အမွန္ေတာ့ ျပည္သူေတြကို အေၾကာက္တရားေတြ၊ စိုးရိမ္ေသာကေတြ၊ သံသယေတြ၊ မယံုၾကည္မႈေတြ ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြ ႐ိုက္သြင္းေပးေနတာျဖစ္တယ္။ ဒါမွ အာဏာပိုင္ေတြက လူထုကို အလြယ္တကူ ထိမ္းခ်ဳပ္ႏိုင္မွာ၊ အမိန္႔ေပးႏိုင္မွာျဖစ္တယ္ေလ။ လူေတြညီညြတ္ၿပီး၊ အစိုးရအေပၚ မေက်နပ္မႈေတြ၊ ဆန္႔က်င္စိတ္ေတြ မေပၚေအာင္ ဒီနည္းနဲ႔ ထိမ္းခ်ဳပ္တာျဖစ္တယ္။
အာဏာရွင္ႀကီးစိုးတဲ့ ႏိုင္ငံတိုင္းမွာ ဒီလို ျဖစ္ရပ္ေတြ ရိွတယ္။ ေတာေၾကာင္ေတြေမြးၿပီး လူထု စည္းလံုးညီညြတ္မႈကို ၿဖိဳခဲြေနတာျဖစ္တယ္။ ဒါမွ အစိုးရကို၊ လက္နက္ကိုင္တပ္ေတြကို လူေတြက အားကိုးယံုၾကည္မွာေလ။ ဗုဒၶေခတ္ အိႏၵိယ ရာဇဝင္မွာ လဇၨဝီေတြရဲ႕ ညီညြတ္မႈနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ေဝသာလီကို ၿဖိဳခဲြခဲ့တာ ဒီအတိုင္းပဲ။
ဒီကေန႔ ျမန္မာျပည္က အစိုးရဆိုတာကလည္း ျပည္သူ႔ အသက္အိုးအိမ္စည္းစိမ္ကို ကာကြယ္တာမွမဟုတ္။ ကိုယ့္အာဏာျမဲဖို႔သာ ကိုအားထုတ္ေနတဲ့ ေအာက္တန္းက်က် အစိုးရ...။ ရပ္ကြက္၊ ၿမိဳ႕နယ္၊ ခ႐ိုင္၊ တိုင္း အာဏာပိုင္ေတြ၊ ရဲတပ္ဖဲြ႔ေတြ၊ ဥပေဒအက်ဳိးေဆာင္ေတြဆိုတာကလည္း အထက္အမိန္႔နဲ႔ ညႊန္ၾကားမွ အလုပ္လုပ္တတ္တဲ့ စက္႐ုပ္ေတြ။ မိမိဦးေႏွာက္နဲ႔ ႏွလံုးသားကို မိမိမပိုင္ဆိုင္သူေတြ။ ေန႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မိုးခ်ဳပ္စပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ညအခ်ိန္မေတာ္ျဖစ္ျဖစ္၊ အခ်ိန္အခါမေရြး နာရီမေရြး ရပ္ကြက္ထဲဝင္ၿပီး လာသတ္ႏိုင္တဲ့အထိ လူဆိုးလူမိုက္ေတြ ထႂကြေသာင္းက်န္းေနတဲ့ ေခတ္မိုက္ႀကီးမွာ ျပည္သူေတြ ဘယ္လိုၿငိမ္းခ်မ္းမွာလဲ။
ဆိုင္ကယ္သံေတြၾကားရင္ အထိတ္တလန္႔ျဖစ္ရတဲ့ေခတ္။ ေဝးေဝးဝါးဝါး ဆူသံဟစ္သံၾကားရင္ အိမ္ထဲေျပးဝင္ရတဲ့ေခတ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းသံၾကားရင္ အိမ္ထဲေျပးဝင္ၿပီး ေစာင္ေခါင္းၿမီးျခံဳေနရမယ့္ကာလ။ ေနဝင္မိုးခ်ဳပ္ မိန္းကေလးတေယာက္ထဲ အျပင္မထြက္ရဲတဲ့ႏိုင္ငံမွာ လံုျခံဳတယ္ ၿငိမ္းခ်မ္းတယ္လို႔ ဘယ္သူေျပာရဲမွာလဲ။ ဒါဟာ တိုင္းျပည္ပ်က္ေနတာ မဟုတ္ဖူးလား။ ေခတ္ပ်က္ႀကီးထဲ ေရာက္ေနတာမဟုတ္ဖူးလား၊ တုတ္တပ်က္ ဓားတပ်က္ လူမိုက္ေတြ ႀကီးစိုးေနတာ မဟုတ္ဖူးလား...။
အခုလည္း အစိုးရ အာဏာပိုင္ေတြမွ တာဝန္မယူႏိုင္တာ ကိုယ့္လံုျခံဳေရး ကိုယ္တာဝန္ယူရေတာ့မွာေပါ့...။ အခုဆို မႏၱေလးမွာ ဒီလိုပဲ ကိုယ့္လံုျခံဳေရးကိုယ္ အစုအဖဲြ႔ေတြနဲ႔ တာဝန္ယူေနၾကၿပီ။ မြတ္စလင္ေတြ အျပင္ထြက္တာေတာင္ တေယာက္ထဲ မသြားရဲဘူး၊ တခ်ဳိ႕ မႏၱေလးက ခဏေရွာင္ေနရတယ္။ တခ်ဳိ႕ဆိုရင္ အဖိုးတန္နဲ႔ အေရးႀကီးတဲ့ပစၥည္းေတြကို သီးသန္႔ထုတ္ပိုးထားၾကတယ္။ မီးေဘးရန္ ကာကြယ္သလိုမ်ဳိး၊ အေရးၾကံဳရင္ အလြယ္တကူ အထုတ္ပိုက္ေျပးႏိုင္ေအာင္ပါ။
မွတ္ပံုတင္ထဲမွာ လူမ်ဳိး၊ ကိုးကြယ္သည့္ ဘာသာဆိုၿပီး ခဲြျခား ဆက္ဆံထားတာကိုက အာဏာရွင္ အစိုးရေတြရဲ႕ ႏွိပ္ကြတ္ေရး စီမံခ်က္ျဖစ္တယ္။ ဒီမိုကေရစီစိတ္ဓာတ္ဆိုတာ အဲလို လူမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ ခဲြျခားစိတ္ကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ အဲဒီခဲြျခားစိတ္ဟာ ကမၻာ့ ေက်ာ႐ိုးရိွ အဆင့္နိမ့္သတၱဝါေတြရဲ႕ အမူအက်င့္သက္သက္ျဖစ္တယ္။ လူေတာ မတိုးဘူး။
ေသခ်ာတာကေတာ့ ၂၀၁၅ မတိုင္ခင္ ဗမာျပည္မွာ အစိုးရက ေနာက္ကြယ္က ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတဲ့ (အစိုးရကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္) အာဏာရွင္ အၾကမ္းဖက္လူရမ္းကားေတြ ေခါင္းေထာင္ေနလိမ့္မယ္။ ၿခိမ္းေျခာက္ မဲဆြယ္တာေတြ လုပ္လိမ့္မယ္။ အတိုက္အခံအမတ္ေတြကို ႐ိုက္နွက္၊ သတ္ျဖတ္လိမ့္မယ္။ အမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ သာသနာ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ၿမိဳ႕နဲ႔ ရြာေတြမွာ အႀကီးအက်ယ္ ေသာင္းက်န္းလိမ့္မယ္။ တခ်ဳိ႕ေဒသေတြမွာ မဲဆြယ္ပဲြေတြ မျဖစ္ေအာင္၊ ေရြးေကာက္ပဲြမလုပ္ႏိုင္ေအာင္ သူပုန္ထလိမ့္မယ္။ မန္းအၾကမ္းဖက္မႈဟာ ၂၀၁၅ အတြက္ ေရွးေျပးနမိတ္ေတြျဖစ္တယ္။
ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းတာက အဲလို အၾကမ္းဖက္မႈေတြထဲ ဘာသာ၊ သာသနာ အေရျခံဳ သကၤန္းဝတ္ေတြေရာပါၿပီး ထင္ရာျမင္ရာ လုပ္ၾကမွာပါပဲ...။ အဲလို ေအာက္လမ္းနည္း၊ ေအာက္တန္းက်နည္းနဲ႔ ျမန္မာျပည္ကို အာဏာရွင္ေခတ္ တသစ္ဆန္းေပးလိမ့္မယ္။
၂၀၁၅ အႀကိဳကာလဟာ ျမန္မာေတြ ဂုဏ္သိကၡာညႇဳိးက်ေစဖို႔ မျဖစ္သင့္ေတာ့ပါ။ ေခတ္သစ္ဆီသြားဖို႔ဆို ေခတ္စနစ္သစ္နဲ႔ လိုက္ေလွ်ာညီေထြတဲ့ အေတြးအေခၚ စိတ္ဓာတ္ေကာင္းေတြ ေမြးျမဴရမယ္။ သူေတာ္ေကာင္းစိတ္၊ အမ်ားျပည္သူကို ေစာင့္ေရွာက္ကူညီလိုစိတ္၊ မိမိကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြး ျမင့္မားလိုစိတ္၊ တရားမွ်တစိတ္၊ မိမိတိုင္းျပည္နဲ႔ မိမိလူမ်ဳိးကို စိတ္ဓာတ္စြမ္းရည္ အဆင့္ျမင့္ျမင့္နဲ႔ တိုးတက္ဖံြ႔ၿဖိဳးေအာင္ ျမႇင့္တင္လိုစိတ္ေတြ ႀကီးထြားလာေအာင္ လုပ္ရမယ္။ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံကို ျပင္ပကမၻာက အထင္အျမင္ေတြ လဲြေနတာကို အျမန္ဆံုးဖယ္ရွားဖို႔ ယဥ္ေက်း ဖံြ႔ၿဖိဳးတဲ့ စိတ္ဓာတ္ဂုဏ္ရည္ေတြ ျပသရမယ္။
ဒါမွမဟုတ္ရင္ က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္ဟာ အႏွစ္ ၅၀ ေလာက္ အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာ ေနရက်ဳိးမနပ္ျဖစ္လိမ့္မယ္။ က်ေနာ္တို႔ ေရရွည္ အေမွ်ာ္အျမင္မရိွရင္ လူျဖစ္ရက်ဳိးမနပ္ျဖစ္လိမ့္မယ္။ က်ေနာ္တို႔ေရွ႕က အစိုးရနဲ႔ အာဏာရွင္ေတြ ညံ့ဖ်င္းခဲ့လို႔ က်ေနာ္တို႔ ေခတ္မွာ ေအာက္တန္းက်ခဲ့တယ္။ ဒီကေန႔ က်ေနာ္တို႔ ထပ္ၿပီး ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးညံ့ၿပီး ဖ်င္းေန အ ေနအံုးမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ မ်ဳိးဆက္သားသမီးေတြ ေခတ္မွာ ကၽြန္ဘဝကေန သေဘာက္ဘဝထိ ေရာက္လိမ့္မယ္။ တိုင္းျပည္လည္း နာမည္ဆိုးႀကီးနဲ႔ က်န္လိမ့္မယ္။
၁၉၈၈ က တိုင္းျပည္အာဏာ ျပည္သူေတြလက္ထဲေရာက္ေတာ့ ရဟန္းေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ရပ္ကြက္ျပည္သူေတြကပဲ အဖ်က္အေမွာင့္ေတြ၊ တန္ျပန္သပိတ္ေတြ၊ မီးကြင္းပစ္သူေတြ၊ ဆူပူလႈံ႕ေဆာ္ေရး အဖ်က္သမားေတြ ရပ္ကြက္ထဲ ဝင္မလာေအာင္ ကာကြယ္တားဆီးခဲ့ၾကတယ္။ ရပ္ကြက္တိုင္းမွာ လံုျခံဳေရးကင္းေတြ၊ အဖဲြ႔ေတြ ဖဲြ႔ၿပီး အၾကမ္းဖက္ ကာကြယ္ေရးေတြ လုပ္ရတယ္။ ကိုယ့္ရပ္ကြက္ၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔ ကိုယ့္ဖာသာ တာဝန္ယူၾကတယ္။ ဒီကေန႔ေခတ္ဟာ ၈၈ မဟုတ္ဘူး။ ဂ်င္ကလိေတြ၊ ေလးဂြေတြ၊ ငွက္ႀကီးေတာင္၊ ေလေသနပ္ေတြေဆာင္ၿပီး ကင္းေစာင့္ကာကြယ္ရမယ့္ေခတ္လည္း မဟုတ္ဘူး။
က်ေနာ္တို႔လိုအပ္တာ မိမိကိုယ္ကိုယ္ စိတ္ဓာတ္အဆင့္ျမင့္ေအာင္ က်င့္ၾကံၿပီး ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္တဲ့ တရားဓမၼစိတ္ေမြးျမဴဖို႔ လိုအပ္တယ္။ တရားမွ်တမႈ၊ စိတ္ေစတနာနဲ႔ ျမတ္တဲ့နွလံုးသားကသာ မိမိကိုယ္ကို ေစာင့္ေရွာက္သလို မိမိလူ႔အဖဲြ႔အစည္းကိုလည္း အက်ဳိးျပဳမွာျဖစ္တယ္။ တန္ျပန္ အၾကမ္းဖက္ကာကြယ္ေရးကိုဖဲြ႔ဖို႔ က်ေနာ္တို႔မွာ ႏွလံုးရည္စိတ္ဓာတ္ ေကာင္းေကာင္းျပည့္ဝဖို႔ လိုတယ္။ စိတ္ဓာတ္ယဥ္ေက်းမႈ အဆင့္ျမင့္ဖို႔ လိုတယ္။ ပညာဉာဏ္နဲ႔ အေမွ်ာ္အျမင္ႀကီးဖို႔ လိုတယ္။ အတိတ္သမိုင္းေတြကို သင္ခန္းစာယူဖို႔ လိုတယ္။
က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ သာသနာကို ေပ်ာက္ကြယ္ေမွးမွိန္ေအာင္လုပ္မယ့္လူဟာ မဘသေတြ၊ ၉၆၉ ေတြ၊ နအဖေတြ၊ ၾကံ့ဖြတ္ေတြ ေလသံပစ္ေနတဲ့ ကုလားလည္း မဟုတ္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လည္း မဟုတ္၊ အန္အယ္လ္ဒီလည္း မဟုတ္ပါ။ မိမိတို႔ ကိုယ္တိုင္သာျဖစ္တယ္ဆိုတာ အျမဲ ဆင္ျခင္နွလံုးသြင္းေစလိုတယ္။ မိမိကိုယ္ကိုသာ အဆင့္ျမင့္စိတ္ဓာတ္ေမြးႏိုင္ေအာင္ တည္ေဆာက္ဖို႔လိုတယ္။ ။
ကိုညိဳ (ေအာ္စလို)
No comments:
Post a Comment