ဒီ အင္န္စီဒီ ေခၚ မကူးစက္ႏိုင္တဲ့ေရာဂါစာရင္းထဲမွာ ႏွလံုးေရာဂါ၊ ေလျဖတ္ျခင္း၊ ပန္းနာ၊ ကင္ဆာအမ်ဳိးအစား အမ်ားအျပား၊ ဆီးခ်ဳိ၊ နာတာ႐ွည္ ေက်ာက္ကပ္ေရာဂါ၊ အယ္လ္ဇိုင္းမား ေခၚ လူအိုထံုနတဲ့ ေရာဂါ၊ မ်က္စိတိမ္က်ျခင္း၊ အ႐ိုးေတြကၽြပ္ဆတ္လာျခင္း စတာေတြ ပါပါတယ္ (တျခား အမ်ားႀကီး႐ွိပါေသးတယ္)။
ဒီေရာဂါနဲ႔ဒီျပႆနာကို အေလးထားလာၾကတဲ့ ေနာက္အေၾကာင္းရင္းတခုကေတာ့ ဒီေရာဂါေၾကာင့္ ေသဆံုးသူေတြထဲမွာ ႏွစ္စဥ္ လူ ၂၉သန္း၊ တနည္း- ေသဆံုးသူအားလံုးရဲ႕ ၈၀% ဟာ ဝင္ေငြနည္းပါးတဲ့၊ အလယ္အလတ္တန္း ဝင္ေငြသာ႐ွိတဲ့ႏိုင္ငံေတြမွာ ေတြ႔ေနရတာေၾကာင့္ပါပဲ။ ဒီအထဲမွာ ႏွလံုးေသြးေၾကာျပႆနာဦးေရက (ႏွစ္စဥ္) ၁၇.၃ သန္းနဲ႔ ထိပ္ဆံုးမွာ႐ွိၿပီး ကင္ဆာက ၇.၆ သန္း၊ အသက္႐ွဴလမ္းေၾကာင္းျပႆနာက ၄.၂ သန္းနဲ႔ ဆီးခ်ဳိက ၁.၃ သန္းဆိုၿပီး စာရင္းထဲမွာ ေပၚလာပါတယ္။ ဒီေလးမ်ဳိးကပဲ အင္န္စီဒီေရာဂါေတြေၾကာင့္ ေသဆံုးသူအားလံုးရဲ႕ ၈၀% ေလာက္႐ွိပါတယ္။
ခုလို လူေသေစႏိုင္တဲ့ေရာဂါေတြ ျဖစ္ေပၚရတဲ့အေၾကာင္းရင္းေတြထဲမွာ အသိသာဆံုးက ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္း၊ လႈပ္႐ွားမႈနည္းပါးျခင္း၊ အရက္အလြန္အကၽြံေသာက္ျခင္းနဲ႔ က်န္းမာေရးနဲ႔မသင့္ေတာ္တဲ့ အစားအစာေတြစားတာမ်ားျခင္းလို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါေတြနဲ႔တဆက္ထဲမွာ ကမၻာ့က်န္းမာေရးအဖြဲ႔ႀကီးထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့ ဒီစာရင္းဇယားတခုကိုေတာ့ ဗမာျပည္သားေတြ စိတ္ဝင္စား၊ အာ႐ံုစိုက္သင့္တယ္ ထင္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္အတြင္းက ဗမာျပည္မွာ လူေသဆံုးမႈ ၄၀% ေက်ာ္ဟာ ဒီ အင္န္စီဒီ ေခၚ မကူးစက္ႏိုင္တဲ့ေရာဂါေတြနဲ႔ ေသဆံုးျခင္းျဖစ္တယ္ ဆိုတာပါပဲ။
၁၉၉၀ ခုႏွစ္နဲ႔ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ အၾကားမွာ ေလျဖတ္တာေၾကာင့္ ေသဆံုးရတဲ့ႏႈန္းဟာ ေသဆံုးမႈအားလံုးရဲ႕ ၂.၉% ကေန ၆.၉% အထိ ျမင့္တက္လာတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ႏွလံုးေရာဂါ၊ ဆီးခ်ဳိေရာဂါ၊ ေက်ာက္ကပ္ေရာဂါတို႔ေၾကာင့္ ေသဆံုးရသူႏႈန္းဟာလည္း ဒီကာလအတြင္း ႏွစ္ဆေလာက္ျဖစ္လာတယ္လို႔ သိရပါတယ္။
ဒီကိန္းဂဏန္းေတြကို သာမန္ၾကည့္လိုက္ရင္ပဲ ဒါဟာ ပံုမွန္ေျပာင္းလဲတိုးတက္လာတဲ့ ေရာဂါျဖစ္မႈႏႈန္း၊ လူေသမႈႏႈန္း မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိသာလွပါတယ္။ ဒီအေျပာင္းအလဲေတြရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ ဘာအေၾကာင္းရင္းေတြ႐ွိတယ္ဆိုတာကို တာဝန္႐ွိသူေတြ အေလးထား ဆန္းစစ္ၾက၊ တားဆီးၾက၊ ျပဳျပင္ၾကဖို႔လိုပါၿပီ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔သိထားၾကဖို႔လိုတာက ဗမာျပည္ဟာ အေ႐ွ႕အာ႐ွနဲ႔ ပစၥိဖိတ္ေဒသမွာ လူသားတိုးတက္မႈႏႈန္း ဒုတိယ အနိမ့္ဆံုးျဖစ္တယ္။ ငါးႏွစ္ေအာက္ ကေလးသူငယ္ေသဆံုးမႈႏႈန္းဟာ ဒီေဒသနဲ႔တကမၻာလံုးက ပ်မ္းမွ်ႏႈန္းထက္ပိုျမင့္တယ္။ ေနာက္ၿပီး တီဘီေရာဂါျဖစ္ပြားမႈႏႈန္းဟာဆိုရင္ ဒီေဒသထဲက ပ်မ္းမွ်ႏႈန္းရဲ႕ ႏွစ္ဆ႐ွိၿပီး တကမၻာလံုးပ်မ္းမွ်ႏႈန္းထက္ သံုးဆေတာင္႐ွိပါတယ္။
ကမၻာ့က်န္းမာေရးဆိုင္ရာ အဖြဲ႔အစည္းေတြက ဗမာျပည္ရဲ႕ ဒီ“အေျပာင္းအလဲ”ေတြအေၾကာင္းကို စူးစမ္းဆန္းစစ္ၾကေတာ့ သူတို႔ေတြ႔လာတဲ့အေၾကာင္းရင္းက နအဖ-နဝတနဲ႔ လက္႐ွိအစိုးရလက္ထက္မွာ ဒီႏိုင္ငံအတြင္းကို ဒလေဟာ ဝင္ေရာက္လာတဲ့ အရက္ေသစာ၊ ေဆးလိပ္နဲ႔ အခ်ဳိရည္လုပ္ငန္းႀကီးေတြ ထြန္းကားတိုးပြားလာျခင္း ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီးႏိုင္ငံေတြမွာ ေဒဝါလီခံရလုနီးပါး စီးပြားေတြက်ဆင္းေနတဲ့ ဒီလုပ္ငန္းေတြ၊ ကုမၸဏီေတြဟာ မဖြံ႔ၿဖိဳးေသးတဲ့ႏိုင္ငံေတြကို ပစ္မွတ္ထားၿပီး ရင္းႏွီးမႈေတြတင္ပို႔ေနတာ ကာလအတန္ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ ဒီအခါမွာ ဗမာျပည္က ေခတ္ပ်က္သူေဌးဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ၊ ခ႐ုိနီေတြနဲ႔ အဲဒီကုမၸဏီေတြ လည္ခ်င္းယွက္ၾကတာ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒီႏိုင္ငံမွာက စက္႐ံုေတြ၊ စားေသာက္ကုန္ေတြကို စိစစ္တဲ့၊ ေစာင့္ၾကပ္ၾကည့္႐ႈတဲ့ ဥပေဒေရာ၊ အဖြဲ႔အစည္းေတြပါ နည္းတဲ့အျပင္ အကပ္ေကာင္းရရင္ ဘာလုပ္လုပ္- လုပ္လို႔ရသလိုျဖစ္ေနေတာ့ ဒီကုမၸဏီေတြအဖို႔ အခ်ဳိ႐ွာ သကာေတြ႔ျဖစ္တာ မဆန္းပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ဒီစစ္အာဏာ႐ွင္လက္ထက္မွာပဲ သေျပခက္နဲ႔ ေငြဖလားသႀကၤန္ဟာ ဘီယာနဲ႔ စီးကရက္သႀကၤန္ျဖစ္သြားရတာ၊ တႏိုင္ငံလံုးမွာ အရက္နဲ႔ စီးကရက္ေၾကာ္ျငာေတြကို ေ႐ွာင္မရဘဲျဖစ္ေနတာ စတာေတြဟာ ဒီအခ်က္ကိုေဖာ္ျပေနတဲ့ အထင္႐ွားဆံုး အမွတ္လကၡဏာေတြလို႔ဆိုရင္ မမွားပါဘူး။ “အေျပာင္းအလဲ” တခုေၾကာင့္ “အေျပာင္းအလဲ”တခုျဖစ္ရတဲ့သေဘာပါ။
စာရင္းဇယားေတြအရဆိုရင္ ဗမာျပည္က ရင္ႏွီးျမႇဳပ္ႏွံေရးေကာ္မ႐ွင္ဟာ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ အလယ္ပိုင္းကေနစၿပီး ကေန႔အထိ ကားလ္စဘာ့ဂ္အပါ (Heineken and Carlsberg) အရက္လုပ္ငန္းအသစ္ ၆ ခုကို တည္ေထာင္ခြင့္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ ဒီအထဲမွာ ဇန္နဝါရီလအတြင္းခြင့္ျပဳခဲ့တဲ့ ဖက္စပ္ကုမၸဏီ ၄ ခုလည္း ပါပါတယ္။ ၂၀၁၁၀-၁၂ ဘ႑ာႏွစ္အတြင္း ဗမာႏိုင္ငံမွာ အခြန္အေဆာင္ရဆံုးလုပ္ငန္းဟာ ျမန္မာဘီယာလီမိတက္ (Myanmar Brewery Limited) ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ကိုၾကည့္ရင္ပဲ အေျခအေနဟာ ဘယ့္ေလာက္ရင္ေလးစရာေကာင္းတယ္ဆိုတာ သိျမင္ႏိုင္ပါတယ္။
ေနာက္ဇာတ္လမ္းတခုကေတာ့ ဧရာမေဆးလိပ္ကုမၸဏီႀကီးတခုနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ပလူးေနတဲ့ကိစၥပါ။ အဲဒါကေတာ့ ကမၻာေပၚမွာ ဒုတိယအႀကီးဆံုး ေဆးလိပ္ထုတ္လုပ္ငန္းႀကီးျဖစ္တဲ့ ၿဗိတိသွ် အေမရိကန္ တိုဘက္ကိုးဟာ ၿပီးခဲ့တဲ့ ဇူလိုင္လအတြင္းက ဗမာျပည္မွာ ေဒၚလာသန္း ၅၀ တန္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြလုပ္ၿပီး သူတို႔ရဲ႕ စီးကရက္ေတြထုတ္လုပ္၊ ျဖန္႔ခ်ိဖို႔ စီစဥ္ခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕စက္႐ံုကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အျပင္နားမွာေဆာက္မယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
ကမၻာမွာ တတိယအႀကီးဆံုးျဖစ္တဲ့ ဂ်ပန္ တိုဘက္ကိုး ကုမၸဏီႀကီးကေတာ့ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္အတြင္းမွာ ဖက္စပ္လုပ္ကိုင္ဖို႔ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုထားၿပီး တ႐ုတ္ျပည္က အႀကီးဆံုး စီးကရက္လုပ္ငန္းကလည္း ေဒၚလာသန္းေပါင္းမ်ားစြာတန္တဲ့ ဖက္စပ္လုပ္ငန္းတခု စီစဥ္ေနပါတယ္။
ကိုကာကိုလာနဲ႔ ဖက္စပ္လုပ္ငန္းထူေထာင္လိုက္ေတာ့ တခ်ဳိ႕က ဗမာျပည္ေခတ္မီလာၿပီလို႔ ေႂကြးေၾကာ္ခ်င္ၾကတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါကို ကမၻာ့က်န္းမာေရးေလာကက စိတ္မသက္မသာျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဗမာျပည္မွာက ဒီလိုလာၿပီး ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံတယ္ဆိုရင္ ပထမ ငါးႏွစ္မွာ အခြန္သက္သာခြင့္ေတြေပးထားေတာ့ ကုမၸဏီေတြက သူတို႔ရဲ႕ အထြက္ပစၥည္းေတြကို ေစ်းနည္းနည္းနဲ႔ ေရာင္းခ်၊ ျပည္သူေတြက ပိုမိုသံုးစြဲ၊ ေရာဂါေတြပိုျဖစ္ ဒီ တတိယကမၻာရဲ႕ သံသရာဆိုးထဲ တန္းဝင္သြားပါေတာ့တယ္။
တကယ္က အခုမွ ျပည္ပရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြကို တံခါးပိုဖြင့္ေပးတဲ့ အစိုးရတရပ္အေနနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာက အေတြ႔အၾကံဳေတြ၊ သင္ခန္းစာေတြယူမယ္ဆိုရင္ ယူႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္က်ဳိးမွတပါး ဘာမွမ႐ွိၿပီလို႔ ထုတ္မေျပာ႐ံုတမယ္ျဖစ္တဲ့ အာဏာ႐ွင္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ သူတုိ႔ရဲ႕ ပုလင္းတူဗူးဆို႔ ခ႐ိုနီေတြဟာ အဲဒီအဆိပ္လုပ္ငန္းႀကီးေတြ ဝင္လာတာကို အေဝးႀကီးကေန မီးစိမ္းျပ၊ လက္မေထာင္ျပေနၾကပါတယ္။
ေသခ်ာေနတာကေတာ့ ဒင္းတို႔တေတြ ခ်မ္းသာေရးနဲ႔ ငါတို႔တေတြ က်န္းမာေရးဟာ ထိပ္တိုက္ပဋိပကၡျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာပါပဲ။ တျခားႏိုင္ငံေတြမွာ ဒီလို အဆိပ္ပင္ ေရေလာင္းေနတာေတြကို တားဆီး-ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ လူမႈအဖြဲ႔အစည္းေတြ အေျမာက္အျမားေပၚေပါက္ခဲ့၊ တည္႐ွိေနေပမယ့္ ဗမာျပည္မွာ အခုအထိ ေပၚမလာေသးတာဟာ စဥ္းစားစရာျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အဲဒီလိုအဖြဲ႔အစည္းေတြကို ဖြဲ႔စည္းလႈပ္႐ွားခြင့္ေပးပါ့မလားဆိုတာလည္း စဥ္းစားစရာပါ။ အခုေတာ့ ဒင္းတို႔က “အေျပာင္အလဲ” ဆိုၿပီး ဗေလာင္းဗလဲလုပ္ေလေလ ျပည္သူေတြအဖို႔ ဆင္းရဲတြင္းသာမက ေသတြင္းကိုပါ တူးရသလိုျဖစ္ေနပါတယ္။ ။
ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း
No comments:
Post a Comment