္းနဲ႔ အဖမ္းခံရတယ္။ ဖမ္းတာ ေရတပ္က ဖမ္းတယ္။ ဖမ္းၿပီးေတာ့ သူတုိ႔ ေရတပ္စခန္းကို ေခၚသြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီ ကိုကိုးကြၽန္းၿမိဳ႕နယ္ဆုိတဲ့ တရား႐ုံးကေနၿပီးေတာ့ သူတုိ႔ကို ေထာင္ခ်လိုက္တယ္။ အေတာ္ေတာ့ ရယ္စရာလည္း ေကာင္းတယ္၊ အံ့ၾသစရာလည္း ေကာင္းတယ္။ ေထာင္စကားမွာ ‘ေထာင္အျပင္ တန္းမရွိဘူး’ ဆုိတယ္။ အခုေတာ့ ကြၽန္းအျပင္ ေထာင္ေတာင္ ထပ္ရွိေနလိုက္ေသးတယ္။ တကြၽန္းက်ေနတဲ့အျပင္ လူေတြက ထပ္ၿပီးေထာင္ခ်ခံရေသးတယ္။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမယ္။
No comments:
Post a Comment