မေန႔က တညေနလံုး လမ္းေလွ်ာက္ရင္း စကားလံုးစီထားတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြထဲက အဓိက က်တဲ့ ဝါက်ေတြ အသံုးဝင္လာပါၿပီ။
“ဟုတ္ၿပီ က်ေနာ္ေျပာမယ္၊ က်ေနာ္ခ်စ္တဲ့ ေလးစားၾကည္ညိဳတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြ ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ သူတို႔ အသက္ကိုစြန္႔ၿပီး ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ရင္း ရာသက္ပန္ ေတာ္လွန္ေရးသမားဘဝကို ခံယူသြားခဲ့ၾကပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ဒီအထဲက တခ်ဳိ႕ရဲေဘာ္ေတြက်ေတာ့ အၿပီးအပိုင္ မစြန္႔လႊတ္ႏိုင္လို႔ ေတာ္လွန္ေရးခရီးလမ္းဆံုးေအာင္ မလိုက္ပါ ႏိုင္ဘဲ တပိုင္းတစနဲ႔ က်န္ေနရစ္ခဲ့ၾကတာ ေတြ႔ရတယ္။
- ဒီေထာင္ထဲမွာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၄ ႏွစ္ေလာက္က ဧၿပီ ထိုးစစ္ နာမည္တပ္ၿပီး Suppression (ဖိႏွိပ္ေရး) လုပ္ခဲ့တယ္။ ရဲေဘာ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေတာင့္ခံၾကတယ္။ ဒီအထဲက က်ေနာ္ ေလးစားတဲ့ ရဲေဘာ္တေယာက္ဟာလည္း အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ေတာင့္ခံထားပါတယ္၊ ထမင္းမေကြၽး ေရမေပးဘဲ တိုက္ခန္းက်ဥ္းေတြထဲ လူအျပည့္ ထည့္ထားတာပါ၊ တခါတရံ ဝင္႐ိုက္လိုက္ေသးတယ္။
အညံ့ခံတဲ့ သူကို အေဆာင္ျပန္ပို႔ၿပီး ေကာင္းေကာင္းေကြၽးေမြးတယ္ … တဲ့။ သူဟာ ေနာက္ဆံုးက်န္တဲ့အထိ ေတာင့္ခံေနပါေသးတယ္။ ေနာက္ဆံုး ေသရမယ့္အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ေတာင့္မထားႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ‘အညံ့ခံ လက္မွတ္ ဘြန္း(BOND)’ ထိုးေပးလိုက္ရတယ္။
- အေဆာင္ေပၚျပန္ေရာက္ေတာ့ ယူၾကံဳးမရ အေဆာင္နံရံတိုင္ႀကီးကို ေခါင္းနဲ႔တိုက္တိုက္ၿပီး ငိုတယ္ဆိုပဲ။ ပါးစပ္က သူ႔နာမည္ကို ရြတ္ရြတ္ၿပီး “--- မင္းေခြးျဖစ္ၿပီ၊ --- မင္း ေခြးျဖစ္ၿပီ” … လို႔လည္း ရြတ္ဆိုသတဲ့။
- ကဲ … ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ စဥ္းစား၊ မခံႏိုင္လို႔ လက္မွတ္ထိုးမိတဲ့ ပါတီဝင္တေယာက္ကေတာင္ သူ ေခြးျဖစ္ပါၿပီလို႔ ခံယူတယ္ဆိုရင္ ဒူးေထာက္လက္နက္ခ်႐ံုတင္မက ကိုယ့္ပါတီ ကိုယ္ သစၥာေဖာက္တဲ့သူေတြဟာ ဘာျဖစ္သြားမလဲ? ကိုယ္ဘာသာ ဆံုးျဖတ္ေပေတာ့ …”
က်ေနာ္က အသက္မ႐ွဴအားဘဲ တရစပ္ ေျပာခ်လိုက္ပါတယ္။
မင္းသားေခါင္းစြပ္ႀကီး ျပဳတ္က်သြားပါၿပီ။ မ်က္ႏွာႀကီး ညိဳမည္းသြားကာ ဝုန္းခနဲ ထရပ္လိုက္ပါတယ္။ တင္ရွိန္ေရာ အေပါက္ဝမွာ အသံခိုးဖမ္းေနတဲ့ ၂ ေယာက္ပါ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္သြားၾကတာ သတိထားလိုက္မိတယ္။
ဘခက္က စားပြဲကိုလက္ဝါးနဲ႔ တဖ်န္းဖ်န္း႐ိုက္ရင္း …
“ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္တို႔ကို ေခြးလို႔ ေျပာတာေပါ့၊ ဟုတ္လား၊ ဒီမယ္ ကို-- ခင္ဗ်ားကို ဘယ္ေတာ့မွ မလႊတ္ဘူး၊ ဒါပဲ” … လို႔ အံႀကိတ္ၿပီး ေျပာပါေတာ့တယ္။
“က်ေနာ္ကလည္း ခင္ဗ်ားတို႔ေခၚလို႔လာတာ။ လြတ္ခ်င္လို႔လာတာ မဟုတ္ဘူး။ ႀကိဳက္သေလာက္သာထား” … လို႔ အရသာရွိရွိ ေျပာပစ္လိုက္ပါတယ္။
က်ေနာ့္ ရည္မွန္းခ်က္ ေပါက္ေျမာက္သြားေပၿပီ။
(၅)
ေမွ်ာ္ေတာ္ေဇာနဲ႔ ေမာေနတဲ့ အခန္းထဲက ရဲေဘာ္ေတြ … က်ေနာ့္ကိုျမင္တာနဲ႔ အားရဝမ္းသာ ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္။
“ကဲ … ထမင္းခ်န္ထားတယ္ မဟုတ္လား၊ ဆာလွၿပီ၊ စားရင္း ေျပာၾကတာေပါ့”
က်ေနာ့္ ဇာတ္လမ္းလည္း ၾကားၿပီးေရာ အားလံုး ကြၽက္ကြၽက္ညံသြားၾကတယ္။
“ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ? တျခားအဖြဲ႔အစည္းကလူေတြကိုေကာ ေျပာရမလား?”
“ေျပာေပါ့၊ က်ေနာ္တို႔ ဘယ္လိုရပ္တည္တယ္ဆိုတာ အသိေပးရမယ္။ ဒါမွ သူတို႔ ဘယ္လို ရပ္တည္ရမယ္ … ဆိုတာ စဥ္းစားႏိုင္လိမ့္မယ္”
ရဲနီေတြကလြဲၿပီး ေကာင္းေသာဂယက္ ျဖစ္သြားပါတယ္။ သူတို႔က ‘ေလက်ယ္တာပါ၊ အဲဒီလို ေျပာရင္ တိုက္ထဲေရာက္သြားမွာေပါ့’ လို႔ေျပာေၾကာင္း တျခားအဖြဲ႔အစည္းေတြက ျပန္ေျပာျပလို႔ သိၾကရတယ္။
အထက္ခန္း၊ ေဘးက အခန္းေတြလည္း သတင္းျဖန္႔လိုက္ပါတယ္။ ရဲေဘာ္အသီးသီးက ေမာင္းတင္ထားၾကေပၿပီ။ ေနာက္ပိုင္းေခၚေတြ႔တဲ့အခါ ၃ ေယာက္တတြဲ ၄ ေယာက္တတြဲေတြ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ပြဲကလည္း တစတစနဲ႔ ပိုၾကမ္းလာပါတယ္။
ကိုေအာင္ေဘာ္တို႔အဆိုင္းကေတာ့ သာသာနဲ႔နာနာႏွက္လာတဲ့ အဆိုင္းျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြရဲ႕ ရပိုင္ခြင့္နဲ႔ လက္ရွိျဖစ္ေနတာ ခင္ဗ်ားတို႔ေျပာတာေတြနဲ႔ က်ဳပ္တို႔ ခံေနရတာေတြဟာ ခါးေတာင္းက်ဳိက္တျခား ဖင္တျခား ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ‘ေလွာင္ေျပာင္’ ၿပီး ရိခဲ့ၾကတာၾကားလို႔ ျပံဳးမိရေသးတယ္။
(အုတ္႐ိုးသတင္းတခုအရ ဖိုးသံ(ေခ်ာင္း)က သူတို႔နဲ႔ စကားမေျပာဘူး၊ ပါလာတဲ့ MI ဗိုလ္မႉး စိုးျမင့္ကို “သူတို႔က သစၥာေဖာက္ေတြ က်ေနာ္ စကားမေျပာႏိုင္ဘူး၊ ေျပာစရာရွိရင္ ခင္ဗ်ားတို႔နဲ႔ပဲ ေျပာမယ္” … လို႔ ရပ္ခံခဲ့ေၾကာင္းၾကားၾကရလို႔ က်န္ရဲေဘာ္မ်ား ပိုၿပီး အားတက္ကုန္ပါတယ္။ ၾကံဳလို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ ဟုတ္ေၾကာင္း သိရတယ္။)
ေနာက္ဆံုးအဆိုင္းကေတာ့ ပြဲအၾကမ္းဆံုး ျဖစ္သြားပါတယ္။ DSI အရာရွိေဟာင္း ကရင္ႀကီး ကိုေအာင္ႏိုင္က …
“ဒီမယ္ ကိုျမ၊ ခင္ဗ်ားနဲ႔က်ေနာ္ ပဲခူး႐ိုးမကတည္းက သိခဲ့ၾကတာျဖစ္တယ္။ ခင္ဗ်ားကို ဖမ္းမိသြားေတာ့ ‘အေသဖမ္းမိျခင္း’ လို႔ သတင္းစာထဲ ထည့္လိုက္တယ္။ အဲဒါကိုျပၿပီး လက္နက္ခ်မလား၊ မခ်ဘူးလား ေမးတယ္၊ ေသရမွာေၾကာက္ၿပီး ခင္ဗ်ား လက္နက္ခ်လိုက္တာ မဟုတ္လား?” လို႔ ခ်က္က်က် ေမးခဲ့တယ္။
ရမ္းျဗဲကြၽန္းသား ရခိုင္ကေလး ကိုကံျမင့္က “ခင္ဗ်ားတို႔ဟာ ရန္သူနဲ႔ေပါင္းၿပီး ယုတ္ယုတ္မာမာေတြ လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔လည္း ရန္သူပဲ။ ေတြ႔ရာသခ်ႋဳင္း ဓားမဆိုင္းပဲ” လို႔ ႀကိမ္းခဲ့တယ္။
ရဲေဘာ္ ေအာင္ထီက “ခင္ဗ်ားတို႔က က်ေနာ္တို႔ကို လႊတ္ေပးမယ္ ေျပာတယ္။ ဒီေန႔ လႊတ္ရင္ နက္ဖန္ ေတာခိုၿပီး ခင္ဗ်ားတို႔ကို တိုက္မယ္”လို႔ ေျပာျပန္တယ္။
သူတို႔တေတြကေတာ့ အေဆာင္ျပန္မေရာက္ဘဲ တိုက္ထဲေရာက္ကုန္ၾကပါတယ္။
မၾကာမီ ဒုတိယအသုတ္ (၃ဝ ေက်ာ္) လႊတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဗိုလ္အုန္းေမာင္၊ ဦးခင္ေမာင္ျမင့္ အပါအဝင္ ျပည္သူ႔တိုးတက္ေရးပါတီက ရဲေဘာ္မ်ား၊ ကိုဉာဏ္ဝင္း၊ ကိုတင္ေမာင္ဝင္း ညီအကို၊ ထက္ျမက္၊ က်ေနာ္တို႔ အခန္းထဲက ကိုေဌးေမာင္၊ ကိုၫြန္႔ေခါင္၊ ကိုခင္ေမာင္ေဇာ္ စသည့္ ရဲေဘာ္ေတြ လြတ္သြားပါတယ္။
ကိုဉာဏ္ဝင္းတို႔ ညီအစ္ကိုကို သူတို႔ဖခင္ရဲ႕တပည့္ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ မ်က္မွန္တင္ဦးက သူကိုယ္တိုင္ ကားေမာင္းၿပီး အိမ္တိုင္ယာေရာက္ ပို႔ေပးတယ္ဆိုတဲ့ အုတ္႐ိုးသတင္းတခုလည္း ထြက္လာခဲ့တယ္။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမယ္။
No comments:
Post a Comment