ဘယ္လုိေသရမလဲဆုိတာသာ ဆန္းရတယ္။
မင္းတုိ႔ ငါ့ကို သတ္ပစ္မယ္ဆုိတာ
ေတာ္လွန္ေရး မစခင္ကတည္းက ငါ သိခဲ့တာပဲ။
လူဆုိတာ က်ည္ဆံနဲ႔ မေသလည္း
ေနာက္တစ္နည္းနဲ႔ ေသခ်ာေပါက္ေသရမွာ ေသခ်ာ။
ဥပမာ
ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနတုန္း
ေခါင္းေပၚ ပန္းအုိးတစ္အုိး ျပဴတ္က်လာၿပီး ေသြးအုိင္ထဲ ႏွင္းဆီေတြ ပြင့္ထြက္သြားသလုိေပါ့။
ဥပမာ
ပင္လယ္ရဲ႕ ညေနဆည္းဆာကို ထုိင္မွ်ားေနရင္း
ဧရာမလိႈင္းလုံးႀကီးရဲ႕ ခုန္အုပ္စားေသာက္ျခင္းကို ခံလုိက္ရတဲ့ လူအုပ္ႀကီးလုိေပါ့။
ဥပမာ
ဒဏ္ခတ္ခံထားရတဲ့ ဒဏ္ရာေတြ ဒဏ္ခံႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းဆီက ျပတ္ထြက္
ညဘက္ ေဒတာတစ္ခုလုံး နံရံတစ္ခုထဲ ေျပးဝင္ ျပဲထြက္သြားသလုိေပါ့။
ရပါတယ္။
မရတာက ခင္ဗ်ားတုိ႔ဘက္က
ေအာ္သံေတြက
က်ဳပ္လက္ထဲက
ေဆးထုိးအပ္ကို လြတ္က်ေစခဲ့တာပဲ။
ဒါေၾကာင့္
ၾကံခင္းေတြထဲမွာ ေဆးျပင္းလိပ္ႀကီးခဲၿပီး
အ႐ုဏ္ဦးကိုဆြဲဖြင့္ေနသူ ကုိယ့္လူႀကီးဆီ က်ဳပ္သြားခဲ့ရတာေပါ့။
လူဆုိတာ လူကို ကာကြယ္ရမယ္။
ဒီ့အတြက္ က်ဳပ္မွာ ႏုိင္ငံမရိွ။
ဒီ့အတြက္ က်ဳပ္မွာ သက္ေသခံအေထာက္အထား အိမ္ေထာင္စုဇယားမရွိ။
ဒီ့အတြက္ က်ဳပ္မွာ က်ဳပ္မရိွ။
ဒီ့ေနာက္မွာ က်ဳပ္ဦးထုပ္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ေခါင္းေပၚေရာက္ေနမွာကို က်ဳပ္မသိ။
ဒီ့ေနာက္မွာ က်ဳပ္အေလာင္း ခင္ဗ်ားတုိ႔ျပတုိက္ထဲေရာက္သြားမွာကို က်ဳပ္မသိ။
ဒီ့ေနာက္မွာ ဒီနာမည္ဟာ ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ သေကၤတတစ္ခုျဖစ္သြားမွာကို က်ဳပ္မသိ။
လူငယ္တုိ႔
အေရျပားေပၚ က်ဳပ္အ႐ုပ္ကုိ လွီးထည့္ထား႐ုံနဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးက အဆုံးမသတ္ႏုိင္ဘူး။
မတရားမႈဟာ
တစ္ခ်က္ျခင္းသြားေနတဲ့ နာရီတစ္လုံးထဲက စကၠန္႔တံတစ္ေခ်ာင္းလုိပဲ
အႀကီးမားဆုံးခရီးသြားတစ္ဦးအျဖစ္ ကမၻာထဲ ဆက္သြားေနလိမ့္ဦးမယ္။
သတိမရွိရင္ ေသမယ္။
သတိရိွရင္ ရွင္မယ္။
သတိရိွၾက။
က်ဳပ္ဇနီး အလုိင္ဒါ ကိုလည္းေျပာလုိက္
ကေလးေတြကို ပညာတတ္ေအာင္သင္
သူလည္း ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳလုိက္လုိ႔။
ကဲ တစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ ကၽြင္းဝင္ေအာင္ စိမ္တတ္သူႀကီးတုိ႔
တစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ ငါ့ကိုရေအာင္ယူလုိက္ေတာ့။
အဲ့ဒီလုိ က်ဳပ္သူတုိ႔ကို ေအာ္ေျပာလုိက္တဲ့အသံဟာ
ခင္ဗ်ားတုိ႔ေရွ႕မွာ ဒီေန႔အထိ ျပန္႔က်ဲေနဆဲေလ၊ မဟုတ္ဘူးလား
ေသနတ္သံေတြအျဖစ္နဲ႔။ ။
ခရမ္းျပာထက္လူ
No comments:
Post a Comment