Tuesday, November 4, 2008

ႏိုင္၀င္းေဆြ (ႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္မွာ)

ႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္မွာ

ႏိုင္ဝင္းေဆြ


(၁)


ငါ့စိတ္ရဲ႕

တံစက္ၿမိတ္ အရိပ္စြန္းဆီမွာ

တဂိုးနဲ႔ နံ႔သာေလွတစင္း

ရြက္လႊင့္ရင္း ေတးသီေနတယ္ ။

“ေနာင္ဘဝမွာ

လူလာျဖစ္ခဲ့ရင္ …

ဟင္အင္း … ညီအကိုတို႔

ဘဂၤလားျပည္ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္သစ္

ငါမျဖစ္ခ်င္ဘူး” တဲ့ …

“လံုမေလးေတြ ေထာပတ္ေမြ႔ရာ

ဘရိႏၱာ ေတာအုပ္ထဲက

ေသာ္ကပင္ရိပ္ေအာက္မွာ

ပုေလြၾကဴေအး

ႏြားေက်ာင္းသားေလးပဲ

ငါျဖစ္ခ်င္တယ္”


(၂)


ငါ့စိတ္ရဲ႕

ထိုတံစက္ၿမိတ္

အရိပ္စြန္းေအာက္မွာ

အို … ခရစ္ေတာ္ …

“အို … ဘုရားသခင္

အရွင္၌ ဂိုဂိုးသာတီးနဲ႔

တဦးတည္းသာ

ထို႔ေၾကာင့္ပင္

အရွင္၏

လက္ဝါးကပ္စင္ ႏွင္းဆူးခက္

တပည့္ေတာ္လက္သို႔ ႏွင္းဆက္ခဲ့ပါ”

“ အို … ေဆာ့ခရတၱီ

သင္၏ညာလက္ထဲ

ပုလဲျမႇဳပ္မ်ားဖိတ္လက္

အဆိပ္ခြက္ကုိ

ကြၽႏု္ပ္ထံလက္လွမ္း

ကမ္းခဲ့ပါေလ

(ေျဖဖို႔မလိုပါ)

သင့္ေရွ႕မွာဆိုလွ်င္

သင့္ကုိေသဒဏ္စီရင္ေနသူ

ႏွစ္ရာ့ငါးဆယ္မွ်သာ

ရွိေနပါသည္။

အိုး … ေကာ္ပါးနီးကပ္စ္

သင့္လည္ပင္းမွ ႀကိဳးကြင္းကိုျဖဳတ္

ကြၽႏ္ုပ္လည္ပင္း

ႏွင္းအပ္ခဲ့ပါ။

(ေျဖဖို႔မလိုပါ)

သင့္အပါးမွာ

သင့္အားတရားစီရင္ေနသူ

ခရစ္ေတာ္၏တပည့္မ်ားမွာ

အသိဉာဏ္တရား

အနည္းအပါးရွိပါေသးသည္။

အိုး … ဧကရာဇ္ဘုရင္

အရွင္ဂ်ဴးလီယပ္စ္ဆီဇာ

သင္၏ရင္ဝမွ

ေနာက္ဆံုးရ ဓားခ်က္

ကြၽႏ္ုပ္ရင္အံုထက္

ဆက္လြဲခဲ့ေလာ့ …

(ေျဖဖို႔မလိုပါ)

အရွင္မင္းျမတ္တြင္

ဘ႐ူူးတပ္စ္တေယာက္သာ။


(၃)


ဟင္အင္း … ညီအကိုတို႔

“အာဏာ

ေငြ

ေက်ာ္ေဇာ္ျခင္း” ႏွင့္

ေရာင္းဝယ္ျခင္းမျပဳမွသာ

အႏုပညာ၏

ႀတိသီလတရား … ဟု

ကြၽန္ေတာ္ယံုထားပါသည္။

ဟုတ္တယ္ ညီအကိုတို႔

တကယ္လို႔ ေနာင္ဘဝမွာ

လူျပန္လာျဖစ္ခဲ့ရင္

ကြၽန္ေတာ္လည္း

အရိႏၱာ ေတာအုပ္ထဲက

ေသာ္ကပင္ရိပ္ေအာက္မွာ …

အႏုပညာရဲ႕ ႀတိသီလတရား

ျဖဴစင္စြာဝတ္ဆင္ထားလို႔ေပါ့ ။

ပုေလြၾကဴေအး ေတးသီေနတဲ့

ႏြားေက်ာင္းသားေလး …


(၄)


ခုေတာ့

ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ရဲ႕

ဤတံစက္ၿမိတ္ အရိပ္စြန္းေအာက္မွာ

သူတို႔ဆီက ထိုအရာေတြ

လုယက္ယူေနတယ္

“လက္ဝါးကပ္တိုင္နဲ႔ ဆူးခက္

အဆိပ္ခြက္

ဓားခ်က္နဲ႔ႀကိဳးကြင္းမ်ား

ကြၽႏု္ပ္ထံပါး ထားခဲ့ၾက” … ။


ႏိုင္ဝင္းေဆြ

(၁၉၈၆ ဧၿပီ ၁ ရက္။ ကေလာင္သက္ ႏွစ္ ၂ဝ ေန႔တြင္ ပန္ဆန္း စပယ္ေတာစခန္းတြင္ ေရးဖြဲ႔ခဲ့သည္။)


No comments: