ဘုန္းႀကီးခ႐ုိနီ - မိုးသု (မႏၱေလး)

မေန႔က အသိဒကာႀကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ပါတယ္။ “ခ႐ိုနီဆိုတဲ့ အခုေခတ္စားေနတဲ့ စကားလံုးကို ဒကာႀကီး ဘယ္လိုနားလည္ထားလဲ” လို႔ မိမိကေမးေတာ့ “တုိင္းျပည္နဲ႔လူမ်ဳိးကို ခ်စ္သလိုလို ေကာင္းစားေစခ်င္သလိုလို အမ်ားအက်ဳိးစီးပြားကို ရြက္သယ္ပိုးေနတာလိုလို ဟန္ေရးျပၿပီး အာဏာရွိသူေတြနဲ႔ အက်ဳိးတူပူး ေပါင္းကာ မတရားမႈေတြကို တရားသေယာင္ေယာင္လုပ္ၿပီး ေနာက္ဆံုး အာဏာရွင္ေတြကိုပါ နားလွည့္ပါး႐ိုက္ၿပီး သူ႔ကိုယ္က်ဳိစီးပြားအတြက္ တုိင္းျပည္နဲ႔လူမ်ဳိးကို ဖ်က္ဆီးေနတဲ့သူလို႔ ျမင္ပါတယ္ဘုရား” လို႔ ေျပာပါတယ္။ 

ဒကာႀကီးျပန္သြားေတာ့ သူေျပာခဲ့တဲ့ ခ႐ိုနီအဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆုိခ်က္ကို ျပန္လည္စဥ္းစားရင္းနဲ႔ မိမိတို႔ သာသနာေတာ္အတြင္းမွာလည္းပဲ သာသနာေတာ္ရဲ႕အက်ဳိးစီးပြားကုိ ေဆာင္ရြက္ေနတာလိုလို တုိင္းျပည္နဲ႔လူမ်ဳိးအတြက္ သူတုိ႔ ဘဝႀကီးတစ္ခုလံုးကို ေပးဆပ္ေနတာလိုလိုနဲ႔ ဟန္ေရးျပၿပီး ရာျမင္လို႔ ေထာင္စြန္႔ေနၾကတဲ့ ဘုန္းႀကီးစီးပြားေရးသမားေတြ အာဏာပိုင္ေတြ အာဏာပိုင္ရဲ႕ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီး သူတုိ႔ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားဖို႔အတြက္၊ သူတုိ႔ဘဏ္အေကာင့္ထဲမွာ သိန္းေထာင္ဂဏန္း ေသာင္းဂဏန္းရွိေနဖို႔အတြက္ သာသနာေတာ္ႀကီးနဲ႔ တုိင္းျပည္ကို ဖ်က္ဆီးေနၾကတဲ့ ဘုန္းႀကီးခ႐ိုနီေတြ သံဃာအဖြဲ႔အစည္းအဆင့္အဆင့္နဲ႔ ေအာက္ေျခသံဃာထုထဲမွာပါ မ်ားျပားသထက္ မ်ားျပားလာတာကို သတိျပဳမိလိုက္ပါတယ္။ 


ၿပီးခဲ့တဲ့ စစ္အစိုးရက သူတုိ႔ကုလားထုိင္ကို လာမလႈပ္ရင္ၿပီးတာပဲဆုိၿပီး ဘုန္းႀကီးေတြ ဘာလုပ္လုပ္ မသိသလို မျမင္သလို ေနေပးခဲ့တာေတြေၾကာင့္ ဘုန္းႀကီးခ႐ုိနီေတြ ဘုန္းႀကီးစီးပြားေရးသမားေတြ တိုးပြားလာျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ စစ္အစိုးရသက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ မဟနအဖြဲ႔ႀကီးကိုေတာင္မွ စစ္အစိုးရနဲ႔ အလြမ္းသင့္တဲ့ ဘုန္းႀကီးခ႐ိုနီ ၇၅%ႏႈန္းေလာက္က ႀကီးစိုးထားႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ မဟနအဖြဲ႔ႀကီးမွာ ဘုန္းႀကီးခ႐ိုနီေတြ တန္ခိုးထြားေအာင္ စစ္အစိုးရက မသိဟန္ မျမင္ဟန္ေဆာင္ခဲ့တာေတြရွိသလို ဘုန္းႀကီးခ႐ုိနီေတြ ရာထူးကေန မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင္းနဲ႔မွ ျပဳတ္မသြားရေအာင္လည္း ေနာက္ကြယ္ကေနတစ္မ်ဳိး၊ ေပၚေပၚတင္တင္တစ္မ်ဳိးနဲ႔ ပံ့ပိုးေပးခဲ့တာေၾကာင့္ ဘုန္းႀကီးခ႐ုိနီေတြဟာ ပုန္းလွ်ဳိးကြယ္လွ်ဳိးနဲ႔ လာဘ္စားၿပီး ဓမၼကို အဓမၼ၊ အဓမၼကို ဓမၼလုပ္ေနရာကေန ေနာက္ပိုင္းမွာ ေပၚေပၚတင္တင္ပါ ေျဗာင္လုပ္လာၾကပါေတာ့တယ္။ 

ထိုအခါမွာ မဟနအဖြဲ႔ရဲ႕ အက်ဳိးေတာ္ေဆာင္ခ်ဳပ္ျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ဒီ စီရင္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြဟာ တရားနဲ႔ေလ်ာ္ညီျခင္းမရွိလို႔ ျပန္လည္ဆံုးျဖတ္ပါလို႔ ေျပာဆုိတဲ့အခါတုိင္း မဟနအဖြဲ႔ရဲ႕ ဘုန္းႀကီးခ႐ိုနီေခါင္းေဆာင္ႀကီးက “ဆရာေတာ္မေက်နပ္ရင္ မဲခြဲၿပီးဆံုးျဖတ္ၾကမယ္ေလ” လို႔ ေျပာဆုိပါတယ္။ မဲခြဲဆံုးျဖတ္တဲ့အခါတုိင္းမွာလည္း ဘုန္းႀကီးခ႐ိုနီေတြက အင္အားေကာင္းေနတာေၾကာင့္ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီးပဲ အျမဲ႐ံႈးပါသတဲ့။ တစ္ခါတုန္းက အထက္ျမန္မာျပည္က ဘုန္းႀကီးခ႐ုိနီတစ္ပါးနဲ႔ ေအာက္ျမန္မာျပည္က ဘုန္းႀကီး ခ႐ိုနီတစ္ပါးတုိ႔ဟာ ေက်ာင္းမႈတစ္ခုကို ေငြသံုးသိန္းလာဘ္စားၿပီး မေတာ္မတရား ဆံုးျဖတ္လိုက္တာကို သိရွိလိုက္ရတဲ့ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးဟာ “သံုးသိန္းႀကီးမ်ားေတာင္ သံုးသိန္းႀကီးမ်ားေတာင္” လို႔ ေျပာဆုိေရရြတ္ကာ မ်က္ရည္ေပါက္ေပါက္ က်ေတာ္မူခဲ့ရွာတယ္လို႔ ဆရာဘုန္းႀကီးက စာဝါခ်ရင္းေျပာဆိုခဲ့တာကို ကုိရင္ဘဝတုန္းက မွတ္သားဖူးပါတယ္။ 

တခါတုန္းကေတာ့ လက္ရွိ မဟန ဥကၠ႒ျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ႀကီးကို မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက တိနိေက်ာင္းတုိက္ရဲ႕ စာခ်နာယကအျဖစ္ ခန္႔အပ္တဲ့ပြဲအခမ္းအနားမွာ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ႀကီးကို ခ်ီးက်ဴးေတာ္မူရင္း စကားစပ္သြားတာနဲ႔ မဟနအဖြဲ႔မွာ ဘယ္ဘုန္းႀကီးေတြက ဘယ္လိုလာဘ္စားၿပီး မႈခင္းဓမၼ ကံေတြကို မေတာ္မတရား အဂတိလိုက္ၿပီး ဆံုးျဖတ္တဲ့အေၾကာင္းကို ေျပာဆိုမိသြားပါတယ္။ ထိုအခါမွာ အနားမွာထုိင္ေနတဲ့ မဟနအဖြဲ႔မွာ တြဲဖက္အက်ဳိးေတာ္ေဆာင္ရာထူးကို ရယူထားတဲ့ ဘုန္းႀကီးခ႐ိုနီေခါင္းေဆာင္ႀကီး က “ကိုယ္ေတာ္ႀကီး ေသခါနီးေနမွ ဘာ သူမ်ားမေကာင္းေၾကာင္း ေျပာေနရတာတုန္း” လို႔ ေငါက္ငမ္းလိုက္တာေၾကာင့္ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက လက္အုပ္ကေလးခ်ီ၍ “တပည့္ေတာ္ အမွန္ေတြေျပာမိလို႔ ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူပါဘုရား” လို႔ ျပန္လည္ ေတာင္းပန္လိုက္ရပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးခ႐ိုနီေတြဟာ စစ္အစိုးရရဲ႕ပံ့ပိုးမႈေၾကာင့္ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးလို ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးကိုေတာင္မွ ႐ိုင္းပ်စြာဆက္ဆံခဲ့ၾကတာပါ။ ေသေသခ်ာခ်ာေတြး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဆန္းေတာ့လည္း မဆန္းလွပါဘူး။ ေခြးေတာင္ သခင္အားကိုးရွိေနရင္ အစိမ္းအက်က္မေရြး ေဟာင္ရဲ ကိုက္ရဲေသးတာပဲေလ။ 

မိမိငယ္စဥ္က ပညာသင္ၾကားခဲ့တဲ့ စာသင္တုိက္ႀကီးထဲမွာ သစ္ကုန္သည္ႀကီးတစ္ေယာက္က ေက်ာင္းေဆာင္ႀကီးတစ္ခုကို ဘံုပ်ံနတ္နန္းႀကီးသဖြယ္ ဟီးထေနေအာင္ ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းပါတယ္။ အဲဒီေက်ာင္းေဆာင္ႀကီး ေဆာက္လုပ္ေနစဥ္ကာလမွာ ေက်ာင္းဒကာနဲ႔ ညိႇႏိႈင္းလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေစရန္အတြက္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက လည္လည္ဝယ္ဝယ္ရွိတဲ့ ရဟန္းတစ္ပါးကုိ တာဝန္ေပးပါတယ္။ အဲဒီရဟန္းဟာ ေက်ာင္းဒကာနဲ႔ ရင္းႏွီးခင္မင္သြား႐ံုတင္မကဘဲ ေက်ာင္းဒကာရဲ႕ ေနာက္ခံျဖစ္တဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဆိုသူနဲ႔ပါ ရင္းႏွီးသြားကာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အားကိုးနဲ႔ သကၤန္းမခၽြတ္ဘဲ စီးပြားေရးလုပ္ေတာ့တာပါပဲ။ ေနာင္အခါ အဆိုပါဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အာဏာလက္မဲ့ျဖစ္သြားခ်ိန္မွာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေလာက္နီးနီး ၾသဇာအာဏာရွိသူနဲ႔ ျပန္လည္ ဆက္သြယ္မိသြားျပန္ပါတယ္။ 

၂၀၀၇ ခုႏွစ္ တစ္ႏိုင္ငံလံုးအတုိင္းအတာနဲ႔ ရဟန္းသာမေဏမ်ား လမ္းေပၚထြက္ၿပီး ေမတၱသုတ္ရြတ္ၾကတဲ့အခါမွာ မိမိပညာသင္ၾကားေနတဲ့ စာသင္တုိက္ကလည္း တစ္တိုက္လံုးနီးနီး လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ေမတၱသုတ္ ရြတ္ဖတ္ၾကပါတယ္။ အေရးအခင္းႀကီးၿပီးသြားတဲ့အခါမွာ သက္ဆုိင္ရာအရာရွိေတြက ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးထံ ေရာက္လာၿပီးေတာ့ မိမိတုိ႔ စာသင္တုိက္ထဲက ဆႏၵျပေခါင္းေဆာင္ ရဟန္း ၁၀ ပါးဆုိၿပီး ဘြဲ႔နာမည္အတိအက် ေနတဲ့ေက်ာင္းေဆာင္နာမည္ အတိအက်နဲ႔ စာရင္းျပသၿပီးေတာ့ ဖမ္းဆီးမယ့္ဆုိတဲ့အေၾကာင္း ေျပာၾကားပါတယ္။ ဆႏၵျပေခါင္းေဆာင္ ၁၀ ပါးစာရင္းကို သိရွိလိုက္ၾကရတဲ့ တစ္တိုက္လံုးက ရဟန္းသာမေဏေတြအားလံုး အံ့ၾသကုန္ၾကပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ေမတၱသုတ္ထြက္ရြတ္ရာမွာ ေခါင္းေဆာင္မဟုတ္႐ံုမွ်သာမက ေမတၱသုတ္ရြတ္ဆုိရာသုိ႔ လိုက္ပါျခင္းမရွိတဲ့ ရဟန္းေတြလည္း စာရင္းထဲပါရွိေနတာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ 

အဆုိပါစာရင္းကို စစ္အစိုးရက ေကာက္ယူခဲ့ျခင္းမဟုတ္ဘဲ အထက္မွာေျပာခဲ့တဲ့ ဘုန္းႀကီးခ႐ိုနီက သူ႔ဘာသာ စာရင္းျပဳလုပ္ကာ သူနဲ႔ရင္းႏွီးတဲ့ ဝန္ႀကီးရဲ႕လက္ထဲကို ထည့္ေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ သူန႔ဲပုဂၢိဳလ္ေရး အဆင္မေျပတဲ့ ရဟန္းေတြကိုပါ ဆႏၵျပေခါင္းေဆာင္စာရင္းထဲကို ထည့္ၿပီးေပးၿပီး အျပတ္ရွင္းလိုက္တာပါ။ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက သူ႔အရွိန္အဝါနဲ႔ ကာကြယ္ေပးခဲ့လို႔ တစ္ပါးမွအဖမ္းမခံရေပမယ့္ စာသင္တိုက္ထဲကထြက္ခြာၿပီး ေရွာင္ရတိမ္းရ အခ်ဳိ႕ဆုိရင္ ႐ူးမတတ္ခံစားရၿပီး တစ္ပတ္အတြင္း အ႐ိုးေပၚအေရတင္ေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကပါတယ္။ သူကေတာ့ စာရင္းေပးခအျဖစ္ သိန္းေထာင္ေက်ာ္တန္ အေကာင္းစားကားႀကီးတစ္စီး ရရွိသြားခဲ့ပါတယ္။ 

အခ်ဳိ႕ေသာ ခ႐ိုနီဘုန္းႀကီးမ်ားကေတာ့ ပါးနပ္လိမၼာစြာျဖင့္ အကြက္ေရြ႕တတ္လြန္းလို႔ ခ႐ိုနီဘုန္းႀကီးမွန္းေတာင္ ေတာ္႐ံုနဲ႔ မသိႏိုင္ပါဘူး။ သူတု႔ိက အာဏာရွိသူနဲ႔ ႀကိဳတင္လက္ဝါးခ်င္း႐ိုက္ထားၿပီး အာဏာရွင္ကို ဆန္႔က်င္တာလိုလို၊ အာဏာရွင္ကို မလိုလား မႏွစ္သက္တာလိုလိုနဲ႔ အာဏာရွင္ မေကာင္းေၾကာင္းကို အာေပါင္အာရင္းသန္ သန္နဲ႔ေျပာ၊ လူထုဘက္က ပါဟန္ေဆာင္၊ လူထုအက်ဳိးစီးပြားကို ေဆာင္ရြက္ဟန္ျပဳၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ လူထုကို အာဏာရွင္ဘက္ပါေအာင္ မသိမသာေလး စည္း႐ံုးသိမ္းသြင္းလိုက္ပါတယ္။ လူထုက အဆုိပါဘုန္းႀကီးခ႐ိုနီရဲ႕ ေလေၾကာမွာေမ်ာသြားၿပီး အာဏာရွင္ကို ကယ္တင္ရွင္ႀကီးေတြလုိလို ေက်းဇူးရွင္ႀကီးေတြလိုလို တုိင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးကို ကယ္တင္ေပးေနတဲ့သူေတြလိုလို ထင္ေယာင္ထင္မွားေတြျဖစ္ၿပီး ကိုယ့္လည္ပင္းလွီးမယ့္ဓားကို ကိုယ္တုိင္ေသြးေပးေနလို႔ ေသြးေပးေနမွန္းမသိတဲ့ဘဝကို ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္သြားၾကပါေတာ့တယ္။ လူထုေရွ႕မွာ အာဏာရွင္မေကာင္းေျပာေနေပမယ့္ ေနာက္ကြယ္မွာေတာ့ အာဏာရွင္ေတြ ေပးသမွ် ေကၽြးသမွ်စားၿပီး တဟီးဟီး တဟားဟားနဲ႔ ဖရဏာပီတိဂြမ္းဆီထိသို႔ အာဏာရွင္နဲ႔အတူ ေအာင္ပြဲခံေနၾကပါတယ္။ ႀကိဳတင္လက္ဝါးခ်င္းသာ ႐ိုက္မထားရင္ အာဏာရွင္က ကေဘာ္ခ်ဳိင့္ဝွမ္း ပို႔လိုက္တာၾကာပါၿပီ။ 

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က စာသင္တုိက္တစ္ခုကို ဘုန္းႀကီးႏွစ္ပါးက တြဲဖက္ၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ပါတယ္။ သူတုိ႔ႏွစ္ပါးဟာ ေက်ာင္းမွာ စာသင္သားကိုရင္ အပါးငါးဆယ္ ေျခာက္ဆယ္ေလာက္ ေမြးထားပါတယ္။ ဒီစာသင္သားေတြကိုျပၿပီး ေက်ာင္းကို အဝင္အထြက္ရွိတဲ့ ဒကာဒကာမေတြဆီကို ဝါဆုိခ်ိန္ ဝါဆုိသကၤန္း၊ ကထိန္ခ်ိန္ ကထိန္သကၤန္း အလွဴခံပါတယ္။ ပြဲၿပီးတာနဲ႔ သကၤန္းအေကာင္းစားမွန္သမွ် သူတို႔ႏွစ္ပါးကခြဲယူၿပီး ဆုိင္မွာ ျပန္ေရာင္းစားပါတယ္။ စာသင္သားေလးေတြကိုေတာ့ ဝတ္လို႔အဆင္မေျပတဲ့ မေလးရွား စီဝိုင္စီလို သကၤန္းအညံ့စားေတြကိုသာ တစ္ပါးတစ္စံု ခြဲေဝၿပီး ေပးပါတယ္။ ဆြမ္းစား ကြမ္းစားလိုက္ရာက ရရွိသမွ် ပိုက္ဆံေတြကို ေရဖိုး မီးဖိုးဆိုၿပီးသိမ္းဆည္းကာ သူတုိ႔ပဲ ခြဲေဝၿပီးေတာ့ ယူပါတယ္။ အဲဒီေက်ာင္းမွာ ပထမလတ္တန္းအထိ ကုိရင္ေတြကို စာသင္ေပးပါတယ္။ ေစတနာရွိလို႔ သင္ေပးတာမ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဆန္ေတာင္းဖို႔အတြက္ ျပသစရာ ေမ်ာက္ကေလးေတြအျဖစ္ ေမြးထားတာပါ။ 

ဆက္လက္ ေဖာ္ျပေပးပါမည္။ 

မိုးသု (မႏၱေလး) 

14.5.2014 ေန႔ထုတ္ The Voice Daily ပါ ေဆာင္းပါး။